Psyche
alle pijlers
Hoe moet ik dit aanpakken?
vrijdag 23 oktober 2009 om 14:59
Hallo allemaal,
graag wil ik hier even mijn verhaal doen. Misschien lucht het op en misschien zijn er hier mensen die mij kunnen adviseren..
Ik zal aan het begin beginnen. Begin dit jaar (ik had toen net na een jaarcontract mijn vaste aanstelling) ben ik voor een kijkoperatie naar het ziekenhuis gegaan. Tijdens deze operatie is er een fout gemaakt waardoor ik kantje boord gelegen heb. Ik heb toen een paar dagen in het ziekenhuis gelegen maar moest wegens gebrek aan bedden snel weer naar huis om daar aan te sterken. Eenmaal thuis ging ik mezelf alweer vrij snel forceren want ja, er liepen twee kindjes rond die aandacht wilden en mijn man is veel van huis voor zijn werk. Ook vanuit mijn werk werd de druk op mij al vrij snel opgevoerd om te komen werken. Omdat ik mij altijd erg verantwoordelijk voel ben ik in april weer gestart met werk. In het begin een paar uurtjes, later weer mijn 3 dagen. Omdat het best een drukke periode was kwam er veel op mijn bordje te liggen en dus ging ik maar door en door en door. Al vrij snel merkte ik dat mijn lichaam en geest begonnen te protesteren. Ik was constant moe, hoofdpijn, niet kunnen concentreren en de tranen stonden al in mijn ogen als iemand boe zei. Ondanks dit zei ik tegen mezelf "niet zeuren gewoon doorgaan, het gaat vanzelf wel over". Ook al werd het steeds erger. Al die tijd wilde ik mijzelf ziek melden omdat ik het niet meer trok maar altijd was er iets (project moetklaar, dit moet besteld voor mijn collega etc). Nu ben ik bij mijn baas geroepen en deze wil mijn contract openbreken, ontslaan dus zonder duidelijke opgaaf van rede (al heb ik zo'n vermoeden dat mijn functie opgeheven moet worden). Dit was echt de druppel voor mij, ik ben zo moe maar slaap slecht, ben heel onrustig, kan weinig hebben, heb een kort lontje en kan de dagen gewoon maar met moeite doorkomen. ik heb mijn rechtsbijstand ingeschakeld om mij te ondersteunen bij de ontslagprocedure maar die hebben nogal wat tijd nodig om zich erin te verdiepen. Nu hoor en lees ik dat ik mij nu vooral niet ziek mag melden ivm het proces maar ik red het niet meer. Ik ben echt helemaal op maar moet door. Ik heb alleen geen idee hoe ik dit vol ga houden. Ik heb een afspraak bij de arbo aangevraagd een week voordat ik hoorde dat ik weg moest, deze afspraak is door mijn baas weer afgezegd. Mijn huisarts heb ik niet echt een goede band mee dus daar kan ik mijn verhaal ook niet kwijt. Wie heeft er tips?
Alvast heel erg bedankt!
graag wil ik hier even mijn verhaal doen. Misschien lucht het op en misschien zijn er hier mensen die mij kunnen adviseren..
Ik zal aan het begin beginnen. Begin dit jaar (ik had toen net na een jaarcontract mijn vaste aanstelling) ben ik voor een kijkoperatie naar het ziekenhuis gegaan. Tijdens deze operatie is er een fout gemaakt waardoor ik kantje boord gelegen heb. Ik heb toen een paar dagen in het ziekenhuis gelegen maar moest wegens gebrek aan bedden snel weer naar huis om daar aan te sterken. Eenmaal thuis ging ik mezelf alweer vrij snel forceren want ja, er liepen twee kindjes rond die aandacht wilden en mijn man is veel van huis voor zijn werk. Ook vanuit mijn werk werd de druk op mij al vrij snel opgevoerd om te komen werken. Omdat ik mij altijd erg verantwoordelijk voel ben ik in april weer gestart met werk. In het begin een paar uurtjes, later weer mijn 3 dagen. Omdat het best een drukke periode was kwam er veel op mijn bordje te liggen en dus ging ik maar door en door en door. Al vrij snel merkte ik dat mijn lichaam en geest begonnen te protesteren. Ik was constant moe, hoofdpijn, niet kunnen concentreren en de tranen stonden al in mijn ogen als iemand boe zei. Ondanks dit zei ik tegen mezelf "niet zeuren gewoon doorgaan, het gaat vanzelf wel over". Ook al werd het steeds erger. Al die tijd wilde ik mijzelf ziek melden omdat ik het niet meer trok maar altijd was er iets (project moetklaar, dit moet besteld voor mijn collega etc). Nu ben ik bij mijn baas geroepen en deze wil mijn contract openbreken, ontslaan dus zonder duidelijke opgaaf van rede (al heb ik zo'n vermoeden dat mijn functie opgeheven moet worden). Dit was echt de druppel voor mij, ik ben zo moe maar slaap slecht, ben heel onrustig, kan weinig hebben, heb een kort lontje en kan de dagen gewoon maar met moeite doorkomen. ik heb mijn rechtsbijstand ingeschakeld om mij te ondersteunen bij de ontslagprocedure maar die hebben nogal wat tijd nodig om zich erin te verdiepen. Nu hoor en lees ik dat ik mij nu vooral niet ziek mag melden ivm het proces maar ik red het niet meer. Ik ben echt helemaal op maar moet door. Ik heb alleen geen idee hoe ik dit vol ga houden. Ik heb een afspraak bij de arbo aangevraagd een week voordat ik hoorde dat ik weg moest, deze afspraak is door mijn baas weer afgezegd. Mijn huisarts heb ik niet echt een goede band mee dus daar kan ik mijn verhaal ook niet kwijt. Wie heeft er tips?
Alvast heel erg bedankt!
zondag 25 oktober 2009 om 17:18
zakelijk gezien: juridische hulp inschakelen. Je baas kan niet zomaar je kontrakt openbreken. Je bent juist nu extra kwetsbaar, dus probeer dingen te scheiden. Het dealen met deze situatie laat je over aan de expert.
persoonlijk gezien. Het klinkt alsof je aan het eind van je latijn bent. En ja het komt positief over (als het tot een rechtzaak komt) als je blijft werken. De vraag is of je dat aan kan. Ik vind het typisch dat jouw baas jouw afspraak met Arbo afgezegd heeft. Ik zou een nieuwe afspraak maken. Daarnaast zijn er ook werkgevers die vertrouwenspersonen/bedrijfspsychologen hebben aangewezen. Is dat bij jou ook en zou je daarmee kunnen gaan aanpraten? Heb je al overwogen om hulp in te schakelen, los van je HA, maatschappelijk werk, een loog of wat dan ook.
Wat ik niet lees in je verhaal is wat jij wilt. Wil je blijven werken, wil je (tijdelijk) minder gaan werken, wil je werk wat je als minder belastend ervaar en is daar ruimte voor bij je werkgever?
Wat kan je doen om de thuissituatie makkelijker te maken? Kan je man inspringen? (Schoon)ouders? Andere familieleden?
Los van mijn verhaal wil ik je heel veel sterkte wensen. Dit is geen makkelijke situatie voor je.
persoonlijk gezien. Het klinkt alsof je aan het eind van je latijn bent. En ja het komt positief over (als het tot een rechtzaak komt) als je blijft werken. De vraag is of je dat aan kan. Ik vind het typisch dat jouw baas jouw afspraak met Arbo afgezegd heeft. Ik zou een nieuwe afspraak maken. Daarnaast zijn er ook werkgevers die vertrouwenspersonen/bedrijfspsychologen hebben aangewezen. Is dat bij jou ook en zou je daarmee kunnen gaan aanpraten? Heb je al overwogen om hulp in te schakelen, los van je HA, maatschappelijk werk, een loog of wat dan ook.
Wat ik niet lees in je verhaal is wat jij wilt. Wil je blijven werken, wil je (tijdelijk) minder gaan werken, wil je werk wat je als minder belastend ervaar en is daar ruimte voor bij je werkgever?
Wat kan je doen om de thuissituatie makkelijker te maken? Kan je man inspringen? (Schoon)ouders? Andere familieleden?
Los van mijn verhaal wil ik je heel veel sterkte wensen. Dit is geen makkelijke situatie voor je.
maandag 26 oktober 2009 om 22:57
Bedankt voor jullie reacties allemaal.
Ik zal even proberen te antwoorden;
Ik ben bezig met juridische hulp (rechtbijstand) maar heb helaas nog niks van ze mogen vernemen. Heb al een aantal keer aan de telefoon gehangen maar mijn zaak heeft nog geen behandelaar en geen behandelaar=geen antwoord. Morgenochtend vroeg hang ik weer aan de telefoon bij ze...
Andere ha is bij ons niet mogelijk, heb het al bij alle praktijken in het verzorgingsgebied gebeld maar ze hebben onderling de afspraak geen patienten van elkaar over te nemen, als ze al plek hebben. Nu heeft mijn man nog geen ha, en als hij er een uitzoekt mag ik wel als gezinslid mee overstappen dus daar moet ik even vaart achter zetten.
Ben vandaag weer om het minste geringste thuis in huilen uitgebarsten, dit trek ik gewoon niet meer. Het allerliefste bel ik morgenochtend op dat ik niet kom. Misschien dus toch maar even met mijn eigen ha gaan praten morgenochtend. De afspraken die mijn baas met de arbo heeft zijn heel vreemd. Zelfs onze vertrouwenspersoon bij de arbo mag ik niet zien zonder akkoord van hem. Daar heb ik overigens de OR al op afgestuurd want dat klopt natuurlijk van geen kant.
Tja, wat wil ik zelf. Op dit moment wil ik eigenlijk alleen maar rust aan mijn hoofd. Werken bij dit bedrijf zie ik mezelf nu echt niet meer doen en solliciteren zie ik nu (nog even) niet zitten. Moet echt bijtanken nu. Maatschappelijk werk zie ik niet zo zitten maar hulp zoeken is zeker een optie, maar moet dat niet via de ha?
Thuis kan ik gelukkig op meerdere mensen steunen. zij nemen me werk uit handen maar kunnen helaas geen schoonmaak in mijn hoofd houden, dat moet ik toch echt zelf doen...
krijg nu alweer hartkloppingen als ik alleen al aan morgen denk...dan moet ik weer aan het werk....
Nogmaals bedankt voor de reacties en steun, ga nu maar eens kijken of ik een beetje kan slapen..
Liefs littlemissy
Ik zal even proberen te antwoorden;
Ik ben bezig met juridische hulp (rechtbijstand) maar heb helaas nog niks van ze mogen vernemen. Heb al een aantal keer aan de telefoon gehangen maar mijn zaak heeft nog geen behandelaar en geen behandelaar=geen antwoord. Morgenochtend vroeg hang ik weer aan de telefoon bij ze...
Andere ha is bij ons niet mogelijk, heb het al bij alle praktijken in het verzorgingsgebied gebeld maar ze hebben onderling de afspraak geen patienten van elkaar over te nemen, als ze al plek hebben. Nu heeft mijn man nog geen ha, en als hij er een uitzoekt mag ik wel als gezinslid mee overstappen dus daar moet ik even vaart achter zetten.
Ben vandaag weer om het minste geringste thuis in huilen uitgebarsten, dit trek ik gewoon niet meer. Het allerliefste bel ik morgenochtend op dat ik niet kom. Misschien dus toch maar even met mijn eigen ha gaan praten morgenochtend. De afspraken die mijn baas met de arbo heeft zijn heel vreemd. Zelfs onze vertrouwenspersoon bij de arbo mag ik niet zien zonder akkoord van hem. Daar heb ik overigens de OR al op afgestuurd want dat klopt natuurlijk van geen kant.
Tja, wat wil ik zelf. Op dit moment wil ik eigenlijk alleen maar rust aan mijn hoofd. Werken bij dit bedrijf zie ik mezelf nu echt niet meer doen en solliciteren zie ik nu (nog even) niet zitten. Moet echt bijtanken nu. Maatschappelijk werk zie ik niet zo zitten maar hulp zoeken is zeker een optie, maar moet dat niet via de ha?
Thuis kan ik gelukkig op meerdere mensen steunen. zij nemen me werk uit handen maar kunnen helaas geen schoonmaak in mijn hoofd houden, dat moet ik toch echt zelf doen...
krijg nu alweer hartkloppingen als ik alleen al aan morgen denk...dan moet ik weer aan het werk....
Nogmaals bedankt voor de reacties en steun, ga nu maar eens kijken of ik een beetje kan slapen..
Liefs littlemissy
dinsdag 3 november 2009 om 15:00
zou me dus wel gewoon ziekmelden hoor! als je doorgaat echt instort dan ben je helemaal ver van huis. Ben je zo en jaar van je leven kwijt en probeer dan maar weer een nieuwe baan te zoeken!
Je schrijft niet veel over het werk zelf. Vind je het leuk? Kan je het goed combineren met thuis? verdien je veel centjes?
Ik weet niet hoe jouw situatie is, maar zou me toch wel afvragen of ik bij zo'n bedrijf wil werken. Je kunt niet zomaar een contract openbreken (gaat ze geld kosten) en hoe ze met jou(w verzuim)
omgaan...
Als het alles toch niet zo'n geweldige baan is, lekker thuis blijven. Weet niet hoelang je er werkt, maar er valt vast wel iets leuks (geld / betaald verlof / outplacementtraject) uit te slepen als je het een beetje handig aanpakt.
Kan jij weer een beetje tot rust komen, tijd nemen om iets anders te zoeken en vol frisse moed lekker ergens opnieuw beginnen!
Je schrijft niet veel over het werk zelf. Vind je het leuk? Kan je het goed combineren met thuis? verdien je veel centjes?
Ik weet niet hoe jouw situatie is, maar zou me toch wel afvragen of ik bij zo'n bedrijf wil werken. Je kunt niet zomaar een contract openbreken (gaat ze geld kosten) en hoe ze met jou(w verzuim)
omgaan...
Als het alles toch niet zo'n geweldige baan is, lekker thuis blijven. Weet niet hoelang je er werkt, maar er valt vast wel iets leuks (geld / betaald verlof / outplacementtraject) uit te slepen als je het een beetje handig aanpakt.
Kan jij weer een beetje tot rust komen, tijd nemen om iets anders te zoeken en vol frisse moed lekker ergens opnieuw beginnen!
