Psyche
alle pijlers
Kan je beter worden van een psychose zonder behandeling?
maandag 13 augustus 2018 20:15
Het is jammer dat doordat de zorg niet op orde is (geen crisisplan dat actueel is, geen vervanger van je arts, onduidelijkheid tav het überhaupt hebben van een case-manager) je vertrouwen wordt geschaad wat de behaneling bemoeilijkt en crises uit kan lokken.
Ben blij voor je dat je die buurtteam medewerker óók meekrijgt wat er nu gebeurt. Sta je niet alleen.
Ben blij voor je dat je die buurtteam medewerker óók meekrijgt wat er nu gebeurt. Sta je niet alleen.
dinsdag 14 augustus 2018 08:51
@strontvlieg. Thanks! Ja wel lastige reactie, voor dat de ene doet alsof hulp heel erg nodig is en de ander niet erg verwarrend!
@hanke. Die Buurtteam medewerker doet erg zijn best. Ben wel blij met hem.
Ga vandaag mijn best doen om toch afspraken te maken en wat oxazepam te slikken om dit vol te houden. Het wisseld enorm hoe het gaat. Gisterenavond en vannacht drama. Nu weer vechterslust. Maar de wereld blijft bedreigend.
@hanke. Die Buurtteam medewerker doet erg zijn best. Ben wel blij met hem.
Ga vandaag mijn best doen om toch afspraken te maken en wat oxazepam te slikken om dit vol te houden. Het wisseld enorm hoe het gaat. Gisterenavond en vannacht drama. Nu weer vechterslust. Maar de wereld blijft bedreigend.
dinsdag 14 augustus 2018 08:56
dinsdag 14 augustus 2018 14:24
dinsdag 14 augustus 2018 14:51
Succes! Je bent goed bezig.chocoladeballetjes schreef: ↑14-08-2018 13:47Ik ben even bij mijn broer langs gegaan. Mijn Buurtteam medewerker belde telkens langs elkaar heen met hulpverlening. Nu moet ik dus alsnog zelf bellen ...heel spannend.
dinsdag 14 augustus 2018 16:40
Balen! Vraag anders morgen of je samen met je buurtteam-medewerker kunt bellen.
dinsdag 14 augustus 2018 21:53
Ik vind dat je het heel goed oppakt, ondanks je aanvankelijke weerstand. Hulde voor jou!chocoladeballetjes schreef: ↑14-08-2018 21:51Ik heb mijn oude casemanager een mail gestuurd, die belt donderdag.
dinsdag 14 augustus 2018 23:29
Gooo Choco!!chocoladeballetjes schreef: ↑14-08-2018 21:51Ik heb mijn oude casemanager een mail gestuurd, die belt donderdag.
woensdag 15 augustus 2018 05:43
Choco je bent goed bezig.
Laat je oude case manager ook contact opnemen met je buurtteam medewerker.
Zodat hij een goed beeld krijgt van afgelopen dagen maar ook dat je buurtmedewerker ook al een paar keer gebeld heeft voor jouw zodat ze intern ook wat zaken op orde kan stellen want je hebt een hele grote stap gister moeten zetten om zelf te bellen.
Suc6 en blijf rustig en focus je op de veilige dingen vandaag.
Laat je oude case manager ook contact opnemen met je buurtteam medewerker.
Zodat hij een goed beeld krijgt van afgelopen dagen maar ook dat je buurtmedewerker ook al een paar keer gebeld heeft voor jouw zodat ze intern ook wat zaken op orde kan stellen want je hebt een hele grote stap gister moeten zetten om zelf te bellen.
Suc6 en blijf rustig en focus je op de veilige dingen vandaag.
woensdag 15 augustus 2018 08:19
Die medewerker heeft tegen mij en buurtteamwerker gezegd, dat mijn Buurtteam medewerker gewoon beter zijn werk moet doen, erg gemeen. Want hij doet meer dan hij hoeft.
Verder begint de spanning zich op te bouwen voor gesprek donderdag. Zij is juist iemand die ik totaal niet vertrouwd. Iemand die in het hart van alles zit.
Ik slaap wel weer beter. Gisteren op straat zag ik iedereen kijken.
Tegen die medewerker van mijn afdeling had ik zelfs genoemd dat de man van het buurtteam en mijn beste vriendin hadden geuit dat ik psychotisch was. Toen zei hij 'je klinkt anders helder'. Maar hij luisterde niet. En dat was juist daarna 'ik klink helder kan niet psychotisch zijn alles is waar' waar deze topic titel over gaat.
Laatste dagen wel wat meer contact dan slaat het minder door (die avond na telefoontje sloeg wel door maar belde mijn broer). Het is gewoon niet duidelijk.
Ik ben wel nog bang op straat. En heb mijn huisgenoot met een studieboek zien lopen om te leren mij te beïnvloeden.
Gisteren vriend gezien die nu gelijk de.hele tijd appt of het gaat terwijl denkbeelden had verzwegen (want ik weet dat hij mij toch niet geloofd).
Wel denk ik dat in nu alles bij de wortel verwijder door juist met de enge persoon te gaan praten. Of ik ga eraan ten onder. Maar nu stijgt te spanning daardoor en word het drukker in mijn hoofd.
Door alle chaos was ik vergeten mijn medicatie te halen. Tenminste dat dat dacht ik, want ineens lagen ze ergens (opzet?). Maar heb twee keer dosis gemist (een keer waren ze kwijt/verstopt en een keer was ik het gewoon vergeten (doe ik nooit)). Maar gaat weer goed heb ik ook besproken en moeder gaat vandaag mee naar apotheek (slaap/kalmeringsmiddelen)
Niet voorgeschreven via eigen psychiater (medicijnen lijn), dus heel eng. Want vergiftigd? Testen op doen? Maar niet teveel over denken.
Verder sprak ik gisteren met een jongen van mijn afdeling. Die ging ook slecht en zat zonder afspraken. We waren het erover eens dat dit voor de bezuinigingen niet was gebeurd, nooit.
Ik vind geen afspraken nu nog niet zo erg. Maar ik krijg erg veel stress van dat erachter aanzitten en dat ik nu angstig ben voor donderdag. En ik vind het ook niet leuk dat mijn omgeving zo bezorgd is en het gevoel heeft dat ze werk van ggz doen. En dat vinden ze vooral erg met 0 back up.
Verder begint de spanning zich op te bouwen voor gesprek donderdag. Zij is juist iemand die ik totaal niet vertrouwd. Iemand die in het hart van alles zit.
Ik slaap wel weer beter. Gisteren op straat zag ik iedereen kijken.
Tegen die medewerker van mijn afdeling had ik zelfs genoemd dat de man van het buurtteam en mijn beste vriendin hadden geuit dat ik psychotisch was. Toen zei hij 'je klinkt anders helder'. Maar hij luisterde niet. En dat was juist daarna 'ik klink helder kan niet psychotisch zijn alles is waar' waar deze topic titel over gaat.
Laatste dagen wel wat meer contact dan slaat het minder door (die avond na telefoontje sloeg wel door maar belde mijn broer). Het is gewoon niet duidelijk.
Ik ben wel nog bang op straat. En heb mijn huisgenoot met een studieboek zien lopen om te leren mij te beïnvloeden.
Gisteren vriend gezien die nu gelijk de.hele tijd appt of het gaat terwijl denkbeelden had verzwegen (want ik weet dat hij mij toch niet geloofd).
Wel denk ik dat in nu alles bij de wortel verwijder door juist met de enge persoon te gaan praten. Of ik ga eraan ten onder. Maar nu stijgt te spanning daardoor en word het drukker in mijn hoofd.
Door alle chaos was ik vergeten mijn medicatie te halen. Tenminste dat dat dacht ik, want ineens lagen ze ergens (opzet?). Maar heb twee keer dosis gemist (een keer waren ze kwijt/verstopt en een keer was ik het gewoon vergeten (doe ik nooit)). Maar gaat weer goed heb ik ook besproken en moeder gaat vandaag mee naar apotheek (slaap/kalmeringsmiddelen)
Niet voorgeschreven via eigen psychiater (medicijnen lijn), dus heel eng. Want vergiftigd? Testen op doen? Maar niet teveel over denken.
Verder sprak ik gisteren met een jongen van mijn afdeling. Die ging ook slecht en zat zonder afspraken. We waren het erover eens dat dit voor de bezuinigingen niet was gebeurd, nooit.
Ik vind geen afspraken nu nog niet zo erg. Maar ik krijg erg veel stress van dat erachter aanzitten en dat ik nu angstig ben voor donderdag. En ik vind het ook niet leuk dat mijn omgeving zo bezorgd is en het gevoel heeft dat ze werk van ggz doen. En dat vinden ze vooral erg met 0 back up.
woensdag 15 augustus 2018 10:13
Oneerlijk dat jij zoveel extra stress hebt in het aan de bel trekken. Dat iemand je zo aan de telefoon afserveert en in de schoenen van eem ander schuift. Duidelijk tekenen dat de organisatie het lastig vindt de taken uit te voeren die hun primaire doel zijn.
Feitelijk zijn ze nu bij jouw GGZ aan het uitvogelen met hoeveel minder geld ze zorg kunnen bieden. Daar lijd jij nu onder want ze onthouden je nu de zorg die je nodig hebt. Dat jij aan de bel blijft trekken en morgen die oude case manager spreekt mag je trots op zijn al lees ik ook dat ze spanning bij je oproept. Is het wat om niet alléén te gaan? Dat je moeder bijv meegaat?
Lijkt er een beetje op dat de standaard voor 'stabiel/helder' zó verlaagd is bij je ggz dat ze pas in in actie komen als je op straat amok maakt en de politie ze belt... Blijf ze idd wijzen op hun zorgplicht/ behandelverantwoordelijkheid. Jij houdt je aan jouw deel van die samenwerking door aan te geven hoe het gaat en dat je meer zorg (en ook meer continuïteit) nodig hebt.
Feitelijk zijn ze nu bij jouw GGZ aan het uitvogelen met hoeveel minder geld ze zorg kunnen bieden. Daar lijd jij nu onder want ze onthouden je nu de zorg die je nodig hebt. Dat jij aan de bel blijft trekken en morgen die oude case manager spreekt mag je trots op zijn al lees ik ook dat ze spanning bij je oproept. Is het wat om niet alléén te gaan? Dat je moeder bijv meegaat?
Lijkt er een beetje op dat de standaard voor 'stabiel/helder' zó verlaagd is bij je ggz dat ze pas in in actie komen als je op straat amok maakt en de politie ze belt... Blijf ze idd wijzen op hun zorgplicht/ behandelverantwoordelijkheid. Jij houdt je aan jouw deel van die samenwerking door aan te geven hoe het gaat en dat je meer zorg (en ook meer continuïteit) nodig hebt.
woensdag 15 augustus 2018 13:58
Bedankt voor jullie reactie.
Ik ben erg gespannen om morgen te bellen. Als ik een gesprek krijg neem ik heel misschien mijn beste vriendin mee.
Zie enorm op tegen contact. Maar het is mijn eer ook te na dat er zo word afgescheept op mijn Buurtteam medewerker zonder dat ze hem helpen en hij opleiding heeft. Ben van nature geen loslater met regelen dat scheelt.
Ook ben ik nogal braaf als ik iets beloof (aan Buurtteam medewerker)
Alleen de spanning stijging voor morgen voelt ongezond. Ik ben bang dat ze mijn gedachten gaat overnemen. En ik zou niet weten wat ze moet doen. Alsof de spanning oploopt en alleen meer schade veroorzaakt. Precies wat ze willen.
Zag mijn moeder net. Die vond me er erg slecht uitzien. Zorg ook niet meer voor mezelf. Maar wil morgen wel douchen want wil naar vrijwilligerswerk sowieso. Wil daarvooe echt doorbijten.
Ik ben erg gespannen om morgen te bellen. Als ik een gesprek krijg neem ik heel misschien mijn beste vriendin mee.
Zie enorm op tegen contact. Maar het is mijn eer ook te na dat er zo word afgescheept op mijn Buurtteam medewerker zonder dat ze hem helpen en hij opleiding heeft. Ben van nature geen loslater met regelen dat scheelt.
Ook ben ik nogal braaf als ik iets beloof (aan Buurtteam medewerker)
Alleen de spanning stijging voor morgen voelt ongezond. Ik ben bang dat ze mijn gedachten gaat overnemen. En ik zou niet weten wat ze moet doen. Alsof de spanning oploopt en alleen meer schade veroorzaakt. Precies wat ze willen.
Zag mijn moeder net. Die vond me er erg slecht uitzien. Zorg ook niet meer voor mezelf. Maar wil morgen wel douchen want wil naar vrijwilligerswerk sowieso. Wil daarvooe echt doorbijten.
woensdag 15 augustus 2018 14:45
Kun je voorlezen aan die persoon wat je hier schrijft? Want ik krijg door je posts best een goed beeld van hoe het met je gaat nu, hoe je probeert jezelf staande te houden/wat je aan hulptroepen inzet...maar ook hoe je nu aan het afglijden bent.
Als simpele ADL dingen niet goed meer gaan (douchen, eten, slapen, medicatie slikken) dan is dat zeker reden tot zorg van ggz instelling.
Als simpele ADL dingen niet goed meer gaan (douchen, eten, slapen, medicatie slikken) dan is dat zeker reden tot zorg van ggz instelling.
woensdag 15 augustus 2018 18:51
Misschien kan vriendin er ook bij zijn als jij met de Casemanager belt? Je kunt evt zelfs de telefoon op de speaker zetten of haar de telefoon geven als het niet lukt om te bellen.
Misschien is het wel een goed idee om bij je vrijwilligerswerk te zeggen dat je je niet helemaal goed voelt. Je hoeft dan niet in detail te treden, maar ze kunnen dan wel een beetje rekening met je houden. Bijvoorbeeld wat rustiger taken of meer tijd voor dingen geven.
Lukt het nog om te eten? En drink je voldoende?
Misschien is het wel een goed idee om bij je vrijwilligerswerk te zeggen dat je je niet helemaal goed voelt. Je hoeft dan niet in detail te treden, maar ze kunnen dan wel een beetje rekening met je houden. Bijvoorbeeld wat rustiger taken of meer tijd voor dingen geven.
Lukt het nog om te eten? En drink je voldoende?
woensdag 15 augustus 2018 22:46
@hanke. Morgen is het een gesprek over telefoon. Kort verwacht ik. Maar voorlezen als ik gesprek krijg is te overwegen.
Adl gaat erg slecht. Het is hier ook een enorme troep enz
@ca. Vriendin is morgen druk.
Ja kan ik wel zeggen tegen mijn baas die is super aardig en relaxt. Maar wel spannend om zo te gaan.
Net beste vriendin gebeld en moest ineens zo ontzettend hard huilen, raakte even overstuur. Probeer mij zo staande te houden.
Adl gaat erg slecht. Het is hier ook een enorme troep enz
@ca. Vriendin is morgen druk.
Ja kan ik wel zeggen tegen mijn baas die is super aardig en relaxt. Maar wel spannend om zo te gaan.
Net beste vriendin gebeld en moest ineens zo ontzettend hard huilen, raakte even overstuur. Probeer mij zo staande te houden.
donderdag 16 augustus 2018 08:56
hanke321 schreef: ↑15-08-2018 14:45Kun je voorlezen aan die persoon wat je hier schrijft? Want ik krijg door je posts best een goed beeld van hoe het met je gaat nu, hoe je probeert jezelf staande te houden/wat je aan hulptroepen inzet...maar ook hoe je nu aan het afglijden bent.
Als simpele ADL dingen niet goed meer gaan (douchen, eten, slapen, medicatie slikken) dan is dat zeker reden tot zorg van ggz instelling.
Ja hier zat ik ook aan te denken: dit topic uitprinten en laten lezen aan iedereen die je kan helpen.
Dat je nog helder klinkt: mijn gezinslid hield in volle psychose heelder verhandelingen waar zelfs nog een zekere logica in zat, hij kon ook nog 'normaal' discussiëren.
Scheelt misschien dat hij altijd al verbaal erg sterk was.
Maar dat een hulpverlener zich blind staart op 'je kunt nog normaal praten', nadat jij zoveel weerstand overwonnen hebt om toch aan de bel te trekken - ik heb er geen woorden voor.
Ik bewonder je vechtlust, heb van nabij gezien wat psychose met een mens doet, hoeveel energie het kost, en jij blijft gewoon doorgaan, vechten tot je de hulp krijgt die je nodig hebt.
Petje af en ik hoop dat je asap rust vindt
donderdag 16 augustus 2018 17:56
Ze belde vanmorgen. Ik raakte al snel dusdanig van slag dat we besloten op te hangen. Later belde ze terug en vroeg me langs te komen. Onder het motto niet denken maar doen heb ik dit gedaan.
Mijn spanning rees de pan uit puur van het gebouw inlopen. Ik voelde me ook enorm opgefokt.
Tijdens het gesprek begon ze direct door te vragen of ik psychotisch was. Ik raakte daarvan enorm angstig en kon er helemaal niet meer over kwijt dan dat alles perceptie was.
Ze stopte maar want ik zat schijnbaar helemaal te beven. En ik klapte alleen maar enorm dicht, hoe ik ook wilde antwoorden.
Toen zijn we maar over mijn vrijwilligerswerk gaan praten omdat ik dat een leuk onderwerp vind. En toen kalmeerde ik en concludeerde we dat dat goed ging.
Maar toen ze vroeg of ze volgende week moest bellen klapte ik om een of andere reden weer enorm dicht. Ze heeft voorgesteld dat ik haar mail.
Na het gesprek was ik echt enorm overstuur. Weet niet goed waarom. Maar voel ook hoe moeilijk je uit zoiets kom.
Om mijzelf uit de dagen ben ik nog even de krant gaan lezen in de wachtkamer.
Al met al voelt het wel goed dat ik mijn angst ben aangegaan. En soms lijkt het hoe verder ik mezelf verwijder van de afdeling hoe groter mijn angsten worden (en dan denk ik dus extra dat ze mij dus beïnvloeden en ik met gedachten kracht dichtbij word gehouden (tenminste daar twijfel ik aan).
Nu wil ik morgen echt naar mijn vrijwilligerswerk (nu kwam dit ertussen).
Ik voel een erg onheilspellend gevoel.
Dat was het.
Mijn spanning rees de pan uit puur van het gebouw inlopen. Ik voelde me ook enorm opgefokt.
Tijdens het gesprek begon ze direct door te vragen of ik psychotisch was. Ik raakte daarvan enorm angstig en kon er helemaal niet meer over kwijt dan dat alles perceptie was.
Ze stopte maar want ik zat schijnbaar helemaal te beven. En ik klapte alleen maar enorm dicht, hoe ik ook wilde antwoorden.
Toen zijn we maar over mijn vrijwilligerswerk gaan praten omdat ik dat een leuk onderwerp vind. En toen kalmeerde ik en concludeerde we dat dat goed ging.
Maar toen ze vroeg of ze volgende week moest bellen klapte ik om een of andere reden weer enorm dicht. Ze heeft voorgesteld dat ik haar mail.
Na het gesprek was ik echt enorm overstuur. Weet niet goed waarom. Maar voel ook hoe moeilijk je uit zoiets kom.
Om mijzelf uit de dagen ben ik nog even de krant gaan lezen in de wachtkamer.
Al met al voelt het wel goed dat ik mijn angst ben aangegaan. En soms lijkt het hoe verder ik mezelf verwijder van de afdeling hoe groter mijn angsten worden (en dan denk ik dus extra dat ze mij dus beïnvloeden en ik met gedachten kracht dichtbij word gehouden (tenminste daar twijfel ik aan).
Nu wil ik morgen echt naar mijn vrijwilligerswerk (nu kwam dit ertussen).
Ik voel een erg onheilspellend gevoel.
Dat was het.
