Hoe leven op orde stellen?

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

Sorry, hier is het altijd midden in het oog van de storm (en dus de verraderlijke stilte voor de storm) of in de chaos van de storm. Ik word er doodmoe van en zit momenteel in een erg negatieve bui. Gedachte dat kind beter af is zonder mij, of in ieder geval beter af is bij vader overheersen. Dus nee, ik zit er momenteel niet goed bij.

Fijn framboise-t dat jij zicht uit de herfststorm ervaart! Lijkt me erg lastig om toe te kijken hoe anderen het moeilijk hebben zonder dat je iets kunt doen. Enige wat je dan kunt doen is steun bieden als ze daar behoefte aan hebben.

Ik hoop dat je snel je hand/arm weer volledig kunt gebruiken! Geen beperkingen meer, maar lekker doen wanneer en hoe je het wilt doen. Heb je binnenkort een afspraak bij de arts staan ter controle / goedkeuring dat je hem weer mag gebruiken?

Hahaha, als jij lekker wilt starten met borduren dan zeker doen! Die klusjes komen met de tijd ook wel weer gedaan.

Verbinder, hoe gaat het met jou?

Verbinder schreef: ↑

04-09-2025 23:28

Even kijken of het lukt met deze links. Eentje is van een japanse tuin die ik erg mooi vind qua kleur. Hij hangt aan de muur.
De 2e link is van een bloemenmarkt in Parijs waar ik nu mee bezig ben. Soms doe ik wat meer, een ander moment doe ik geen klap.

https://ibb.co/Q382NcFd
https://ibb.co/qw5qqQK

Deze link is van work in progress, de bloemenmarkt
https://ibb.co/N27gZxBX

Ziet er moeilijk uit! Daar zul je bij moeten opletten of niet?

De puzzelapp is een goede tip geweest. In het begin obsessief mee bezig geweest (hoe kan het ook anders bij mij dan obsessief), nu een stuk minder mee bezig. Als ik een puzzel begin dan moet ik hem wel afmaken, dat dan weer wel Ik heb geen tablet, dus ik doe het op de telefoon en dat beperkt wel je zicht, maar op zich wel een leuke app. De irritante reclames vergeet ik per ongeluk te benoemen.

Verbinder schreef: ↑

04-09-2025 23:56

Ik ben benieuwd, hoe doe je dat Twijfelaar, het hele bericht quoten en dan reageren op stukjes erin?

Als je een bericht quote dan staat altijd de eerste regel tussen deze haken [ ] en eindigt de quote met [/quote]. Iemand hier op het forum heeft mij eens uitgelegd dat als je een lap tekst dan wilt opdelen je die regels moet kopieëren en plakken. Is dat te volgen? Ben momenteel niet echt helder dus ik weet niet of ik het goed genoeg uitleg op deze manier. Sorry.

framboise-t schreef: ↑

22-09-2025 23:31

Geen sorry nodig! Vermijden is ook een vorm van coping/overleven, en het is je gegund om door het leven te ploeteren zoals het beste bij je past.

Ik snap dat vermijden ook een vorm van coping is, maar het is niet helpend. Zoals nu die gedachte dat kind beter af is zonder mij / bij vader. Klinkt als pure vermijding van de problemen die ik met kind heb en mijn vertrek zal die problemen niet oplossen. Voor mij wel want dan mag ik opgeven (alhoewel ik mijn kinderen dan ook een trauma aan doe), maar kind zal de gevolgen ervaren. Og, ik weet het allemaal niet meer eigenlijk.

framboise-t schreef: ↑

22-09-2025 23:31

Is je kind al wat geland op de nieuwe school?

Redelijk. Ze gaat op zich wel goed naar school, maar alles is wel een strijd. Tas inpakken, huiswerk maken, lunch maken, leren voor een toets. Alles is teveel gevraagd voor kind en dat wordt op mij afgereageerd.

framboise-t schreef: ↑

22-09-2025 23:31

Ik vermijd ook vanalles. Er is glasvezel aangelegd (had ik zelf toestemming voor gegeven) en nu gaan ze natuurlijk de oude kabel uitzetten en stopt mijn abonnement. ik heb nou een beetje spijt van die toestemming want ik moet abonnementen vergelijken en dat vind ik zo stom om te doen en ze zijn allemaal duurder terwijl ik al prima internet had, dus ik stel het uit.

Verschrikkelijk om abonnementen te vergelijken en zeker als je nu duurder uit bent. Zijn er geen aanbieders met leuke welkomst aanbiedingen? Hier kwam met de post een aanbieding van Ziggo die wel een stuk goedkoper is dan het abonnement dat ik nu heb.

Verbinder schreef: ↑

08-10-2025 01:26

Ik wilde even een stukje schrijven over spullen. En vooral spullen die gevoelswaarde beginnen te krijgen.
Afgelopen dagen was ik wat bezig met kleine klusjes in de tuin. En blijf me storen aan een bepaald groepje oude tegels waar ik niks mee kan. Sommige zijn niet meer schoon te maken en anderen zijn afwijkende maten of ze hebben stukjes eraf.
Mijn oog viel op een lijn van stenen, waarmee ik een afgrenzing heb gemaakt in het verleden. Die lijn was niet af en toen heb ik het (slordig weliswaar) afgemaakt met een aantal van die tegels van dat hoopje.
En ondanks dat ze anders zijn denk ik dat ik het laat liggen en zelfs ergens prettig vind want ze komen uit het oude tuintje van mijn man en mij.
Zo had ik gisteren ook iets met oude nachtkastjes. We moesten een ander logeerbed kopen en ik vond het lastig om te bedenken wat voor kleur het moest zijn. De frame van het bed. De nachtkastjes zijn best aanwezig en daar moet dan de kleur bedframe op aangepast worden. Toen ik meer in ging voelen over de nachtkastjes besefte ik dat ik die niet weg wil doen want ze zijn van mijn schoonzus en zwager geweest, waar ik een goed gevoel voor heb.
Toen moest ik denken aan het huis van je ouders Twijfelaar. Je ouderlijk huis. En hoe je het niet kunt opruimen. Ik begrijp je.
Ik heb altijd weinig gevoelswaarde gehad bij spulletjes maar het begint een beetje. En dat geeft ietsje stevigheid. Het zou goed kunnen dat op je reis van verandering en doorvoelen en verwerken en emoties in het dagelijks leven, dat er een gevoeltje komt. Een gevoeltje voor iets wat ligt in je ouderlijk huis wat je later zelf graag in je huis wil hebben.
Probeer nog een tijdje het huis aan te houden is mijn advies, als dat mogelijk is.
Ik wilde dit even delen.

Lief dat je dit deelt. Ik denk dat mijn gevoel bij het huis vooral komt van vroeger, dat ik met elk item dat ik weg doe ook een beetje afscheid neem van mijn ouders. Ik las laatst ergens dat mensen die een goede band met hun ouders hadden minder (anders???) omgaan met het overlijden van hun ouders dan mensen die geen goede band hebben gehad. Ik hoor bij de laatste groep en het schijnt dan ook afscheid te zijn van de hoop om ooit nog een goede band te kunnen krijgen. Hier wil ik het verdriet van andere mensen niet ongedaan mee maken of doen alsof dat minder erg is! Ik bazel ook maar wat.

Wat je beschrijft over de tegels en nachtkastjes is ook herkenbaar. Niks weg willen doen omdat er een herinnering of gevoel aan gekoppeld is. Is het nog gelukt een nieuw logeerbed te vinden dat bij de nachtkastjes past?