Psyche
alle pijlers
Last van ochtenddepressiviteit
maandag 22 juli 2024 om 15:50
De titel van dit topic geeft het al aan, ik heb last van ochtend depressiviteit. Een opzien tegen de dag. Heb dit al 30 jaar ofzo maar het lijkt nu tijdens de overgang erger te worden in de zin van dat het langer aanhoudt. Eerder was het zo dat als ik eenmaal opgestart was het gevoel wel wegebde maar nu duurt het langer. Herkent iemand dit? En vooral, is er wat aan te doen?
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
maandag 22 juli 2024 om 19:39
Deels herkenbaar. Ben ik depressief? Nee, zeker niet.
Ik noem het ‘ik ben geen ochtendmens’. Ik sleeeeeep mezelf uit bed als ik om 8.30 uur ergens moet zijn. Dus ik regel dat dat nooit hoeft. Niet op mijn werk (wat een rust om je agenda te blokken tot 9.30 uur, zonder online meetings) en ook niet op mijn vrije dagen. Ik heb tot 9.30 uur afspraken met mezelf namelijk: rustig wakker worden. Op werkdagen zet ik zeker wel een wekker (waar ik niet heel blij van word), maar het gevoel van op een bepaalde manier je eigen tempo te kunnen volgen, geeft an sich al minder druk in mijn hoofd. Mijn hoofd heeft net als jij TO tijd nodig om wakker te worden. Ik heb al vanalles geprobeerd, maar het lukt me gewoon niet sneller of vroeger. Niemand bepaalt hoe ik het fijnst leef, alleen ik.
Eén voordeel: ik heb geen kinderen. Dat scheelt in het zelf bepalen van je ochtendritueel. En aan het einde van mijn werkdag plak ik er gerust nog wat aan tot 18.30 - 19.00 uur. Ik heb een baan waarin dat kan.
Iedereen die blij wordt van om 7.00 uur in het zwembad liggen, het huis poetsen voordat ze naar het werk gaan (ja, ik heb zo’n collega) of die ‘lekker vroeg met de kinderen opstaan’ of een yogalesje doet om wakker te worden, prima. Maar niet mijn ding.
Ik noem het ‘ik ben geen ochtendmens’. Ik sleeeeeep mezelf uit bed als ik om 8.30 uur ergens moet zijn. Dus ik regel dat dat nooit hoeft. Niet op mijn werk (wat een rust om je agenda te blokken tot 9.30 uur, zonder online meetings) en ook niet op mijn vrije dagen. Ik heb tot 9.30 uur afspraken met mezelf namelijk: rustig wakker worden. Op werkdagen zet ik zeker wel een wekker (waar ik niet heel blij van word), maar het gevoel van op een bepaalde manier je eigen tempo te kunnen volgen, geeft an sich al minder druk in mijn hoofd. Mijn hoofd heeft net als jij TO tijd nodig om wakker te worden. Ik heb al vanalles geprobeerd, maar het lukt me gewoon niet sneller of vroeger. Niemand bepaalt hoe ik het fijnst leef, alleen ik.
Eén voordeel: ik heb geen kinderen. Dat scheelt in het zelf bepalen van je ochtendritueel. En aan het einde van mijn werkdag plak ik er gerust nog wat aan tot 18.30 - 19.00 uur. Ik heb een baan waarin dat kan.
Iedereen die blij wordt van om 7.00 uur in het zwembad liggen, het huis poetsen voordat ze naar het werk gaan (ja, ik heb zo’n collega) of die ‘lekker vroeg met de kinderen opstaan’ of een yogalesje doet om wakker te worden, prima. Maar niet mijn ding.
maandag 22 juli 2024 om 20:00
Ik weet niet of het per se een ochtendritueel is waar je naar uit zou moeten kijken. Zou natuurlijk wel helpen, maar ik denk dat je ook iets groters nodig hebt om naartoe te leven/voorpret te hebben.
Heb je dat depressieve gevoel ook als je 's ochtends vroeg opstaat om je vliegtuig naar een vakantiebestemming te halen?
Heb je dat depressieve gevoel ook als je 's ochtends vroeg opstaat om je vliegtuig naar een vakantiebestemming te halen?
maandag 22 juli 2024 om 20:25
Ja, dan heb ik het ook.Pimpelmeesje87 schreef: ↑22-07-2024 20:00Ik weet niet of het per se een ochtendritueel is waar je naar uit zou moeten kijken. Zou natuurlijk wel helpen, maar ik denk dat je ook iets groters nodig hebt om naartoe te leven/voorpret te hebben.
Heb je dat depressieve gevoel ook als je 's ochtends vroeg opstaat om je vliegtuig naar een vakantiebestemming te halen?
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
maandag 22 juli 2024 om 20:25
Pimpelmeesje87 schreef: ↑22-07-2024 20:00Ik weet niet of het per se een ochtendritueel is waar je naar uit zou moeten kijken. Zou natuurlijk wel helpen, maar ik denk dat je ook iets groters nodig hebt om naartoe te leven/voorpret te hebben.
Heb je dat depressieve gevoel ook als je 's ochtends vroeg opstaat om je vliegtuig naar een vakantiebestemming te halen?
Ik wel. Werkelijk elke dag, ongeacht wat de plannen zijn of hoe goed ik heb geslapen.
.
maandag 22 juli 2024 om 20:27
Ik herken het ook.
Tenminste, het voelt voor mij bij het wakker worden alsof alles teveel gevraagd is, angst en enorm down.
Maar ben wel altijd vroeg wakker. Ik weet dat ik me later beter ga voelen,dus ga uit bed, neem een kop koffie en glas water en doe wat spelletjes op m'n telefoon (sudoku of zoiets) of kijk t ochtendjournaal ofzo.
Tegen de tijd dat de rest van het gezin wakker word heb ik t ergste al gehad.
Tegelijk met het gezin opstaan en de ochtendspits draaien is niet te doen (lees huilbuien, uit m'n vel springen om niets, schrikken om niets en daar weer om huilen, paniekaanvallen).
En soms ben ik t voor de ochtendspits nog niet helemaal kwijt, draai ik doe op routine en automatische piloot en stort ik daarna nog even in. Dat gun ik mezelf dan ook maar want als ik het ga forceren blijft het een hele dag hangen...
In t weekend vind ik het eigenlijk nog erger en duurt het langer. Misschien omdat de structuur dan ook minder is?
Tenminste, het voelt voor mij bij het wakker worden alsof alles teveel gevraagd is, angst en enorm down.
Maar ben wel altijd vroeg wakker. Ik weet dat ik me later beter ga voelen,dus ga uit bed, neem een kop koffie en glas water en doe wat spelletjes op m'n telefoon (sudoku of zoiets) of kijk t ochtendjournaal ofzo.
Tegen de tijd dat de rest van het gezin wakker word heb ik t ergste al gehad.
Tegelijk met het gezin opstaan en de ochtendspits draaien is niet te doen (lees huilbuien, uit m'n vel springen om niets, schrikken om niets en daar weer om huilen, paniekaanvallen).
En soms ben ik t voor de ochtendspits nog niet helemaal kwijt, draai ik doe op routine en automatische piloot en stort ik daarna nog even in. Dat gun ik mezelf dan ook maar want als ik het ga forceren blijft het een hele dag hangen...
In t weekend vind ik het eigenlijk nog erger en duurt het langer. Misschien omdat de structuur dan ook minder is?
maandag 22 juli 2024 om 21:05
Het een ochtendhumeur noemen is net zo goed beledigend voor mensen bij wie het depressieve gevoelens zijn.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 22 juli 2024 om 21:06
FaceofOZ schreef: ↑22-07-2024 18:45Niet alles is een ziekte.
Ik zou wat huis,tuin en keuken dingen proberen.
Wakker worden met zo een Philips light, leuke muziek ipv wekker.
De dag er voor iets klaar zetten waar je naar uit kijkt, denk favo koffie, over night oats, wat mij betreft een croissant.
Bewegen in de ochtend, een stukje wandelen of een 5-10 min morning workout in je pyama via Youtube, ..etc.
Kortom een ochtendritueel waar je naar uit kan kijken, blij van wordt en wat een beetje activiert.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 22 juli 2024 om 21:30
Na jaren (eigenlijk al zolang ik mij kan herinneren) aanmodderen heb ik een aantal jaar geleden de diagnose 'dysthyme stoornis' gekregen. Een vorm van een chronische milde depressie waarbij het sombere gevoel structureel aanwezig is, maar je wel kunt functioneren. In periodes kan het overslaan naar een klassieke depressie, maar dat hoeft niet.
Ik herken wat je schrijft. Ik heb dit ook vrijwel elke ochtend. Sinds mijn diagnose begrijp ik waarom ik mij zo voel en kan ik mij er meestal bij neerleggen. Ik investeer nu vooral in omgaan met mijn depressieve gevoelens en niet meer in het willen verhelpen. Bewegen en buiten zijn helpt, als ik me ertoe kan zetten. Wandelen, sporten of fietsen naar mijn werk. Meestal klaar ik rond een uur of 9 a 10 op en gaat het de rest van de dag beter. Ik begin me vaak rond 16 uur weer slechter te voelen, ik denk doordat ik moe word.
Maar zo opstaan is vreselijk. Het eerste wat ik denk als ik wakker word is steevast erg donker. Ik heb ook nooit zin in de dag, wat ik ook ga doen. Sterkte to!
Ik herken wat je schrijft. Ik heb dit ook vrijwel elke ochtend. Sinds mijn diagnose begrijp ik waarom ik mij zo voel en kan ik mij er meestal bij neerleggen. Ik investeer nu vooral in omgaan met mijn depressieve gevoelens en niet meer in het willen verhelpen. Bewegen en buiten zijn helpt, als ik me ertoe kan zetten. Wandelen, sporten of fietsen naar mijn werk. Meestal klaar ik rond een uur of 9 a 10 op en gaat het de rest van de dag beter. Ik begin me vaak rond 16 uur weer slechter te voelen, ik denk doordat ik moe word.
Maar zo opstaan is vreselijk. Het eerste wat ik denk als ik wakker word is steevast erg donker. Ik heb ook nooit zin in de dag, wat ik ook ga doen. Sterkte to!
maandag 22 juli 2024 om 21:38
Ik snap dat je dit zegt als je denkt aan de kenmerken van een klassieke depressie. Maar je hebt verschillende vormen. Zoek maar eens naar de term 'dysthymie' of 'dysthymie stoornis'. Ook milde en structurele vormen van een depressie kunnen zeer ontwrichtend zijn voor iemand zijn leven. Ik zeg niet dat to dit heeft, maar de beeldvorming hoe een depressie eruit hoort te zien klopt lang niet altijd.
dinsdag 23 juli 2024 om 11:18
Ik heb eens gekeken en herken veel dingen die bij add beschreven worden.
Er loopt hier op deze pijler ook een topic over zag ik.
Veel mensen met deze problematiek hebben geen diagnose volgens mij, zeker degenen van mijn leeftijd (50+).
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
dinsdag 23 juli 2024 om 13:42
Nee, niet herkenbaar. Althans niet wat betreft het tijdstip. Dat is voor mij juist het meest positieve, optimistische tijdstip van de dag. Vooral het moment dat je het licht ziet worden (kan in de zomer dus echt heel vroeg zijn) vind ik echt een heerlijk moment. Daar moet ik wel bij zeggen: eigenlijk vooral als er niemand anders wakker is.
Ik heb zo'n deprimerend gevoel juist ergens halverwege de dag. Vroeger ook bij zonsondergangen. Tegenwoordig valt het moment van zonsondergangen me mee en zit het rotste gevoel ergens tussen 12.00 en 16.00. En op warme dagen dubbel zo sterk. Plekken waar veel mensen bij elkaar zijn idem.
Ik heb zo'n deprimerend gevoel juist ergens halverwege de dag. Vroeger ook bij zonsondergangen. Tegenwoordig valt het moment van zonsondergangen me mee en zit het rotste gevoel ergens tussen 12.00 en 16.00. En op warme dagen dubbel zo sterk. Plekken waar veel mensen bij elkaar zijn idem.
dinsdag 23 juli 2024 om 16:32
Ik kan bij mezelf echt goed het verschil opmerken tussen een ochtendhumeur (niet te hard tegen me praten, niet te veel praten, gewoon mij even laten) en de ochtend depressiviteit. Ik heb wel ervaring met depressies helaas (die voortkwamen uit een angststoornis). Het zijn echt twee verschillende dingen. Echt enorm kunnen opzien tegen de dag, nergens echt zin in hebben, je moedeloos voelen, liefst in bed willen blijven liggen.....Ik heb gelukkig de luxe dat ik mij 's morgens niet hoef te haasten en dat ik rustig een kop koffie kan drinken, kan ontbijten en het nieuws kan kijken (en alleen thuis ben). Daarna ga ik hardlopen (mentaal heb ik dit ook hard nodig) en pas in de loop van de ochtend begin ik (ik ben zzp'er) aan mijn werk.
dinsdag 23 juli 2024 om 18:40
Maar is dit niet gewoon depressie? Qua dagschommeling klopt het namelijk.Choco-fan schreef: ↑23-07-2024 16:32Ik kan bij mezelf echt goed het verschil opmerken tussen een ochtendhumeur (niet te hard tegen me praten, niet te veel praten, gewoon mij even laten) en de ochtend depressiviteit. Ik heb wel ervaring met depressies helaas (die voortkwamen uit een angststoornis). Het zijn echt twee verschillende dingen. Echt enorm kunnen opzien tegen de dag, nergens echt zin in hebben, je moedeloos voelen, liefst in bed willen blijven liggen.....Ik heb gelukkig de luxe dat ik mij 's morgens niet hoef te haasten en dat ik rustig een kop koffie kan drinken, kan ontbijten en het nieuws kan kijken (en alleen thuis ben). Daarna ga ik hardlopen (mentaal heb ik dit ook hard nodig) en pas in de loop van de ochtend begin ik (ik ben zzp'er) aan mijn werk.
woensdag 24 juli 2024 om 11:41
woensdag 24 juli 2024 om 12:12
Bij TO of bij mij?
Ik heb nu zelf geen last meer van angsten of depressie, maar ik kan me nog wel eens 's morgens moedeloos en weinig gemotiveerd voelen. Maar ik zou dat nu geen ochtenddepressie meer noemen.
Verder klopt het wel dat mensen met een depressie over het algemeen 's morgens somberder zijn. Ik meen te hebben gelezen dat dit ook te wijten is aan biologische processen in de hersenen die afwijkend zijn en voor een daadwerkelijk rotgevoel zorgen zonder een directe aanleiding. 's Avonds voelt men zich vaak positiever.
woensdag 24 juli 2024 om 12:34
Bij TO bedoelde ik.
Mijn depressie duurt nu bijna 3 jaar. De ochtenden zijn altijd al het zwaarst en donkerst geweest. De laatste twee maanden heeft dit een dieptepunt bereikt bij mij. Meermaals via 113 gechat om de donkere golven in de ochtend door te komen. Ik wilde mezelf niet daadwerkelijk wat aan doen, zonder kinderen was dat misschien anders geweest, maar in slaap vallen en niet meer wakker worden was prima. 'Kom me maar halen' is mijn gedachte tijdens die golven. Het neemt je hele hoofd en lijf over, dat gevoel.
Nu een week met medicatie bezig en ik hoop op een stijgende lijn
Mijn depressie duurt nu bijna 3 jaar. De ochtenden zijn altijd al het zwaarst en donkerst geweest. De laatste twee maanden heeft dit een dieptepunt bereikt bij mij. Meermaals via 113 gechat om de donkere golven in de ochtend door te komen. Ik wilde mezelf niet daadwerkelijk wat aan doen, zonder kinderen was dat misschien anders geweest, maar in slaap vallen en niet meer wakker worden was prima. 'Kom me maar halen' is mijn gedachte tijdens die golven. Het neemt je hele hoofd en lijf over, dat gevoel.
Nu een week met medicatie bezig en ik hoop op een stijgende lijn
maandag 29 juli 2024 om 15:56
Ik heb de laatste dagen diep nagedacht waar mijn zware gevoel vandaan komt en ik denk dat ik, gedeeltelijk, weet waar het vandaan komt. Een groot verantwoordelijkheidsgevoel richting anderen. Ik ben als enig kind opgegroeid tussen behoorlijk drinkende ouders. Ik denk dat je ze functionerende alcoholisten kon noemen. Ik heb in die tijd heel erg binnen de lijntjes moeten lopen omdat mijn ouders genoeg aan zichzelf hadden. Konden er geen gedoe van mij bij hebben (hun woorden). Eigenlijk niet gek dat dat zware ochtendgevoel toen is ontstaan.
In mijn volwassen leven heb ik dat gevoel nooit los kunnen laten. Ik voel me vaak verantwoordelijk voor het welbevinden van anderen en vergeet daarbij mezelf.
Werk aan de winkel dus.
In mijn volwassen leven heb ik dat gevoel nooit los kunnen laten. Ik voel me vaak verantwoordelijk voor het welbevinden van anderen en vergeet daarbij mezelf.
Werk aan de winkel dus.
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
maandag 29 juli 2024 om 18:09
Wat een zinvolle ontdekking, goed dat je zo diep in jezelf bent gaan kijken.
Ik heb toevallig (?) ook (?) ouders die het leven niet zo goed aankonden, ADD diagnose en last van depressies gehad.
In beide kanten families komt het ook wel meer voor, suïcide en wat ik maar noem emotionele armoede. Heb er nog steeds therapie voor.
Een vriendin heeft ook ADD en vrij zware depressies, ook vooral in de ochtend, dat schijnt een kenmerk van depressie te zijn.
Wat voor werk aan de winkel denk je aan?
Ik heb toevallig (?) ook (?) ouders die het leven niet zo goed aankonden, ADD diagnose en last van depressies gehad.
In beide kanten families komt het ook wel meer voor, suïcide en wat ik maar noem emotionele armoede. Heb er nog steeds therapie voor.
Een vriendin heeft ook ADD en vrij zware depressies, ook vooral in de ochtend, dat schijnt een kenmerk van depressie te zijn.
Wat voor werk aan de winkel denk je aan?
maandag 29 juli 2024 om 19:01
Met werk aan de winkel bedoel ik dat ik wat moet doen met mijn neiging om teveel verantwoordelijkheid te pakken. Ik doe het namelijk ook ongevraagd omdat het soms op één of andere manier mijn manier is geworden van controle houden. Dat werkt natuurlijk niet.
Maar soms worden er ook zaken door anderen op mijn schouders gelegd die echt niet bij mij horen. Dus er komt ook een stuk grenzen aangeven bij en omgaan met schuldgevoel.
Maar soms worden er ook zaken door anderen op mijn schouders gelegd die echt niet bij mij horen. Dus er komt ook een stuk grenzen aangeven bij en omgaan met schuldgevoel.
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
