Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 17 februari 2017 14:14
quote:VivaFleur schreef op 17 februari 2017 @ 13:43:
[...]
Mij wordt zoiets ook regelmatig (iets met autistische trekjes) verweten.
Is niet zo maar ik houd wel verdacht veel van mijn planning en ben nogal georganiseerd (iets met controle geloof ik).Dwangmatig persoon, zo benoem ik mezelf. Geen OCS maaar wel uuuuh dwangmatig dus.
[...]
Mij wordt zoiets ook regelmatig (iets met autistische trekjes) verweten.
Is niet zo maar ik houd wel verdacht veel van mijn planning en ben nogal georganiseerd (iets met controle geloof ik).Dwangmatig persoon, zo benoem ik mezelf. Geen OCS maaar wel uuuuh dwangmatig dus.
vrijdag 17 februari 2017 18:07
quote:VivaFleur schreef op 17 februari 2017 @ 12:37:
EV ik heb een tijd een AD gebruikt die in lage doseringen ook als inslaper (en pijnstiller) werkt.
Mag ik weten hoe die heette? Ik heb totaal geen verstand van medicatie, heb ook nog nooit zoiets gehad. Ik heb de 14e maart afspraak met psychotherapeut/psychiater en dan gaan we daarnaar kijken. Kan ik me alvast wat voorbereiden.
EV ik heb een tijd een AD gebruikt die in lage doseringen ook als inslaper (en pijnstiller) werkt.
Mag ik weten hoe die heette? Ik heb totaal geen verstand van medicatie, heb ook nog nooit zoiets gehad. Ik heb de 14e maart afspraak met psychotherapeut/psychiater en dan gaan we daarnaar kijken. Kan ik me alvast wat voorbereiden.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 17 februari 2017 20:16
De hele dag rustig aan gedaan (m.u.v. de stress bij de huisarts dan). Vanmiddag zelfs nog een paar uurtjes geslapen.
Toch kreeg ik het gevoel dat ik alleen maar meer moe, meer down werd van al dit niks doen.
Daarom ben ik net een uurtje gaan wandelen. Rustig pianomuziekje op, lekker in mijn hoofd tegen mezelf praten. Frisse lucht en de veilige donkerte. Ik heb er energie van gekregen. De laatste tien minuten van de wandeling bedacht dat ik misschien toch wel op vakantie wil deze zomer.
Het uitzichtloze gevoel van de afgelopen dagen is niet echt verdwenen, maar heb ik proberen te verbinden aan het stukje wat te maken heeft met relaties en lichamelijke intimiteit. Ik mag mezelf gewoon niet toestaan om hierdoor mijn hele leven uitzichtloos te laten zijn. Dat voelt zo zonde van mijn leven.
Dus, ik voel nu walging, verdriet en ook iets van vrolijkheid. Dat voelt toch beter, moet ik zeggen
Toch kreeg ik het gevoel dat ik alleen maar meer moe, meer down werd van al dit niks doen.
Daarom ben ik net een uurtje gaan wandelen. Rustig pianomuziekje op, lekker in mijn hoofd tegen mezelf praten. Frisse lucht en de veilige donkerte. Ik heb er energie van gekregen. De laatste tien minuten van de wandeling bedacht dat ik misschien toch wel op vakantie wil deze zomer.
Het uitzichtloze gevoel van de afgelopen dagen is niet echt verdwenen, maar heb ik proberen te verbinden aan het stukje wat te maken heeft met relaties en lichamelijke intimiteit. Ik mag mezelf gewoon niet toestaan om hierdoor mijn hele leven uitzichtloos te laten zijn. Dat voelt zo zonde van mijn leven.
Dus, ik voel nu walging, verdriet en ook iets van vrolijkheid. Dat voelt toch beter, moet ik zeggen
vrijdag 17 februari 2017 20:22
quote:hanke321 schreef op 17 februari 2017 @ 13:48:
Pijnlijk om te zien dat zelfzorg bij mij zo vaak niet gaat, maar een externe prikkel vereist.Naar Hanke, dat dit zo werkt. Toch kun je dit wel doorbreken. Je hebt al momenten dat dit je wel lukt. Misschien eens goed kijken wat maakt dat het je dan lukt. Dan kun je jezelf daar in andere situaties op wijzen en jezelf als het ware naar een betere zelfzorg coachen. Kleine stapjes......
Pijnlijk om te zien dat zelfzorg bij mij zo vaak niet gaat, maar een externe prikkel vereist.Naar Hanke, dat dit zo werkt. Toch kun je dit wel doorbreken. Je hebt al momenten dat dit je wel lukt. Misschien eens goed kijken wat maakt dat het je dan lukt. Dan kun je jezelf daar in andere situaties op wijzen en jezelf als het ware naar een betere zelfzorg coachen. Kleine stapjes......
vrijdag 17 februari 2017 21:22
Sofie, heel herkenbaar zoals jij dat deed bij de huisarts. Ik kan ook, op het moment dat ik ergens kom, doen alsof het allemaal niet zo erg is, alsof ik er wel mee kan omgaan, het valt wel mee.... en dat geloof ik dan ook echt, want ik voel dan gewoon niets meer. Klinkt echt stom maar zo was het vanmorgen bij de huisarts ook. (Bij poh gisteren ook.) Eigenlijk echt erg dat ik mezelf zo gevoelloos kan maken, maar dat is natuurlijk heel lang een overlevingsstrategie geweest. Ik denk dat ik nu afwacht tot de afspraak bij de psychotherapeut/psychiater en dat ik beter met haar kan kijken naar medicatie. Als ik overdag rustiger van binnen kan worden door medicatie, werkt dat misschien in de nacht ook wel door.
(Lief aanbod van je, maar niet nodig hoor. En ook heel eng.)
(Lief aanbod van je, maar niet nodig hoor. En ook heel eng.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 17 februari 2017 21:29
Vanmorgen in de wachtkamer bij de HA had ik een artikel gelezen over hardlopen en dat heeft me zo gemotiveerd dat ik op het eind van de middag eindelijk weer eens mijn hardloopschoenen heb aangetrokken en mijn mp3-speler met de lessen van Evy heb gepakt, en naar buiten ben gegaan. Eigenlijk was dit heel lekker weer: niet te koud, zonnig. In het artikel vertelde een vrouw dat ze het op haar eigen manier deed en het inspireerde mij juist daardoor: oh ja, het mag; ik kan zelf kijken hoe en wat - ik voelde ruimte. Zij ging er namelijk niet 'strak' mee om en luisterde naar haar eigen lichaam. Zo kan het dus ook, dacht ik. Jaren geleden heb ik alle lessen van Evy gevolgd en dat lukte ook allemaal. Ik herinnerde me vooral het goede gevoel na afloop van zo'n les. En ik dacht nu ook: misschien gaat het mij helpen mijn hoofd wat meer leeg te maken. Misschien ga ik daar ook wel beter door slapen. Dus ik ben van plan om het weer te gaan oppakken. Ben nu gewoon weer bij les 1 begonnen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 17 februari 2017 22:05
Dag iedereen 
!
Ben zeker nog niet weggejaagd. Geen goed nieuws wat betreft de uitslag van mijn knie. Moet golgende week naar de orthopeed maar waarschijnlijk als ik ooit nog iets van sport wil doen wordt het toch opereren. Dus was even in de boosheidsmodus.
Intussen ook de laatste hand grlegd aan de certificeringsdocumentatie. Was toch weer een paar avonden werk. Nu een paar weken wachten of ik word toegelaten. Dan begint het echte werk pas.
Wel bijgelezen maar nog geen tijd gehad om op iedereen te reageren. Maar voor iedereen!
Xxx
!Ben zeker nog niet weggejaagd. Geen goed nieuws wat betreft de uitslag van mijn knie. Moet golgende week naar de orthopeed maar waarschijnlijk als ik ooit nog iets van sport wil doen wordt het toch opereren. Dus was even in de boosheidsmodus.
Intussen ook de laatste hand grlegd aan de certificeringsdocumentatie. Was toch weer een paar avonden werk. Nu een paar weken wachten of ik word toegelaten. Dan begint het echte werk pas.
Wel bijgelezen maar nog geen tijd gehad om op iedereen te reageren. Maar voor iedereen!
Xxx
vrijdag 17 februari 2017 22:48
zaterdag 18 februari 2017 04:46
@BB
@EV Dat klinkt goed. Vooral het stukje over op je eigen manier. Het sluit goed aan op de rest van de dingen waar je mee bezig bent. Eigen keuzes maken en je eigen koers bepalen. Goed hoor!
@Knuff Hoe gaat het nu met je?
Hier een fijne avond gehad. Net wakker geworden van een akelige droom. Geen paniek nu maar ik moet wel even mijn hoofd resetten. Dan hoop ik zo nog n paar uurtjes slaap te kunnen 'stelen'.
Wat doen jullie op zulke momenten? Ik kom niet verder dan een rondje wandelen (bijzonder onpraktisch) en grappige filmpjes kijken.
Tips voor een volgende keer zijn welkom!
@EV Dat klinkt goed. Vooral het stukje over op je eigen manier. Het sluit goed aan op de rest van de dingen waar je mee bezig bent. Eigen keuzes maken en je eigen koers bepalen. Goed hoor!
@Knuff Hoe gaat het nu met je?
Hier een fijne avond gehad. Net wakker geworden van een akelige droom. Geen paniek nu maar ik moet wel even mijn hoofd resetten. Dan hoop ik zo nog n paar uurtjes slaap te kunnen 'stelen'.
Wat doen jullie op zulke momenten? Ik kom niet verder dan een rondje wandelen (bijzonder onpraktisch) en grappige filmpjes kijken.
Tips voor een volgende keer zijn welkom!
zaterdag 18 februari 2017 09:54
@Sophie, tips om even je hoofd te resetten: afleiding zoeken door lezen, tv kijken. Misschien iets grappigs of een leuk you tube filmpje met leuke dieren? Wat ook helpt is misschien opschrijven wat je bezig houdt (als je dat durft).? Wat warms drinken, kopje thee is misschien ook fijn.
Na 7 jaar slaapgebrek door kinderen, die nu eindelijk doorslapen geen slaapproblemen meer. Behalve als ik echt ruzie of stress op mijn werk heb.
Na 7 jaar slaapgebrek door kinderen, die nu eindelijk doorslapen geen slaapproblemen meer. Behalve als ik echt ruzie of stress op mijn werk heb.
zaterdag 18 februari 2017 10:52
Sophie, in bed een luisterboek of podcast aanzetten (iets kiezen dat interessant genoeg is om te volgen, maar niet zo boeiend dat je het einde per se wil horen). Daar val ik meestal wel weer mee in slaap. Of even op de bank zitten en in een tijdschrift bladeren (even helemaal weg van de slaapkamer).
Branning, wat een rotnieuws.
Kun je wel snel bij de orthopeed terecht? En is er al iets gezegd over hoe lang herstel gaat duren?
EV, goed dat je zo geïnspireerd werd! Die nieuwe kijk op hardlopen klinkt goed EV, sommige antihistamine kun je volgens mij ook bij de drogist of lidl kopen (als je er niet voor naar de huisarts wil).
Hanke, hoe voel je je vandaag? Ik las allemaal wijze woorden in je berichtjes van gister, maar iets van onvermogen en teleurstelling dat het niet lukt om de theorie altijd in de praktijk te brengen? Natuurlijk wil je dat, en ik denk dat het je ook heel vaak echt lukt, maar soms heb je van die dagen dat het gewoon niet wil. Die doen alles wat je al bereikt hebt echt niet teniet. En als je er hier over schrijft, ben je echt geen aandachttrekker.
Knuffel, hoe was de film en het logeerpartijtje?
Branning, wat een rotnieuws.
Kun je wel snel bij de orthopeed terecht? En is er al iets gezegd over hoe lang herstel gaat duren? EV, goed dat je zo geïnspireerd werd! Die nieuwe kijk op hardlopen klinkt goed EV, sommige antihistamine kun je volgens mij ook bij de drogist of lidl kopen (als je er niet voor naar de huisarts wil).
Hanke, hoe voel je je vandaag? Ik las allemaal wijze woorden in je berichtjes van gister, maar iets van onvermogen en teleurstelling dat het niet lukt om de theorie altijd in de praktijk te brengen? Natuurlijk wil je dat, en ik denk dat het je ook heel vaak echt lukt, maar soms heb je van die dagen dat het gewoon niet wil. Die doen alles wat je al bereikt hebt echt niet teniet. En als je er hier over schrijft, ben je echt geen aandachttrekker.
Knuffel, hoe was de film en het logeerpartijtje?
zaterdag 18 februari 2017 10:55
Wat naar, Branning
Wat ikzelf doe als ik akelig droom, is uit bed gaan en wat rondlopen. Echt fysiek uit de ruimte weggaan. Even zitten in de woonkamer en wat lezen zodat er andere beelden in mijn hoofd komen. Gelukkig niet vaak meer nachtmerries, maar ik heb tijden gehad dat ik echt schreeuwend wakker werd (erg genant). In de therapietijd kwam dit vaker voor dan nu.
Ik hoop dat Knuffel een fijne tijd heeft met vriendin.
Wat ikzelf doe als ik akelig droom, is uit bed gaan en wat rondlopen. Echt fysiek uit de ruimte weggaan. Even zitten in de woonkamer en wat lezen zodat er andere beelden in mijn hoofd komen. Gelukkig niet vaak meer nachtmerries, maar ik heb tijden gehad dat ik echt schreeuwend wakker werd (erg genant). In de therapietijd kwam dit vaker voor dan nu.
Ik hoop dat Knuffel een fijne tijd heeft met vriendin.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 18 februari 2017 12:14
Helpt het als je jezelf toestemming geeft om je even ellendig te voelen? Je hebt een hoop meegemaakt, zit in een intensief traject nu. Moet je dan maar alles positief blijven vinden? Je mag het toch ook even vinden en voelen zoals het is, namelijk k*t. En zie het als een fase, want het komt echt wel goed, maar nu is het even ruk.
zaterdag 18 februari 2017 12:19
quote:branningbrothers schreef op 18 februari 2017 @ 12:14:
Helpt het als je jezelf toestemming geeft om je even ellendig te voelen? Je hebt een hoop meegemaakt, zit in een intensief traject nu. Moet je dan maar alles positief blijven vinden? Je mag het toch ook even vinden en voelen zoals het is, namelijk k*t. En zie het als een fase, want het komt echt wel goed, maar nu is het even ruk.
Dat mag toch niet, je moet toch proberen altijd positief te blijven en zoeken naar lichtpuntjes en wat je wel hebt en wel goed gaat etc etc ?
(extreem zwaar vermoeiend voor mij momenteel)
Wat gebeurt er als je je hoofd laat hangen?
Helpt het als je jezelf toestemming geeft om je even ellendig te voelen? Je hebt een hoop meegemaakt, zit in een intensief traject nu. Moet je dan maar alles positief blijven vinden? Je mag het toch ook even vinden en voelen zoals het is, namelijk k*t. En zie het als een fase, want het komt echt wel goed, maar nu is het even ruk.
Dat mag toch niet, je moet toch proberen altijd positief te blijven en zoeken naar lichtpuntjes en wat je wel hebt en wel goed gaat etc etc ?
(extreem zwaar vermoeiend voor mij momenteel)
Wat gebeurt er als je je hoofd laat hangen?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 18 februari 2017 12:46
Niks, toch?
Hoe lang, hoe vaak heb jij je gevoelens moeten verbergen, bagatalliseren omdat er geen ruimte voor was? Nu is er wel ruimte voor jou. Door je gevoelens ruimte te geven en toe te laten bevorder je je eigen herstel.
Je werkt hard in de therapie dus je hoeft je niet schuldig te voelen over je gevoelens. Ik denk juist door jezelf toe te staan hoe je je voelt dat je sneller 'echt' voelt dat er licht is aan het eind van de tunnel. Maar nu voel je dat even niet. Soit. Ook niet het einde van de wereld toch? Er gebeurt niets ergs. Echte vriendinnen accepteren dat. Je vriend accepteert het. En wij ook.
Hoe lang, hoe vaak heb jij je gevoelens moeten verbergen, bagatalliseren omdat er geen ruimte voor was? Nu is er wel ruimte voor jou. Door je gevoelens ruimte te geven en toe te laten bevorder je je eigen herstel.
Je werkt hard in de therapie dus je hoeft je niet schuldig te voelen over je gevoelens. Ik denk juist door jezelf toe te staan hoe je je voelt dat je sneller 'echt' voelt dat er licht is aan het eind van de tunnel. Maar nu voel je dat even niet. Soit. Ook niet het einde van de wereld toch? Er gebeurt niets ergs. Echte vriendinnen accepteren dat. Je vriend accepteert het. En wij ook.
zaterdag 18 februari 2017 13:00
quote:Knuffelbeertjes schreef op 18 februari 2017 @ 12:19:
[...]
Dat mag toch niet, je moet toch proberen altijd positief te blijven en zoeken naar lichtpuntjes en wat je wel hebt en wel goed gaat etc etc ?
(extreem zwaar vermoeiend voor mij momenteel)
Wat gebeurt er als je je hoofd laat hangen?
Je hoofd laten hangen is volgens mij niet hetzelfde als niets forceren (zoeken naar lichtpuntjes) en even ervaren dat het ruk is. Het ene is het opgeven, en andere is accepteren wat er nu is, hoe het is.
Je bent hard bezig met je situatie te verbeteren, en je maakt ook stappen. Nu zie je dat even niet. Binnenkort vast weer wel.
Heb je een plan om jezelf wel een beetje af te leiden vandaag?
[...]
Dat mag toch niet, je moet toch proberen altijd positief te blijven en zoeken naar lichtpuntjes en wat je wel hebt en wel goed gaat etc etc ?
(extreem zwaar vermoeiend voor mij momenteel)
Wat gebeurt er als je je hoofd laat hangen?
Je hoofd laten hangen is volgens mij niet hetzelfde als niets forceren (zoeken naar lichtpuntjes) en even ervaren dat het ruk is. Het ene is het opgeven, en andere is accepteren wat er nu is, hoe het is.
Je bent hard bezig met je situatie te verbeteren, en je maakt ook stappen. Nu zie je dat even niet. Binnenkort vast weer wel.
Heb je een plan om jezelf wel een beetje af te leiden vandaag?
zaterdag 18 februari 2017 13:00
quote:Knuffelbeertjes schreef op 18 februari 2017 @ 11:32:
[...]
Ik zou het positiever willen maken dan dit, maar dat is het dus niet, sorry.
En dan hoef je daar wat mij betreft geen sorry voor te zeggen. Het is nu heel zwaar, heel verdrietig, heel heftig. Tegelijkertijd is het ook constructief: je werkt toe naar iets waardoor je last draaglijker wordt. Dat is het positieve. Het leven is niet in een keer leuker doordat je dit graag wilt. Op dit moment overheerst de ellende nogal. Het is jammer dat het nu niet lukt om jezelf af en toe 'vrij te geven' van de ellende. Dat gaat nu niet, want het is te groot, te veelomvattend. Dat wordt anders, maar dat duurt even. Je werkt er hard voor, je doet er alles aan.
Ik wil je geen valse hoop geven en kan niet kijken in het proces van de ander maar toch.... ik weet voor 99% zeker dat je hier uit komt. Omdat deze 'angst & rouw' periode zoals ik m gemakshalve noem, voorbij gaat.
Je bent je nu aan het beseffen dat je het beeld wat je altijd van je leven hebt gehad, moet bijstellen. Dat dit leed jou is aangedaan. Dat de moeder niet de persoon is die jij in je hoofd hebt gecreëerd. Dat je vader je niet goed heeft beschermd. En vooral: dat dit niet jouw schuld was, dat jij hier niets aan kon doen. Zodra dit volledig tot jou is doorgedrongen, ook tot je 'schuld' en 'schaamte' gedachten en gevoelens, kun je dit jezelf vergeven.
En dan kun je door. Of eigenlijk, dan kun je beginnen. Dan kun je beginnen met leven in plaats van overleven. Dan pas ga je ontdekken hoe Knuff leeft.
Natuurlijk ben je jaloers op hoe het gisteren met mij ging. Ik zou ook jaloers op mij zijn als ik jou was. Ik loop een ander proces, ben met iets anders bezig dan jij. Mijn stukje is iets makkelijker te parkeren. Alleen vergeet ik soms hoe dit moet. Of mag ik het niet parkeren van mezelf, omdat ik niet vooruit kom als ik steeds maar in die parkeergarage blijf hangen. Ik heb een psycholoog, vriendin of helder moment van mezelf nodig om me hier aan te herinneren. Of dus een leidinggevende.....
Dat jij dit noemt, het jaloers zijn op mij, doet me realiseren dat ik niet alleen maar verdrietig en gefrustreerd hoef te zijn over hoe het donderdag en gisteren is gegaan. Je hebt me er op gewezen hoe zeer ik al in ontwikkeling ben, ook al ben ik nog lang niet waar ik wil zijn.
Dank je wel daarvoor.
Lieve Knuff, goed dat je gisteren bent gegaan. Je hebt je omgeven met vriendinnen bij wie je je niet leuker, gezelliger en grappiger hoeft voor te doen dan je je op dat moment voelde. Dat is heel fijn, ook al voel je dat niet. Toen ik 'in jouw situatie' zat, wilde ik niet meer onder de mensen zijn, niets meer ondernemen. Mijn psycholoog heeft me daar doorheen gesleept door er op te blijven hameren, steeds weer, dat ik dingen moest doen. Ik heb er geen plezier aan beleefd, 0,0, En toch, elke activiteit die je onderneemt, leid je af, al is het maar voor een seconde, van de negatieve en destructieve gedachten, van het gevoel van uitzichtloosheid. Die paar seconden bij elkaar opgeteld, kunnen uiteindelijk het verschil maken.
Ik ben jou niet, maar wil je dit op het hart drukken. Onderneem-elke-dag-iets-wat-je-'normaalgesproken'-blij-zou-maken.
[...]
Ik zou het positiever willen maken dan dit, maar dat is het dus niet, sorry.
En dan hoef je daar wat mij betreft geen sorry voor te zeggen. Het is nu heel zwaar, heel verdrietig, heel heftig. Tegelijkertijd is het ook constructief: je werkt toe naar iets waardoor je last draaglijker wordt. Dat is het positieve. Het leven is niet in een keer leuker doordat je dit graag wilt. Op dit moment overheerst de ellende nogal. Het is jammer dat het nu niet lukt om jezelf af en toe 'vrij te geven' van de ellende. Dat gaat nu niet, want het is te groot, te veelomvattend. Dat wordt anders, maar dat duurt even. Je werkt er hard voor, je doet er alles aan.
Ik wil je geen valse hoop geven en kan niet kijken in het proces van de ander maar toch.... ik weet voor 99% zeker dat je hier uit komt. Omdat deze 'angst & rouw' periode zoals ik m gemakshalve noem, voorbij gaat.
Je bent je nu aan het beseffen dat je het beeld wat je altijd van je leven hebt gehad, moet bijstellen. Dat dit leed jou is aangedaan. Dat de moeder niet de persoon is die jij in je hoofd hebt gecreëerd. Dat je vader je niet goed heeft beschermd. En vooral: dat dit niet jouw schuld was, dat jij hier niets aan kon doen. Zodra dit volledig tot jou is doorgedrongen, ook tot je 'schuld' en 'schaamte' gedachten en gevoelens, kun je dit jezelf vergeven.
En dan kun je door. Of eigenlijk, dan kun je beginnen. Dan kun je beginnen met leven in plaats van overleven. Dan pas ga je ontdekken hoe Knuff leeft.
Natuurlijk ben je jaloers op hoe het gisteren met mij ging. Ik zou ook jaloers op mij zijn als ik jou was. Ik loop een ander proces, ben met iets anders bezig dan jij. Mijn stukje is iets makkelijker te parkeren. Alleen vergeet ik soms hoe dit moet. Of mag ik het niet parkeren van mezelf, omdat ik niet vooruit kom als ik steeds maar in die parkeergarage blijf hangen. Ik heb een psycholoog, vriendin of helder moment van mezelf nodig om me hier aan te herinneren. Of dus een leidinggevende.....
Dat jij dit noemt, het jaloers zijn op mij, doet me realiseren dat ik niet alleen maar verdrietig en gefrustreerd hoef te zijn over hoe het donderdag en gisteren is gegaan. Je hebt me er op gewezen hoe zeer ik al in ontwikkeling ben, ook al ben ik nog lang niet waar ik wil zijn.
Dank je wel daarvoor.
Lieve Knuff, goed dat je gisteren bent gegaan. Je hebt je omgeven met vriendinnen bij wie je je niet leuker, gezelliger en grappiger hoeft voor te doen dan je je op dat moment voelde. Dat is heel fijn, ook al voel je dat niet. Toen ik 'in jouw situatie' zat, wilde ik niet meer onder de mensen zijn, niets meer ondernemen. Mijn psycholoog heeft me daar doorheen gesleept door er op te blijven hameren, steeds weer, dat ik dingen moest doen. Ik heb er geen plezier aan beleefd, 0,0, En toch, elke activiteit die je onderneemt, leid je af, al is het maar voor een seconde, van de negatieve en destructieve gedachten, van het gevoel van uitzichtloosheid. Die paar seconden bij elkaar opgeteld, kunnen uiteindelijk het verschil maken.
Ik ben jou niet, maar wil je dit op het hart drukken. Onderneem-elke-dag-iets-wat-je-'normaalgesproken'-blij-zou-maken.
zaterdag 18 februari 2017 13:05
quote:Sofie1979 schreef op 18 februari 2017 @ 13:00:
[...]
Ik ben jou niet, maar wil je dit op het hart drukken. Onderneem-elke-dag-iets-wat-je-'normaalgesproken'-blij-zou-maken.
Ik heb ook wel eens zo'n tijd gehad, en wat Sofie hier schrijft is belangrijk. Blijf die dingen doen. Over een tijdje zul je ze waarschijnlijk wel weer leuk vinden (of je ontdekt dat je andere dingen leuk bent gaan vinden) en dan is het dal waar je uit moet klimmen/de hobbel die je over moet om weer die dingen te gaan doen veel kleiner. Omdat je ze bent blijven doen.
[...]
Ik ben jou niet, maar wil je dit op het hart drukken. Onderneem-elke-dag-iets-wat-je-'normaalgesproken'-blij-zou-maken.
Ik heb ook wel eens zo'n tijd gehad, en wat Sofie hier schrijft is belangrijk. Blijf die dingen doen. Over een tijdje zul je ze waarschijnlijk wel weer leuk vinden (of je ontdekt dat je andere dingen leuk bent gaan vinden) en dan is het dal waar je uit moet klimmen/de hobbel die je over moet om weer die dingen te gaan doen veel kleiner. Omdat je ze bent blijven doen.
