Psyche
alle pijlers
ik wil niet meer... hoe moet ik verder
donderdag 10 februari 2011 om 13:17
Hoi,
ik heb een profiel aangemaakt omdat ik een beetje als 'laatste redmiddel' wil kijken of ik wat energie of positiefs uit jullie kan krijgen...
ik zie het niet mer zitten.. het is zo erg.. Mn relatie is een maand geleden op de klippen gelopen, mn ex ging vreemd. Het is zo vreselijk gelopen allemaal.. omdat hij heel dominant was ben ik veel vrienden verloren. Stukje bij beetje ben ik mezelf steeds meer verloren. Ik heb geen vrienden meer, geen vriend, geen leven. Kamp al een jaar of 12 met een eetstoornis waar ik eindelijk hulp voor heb gezegcht. Ben sinds 2 weken aan de fluoxetine, psychoterapie volgt nog.
Ik voel me zo ontzettend naar en alleen. Ik heb geen huis, geen liefde, geen vrienden, geen energie, dood en dood ongelukkig.
familie vindt me irritant worden omdat ik niks uitvreet. Ik voel me te zwaar en ongelukkig om ook maar iets uit te voeren maar aangezien ik weer bij mijn moeder woon moet het.
god ik weet niet eens meer waar ik moet beginnen.... er is zo veel aan de hand. ik kan niet meer wachten.
ik heb een profiel aangemaakt omdat ik een beetje als 'laatste redmiddel' wil kijken of ik wat energie of positiefs uit jullie kan krijgen...
ik zie het niet mer zitten.. het is zo erg.. Mn relatie is een maand geleden op de klippen gelopen, mn ex ging vreemd. Het is zo vreselijk gelopen allemaal.. omdat hij heel dominant was ben ik veel vrienden verloren. Stukje bij beetje ben ik mezelf steeds meer verloren. Ik heb geen vrienden meer, geen vriend, geen leven. Kamp al een jaar of 12 met een eetstoornis waar ik eindelijk hulp voor heb gezegcht. Ben sinds 2 weken aan de fluoxetine, psychoterapie volgt nog.
Ik voel me zo ontzettend naar en alleen. Ik heb geen huis, geen liefde, geen vrienden, geen energie, dood en dood ongelukkig.
familie vindt me irritant worden omdat ik niks uitvreet. Ik voel me te zwaar en ongelukkig om ook maar iets uit te voeren maar aangezien ik weer bij mijn moeder woon moet het.
god ik weet niet eens meer waar ik moet beginnen.... er is zo veel aan de hand. ik kan niet meer wachten.
donderdag 10 februari 2011 om 13:18
Je klinkt behoorlijk passief, zo zeg je dat je door je vriend al je sociale contacten bent kwijt geraakt. Dat klinkt alsof je daar zelf helemaal geen keuze in had. Dat is natuurlijk niet waar. Kijk niemand gaat dit voor jou oplossen, er is er maar 1 die je nodig hebt in dit verhaal en dat ben je zelf.
donderdag 10 februari 2011 om 13:31
donderdag 10 februari 2011 om 13:31
Maar een beetje steun van anderen kunnen wonderen doen.
Goed dat je aan je je eetstoornis werkt. Een mens heeft goede voeding nodig. Niet alleen lichamlijk maar ook emotioneel.
Dus voed jezelf met leuke dingen dan gaat de focus op het negatieve steeds minder worden. Je hebt toch ook wel een hobby ofzo, Zo niet zoek er een, want dat houdt je van het piekeren af.
Sterkte verder.
Goed dat je aan je je eetstoornis werkt. Een mens heeft goede voeding nodig. Niet alleen lichamlijk maar ook emotioneel.
Dus voed jezelf met leuke dingen dan gaat de focus op het negatieve steeds minder worden. Je hebt toch ook wel een hobby ofzo, Zo niet zoek er een, want dat houdt je van het piekeren af.
Sterkte verder.
odi et amo
donderdag 10 februari 2011 om 13:33
Waar begin je mee? Met hele kleine stapjes. Zo te lezen heb je er al een paar gezet. Heb je werk? Zorg eerst eens voor een dagindeling, ga elke dag een stuk wandelen, ik noem maar wat geks. Is er echt niemand meer waar je contact mee hebt? Misschien kun je langzaam maar zeker toch weer eens contact zoeken met een paar vrienden.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 10 februari 2011 om 13:34
Je kunt blijven treuren, maar je kunt ook de zaak in eigen handen nemen.
Wees ten eerste maar blij dat je vriend en jij uit elkaar zijn. Hij was duidelijk niet het soort man dat je in je leven wilt. Daarnaast is het toch niet zo heel moeilijk om je oude vrienden gewoon eens op te bellen en een praatje te maken? Ze uit te leggen waar het volgens jou is misgelopen en wie weet een keer af te spreken om het uit te praten?
Je zegt dat je familie je irritant vindt, omdat je niets uitvreet. Vinden zij dat alleen of is het ook echt zo? Heb je werk, doe je een studie, heb je hobby's? Zo niet, ga daar dan iets mee doen. Is gelijk een mooie gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen.
Je hebt geen huis zeg je. Waar verblijf je nu? Kun je ergens een kamer huren of kun je tijdelijk bij familie terecht? Kun je je inschrijven voor een huurhuis?
Je zegt dat je niet meer kunt wachten. Waarop kun je niet wachten? Je moet niet WACHTEN, je moet actie ondernemen. Actie om het voor jezelf allemaal weer op een rijtje te krijgen. En dat moet je echt zelf doen, want niemand anders kan het voor je doen.
De erkenning van je eetstoornis heb je al achter de rug, je hebt medicatie en je krijgt psychotherapie schrijf je. Dat lijken me al best goede stappen. Kun je misschien ook iets met maatschappelijk werk? Dat is aan te vragen via je huisarts en zij kunnen je wellicht van wat meer praktische adviezen voorzien om de dingen weer op een rijtje te krijgen.
Het ligt in jouw handen hoe het je vergaat vanaf dit punt. Dus kom uit je stoel en doe iets!
Sterkte.
Wees ten eerste maar blij dat je vriend en jij uit elkaar zijn. Hij was duidelijk niet het soort man dat je in je leven wilt. Daarnaast is het toch niet zo heel moeilijk om je oude vrienden gewoon eens op te bellen en een praatje te maken? Ze uit te leggen waar het volgens jou is misgelopen en wie weet een keer af te spreken om het uit te praten?
Je zegt dat je familie je irritant vindt, omdat je niets uitvreet. Vinden zij dat alleen of is het ook echt zo? Heb je werk, doe je een studie, heb je hobby's? Zo niet, ga daar dan iets mee doen. Is gelijk een mooie gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen.
Je hebt geen huis zeg je. Waar verblijf je nu? Kun je ergens een kamer huren of kun je tijdelijk bij familie terecht? Kun je je inschrijven voor een huurhuis?
Je zegt dat je niet meer kunt wachten. Waarop kun je niet wachten? Je moet niet WACHTEN, je moet actie ondernemen. Actie om het voor jezelf allemaal weer op een rijtje te krijgen. En dat moet je echt zelf doen, want niemand anders kan het voor je doen.
De erkenning van je eetstoornis heb je al achter de rug, je hebt medicatie en je krijgt psychotherapie schrijf je. Dat lijken me al best goede stappen. Kun je misschien ook iets met maatschappelijk werk? Dat is aan te vragen via je huisarts en zij kunnen je wellicht van wat meer praktische adviezen voorzien om de dingen weer op een rijtje te krijgen.
Het ligt in jouw handen hoe het je vergaat vanaf dit punt. Dus kom uit je stoel en doe iets!
Sterkte.
donderdag 10 februari 2011 om 13:35
Het feit dat je hulp hebt gezocht voor je eetstoornis geeft in mijn ogen aan dat je al begonnen bent met verder gaan. Blijkbaar is één van de dingen die je wilt dat dát deel van je leven graag goed komt!
Zet eens op een rij hoe je situatie nú is. Dat bedoel ik praktisch: waar woon je, heb je werk, wat zijn je hobbie's, vrienden etc. Ga dan per punt kijken óf je het wilt veranderen, welke prioriteiten er zijn (als je nu bij familie op de bank slaapt moet je bijvoorbeeld zo snel mogelijk woonruimte zien te vinden) en hoe je daar stap voor stap naar toe kunt werken.
Sommige dingen móeten echt (wonen, werk) maar zie het verbreken van je relatie ook als een soort van kans om je leven opnieuw in te richten. Wat wil je graag doen nu en in de toekomst? Hoe ziet je leven er idealiter uit en wat moet je daar voor doen?
Het is kut, wat je is overkomen, maar met je hoofd onder je kussen gaan liggen helpt je niet vooruit. Opstaan en aan de slag gaan wel. Sterkte!
Zet eens op een rij hoe je situatie nú is. Dat bedoel ik praktisch: waar woon je, heb je werk, wat zijn je hobbie's, vrienden etc. Ga dan per punt kijken óf je het wilt veranderen, welke prioriteiten er zijn (als je nu bij familie op de bank slaapt moet je bijvoorbeeld zo snel mogelijk woonruimte zien te vinden) en hoe je daar stap voor stap naar toe kunt werken.
Sommige dingen móeten echt (wonen, werk) maar zie het verbreken van je relatie ook als een soort van kans om je leven opnieuw in te richten. Wat wil je graag doen nu en in de toekomst? Hoe ziet je leven er idealiter uit en wat moet je daar voor doen?
Het is kut, wat je is overkomen, maar met je hoofd onder je kussen gaan liggen helpt je niet vooruit. Opstaan en aan de slag gaan wel. Sterkte!
donderdag 10 februari 2011 om 13:40
quote:whyowhy schreef op 10 februari 2011 @ 13:17:
.... waar ik eindelijk hulp voor heb gezegcht. Ben sinds 2 weken aan ....Dus je bent juist al wel begonnen, en nu gewoon stapje voor stapje, en niet bang worden als je ook af en toe een stapje terug moet doen omdat het te snel gaat, gewoon daarna weer een nieuw stapje vooruit zetten. Werken aan jezelf, aan je gezondheid, aan vrienden. Niet alles te snel willen maar ook tevreden zijn als iets maar net even beter gaat als eerst. En je zal het ook echt zelf moeten doen, verwacht dat anderen wel enthousiast zijn maar dat je het verder wel zelf op moet knappen, maar daarom mag je dan ook juist extra trots op jezelf zijn.
.... waar ik eindelijk hulp voor heb gezegcht. Ben sinds 2 weken aan ....Dus je bent juist al wel begonnen, en nu gewoon stapje voor stapje, en niet bang worden als je ook af en toe een stapje terug moet doen omdat het te snel gaat, gewoon daarna weer een nieuw stapje vooruit zetten. Werken aan jezelf, aan je gezondheid, aan vrienden. Niet alles te snel willen maar ook tevreden zijn als iets maar net even beter gaat als eerst. En je zal het ook echt zelf moeten doen, verwacht dat anderen wel enthousiast zijn maar dat je het verder wel zelf op moet knappen, maar daarom mag je dan ook juist extra trots op jezelf zijn.
donderdag 10 februari 2011 om 14:02
De laatste keer dat ik me in en in gelukkig heb gevoeld... Ja, dat was met mn vriend. Ik was echt verslaafd aan hem. Heerlijke vent. Maar hij heeft mn hart gebroken. Ik ben zo boos/verdrietig/teleur gesteld.
Ik heb een baan, een afwisselende baan met veel collega's. dat is opzich prima... En ik woon nu tijdelijk bij mijn moeder.. Ik heb een dak boven mijn hoofd maar ik moet wel zelf iets zoeken. Alleen is dat moeilijk en heb ik keer op keer tegenslag.
Hobby heb ik niet...... Al vaak geprobeerd maar lukt niet Met mijn onregelmatige baan is dat ook niet heel makkelijk.
Ik heb misschien het idee dat ik het teveel van andere mansen laat afhangen. Maar ik ben gewoon zo gruwelijk moe de hele dag door. Heb nergens meer zin in.
Ik heb een baan, een afwisselende baan met veel collega's. dat is opzich prima... En ik woon nu tijdelijk bij mijn moeder.. Ik heb een dak boven mijn hoofd maar ik moet wel zelf iets zoeken. Alleen is dat moeilijk en heb ik keer op keer tegenslag.
Hobby heb ik niet...... Al vaak geprobeerd maar lukt niet Met mijn onregelmatige baan is dat ook niet heel makkelijk.
Ik heb misschien het idee dat ik het teveel van andere mansen laat afhangen. Maar ik ben gewoon zo gruwelijk moe de hele dag door. Heb nergens meer zin in.
donderdag 10 februari 2011 om 14:04
Heftige tijden, maar wel met hoop! Je bent van die klojo af, dat scheelt al. Je bent nu weer volledig kapitein op eigen schip.
Enerzijds n fase van rouwen om wat niet meer is (en hoe fijn was dat? Kijk uit voor de valkuil van romantiseren van je ex vriend/ex relatie/het verleden)
Anderzijds, je bent net 2 weken aan de medicatie, dan heb je er wellicht nog geen profijt van maar bijv. wel al bijwerkingen.
Das volgens mij met name n kwestie van nu even n pas op de plaats, geen al te ingrijpende beslissingen nemen maar in regelmatig contact te blijven met de arts die het voorschreef en het even rustig aan doen verder/proberen om afleiding te zoeken van je sores/piekergedachten.
Over n maand ziet het er vast allemaal wat hoopvoller uit, if not, dat zie je dan wel weer, heeft geen zin om je daar nu al over te piekeren. Sterkte! Je hebt al zoveel stappen in de goede richting genomen joh! Take care.
Enerzijds n fase van rouwen om wat niet meer is (en hoe fijn was dat? Kijk uit voor de valkuil van romantiseren van je ex vriend/ex relatie/het verleden)
Anderzijds, je bent net 2 weken aan de medicatie, dan heb je er wellicht nog geen profijt van maar bijv. wel al bijwerkingen.
Das volgens mij met name n kwestie van nu even n pas op de plaats, geen al te ingrijpende beslissingen nemen maar in regelmatig contact te blijven met de arts die het voorschreef en het even rustig aan doen verder/proberen om afleiding te zoeken van je sores/piekergedachten.
Over n maand ziet het er vast allemaal wat hoopvoller uit, if not, dat zie je dan wel weer, heeft geen zin om je daar nu al over te piekeren. Sterkte! Je hebt al zoveel stappen in de goede richting genomen joh! Take care.
donderdag 10 februari 2011 om 14:39
Je bent nu zo moe dat niets meer voor je werkt. Pak eerst die moeheid aan. Ga goed en veel slapen, slik vitamines, eet gezond en ga elke ochtend en middag een stuk wandelen. Na een week zul je je wat energieker voelen en zullen de zaken die je moet aanpakken ook wat gemakkelijker lijken.
Maar verder een lijst met dingen die eerst moeten.
1. het zoeken en vinden van een huis
2. het zoeken en vinden van hulp
3 etc
4 etc
Neem van mij aan, dat geeft overzicht in je hoofd. Pak het voor 1 aan.
Sterkte, over een half jaar zal je leven er heel anders uit zien. Al was het alleen maar dat je van je vriend af bent.
M.
Maar verder een lijst met dingen die eerst moeten.
1. het zoeken en vinden van een huis
2. het zoeken en vinden van hulp
3 etc
4 etc
Neem van mij aan, dat geeft overzicht in je hoofd. Pak het voor 1 aan.
Sterkte, over een half jaar zal je leven er heel anders uit zien. Al was het alleen maar dat je van je vriend af bent.
M.
donderdag 10 februari 2011 om 18:40
Jullie hebben het allemaal steeds over het feit dat ik dingen in eigen hand moet nemen en niet moet mee liften, althans daar komt het denk ik op neer.. En daar hebben jullie ook helemaal gelijk in.. Maar HOE doe je dat...?
als je niks meer ziet zitten en alles en iedereen zit en werkt je tegen, HOE kan ik dingen zo draaien dat ik me niet meer zo KUT voel en alleen. Hoe verander ik mezelf, in positieve zin.....? I wish i could. Ik heb mezelf nodig. Maar ben er niet. Heb nul kracht over. Weak as I am. I hate it! HOE??
als je niks meer ziet zitten en alles en iedereen zit en werkt je tegen, HOE kan ik dingen zo draaien dat ik me niet meer zo KUT voel en alleen. Hoe verander ik mezelf, in positieve zin.....? I wish i could. Ik heb mezelf nodig. Maar ben er niet. Heb nul kracht over. Weak as I am. I hate it! HOE??
donderdag 10 februari 2011 om 20:36
Zo kijk je er NU tegenaan.
De overtuigingen die je hebt, dat je zwak bent, nul kracht hebt, alles en iedereen tegenwerkt enz. gaan je niet helpen.
Maar kom daar maar ns uit op eigen kracht.
Gelukkig heb je hulptroepen ingeschakeld, zij hebben ervoor geleerd/vaker met dit bijltje gehakt, dus ik zou zeggen: probeer te accepteren dat het op dit moment even volkomen kut is, en probeer erop te vertrouwen dat je er uit zal gaan komen.
Das hard werken en niet makkelijk, maar je zult langzamerhand gaan inzien dat je wel degelijk kracht hebt.
De overtuigingen die je hebt, dat je zwak bent, nul kracht hebt, alles en iedereen tegenwerkt enz. gaan je niet helpen.
Maar kom daar maar ns uit op eigen kracht.
Gelukkig heb je hulptroepen ingeschakeld, zij hebben ervoor geleerd/vaker met dit bijltje gehakt, dus ik zou zeggen: probeer te accepteren dat het op dit moment even volkomen kut is, en probeer erop te vertrouwen dat je er uit zal gaan komen.
Das hard werken en niet makkelijk, maar je zult langzamerhand gaan inzien dat je wel degelijk kracht hebt.
vrijdag 11 februari 2011 om 04:58
Geef jezelf de kans eens om te genezen vrouwlief.
Ik lijk een oma als ik het zeg maar mensen willen alles nu, nu, nu!
Zo werkt het niet.
Je moet eerst door de rijstebrijberg van het verdriet heen tijgeren, op je buik, en zo langzamerhand gaat er dan weer licht schijnen aan het eind van de tunnel. Elke dag een beetje meer maar in het begin merk je dat niet. Dan zijn het seconden van meer licht. Pas als jij aan het eind van een dag zo nu en dan even vergeet wat er ook alweer zo rot was merk je dat het beter met je gaat.
En dat is nog niet nu.
Ook niet morgen en ook niet overmorgen.
Maar je geneest en dan komt ook je wil om dingen te doen weer terug. Maar nu even niet.
Verdriet en rouw kun je niet haasten. Ook daar moet tijd voor zijn. En ook al wil je dat het zo snel mogelijk voorbij gaat omdat alles je zeer doet nu je zenuwen zo aan de oppervlakte liggen, het is een nuttige periode die je gaat leren wat je wel en niet
wil. Iets waar je in je vérdere leven dan weer baat bij hebt.
Net als dat kinderen zich lekker moeten leren vervelen, zo moet jij nu leren dat het leven soms geen feest is. Ga het niet uit de weg, vóel je pijn en ga er dwars doorheen. Laat het maar eens even uitwoekeren en dan klaart het ook weer op om je heen, let maar op.
Maar niet nú. Echt, nog even niet nu.......
Ik lijk een oma als ik het zeg maar mensen willen alles nu, nu, nu!
Zo werkt het niet.
Je moet eerst door de rijstebrijberg van het verdriet heen tijgeren, op je buik, en zo langzamerhand gaat er dan weer licht schijnen aan het eind van de tunnel. Elke dag een beetje meer maar in het begin merk je dat niet. Dan zijn het seconden van meer licht. Pas als jij aan het eind van een dag zo nu en dan even vergeet wat er ook alweer zo rot was merk je dat het beter met je gaat.
En dat is nog niet nu.
Ook niet morgen en ook niet overmorgen.
Maar je geneest en dan komt ook je wil om dingen te doen weer terug. Maar nu even niet.
Verdriet en rouw kun je niet haasten. Ook daar moet tijd voor zijn. En ook al wil je dat het zo snel mogelijk voorbij gaat omdat alles je zeer doet nu je zenuwen zo aan de oppervlakte liggen, het is een nuttige periode die je gaat leren wat je wel en niet
wil. Iets waar je in je vérdere leven dan weer baat bij hebt.
Net als dat kinderen zich lekker moeten leren vervelen, zo moet jij nu leren dat het leven soms geen feest is. Ga het niet uit de weg, vóel je pijn en ga er dwars doorheen. Laat het maar eens even uitwoekeren en dan klaart het ook weer op om je heen, let maar op.
Maar niet nú. Echt, nog even niet nu.......
vrijdag 11 februari 2011 om 08:18
Da's inderdaad weer een mooie post Eleonora. Voor mij zou het echter niet zo werken. In mijn eerdere post heb ik dan ook juist praktische tips gegeven wát Whyowhy kan doen om zichzelf weer op de rit te krijgen. Dat hele 'door de pijn heen' had ik níet gekund als ik niet tegelijk bezig was geweest met mijn leven heel duidelijk in eigen hand nemen, richting er aan geven, etc.
Want wat doe je de hele dag als je verdriet hebt en door de rijstebrij heentijgert? Op de bank liggen? Dat helpt toch ook niet?
Want wat doe je de hele dag als je verdriet hebt en door de rijstebrij heentijgert? Op de bank liggen? Dat helpt toch ook niet?
vrijdag 11 februari 2011 om 08:34
Door de rijstebrijberg heengaan betekent niet dat je op de bank moet hangen om te wachten tot het over gaat, al werkt verdriet hebben natuurlijk niet voor iedereen hetzelfde.
Het kan inderdaad betekenen dat je, terwijl je je verdriet toelaat, bezig bent met de toekomst. Je praat met je vrienden, met je ouders, met collega's, laat je troosten maar ook inspireren. Van die inspiratie krijg je weer zin in dingen.
Niet te veel tegelijk willen en niet denken dat je je morgen alweer puik voelt, dat is de boodschap eigenlijk. Rouw en verdriet horen - jammer genoeg - ook bij een mensenleven.
En het kan best zijn dat je even niet vol dadendrang zit. Gewoon, per dag leven. Zo gaat dat soms als je liefdesverdriet hebt. Dat gaat over.
Het kan inderdaad betekenen dat je, terwijl je je verdriet toelaat, bezig bent met de toekomst. Je praat met je vrienden, met je ouders, met collega's, laat je troosten maar ook inspireren. Van die inspiratie krijg je weer zin in dingen.
Niet te veel tegelijk willen en niet denken dat je je morgen alweer puik voelt, dat is de boodschap eigenlijk. Rouw en verdriet horen - jammer genoeg - ook bij een mensenleven.
En het kan best zijn dat je even niet vol dadendrang zit. Gewoon, per dag leven. Zo gaat dat soms als je liefdesverdriet hebt. Dat gaat over.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:46
Mix de posten van Kastanjez en Eleonora. Probeer je levenstijl te veranderen. Zoek het in dingen die niet ver van je af staan. Heb je een hekel aan water, dwing jezelf niet tot zwemmen. Probeer goed te slapen, eet gezond. Is yoga misschien iets, of dansen? En realiseer je dat, ook al neem je vandaag stappen om je beter te voelen, dat je gevoel niet morgen al veranderd is. Maar, uit ervaring gesproken, breekt vast ergens in de toekomst onverwacht een flauwe zon door. En nog later een heldere lucht.
Het verbreken van een relatie is een soort rouwproces. Dat gaat echt in stappen. Verdriet, boosheid hoort er allemaal bij. En dat mag.
Het verbreken van een relatie is een soort rouwproces. Dat gaat echt in stappen. Verdriet, boosheid hoort er allemaal bij. En dat mag.
