Lotgenotengroep depressie

@Pumpkin: Welkom Pumpkin. Wat vervelend dat je al langere periode kampt met angsten en depressieve gevoelens. Angststoornis is een lastig iets. Naar dat je nu een slechtere periode hebt. Heb je hulp hiervoor? Ik heb ook voornamelijk last van angst, waardoor ik dan weer somber kan worden. Het begint met meer stress, piekeren, spanning en dan meer somberheid (komt het ooit wel goed, negatief denken). In het nu leven vind ik ook niet altijd makkelijk. Probeer nu meer te accepteren hoe het is en dat het vanzelf weer beter wordt, maar heb ook ondersteuning van medicatie. Kun je wel met je man praten hierover? Het is soms lastig te begrijpen als je het zelf niet zo gevoeld hebt. Sterkte!

@Ditishet: fijn dat je de huisarts gesproken hebt en dat ACT en de medicatie al iets helpen. Hopelijk zet dat door want je doet het zo te lezen hartstikke goed!

@Marcha: wat fijn dat je steun hebt in je omgeving en een lief gebaar! Hopelijk gaat het herstel thuis van je man voorspoedig. Je doet wat je kunt qua zorgen en goed genoeg is ook prima. Het hoeft niet perfect en het is ook belangrijk om goed om jezelf te blijven denken. Ik hoop dat er voor jou ook weer lichtere momenten aankomen.

Ik had gisteren een teamuitje. Vooraf de hele week getwijfeld of ik het wel kon, zit nog in de medicatie aanpassing (week 3 nu) en heb soms spanning, leegte, moe en dan weer meer energie en iets positiever. Maar het schommelt nog alle kanten op, wat normaal schijnt te zijn. Maar voor mezelf en de kinderen zorgen gaat redelijk ok. Dus ben gewoon gegaan en het ging eigenlijk prima!

Eerst naar werk, toen naar de bios en uit eten. Heel gek maar toch ook redelijk normaal en voelde ok. Dus dat biedt hoop voor 'normale' dagen. Het kan zeker weer! Nu vandaag weer wat wiebeliger na zo'n drukke dag, maar dat had ik ook wel verwacht. Hoop dat mijn hoofd weer gewend raakt aan normale dagen met niet teveel spanning. Dat dingen weer meer vanzelf gaan zonder steeds die alertheid 'hoe voel ik me'. Maar ik denk wel dat het nu langzaam gaat komen, al zal het komende weken ook nog schommelen.

Eerst dacht ik bij 1 normale dag, jeej ik ben weer de oude! Maar nu probeer ik de schommelingen ook wat meer te accepteren. Dat het is zoals het is maar dat je wel nog basis dingen kunt doen (zoals de kinderen verzorgen). En dat je ook dingen mag laten als het minder voelt, niet alles hoeft perfect of vandaag.

Hoe is het met de anderen?

Hopelijk toch een beetje een fijn weekend voor iedereen.

@ Marcha, eigenlijk zijn m’n vriendschappen zo verwaterd dat ik te veel afstand voel om het er echt over te hebben. Ik heb wel 1 goede collega die ik als vriendin beschouw waar ik het er mee over kan hebben. Maar ik voel me soms ook een zeur en omdat het vaak op het zelfde neer komt hoe ik me voel wil ik het er niet te vaak over hebben. En soms is het ook gewoon even lekker om het over totaal andere dingen te hebben.

Fijn dat jij wel hechte vrienden hebt waarbij je jezelf kan zijn. Ook al is het maar een handvol, beter weinig maar echte en hechte vriendschappen dan een heleboel maar oppervlakkig.

@ Ditishet, wat naar dat je mensen verloren hebt die dicht bij je stonden. Je leert idd soms in de slechtste tijden je vrienden kennen. Hoe bedoel je precies met uitrekenen hoeveel tijd je nog hebt voor iets? Bepaalde dingen zoals trouwen, kinderen of een carrière of iets?
Heel positief dat je je wel al beter voelt door de therapie en medicatie. Het is logisch dat het nog wat moeite kost maar als je nu al duidelijk verschil merkt is dat super goed. Ik vind het heel knap altijd dat mensen die in een depressie of angststoornis zitten hier weer wat uit komen.

@ Starshine, klinkt herkenbaar, angst waar je dan juist ook somber van word. Heb je echt een specifieke angst of meer zo in het algemeen? Het is vaak een vicieuze cirkel en zo moeilijk om daar uit te komen. Negatief denken is m’n 2e naam helaas. En doemdenken heel erg.
Ik heb het er niet zo vaak over met m’n man, hij weet er natuurlijk wel van maar kan er weinig mee omdat hij zelf heel nuchter is en kent niet echt angsten. Maar dat is voor mij juist fijn iemand die er niet in mee gaat. Bovendien is hij zelf ziek (CVS) dus wil hem ook niet te veel belasten met mijn gezeur terwijl hij degene is die echt wat mankeert.

Ik heb vandaag helaas een wat slechtere dag ondanks het zonnetje wat scheen. (Weer is bij mij heel bepalend voor mijn gemoedstoestand) Zit letterlijk niet lekker in m’n vel, veel vage klachten waardoor m’n angst voor ziektes en de toekomst weer heftiger is.
Vandaag ook mijn laatste afspraak bij de psycholoog gehad. Zij stopt er mee (andere functie) en ik zie het niet zitten om gelijk weer met iemand anders verder te gaan. Bovendien heeft de therapie me niet echt verder geholpen.

Ik ga dus nu maar wat nutteloze tv kijken, dat helpt soms nog het beste tegen die depressieve gevoelens.

Ik hoop dat iedereen hier een fijn weekend heeft ondanks alles!