Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel V
dinsdag 11 april 2017 19:31
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-08-2017 22:41
51.76% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 28 mei 2017 23:10
Die lieve woorden heb je zelf verdiend Selune. Ondanks alle ellende zoek jij altijd een manier om door te gaan. Als het bijna onmogelijk is, zoek je toch contact. Je post over hoe jouw kinderen altijd zullen weten dat ze geliefd zijn en dat er van ze gehouden word. Dan is het niet mijn, maar jouw goedheid waardoor ik die woorden voor jou heb geschreven.
zondag 28 mei 2017 23:32
Eens met Pruttel. Van ganser harte.
Ik wil ook een knuffel, maar er is niemand en zelfs geen dier.
Heb je twee mannen, zit je hier nog alleen op de bank
Ik ga offline. Slapen met (uit voorzorg) pilletje, halve dan.
Hoe zou het met Knuf gaan? Beetje ongerust dat we niets van haar horen vandaag.
Tot morgen
En wat fijn is alle steun hier! Dat wil ik nog even gezegd hebben.
Ik wil ook een knuffel, maar er is niemand en zelfs geen dier.
Heb je twee mannen, zit je hier nog alleen op de bank
Ik ga offline. Slapen met (uit voorzorg) pilletje, halve dan.
Hoe zou het met Knuf gaan? Beetje ongerust dat we niets van haar horen vandaag.
Tot morgen
En wat fijn is alle steun hier! Dat wil ik nog even gezegd hebben.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 28 mei 2017 23:35
zondag 28 mei 2017 23:40
Hier wel een man op de bank, maar die knuffel is alles behalve vertrouwd en vanzelfsprekend. De knuffels van mijn lieve vriendin voelen anders, veiliger, zonder mogelijkheid tot bijbedoelingen. Hopenlijk een rustige, fijne nacht het is je zo gegund
Ook hier ongerust om je knuff
De tv staat hier aan en ik laat hem voorlopig nog maar aanstaan denk ik. De herinneringen en het gevoel zijn te naar een aanwezig om naar bed te gaan.
Ook hier ongerust om je knuff
De tv staat hier aan en ik laat hem voorlopig nog maar aanstaan denk ik. De herinneringen en het gevoel zijn te naar een aanwezig om naar bed te gaan.
Forever is a hell of a long time
maandag 29 mei 2017 01:10
Lief dat jullie vroegen hoe het met mij gaat
Fijn ook hier te lezen hoe jullie er voor elkaar zijn. Er is zoveel steun en liefs en begrip in dit topic, dat vind ik echt hartverwarmend om te lezen. Ik sluit me graag aan bij alle woorden die geschreven zijn. Het spijt me zo dat ik er zelf geen heb die jullie stuk voor stuk zouden kunnen laten weten dat ik jullie gelezen heb, jullie aandacht wil geven, en jullie bijzonder fijne personen vind. Iedereen, die hier geschreven heeft afgelopen week(weken, maanden), dus geen uitzonderingen. Dapper dat jullie delen, dat maakt dit topic tot wat het is! En ontzettend fijn hoe erop gereageerd wordt. Oprecht, geïnteresseerd, liefdevol, helpend, jullie zijn top
En dan heb ik het over het vaste groepje schrijvers, waardoor het hier altijd veilig en warm voelt, dankzij jullie lieve Pruttel, Tobbie, Hanke, Elmervrouw, Snow (ja jij hoort er gewoon bij!), Sun, en Sofie
En dan heb ik het ook over de mensen die af en toe meeschrijven, of geschreven hebben, en dan zulke fijne helpende woorden hebben en hadden, bedankt lieve Appeltje, Branningbrothers, Aikidoka, Jasse, VivaFleur, Theekransjes, Ernie, Pareltje, Koontz, Aaaanne, Alinea, Dagdroomster, Yellow, Rhae en mvrJack
Ik lees al jullie woorden op moeilijke momenten keer op keer, en ben zo blij dat de topics er zijn, en hoop van jullie allemaal nog veel te mogen lezen !
En ik hoop dat het goed gaat met degenen die hier ook geschreven hebben, hoe kort ook zoals SG, en Kaitlyn, en Kers, en degenen die dapper een berichtje achter hebben gelaten, zoals Saar57, en RingDing en misschien in de toekomst wel meer durven/willen/kunnen schrijven. Iedereen is en blijft welkom
En de lieve meelezers (Wiebeltje en anderen) en pb schrijvers
Als ik nu dan iemand niet genoemd heb mag die mij haar adres sturen, dan kan ik een bosje bloemen met bonbons als excuus sturen
(wel echt doen hoor, al hoop ik dat het niet nodig is)
Selune wel speciaal even voor jou: nee ik blijf niet weg om wat je geschreven hebt. Goed dat je het vraagt! Dapper van je. Ik typ dit berichtje nu omdat ik niet wil dat je je daar zorgen om gaat maken. En misschien merk je nu ook dat het je eigen angst is en niet automatisch betekent dat het waar is, een ander, dus ik maar ook je vriendin, kan er heel anders over denken. Ik denk zeer positief over jou. Ik vind je een mooi persoon. Ik heb alles gelezen wat je geschreven hebt. En het verandert niks aan hoe ik over je denk. Ik denk nog steeds dat het je aangepraat is en niet klopt, ik denk erover zoals iedereen hier geschreven heeft. Misschien weten die 2 personen in je omgeving niet hoe ze moeten reageren, misschien zijn ze druk, misschien weten ze niet hoe eng het voor jou was het te delen, misschien is er wel een heel andere reden dan waar jij nu bang voor bent. Net zoals je bang was dat ik misschien wel weg bleef erdoor. Niks is minder waar. Doordat jij zo dapper bent, durf ik ook een klein beetje te blijven delen. Dank je wel daarvoor lieverd
Met mij gaat het even niet heel fijn. Ik voel me in de steek gelaten. Door mijn moeder mijn vader mijn familie iedereen het leven de wereld oude peut. De vakantie van die laatstgenoemde hakt er meer in dan ik bedenken kon. Ik mis haar en dat voelt zo slecht. En dan nog het stuk 'in de steek en alleen gelaten' voelen. Dat is zo niet kloppend. Met nu. Helaas wel met toen. Toen was ik maar een kind en was er niemand. En nu is de persoon die me daarbij helpt, die gevoelens te verdragen en inzichten te verkrijgen, weg. Oh ja, tijdelijk weg en ze heeft gezorgd voor vervanging, maar dat telt allemaal opeens niet.
Ik voel me alleen en slecht. Zeer ellendig voel ik mij. En boos. Maar die boosheid kan geen kant op, want richting mijn ouders voelt het nog steeds levensgevaarlijk en lukt het me niet. Richting oude peut lukt het wel, maar weet ik dat het niet klopt, dus maak ik het ook weg. Wat over blijft is vertrouwd richting mezelf. Maar hoewel vertrouwd voelt het ook naar. Ik zit echt in een lastig cirkeltje en merk dat de muren torenhoog opgetrokken zijn, richting alles en iedereen, maar krijg mezelf er niet vandaan. Laat mij maar, ik ben toch niet belangrijk. Hoewel het nergens op slaat, voelt het zo. En heb ik me terug getrokken in een coconnetje. Veilig, alleen, niemand tot last.
En het is allemaal mijn eigen schuld. Doordat ik te weinig afstand genomen heb. Ik ben niet geschikt om meer dan oppervlakkig contact aan te gaan. Dan ga ik stom en gek doen. Blijkt nu wel weer. Afstand is beter, en veilig voor iedereen om mij heen. Het is nu ook alsof alles tussen de mensen om mij heen ook weg is, zoals een stukje vertrouwen. De gedachten doen dan net of iedereen onbetrouwbaar is. Alsof alles wat mensen gezegd hebben ze niet meenden.
Dit alles is ook precies waarom mensen toelaten een slecht idee is. Ik ga er niet goed mee om. Ik doe zo snel zo stom. Ik weet zeker dat als mensen mij echt kennen niets meer met me te maken willen hebben. Dat zou ik wel begrijpen. Dankzij dit gehechtgestoorde gedrag. Ik wil jullie er niet mee lastig vallen, maar wil wel uitleggen waarom delen momenteel nogal moeilijk gaat. aub niet quoten
Fijn ook hier te lezen hoe jullie er voor elkaar zijn. Er is zoveel steun en liefs en begrip in dit topic, dat vind ik echt hartverwarmend om te lezen. Ik sluit me graag aan bij alle woorden die geschreven zijn. Het spijt me zo dat ik er zelf geen heb die jullie stuk voor stuk zouden kunnen laten weten dat ik jullie gelezen heb, jullie aandacht wil geven, en jullie bijzonder fijne personen vind. Iedereen, die hier geschreven heeft afgelopen week(weken, maanden), dus geen uitzonderingen. Dapper dat jullie delen, dat maakt dit topic tot wat het is! En ontzettend fijn hoe erop gereageerd wordt. Oprecht, geïnteresseerd, liefdevol, helpend, jullie zijn top
En dan heb ik het over het vaste groepje schrijvers, waardoor het hier altijd veilig en warm voelt, dankzij jullie lieve Pruttel, Tobbie, Hanke, Elmervrouw, Snow (ja jij hoort er gewoon bij!), Sun, en Sofie
En dan heb ik het ook over de mensen die af en toe meeschrijven, of geschreven hebben, en dan zulke fijne helpende woorden hebben en hadden, bedankt lieve Appeltje, Branningbrothers, Aikidoka, Jasse, VivaFleur, Theekransjes, Ernie, Pareltje, Koontz, Aaaanne, Alinea, Dagdroomster, Yellow, Rhae en mvrJack
Ik lees al jullie woorden op moeilijke momenten keer op keer, en ben zo blij dat de topics er zijn, en hoop van jullie allemaal nog veel te mogen lezen !
En ik hoop dat het goed gaat met degenen die hier ook geschreven hebben, hoe kort ook zoals SG, en Kaitlyn, en Kers, en degenen die dapper een berichtje achter hebben gelaten, zoals Saar57, en RingDing en misschien in de toekomst wel meer durven/willen/kunnen schrijven. Iedereen is en blijft welkom
En de lieve meelezers (Wiebeltje en anderen) en pb schrijvers
Als ik nu dan iemand niet genoemd heb mag die mij haar adres sturen, dan kan ik een bosje bloemen met bonbons als excuus sturen
(wel echt doen hoor, al hoop ik dat het niet nodig is)Selune wel speciaal even voor jou: nee ik blijf niet weg om wat je geschreven hebt. Goed dat je het vraagt! Dapper van je. Ik typ dit berichtje nu omdat ik niet wil dat je je daar zorgen om gaat maken. En misschien merk je nu ook dat het je eigen angst is en niet automatisch betekent dat het waar is, een ander, dus ik maar ook je vriendin, kan er heel anders over denken. Ik denk zeer positief over jou. Ik vind je een mooi persoon. Ik heb alles gelezen wat je geschreven hebt. En het verandert niks aan hoe ik over je denk. Ik denk nog steeds dat het je aangepraat is en niet klopt, ik denk erover zoals iedereen hier geschreven heeft. Misschien weten die 2 personen in je omgeving niet hoe ze moeten reageren, misschien zijn ze druk, misschien weten ze niet hoe eng het voor jou was het te delen, misschien is er wel een heel andere reden dan waar jij nu bang voor bent. Net zoals je bang was dat ik misschien wel weg bleef erdoor. Niks is minder waar. Doordat jij zo dapper bent, durf ik ook een klein beetje te blijven delen. Dank je wel daarvoor lieverd
Met mij gaat het even niet heel fijn. Ik voel me in de steek gelaten. Door mijn moeder mijn vader mijn familie iedereen het leven de wereld oude peut. De vakantie van die laatstgenoemde hakt er meer in dan ik bedenken kon. Ik mis haar en dat voelt zo slecht. En dan nog het stuk 'in de steek en alleen gelaten' voelen. Dat is zo niet kloppend. Met nu. Helaas wel met toen. Toen was ik maar een kind en was er niemand. En nu is de persoon die me daarbij helpt, die gevoelens te verdragen en inzichten te verkrijgen, weg. Oh ja, tijdelijk weg en ze heeft gezorgd voor vervanging, maar dat telt allemaal opeens niet.
Ik voel me alleen en slecht. Zeer ellendig voel ik mij. En boos. Maar die boosheid kan geen kant op, want richting mijn ouders voelt het nog steeds levensgevaarlijk en lukt het me niet. Richting oude peut lukt het wel, maar weet ik dat het niet klopt, dus maak ik het ook weg. Wat over blijft is vertrouwd richting mezelf. Maar hoewel vertrouwd voelt het ook naar. Ik zit echt in een lastig cirkeltje en merk dat de muren torenhoog opgetrokken zijn, richting alles en iedereen, maar krijg mezelf er niet vandaan. Laat mij maar, ik ben toch niet belangrijk. Hoewel het nergens op slaat, voelt het zo. En heb ik me terug getrokken in een coconnetje. Veilig, alleen, niemand tot last.
En het is allemaal mijn eigen schuld. Doordat ik te weinig afstand genomen heb. Ik ben niet geschikt om meer dan oppervlakkig contact aan te gaan. Dan ga ik stom en gek doen. Blijkt nu wel weer. Afstand is beter, en veilig voor iedereen om mij heen. Het is nu ook alsof alles tussen de mensen om mij heen ook weg is, zoals een stukje vertrouwen. De gedachten doen dan net of iedereen onbetrouwbaar is. Alsof alles wat mensen gezegd hebben ze niet meenden.
Dit alles is ook precies waarom mensen toelaten een slecht idee is. Ik ga er niet goed mee om. Ik doe zo snel zo stom. Ik weet zeker dat als mensen mij echt kennen niets meer met me te maken willen hebben. Dat zou ik wel begrijpen. Dankzij dit gehechtgestoorde gedrag. Ik wil jullie er niet mee lastig vallen, maar wil wel uitleggen waarom delen momenteel nogal moeilijk gaat. aub niet quoten
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 23-06-2017 13:30
0.36% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 29 mei 2017 07:10
Sorry dat ik niet meer gereageerd heb vannacht knuff. Ik had na pruttels welterusten uiteindelijk m'n telefoon weggelegd. Ik bleef maar hopen op een reactie van schoonzus, terwijl ik echt wel weet dat die 's nachts gewoon slaapt. Daardoor had ik jou post hier ook gemist
Het is zo herkenbaar, het afsluiten. Afstand houden omdat je de ander niet tot last wil zijn. En ja er kan een andere reden zijn, maar bij beide dames geldt dat er in hun werk enz niet iets zo veranderd is dat waar er altijd wel tijd of ruimte te vinden was, in elk geval voor even contact maken, ze nu dagen/weken of helemaal niet reageren. Het is ook een stuk vertrouwen dat ik mis er is nog nooit iemand gewoon gebleven. Iedereen in mijn leven is er vroeg of laat mee gestopt om iets om me te geven. Mijn ouders als eerste (of misschien hebben ze wel nog iets om mee gegeven), de volwassenen om mij heen, m'n oom en tante waar ik wel in huis mocht toen pleegzorg niets had, maar waar ik ook ineens niet meer welkom was toen hun eigen dochter op zichzelf ging, vrienden, mijn ex-man, (ex-schoon)familie in het algemeen, man die vooral om zichzelf maalt en waar het gezin, maar zeker ook ik bijzaak zijn. Ik weet echt niet hoe ik moet geloven dat er mensen zijn die ooit wel zullen willen blijven. En misschien interpreteer ik het allemaal verkeerd, maar het doet pijn, ook al is het mijn eigen schuld en wil ik ze geen pijn doen. Zij doen ook geen enkele moeite.
Je peut komt inderdaad terug en er is vervanging, maar dat veranderd het gevoel nu niet en dat is hartstikke naar. Ik hoop dat je je er vandaag een beetje beter bij kunt voelen
Het is zo herkenbaar, het afsluiten. Afstand houden omdat je de ander niet tot last wil zijn. En ja er kan een andere reden zijn, maar bij beide dames geldt dat er in hun werk enz niet iets zo veranderd is dat waar er altijd wel tijd of ruimte te vinden was, in elk geval voor even contact maken, ze nu dagen/weken of helemaal niet reageren. Het is ook een stuk vertrouwen dat ik mis er is nog nooit iemand gewoon gebleven. Iedereen in mijn leven is er vroeg of laat mee gestopt om iets om me te geven. Mijn ouders als eerste (of misschien hebben ze wel nog iets om mee gegeven), de volwassenen om mij heen, m'n oom en tante waar ik wel in huis mocht toen pleegzorg niets had, maar waar ik ook ineens niet meer welkom was toen hun eigen dochter op zichzelf ging, vrienden, mijn ex-man, (ex-schoon)familie in het algemeen, man die vooral om zichzelf maalt en waar het gezin, maar zeker ook ik bijzaak zijn. Ik weet echt niet hoe ik moet geloven dat er mensen zijn die ooit wel zullen willen blijven. En misschien interpreteer ik het allemaal verkeerd, maar het doet pijn, ook al is het mijn eigen schuld en wil ik ze geen pijn doen. Zij doen ook geen enkele moeite.
Je peut komt inderdaad terug en er is vervanging, maar dat veranderd het gevoel nu niet en dat is hartstikke naar. Ik hoop dat je je er vandaag een beetje beter bij kunt voelen
selune wijzigde dit bericht op 29-05-2017 07:46
26.08% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
maandag 29 mei 2017 07:31
@Knuff het is gewoon allemaal heel eng Dan stap je over op je oude, vertrouwde modus, maar die klopt niet langer, die is niet langer veilig. Gelukkig maar . Want het is eng, maar niet te eng. Jij kunt dit.
@Selune, Pruttel, EV, Tobbert, fijn zoals jullie elkaar gisterenavond gesteund hebben. Jullie verhalen over wat anderen allemaal zouden vinden, roept bij mij vooral op 'het bij hen te laten'.
Door het te vragen (en inderdaad Pruttel, ik ben dan ook meer van de directe duidelijkheid) zodat je weet waar je aan toe bent. En de ander ook weet waar die aan toe is.
Mijn familie praat met mij niet over wat mij is overkomen. Ik dacht eerst dat het aan mij lag. Ik weet nu dat ze het te moeilijk vinden. Allemaal. Omdat ik hun pijn raak. Hun onvermogen, hun machteloosheid, hun verdriet. Nog altijd doet het me zeer dat ik hiervoor bij hen niet terecht kan. Het triggert de gevoelens van afwijzing, eenzaamheid, er niet mogen zijn.
Het helpt me dat ik weet dat deze gedachten niet kloppen. Het helpt me dat ik weet dat ik het bij mijn familie kan laten.
Hetzelfde geldt voor mensen die anderen uitlachen: dat zegt heel veel over henzelf. Het kan zijn dat ze daadwerkelijk maar één werkende hersencel hebben (en dat vind ik verdrietig voor ze), dat ze nooit geleerd hebben empathie te voelen, dat ze het nodig hebben zich beter te voelen dan een ander, dat ze zich geen houding weten bij ellende van anderen, dat ze.... enzovoorts. Dat ligt bij hen. Niet bij jou Selune, of bij wie dan ook.
Het ligt bij hen en ik laat het daar mooi liggen. Het ligt daar een stuk beter dan bij mij.
Vriendinnen vragen uit zichzelf ook niet naar mijn verhaal of therapie. Stuk voor stuk (ze kennen elkaar niet echt) geven ze hetzelfde aan: ze vinden het lastig om het me te vragen. Zeker als ik dan in mijn afgesloten modus zit. Ze willen mijn keuze me af te sluiten respecteren, maar ze willen er ook voor me zijn. En ze willen mij heel graag beschermen tegen mijn eigen pijn. Ze denken dat er over praten de dingen moeilijker maken. Ze hebben géén idee.
Zo lief, maar zo ontzettend niet-helpend!
Sinds ze dat weten, zijn er twee vriendinnen die het anders doen.
Die me vragen hoe het gaat en dan een echt antwoord willen. Die het me teruggeven als ik me isoleer.
En dan zeggen: het is oké, want we weten dat je het moeilijk hebt. Maar stuur ons dan wel een mailtje of appje. Zeg dat je het moeilijk hebt en dat je even geen contact wil. Ontvang onze berichtjes van steun, we zullen ze kort houden.
Dit gaat nu zo, juist omdat we er over gepraat hebben. Met het risico dat ik ze zou kwijt raken. En dat zij mij zouden kwijtraken. Want ook dat gaat twee kanten op. Zij willen de vriendschap net zo min kwijt. Hoe vreemd ik dat diep in mij ook vind
Misschien helpt dit idee, dat een vriendschap pas een vriendschap is als deze voor beiden waardevol is. En wat Pruttel zegt, is eigenlijk dat ze de vriendschap met haar vriendin die het moeilijk heeft, net zo waardevol vindt als dat haar vriendin het vindt. Alleen kan haar vriendin zich dat niet voorstellen.
Wie weet Selune, is dit bij jou ook wel zo.
EV, je zou je berichtjes nog eens kunnen lezen zodra je je wat rustiger (minder in paniek) voelt. Dan zie je precies waar je schiet in oude triggers (en je dus een soort kind-reactie en kind-gedachten krijgt) en waar je de volwassen EV bent. Ik denk dat het je kan helpen, juist nu.
Selune, als je zou willen oefenen met het delen van je verhaal zonder het risico dat mensen van je weg gaan, kan dat op dit topic. Dan ontdek je misschien dat veel schaamte over je verleden bij jezelf zit en dat deze geleidelijk aan minder wordt door deze te delen.
Lieve allemaal een fijne dag!
Ik ga offline en voor een paar dagen in de afsluitmodus. Niet vanwege jullie verhalen Knuff, EV en Selune, maar omdat ik het even nodig heb voor mezelf. Er komen wat pittige momenten aan.
het is gewoon allemaal heel eng Dan stap je over op je oude, vertrouwde modus, maar die klopt niet langer, die is niet langer veilig. Gelukkig maar . Want het is eng, maar niet te eng. Jij kunt dit.@Selune, Pruttel, EV, Tobbert, fijn zoals jullie elkaar gisterenavond gesteund hebben. Jullie verhalen over wat anderen allemaal zouden vinden, roept bij mij vooral op 'het bij hen te laten'.
Door het te vragen (en inderdaad Pruttel, ik ben dan ook meer van de directe duidelijkheid) zodat je weet waar je aan toe bent. En de ander ook weet waar die aan toe is.
Mijn familie praat met mij niet over wat mij is overkomen. Ik dacht eerst dat het aan mij lag. Ik weet nu dat ze het te moeilijk vinden. Allemaal. Omdat ik hun pijn raak. Hun onvermogen, hun machteloosheid, hun verdriet. Nog altijd doet het me zeer dat ik hiervoor bij hen niet terecht kan. Het triggert de gevoelens van afwijzing, eenzaamheid, er niet mogen zijn.
Het helpt me dat ik weet dat deze gedachten niet kloppen. Het helpt me dat ik weet dat ik het bij mijn familie kan laten.
Hetzelfde geldt voor mensen die anderen uitlachen: dat zegt heel veel over henzelf. Het kan zijn dat ze daadwerkelijk maar één werkende hersencel hebben (en dat vind ik verdrietig voor ze), dat ze nooit geleerd hebben empathie te voelen, dat ze het nodig hebben zich beter te voelen dan een ander, dat ze zich geen houding weten bij ellende van anderen, dat ze.... enzovoorts. Dat ligt bij hen. Niet bij jou Selune, of bij wie dan ook.
Het ligt bij hen en ik laat het daar mooi liggen. Het ligt daar een stuk beter dan bij mij.
Vriendinnen vragen uit zichzelf ook niet naar mijn verhaal of therapie. Stuk voor stuk (ze kennen elkaar niet echt) geven ze hetzelfde aan: ze vinden het lastig om het me te vragen. Zeker als ik dan in mijn afgesloten modus zit. Ze willen mijn keuze me af te sluiten respecteren, maar ze willen er ook voor me zijn. En ze willen mij heel graag beschermen tegen mijn eigen pijn. Ze denken dat er over praten de dingen moeilijker maken. Ze hebben géén idee.
Zo lief, maar zo ontzettend niet-helpend!
Sinds ze dat weten, zijn er twee vriendinnen die het anders doen.
Die me vragen hoe het gaat en dan een echt antwoord willen. Die het me teruggeven als ik me isoleer.
En dan zeggen: het is oké, want we weten dat je het moeilijk hebt. Maar stuur ons dan wel een mailtje of appje. Zeg dat je het moeilijk hebt en dat je even geen contact wil. Ontvang onze berichtjes van steun, we zullen ze kort houden.
Dit gaat nu zo, juist omdat we er over gepraat hebben. Met het risico dat ik ze zou kwijt raken. En dat zij mij zouden kwijtraken. Want ook dat gaat twee kanten op. Zij willen de vriendschap net zo min kwijt. Hoe vreemd ik dat diep in mij ook vind
Misschien helpt dit idee, dat een vriendschap pas een vriendschap is als deze voor beiden waardevol is. En wat Pruttel zegt, is eigenlijk dat ze de vriendschap met haar vriendin die het moeilijk heeft, net zo waardevol vindt als dat haar vriendin het vindt. Alleen kan haar vriendin zich dat niet voorstellen.
Wie weet Selune, is dit bij jou ook wel zo.
EV, je zou je berichtjes nog eens kunnen lezen zodra je je wat rustiger (minder in paniek) voelt. Dan zie je precies waar je schiet in oude triggers (en je dus een soort kind-reactie en kind-gedachten krijgt) en waar je de volwassen EV bent. Ik denk dat het je kan helpen, juist nu.
Selune, als je zou willen oefenen met het delen van je verhaal zonder het risico dat mensen van je weg gaan, kan dat op dit topic. Dan ontdek je misschien dat veel schaamte over je verleden bij jezelf zit en dat deze geleidelijk aan minder wordt door deze te delen.
Lieve allemaal
een fijne dag!Ik ga offline en voor een paar dagen in de afsluitmodus. Niet vanwege jullie verhalen Knuff, EV en Selune, maar omdat ik het even nodig heb voor mezelf. Er komen wat pittige momenten aan.
maandag 29 mei 2017 07:51
Ze hoeven ook niet te vragen naar therapie, gewoon contact maken. Antwoord geven als ik iets liefs over hun leven vraag. Sorry ik hou erover op, ik merk dat ik me alleen maar verdedig en dat ik me daardoor nog rotter en eenzamer voel.
Dat bij de ander leggen moet ik duidelijk nog leren. Ik voel het als mijn falen, ik lok immers de reactie uit.
Heel veel sterkte dan de komende dagen Sofie. Hij kunt ook altijd niet komen om te delen over de pittige momenten hé of gewoon om er te zijn. Ik denk aan je :hug :
Dat bij de ander leggen moet ik duidelijk nog leren. Ik voel het als mijn falen, ik lok immers de reactie uit.
Heel veel sterkte dan de komende dagen Sofie. Hij kunt ook altijd niet komen om te delen over de pittige momenten hé of gewoon om er te zijn. Ik denk aan je :hug :
Forever is a hell of a long time
maandag 29 mei 2017 09:41
Ja, het gaat gewoon over contact maken.
Alleen maar dat.
Hoeft niet eens zo inhoudelijk te zijn.
Ik begrijp zo goed wat je schreef Knuf, en jij Selune. Over mensen die afhaken. Over hoe dat voelt.
Zelf voel ik me nu ook t.a.v. psych (en ook anderen..). Dat gevoel maak ik weg. Want ik vind het stom dat ik even kort via diezelfde app zei wat er speelde. Blijkbaar is dat niet de bedoeling. Maar dat weet ik niet, want ik ken haar niet goed genoeg.
Ik baal zo van mezelf omdat het steeds maar weer over hetzelfde gaat bij mij. Geen of nauwelijks vertrouwen in de mensen die er wél zijn. Geven ze iets om mij, en hoe kan dat dan, is dat wel echt, en hoe ga ik zelf daarmee om, wat laat ik zien? Doodeng allemaal, als ik erbij stilsta. Alle fijne dingen met bijv. BV en MM ten spijt.
Sterkte Sofie.
Alleen maar dat.
Hoeft niet eens zo inhoudelijk te zijn.
Ik begrijp zo goed wat je schreef Knuf, en jij Selune. Over mensen die afhaken. Over hoe dat voelt.
Zelf voel ik me nu ook t.a.v. psych (en ook anderen..). Dat gevoel maak ik weg. Want ik vind het stom dat ik even kort via diezelfde app zei wat er speelde. Blijkbaar is dat niet de bedoeling. Maar dat weet ik niet, want ik ken haar niet goed genoeg.
Ik baal zo van mezelf omdat het steeds maar weer over hetzelfde gaat bij mij. Geen of nauwelijks vertrouwen in de mensen die er wél zijn. Geven ze iets om mij, en hoe kan dat dan, is dat wel echt, en hoe ga ik zelf daarmee om, wat laat ik zien? Doodeng allemaal, als ik erbij stilsta. Alle fijne dingen met bijv. BV en MM ten spijt.
Sterkte Sofie.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 29 mei 2017 10:58
Ja ik baal er ook van. Het lukt me niet om het bij de ander te leggen. Of eigenlijk wel, maar dan zo dat ik mezelf het zwijgen opleg, want als ze op me zaten te wachten reageerden ze wel. Ik hoop dan maar dat iemand uiteindelijk zelf contact opneemt, maar dat gebeurd vaak niet. Een vriendin die ik al jaren ken, heel erg close me was ook, er ging steeds langer tussen de berichtjes zitten. De laatste 3x dat ik iets tegen haar gezegd heb of gevraagd las ze het wel, maar reageerde er niet op. Ook niet ode vraag of er iets was. De laatste keer dat we elkaar irl spraken was er niets aan de hand, was het gezellig en ging zij een datum voorstellen om onze verjaardagen te gaan vieren. Dat is 8 maanden geleden en daarna bleef het stil. Dat is nu bij andere vriendin en schoonzus ook zo. Ze zeggen contact te willen, maar reageren nergens op en blijven zelf ook stil. En dan blijft het inderdaad om dat vertrouwen gaan. Iedereen zegt dat ze wel terugkomen, dat ik belangrijk ben enzovoorts, maar in de praktijk zie ik het niet.
Jou gevoel over je psych snap ik ook zo goed EV. Ik zou het gevoel hebben het verkeerd gedaan te hebben en dat zou geen goed doen aan het vertrouwen in elk geval. Zeker niet als je nog vertrouwen aan het opbouwen bent
Jou gevoel over je psych snap ik ook zo goed EV. Ik zou het gevoel hebben het verkeerd gedaan te hebben en dat zou geen goed doen aan het vertrouwen in elk geval. Zeker niet als je nog vertrouwen aan het opbouwen bent
Forever is a hell of a long time
maandag 29 mei 2017 11:08
Ja, dat is toch ook om helemaal van in de war te raken, Selune. Ik snap dat heel goed!
Ik heb net een mailtje gestuurd aan de contactpersonen van de gemeente en van de opvang waar ZH en de kinderen verblijven, met vraag om info. Weet het anders ook even niet. Benieuwd of er gereageerd wordt, Eerder zijn ze beiden afgehaakt vanwege privacy. Maar ik probeer het gewoon.
Wat psych betreft denk ik nu inderdaad ook dat ik het verkeerd heb gedaan. Had niks persoonlijks mogen vertellen in die app terug, dat is niet de bedoeling blijkbaar. Ik ga het volgende week wel benoemen, denk ik. Anders gaat het dat beginnende vertrouwen direct belemmeren, en tot deze apps ging het allemaal goed wat dat betreft.
Ik heb net een mailtje gestuurd aan de contactpersonen van de gemeente en van de opvang waar ZH en de kinderen verblijven, met vraag om info. Weet het anders ook even niet. Benieuwd of er gereageerd wordt, Eerder zijn ze beiden afgehaakt vanwege privacy. Maar ik probeer het gewoon.
Wat psych betreft denk ik nu inderdaad ook dat ik het verkeerd heb gedaan. Had niks persoonlijks mogen vertellen in die app terug, dat is niet de bedoeling blijkbaar. Ik ga het volgende week wel benoemen, denk ik. Anders gaat het dat beginnende vertrouwen direct belemmeren, en tot deze apps ging het allemaal goed wat dat betreft.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 29 mei 2017 11:13
Goed om te benoemen als je dat durft! Ik begrijp het geboren heel goed, maar je bent het niet verkeerd gegaan. Er zijn geen afspraken over gemaakt, dus dat je dan iets zegt op die app is niet fout. Wel een goed bespreekpunt, want het vertrouwen is nog veel te broos voor dit soort onduidelijkheid.
En goed dat je die mail gestuurd hebt. Misschien levert het geen antwoord op, maar dan heb je het wel geprobeerd en ben je daarmee dicht bij jezelf als moeder gebleven
En goed dat je die mail gestuurd hebt. Misschien levert het geen antwoord op, maar dan heb je het wel geprobeerd en ben je daarmee dicht bij jezelf als moeder gebleven
Forever is a hell of a long time
maandag 29 mei 2017 11:40
Bij het maken van het behandelplan heb ik ook formulieren moeten invullen over toestaan/weigeren van mailcontact, appcontact en dat soort dingen. Ik heb daarin toegestemd. Daarom dacht ik dat het wel kon.
Hier trouwens erg veel pijn aan knie vandaag, die waarop ik viel toen ik uit bed viel. Het klinkt nog steeds zo stom, uit bed vallen! Geen lopen met Evy dus, wat ik eigenlijk vanmorgen vroeg van plan was.
Hier trouwens erg veel pijn aan knie vandaag, die waarop ik viel toen ik uit bed viel. Het klinkt nog steeds zo stom, uit bed vallen! Geen lopen met Evy dus, wat ik eigenlijk vanmorgen vroeg van plan was.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 29 mei 2017 11:44
Klinkt niet stom, is wel heel vervelend! En logisch wel dat je dacht dat het wel kon
Ik ga zo zoon van school halen, nadat het vanmorgen een enorm drama was hem daar te krijgen. Vanmiddag vrijwilligerswerk en daardoor is het studeren vandaag er weer bij ingeschoten helaas.
Ik ga zo zoon van school halen, nadat het vanmorgen een enorm drama was hem daar te krijgen. Vanmiddag vrijwilligerswerk en daardoor is het studeren vandaag er weer bij ingeschoten helaas.
Forever is a hell of a long time
maandag 29 mei 2017 21:49
Een dag heeft ook maar 24 uur he. Waarvan je er behoorlijk wat moet slapen. Al vaste bezigheden hebt. Plus extra dingen elke dag. Dan lukt het soms gewoon niet om daarnaast ook nog te gaan studeren ( tuinieren, sporten, huishouden ) en dat ligt dan gewoon aan de dag die te kort is. Niet meteen aan jezelf gaan twijfelen.
En je hoeft niet op te houden over hoe naar het is dat je contacten kwijt raakt. Als je het er hier al niet meer over kunt hebben..... kan gewoon hoor. Niemand word gedwongen om hier te lezen. Het topic is van ons allemaal.
Knuffie, je peut komt echt weer terug hoor.
ga daar maar eens een wedje over leggen met je gedachten. Ik weet een leuke inzet. Dat ze jou als dit klopt, gewoon nog een keer moeten vertrouwen.
En je hoeft niet op te houden over hoe naar het is dat je contacten kwijt raakt. Als je het er hier al niet meer over kunt hebben..... kan gewoon hoor. Niemand word gedwongen om hier te lezen. Het topic is van ons allemaal.
Knuffie, je peut komt echt weer terug hoor.
ga daar maar eens een wedje over leggen met je gedachten. Ik weet een leuke inzet. Dat ze jou als dit klopt, gewoon nog een keer moeten vertrouwen.
dinsdag 30 mei 2017 11:30
dinsdag 30 mei 2017 14:36
Ben er wel lieverds
Jullie lezen doet me goed.
Heb alleen niet zoveel te schrijven .
Tegelijk heel veel, maar durf het niet aan,
dus verstop me inderdaad een beetje..
In mijn werk, studie en zelf
Dikke knuffel
Jullie lezen doet me goed.
Heb alleen niet zoveel te schrijven .
Tegelijk heel veel, maar durf het niet aan,
dus verstop me inderdaad een beetje..
In mijn werk, studie en zelf
Dikke knuffel
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 30 mei 2017 18:20
Sorry Selune, het was niet mijn bedoeling je aan het verdedigen te brengen.
. En ook niet mijn bedoeling om je erover op te laten houden . Ik lees jullie allemaal, schrijven gaat even niet.
