Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang... deel 3
woensdag 3 maart 2010 om 13:04
woensdag 28 april 2010 om 10:33
Hoi allemaal,
nou, het heeft niets te maken met "me groot houden" eigenlijk.
Soms dringt het door, soms niet.
Gisteren wel dus. Ik raak langzamerhand zo ver verwijderd van het normale leven en de normale dingen; dat komt soms ineens keihard binnen.
Voel me nog steeds niet goed, dus vandaag nog maar even kijken hoe ik de dag ga doorkomen.
Leo, ik mail je zo terug ok?
nou, het heeft niets te maken met "me groot houden" eigenlijk.
Soms dringt het door, soms niet.
Gisteren wel dus. Ik raak langzamerhand zo ver verwijderd van het normale leven en de normale dingen; dat komt soms ineens keihard binnen.
Voel me nog steeds niet goed, dus vandaag nog maar even kijken hoe ik de dag ga doorkomen.
Leo, ik mail je zo terug ok?
woensdag 28 april 2010 om 10:39
Het contrast hè....de lente en het zonnetje, het bruist allemaal van al het nieuwe leven dat eraan zit te komen. iedereen is vrolijk en jij loopt daar tussen, met van binnen dat wat alleen jij weet. Ik heb dat potje meteen al gejankt toen ik het gisteravond las, ik weet ook weer hoe het voelt om met zorgen tussen de blije mensen te lopen, het lucht wel wat op.Je houd je en je bent groot(s) voor je man, voor jezelf en zelfs voor ons, wat moet je anders? je laatste tijd verpesten door in de put te zitten is natuurlijk vreselijk zonde, maar soms is het gewoon te moeilijk voor je, ik voel zo met je mee en vind het heel vreselijk voor je, huil maar eens flink meisje, djiessss wat zou ik graag mijn armen om je heenslaan en je troosten. heel veel liefs en een virtuele schouder
woensdag 28 april 2010 om 10:56
Is dat niet je afweermechanisme Bo. Het zo ver mogelijk wegduwen. Onbewust doe je dat. Zelfbescherming. Hoewel de werkelijkheid dan weer opeens als een zware steen op je valt.
Ik ken dat. Dan loop ik dagen langs de foto's van Nien of van mijn zusje, zonder ze bewust te zien. En dan opeens valt het op je.
Als een blok beton. En dan wordt je heel erg hard op de feiten gedrukt. En het is kut. Om het maar eens hard te zeggen.
Voor ons hoef je je niet groot te houden, maar ik denk dat je dat wel doet. Ook weer uit diezelfde zelfbescherming. Mag het eens wat minder lekker gaan. Verdomme het valt ook allemaal niet mee. Ik vind je een super kanjer.
Ik leef zo verschrikkelijk met je mee. want die onzekerheid hoe het verder zal gaan, hoe je die rot chemo verder moet ondergaan als je nu al zo ellendig bent is klote.
Zo ik heb mijn gal over die rot kanker weer even kunnen spuien in duidelijke taal. Als jij dat nu ook eens gaat doen. Gewoon lekker schelden op alles en iedereen. Voor mij hoef je je niet groot te houden. Gooi het er gewoon uit. Maakt niet uit in wat voor bewoordingen.
Dikke vette
Liefs Zoeb
Ik ken dat. Dan loop ik dagen langs de foto's van Nien of van mijn zusje, zonder ze bewust te zien. En dan opeens valt het op je.
Als een blok beton. En dan wordt je heel erg hard op de feiten gedrukt. En het is kut. Om het maar eens hard te zeggen.
Voor ons hoef je je niet groot te houden, maar ik denk dat je dat wel doet. Ook weer uit diezelfde zelfbescherming. Mag het eens wat minder lekker gaan. Verdomme het valt ook allemaal niet mee. Ik vind je een super kanjer.
Ik leef zo verschrikkelijk met je mee. want die onzekerheid hoe het verder zal gaan, hoe je die rot chemo verder moet ondergaan als je nu al zo ellendig bent is klote.
Zo ik heb mijn gal over die rot kanker weer even kunnen spuien in duidelijke taal. Als jij dat nu ook eens gaat doen. Gewoon lekker schelden op alles en iedereen. Voor mij hoef je je niet groot te houden. Gooi het er gewoon uit. Maakt niet uit in wat voor bewoordingen.
Dikke vette
Liefs Zoeb
woensdag 28 april 2010 om 12:16
Goedemiddag lieve Robo,en alle fijne dames hier.
Hopelijk voel jij je momenteel ietsiepietsie beter.
Heel mooi vind ik de woorden van Gelukkeling, over het contrast.
Zij kan zo deze gevoelens, bijna visualiseren.
Met name over de eenzaamheid, die zich bij je van binnen afspeelt, maar die niemand aan de buitenkant kan zien.
Ook ik weet hoe dat voelt.
Een mooie dag gewenst,
Hopelijk voel jij je momenteel ietsiepietsie beter.
Heel mooi vind ik de woorden van Gelukkeling, over het contrast.
Zij kan zo deze gevoelens, bijna visualiseren.
Met name over de eenzaamheid, die zich bij je van binnen afspeelt, maar die niemand aan de buitenkant kan zien.
Ook ik weet hoe dat voelt.
Een mooie dag gewenst,
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
woensdag 28 april 2010 om 16:06
Tja robo het is toch onwerkelijk. Het lijkt een nare droom. Je wil wakker worden ergens. Maar lukt niet lijkt mijn dan. En dat je effe stil sta en denk wat nu. Wat zal er gebeuren zijn toch normale gedachtte. Zelf je boos ben zou normaal zijn. Tja wat is normaal zat ook te denken. Heb geen werk ergens gelukkig. Want de tijd voor dingen te nemen. Gewoon de druk steeds. Maar goed effe kalm alles bezinken. Het moet zo zwaar zijn. Ik weet niet hoelang ik leef zat ik te denken. En zelf al lag in veel in dood fase kwam ik weer terug. En soms dacht ik ook waarom ik dan waarom dan. Woede van ingehouden tranen ja. En verdriet om ongrijpbare. Dikke knuffels weet amper iets zinnig te zeggen. Liefs anita
woensdag 28 april 2010 om 19:08
Lieve Anita en alle anderen, er valt ook niks zinnigs te zeggen.
Ik heb vandaag eigenlijk niks uitgevoerd, ik heb echt nergens zin in of energie voor.
Gaat wel weer over, dat weet ik onderhand gelukkig wel, maar ik hou mezelf even heel rustig nu.
Geen telefoon (sorry Leo, echt), geen mensen zien (ik heb zelfs gedaan of ik niet thuis was voor de postbode), even helemaal niks. Ik kan het gewoon echt niet nu. Mensen zien en deelnemen aan het leven, ik moet eerst mezelf op orde hebben. Daarom schrijf ik hier ook minder, dat jullie weten dat het niet "aan jullie ligt" of zoiets, het is mijn staat van zijn momenteel. Ik moet een manier vinden om te leven met de wetenschap dat het erg eindig is en dat besef komt nu pas echt.
Wat een tripje naar Straatsburg al niet kan doen.
Ik vind het zelfs moeilijk om muziek te horen nu (ik, die altijd een CD op heeft staan) omdat alles me melancholiek maakt.
En dat met een zonnetje buiten. Stom eigenlijk.
Nou ja, zo staat het dus.
Het is geen kwestie van me niet groot houden of wel, het heeft niks met me groot houden te maken, maar met een diep besef. Dat er soms wel is en vaak niet.
Ik heb vandaag eigenlijk niks uitgevoerd, ik heb echt nergens zin in of energie voor.
Gaat wel weer over, dat weet ik onderhand gelukkig wel, maar ik hou mezelf even heel rustig nu.
Geen telefoon (sorry Leo, echt), geen mensen zien (ik heb zelfs gedaan of ik niet thuis was voor de postbode), even helemaal niks. Ik kan het gewoon echt niet nu. Mensen zien en deelnemen aan het leven, ik moet eerst mezelf op orde hebben. Daarom schrijf ik hier ook minder, dat jullie weten dat het niet "aan jullie ligt" of zoiets, het is mijn staat van zijn momenteel. Ik moet een manier vinden om te leven met de wetenschap dat het erg eindig is en dat besef komt nu pas echt.
Wat een tripje naar Straatsburg al niet kan doen.
Ik vind het zelfs moeilijk om muziek te horen nu (ik, die altijd een CD op heeft staan) omdat alles me melancholiek maakt.
En dat met een zonnetje buiten. Stom eigenlijk.
Nou ja, zo staat het dus.
Het is geen kwestie van me niet groot houden of wel, het heeft niks met me groot houden te maken, maar met een diep besef. Dat er soms wel is en vaak niet.
woensdag 28 april 2010 om 20:29
Het moet ongelooflijk moeilijk zijn om het in je hoofd "rond" te krijgen dat je nu nog hier bent, te midden van mensen met toekomstplannen, dromen van later, enz, terwijl er voor jou geen later zal zijn.
We weten allemaal dat het leven eindig is, alleen hebben we (gelukkig) geen flauw idee van hoe en wanneer. Die kennis wel hebben en toch nog hier zijn.........kan het niet onder woorden brengen. Maar kan me wel voorstellen waar je mee worstelt.
(een heel klein beetje)
Veel sterkte en rust!
We weten allemaal dat het leven eindig is, alleen hebben we (gelukkig) geen flauw idee van hoe en wanneer. Die kennis wel hebben en toch nog hier zijn.........kan het niet onder woorden brengen. Maar kan me wel voorstellen waar je mee worstelt.
(een heel klein beetje)
Veel sterkte en rust!
donderdag 29 april 2010 om 08:29
Lieve Bo,
Ik hoop dat alle knuffels je een beetje kunnen steunen. Het voordeel van virtuele knuffels is, dat je er geen mensen voor hoeft te zien. Hopelijk geeft dat toch net dat beetje support dat je nodig hebt.
Ik hoop dat je ondanks de dagen die zo lang duren als je geen mensen om je heen hebt / wilt hebben en het niks willen doen, de dag weer goed doorkomt. Dat je van sommige kleine dingen een heel klein beetje kunt genieten en dat je ergens de komende tijd je positieve instelling weer terugvindt.
Heel veel liefs, knuffels en positieve vibes.
Ing
ps, ook voor Romain uiteraard heel veel sterkte en liefs!
Ik hoop dat alle knuffels je een beetje kunnen steunen. Het voordeel van virtuele knuffels is, dat je er geen mensen voor hoeft te zien. Hopelijk geeft dat toch net dat beetje support dat je nodig hebt.
Ik hoop dat je ondanks de dagen die zo lang duren als je geen mensen om je heen hebt / wilt hebben en het niks willen doen, de dag weer goed doorkomt. Dat je van sommige kleine dingen een heel klein beetje kunt genieten en dat je ergens de komende tijd je positieve instelling weer terugvindt.
Heel veel liefs, knuffels en positieve vibes.
Ing
ps, ook voor Romain uiteraard heel veel sterkte en liefs!
donderdag 29 april 2010 om 10:03
coucou, wat staat er nou? Leven is vergeten wat er komen gaat?
(op het station zeggen ze altijd "Les voitures premiere classe sont situé a l'avant du train" En dat zinnetje, vooraf gegaan door de Nederlandse versie, zorgt er nu voor dat ik dit een beetje kan vertalen. Wat je al niet opsteekt van een stationomroepster)
(op het station zeggen ze altijd "Les voitures premiere classe sont situé a l'avant du train" En dat zinnetje, vooraf gegaan door de Nederlandse versie, zorgt er nu voor dat ik dit een beetje kan vertalen. Wat je al niet opsteekt van een stationomroepster)
