Ik voel mij kinderachtig

Celine29 zaterdag 6 december 2025 om 20:28

Zo, dat is eruit. Confronterend om te typen, maar het voelt echt zo. Ik voel me kinderachtig.

Ik ben 33, heb een leuk huis samen met mijn - inmiddels - man, hebben een geweldige golden retriever in huis, heb een fijne baan en een paar goede vriendinnen. Wat wil je nog meer? Niks eigenlijk. Maar ik merk - mede door mijn leeftijd - dat logischerwijs de mensen om me heen met kinderen bezig zijn, zowel letterlijk als figuurlijk

. Ik zit er op dit moment (nog) niet zo bij en ik weet niet of dit gaat komen. Die rammelende eierstokken. Ik heb een geweldige man die al het geduld met me heeft en wat we ook gaan doen, het oké is. Maar ik merk dat ik in gezelschap steeds vaker de spiegel voor krijg: waarom ben ik (nog steeds) niet zo ver? Als ik het dan over onze hond heb, voel ik me meteen kinderachtig. Ik voel me kinderachtig als hetgeen waar ik me druk over maak, de gezondheid van m’n hond betreft en niet de driftbuien van m’n kind. Bij vrouwelijke leeftijdsgenoten gaat het aan tafel ook alleen maar over de kinderen. Ik ben echt heel spontaan en ik ben echt bereid mijn best te doen om interesse te tonen, maar ik haak steeds vaker/sneller af. En ik merk daarbij dat ik geen vragen terugkrijg. Dat bevestigt het des te meer voor mij: ik ben niet relevant.

Als iemand anders dit tegen mij zou zeggen, zou ik het echt complete onzin vinden, maar toch voel ik mij zo. Kinderachtig. Ik heb dit eigenlijk m’n hele leven al gehad. Het gevoel alsof ik achterloop. We waren net voor Sinterklaas bij mijn ouders met de familie (lees: neefjes en nichtjes erbij). Mijn zus heeft net een kleine en zei: “nu zijn er evenveel jongetjes als meisjes in de familie” en gek genoeg dacht ik bij mezelf: zie, daar draait het om. Om de kinderen… misschien voelde het vervelend omdat ik even deze bril op heb, maar dit is het leven en hiervoor zijn we gemaakt en voel je dat niet zo, wat heb je dan te melden?

Ik heb stomme humor, helemaal als ik net een glaasje te veel op heb, nog steeds, terwijl leeftijdsgenoten deze fase inmiddels wel achter zich hebben gelaten. Ik vind de gedachte dat ik m’n leven op moet offeren voor het eeuwig verbonden zijn aan een kind, best wel benauwend. En toch heeft iedereen om mij heen dit wel. En daarom voel ik mij anders/kinderachtig. Alsof ik een aantal fases in m’n leven achterloop. Ik wilde gewoon even van me aftypen.

celine29 wijzigde dit bericht op 07-12-2025 08:11

9.76% gewijzigd

Lori zondag 7 december 2025 om 08:02

Lopen er niet twee dingen door elkaar? Namelijk dat het niet hebben van kinderen zorgt voor moeizaamheid in je contacten? En daarnaast dat je zelfbeeld misschien wat laag is? Zo lees ik het namelijk, ook omdat je jezelf niet relevant noemt en vanuit het niets nog wat eigenschappen van jezelf benoemt die je niet leuk vindt en hier eigenlijk niks mee te maken hebben. Misschien wordt dat mindere zelfbeeld nu extra getriggerd door dit onderwerp.

Celine29 zondag 7 december 2025 om 08:07

Fijn dat er (deels) herkenning is. Dat doet me goed. Ik ben me ervan bewust dat ik hard oordeel, maar ik heb de knop nog niet gevonden om dit om te zetten. Wat ik ook echt een ding vind, is dat je zonder kinderen niet vermoeid kunt zijn. Een tijd geleden zei mijn schoonzus: “collega X zei dat ze moe was. Die zeurt altijd. Ze heeft geen kinderen en werkt niet eens fulltime” (ik ook niet). Weer een bevestiging…

Spookje80 zondag 7 december 2025 om 08:09

Wat vervelend dat het zo voor je voelt TO, ergens begrijp ik je ook wel. Door het krijgen van kinderen ga je heel anders in her leven staan, je leert jezelf als het ware weg te cijferen en het belang van je kind voorop te stellen.

Daarnaast ga je beseffen hoe jouw ouders zich voelen ten opzichte van jou als kind en hoe sterk deze band/dit gevoel is. Wat ik zelf merk in onze omgeving is dat dit stukje “mist” bij stellen zonder kinderen. Zij zijn (nog) heel erg op zichzelf (en op elkaar) gericht. Alles draait om hen. Dit kan soms wat kinderlijk overkomen omdat kinderen dit ook hebben, maar aan de andere kant kun je ze dit ook niet kwalijk nemen want ze hoeven dit ook niet en kennen het daardoor ook niet. En het een is ook niet beter of slechter dan het ander.

Ik vind het trouwens ook heel irritant als mensen het alleen maar over hun kinderen hebben terwijl ik ze zelf ook heb, ik snap dat het belangrijk voor je is maar een ander zit daar niet op te wachten. Ik probeer dan van onderwerp te wisselen en me ook in een ander te verplaatsen. Dat doe ik sowieso als ik iets vertel. Toen we nog geen kids hadden maar wel een hond was deze ook heel belangrijk voor me maar ik praatte er niet veel over want wat heeft een ander nou met mijn hond? Kortom, je stemt af op je gesprekspartner en houdt rekening met diens leven, interesses enz.

Ik kan me voorstellen dat het voor jou niet leuk is om tussen mensen te zitten die het alleen maar over kinderen hebben. Dat is net zo voor mensen die niks met honden, sporten enz. hebben en het zou alleen maar daar over gaan.

En wat betreft de vermoeidheid snap ik je schoonzus wel een beetje. Tuurlijk kun je net zo goed vermoeid zijn zonder kinderen maar zodra je kinderen hebt, besef je wel dat dit een heel ander level van vermoeidheid is

spookje80 wijzigde dit bericht op 07-12-2025 08:22

6.95% gewijzigd

Dala zondag 7 december 2025 om 08:11

Ik herken het wel een beetje, ondanks dat ik zelf wel een gezin heb, dat er veel in het leven draait om maar gesetteld te raken en een gezin te beginnen.
Dat begint al met de vraag naar relaties en verliefd zijn, een vraag die nog veel vroeger begint en ik altijd véél irritanter heb gevonden. Dus eerder omgekeerd: het gevoel dat ik niet langer kind(erachtig) mocht zijn maar mij vanaf mijn 12e al moest gaan experimenteren met het fenomeen "relatie". En dat ook ongeveer het enige waar iedereen in geïnteresseerd was: op wie val je, heb je een vriendje, ben je verliefd, is er iemand speciaals.

Veel van mijn vriendinnen hebben (ook) een gezin maar net als bij Vuurvlindertje hierboven is het bij al deze vriendschappen ook zo dat we over heel andere dingen dan de kinderen spreken. De meesten ken ik ook al behoorlijke tijd dus je hebt veel herinneringen ook samen. En allemaal kinderen in verschillende leeftijden.

Ik denk dat gezinsvorming en relaties voor veel mensen gewoon een enorm ding is. Zelf heb ik heel lang getwijfeld of ik een relatie en kinderen wilde maar uiteindelijk won mijn familiewens het. Ik zeg wel eens: ik had ook wel die ene vrijgezelle tante in de familie willen zijn. Nu ben jij (TO) dan wel geen single maar de enige kinderloze in de familie zijn geeft dus ook geen garantie op er helemaal bij horen.

Spookje80 zondag 7 december 2025 om 08:19

Dala schreef: ↑
07-12-2025 08:11
Ik herken het wel een beetje, ondanks dat ik zelf wel een gezin heb, dat er veel in het leven draait om maar gesetteld te raken en een gezin te beginnen.
Dat begint al met de vraag naar relaties en verliefd zijn, een vraag die nog veel vroeger begint en ik altijd véél irritanter heb gevonden. Dus eerder omgekeerd: het gevoel dat ik niet langer kind(erachtig) mocht zijn maar mij vanaf mijn 12e al moest gaan experimenteren met het fenomeen "relatie". En dat ook ongeveer het enige waar iedereen in geïnteresseerd was: op wie val je, heb je een vriendje, ben je verliefd, is er iemand speciaals.

Veel van mijn vriendinnen hebben (ook) een gezin maar net als bij Vuurvlindertje hierboven is het bij al deze vriendschappen ook zo dat we over heel andere dingen dan de kinderen spreken. De meesten ken ik ook al behoorlijke tijd dus je hebt veel herinneringen ook samen. En allemaal kinderen in verschillende leeftijden.

Ik denk dat gezinsvorming en relaties voor veel mensen gewoon een enorm ding is. Zelf heb ik heel lang getwijfeld of ik een relatie en kinderen wilde maar uiteindelijk won mijn familiewens het. Ik zeg wel eens: ik had ook wel die ene vrijgezelle tante in de familie willen zijn. Nu ben jij (TO) dan wel geen single maar de enige kinderloze in de familie zijn geeft dus ook geen garantie op er helemaal bij horen.

Hier ben ik het wel mee eens. Het lijkt wel of alles daar om draait. Zo vinden mensen het maar vreemd dat mij tiener kinderen zich nog niet bezig houden met verkering e.d. terwijl ik denk waarom zouden ze als ze daar geen behoefte aan hebben? Mijn oudste zegt ook vaak dat hij geen kinderen wil en ik betwijfel ook of een partner lukt aangezien hij ass heeft. Dit is zo de norm dat je je bijna abnormaal voelt als je dit niet hebt, terwijl dit ook gewoon prima is (als dit een bewuste keuze is uiteraard). Er is meer in het leven dan een gezin en kinderen. Dat is voor ieder zijn eigen keuze en beide is goed.

Dala zondag 7 december 2025 om 08:44

Spookje80 schreef: ↑
07-12-2025 08:19
Hier ben ik het wel mee eens. Het lijkt wel of alles daar om draait. Zo vinden mensen het maar vreemd dat mij tiener kinderen zich nog niet bezig houden met verkering e.d. terwijl ik denk waarom zouden ze als ze daar geen behoefte aan hebben? Mijn oudste zegt ook vaak dat hij geen kinderen wil en ik betwijfel ook of een partner lukt aangezien hij ass heeft. Dit is zo de norm dat je je bijna abnormaal voelt als je dit niet hebt, terwijl dit ook gewoon prima is (als dit een bewuste keuze is uiteraard). Er is meer in het leven dan een gezin en kinderen. Dat is voor ieder zijn eigen keuze en beide is goed.

Precies en vaak is het dan ook nog (zeker als je heel jong bent): Ach, je hebt nog tijd genoeg. Of: dat komt allemaal nog wel.
Alsof je antwoord niet helemaal serieus is. Alsof het niet gewoon je éérste keuze mag zijn om het niet te willen (relaties en/of kinderen) of dat dat nooit echt helemaal een levensvervullende keuze kan zijn.

Soms is het misschien ook prietpraat van mensen. Small talk. Omdat het een snel, "makkelijk" te begrijpen nieuwtje is als iemand wél keuzes binnen de lijnen maakt: een verkering krijgen, gaan samenwonen, trouwen, een zwangerschap: allemaal dingen waarmee je (als je deze redelijk standaard maakt) al een heel gesprek op gang kunt brengen.

Met makkelijk bedoel ik niet of dit makkelijke keuzes zijn, maar dat het iets is waarmee mensen redelijk snel een raakvlak kunnen hebben met de ander zonder al teveel moeite te hoeven doen. Over wat voor werk je nou precies doet, welke functie je ook alweer had, waar je afgelopen zomer naartoe was gereisd etc., hoe het nou precies zit met je zwakke gezondheid etc. dat zijn dingen waar mensen vaak niet de moeite voor nemen of informatie vergeten en dan is een vraag naar relaties, trouwen, kinderwens, zwangerschap en hoe gaat het met de kinderen etc. een manier om in gesprek te komen met de ander op een manier die niet te moeilijk voelt. Denk ik... omdat het voor zo ontzettend veel mensen prima werkt hier wél naar te vragen.

KamilleT zondag 7 december 2025 om 09:20

Spookje80 schreef: ↑
07-12-2025 08:19
Hier ben ik het wel mee eens. Het lijkt wel of alles daar om draait. Zo vinden mensen het maar vreemd dat mij tiener kinderen zich nog niet bezig houden met verkering e.d. terwijl ik denk waarom zouden ze als ze daar geen behoefte aan hebben? Mijn oudste zegt ook vaak dat hij geen kinderen wil en ik betwijfel ook of een partner lukt aangezien hij ass heeft. Dit is zo de norm dat je je bijna abnormaal voelt als je dit niet hebt, terwijl dit ook gewoon prima is (als dit een bewuste keuze is uiteraard). Er is meer in het leven dan een gezin en kinderen. Dat is voor ieder zijn eigen keuze en beide is goed.

De vanzelfsprekendheid van sommigen is heel irritant. In mijn familie en die van mijn vriend, zijn veel mensen bij hun eerste partner gebleven. Mijn 20-jarige heeft nu een jaar verkering, niet haar eerste, en er wordt door familie over samenwonen gesproken. Dat moet ze toch maar lekker op haar eigen manier in eigen tempo doen.

nerdopviva zondag 7 december 2025 om 09:22

Spookje80 schreef: ↑
07-12-2025 08:09
Daarnaast ga je beseffen hoe jouw ouders zich voelen ten opzichte van jou als kind en hoe sterk deze band/dit gevoel is. Wat ik zelf merk in onze omgeving is dat dit stukje “mist” bij stellen zonder kinderen. Zij zijn (nog) heel erg op zichzelf (en op elkaar) gericht. Alles draait om hen. Dit kan soms wat kinderlijk overkomen omdat kinderen dit ook hebben, maar aan de andere kant kun je ze dit ook niet kwalijk nemen want ze hoeven dit ook niet en kennen het daardoor ook niet. En het een is ook niet beter of slechter dan het ander.

Ik merk dat juist bij de gezinnen in mijn omgeving. In het weekend afspreken kan niet, want dat is tijd voor het gezin. Doordeweeks afspreken kan niet want dan hebben ze datenight met hun man. In een restaurant
(of een andere locatie buitenshuis) afspreken kan niet, want kind moet slapen/eten/spelen/sporten. Je leest in dit topic al meerdere voorbeelden van (vooral) moeders die het over niets anders kunnen hebben dan hun kind. Ik heb vrouwen zien veranderen van vrouwen met een goede baan, ambitie, veel reizen, etc. naar moederkloeken wiens wereld alleen maar draaide om de kinderen. En ik snap het ergens wel: een kind is een grote verandering en grote verantwoordelijkheid. Ik vind het alleen jammer dat hun wereld zo klein wordt en alle andere leuke dingen lijken te verdwijnen.

marin125 zondag 7 december 2025 om 09:24

Spookje80 schreef: ↑
07-12-2025 08:09

En wat betreft de vermoeidheid snap ik je schoonzus wel een beetje. Tuurlijk kun je net zo goed vermoeid zijn zonder kinderen maar zodra je kinderen hebt, besef je wel dat dit een heel ander level van vermoeidheid is

Dat ligt maar net aan de oorzaak van de vermoeidheid.
Dit is een opmerking die een vriendin zonder kinderen, maar wel een nierziekte heeft regelmatig te horen kreeg.

"Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Reinhold Niebuhr

Spookje80 zondag 7 december 2025 om 09:32

marin125 schreef: ↑
07-12-2025 09:24
Dat ligt maar net aan de oorzaak van de vermoeidheid.
Dit is een opmerking die een vriendin zonder kinderen, maar wel een nierziekte heeft regelmatig te horen kreeg.

Ja uiteraard, medische redenen daar gelaten natuurlijk. Maar stel dat je met een dergelijke aandoening ook nog je kinderen moet verzorgen enz. Dan ben je dus nog vermoeider.

Spookje80 zondag 7 december 2025 om 09:36

nerdopviva schreef: ↑
07-12-2025 09:22
Ik merk dat juist bij de gezinnen in mijn omgeving. In het weekend afspreken kan niet, want dat is tijd voor het gezin. Doordeweeks afspreken kan niet want dan hebben ze datenight met hun man. In een restaurant
(of een andere locatie buitenshuis) afspreken kan niet, want kind moet slapen/eten/spelen/sporten. Je leest in dit topic al meerdere voorbeelden van (vooral) moeders die het over niets anders kunnen hebben dan hun kind. Ik heb vrouwen zien veranderen van vrouwen met een goede baan, ambitie, veel reizen, etc. naar moederkloeken wiens wereld alleen maar draaide om de kinderen. En ik snap het ergens wel: een kind is een grote verandering en grote verantwoordelijkheid. Ik vind het alleen jammer dat hun wereld zo klein wordt en alle andere leuke dingen lijken te verdwijnen.

Daar kan ik idd ook niet zo goed tegen en herken ik (gelukkig) niet bij mezelf. Aan de andere kant heb je ook vrouwen (of mannen) die helemaal opgaan in hun relatie en daardoor helemaal veranderen. Zo ben ik destijds ook het contact met mijn jeugdvriendin verloren. Het ligt denk ik toch aan het type persoon.

Rabarbara zondag 7 december 2025 om 09:47

Spookje80 schreef: ↑
07-12-2025 08:09
Wat vervelend dat het zo voor je voelt TO, ergens begrijp ik je ook wel. Door het krijgen van kinderen ga je heel anders in her leven staan, je leert jezelf als het ware weg te cijferen en het belang van je kind voorop te stellen.

Daarnaast ga je beseffen hoe jouw ouders zich voelen ten opzichte van jou als kind en hoe sterk deze band/dit gevoel is. Wat ik zelf merk in onze omgeving is dat dit stukje “mist” bij stellen zonder kinderen. Zij zijn (nog) heel erg op zichzelf (en op elkaar) gericht. Alles draait om hen. Dit kan soms wat kinderlijk overkomen omdat kinderen dit ook hebben, maar aan de andere kant kun je ze dit ook niet kwalijk nemen want ze hoeven dit ook niet en kennen het daardoor ook niet. En het een is ook niet beter of slechter dan het ander.

(.....)

En wat betreft de vermoeidheid snap ik je schoonzus wel een beetje. Tuurlijk kun je net zo goed vermoeid zijn zonder kinderen maar zodra je kinderen hebt, besef je wel dat dit een heel ander level van vermoeidheid is

Ik denk dat jouw post (waar ik in geknipt heb) heel duidelijk illustreert waar TO tegenaan loopt.
Je kunt best net zo moe zijn zonder kinderen als met kinderen, daar helpt geen smiley aan. Moeheid is van veel factoren afhankelijk en als moeder kun jij geen ultiem oordeel vellen over de vermoeidheid van anderen, waarbij jij altijd wint. Of nou ja, dat kun je natuurlijk wel, maar het is onzin.

Over je opmerking dat kinderloze mensen 'kinderlijk' overkomen kan ik alleen zeggen: wat bedoel je daarmee? Je lijkt een vastomlijnd beeld van ouderschap te hebben en een vast beeld van mensen zonder kinderen, maar dat beeld heb je zelf gecreëerd. Ouders zijn geen betere mensen, kinderloze mensen zijn niet zelfzuchtiger.

Si abra la puerta hay lobos.

Rabarbara zondag 7 december 2025 om 09:50

Mensen zijn leuk of ze zijn niet leuk. En of ze kinderen hebben, zou daar geen factor in moeten zijn. Je bent prima zoals je bent, TO. En misschien wil je ooit wel kinderen, of misschien wel nooit. Allemaal prima en geen reden om te denken dat je niet voldoet aan ongeschreven regels.
Het zou helpen als mensen minder zouden denken dat de manier waarop zij hun leven indelen blijkbaar de enige goede manier is en iedereen die het anders doet dus fout zit

Si abra la puerta hay lobos.

Dala zondag 7 december 2025 om 10:04

nerdopviva schreef: ↑
07-12-2025 09:22
Ik merk dat juist bij de gezinnen in mijn omgeving. In het weekend afspreken kan niet, want dat is tijd voor het gezin. Doordeweeks afspreken kan niet want dan hebben ze datenight met hun man. In een restaurant
(of een andere locatie buitenshuis) afspreken kan niet, want kind moet slapen/eten/spelen/sporten. Je leest in dit topic al meerdere voorbeelden van (vooral) moeders die het over niets anders kunnen hebben dan hun kind. Ik heb vrouwen zien veranderen van vrouwen met een goede baan, ambitie, veel reizen, etc. naar moederkloeken wiens wereld alleen maar draaide om de kinderen. En ik snap het ergens wel: een kind is een grote verandering en grote verantwoordelijkheid. Ik vind het alleen jammer dat hun wereld zo klein wordt en alle andere leuke dingen lijken te verdwijnen.

Dit herken ik wel. Zowel als irritatiepunt bij anderen als puur waar ik zelf praktisch tegenaan loop. Ik ben niet van het type "het weekend is qualitytijd met het gezin", datenights met partner al helemaal niet

maar wel dat het hebben van een kinderen het een stuk lastiger maakt om af te spreken, er op uit te trekken met vriendinnen of vreemden en te doen wat er spontaan in je opkomt. Er zijn nou eenmaal kinderen die ergens gebracht, gehaald moeten worden, wedstrijden en trainingsschema's, verplichtingen (niet per se vervelende) met familie en schoonfamilie.
Vermoeid(er) ben ik niet sinds ik kinderen heb, maar mijn partner wel en daar houd ik rekening mee uiteraard. Dat betekent wel dat ik dus niet 4x per week lekker de hort op kan en doen wat ik wil. Ik probeer daar wel een weg in te vinden maar het lijkt me niet geheel vreemd dat je minder tijd hebt voor allerlei leuke afspraken als je een gezin hebt en dus rekening te houden hebt. En dan bedoel ik dus niet eens "zondag is voor het gezin" maar echt meer het praktische en organisatorische deel.

Spookje80 zondag 7 december 2025 om 10:05

Rabarbara schreef: ↑
07-12-2025 09:47
Ik denk dat jouw post (waar ik in geknipt heb) heel duidelijk illustreert waar TO tegenaan loopt.
Je kunt best net zo moe zijn zonder kinderen als met kinderen, daar helpt geen smiley aan. Moeheid is van veel factoren afhankelijk en als moeder kun jij geen ultiem oordeel vellen over de vermoeidheid van anderen, waarbij jij altijd wint. Of nou ja, dat kun je natuurlijk wel, maar het is onzin.

Over je opmerking dat kinderloze mensen 'kinderlijk' overkomen kan ik alleen zeggen: wat bedoel je daarmee? Je lijkt een vastomlijnd beeld van ouderschap te hebben en een vast beeld van mensen zonder kinderen, maar dat beeld heb je zelf gecreëerd. Ouders zijn geen betere mensen, kinderloze mensen zijn niet zelfzuchtiger.

Dat zeg ik toch niet. Ik zeg juist dat het een niet beter is dan het ander. Ik benoem alleen dat ik in mijn omgeving merk dat mensen zonder kinderen wat meer vanuit hun eigen behoeften handelen, wat ook logisch is want daar draait hun leven om. Maar bovenal is het volgens mij vooral afhankelijk van de persoon in kwestie.

En alleen maar fijn dat het hebben van kinderen jou blijkbaar geen extra energie kost toch? Ikzelf en de meeste anderen die ik ken ervaren dat blijkbaar wel zo. Het is toch anders om alleen voor je zelf (en evt partner) verantwoordelijk te zijn dan voor een heel gezin, ervaar ik persoonlijk. Je hoort mij niet klagen want het is mijn eigen keuze. Al lopen dingen soms natuurlijk anders dan je van te voren bedacht had. That’s life..

spookje80 wijzigde dit bericht op 07-12-2025 10:12

16.37% gewijzigd

Rabarbara zondag 7 december 2025 om 10:08

Spookje80 schreef: ↑
07-12-2025 10:05
Dat zeg ik toch niet. Ik zeg juist dat het een niet beter is dan het ander. Ik benoem alleen dat ik in mijn omgeving merk dat mensen zonder kinderen wat meer vanuit hun eigen behoeften handelen, wat ook logisch is want daar draait hun leven om. Maar bovenal is het volgens mij vooral afhankelijk van de persoon in kwestie.

Je benoemt niet alleen, je stelt dat mensen zonder kinderen egoïstischer handelen. Daar ben ik het pertinent mee oneens.
Ik ben, en ik zal niet de enige zijn, opgegroeid in een gezin waarin de volwassenen ook vooral vanuit hun eigen behoeften handelden. Ouders zijn geen betere mensen. Mensen zijn mensen. Sommige zijn leuk, andere zijn stom. Of je kinderen hebt, is geen doorslaggevend element voor je leukheid.

Si abra la puerta hay lobos.

Spookje80 zondag 7 december 2025 om 10:14

Rabarbara schreef: ↑
07-12-2025 10:08
Je benoemt niet alleen, je stelt dat mensen zonder kinderen egoïstischer handelen. Daar ben ik het pertinent mee oneens.
Ik ben, en ik zal niet de enige zijn, opgegroeid in een gezin waarin de volwassenen ook vooral vanuit hun eigen behoeften handelden. Ouders zijn geen betere mensen. Mensen zijn mensen. Sommige zijn leuk, andere zijn stom. Of je kinderen hebt, is geen doorslaggevend element voor je leukheid.

Ik zeg alleen wat ik zie in mijn eigen omgeving. Daarmee is het mijn ervaring, geen feit. We hebben regelmatig contact met een tweetal stellen zonder kinderen en bij beide zie ik dit terug. Kan toeval zijn, kan aan de personen liggen, zeg het maar. Ik neem het ze ook niet kwalijk ofzo, het is gewoon een constatering, geen veroordeling.

Dala zondag 7 december 2025 om 10:22

Denk dat Spookje vooral bedoelt: Als je géén kinderen hebt (en zeker: geen kinderen en ook geen relatie) dan is er gewoon ook niemand, of althans niet zo direct, om rekening mee te houden. Geen zwemlessen, voetbalwedstrijden, geen kinderfeestjes die georganiseerd hoeven worden, geen (dubbel aantal) feestelijke verplichtingen waar je geacht wordt aanwezig te zijn etc. Dus dan kun je die vrijheid ook meer permitteren.

Tuurlijk zullen er ook mensen zijn met kinderen die een houding hebben van: schijtkinderen, ik vind het niet nodig bij een wedstrijd te gaan kijken, of die hun partner álle zwemlessen, voetbaltrainingen, consultatiebureaubezoeken, ouderavonden, kinderfeestjes laten doen en alsnog ieder weekend zelf lekker uitgaan, maar eigenlijk iedereen die ik ken (met kinderen) die maakt daar wel tijd voor. Degenen met een partner verdelen dat samen. Ik ken zelf geen mensen met kinderen die zeggen: ik kan bijna elke avond en ieder weekend eigenlijk wel doen wat ik zelf wil.

Overigens heb ik niet de ervaring dat mensen zonder kinderen hier geen begrip voor hebben. Tussen mijn oren zit wel dat ze mijn leven enorm suf zullen vinden maar dat is nooit (in)direct gezegd ofzo.

nerdopviva zondag 7 december 2025 om 10:24

Dala schreef: ↑
07-12-2025 10:22
Denk dat Spookje vooral bedoelt: Als je géén kinderen hebt (en zeker: geen kinderen en ook geen relatie) dan is er gewoon ook niemand, of althans niet zo direct, om rekening mee te houden. Geen zwemlessen, voetbalwedstrijden, geen kinderfeestjes die georganiseerd hoeven worden, geen (dubbel aantal) feestelijke verplichtingen waar je geacht wordt aanwezig te zijn etc. Dus dan kun je die vrijheid ook meer permitteren.

Dat is het hele punt, dat weet je dus niet. Kinderen is niet het enige waar mensen druk mee kunnen zijn.

nerdopviva zondag 7 december 2025 om 10:27

Spookje80 schreef: ↑
07-12-2025 10:14
Ik zeg alleen wat ik zie in mijn eigen omgeving. Daarmee is het mijn ervaring, geen feit. We hebben regelmatig contact met een tweetal stellen zonder kinderen en bij beide zie ik dit terug. Kan toeval zijn, kan aan de personen liggen, zeg het maar. Ik neem het ze ook niet kwalijk ofzo, het is gewoon een constatering, geen veroordeling.

Nou, je hebt het over stellen zonder kinderen die erg op zichzelf gericht zijn en dat dat kinderlijk overkomt.

feow zondag 7 december 2025 om 10:27

Ik werd jong moeder en ben daar geen dag ouder door geworden.
En het tegenovergestelde wat je soms hoort ‘kinderen maken of houden je jong’ zie ik ook niet.

Je leven is niet pas echt als je kinderen hebt.

Ik heb een superleuke collega die dacht dat ze nu groot moest zijn en een vijfdeursauto behoorde te kopen. Gelukkig zag ze het licht en rijdt ze nu in een piepkleine cabrio sportwagen.

Als je van kinderen leert dat je niet meer op de eerste plaats komt en dat je sterke banden hebt, dan was dat kennelijk jouw manier om dat te leren, Maar dat kan ook op een heleboel andere momenten en manieren, of niet. Het is geen vaststaand gegeven en ongeveer even logisch als dat vrouwen beter zouden kunnen afwassen (cultureel bepaalde ingeprente onzin dus). Ook al zie je dat vrouwen vaker de afwas doen.

Bij leuke mensen hoef je je niet voort te planten om er bij te horen of voor vol aangezien te worden. Je bent zo oud als je leeftijd en zo leuk als je bent. Het helpt om je blik te verruimen en ook om te onderzoeken in hoeverre je eigen beeld klopt.

Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.

feow zondag 7 december 2025 om 10:27

.dubbel

Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.

Dala zondag 7 december 2025 om 10:30

nerdopviva schreef: ↑
07-12-2025 10:24
Dat is het hele punt, dat weet je dus niet. Kinderen is niet het enige waar mensen druk mee kunnen zijn.

Dat is waar. Maar ik bedoelde: dan heb je niet de partner en de kinderen waar je druk mee bent. Ik bedoelde vanuit mijzelf geredeneerd, als ik een leuke afspraak plan, ergens naartoe wil, anderen wil gaan ontmoeten, een weekend/week/maand/jaar weg zou willen gaan, dan is de enige belemmering daarin die ik zelf heb: ik heb hier (thuis) verplichtingen.

Ik zeg daarmee niet dat anderen geen verplichtingen hebben of ergens druk mee kunnen zijn maar mijn persoonlijke ervaring is dat afspreken met mensen op een belemmering stuit dat dat eigenlijk altijd alleen maar over "het gezin" gaat. En meestal ben ik zelf ook de oorzaak van de belemmering.

Ik heb zelf nog nooit meegemaakt dat iemand als argument (om niet af te kunnen spreken) over wat anders ging. Dat het qua werk te druk was of qua mantelzorg. of qua huisdieren. Daarmee wil ik niet zeggen dat dit niet kan.

BrutaImmaculata zondag 7 december 2025 om 10:44

Bij vrouwelijke leeftijdsgenoten gaat het aan tafel ook alleen maar over de kinderen. Ik ben echt heel spontaan en ik ben echt bereid mijn best te doen om interesse te tonen, maar ik haak steeds vaker/sneller af. En ik merk daarbij dat ik geen vragen terugkrijg. Dat bevestigt het des te meer voor mij: ik ben niet relevant.

Gaat dit over vrienden of collega's? Van collega's boeit het me niet zoveel, van vrienden zou ik dit heel onaardig vinden.

KamilleT zondag 7 december 2025 om 10:47

Met een hond moet je toch ook veel rekening houden? Wij hebben er geen omdat ik dat echt teveel gedoe vind. Vier keer per dag naar buiten, voor een halve dag weg al opvang regelen, geen spontane dagjes weg. Ik heb dan wel katten, maar die kan ik wel 24 uur alleen laten.

Actieve topics