Psyche
alle pijlers
Partner depressief, ik kan er niet meer tegen!
dinsdag 18 september 2018 12:20
Hoe eenzaam moet jij je wel niet voelen zeg. Niemand mag er van weten.. Ik snap dat wel van zijn kant maar jij kunt het nu ook met niemand delen. Goed dat je hulp hebt gezocht!
dinsdag 18 september 2018 12:22
Ach kom, Amber, geef Jane wat krediet. "Oké" was haar eerste reactie op de mededeling van man. Dat kan ik me heel goed voorstellen, dan sta je toch met je mond vol tanden. Bovendien is het ook een afhankelijk van de context waarin zoiets wordt gezegd. Kan best dat man het riep vanuit zijn machteloosheid, en niet omdat hij een serieuze doodswens heeft. Om die reden vind ik het eigenlijk ook niet zo gepast dat jij hier voorbeelden van mensen noemt die zelfmoord hebben gepleegd. Dat legt vooral meer druk op Jane.viva-amber schreef: ↑18-09-2018 12:14Wanneer je met oké reageert op iemand zijn suïcide wens dan neem je iemand niet serieus. Je doet iets anders dan je zegt. je zegt dat je begrip hebt maar het tonen ontbreekt. Volgens mij geef je hier vooral sociaal wenselijke antwoorden op de reacties.
dinsdag 18 september 2018 12:25
Kan hij daar niet overheen stappen, in het belang van jullie gezin?
dinsdag 18 september 2018 12:28
viva-amber schreef: ↑18-09-2018 12:14Wanneer je met oké reageert op iemand zijn suïcide wens dan neem je iemand niet serieus. Je doet iets anders dan je zegt. je zegt dat je begrip hebt maar het tonen ontbreekt. Volgens mij geef je hier vooral sociaal wenselijke antwoorden op de reacties.
To heeft natuurlijk ook emoties.
Het is nogal pittig om je partner te zien veranderen in een compleet ander persoon.
De boodschap van je eigen man dat hij er aan denkt een einde er aan te maken is voor to ook een klap in haar gezicht.
Iemand zegt even tegen haar dat hij er aan denkt haar en de kinderen alleen achter te laten en de kinderen zonder vader te laten opgroeien.
Ik kan mij enorm goed voorstellen dat op dat moment , oke, het enige is wat je er uit krijgt.
dinsdag 18 september 2018 12:30
Mooie post!.purple1973 schreef: ↑18-09-2018 11:28Een vriend van ons is depressief. Beetje zelfde verhaal als bij jou. Wil niemand zien, eigenlijk, maar laatst "mocht" ik even komen. Jeeeetje, wát erg om iemand zo te zien. Echt heel erg en onbegrijpelijk als je er nog nooit mee te maken hebt gehad.
Maar wat vond ik het ook vreselijk moeilijk voor zijn partner. Manmanman, wat is dat zwáááár zeg, om met een depressief iemand te moeten leven. Pffff. Dat ál je pogingen om het een beetje vrolijk te houden mislukken en jijzelf ook nooit eens een steuntje in de rug krijgt op dat gebied. Petje af voor de partners.
Natuurlijk is het het allerergst voor de patient (want dat is het!). Maar voor de omgeving is het ook zeker erg pittig.
Ik zou zelf idd ook hulp zoeken. En probeer één dag of avond vrijaf te hebben en iets leuks te doen voor jezelf. Is mss moeilijk te realiseren, maar probeer het! Bij bovengenoemd stel "past" er iedere week een goed vriend of vriendin op zodat de partner heel even op adem kan komen.
Denk ook aan jezelf. Je partner kan dat nu niet.
dinsdag 18 september 2018 12:35
Deze man is gewoon een compleet ander persoon door zijn ziekte geworden. Ik vind dit totaal niet te vergelijken met iemand die kanker heeft of een gebroken been. En ik begrijp best dat relaties hier op sneuvelen. Niet het sociaal gewenste antwoord, niet fijn om te horen als je zelf depressief bent, maar ik begrijp het wel.viva-amber schreef: ↑18-09-2018 12:08Ik vind het wel bijzonder dat we begrijpen dat iemand met een gebroken been niet kan rennen maar dat we wel vinden dat iemand met een depressie normaal moet doen omdat het leven voor iedereen zwaar is.
TO, jammer dat jullie mooi weer spelen naar de buitenkant, daardoor loop jij een hoop hulp mis, en dat vind ik egoïstisch van je man. Hij is wel diegene die ziek is, maar het leven draait natuurlijk niet alleen om hem.
dinsdag 18 september 2018 12:35
Het gaat er niet alleen om wat hij wil. Net zo goed als dat jij offers moet maken om hier mee om te gaan moet hij dat ook. Als het (jou) helpt om van een paar fijne mensen in jullie directe omgeving wat ondersteuning (als is het alleen maar begrip) te krijgen dan zou ik dat zeker niet laten liggen. Vaak zien anderen ook dat er iets speelt en weten wat er speelt kan bij hun begrip en bij jullie rust geven.
Daarnaast gaf je aan ondersteuning te willen zoeken om samen eens wat leuks te gaan doen. Ik zou ook vooral ruimte zoeken om zelf er even tussenuit te kunnen. Jij moet er voor zorgen dat jij goed overeind blijft en goed blijft functioneren. Jij moet er voor zorgen dat jij niet emotioneel opgebrand raakt. Je merkt nu al dat je begrip voor de situatie afneemt. Daar wordt hij niet beter van en jij ook niet. Je zal dus echt ook goed voor jezelf moeten zorgen wil je de capaciteit houden om hem op te vangen.
dinsdag 18 september 2018 12:39
Dat zou ik dan wel proberen te veranderen. Dit is voor jullie een groot gemis. Het sterke aan een groep familie en vrienden is nu net steun bij moeilijke tijden.
Hier zou jouw man een concessie kunnen doen om zijn gezin (en zichzelf) een hand te reiken.
dinsdag 18 september 2018 12:41
Ik zou in eerste instantie woest zijn en me erg afgewezen voelen.consuelabananahammok schreef: ↑18-09-2018 12:28To heeft natuurlijk ook emoties.
Het is nogal pittig om je partner te zien veranderen in een compleet ander persoon.
De boodschap van je eigen man dat hij er aan denkt een einde er aan te maken is voor to ook een klap in haar gezicht.
Iemand zegt even tegen haar dat hij er aan denkt haar en de kinderen alleen achter te laten en de kinderen zonder vader te laten opgroeien.
Ik kan mij enorm goed voorstellen dat op dat moment , oke, het enige is wat je er uit krijgt.
Niet volgens het boekje maar dat is deze uitspraak ook niet.
Ik heb sowieso iets tegen mijn man als hij ziek is, hij begrijpt nu waarom.
Ik heb na een ziekenhuisonderzoek te horen gekregen dat ik de afgelopen jaren onbehandeld heel ziek ben geweest.
ik heb er gewoon geen geduld voor ook bij mezelf niet.
Niet goed of ok maar je bent partner, geen therapeut.
Je kunt niet ineens je hele karakter omvormen, je wordt voor het blok gezet en doet maar je best.
dinsdag 18 september 2018 12:42
Als ik een hele poos mijn blije gezicht op moet zetten, terwijl ik me doodongelukkig voel dan knap ik ook na een tijdje. Ik ben dan ook niet meer vriendelijk.MrsJane schreef: ↑18-09-2018 11:57Ik weet niet exact wat zijn behandelplan is. Hij vind het moeilijk om hierover te praten en daarom ontwijk ik ook vaak dit onderwerp, omdat ik hem anders weer op de kast jaag.
Frustratie hier uiten vind ik wel een goede. Ik merk nu al dat het me iets op lucht.
Die grens hebben we inderdaad al besproken. Hij doet echt zijn best om een leuke vader voor de kinderen te zijn, maar het kost hem enorm veel moeite en soms knapt er iets in hem. Dan snauwt of schreeuwt hij en dan kan ik het weer oplossen met een huilend kind. Dat doet me eigenlijk nog veel meer pijn, dan als hij tegen mij moppert.
dinsdag 18 september 2018 12:46
TO, ik vind dat je man wat water bij de wijn moet doen. Ofwel hij gaat iedere dag 1 huishoudelijke taak doen (stofzuigen, vaatwasser uitruimen, was ophangen, wc schoonmaken, dat soort dingen) ofwel hij moet het goed vinden dat jullie de omgeving in gaan lichten zodat daar hulp vandaan komt. Daarnaast iedere dag naar buiten en een sport gaan doen/weer oppakken. Daglicht en beweging zijn bewezen effectief bij depressie.
dinsdag 18 september 2018 12:48
MrsJane schreef: ↑18-09-2018 12:40Toen hij me dat vertelde, zaten we middenin een flinke ruzie omdat ik erachter was gekomen dat hij meerdere keren keihard tegen me gelogen had over waar hij was. Bleek dat hij ergens in zijn eentje zat na te denken over een zelfmoordpoging, terwijl ik dacht dat hij met vrienden was. Ik was met stomheid geslagen en kon even niets anders bedenken dan: 'oké'. Hier ben ik later uiteraard wel op teruggekomen.
En sociaal wenselijke reacties geef ik niet, anders had ik mijn OP ook wel anders opgeschreven.
Je hoeft je wat mij betreft niet eens te verantwoorden over deze uitspraak.
Ook zonder verdere uitleg kan ik je heel goed begrijpen dat, oke, je antwoord was.
Sociaal gewenste antwoorden geven lijkt mij idd ook niet nodig en niet helpend.Vaak ook een moeilijk onderdeel als partner van iemand die ziek is dat je je eigen emoties en gedachtes maar moet onderdrukken en voor je moet houden omdat de zieke altijd maar begrip moet krijgen.
dinsdag 18 september 2018 12:48
Je reageert hoe je reageert, daar kun je op dat moment niet veel aan doen. Goed dat je erop terug gekomen bent later.MrsJane schreef: ↑18-09-2018 12:40Toen hij me dat vertelde, zaten we middenin een flinke ruzie omdat ik erachter was gekomen dat hij meerdere keren keihard tegen me gelogen had over waar hij was. Bleek dat hij ergens in zijn eentje zat na te denken over een zelfmoordpoging, terwijl ik dacht dat hij met vrienden was. Ik was met stomheid geslagen en kon even niets anders bedenken dan: 'oké'. Hier ben ik later uiteraard wel op teruggekomen.
En sociaal wenselijke reacties geef ik niet, anders had ik mijn OP ook wel anders opgeschreven.
Het gaat erom dat ook jij gezien en gehoord wordt hierin. Dat ook jij bij iemand terecht kunt voor steun. Je moet het iemand vertellen die dichtbij je staat. Vraag het hem niet, maar deel het mee dat je het aan je beste vriendin bijvoorbeeld gaat vertellen. Omdat het ook jou aangaat, omdat ook jij er verdriet van hebt en hulp/steun kan gebruiken.
anoniem_370063 wijzigde dit bericht op 18-09-2018 19:34
8.67% gewijzigd
dinsdag 18 september 2018 12:50
Waarom wil hij dit zo pertinent niet? En ziet hij in wat hij jou, jullie kinderen en zichzelf daardoor ontzegt?MrsJane schreef: ↑18-09-2018 12:46Nogmaals heel erg bedankt allemaal! Het doet me goed om even (anoniem) mijn hart te luchten en frustraties te uiten.
Mijn man wil helaas echt niet dat anderen weten dat het zo slecht met hem gaat. Ik heb mijn moeder en schoonzus wel verteld dat het niet zo goed gaat en dat man zich depressief voelt, maar ze weten niet hoe slecht het écht gaat. Ik heb een goede band met mijn schoonzus (zusje van mijn man) en heb er weleens aan gedacht om haar in vertrouwen te nemen, maar ik denk dat mijn man woedend wordt als hij daarachter komt. Ik ga eerst maar eens met de psycholoog praten, misschien dat dat al een beetje oplucht.
dinsdag 18 september 2018 12:51
Eens met het vertellen. Maar ik word zo boos om dat bewegen en naar buiten moeten, dat dat goed zou zijn. Bij mij zorgt dat voor zoveel extra prikkels dat ik dat echt niet altijd trek. Mijn therapeut heeft me gezegd te doen waar ik me het prettigste bij voel en dat ik echt niet naar buiten hoef of te gaan sporten. Het geldt niet voor iedereen dat dat goed zou zijn.Celaena_Aelin schreef: ↑18-09-2018 12:46TO, ik vind dat je man wat water bij de wijn moet doen. Ofwel hij gaat iedere dag 1 huishoudelijke taak doen (stofzuigen, vaatwasser uitruimen, was ophangen, wc schoonmaken, dat soort dingen) ofwel hij moet het goed vinden dat jullie de omgeving in gaan lichten zodat daar hulp vandaan komt. Daarnaast iedere dag naar buiten en een sport gaan doen/weer oppakken. Daglicht en beweging zijn bewezen effectief bij depressie.
dinsdag 18 september 2018 12:56
Het-groepje schreef: ↑18-09-2018 12:41Ik zou in eerste instantie woest zijn en me erg afgewezen voelen.
Niet volgens het boekje maar dat is deze uitspraak ook niet.
Ik heb sowieso iets tegen mijn man als hij ziek is, hij begrijpt nu waarom.
Ik heb na een ziekenhuisonderzoek te horen gekregen dat ik de afgelopen jaren onbehandeld heel ziek ben geweest.
ik heb er gewoon geen geduld voor ook bij mezelf niet.
Niet goed of ok maar je bent partner, geen therapeut.
Je kunt niet ineens je hele karakter omvormen, je wordt voor het blok gezet en doet maar je best.
Hoewel ik dondersgoed weet hoe het voelt om met die gedachtes rond te lopen, zou ik denk ik toch ook primair met boosheid reageren.
De bodem wordt gewoon onder je voeten weg geslagen.
Vooral denk ik ook wanneer het je kinderen treft, dat zou mij nog het meest kwaad maken dat hun onbezorgde leven op het spel gezet wordt en ze dan met een trauma zouden moeten gaan leven.
Dat is gewoon nogal een boodschap die keihard binnen komt.
dinsdag 18 september 2018 13:02
Eens. Ik vind sommige reacties richting TO echt bikkelhard en van heel weinig medeleven getuigen.glitglam schreef: ↑18-09-2018 12:01En de reacties dat TO niet mag denken 'stel je niet aan' of 'ik ben er flauw van' en met andere woorden aangeven dat zíj gewoon zich niet moet aanstellen en moet doorzetten, getuigen ook niet van veel begrip en is denk ik net zo nutteloos als tegen een depressief iemand zeggen dat hij/zij zich niet moet aanstellen.
Naar wat ik lees gáát TO ook door, en doet ze heel erg haar best om man te ondersteunen.
Maar het lijkt me toch ook heel logisch en menselijk dat je ook weleens andere gevoelens en gedachten hebt, als je zelf ook even op bent?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 18 september 2018 13:08
MrsJane schreef:
Ik ontzie hem in alles
Dat is contraproductief, voor jullie beide. Jij zit daardoor namelijk aan je taks, kunt niks meer hebben én gaat hem dat kwalijk nemen en voor een drepressief persoon is het ook heel slecht om niets meer te hoeven. Daar dus gelijk mee kappen want je trekt het helemaal scheef zo.
Verder: zorg dat je als de wiedeweerga gaat leren wat depressie inhoudt, zorg voor inzicht in de ziekte.
dinsdag 18 september 2018 13:09
Maar dit si toch niet vol te houden?? Bij nota bene zijn eigen familie is hij dus de vrolijkheid zelve en niemand heeft iets door en thuis kan er niks en mag er niks en is hij depressief? Daar zou ik heel snel klaar mee zijn hoor.MrsJane schreef: ↑18-09-2018 12:46Nogmaals heel erg bedankt allemaal! Het doet me goed om even (anoniem) mijn hart te luchten en frustraties te uiten.
Mijn man wil helaas echt niet dat anderen weten dat het zo slecht met hem gaat. Ik heb mijn moeder en schoonzus wel verteld dat het niet zo goed gaat en dat man zich depressief voelt, maar ze weten niet hoe slecht het écht gaat. Ik heb een goede band met mijn schoonzus (zusje van mijn man) en heb er weleens aan gedacht om haar in vertrouwen te nemen, maar ik denk dat mijn man woedend wordt als hij daarachter komt. Ik ga eerst maar eens met de psycholoog praten, misschien dat dat al een beetje oplucht.
Hoe verwacht man eigenlijk dat jij het gezin, jezelf en jullie relatie draaiende houdt, als hij zelf zijn ziekte niet eens serieus genoeg neemt om het te delen en er eerlijk over te zijn?
dinsdag 18 september 2018 13:11
Wat hierboven al vernoemd: let op jezelf! Vooral nu de veroordelingen vanuit omgeving, maar ook jezelf, rondwaren in je hoofd is het belangrijk even een avondje per week ertussenuit te kunnen gaan. Hetzelfde voor je kinderen; hebben zij ook een logeeradresje waar ze zo nu en dan heen kunnen gaan?
Depressie zorgt ervoor dat iemand de controle over zijn eigen welzijn verliest. Mentaal maar ook fysiek. Slechte nachtrust, lamlendigheid, gebrek aan lichaamsactiviteit, gebrek aan goede voedingsstoffen, gebrek aan vitamine D door weinig buiten komen, gebrek aan emotionele stabiliteit en gebrek aan communicatie met de buitenwereld. En ALS er communicatie is dan is dit vaak extreem..als in: ik maak er een eind aan. Hier heb je als partner niet veel aan en het is ook bijna niet te verkopen dat je dit als partner maar moet weg sussen. Een antwoord: zoek hulp! En wel nu!
Ik wens je heel veel liefde en sterkte toe TO. Dit is een van de rottigste ziektes om mee te maken te krijgen.
Depressie zorgt ervoor dat iemand de controle over zijn eigen welzijn verliest. Mentaal maar ook fysiek. Slechte nachtrust, lamlendigheid, gebrek aan lichaamsactiviteit, gebrek aan goede voedingsstoffen, gebrek aan vitamine D door weinig buiten komen, gebrek aan emotionele stabiliteit en gebrek aan communicatie met de buitenwereld. En ALS er communicatie is dan is dit vaak extreem..als in: ik maak er een eind aan. Hier heb je als partner niet veel aan en het is ook bijna niet te verkopen dat je dit als partner maar moet weg sussen. Een antwoord: zoek hulp! En wel nu!
Ik wens je heel veel liefde en sterkte toe TO. Dit is een van de rottigste ziektes om mee te maken te krijgen.
