Psyche
alle pijlers
Mijn eetstoornis verslaan
zondag 18 augustus 2019 07:27
Toch nog even mijn verhaal kwijt en misschien een positief lichtpuntje.
Afgelopen donderdag heb ik een 1e gesprek gehad met mijn behandelaar van de eetstoorniskliniek. En dat was best intensief.
Ik voelde mij die dag redelijk goed. Totdat ik thuis kwam.
Waar we het over hebben gehad moest echt even tot mij door dringen.
Ook bang voor wat er komen gaat omdat ik uiteindelijk mijn controle los moet laten en weer meer moet leren eten. Afscheid moet nemen van mijn eetstoornis.
Ik moet nu een eetdagboek bij houden wat ik elke dag eet en hoelaat. En wat mijn gedachten en gevoelens zijn mbt het eten.
En opschrijven welke producten ik niet meer eet en dat zijn er best veel. Ook dat ik moet afkicken van de weegschaal en eventueel die even tijdelijk weg moet doen. Bij dat idee al krijg ik enorme angst. In plaats daarvan moet ik iets anders proberen te zoeken voor afleiding. En in het begin kan dat onwennig zijn en ik onrustiger maar het moet wennen. Waardoor ik mij slechter kan gaan voelen.
Ook dat ik mijn gewicht niet moeten laten afhangen van mijn zelfbeeld, mijn weegschaal tijdelijk weg moet doen, als ik iets ongezonds heb gegeten, niet gelijk schuldig voelen en ook niet de dag erna compenseren door minder te eten. En dat heeft tijd nodig zei de behandelaar.
Maar nu opeens heb ik zoveel angst omdat ik nu de confrontatie aan moet gaan angst om de controle los te laten, bang voor wat er komen gaat ook zei de behandelaar dat het mogelijk was dat ik eventueel kan aankomen, omdat mijn lichaam aan meer eten moet wennen en later wel stabiel wordt.
Maar juist daardoor weer extra angst.
Vol goede moed ging ik naar huis. Zelfs nog naar de winkel geweest om wat lekkers te kopen, maar helaas lukte dat niet. Ik moet ook niet te snel willen Proberen om een 1e stap te zetten. Maar toch blijft het lastig.
Mijn doel is om gewoon weer te kunnen genieten van eten zonder een schuldgevoel, weer alles durf te eten zonder erbij na te denken of ik het wel of niet zou eten.
Mijn behandelaar zei ook, in het begin zou het echt wennen zijn en dat je nog iets slechter zou voelen maar er echt even door heen moet.
Ik ben blij dat ik nu meer werk, meer onder de mensen ben omdat ik sindskort extra uurtjes heb op een locatie en veel onder de mensen ben, ipv alleen maar 1 op 1 bij een cliënt te zijn.
En dat doet mij goed waardoor ik mij soms iets beter voel en merk dat ik juist opeens meer zelfvertrouwen en zelfverzekerd ben door dat contact met collega's. Heb een verzoek ingediend om op een vaste locatie te werken, en op 1 plaats. Maar helaas gaat dat niet lukken. Tot september werk ik op die locatie en dan hebben ze daar een nieuwe vervanger. En zal ik waarschijnlijk alleen nog bij de cliënten zijn. Waar ik wel tegen op zie omdst ik dan bang ben dat ik me slechter ga voelen als ik dan geen contact meer heb met collega's. Maar toch ga ik proberen om wat te regelen. Ik denk ook dat het voor mij positief uitpakt als ik onder de mensen ben.
Maar uiteindelijk weet ik dat het goed komt![💪]()
Ik ga mijn eetstoornis verslaan en ga daar boven staan, ik kan dit! Dit gaat mij lukken. En ga een zelfverzekerd persoon worden met meer vertrouwen. Hoe moeilijk het soms ook is ik kan dit!
Afgelopen donderdag heb ik een 1e gesprek gehad met mijn behandelaar van de eetstoorniskliniek. En dat was best intensief.
Ik voelde mij die dag redelijk goed. Totdat ik thuis kwam.
Waar we het over hebben gehad moest echt even tot mij door dringen.
Ook bang voor wat er komen gaat omdat ik uiteindelijk mijn controle los moet laten en weer meer moet leren eten. Afscheid moet nemen van mijn eetstoornis.
Ik moet nu een eetdagboek bij houden wat ik elke dag eet en hoelaat. En wat mijn gedachten en gevoelens zijn mbt het eten.
En opschrijven welke producten ik niet meer eet en dat zijn er best veel. Ook dat ik moet afkicken van de weegschaal en eventueel die even tijdelijk weg moet doen. Bij dat idee al krijg ik enorme angst. In plaats daarvan moet ik iets anders proberen te zoeken voor afleiding. En in het begin kan dat onwennig zijn en ik onrustiger maar het moet wennen. Waardoor ik mij slechter kan gaan voelen.
Ook dat ik mijn gewicht niet moeten laten afhangen van mijn zelfbeeld, mijn weegschaal tijdelijk weg moet doen, als ik iets ongezonds heb gegeten, niet gelijk schuldig voelen en ook niet de dag erna compenseren door minder te eten. En dat heeft tijd nodig zei de behandelaar.
Maar nu opeens heb ik zoveel angst omdat ik nu de confrontatie aan moet gaan angst om de controle los te laten, bang voor wat er komen gaat ook zei de behandelaar dat het mogelijk was dat ik eventueel kan aankomen, omdat mijn lichaam aan meer eten moet wennen en later wel stabiel wordt.
Maar juist daardoor weer extra angst.
Vol goede moed ging ik naar huis. Zelfs nog naar de winkel geweest om wat lekkers te kopen, maar helaas lukte dat niet. Ik moet ook niet te snel willen Proberen om een 1e stap te zetten. Maar toch blijft het lastig.
Mijn doel is om gewoon weer te kunnen genieten van eten zonder een schuldgevoel, weer alles durf te eten zonder erbij na te denken of ik het wel of niet zou eten.
Mijn behandelaar zei ook, in het begin zou het echt wennen zijn en dat je nog iets slechter zou voelen maar er echt even door heen moet.
Ik ben blij dat ik nu meer werk, meer onder de mensen ben omdat ik sindskort extra uurtjes heb op een locatie en veel onder de mensen ben, ipv alleen maar 1 op 1 bij een cliënt te zijn.
En dat doet mij goed waardoor ik mij soms iets beter voel en merk dat ik juist opeens meer zelfvertrouwen en zelfverzekerd ben door dat contact met collega's. Heb een verzoek ingediend om op een vaste locatie te werken, en op 1 plaats. Maar helaas gaat dat niet lukken. Tot september werk ik op die locatie en dan hebben ze daar een nieuwe vervanger. En zal ik waarschijnlijk alleen nog bij de cliënten zijn. Waar ik wel tegen op zie omdst ik dan bang ben dat ik me slechter ga voelen als ik dan geen contact meer heb met collega's. Maar toch ga ik proberen om wat te regelen. Ik denk ook dat het voor mij positief uitpakt als ik onder de mensen ben.
Maar uiteindelijk weet ik dat het goed komt
Ik ga mijn eetstoornis verslaan en ga daar boven staan, ik kan dit! Dit gaat mij lukken. En ga een zelfverzekerd persoon worden met meer vertrouwen. Hoe moeilijk het soms ook is ik kan dit!
zondag 18 augustus 2019 07:38
Hoi!!!
Wat goed dat je je gesprek hebt gehad bij de eetstoorniskliniek.
Hartstikke goed van je.
En ja, je gaat een onbekend moment binnen maar uiteindelijk is het minder erg dan je denkt. Een stuk minder erg.
Je weet inmiddels dat je eetstoornis je niet helpt, het werkt juist enorm tegen je.
Daarom ga je het patroon weer veranderen naar een gebalanceerd patroon.
En daar ga je je uiteindelijk heel goed bij voelen.
Doe inderdaad die weegschaal weg of zet hem bij familie/ vrienden.
Schrijf alles eerlijk op over je voedseliname en je gevoel.
Verder, vertel vrienden/familie misschien dat je hiermee bezig bent.
Zo kun je in een moeilijker moment even bij hun terecht.
Heel veel succes!! Je kan dit absoluut
Wat goed dat je je gesprek hebt gehad bij de eetstoorniskliniek.
Hartstikke goed van je.
En ja, je gaat een onbekend moment binnen maar uiteindelijk is het minder erg dan je denkt. Een stuk minder erg.
Je weet inmiddels dat je eetstoornis je niet helpt, het werkt juist enorm tegen je.
Daarom ga je het patroon weer veranderen naar een gebalanceerd patroon.
En daar ga je je uiteindelijk heel goed bij voelen.
Doe inderdaad die weegschaal weg of zet hem bij familie/ vrienden.
Schrijf alles eerlijk op over je voedseliname en je gevoel.
Verder, vertel vrienden/familie misschien dat je hiermee bezig bent.
Zo kun je in een moeilijker moment even bij hun terecht.
Heel veel succes!! Je kan dit absoluut
zondag 18 augustus 2019 07:48
zondag 18 augustus 2019 08:50
Super goed van je, heel knap dat je hulp hebt gezocht.
Een tip: misschien moet je je eetstoornis niet verslaan maar naast je neerleggen?
Het is niet je vijand, het heeft je waarschijnlijk veel geholpen om met dingen om te kunnen gaan.
Als je er zo tegenaan zou kunnen kijken (op ten duur), wordt het misschien minder een strijd en meer een 'genezingsproces'?
Sterkte en succes!
Een tip: misschien moet je je eetstoornis niet verslaan maar naast je neerleggen?
Het is niet je vijand, het heeft je waarschijnlijk veel geholpen om met dingen om te kunnen gaan.
Als je er zo tegenaan zou kunnen kijken (op ten duur), wordt het misschien minder een strijd en meer een 'genezingsproces'?
Sterkte en succes!
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
maandag 19 augustus 2019 10:11
Logisch dat de angst toeneemt, je gaat namelijk iets doen wat je supereng vindt. Dat is belangrijk om te onthouden, met elke nieuwe stap, elke keer dat je de eetstoornis gaat uitdagen gaat je angst TOENEMEN (en dus niet afnemen! Dat komt pas later - maar het komt wel!) Daarnaast zou ik wel opletten dat je niet te hard van stapel loopt, bijvoorbeeld je eerste gesprek en daarna 'iets lekkers' kopen bij de supermarkt? (weet niet wat je precies daaronder verstaat, maar als het iets is wat je al jaren niet hebt gegeten of 'echt niet mag' van je eetstoornis heb je grote kans dat je een terugslag krijgt.) Het is dus helemaal oké als je niet gelijk allerlei enorme uitdagingen aangaat!
Wanhoop dus niet op de momenten waarop je je slechter voelt, verloren, bang, mislukt, helemaal niet zelfverzekerd of je zelfvertrouwen toch een duik neemt. Dat hoort er écht bij! Herstel is niet een stijgende lijn. Het gaat echt met vallen en opstaan. Je bang, boos en mislukt voelen is niet een teken dat het echt mislukt, het is een signaal dat je het zwaar hebt.
Veel succes!
Wanhoop dus niet op de momenten waarop je je slechter voelt, verloren, bang, mislukt, helemaal niet zelfverzekerd of je zelfvertrouwen toch een duik neemt. Dat hoort er écht bij! Herstel is niet een stijgende lijn. Het gaat echt met vallen en opstaan. Je bang, boos en mislukt voelen is niet een teken dat het echt mislukt, het is een signaal dat je het zwaar hebt.
Veel succes!
maandag 19 augustus 2019 15:28
Yes you can do this. Ja het is moeilijk, lastig, eng en confronterend; en jouw eetstoornis zal altijd een onderdeel van je leven blijven en zo nu en dan in moeilijkere tijden de kop op steken. Maar er gaat een moment komen dat je denkt; dit is iets wat ik mezelf niet meer aan ga doen. Ik zelf denk altijd ''diediear, als jij niet goed voor jezelf zorgt hoe kan je dan van andere verwachten dat ze dat doen?''.
Mijn tips: praten, blijven proberen en indien je een terugval hebt niet balen maar juist trots zijn op de periode dat het je wél gelukt is tegen de eetstoornis en alle dwanggevoelens in te gaan. Kleine stapjes zorgen voor grote overwinningen.
Heel veel sterkte en succes de komende tijd!
Mijn tips: praten, blijven proberen en indien je een terugval hebt niet balen maar juist trots zijn op de periode dat het je wél gelukt is tegen de eetstoornis en alle dwanggevoelens in te gaan. Kleine stapjes zorgen voor grote overwinningen.
Heel veel sterkte en succes de komende tijd!
maandag 19 augustus 2019 19:51
Thnx voor jullie reacties. Ik denk inderdaad dat ik ook te snel wil en dat ik wil dat ik het in 1 keer goed doe.
Ik heb geen ondergewicht en geen overgewicht. Mijn eetstoornis is voornamelijk de angst om aan te komen en de wens om af te vallen. Ik telde voornamelijk calorieën en daar ben ik gelukkig mee gestopt,
maar ik weet nu langzaam ook hoeveel calorieën overal in zit. Heel veel producten met veel calorieën en vet eet ik niet meer. Eet voornamelijk producten wat in mijn ogen veilig en gezond lijkt. En dan nog een hele dag denken van, zal ik dat eten of dat? Kan dat ik dat wel eten? Zal ik er niet van aankomen? Bin elke hap heb ik angst en denk ik: heb ik vandaag niet teveel gegeten? Kan niet meer genieten van eten en voel mij schuldig als ik toch iets ongezonds heb gegeten op een verjaardag bijvoorbeeld.
En daarnaast elke ochtend op de weegschaal...
Maar nu is het zover gekomen dat ik mijn eetstoornis naast mij mij wil neerleggen en dat ik een positiever zelfbeeld krijg. Dat het niet mijn leven meer beïnvloed.
En ik weet, ik kan dit!
Ik heb geen ondergewicht en geen overgewicht. Mijn eetstoornis is voornamelijk de angst om aan te komen en de wens om af te vallen. Ik telde voornamelijk calorieën en daar ben ik gelukkig mee gestopt,
maar ik weet nu langzaam ook hoeveel calorieën overal in zit. Heel veel producten met veel calorieën en vet eet ik niet meer. Eet voornamelijk producten wat in mijn ogen veilig en gezond lijkt. En dan nog een hele dag denken van, zal ik dat eten of dat? Kan dat ik dat wel eten? Zal ik er niet van aankomen? Bin elke hap heb ik angst en denk ik: heb ik vandaag niet teveel gegeten? Kan niet meer genieten van eten en voel mij schuldig als ik toch iets ongezonds heb gegeten op een verjaardag bijvoorbeeld.
En daarnaast elke ochtend op de weegschaal...
Maar nu is het zover gekomen dat ik mijn eetstoornis naast mij mij wil neerleggen en dat ik een positiever zelfbeeld krijg. Dat het niet mijn leven meer beïnvloed.
En ik weet, ik kan dit!
