Psyche
alle pijlers
hoe ga je met emoties om?
zondag 26 december 2010 om 19:50
herkenbaar? als je relatie uitgaat of een ander moment dat je een soort van paniekgevoel hebt wat je niet kan delen (of wilt)?
een gevoel van ik wil wel zelfmoord plegen. ookal doe je dat uiteindelijk niet. maar wel dat je een mes pakt. voelt hoe scherp het is. googled naar pogingen tot zelfmoord. je jankt de ogen uit je kop. je ziet het ene moment alle "blessings' die je WEL hebt en 10 minuten later denk je... fuck het leven! Dit is geen zelfmoord topic of depressief iets o.i.d. maar een tijdelijke stress moment van zelfmedelijden denk ik, die iedereen wel eens heeft, een gedachte van zelfmoord wat ik als voorbeeld geef (trouwens gezond hoor, iedereen heeft dat weleens gehad in zijn leven), maar natuurlijk niet fijn.
Hoe ga jij hiermee om op dat moment? Dat je een moment opname hebt van een "soort depressieve mind". Een fles wijn achterover slaan? Juist met mensen afspreken? alle tips welkom nu!
een gevoel van ik wil wel zelfmoord plegen. ookal doe je dat uiteindelijk niet. maar wel dat je een mes pakt. voelt hoe scherp het is. googled naar pogingen tot zelfmoord. je jankt de ogen uit je kop. je ziet het ene moment alle "blessings' die je WEL hebt en 10 minuten later denk je... fuck het leven! Dit is geen zelfmoord topic of depressief iets o.i.d. maar een tijdelijke stress moment van zelfmedelijden denk ik, die iedereen wel eens heeft, een gedachte van zelfmoord wat ik als voorbeeld geef (trouwens gezond hoor, iedereen heeft dat weleens gehad in zijn leven), maar natuurlijk niet fijn.
Hoe ga jij hiermee om op dat moment? Dat je een moment opname hebt van een "soort depressieve mind". Een fles wijn achterover slaan? Juist met mensen afspreken? alle tips welkom nu!
zondag 26 december 2010 om 22:02
quote:maria1966 schreef op 26 december 2010 @ 20:49:
Ik kan je wel uitleggen waarom je die extreme gedachten kunt hebben. Als je zelfmoord pleegt, zal de ex zich rot voelen, hopelijk zelfs met schuldgevoelens over hoe hij jou behandeld heeft. En dat is dan wraak.
Zelfmoordgedachten hebben in zo'n situatie niks te maken met zelf dood willen, wel met de ander heel veel pijn willen doen. Wanneer je dus zelfmoord overweegt, wil je eigenlijk alleen maar je ex heeeeeel hard kwetsen. Je wil wraak nemen.
Probleem is dat zelfmoord een einde is aan jouw eigen leven, dus je kwetst jezelf het meest. Je overlevingsinstinct houdt je dan nog wel op de rit zodat je geen rare dingen gaat doen. Je onderbewuste beseft nog voldoende dat je niet echt dood wilt.
Je kunt je onderbewuste helpen door te denken aan de andere mensen die verdriet zullen hebben wanneer jij overlijdt. Bijvoorbeeld je ouders, je beste vriendin, je broer/zus. Of zelfs de hond, die het hele huis naar je zal afzoeken en zielig in zijn mand blijft liggen omdat hij jou mist en niet begrijpt waar je bent.
Wanneer je je bewust bent van het spelletje dat je emoties hier met je spelen, kun je het vaak al relativeren en tot juiste proporties terug brengen.
Als dat niet lukt, niet voldoende is, kun je een manier zoeken om je ex pijn te doen, zonder jezelf daarbij te benadelen. Bijvoorbeeld een stevige brief schrijven waarin je hem duidelijk maakt wat voor zak hij is en dat hij je daardoor nu echt kwijt is geraakt. Of je de brief wel of niet naar hem verstuurt, staat hier los van.
Verstandelijk begrijp ik helemaal wat je zegt, en je hebt gelijk! Wil hem het liefst zoveel pijn doen, wraak! omdat hij mij dit aandoet. Maar eigenlijk, omdat ik hem ooit lief heb gehad, we 15 jaar samen zijn geweest, ik hem zo goed ken, en hem zeker ook waardeer als persoon, is mijn woede veel meer op zijn nieuwe vriendin gericht. Hij mag van mij best gelukkig worden, maar waarom met haar, en nu al?
En toch gaat het niet alleen om hem een schuldgevoel aan te doen. Ik zie er gewoon zo tegenop alleen verder.
Ik kan je wel uitleggen waarom je die extreme gedachten kunt hebben. Als je zelfmoord pleegt, zal de ex zich rot voelen, hopelijk zelfs met schuldgevoelens over hoe hij jou behandeld heeft. En dat is dan wraak.
Zelfmoordgedachten hebben in zo'n situatie niks te maken met zelf dood willen, wel met de ander heel veel pijn willen doen. Wanneer je dus zelfmoord overweegt, wil je eigenlijk alleen maar je ex heeeeeel hard kwetsen. Je wil wraak nemen.
Probleem is dat zelfmoord een einde is aan jouw eigen leven, dus je kwetst jezelf het meest. Je overlevingsinstinct houdt je dan nog wel op de rit zodat je geen rare dingen gaat doen. Je onderbewuste beseft nog voldoende dat je niet echt dood wilt.
Je kunt je onderbewuste helpen door te denken aan de andere mensen die verdriet zullen hebben wanneer jij overlijdt. Bijvoorbeeld je ouders, je beste vriendin, je broer/zus. Of zelfs de hond, die het hele huis naar je zal afzoeken en zielig in zijn mand blijft liggen omdat hij jou mist en niet begrijpt waar je bent.
Wanneer je je bewust bent van het spelletje dat je emoties hier met je spelen, kun je het vaak al relativeren en tot juiste proporties terug brengen.
Als dat niet lukt, niet voldoende is, kun je een manier zoeken om je ex pijn te doen, zonder jezelf daarbij te benadelen. Bijvoorbeeld een stevige brief schrijven waarin je hem duidelijk maakt wat voor zak hij is en dat hij je daardoor nu echt kwijt is geraakt. Of je de brief wel of niet naar hem verstuurt, staat hier los van.
Verstandelijk begrijp ik helemaal wat je zegt, en je hebt gelijk! Wil hem het liefst zoveel pijn doen, wraak! omdat hij mij dit aandoet. Maar eigenlijk, omdat ik hem ooit lief heb gehad, we 15 jaar samen zijn geweest, ik hem zo goed ken, en hem zeker ook waardeer als persoon, is mijn woede veel meer op zijn nieuwe vriendin gericht. Hij mag van mij best gelukkig worden, maar waarom met haar, en nu al?
En toch gaat het niet alleen om hem een schuldgevoel aan te doen. Ik zie er gewoon zo tegenop alleen verder.
Klaar mee
zondag 26 december 2010 om 22:05
quote:Buffie schreef op 26 december 2010 @ 21:51:
[...]
Ja, vaak wel. De ene keer veel heftiger, en dan weer vooral sluimerend, als een donkere wolk om me heen. Vooral in gesprekken met hem raak ik zo overstuur. En hem ontwijken kan niet, we moeten nog een hoop afhandelen (15 jaar samen geweest, eigen huis) en ook ons sociale leven is compleet met elkaar verweven..
Tsjonge, dat is heftig zeg. Veel moed en sterkte toegewenst.
Een forumster (ik weet haar naam niet meer) heeft een heel mooi motto, misschien hebje er iets aan:
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow".
[...]
Ja, vaak wel. De ene keer veel heftiger, en dan weer vooral sluimerend, als een donkere wolk om me heen. Vooral in gesprekken met hem raak ik zo overstuur. En hem ontwijken kan niet, we moeten nog een hoop afhandelen (15 jaar samen geweest, eigen huis) en ook ons sociale leven is compleet met elkaar verweven..
Tsjonge, dat is heftig zeg. Veel moed en sterkte toegewenst.
Een forumster (ik weet haar naam niet meer) heeft een heel mooi motto, misschien hebje er iets aan:
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow".
zondag 26 december 2010 om 22:14
Emoties kun je, tot op zekere hoogte, best reguleren hoor. Je hóeft er niet in te gaan hangen. Ratio kan het allemaal een hoop minder heftig maken. This, too, shall pass, denk ik dan, en de wereld draait wel door. Na mijn laatste relatiebreuk, twee jaar geleden, heb ik bovendien bedacht dat voelen niet mijn grootste talent is, dus ik doe er maar geen moeite meer voor, is ook wel rustig.
zondag 26 december 2010 om 22:16
quote:Klontje schreef op 26 december 2010 @ 22:05:
[...]
Tsjonge, dat is heftig zeg. Veel moed en sterkte toegewenst.
Een forumster (ik weet haar naam niet meer) heeft een heel mooi motto, misschien hebje er iets aan:
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow".Dank je wel! Ben al heel lang lid maar schrijf pas sinds kort, fijn om steun te vinden. En dat is inderdaad een mooi motto. Zal eraan proberen te denken
[...]
Tsjonge, dat is heftig zeg. Veel moed en sterkte toegewenst.
Een forumster (ik weet haar naam niet meer) heeft een heel mooi motto, misschien hebje er iets aan:
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow".Dank je wel! Ben al heel lang lid maar schrijf pas sinds kort, fijn om steun te vinden. En dat is inderdaad een mooi motto. Zal eraan proberen te denken
Klaar mee
zondag 26 december 2010 om 22:28
Ik heb serieus wel 'n gegoogled hoeveel oxazepams je nodig hebt, maar ik las dat zelfs met 200 pillen in de mik mensen nog overleefden. En natuurlijk het voor de hand liggende: een rukje aan je stuur op 'n weg vol bomen. Maar ja, stel dat je overleeft....
Ben er uiteindelijk altijd wel weer overheen gekomen en wil ook mijn ouders het niet aandoen. Dus zoek ik mijn troost meestal bij chips, friet en ander comfort food.
Ben er uiteindelijk altijd wel weer overheen gekomen en wil ook mijn ouders het niet aandoen. Dus zoek ik mijn troost meestal bij chips, friet en ander comfort food.
zondag 26 december 2010 om 22:52
quote:Buffie schreef op 26 december 2010 @ 22:02:
[...]
Verstandelijk begrijp ik helemaal wat je zegt, en je hebt gelijk! Wil hem het liefst zoveel pijn doen, wraak! omdat hij mij dit aandoet. Maar eigenlijk, omdat ik hem ooit lief heb gehad, we 15 jaar samen zijn geweest, ik hem zo goed ken, en hem zeker ook waardeer als persoon, is mijn woede veel meer op zijn nieuwe vriendin gericht. Hij mag van mij best gelukkig worden, maar waarom met haar, en nu al?
En toch gaat het niet alleen om hem een schuldgevoel aan te doen. Ik zie er gewoon zo tegenop alleen verder.Je hebt de enorme boosheid, woede, die past bij dit soort situaties. Maar diep in je hart hou je nog van hem. Dus richt je die woede op zijn nieuwe vriendin. Da's makkelijker en veiliger. Want als je je woede op je ex zou richten, komt hij zeker nooit meer bij je terug. En je wil die mogelijkheid toch nog graag open houden.
[...]
Verstandelijk begrijp ik helemaal wat je zegt, en je hebt gelijk! Wil hem het liefst zoveel pijn doen, wraak! omdat hij mij dit aandoet. Maar eigenlijk, omdat ik hem ooit lief heb gehad, we 15 jaar samen zijn geweest, ik hem zo goed ken, en hem zeker ook waardeer als persoon, is mijn woede veel meer op zijn nieuwe vriendin gericht. Hij mag van mij best gelukkig worden, maar waarom met haar, en nu al?
En toch gaat het niet alleen om hem een schuldgevoel aan te doen. Ik zie er gewoon zo tegenop alleen verder.Je hebt de enorme boosheid, woede, die past bij dit soort situaties. Maar diep in je hart hou je nog van hem. Dus richt je die woede op zijn nieuwe vriendin. Da's makkelijker en veiliger. Want als je je woede op je ex zou richten, komt hij zeker nooit meer bij je terug. En je wil die mogelijkheid toch nog graag open houden.
Als je niks aardigs te zeggen hebt, kun je ook je mond houden.
