Psyche
alle pijlers
Narcisme bij ouders
donderdag 6 januari 2011 om 16:25
vrijdag 7 januari 2011 om 16:17
quote:Ligeia schreef op 07 januari 2011 @ 15:54:
Ook in mijn geval: niet. Dat is dan wel pas na decennia lang van eenzijdigheid en desinteresse en manipulatie en bedrog etc.. Niet werkt voor mij het beste. Ik ben geen gereedschap en/of wegwerpartikel...Mijn vader had altijd de mond vol van Respect met de hoofdletter R. Hij vond altijd dat wij geen respect voor hem hadden, dit vooral als we het niet hem eens waren of dingen deden waar hij het niet mee eens was. Altijd voelde ik dat hij geen gelijk had maar zocht ik toch naar argumenten om zijn gedrag goed te praten. Ik barstte van het schuldgevoel. Toen ik zelf kinderen kreeg begon het muntje langzaam te vallen bij mij en toen ik 40 werd had ik er echt genoeg van en heb ik het contact verbroken.
Ook in mijn geval: niet. Dat is dan wel pas na decennia lang van eenzijdigheid en desinteresse en manipulatie en bedrog etc.. Niet werkt voor mij het beste. Ik ben geen gereedschap en/of wegwerpartikel...Mijn vader had altijd de mond vol van Respect met de hoofdletter R. Hij vond altijd dat wij geen respect voor hem hadden, dit vooral als we het niet hem eens waren of dingen deden waar hij het niet mee eens was. Altijd voelde ik dat hij geen gelijk had maar zocht ik toch naar argumenten om zijn gedrag goed te praten. Ik barstte van het schuldgevoel. Toen ik zelf kinderen kreeg begon het muntje langzaam te vallen bij mij en toen ik 40 werd had ik er echt genoeg van en heb ik het contact verbroken.
dinsdag 11 januari 2011 om 10:13
Ik meld me ook als dochter van vader met(waarschijnlijk) narcistische stoornis (door psych geopperd, hij vond een test natuurlijk onzin)
Sinds 2003 geen contact.Hij verbrak het omdat ik het zogenaamd wilde. Erg typisch; hij doet iets naars en schuift het op mij af, ik wilde het toch? Absoluut niet waar, nooit zoiets gezegd, ik zou het op dat moment niet durven.
Ik ben nu eind 20, en heb nog altijd zoveel moeite om erachter te komen wat ik eigenlijk zelf wil; wat wil IK echt? Qua eten, sporten, studie, kleding en mening. Alles is altijd voor mij bepaald; ik deed precies wat hij wilde, bang voor hem.
Het heeft zeer diepe sporen achter gelaten. Leven met hem is bijna niet te beschrijven, naar de buitenwereld. Aan de ene kant doodsbang voor hem (fysiek en verbaal agressief) aan de andere kant hem pleasen, alles doen wat hij wilt. Ben altijd bang erover te praten, er is mij erin geramd dat ik alles overdrijf en wat ik denk en vind niet waar is.
Ik ben bang dat mensen mij niet serieus nemen over wat ik voel. Vroeger deed men dat ook niet; charmant, slim en rijk, zo'n man was iemand om mee gezien te worden.
Maar hij hield nooit een baan, is voor zichzelf begonnen, niemand wilde met hem werken als ze hem beter leerden kennen.
Sinds 2003 geen contact.Hij verbrak het omdat ik het zogenaamd wilde. Erg typisch; hij doet iets naars en schuift het op mij af, ik wilde het toch? Absoluut niet waar, nooit zoiets gezegd, ik zou het op dat moment niet durven.
Ik ben nu eind 20, en heb nog altijd zoveel moeite om erachter te komen wat ik eigenlijk zelf wil; wat wil IK echt? Qua eten, sporten, studie, kleding en mening. Alles is altijd voor mij bepaald; ik deed precies wat hij wilde, bang voor hem.
Het heeft zeer diepe sporen achter gelaten. Leven met hem is bijna niet te beschrijven, naar de buitenwereld. Aan de ene kant doodsbang voor hem (fysiek en verbaal agressief) aan de andere kant hem pleasen, alles doen wat hij wilt. Ben altijd bang erover te praten, er is mij erin geramd dat ik alles overdrijf en wat ik denk en vind niet waar is.
Ik ben bang dat mensen mij niet serieus nemen over wat ik voel. Vroeger deed men dat ook niet; charmant, slim en rijk, zo'n man was iemand om mee gezien te worden.
Maar hij hield nooit een baan, is voor zichzelf begonnen, niemand wilde met hem werken als ze hem beter leerden kennen.
This is not kosher!
dinsdag 11 januari 2011 om 11:02
dinsdag 11 januari 2011 om 11:08
Hoi Iris,
ik denk dat het niet mogelijk is om ongeschonden uit zo'n situatie te komen. Ik kamp met veel vragen over wat IK wil en vind.
Het was vroeger idd erg frustrerend, de mensen die hem doorhadden had hij zorgvuldig verbannen uit ons leven. Die konden weinig voor mij en mijn moeder doen. De rest had weinig in de gaten, behalve dat ik zo'n raar meisje was , haha (zuur lachje)
ik denk dat het niet mogelijk is om ongeschonden uit zo'n situatie te komen. Ik kamp met veel vragen over wat IK wil en vind.
Het was vroeger idd erg frustrerend, de mensen die hem doorhadden had hij zorgvuldig verbannen uit ons leven. Die konden weinig voor mij en mijn moeder doen. De rest had weinig in de gaten, behalve dat ik zo'n raar meisje was , haha (zuur lachje)
This is not kosher!
dinsdag 11 januari 2011 om 11:13
Ik heb me ook erge zorgen gemaakt om mijn nichtje die opgroeid met een narcistische vader, maar gek genoeg heeft ze er zelf maar weinig last van. De strijd is tussen hem en mijn zus en haar laat hij eigenlijk wel met rust qua rotopmerkingen, maar mijn nichtje is niet gek en merkt die ruzie natuurlijk wel, zeker nu ze ouder wordt. Waarom mijn zus niet opstapt is me een raadsel.
Heb jij dat ooit begrepen van jouw moeder?
Heb jij dat ooit begrepen van jouw moeder?
dinsdag 11 januari 2011 om 11:24
Ja ik begrijp het wel; ze was helemaal afhankelijk van hem geworden en had totaal geen eigenwaarde meer. Ze zijn uiteindelijk gescheiden, toen werd alle energie op mij gericht. Uit angst heb ik nooit wat gezegd en was erg teruggetrokken. Mijn moeder was nooit voor me opgekomen, waarom zou ze het nu wel doen, vroeg ik me af.
De laatste tijd heb ik het er moeilijker mee; waarom heeft ze nooit mij beschermd? Ze zegt dat ze het niet doorhad, maar ik denk dat ze te schijterig was. Nog steeds schiet ze in de slachtofferrol zodra het hierover gaat. Dus ga ik het er niet meer met haar over hebben.
Ik ga een nieuwe therapie beginnen; acceptance and commitment therapy; aanvaarden van wat er gebeurd is en zo goed mogelijk omgaan met de gevolgen.
Wat fijn dat je nichtje er weinig last van heeft. Maar mensen merkten ook niet zoveel aan mij.
De laatste tijd heb ik het er moeilijker mee; waarom heeft ze nooit mij beschermd? Ze zegt dat ze het niet doorhad, maar ik denk dat ze te schijterig was. Nog steeds schiet ze in de slachtofferrol zodra het hierover gaat. Dus ga ik het er niet meer met haar over hebben.
Ik ga een nieuwe therapie beginnen; acceptance and commitment therapy; aanvaarden van wat er gebeurd is en zo goed mogelijk omgaan met de gevolgen.
Wat fijn dat je nichtje er weinig last van heeft. Maar mensen merkten ook niet zoveel aan mij.
This is not kosher!
dinsdag 11 januari 2011 om 20:30
dinsdag 11 januari 2011 om 21:07
Geeft niets Bellida, ik ken het
Ja, die therapie moet de kers op de therapietaart worden; afrekenen met die handel zodat ik zelf een gezond gezin kan stichten met mijn vriend en ik mezelf kan ontwikkelen tot een volledig persoon.
Het verplaatsen in mijn moeder heeft ervoor gezorgd dat ik nooit boos kon worden, het was immers niemands fout; mijn vader had een aandoening en mijn moeder was zielig. Ik zal naar haar toe geen verwijten maken, maar ik vind dat ik inmiddels best wel eens boosheid mag uiten over wat er gebeurd is. Naar mijn therapeut weliswaar.
Ach ja, ik ben nu wel heel gelukkig met wie en wat ik heb. Nu wil ik ook tevreden zijn met mezelf en hoe ik ben geworden!
Ja, die therapie moet de kers op de therapietaart worden; afrekenen met die handel zodat ik zelf een gezond gezin kan stichten met mijn vriend en ik mezelf kan ontwikkelen tot een volledig persoon.
Het verplaatsen in mijn moeder heeft ervoor gezorgd dat ik nooit boos kon worden, het was immers niemands fout; mijn vader had een aandoening en mijn moeder was zielig. Ik zal naar haar toe geen verwijten maken, maar ik vind dat ik inmiddels best wel eens boosheid mag uiten over wat er gebeurd is. Naar mijn therapeut weliswaar.
Ach ja, ik ben nu wel heel gelukkig met wie en wat ik heb. Nu wil ik ook tevreden zijn met mezelf en hoe ik ben geworden!
This is not kosher!
dinsdag 11 januari 2011 om 22:54
Ik denk ook met een schoonvader te maken te hebben die deze stoornis heeft. Ik denk dat als je voelt dat iemand het heeft en er veel over gaat lezen en alles overeen komt je best wel de conclusie kan trekken. Ik zit in zijn straatje van goede mensen en hij behandeld mij dan ook charmant. Alleen beginnen al zijn verhalen met IK, ik ik en nog eens ik. Alle antwoorden op vragen beginnen met ik en alle discussies beginnen met ik. Heel vermoeiend maar ik hou tegenwoordig gewoon mijn adem in en knik. Ook krijg ik ook bij alles wat ik doe een uitleg erbij. Zelfs bij dingen die hij zelf nooit doen (Zoals afwassen of de was ophangen) als hij je bezig ziet komt hij altijd even vertellen hoe het moet. Verder kan hij kritiek niet verdragen en dat kan je ook maar beter niet geven want dan ben je echt de lul. Ook al wil je het geven omdat hij alles en iedereen bekritiseerd de hele dag door, dan gaan vanzelf zijn minpunten nog meer opvallen.
Voor zijn zoon is het moeilijker geweest die was zogezegd zijn slachtoffer en heeft veel te verduren gehad. We zitten nu in een rustigere periode omdat het kerst is geweest en elk jaar draait hij dan even bij en ik hoop dat het zo blijft, maar we weten wel beter. Maar zijn zoon weet wel dat het contact ook niet lang meer zal duren.
Ik vind het een heel apart fenomeen!
Voor zijn zoon is het moeilijker geweest die was zogezegd zijn slachtoffer en heeft veel te verduren gehad. We zitten nu in een rustigere periode omdat het kerst is geweest en elk jaar draait hij dan even bij en ik hoop dat het zo blijft, maar we weten wel beter. Maar zijn zoon weet wel dat het contact ook niet lang meer zal duren.
Ik vind het een heel apart fenomeen!
