Mijn vader is een alcoholist

09-01-2013 09:41 24 berichten
Alle reacties Link kopieren
Mijn vader is alcoholist.

Al zolang ik mij kan herinneren drinkt hij. Vroeger toen ik klein was en wij in de zomer lekker buiten waren, zat mijn vader in de kroeg en mijn moeder was bij mij.



Hij is niet dronken, eigenlijk vrijwel nooit, maar hij moet elke dag drinken.

Ik weet ook dat hij stiekem drinkt en dat hij erover liegt. Zoals gister, was ik eten bij mijn ouders. Mijn vader gaat alweer anders praten, wordt vijandiger.



Met tranen in mijn ogen ben ik later op de avond naar huis gereden. Ik heb zo met mijn moeder te doen, en met mijn vader.



Mijn vader ontkent dat hij een drankprobleem heeft. Wilt absoluut niet geholpen worden. Hebben jullie ervaring met dit? Zijn er tips hoe wij dit als familie aan kunnen pakken?
Geen, je vader gaat pas van de drank af als hij dat zelf wilt en je moeder accepteert het blijkbaar. Het beste wat je kan doen is afstand houden. Mij heeft het bijna kapot gemaakt maar dat is een persoonlijke keuze geweest.
Alle reacties Link kopieren
Hey Snoeptomaat,



Inderdaad veel herkenning, alleen was het bij mij niet mijn vader maar mijn zus. Altijd ontkend dat er een probleem was, maar denk dat ze al met al zo 25 jaar (te)veel gedronken heeft. Tig keer on ziekenhuis gelegen met allerlei aanverwante ziektes en kwalen ook door artsen meerdere malen erop aan gesproken dat ze echt hulpt moest zoeken, omdat het anders fout zou aflopen.



Wij hebben echt zoveel energie in haar gestoken en getracht te helpen, maar als iemand zelf niet wil.... houdt het echt op.

Ze smokkelde zelf drank mee het ziekenhuis in.



Ikzelf vindt het erg moeilijk te begrijpen dat iemand zo zijn leven vergooid en dan ook nog 2 kinderen hebbende, maar ja dat is dus de verslaving. Mijn zus is vorig jaar op 46e jarige leeftijda dan ook overlede, levercirrose.



Helpen kan ik je dus niet, ervaringen delen helaas wel.
Ik als dochter van een alcoholist kan je zeggen dat er niks is wat je kunt doen als hij zelf geen probleem ziet.

En je moeder,tja die accepteert dit schijnbaar al jarenlang.
Alle reacties Link kopieren
Geen herkenning wat betreft het drank probleem



Als je moeder de situatie accepteert en dit geen direct gevaar (slaan / geweld oid) voor haar oplevert dan kun jij er weinig aan doen.



Het enige dat je kunt doen is aan je moeder laten weten dat jouw deur altijd open staat en dat je er voor haar bent.



Wanneer je vader geen probleem ziet dan zal hij idd geen actie ondernemen.
Alle reacties Link kopieren
Nu heb jij dus een drankprobleem in plaats van je vader.

Waarom zou je dat doen?



Als je vader en moeder het zo goed vinden, dan is het zo. Dat jij van mening bent dat er meer uit het leven te halen valt prima, maar zij zijn daar niet toe verplicht.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
Alle reacties Link kopieren
Ach snoeptomaat, wat ontzettend rot voot je!



Voor mij zeer herkenbaar, met als verschil dat mijn vader thuis drinkt en dat we inmiddels al een paar stadia verder zijn in het proces.



Hoe je dit kunt aanpakken? Moeilijk, het enige wat je kunt doen is je eigen grenzen trekken. Gaat hij over je grenzen, neem dan afstand. Dit geldt ook voor je moeder maar onbewust is zij vaak deel van het probleem.

Als een alcoholist niet geholpen wil worden, kun je niks doen. Heel zuur, maar helaas wel de realiteit.
Alle reacties Link kopieren
Ja dit herken ik. Mijn vader is/was ook alcoholist (weinig contact dus geen idee) en nee je kan er niets aan doen. Hij moet zelf hulp willen maar aangezien hij het probleem niet eens erkent.....
Alle reacties Link kopieren
Zijn argument is ook inderdaad: 'Ik ben toch niet dronken'

en dat is hij ook nooit. Alleen aangeschoten.

Hij is ook niet agressief, hij valt alleen om 19:00 in slaap, hij is sneller op zn teentjes getrapt.



Ik heb nu ook het gevoel dat ik het voor hem wil opnemen, terwijl ik er zelf ook zo klaar mee ben.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar..

Maar zoals al meer gezegd, je doet er weinig aan..

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
geen drank of drugs in de familje bij mijn weten. Best mogelijk dat hij drinkt omdat hij dan gelukkiger is. Veel dranklustigen vinden dat ze geen fijn leven hebben zonder drank (drugs, psychofarmaca) en misschien is dat wel waar. Er zijn trouwens veel mensen die niet zonder een verslaving kunnen. Misschien ligt er een onoplosbare problematiek aan ten grondslag.



Sterkte in ieder geval! Maak een extra praatje met je moeder als ze daar behoefte aan heeft, en dan hoeft het niet over je vader te gaan.
it's a big club and you ain't in it
Alle reacties Link kopieren
Ik weet ook waar zijn probleem vandaan komt. Hij is vroeger geestelijk mishandeld door zijn moeder en lichamelijk door zijn vader. Hij is daarvoor wel hulp gezocht, maar of dat nou echt heeft geholpen?



Hoe zijn jullie ermee omgegaan? Afstand gezocht?
Alle reacties Link kopieren
quote:snoep_tomaat schreef op 09 januari 2013 @ 09:41:

Hij is niet dronken, eigenlijk vrijwel nooit altijd dronken, maar hij moet elke dag drinken want hij drinkt elke dag te veel.

Ik weet ook dat hij stiekem drinkt en dat hij erover liegt. Zoals gister, was ik eten bij mijn ouders. Mijn vader gaat alweer anders praten, wordt vijandiger.



Met tranen in mijn ogen ben ik later op de avond naar huis gereden. Ik heb zo met mijn moeder te doen, en met mijn vader.



Mijn vader ontkent dat hij een drankprobleem heeft. Wilt absoluut niet geholpen worden. Hebben jullie ervaring met dit? Zijn er tips hoe wij dit als familie aan kunnen pakken?



De ontkenning is onderdeel van de ziekte. Er is helaas weinig wat je kan doen als je vader zelf niet wil inzien dat hij een probleem heeft. Je moeder faciliteert zijn drankprobleem waarschijnlijk: zij zou hem ermee kunnen confronteren, maar ook dat heeft niet noodzakelijkerwijs succes.



Ik heb wel goede dingen over een interventie gehoord; daarbij confronteren vrienden en familie de persoon met zijn verslaving. Misschien kun je hier eens op googlen?
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Ik reageer later nog even maar ik heb uit nabije omgeving veel goede verhalen gehoord over solutions. Ze behandelen daar verslaving als een ziekte en daardoor is het voor verslaafden ook 'makkelijker' om aan te werken / te accepteren.

(En ze zeggen dat het niet heel veel uitmaakt of iemand daar wel of niet op eigen initiatief binnenkomt, als er gedurende de opname maar ergens de wens komt om te veranderen..)
Je zou eens kunnen gaan praten met iemand, bijv. via de Jellinek.

Mij heeft het al ontzettend geholpen me gevalideerd te voelen, te horen dat het niet gek was dat ik bepaalde dingen voelde, en heb er ook tips gekregen.

Het is zo dat je iemand niet kunt laten veranderen, dat moet hij zelf doen, je kunt wel proberen ervoor te zorgen dat je er niet langer (onbewust) aan meewerkt, en grenzen voor jezelf stellen. Een alcoholist moet last krijgen van zijn drank, pas dan is er een kans dat hij naar zijn drinkgedrag gaat kijken.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben een tijdlang boos en verdrietig geweest, met name boos om wat zijn gedrag teweeg heeft gebracht bij zijn gezin. Boos dat hij de alcohol boven zijn vrouw en kinderen heeft verkozen. Dat is nu over en nu neem ik fysiek maar vooral emotioneel veel meer afstand. Ik kan het nu zien als zijn keuzes, als hij zich het graf in wil drinken moet hij dat maar lekker doen. Mijn moeder blijft bij hem, dat is haar keuze.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf ook veel meer afstand genomen van mijn vader inderdaad. Dat het mij nog zo aangrijpt is dat ik ben gaan denken dat jet eigenlijk verschikkelijk is, dat ik als klein meisje ging bedenken hoe wij om de alcoholcontrole konden rijden. En dat ik stil tegen mamma erover moest zijn.

Wat vond ik het spannend om met pappa een weg te bedenken.



Bedankt voor de tips. Ik ga het is even uitpluizen thuis.



Hoe gaan jullie ermee om met jullie eigen partner?

Ik merkte dat ik op het begin heel boos kon worden als hij wel eens een biertje teveel op had.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb in die zin wel een tik meegekregen , dat ik nooit in lijn eentje thuis op de bank een wijntje zal drinken. Voelt niet goed voor mij. Tevens vind ik het moeilijk te volgen dat iemand niet gewoon stopt met drinken als hij aangeschoten raakt
Alle reacties Link kopieren
quote:2xbelle schreef op 09 januari 2013 @ 20:09:

Ik heb in die zin wel een tik meegekregen , dat ik nooit in lijn eentje thuis op de bank een wijntje zal drinken. Voelt niet goed voor mij. Tevens vind ik het moeilijk te volgen dat iemand niet gewoon stopt met drinken als hij aangeschoten raaktDito.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Alle reacties Link kopieren
Snoeptomaatje wat ontzettend rot!!



Ik weet helaas ook uit ervaring hoe het is, ik heb jarenlang met een aan alcohol verslaafde vader geleefd en het heeft ons gezinsleven en mijzelf enorm gekleurd.

Mijn vader vond ook dat hij geen probleem had, maar het ging ver. Hij is diverse banen verloren door zijn verslaving, heeft veel schulden gemaakt, rare dingen gedaan en heeft ons gezin veel verdriet gedaan.

Mijn moeder is van hem gescheiden toen ik 18 was en toen heb ik er ook voor gekozen om het contact te verbreken. Uiteindelijk heeft hij zichzelf de dood in gedronken.

Ik heb nooit begrepen hoe alcohol belangrijker kan zijn dan je gezin, dan je kinderen. Hij heeft nooit zijn verslaving ingezien.

Ik heb veel last gehad van het opgroeien zo. Had echt wel wat persoonlijke problemen hierdoor. Ik merk ook dat ik slecht kan tegen mensen die dronken worden en heb mijn antennes op scherp bij mijn partner en houd in de gaten of zijn drinkgedrag " normaal" is. Heb zelf weinig behoefte aan alcohol. Maar ik kan ook wel duidelijk het verschil zien tussen verslaving/niet zonder kunnen, en een keer te diep in het glaasje kijken.



Het is heftig he? Maar kies voor jezelf en je eigen grenzen en gevoel. Hij zal zelf moeten willen inzien dat hij een probleem heeft voor er iets kan veranderen. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Snoeptomaatje en de anderen: ik herken heel veel. Ik heb gelukkig ook veel geleerd, ik schreef oa dat het een ziekte is. En niemand kan genezen van een ziekte zonder een behandeling. Verslaving is dus niet op wilskracht alleen te verslaan. Het is wel jammer dat ik een ander heel lang heb afgerekend op de wilskracht.



Een ander, nog veel belangrijker ding: meebuigen met je vader heeft geen zin, je faciliteert zijn verslaving.



Ik kan er nog heel veel dingen over schrijven, maar wil zelf ook niet te herkenbaar zijn.. Je kan me mailen op mamsks [at] live . nl

hoop dat ik je kan helpen
Alle reacties Link kopieren
Heel erg bedankt voor de reacties. Soms krijg je het gevoel alsof je de enige bent met dit probleem.
.
Alle reacties Link kopieren
Mijn moeder is een niet-meer drinkende alcoholist. Zoals AA er is voor de alcoholverslaafden zelf, is er Al Anon voor de partners en kinderen van verslaafden. Als je meer inzicht wilt krijgen in alcoholisme, een alcoholist, zijn gedrag en omgeving en alles wat eromheen speelt, dan zou je contact kunnen opnemen met Al Anon.

Online kun je vast vinden waar er in je buurt een contactpunt daarvan is.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven