Hoe leven op orde stellen?

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

Ik ben op. Compleet op. Ik moet bijna gaan tekenen voor mijn woning te kopen, maar er moet nog van alles geregeld worden en ik mis het overzicht en de ondersteuning vanuit financieel adviseur om het rond te krijgen. Zo moe ook.

Vanmorgen toen ik wakker werd had ik twee tellen het gevoel dat ik vandaag eens niet vermoeid op stond, maar helaas was dat maar twee tellen. Douchen viel me zwaar, maar moet soms toch gebeuren om me een beetje oke te laten voelen.

Misschien moet ik toch maar stoppen met werken, geen zogenaamde druk om uit bed te komen maar me overgeven aan de vermoeidheid? Niemand die toch weet wat de beste manier is om hieruit te komen. Wel sporten, niet sporten. Grenzen opzoeken of juist niet. Ik weet het in ieder geval niet en ik word er zwaar moedeloos van momenteel. (Lang leve de vakantie!)

Mis ook de fut om te reageren op jullie berichten. Sorry daarvoor.

Frizz schreef: ↑

08-07-2025 17:50

Heeft de GGZ daar geen advies over? Ik las wel je bericht over hun bevindingen, maar hebben ze ook een diagnose gesteld?

Ik heb het niet echt gehad over de vermoeidheid, wel over het niet hebben van eetlust en zo. Ze gaven aan dat dat past bij de depressie.
Hoe bedoel je diagnose? Autisme is uitgesloten, emotionele verwaarlozing vastgesteld. Wat bedoel je dan met diagnose? De depressie is al eerder vastgesteld, dus ik vermoed dat ze daar niet meer naar gekeken hebben of dat niet benoemd hebben als diagnose omdat dat al bekend was voordat diagnostiek begon.
Ik snap het niet???

framboise-t schreef: ↑

08-07-2025 20:12

ik lig een beetje in de lappenmand zelf, geen puf of inspiratie voor tips, wel een voor de moeilijke tijden. Je slaat je er wel doorheen Twijfelaar, voelt vast niet zo maar ik denk dat het je wel gaat lukken.

Voor jou ook een
Ligt je arm nog in de lappenmand? Is er iets bijgekomen? Ergens staat me iets bij van je arm/hand, maar ik weet niet meer wat precies.

Soms heb ik wel het idee dat ik me erdoorheen kan slaan, maar vaak ook niet. Dan ga ik maar door op mijn tempo en zie wel waar het schip weer strand. Heel soms wel het idee dat ik vooruit wil en misschien dat ook nog wel ga bereiken, maar dat zijn sporadische momenten en elke gebeurtenis kan me onderuit schoppen.

Verbinder schreef: ↑

09-07-2025 05:06

Het zou kunnen dat je een beetje hebt wat ik heb.
Dat dingen/ bepaalde staat van zijn zomaar verdwijnen. Ik merk de laatste tijd dat gevoel me ‘ontglipt’. Ik sta op en heb een redelijk fris gevoel om iets te beginnen. Maakt niet uit of dat de vuilnisbak aan de straat zetten is, of wat handwerk, of wat opruimen. Na hele korte tijd ontglipt dit gevoel en krijg een minder goed gevoel.

Toen jij schreef over 2 sekonden het gevoel van minder moe bij opstaan om vervolgens weer moe te ervaren had ik even herkenning.
Die overgangsfase is belangrijk. Merk ik.
Er gebeurt iets in mezelf wat ik probeer te voelen. Het zou bij jou zomaar ook het geval kunnen zijn.
Maar vooral het moment registeren waarop die overgang gebeurt is naar mijn mening belangrijk. Want het gebeurt onbewust. Zodra je er wat op gaat letten, kan er iets veranderen. En kan je bijvoorbeeld dat betere gevoel langer houden.

Misschien kun je vanmorgen even kontakt opnemen met de financieel adviseur. Zeg dat je wat overzicht mist. Dat je binnenkort moet tekenen voor het huis en dat je graag wat support wil, wellicht wat feiten op papier krijgen zodat je het na kan lezen, wat overzicht geeft.

Ik merk die overgang inderdaad niet. Ene moment gevoel van fitheid, andere moment schiet de donkere wolk binnen en is het voorbij. Maar zo kan het overdag ook gebeuren dat ik ineens aan ga en van alles ga doen om dan een paar minuten later het bijltje erbij neer te gooien want teveel spanning of opstand van mijn lijf. Dat maakt het ook lastig om te bedenken waar ik aan moet gaan werken. Mijn lijf is echt achteruit gegaan, dus ik moet fitter worden en gezonder gaan eten en dat soort dingen. Maar waar begin je dan mee? Eerst een routine van activiteiten zoals wandelen/fietsen maken en dan proberen een routine van gezonder eten of gaat dat hand in hand of of of? Zoveel vragen en geen antwoord. Maar dit zou een symptoom van de depressie zijn dus enige hulp is hierbij wel wenselijk. Alhoewel ik een dietiste of sportschoolbegeleiding ook niet zie zitten. Ik ben liever onzichtbaar en anoniem. Niet bewust werken aan vooruitgang, want dan kan het ook tegenvallen. Dat het eens mee zou zitten is niet vorstelbaar voor mij.

Heb contact met de financieel adviseur gehad, het blijft chaos. De bank is lastig aan het doen om de hypotheek te krijgen en ik moet maar blijven bewijzen waar mijn eigen potje vandaan komt. Dus hele scheidingsverhaal blijft opgerakeld worden. Dat kost TE veel.
Inmiddels duw ik vriend weer verder weg, want wil niet kwestbaar zijn. Mag niet kwetsbaar zijn.

Vervelend framboise-t
Begrijpelijk dat je het vaag houdt, doe ik ook hoor. Veel te bang dat iemand me herkent.

Had ik al gereageerd op de scholenzoektocht? Geen idee. Staat me bij dat jullie op zoek zijn naar een wat vrijere school omdat kind daar nu ervaring mee heeft en dat goed gaat. Geeft die school geen adviezen over VO scholen die passen bij hun aanpak zodat kind in hetzelfde idee blijft zitten? Ik weet niet veel over aanbod in de grote gebieden, maar het vrije school is hier een redelijk onbekend fenomeen dus weinig aanbod, zeker bij de VO scholen. Wellicht helpt dat om de keuze te beperken tot een aantal scholen om te bezoeken? Ik blijf voorstander van meeloopdagen, dan beleef je echt de schooldag en voel en ervaar je alles anders dan op een open dag waar ze zich alleen proberen te verkopen.

Ow, haha, bij mij dus ook een warboel. Als je erover wilt schrijven in een rustigere tijd dan zeker doen! Geen verplichting.

Ben ik goed in om mezelf nog meer neer te halen als het al slecht gaat. Ik hoop ooit te leren om dat mechanisme om te zetten naar gezondere mechanismen.
Ik hoop maar dat als het zou mogen gebeuren dat ik passende therapie ga krijgen dat ik dan voor kind kan blijven zorgen, want daar maak ik me uiteindelijk het meeste zorgen om, dat ik door mijn perikelen mijn kind kwijt raak.

Frizz: ik heb werkelijk geen idee.

Ik heb net de brief die ik ontvangen heb en besproken is nog eens doorgelezen, maar ik zie nergens een DSM-diagnose staan. Ik weet niet of ze dingen hebben uitgesloten (persoonlijkheidsstoornis / trauma / PTSS / dissociatie). Ik zie ook nergens de depressie staan als diagnose, maar die heb ik natuurlijk al dus wellicht dat ze die daarom niet benoemen?

Krijg nu het gevoel dat het allemaal niet goed gegaan is, dat ze niet gericht of juist open genoeg gezocht hebben naar een diagnose.... Dat ik wellicht de foute vragen gesteld heb, want het verslag begint met vragen die ik bij aanvang van het onderzoek gesteld zou hebben (met de nadruk op "zou" want ik herinner met dat niet).

Dus je samenvatting 'je hebt alleen een depressie en het behandeladvies is psychotherapie' klopt wel. Weliswaar schrijven zij het iets uitgebreider dat ik niet alleen behandeling nodig heb om vaardigheden aan te leren (zoals de VERS) maar dat er (ook) aandacht moet zijn voor onderliggende pijn en hechtingsproblematiek. Daarnaast nog wat kleine dingetjes, maar de strekking blijft hetzelfde: psychotherapie.

Ik heb nog een gesprek met ze nadat alle gegevens binnen zijn van het onderzoek. Is het handig om daar bepaalde vragen te stellen over de diagnoses die jij benoemt? Ik weet het oprecht niet en vraag me nu af waar ik goed aan doe. Ik dacht dat ze wel goed bezig waren met hun diagnostiek, maar nu twijfel ik.