ik wil niet meer... hoe moet ik verder

Wek ik met mijn postings de indruk dat ik denk dat met een deken op de bank wachten tot het licht gloort de oplossing is? Dat schrijf ik toch nergens?



Verdriet hebben hoort er bij en geen zin hebben in niks ook. Dat gaat over. Natuurlijk moet je zin máken maar wat ik al schreef, zoals een kind moet leren zich wel eens gruwelijk te vervelen, zo leer je als mens door dit soort dingen dat ook rouwen en verdriet hebben iets is wat bij een leven hoort.



En niet iedereen gaat meteen aan de slag. De een doet dat wel en bij diegene werkt het ook, een ander heeft tijd nodig om uit de lethargie te komen. Ook niks mis mee.

Jee meid, je wanhoop straalt van je post.



Een verbroken relatie geeft veel verdriet en rouw, dat kan je simpelweg niet in een doosje stoppen en ver weg in de kast verstoppen.



Dat verdriet zal je voorlopig voelen, niets anders helpt dan tijd.



Je kan jezelf wel helpen door goed voor jezelf te blijven zorgen en ik weet het, als je je zo ongelukkig voelt kan dat een hele opgave zijn.

Maar begin bij de basis.

Zorg dat je elke dag doucht, je netjes aankleed, je haar in de plooi, wat make-up.

Dat lijkt een stomme tip, maar je slecht voelen en ook nog geen aandacht aan jezelf besteden versterkt het gevoel( wat niet betekend dat je s'avonds gewoon in je joggingbroek op de bank mag ploffen)



Accepteer dat het nu zo is zoals het is, morgen zal het niet beter zijn, volgende week ook niet.



Ga wandelen, maakt je hoofd wat vrij, buitenlucht doet je goed en je voelt je niet zo gevangen tussen de muren.



Probeer de positieve puntjes te zien ( je hebt werk, je hebt een dak boven je hoofd)



Een langdurige eetstoornis heeft ook veel tijd nodig om er verandering in aan te brengen.

Goed dat je daar hulp voor hebt gevraagd!!! dat is echt een pluspunt, je wil er wat mee gaan doen. Gun jezelf dat en het tempo wat het nodig heeft.



Ben je echt al je vrienden kwijt?

Of zie je het erg negatief door je gemoedstoestand. Is er 1 iemand waarvan je denkt dat die open staat voor contact en gesprek?

Bel gewoon, soms verrast het je dat de zaken niet zo zwart /wit liggen als je denkt.



Weten je ouders hoe je je voelt? Kan je met ze praten?



Zou je zelf kunnen bedenken wat je nodig hebt om je iets beter te voelen?

Wat helpt je normaal( muziek luisteren?, tekenen? sporten?)



Slechts een klein handje vol tips die wellicht niet bij je passen hoor.



Ik begrijp heel goed dat je zo diep kan zitten dat je alleen maar de donkere kanten ziet.

Wij kunnen dat hier niet goed praten of je binnen een paar posts het licht laten zien.



Het helpt wel echt als je zelf de stapjes gaat nemen, hoe moeilijk ook, selfcontrole, je kan jezelf maken en breken meid.

Aan jou de keuze.

Ik heb ooit de tip gehad van een vriendin, dat als je flink down bent en het idee hebt dat alles tegenzit, je bewust moet registreren wat je op een dag doet, hoe klein ook.



Als je gedoucht hebt, is dat een positief punt (want aandacht besteed aan jezelf)

Als je iets huishoudelijks hebt gedaan, bv. de afwas (want aandacht voor je omgeving)



Echt bewust registeren: "ik heb vandaag toch maar ....... gedaan" ondanks dat ik me zo rot voel. Op die manier kom je uit een negatieve spiraal en benoem je het positieve.

quote:whyowhy schreef op 10 februari 2011 @ 14:02:

De laatste keer dat ik me in en in gelukkig heb gevoeld... Ja, dat was met mn vriend. Ik was echt verslaafd aan hem. Heerlijke vent. Maar hij heeft mn hart gebroken. Ik ben zo boos/verdrietig/teleur gesteld.



Waarom was je zo gelukkig met hem? Was het een roes zoals bij een verslaving, of was het echt geluk? Geluk is niet zo makkelijk te definiëren, maar als het is wat je nastreeft is het wel goed om te weten wat je nastreeft. Weer zo'n extatische roes is niet zo moeilijk te vinden. Dan neem je gewoon een andere verslaving (een andere man, drugs, drank, kies maar uit).



Als je een ander soort geluk nastreeft, wat is dat dan? Misschien kun je eens verder teruggaan en een ander moment bedenken waarop je echt gelukkig was? Zoek je geluk in een moment of een langdurige toestand van geluk?

Ik weet, is makkelijk praten, maar de knop moet om! Vanaf nu gaat alles weer de goeie kant op, je glas is half vol in plaats van half leeg! Weet niet hoe oud/jong je bent, maar de jaren die nog voor je liggen, dat zijn JOUW jaren! Jij bepaalt hoe die gaan verlopen, niemand anders!!! Je hebt al een paar stappen gezet, je bent weer op weg naar de zon. Het komt goed, je zult uiteindelijk trots op jezelf zijn!!!! Lieve warme knuffel!!!

Probeer op een moeilijk moment eens in contact te komen met www.113online.nl hier werken mensen met wie je vanuit huis contact kunt leggen via chat/telefoon.

Ik wil je verder aanraden het zo bespreekbaar mogelijk te maken. Denkt hierbij aan partner/therapeut/moeder/ iemand die dichtbij je staat.



Sterkte in deze moeilijke tijd, ik hoop oprecht dat je eruit kunt komen.

Groetjes AnniekP

Whyowhy, misschien helpt het als je hier dagelijks blijft posten en dan aan ons vertelt wat je hebt gedaan? Wat voor een stappen je hebt ondernomen? Het hoeft niet hoor, en als alleen het lezen je al een goed gevoel geeft is het ook prima, maar ik (en ik denk iedereen die meegeschreven heeft) zou dolgraag zien dat het ook weer echt béter met je gaat, of in ieder geval een goede richting op.



@Eleonora, ik haalde zéker niet uit je post dat je bankhangen propageert hoor! Je reactie na de mijne verheldert voor mij een hoop, het was gewoon dat ik echt niet zag hoe je moest doen of toelaten wat jij beschreef.