Psyche
alle pijlers
nog steeds alleen..
vrijdag 16 juli 2010 om 21:04
Ik ben nu 29 jaar en heb nog nooit echt een serieuze relatie gehad. Nog nooit dat gevoel dat iemand voor je gaat.. Dat doet best zeer want het lijkt me heel bijzonder om dat een keer mee te maken.
Ik heb wel iemand die ik die me nog steeds wat doet, daar heb ik veel mee gescharreld en 2x kort wat meegehad maar dat is nu voorbij. Doet nog wel zeer hoor want hij doet me nog steeds wat als ik hem zie en denk ook nog weleens aan hem maar het wordt gewoon niks.
Wat ik verder best heel lastig vind, is dat ik nu op een leeftijd ben dat vriendinnen zich gaan settelen, trouwen,kinderen krijgen.
Dat is iets wat ik ooit ook graag wil en ik vind het best jammer dat ik voor mijn 30e geen kinderen heb.
Nu vertelde vorig weekend dat een vriendin voor de 3e keer zwanger is, heeft een andere vriendin net een kindje gekregen en vertelde mijn tweelingzus waar ik hele goede band mee heb dat ze in januari hun 1e kindje verwachten. Dit is overigens wel heel bijzonder hoor en ik vind het onwijs leuk voor ze!
Alleen doet het zo ontzettend pijn dat ik zelf nog nooit een serieuze relatie heb gehad, ik heb genoeg hobby's en vind mezelf er best leuk uitzien.
Het alleen zijn heeft z'n voor en z'n nadelen, ik ben het soms spuugzat dat ik alles alleen moet betalen, alleen plannen maken voor een vakantie, alhoewel ik ook al een paar keer alleen op vakantie ben geweest, alleen plannen maken voor t weekend,( de meeste vriendinnen hebben een relatie),
ik heb vorig weekend een katje opgehaald dus als ik nu een relatie krijg, krijgt ie die erbij
Ik kom alleen niet echt meer iemand tegen, dus voor mijn gevoel is internet nu nog de enige optie om een relatie te krijgen.
Herkennen meer meiden die alleen zijn dit?
Ik heb wel iemand die ik die me nog steeds wat doet, daar heb ik veel mee gescharreld en 2x kort wat meegehad maar dat is nu voorbij. Doet nog wel zeer hoor want hij doet me nog steeds wat als ik hem zie en denk ook nog weleens aan hem maar het wordt gewoon niks.
Wat ik verder best heel lastig vind, is dat ik nu op een leeftijd ben dat vriendinnen zich gaan settelen, trouwen,kinderen krijgen.
Dat is iets wat ik ooit ook graag wil en ik vind het best jammer dat ik voor mijn 30e geen kinderen heb.
Nu vertelde vorig weekend dat een vriendin voor de 3e keer zwanger is, heeft een andere vriendin net een kindje gekregen en vertelde mijn tweelingzus waar ik hele goede band mee heb dat ze in januari hun 1e kindje verwachten. Dit is overigens wel heel bijzonder hoor en ik vind het onwijs leuk voor ze!
Alleen doet het zo ontzettend pijn dat ik zelf nog nooit een serieuze relatie heb gehad, ik heb genoeg hobby's en vind mezelf er best leuk uitzien.
Het alleen zijn heeft z'n voor en z'n nadelen, ik ben het soms spuugzat dat ik alles alleen moet betalen, alleen plannen maken voor een vakantie, alhoewel ik ook al een paar keer alleen op vakantie ben geweest, alleen plannen maken voor t weekend,( de meeste vriendinnen hebben een relatie),
ik heb vorig weekend een katje opgehaald dus als ik nu een relatie krijg, krijgt ie die erbij
Ik kom alleen niet echt meer iemand tegen, dus voor mijn gevoel is internet nu nog de enige optie om een relatie te krijgen.
Herkennen meer meiden die alleen zijn dit?
vrijdag 16 juli 2010 om 21:19
Wil je een relatie of wil je een kind?
Eerst heb je het over een man en daarna ga je namelijk naadloos over op de kinderen die er in je kennissenkring worden geboren.
Als het je geruststelt: ik heb pas als midden dertiger mijn eerste relatie gekregen. Inderdaad iemand leren kennen via internetdating. Inmiddels zijn we dit jaar 4 jaar getrouwd.
Eerst heb je het over een man en daarna ga je namelijk naadloos over op de kinderen die er in je kennissenkring worden geboren.
Als het je geruststelt: ik heb pas als midden dertiger mijn eerste relatie gekregen. Inderdaad iemand leren kennen via internetdating. Inmiddels zijn we dit jaar 4 jaar getrouwd.
vrijdag 16 juli 2010 om 21:32
Ik kwam mijn man tegen op mijn 29e, daarvoor nooit een relatie gehad. We zijn nog steeds samen, 1 kind en 2e op komst, dus het kan ook. Ik heb hem via internet ontmoet. Los daarvan; maak het leven zo interessant mogelijk voor jezelf, jij bent de enige die jezelf gelukkig kan maken.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
vrijdag 16 juli 2010 om 21:36
Wel erg korte reactie, maar ja ik herken het en eigenlijk alles wel.
Ik heb nooit een echt relatie gehad en vind het niet meer zo leuk.
Ik zou dolgraag een keer het gevoel willen hebben om een keertje niet alleen voor te staan. Het invullen van sociaal leven is zoveel gedoe met allemaal gesettelde vriendinnen. oud & nieuw alleen dat was wel echt absoluut dieptepunt ( en dan is het jaar is dan toch echt maar net begonnen). Denk dat "ooit" wel kindertjes zou willen, maar das nu voor mij geen issue.
Bij mij is het zo eind 20 (ben nu 30, jaar of 2) begonnen, dat ik hier "last" van heb. Het ergste is niet eens dat ik geen vriendje heb, maar de gedachte dat het er ook wel eens nooit van gaat komen, vind ik zo beangstigend. Gelukkig heb ik nog wel een beetje hoop hoor, als dat er niet meer zou zijn...
Krijg ook een beetje het idee dat het via internet moet.
Dat is eigenlijk ook het enige advies wat ik ongevraagd krijg, vooral van mensen die nog nooit geinternetdated hebben.
Sta wel op een datingsite ( zonder te betalen).
In een soort vlaag van verstandsverbijstering heb ik besloten om toch maar xtje te proberen. Nou ja gisteren heel enthousiast begonen met mailtjes sturen, maar nu al weer nu dus al weer spijt.
Ach die paar afspraakjes die ik heb gescoord ga ik wel doen hoor. you never know...
Ik heb nooit een echt relatie gehad en vind het niet meer zo leuk.
Ik zou dolgraag een keer het gevoel willen hebben om een keertje niet alleen voor te staan. Het invullen van sociaal leven is zoveel gedoe met allemaal gesettelde vriendinnen. oud & nieuw alleen dat was wel echt absoluut dieptepunt ( en dan is het jaar is dan toch echt maar net begonnen). Denk dat "ooit" wel kindertjes zou willen, maar das nu voor mij geen issue.
Bij mij is het zo eind 20 (ben nu 30, jaar of 2) begonnen, dat ik hier "last" van heb. Het ergste is niet eens dat ik geen vriendje heb, maar de gedachte dat het er ook wel eens nooit van gaat komen, vind ik zo beangstigend. Gelukkig heb ik nog wel een beetje hoop hoor, als dat er niet meer zou zijn...
Krijg ook een beetje het idee dat het via internet moet.
Dat is eigenlijk ook het enige advies wat ik ongevraagd krijg, vooral van mensen die nog nooit geinternetdated hebben.
Sta wel op een datingsite ( zonder te betalen).
In een soort vlaag van verstandsverbijstering heb ik besloten om toch maar xtje te proberen. Nou ja gisteren heel enthousiast begonen met mailtjes sturen, maar nu al weer nu dus al weer spijt.
Ach die paar afspraakjes die ik heb gescoord ga ik wel doen hoor. you never know...
vrijdag 16 juli 2010 om 21:52
het enige advies wat ik krijg is ook dat ik via internet moet zoeken en niet zo stug moet doen.
Ik mis alleen zo die bekende arm om me heen en de seks mis ik ook.
Ook oud&nieuw e.d vind ik ook best lastig, ik merk dat mijn vriendinnen om me heen die gesetteld zijn het niet altijd begrijpen wat het is om alleen te zijn, om ergens alleen heen te moeten gaan wat ik toch vaak gewoon niet leuk vindt. Maar ik kan mezelf best vermaken hoor, heb genoeg hobby's.
Ik mis alleen zo die bekende arm om me heen en de seks mis ik ook.
Ook oud&nieuw e.d vind ik ook best lastig, ik merk dat mijn vriendinnen om me heen die gesetteld zijn het niet altijd begrijpen wat het is om alleen te zijn, om ergens alleen heen te moeten gaan wat ik toch vaak gewoon niet leuk vindt. Maar ik kan mezelf best vermaken hoor, heb genoeg hobby's.
vrijdag 16 juli 2010 om 22:12
Ah er zijn zoveel vrouwen zonder relatie, of wel gescheiden met of zonder kinderen.
Een relatie of een kind is geen garantie voor een gelukkig leven hoor. Zorg eerst maar eens dat je met jezelf door 1 deur kan
Ben zelf midden 40 en ook geen relatie meer, het was vaak wel leuk, gezellig, fijn en heerlijk. Maar ook verschrikkelijk, eenzaam en verdrietig.
Voel me soms afgedankt en waardeloos.
Maar dan pak ik mezelf bij kop en kont en dan ga ik er weer voor
Je moet er toch zelf iets van maken van je leven, een ander doet dat niet voor je.
Een relatie of een kind is geen garantie voor een gelukkig leven hoor. Zorg eerst maar eens dat je met jezelf door 1 deur kan
Ben zelf midden 40 en ook geen relatie meer, het was vaak wel leuk, gezellig, fijn en heerlijk. Maar ook verschrikkelijk, eenzaam en verdrietig.
Voel me soms afgedankt en waardeloos.
Maar dan pak ik mezelf bij kop en kont en dan ga ik er weer voor
Je moet er toch zelf iets van maken van je leven, een ander doet dat niet voor je.
vrijdag 16 juli 2010 om 22:14
ik denk dat veel mensen niet beseffen dat het best wel "zwaar" is, om geen partner te hebben. Beseffen niet wat allemaal hebben, wat ze echt zonder partner niet zouden hebben. Heb echt wel een aardig salarisje, maar een huis kopen? Hoe leuk zijn die avondjes op de bank als er niemand naast je zit.
Het is natuurlijk niet alleen maar ellende. Zo goed en kwaad als het soms gaat, ik kan wel voor mijzelf zorgen. Ben ook best wel op mijn privacy gesteld en soms is het ook fijn om niet te hoeven overleggen of erger nog; toestemming vragen ( niet dat ik dat nog ooit zal kunnen accepteren).
Het is natuurlijk niet alleen maar ellende. Zo goed en kwaad als het soms gaat, ik kan wel voor mijzelf zorgen. Ben ook best wel op mijn privacy gesteld en soms is het ook fijn om niet te hoeven overleggen of erger nog; toestemming vragen ( niet dat ik dat nog ooit zal kunnen accepteren).
vrijdag 16 juli 2010 om 22:14
Ja hoor, best herkenbaar. Heb gelukkig vriendinnen die ook ondanks man en kind gewoon uitgaan en een paar vrijgezelle vriendinnen. Maar ook een 7 jaar jonger zusje dat net bevallen is van haar eerste kind. Heb inderdaad soms het gevoel dat ik wel heel erg achterblijf bij de rest. Kan me ook flink ergeren aan opmerkingen (altijd van mensen met een relatie) als 'ja maar jij bent zo kieskeurig'. Is ten eerste niet waar, en als ik vraag of zij dan soms gekozen hebben voor iemand die ze niet zagen zitten want tja, je moet niet kieskeurig zijn dan blijkt dat toch niet zo te zijn. Ben er trouwens doorgaans niet heel ongelukkig onder, maar zou soms best wel aan de vent willen ja!
zaterdag 17 juli 2010 om 00:42
Heel herkenbaar, ben ouder, nooit echt nagedacht over kinderen, ook nooit zo dat rammelende eierstokken gevoel ervaren maar komt misschien omdat ik nooit die relatie heb gehad waar het echt serieus ter sprake is gekomen, en nu hebben mijn beide broers een kindje gekregen, en ik gun het ze van harte, en het zijn 2 lieverds maar het doet pijn, laat het niet merken maar inwendig heb ik er vaak verdriet van. Het leven loopt helaas vaak anders dan je op voorhand had gehoopt / verwacht. Maar je bent 29, probeer het een beetje los te laten, je geeft aan dat je niemand meer tegenkomt, snap 't gevoel echt maar als je zo gaat denken dan kan je net zo goed alle hoop opgeven.
zaterdag 17 juli 2010 om 16:12
Ik ben gelukkig ook niet ongelukkig hoor en heel blij met de dingen die ik wel heb! Heb de jaar een huis gekocht alleen en ben heel blij met mijn huis, toen kreeg ik ook opmerkingen van dat het best lastig moest zijn dat je alles alleen moest beslissen.
Dat was het soms ook wel, heb ook veel hulp en steun gehad van mijn familie, maar het was ook wel weer leuk want ik heb mijn huis in kunnen richten zoals ik dat wilde!
Ik gaf dan als antwoord van: ach, je zal maar iemand treffen die totaal iets anders wil als jij, daar had ik nu geen last van.
Natuurlijk heeft het alleen zijn ook z'n voordelen, kan doen en laten wat ik wil, hoef met niemand te overleggen, kan met mijn geld doen wat ik wil, een katje uitzoeken omdat ik dat leuk vind.
Maar sávonds op de bank zitten met een maatje lijkt me ook wel leuk!
Maar ja, het is nou eenmaal niet anders. Ik kan gelukkig goed voor mezelf zorgen en nu gaat t ook wel weer maar het doet soms best zeer en ik voel me soms best alleen.
Dat was het soms ook wel, heb ook veel hulp en steun gehad van mijn familie, maar het was ook wel weer leuk want ik heb mijn huis in kunnen richten zoals ik dat wilde!
Ik gaf dan als antwoord van: ach, je zal maar iemand treffen die totaal iets anders wil als jij, daar had ik nu geen last van.
Natuurlijk heeft het alleen zijn ook z'n voordelen, kan doen en laten wat ik wil, hoef met niemand te overleggen, kan met mijn geld doen wat ik wil, een katje uitzoeken omdat ik dat leuk vind.
Maar sávonds op de bank zitten met een maatje lijkt me ook wel leuk!
Maar ja, het is nou eenmaal niet anders. Ik kan gelukkig goed voor mezelf zorgen en nu gaat t ook wel weer maar het doet soms best zeer en ik voel me soms best alleen.
zondag 25 juli 2010 om 13:01
ik ben soms gewoon jaloers op mensen die een relatie hebben, het zal echt niet altijd koek en ei zijn hoor maar eens samen plannen maken lijkt me ook weleens leuk..
Nu ben ik soms best erg bang voor een relatie, een angst dat iemand mij toch niet leuk vindt en ik dan zelf zoiets heb van laat maar want het is toch niet voor mij weggelegd.
Ik vind het gewoon ontzettend moeilijk om te geloven dat ik ooit iemand tegen zal komen die MIJ leuk vind
Nu ben ik soms best erg bang voor een relatie, een angst dat iemand mij toch niet leuk vindt en ik dan zelf zoiets heb van laat maar want het is toch niet voor mij weggelegd.
Ik vind het gewoon ontzettend moeilijk om te geloven dat ik ooit iemand tegen zal komen die MIJ leuk vind
maandag 26 juli 2010 om 06:43
quote:jppi23 schreef op 25 juli 2010 @ 13:01:
Nu ben ik soms best erg bang voor een relatie, een angst dat iemand mij toch niet leuk vindt en ik dan zelf zoiets heb van laat maar want het is toch niet voor mij weggelegd.
Ik vind het gewoon ontzettend moeilijk om te geloven dat ik ooit iemand tegen zal komen die MIJ leuk vind
Kijk en daar zit het hem.
Als jij denkt dat iemand je toch wel niet leuk zal vinden dan straal je dat (onbewust) ook uit en hou je mensen op afstand.
Waarom is het zo moeilijk om te geloven dat een man jou leuk kan vinden?
Zo te lezen vind jij jezelf niet zo leuk en daar moet je misschien eens iets mee doen.
Want wel of geen relatie en of je het nu wel of niet wilt JIJ bent de hoofdpersoon waar je het toch de rest van je leven voornamelijk mee moet doen en dan is het wel zo handig en prettig als je jezelf tenminste leuk en aardig vind.
Nu ben ik soms best erg bang voor een relatie, een angst dat iemand mij toch niet leuk vindt en ik dan zelf zoiets heb van laat maar want het is toch niet voor mij weggelegd.
Ik vind het gewoon ontzettend moeilijk om te geloven dat ik ooit iemand tegen zal komen die MIJ leuk vind
Kijk en daar zit het hem.
Als jij denkt dat iemand je toch wel niet leuk zal vinden dan straal je dat (onbewust) ook uit en hou je mensen op afstand.
Waarom is het zo moeilijk om te geloven dat een man jou leuk kan vinden?
Zo te lezen vind jij jezelf niet zo leuk en daar moet je misschien eens iets mee doen.
Want wel of geen relatie en of je het nu wel of niet wilt JIJ bent de hoofdpersoon waar je het toch de rest van je leven voornamelijk mee moet doen en dan is het wel zo handig en prettig als je jezelf tenminste leuk en aardig vind.
maandag 26 juli 2010 om 23:02
dinsdag 27 juli 2010 om 07:18
quote:PoisenIvy schreef op 26 juli 2010 @ 23:02:
hmmm volgens mij zijn er heel veel onzekere mensen met nauwelijks gevoel voor eigenwaarde die toch echt wel een partner hebben. Als je 29 bent en nog nooit een serieuze relatie is het niet heel erg raar dat je daar zo nu en dan onzeker of moedeloos van wordt.
Ja die mensen ken ik ook en die zitten nou niet in de leukste relaties. (die mensen die ik ken dan hè)
Die vinden dat ze dankbaar en blij mogen zijn dat er toch nog iemand is die ze wil hebben al is het nog zo'n hufter van een vent.
Met liefde en een gelijkwaardige relatie heeft dat allemaal niks te maken..
O en voor er iemand zegt dat ik makkelijk praten heb,ik heb zelf al jaren geen relatie meer maar ik heb wel goed om me heen gekeken naar andere mensen en hun relaties..
hmmm volgens mij zijn er heel veel onzekere mensen met nauwelijks gevoel voor eigenwaarde die toch echt wel een partner hebben. Als je 29 bent en nog nooit een serieuze relatie is het niet heel erg raar dat je daar zo nu en dan onzeker of moedeloos van wordt.
Ja die mensen ken ik ook en die zitten nou niet in de leukste relaties. (die mensen die ik ken dan hè)
Die vinden dat ze dankbaar en blij mogen zijn dat er toch nog iemand is die ze wil hebben al is het nog zo'n hufter van een vent.
Met liefde en een gelijkwaardige relatie heeft dat allemaal niks te maken..
O en voor er iemand zegt dat ik makkelijk praten heb,ik heb zelf al jaren geen relatie meer maar ik heb wel goed om me heen gekeken naar andere mensen en hun relaties..
dinsdag 27 juli 2010 om 23:38
Hoi Jippie23,
Ik snap je verhaal. Ik (31 jaar) ben zelf nu een jaar vrijgezel en vond het in begin heel erg moeilijk om alleen te zijn met de feestdagen etc. Maar nu heb ik steeds meer rust.
Volgens mij is het zo dat er in elke fase van je leven je tegen bepaalde dingen aanloopt. Ben je single, dan wil je wel eens een vent naast je, ben je getrouwd, dan zou je wel weer eens wat spanning willen voelen, heb je kinderen, dan zou je wel eens rust aan je hoofd willen. Ook al zijn dit dingen waar je ook zelf wat controle op kunt uitvoeren, ik heb gemerkt dat als je er ontevreden over raakt, je juist de controle verliest. Als je lekker in vel zit, komt die vent vanzelf wel, en dat geldt ook als je getrouwd ben (komt de spanning wel) en kinderen worden ook rustiger van mensen die niet gestressd zijn.
Datingsites zijn ook niet echt mijn ding, maar er zijn ook nog andere mogelijkheden die je kunt uitzoeken. Bijvoorbeeld schakel je vrienden in, of ga naar een speeddate. En ja heb ik ook heel veel vrienden die een stelletje zijn, maar dat ik alleen ben beteken niet dat ik ze niet kan uitnodigen voor koffie of een borrel. Als je een stel bent, nodig je toch ook mensen uit om te komen eten. Vaak vinden stelletjes ook leuk om te horen over mijn leventje.
En wat de opmerkingen van mensen betreft. Als mensen merken dat jer er zelf rustig over bent, houden ze er vanzelf over op. Sommige mensen houden ook van een beetje leedvermaak bij een ander (misschien uit eigen ontevredenheid).
Het beste wat ik dit jaar kon doen, was goed voor mezelf zorgen en zorgen dat ik lekker in mijn vel zit. Want als ik hem dan tegen kom dan hebben we er allebei profijt van!
Ik snap je verhaal. Ik (31 jaar) ben zelf nu een jaar vrijgezel en vond het in begin heel erg moeilijk om alleen te zijn met de feestdagen etc. Maar nu heb ik steeds meer rust.
Volgens mij is het zo dat er in elke fase van je leven je tegen bepaalde dingen aanloopt. Ben je single, dan wil je wel eens een vent naast je, ben je getrouwd, dan zou je wel weer eens wat spanning willen voelen, heb je kinderen, dan zou je wel eens rust aan je hoofd willen. Ook al zijn dit dingen waar je ook zelf wat controle op kunt uitvoeren, ik heb gemerkt dat als je er ontevreden over raakt, je juist de controle verliest. Als je lekker in vel zit, komt die vent vanzelf wel, en dat geldt ook als je getrouwd ben (komt de spanning wel) en kinderen worden ook rustiger van mensen die niet gestressd zijn.
Datingsites zijn ook niet echt mijn ding, maar er zijn ook nog andere mogelijkheden die je kunt uitzoeken. Bijvoorbeeld schakel je vrienden in, of ga naar een speeddate. En ja heb ik ook heel veel vrienden die een stelletje zijn, maar dat ik alleen ben beteken niet dat ik ze niet kan uitnodigen voor koffie of een borrel. Als je een stel bent, nodig je toch ook mensen uit om te komen eten. Vaak vinden stelletjes ook leuk om te horen over mijn leventje.
En wat de opmerkingen van mensen betreft. Als mensen merken dat jer er zelf rustig over bent, houden ze er vanzelf over op. Sommige mensen houden ook van een beetje leedvermaak bij een ander (misschien uit eigen ontevredenheid).
Het beste wat ik dit jaar kon doen, was goed voor mezelf zorgen en zorgen dat ik lekker in mijn vel zit. Want als ik hem dan tegen kom dan hebben we er allebei profijt van!
