
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
maandag 22 september 2025 om 21:34
Vrijdag was ik bij een avond over suïcide met een bekende psychiater en een ervaringsdeskundige die met behulp van een gespreksleider over dit onderwerp met de zaal in gesprek gingen. Ik vond het zo fijn dat er daar gewoon een gesprek over gevoerd kon worden, zonder dat er sprake was van taboe of paniek, zonder dat het onderwerp zo snel mogelijk weer van tafel moest of er iets gefixt moest worden. Zoveel minder zwaar daardoor en minder alleen ook. Ik had vooraf best even getwijfeld of ik er wel heen zou gaan omdat ik niet zo lekker ging, maar het heeft me echt geholpen.
maandag 22 september 2025 om 21:35
Ach Selune, ik hoop dat je terugkomt. Dat je op anoniem bent om weer even je geschiedenis te wissen ofzo....
Bloemenvaasje, ik zit nu ergens waar mailen (voor zover ik weet) geen optie is. En ik merk dat het me zoveel rust geeft. Het geeft me ook de afstand die ik kennelijk nodig heb. Ik vind het fijner dan ik ooit gedacht had, dat de mogelijkheid er gewoon niet is.
Terwijl ik er in het verleden zoveel gebruik van heb gemaakt. Ook om te laten weten dat ik toch echt wel snapte wat ze nou zeiden. Dat ik de lessen heus wel mee had gekregen. En inderdaad: dat wat ik niet uit kon spreken ging mailen.
Niet hardop kunnen zeggen (het is niet eens durven, het is gewoon volledig blokkeren): ik haat het. Het overkomt me te vaak. Ook privé. Eigenlijk zodra ik een grens aan wil geven. Schrijven lukt, appen ook, praten niet. Te eng. Te gevaarlijk.
Afgelopen zondag er doorheen gebroken en bij man iets aangegeven wat ik heel moeilijk vond. Met tranen over mijn wangen. Kreeg terug dat ik manipuleerde.
Auw.
Daarna wel duidelijker kunnen maken wat ik wilde zeggen, wat ik probeerde aan te geven, maar echt aan kwam het niet. Of hij voelde zich teveel aangevallen. En hoewel dat misschien bij mij ligt, zijn het scheurtjes. Scheurtjes die nu al.maanden bezig zijn en waarvan ik niet weet of ze te repareren zijn.
Donderdag weer relatietherapie.
Bloemenvaasje, ik zit nu ergens waar mailen (voor zover ik weet) geen optie is. En ik merk dat het me zoveel rust geeft. Het geeft me ook de afstand die ik kennelijk nodig heb. Ik vind het fijner dan ik ooit gedacht had, dat de mogelijkheid er gewoon niet is.
Terwijl ik er in het verleden zoveel gebruik van heb gemaakt. Ook om te laten weten dat ik toch echt wel snapte wat ze nou zeiden. Dat ik de lessen heus wel mee had gekregen. En inderdaad: dat wat ik niet uit kon spreken ging mailen.
Niet hardop kunnen zeggen (het is niet eens durven, het is gewoon volledig blokkeren): ik haat het. Het overkomt me te vaak. Ook privé. Eigenlijk zodra ik een grens aan wil geven. Schrijven lukt, appen ook, praten niet. Te eng. Te gevaarlijk.
Afgelopen zondag er doorheen gebroken en bij man iets aangegeven wat ik heel moeilijk vond. Met tranen over mijn wangen. Kreeg terug dat ik manipuleerde.
Auw.
Daarna wel duidelijker kunnen maken wat ik wilde zeggen, wat ik probeerde aan te geven, maar echt aan kwam het niet. Of hij voelde zich teveel aangevallen. En hoewel dat misschien bij mij ligt, zijn het scheurtjes. Scheurtjes die nu al.maanden bezig zijn en waarvan ik niet weet of ze te repareren zijn.
Donderdag weer relatietherapie.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
maandag 22 september 2025 om 21:40
Avo, ja misschien wel. Maar dan moet je wel samen met hapto het goede plaatje vinden. Kan zijn dat er een plaatje in het verleden is (want toen werd er gedreigd met vanalles waarschijnlijk, of werd dat in ieder geval in jouw kinderhoofd gedaan), maar kan ook zijn dat er een schrikbeeld is (dat wat er zou kunnen gebeuren als je er nu woorden aan geeft en deelt. Dan zou je samen met hapto moeten kijken waar het toe leidt. Is niet de makkelijkste om mee te beginnen denk ik. Misschien wel een goede voor tijdens de opname, als je het nu niet aandurft?
maandag 22 september 2025 om 22:04
Wat omschrijf je het weer treffend Avo, ook wat je schrijft naar Lucy
Wat me raakte was dat de wens begrepen werd (ook door de psychiater) en dat die er gewoon mocht zijn. Dat er mensen in de zaal zaten die zelf die wens ook hadden gehad, die de wanhoop herkenden en hoe hoopvol het was dat zij nu in de zaal zaten, zonder die wanhoop.
En er was mooie (en grappige) live muziek.

Wat me raakte was dat de wens begrepen werd (ook door de psychiater) en dat die er gewoon mocht zijn. Dat er mensen in de zaal zaten die zelf die wens ook hadden gehad, die de wanhoop herkenden en hoe hoopvol het was dat zij nu in de zaal zaten, zonder die wanhoop.
En er was mooie (en grappige) live muziek.
maandag 22 september 2025 om 22:20
Wat klinkt dat als een waardevolle avond Bloem! Dat het ruimte krijgt, maakt al dat het draagbaar wordt. Kan ik me iets bij voorstellen.
Afgelopen weekend ben ik met een vriendin wezen wandelen. Ik heb haar (als enige, naast jullie en de psych) verteld over hoe het nu gaat tussen man en mij. Zij zei: het lijkt wel of hij eindelijk van zijn voetstuk af aan het vallen is.
Ik ben er nog steeds niet over uit, of het nou mijn gutfeeling is dat ik eigenlijk weg wil, of mijn vermijding en angst wat het gaat opleveren als ik me echt uit ga spreken.
Ik begin steeds helderder te zien dat hij zich erg comfortabel voelt in de rol die hij heeft. Mogelijk die van redder, in elk geval de rol dat hij degene is die de boel wel bij elkaar houdt. Ik heb uitgesproken dat ik het gevoel heb dat hij mij niet voor vol ziet. Dat we voor mijn gevoel geen gelijkwaardige relatie hebben. En dat zijn uitspraak "ik zal nooit bij je weggaan" mij geen veiligheid geeft, maar weerstand. Angst. Triggers naar mijn moeder met haar "ik zal nooit het contact verbreken, hoe slecht je ook voor mij bent". Je kiest voor me omdat je bij mij wil zijn, niet omdat je toevallig 28 jaar geleden ooit voor me hebt gekozen.
Hij vindt het overdreven en onzin wat ik zeg. En dat ik hem manipuleer in wat hij zou moeten doen of laten. Ik zei dat dat niet waar is, dat ik me kwetsbaar opstrl en hem laat weten wat er bij mij speelt, hoe iets bij mij aankomt. Dat hij het niet hoeft te fixen, maar dat ik het fijn zou vinden als hij met mij zou willen onderzoeken wat er gebeurt. Me gewoon eens vraagt wat ik nodig heb. Dat was dus ook al manipulatie en iets van hem willen.
Dus. Ik moet terug naar onzichtbaar en niet te moeilijk denk ik. En ik weet niet zo goed of ik dat wel wil. En nog kan. Ik wil juist leren om te luisteren en ruimte in te mogen nemen. Gehoord te mogen worden.
Afgelopen weekend ben ik met een vriendin wezen wandelen. Ik heb haar (als enige, naast jullie en de psych) verteld over hoe het nu gaat tussen man en mij. Zij zei: het lijkt wel of hij eindelijk van zijn voetstuk af aan het vallen is.
Ik ben er nog steeds niet over uit, of het nou mijn gutfeeling is dat ik eigenlijk weg wil, of mijn vermijding en angst wat het gaat opleveren als ik me echt uit ga spreken.
Ik begin steeds helderder te zien dat hij zich erg comfortabel voelt in de rol die hij heeft. Mogelijk die van redder, in elk geval de rol dat hij degene is die de boel wel bij elkaar houdt. Ik heb uitgesproken dat ik het gevoel heb dat hij mij niet voor vol ziet. Dat we voor mijn gevoel geen gelijkwaardige relatie hebben. En dat zijn uitspraak "ik zal nooit bij je weggaan" mij geen veiligheid geeft, maar weerstand. Angst. Triggers naar mijn moeder met haar "ik zal nooit het contact verbreken, hoe slecht je ook voor mij bent". Je kiest voor me omdat je bij mij wil zijn, niet omdat je toevallig 28 jaar geleden ooit voor me hebt gekozen.
Hij vindt het overdreven en onzin wat ik zeg. En dat ik hem manipuleer in wat hij zou moeten doen of laten. Ik zei dat dat niet waar is, dat ik me kwetsbaar opstrl en hem laat weten wat er bij mij speelt, hoe iets bij mij aankomt. Dat hij het niet hoeft te fixen, maar dat ik het fijn zou vinden als hij met mij zou willen onderzoeken wat er gebeurt. Me gewoon eens vraagt wat ik nodig heb. Dat was dus ook al manipulatie en iets van hem willen.
Dus. Ik moet terug naar onzichtbaar en niet te moeilijk denk ik. En ik weet niet zo goed of ik dat wel wil. En nog kan. Ik wil juist leren om te luisteren en ruimte in te mogen nemen. Gehoord te mogen worden.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
maandag 22 september 2025 om 22:32
Oh Lucy, dat is heel pijnlijk. Hoe moeilijk als je zo'n onterecht verwijt krijgt. En wat knap dat je het later alsnog bespreekbaar hebt gemaakt! Lees nu wat je verder schreef: ik weet niet wie dit wel zonder huilen had kunnen zeggen hoor. Ik snap dat dit voor man misschien wel heel moeilijk was, en dat hij hier zelf vanalles bij voelde. Misschien nog wel extra omdat zijn (waarschijnlijk goedbedoelde zin dat hij niet weggaat), door jou juist wordt gekoppeld aan iets wat je als heel naar hebt ervaren. Maar dan is dat wat hij aan moet geven, en niet roepen dat jij manipuleert. Ergens vind ik dat ook altijd wel makkelijk geroepen naar een vrouw toe. Een beetje zoals vroeger iedere vrouw met te veel emoties of een mening 'hysterisch' was. Denk je dat het lukt het bij therapie in te brengen?
Ik herken het huilen wel heel erg. Ik kan nooit iets zeggen wat ik moeilijk vind, of waar ik boos over ben zonder te huilen. Heel erg naar, voel me daar altijd rot over. Vriend heeft hier ook heel erg aan moeten wennen. Hij vind me niet manipuleren, maar vond het wel erg ingewikkeld en het had wel tot gevolg dat hij niets meer benoemde of deed, want dan ging ik huilen. Ook niet ok. Tegenwoordig zeg ik erbij of ik verdrietig ben (oftewel, je moet hier iets mee, ik heb troost nodig), of dat hij maar door mijn tranen heen moet kijken (wat hij ook zeer stoïcijns doet). Wij hebben dit overigens ook bespreekbaar gemaakt toen we relatietherapie hadden.
Ik herken het huilen wel heel erg. Ik kan nooit iets zeggen wat ik moeilijk vind, of waar ik boos over ben zonder te huilen. Heel erg naar, voel me daar altijd rot over. Vriend heeft hier ook heel erg aan moeten wennen. Hij vind me niet manipuleren, maar vond het wel erg ingewikkeld en het had wel tot gevolg dat hij niets meer benoemde of deed, want dan ging ik huilen. Ook niet ok. Tegenwoordig zeg ik erbij of ik verdrietig ben (oftewel, je moet hier iets mee, ik heb troost nodig), of dat hij maar door mijn tranen heen moet kijken (wat hij ook zeer stoïcijns doet). Wij hebben dit overigens ook bespreekbaar gemaakt toen we relatietherapie hadden.
maandag 22 september 2025 om 22:35
Bloem, ik heb laatst een meerdaagse scholing gehad over suïcidaliteit. En het allerbelangrijkste was: praat er over, praat erover, praat erover. Het helpt mensen niet over het randje, maar houdt mensen vaak juist even van het randje vandaan als ze mogen vertellen waarom het leven zo zwart en ondraaglijk voelt.
Fijn dat je kon ervaren dat het herkenbaar was, dat je even niet alleen was en dat je een beetje hoop kan putten uit de mensen die er nu beter bijzitten dan vroeger
Fijn dat je kon ervaren dat het herkenbaar was, dat je even niet alleen was en dat je een beetje hoop kan putten uit de mensen die er nu beter bijzitten dan vroeger

maandag 22 september 2025 om 22:39
Avo, vragen stellen betekent niet dat je doet alsof je het beter weet. Ik heb het antwoord helaas niet voor je. Ik vermoed dat het ook op die manier kan (het hoeft niet altijd een plaatje te zijn, een geur, geluid of woorden kunnen soms ook), maar hoe je dat precies zou doen zou ik ook advies over moeten inwinnen. Mijn cliënten hebben ook vaak veel meegemaakt, maar hun trauma's uiten zich soms anders en ik kan met hun lng niet alles wat bij jullie misschien wel kan. Dus hier schiet mijn ervaring gewoon tekort

maandag 22 september 2025 om 22:49
Avo, zijn manier van omgaan met moeilijke gevoelens bij mij is bagetaliseren. omdat het volgens hem niet zo groot is, wil hij het kleiner maken. Maar dat triggert mijn gevoel er niet te mogen zijn, dat wat ik voel niet klopt, dat ik overdrijf.
Beide grijpen natuurlijk op vroeger. Ik snap zijn goede intentie. Maar ik snap niet de weerstand van er op een andere manier mee om gaan. Wellicht omdat hij gewoon niet zit te wachten op moeilijke gevoelens en vindt dat ik daar zelf maar mee moet dealen. Ofzo.
Maisnon, wat fijn (niet voor jou, wel voor mij) om te horen dat jij ook geen zware gesprekken kunt voeren zonder tranen. Van mij mogen ze ook genegeerd worden. Het lukt me gewoon niet om ze tegen te houden, en al helemaal niet als ik het al zo eng vind om het gesprek überhaupt te starten.
Beide grijpen natuurlijk op vroeger. Ik snap zijn goede intentie. Maar ik snap niet de weerstand van er op een andere manier mee om gaan. Wellicht omdat hij gewoon niet zit te wachten op moeilijke gevoelens en vindt dat ik daar zelf maar mee moet dealen. Ofzo.
Maisnon, wat fijn (niet voor jou, wel voor mij) om te horen dat jij ook geen zware gesprekken kunt voeren zonder tranen. Van mij mogen ze ook genegeerd worden. Het lukt me gewoon niet om ze tegen te houden, en al helemaal niet als ik het al zo eng vind om het gesprek überhaupt te starten.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
maandag 22 september 2025 om 23:00
Ik ook niet hoor Lucy. Ik ben verdorie 40+, maar huil nog steeds als een kind bij alles. Zo ontzettend vervelend, maar kan het inderdaad ook niet stoppen
(De relatietherapeut vond overigens dat ik hier misschien eens individueel mee aan de slag moest, maar dat heb ik genegeerd, want vriend en ik hebben gelukkig wel een redelijke modus gevonden om er mee om te gaan
)
Ik snap wel heel goed dat als man alles bagatelliseert dat dat heel erg het gevoel triggert dag jij er niet toe doet. Als het lukt om dit bij de therapeut bespreekbaar te maken, dan lukt het misschien wel om hem dit duidelijk te maken, zonder dat hij de kans krijgt dat te doen. Daar helpt de therapeut dan bij, als het goed is.


Ik snap wel heel goed dat als man alles bagatelliseert dat dat heel erg het gevoel triggert dag jij er niet toe doet. Als het lukt om dit bij de therapeut bespreekbaar te maken, dan lukt het misschien wel om hem dit duidelijk te maken, zonder dat hij de kans krijgt dat te doen. Daar helpt de therapeut dan bij, als het goed is.
maandag 22 september 2025 om 23:02
dinsdag 23 september 2025 om 06:56
Oh dapper Avo! Ik snap dat de angst dan nu hoogtij viert. Heb je nog wat kunnen slapen? Doet de anti-drrom z'n werk een beetje?
Ik wil je wel nog iets meegeven: weet hapto ook wat de emdr met je doet achteraf? Hoe moeilijk je het dan hebt? Dan kunnen jullie namelijk samen afwegen hoe ver het handig is om te gaan. Welke dingen emdr je wel of niet op welk moment. Ik weet zeker dat hapto er samen met jou bij stil wil staan vandaag na je vragen. Maar mocht vandaag niet het moment zijn om dit te emdr-en, dan ben jij dus niet fout, stout en waardeloos, maar probeert ze je te beschermen zodat het te behappen blijft.
Oh, en ik beloof dat ik het zal zeggen als ik geen zin meer heb. Maar de kans is klein na 4,5 jaar
Ik wil je wel nog iets meegeven: weet hapto ook wat de emdr met je doet achteraf? Hoe moeilijk je het dan hebt? Dan kunnen jullie namelijk samen afwegen hoe ver het handig is om te gaan. Welke dingen emdr je wel of niet op welk moment. Ik weet zeker dat hapto er samen met jou bij stil wil staan vandaag na je vragen. Maar mocht vandaag niet het moment zijn om dit te emdr-en, dan ben jij dus niet fout, stout en waardeloos, maar probeert ze je te beschermen zodat het te behappen blijft.
Oh, en ik beloof dat ik het zal zeggen als ik geen zin meer heb. Maar de kans is klein na 4,5 jaar

dinsdag 23 september 2025 om 07:45
Mijn vorige therapeut heeft wel eens gezegd dat ik te hard werkte. Misschien doe jij dat ook wel avo: te hard werken. Te hard willen gaan.
Knap van je dat je steeds meer de verbinding zoekt via schrijven, omdat je weet dat zeggen niet gaat. En dat dat zo fout voelt achteraf snap ik ook, maar je volwassene neemt steeds ietsje meer leiding. Heel mooi om te zien.
Sterkte vandaag.
Hier gisteren trots op een meisje dat zelf de fiets naar het station heeft gepakt en naar school is gegaan (ik moest naar de bedrijfsarts). En ik heb haat naar de jongen die iets zei in de trein over haar kleding waardoor ze nu op maandag niet meer met het ov wil (maandag is praktijkdag en moet ze in pak naar school).
Vandaag is het hommeles. Duim even voor me dat we over 10 minuten toch in de auto zitten... zou heel erge winst zijn en de eerste dinsdag dat ze wél naar school zou gaan
Knap van je dat je steeds meer de verbinding zoekt via schrijven, omdat je weet dat zeggen niet gaat. En dat dat zo fout voelt achteraf snap ik ook, maar je volwassene neemt steeds ietsje meer leiding. Heel mooi om te zien.
Sterkte vandaag.
Hier gisteren trots op een meisje dat zelf de fiets naar het station heeft gepakt en naar school is gegaan (ik moest naar de bedrijfsarts). En ik heb haat naar de jongen die iets zei in de trein over haar kleding waardoor ze nu op maandag niet meer met het ov wil (maandag is praktijkdag en moet ze in pak naar school).
Vandaag is het hommeles. Duim even voor me dat we over 10 minuten toch in de auto zitten... zou heel erge winst zijn en de eerste dinsdag dat ze wél naar school zou gaan
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in