Help, paniekaanval

Heb je geen valeriaan in huis? Die helpen je om wat rustiger te worden en zijn natuurlijk.



En verder misschien maar eens met de huisarts gaan praten volgende week?

Ja, als je een paniek aanval krijgt ga dan een stukje lopen buiten, al is het maar 5 minuten. Lees een boek, of kijk naar de t.v., zoek gewoon afleiding. Voor je naar bed gaat, denk aan dingen die fijn zijn, die je ontspannen of pak anders de telefoon en bel een vriendin/moeder/zus voor je gaat slapen.

Mij helpt het om inderdaad afleiding te zoeken.

Dit kan op veel manieren, vaak doe ik het door te ds-en (nintendo ds), te lezen of tv te kijken.

Als er niets op tv is vanwege het tijdstip zet ik ook gerust een dvd op.

Sommige series duren een 20 tot 30 minuten en ik slaap daarna weer heel rustig.



Heb je al langer die angstaanvallen?

Je bent dus bang voor angst.



Weet je in je angst nog wel dat je niet realistisch bezig bent? Of ben je elk gevoel met de werkelijkheid kwijt?

Toen ik er veel last van had hielp idd afleiding zoeken, en dan vooral fysieke afleiding. Ik ging dus vaak de keuken soppen!

Als je er al zo lang last van hebt, is het dan mss niet een idee om te kijken of medicatie bij jou helpt? Ik slik nu venlafaxine, da's een AD die ook heel goed helpt bij angststoornissen. Niet dat ik iedereen nu meteen aan medicatie wil helpen (voordat mensen dat gaan denken) maar voor sommige mensen met een heftige paniekstoornis kan het echt een (evt tijdelijke)uitkomst zijn (icm therapie). Mss dat je het met je huisarts of therapeut kan bespreken?

Voor nu: afleiding zoeken en hou je telefoon naast je bed zodat je het idee hebt dat je meteen iemand kan bellen als het echt niet zou gaan. Sterkte meis, ik weet hoe k*t het is!!!!

hey ik weet precies hoe het voelt de paniekaanvallen hebben heel lang mijn leven beheerst. Op een gegeven moment was ik de hele dag bang. Soms wel eens drie paniekaanvallen op 1 dag. soms vroegen mensen hoe het nou voelde. Ik heb namelijk ook vaak heftig angstgevoel inc lichamelijke reactie zonder dat ik weet waar ik bang voor ben. Ik zeg dan altijd (voor mij voelt het zo) Stel je voor dat je op een duizendmeter hoge paal staat met een oppervlakte van een halve meter en zonder enige bescherming...



Zo voelt de angst op het hoogst. soms is die paal 500 meter hoog en soms 200 meter en soms 100 meter.. ligt er maar net aan in welke omgeving ik ben. Maar de angst is er altijd..



Ik probeer dan idd ook afleiding te zoeken. Dan ga ik echt iets heel basic doen zoals de praxisfolder lezen ofzo..



Het is ook belangrijk om je gedachten proberen te veranderen over dingen..



Heb jij een aantal concrete angsten of heb je er veel meer?

Mahna hoe is het gegaan vannacht? Heb je een beetje kunnen slapen?



Zoals Somehow het omschrijft had ik het ook. Ik had de hele dag (!) door een enorm onrustig en angstig gevoel. Ook had ik mijn lichaam niet onder controle. Als ik in bed lag dan kon ik gewoon niet stilliggen, heel apart. Vandaar dat ik overgegaan ben op AD, want voor mij was het niet leefbaar meer. Het heeft mij mijn leven teruggegeven.



Helpt het bij jou mss ook om 's avonds geen televisie meer te kijken? mss dat dat toch onbewust iets triggert. En het gevoel van geen controle wat omslaat naar een paniekaanval klinkt heel bekend. Helaas heb ik er geen concrete snelle oplossing voor, hier zal je met behulp van je therapeut aan moeten werken. Wel goed dat je hulp hebt gezocht! Sterkte ermee!!



(en zo zie je maar weer: ieder nadeel 'heb' zijn voordeel: je huis wordt zo blinkend schoon )

Ik herken het zo, die paniekaanvallen. Er hoeft je onbewust maar een klein ding dwars te zitten en je gaat al. Ik zag de vergelijking met het zitten op een hoge paal. Voor mij is het net een snelle trein waar ik in ben gestapt, hij schud helemaal heen en weer en ik ben bang dat hij niet stopt, ben helemaal bang. En dan ineens stopt hij op een station en stap ik uit, helemaal dood op en nog wat bangerig en schudden. Ik ga ook naar een therapeut binnenkort, duurt altijd ernstig lang om er tussen te komen. Maar het valt allemaal niet rationeel niet meer te verklaren en wat je ook zelf probeert, het lukt niet zo goed.



Houd je taai, het leven is zo nu en dan echt te heftig.

Je bent echt niet de enige, jij praat er tenminste over.

Bij mij helpt de was opvouwen

Mahna, laat eens uitzoeken of het misschien een simpele chemische onbalans in je hersenen is. Dat was het bij mij. Ik kreeg een tijd medicijnen, die na een week of wat (ja, het duurt even) gingen werken. In de tussentijd heb ik (een beetje!) oxazepam gekregen als overbrugging. Nergens meer last van zal ik niet zeggen, want soms steekt het de kop weer even op, maar er is goed mee te leven. 't Is maar een idee...

Ik heb/had ook last van paniekaanvallen. De sleutel tot genezing ligt bij jezelf. Ik heb cognitieve gedrag therapie gehad en dat werkt prima. Volgens mijn behandelaar ligt er altijd een andere angst aan agorafobie te grondslag. Ik was bang om in het openbaar over te geven. Op het moment dat je dit los laat en de aanval over je heen laat komen dan zul je zien dat de aanvallen een stuk minder heftig zijn. AD werkt alleen om de boel te stabiliseren en is geen blijvende oplossing. Je moet leren niet meer bang voor je aanvallen te zijn, dat is de sleutel. Als ik iets voel stel ik me altijd de vraag: wat is het ergst dat er kan gebeuren, antwoord: helemaal niets. Door de aanvallen te accepteren slijten ze langzaam weg. Wel is het verstandig om je medisch even te laten keuren, zodat je zeker weet dat je gezond bent. Veel succes, je kunt het! (En met jou 95% van alle mensen die last hebben van paniekaanvallen, deze genezen namelijk helemaal).

Dat is ook wat, ik ging naar dit forum om hier een topic over te openen. In ieder geval is het al een goed begin om direct mensen te treffen die hetzelfde ervaren!



Ik had mijn topic: "bang als ik alleen thuis ben" willen noemen. Maar dat klinkt misschien alsof ik (als een kind?) bang ben dat er een eng persoon binnen komt. Maar dat slaat de spijker niet op z'n kop, besef ik me nu. Ik ben eigenlijk bang voor een paniekaanval (angst voor de angst dus). En als mijn vriend, zoals nu het hele weekend (waah, drie nachten alleen!), niet thuis is en mij dus niet even kan vasthouden, zorgt dat al voor een onaangenaam gevoel. Mahna, ik snap je helemaal!

Wat als ik nu doorsla en er is niemand? Daarop voortdenkend voel ik me weer naar dat ik kennelijk zo afhankelijk van hem ben!



Ik slaap de laatste tijd ook bijzonder slecht, nachtmerries, doodmoe zijn maar de slaap niet kunnen vatten, enorm veel draaien, bewegen, en constant een gevoel van angst. En dat gaat ook gepaard met hypochondrie... ben bang dat er iets met mijn lichaam aan de hand is. Maar ik voel me ook vaak angstig als dit niet opspeelt.



Ik functioneer verder wel, heb plezier in mijn werk, zie vrienden graag en heb er ook geen moeite mee om tijd voor mezelf te maken. Maar 's avonds, en vooral 's nachts duiken die aanvallen op. Helemaal als ik alleen ben.



Heb ik het verleden cognitieve gedragstherapie en haptotherapie gehad, heeft toen wel geholpen moet ik zeggen. Ik zou het wel weer willen doen, maar ik woon in het buitenland en heb niet zoveel zin om hier in een taal die ik niet vloeiend beheers aan te beginnen.



Ik zoek dus ook andere manieren om te onstpannen. Wil nu lekker uitzendinggemist kijken, maar dat werkt praktisch nooit. Heel irritant. Maar wat poppy-75 zegt; tv kijken voor het slapen gaan is geen goed idee. Ik beleef alles wat ik zie opnieuw in mijn droom.

En 's avonds ga ik ook liever niet de straat op hier. Gelukkig is er dit forum!! Heb niet echt een vraag of een oplossing eigenlijk, maar vind het fijn om het er met andere over te hebben.



Alvast een fijne, rustige nacht voor iedereen gewenst!!