Psyche
alle pijlers
schizofreen familielid
vrijdag 23 juli 2010 om 12:33
quote:isolde55 schreef op 23 juli 2010 @ 12:31:
Volgens mij wil TO ook niet dat haar schoonmoeder naar een verzorgingstehuis gaat. Dus ik geef haar groot gelijk daarin.
Wat een idioterie. Hoe kom je daar nu bij? En in een verzorgingshuis geen privacy? Als ik toch moest kiezen tussen privacy voor mijn schoonmoeder, en een toekomst voor mijn schoonmoeder, dan was die afweging heel snel gemaakt.
Waarom ben jij zo tegen verzorgingstehuizen?
Volgens mij wil TO ook niet dat haar schoonmoeder naar een verzorgingstehuis gaat. Dus ik geef haar groot gelijk daarin.
Wat een idioterie. Hoe kom je daar nu bij? En in een verzorgingshuis geen privacy? Als ik toch moest kiezen tussen privacy voor mijn schoonmoeder, en een toekomst voor mijn schoonmoeder, dan was die afweging heel snel gemaakt.
Waarom ben jij zo tegen verzorgingstehuizen?
vrijdag 23 juli 2010 om 12:33
vrijdag 23 juli 2010 om 12:34
quote:dangeensuus schreef op 23 juli 2010 @ 12:33:
[...]
Wat een idioterie. Hoe kom je daar nu bij? En in een verzorgingshuis geen privacy? Als ik toch moest kiezen tussen privacy voor mijn schoonmoeder, en een toekomst voor mijn schoonmoeder, dan was die afweging heel snel gemaakt.
Waarom ben jij zo tegen verzorgingstehuizen?
Ervaring....helaas
En ik denk dat schoonmoeder ook zou kiezen voor privacy.
[...]
Wat een idioterie. Hoe kom je daar nu bij? En in een verzorgingshuis geen privacy? Als ik toch moest kiezen tussen privacy voor mijn schoonmoeder, en een toekomst voor mijn schoonmoeder, dan was die afweging heel snel gemaakt.
Waarom ben jij zo tegen verzorgingstehuizen?
Ervaring....helaas
En ik denk dat schoonmoeder ook zou kiezen voor privacy.
vrijdag 23 juli 2010 om 12:34
Een verzorgingstehuis is toch gewoon een bejaardentehuis?
Dan krijgt ze gewoon een eigen kamer hoor. Isolde, ik denk dat jij aan een verpleeghuis zit te denken.
Maar goed, er zijn nog een aantal andere mogelijkheden voordat je tot een gedwongen opname overgaat. Ik vind dat ook wel heel erg rigoreus klinken.
Dan krijgt ze gewoon een eigen kamer hoor. Isolde, ik denk dat jij aan een verpleeghuis zit te denken.
Maar goed, er zijn nog een aantal andere mogelijkheden voordat je tot een gedwongen opname overgaat. Ik vind dat ook wel heel erg rigoreus klinken.
vrijdag 23 juli 2010 om 12:35
quote:nummerzoveel schreef op 23 juli 2010 @ 12:32:
Mijn ervaring is dat men niet zomaar een indicatie krijgt en beter af is in een verzorgingshuis als de omstandigheden dat noodzakelijk maken. Waarom zijn jullie daar zo op tegen?
Misschien omdat het erop lijkt dat schoonmoeder wel thuis kan blijven wonen, met wat meer aandacht van familie/bekenden.
En evt. ambulante begeleiding.
Ze heeft het immers al die tijd kunnen redden. Misschien is dit slechts een terugval.
En zoals DGS zegt, misschien eens goed naar de medicatie laten kijken.
En niet door een huisarts maar door een psychiater!
Mijn ervaring is dat men niet zomaar een indicatie krijgt en beter af is in een verzorgingshuis als de omstandigheden dat noodzakelijk maken. Waarom zijn jullie daar zo op tegen?
Misschien omdat het erop lijkt dat schoonmoeder wel thuis kan blijven wonen, met wat meer aandacht van familie/bekenden.
En evt. ambulante begeleiding.
Ze heeft het immers al die tijd kunnen redden. Misschien is dit slechts een terugval.
En zoals DGS zegt, misschien eens goed naar de medicatie laten kijken.
En niet door een huisarts maar door een psychiater!
vrijdag 23 juli 2010 om 12:35
Een gedwongen opname is wel heel erg drastisch. Als het nog verantwoord is om thuis te blijven wonen, zou ik het echt erg vinden voor die moeder als ze niet in haar eigen huis meer kan wonen. Maar het moet wel veilig zijn. Ik kan me goed voorstellen dat de familie haar niet constánt in de gaten kan houden.
Het moet wel duidelijk zijn of ze verder verslechtert en bijvoorbeeld haar medicijnen niet meer inneemt. Dat ontrouw aan medicatie gebeurt vaak als het slechter gaat. Hoeft natuurlijk helemaal niet bij deze persoon zo te zijn.
Intensieve ambulante hulp zou misschien inderdaad wel een idee zijn.
Het moet wel duidelijk zijn of ze verder verslechtert en bijvoorbeeld haar medicijnen niet meer inneemt. Dat ontrouw aan medicatie gebeurt vaak als het slechter gaat. Hoeft natuurlijk helemaal niet bij deze persoon zo te zijn.
Intensieve ambulante hulp zou misschien inderdaad wel een idee zijn.
vrijdag 23 juli 2010 om 12:37
quote:lamaatje schreef op 23 juli 2010 @ 12:35:
[...]
Wij zijn niet tegen opname. In tegendeel zelfs. Maar wel tegen de
manier waarop. Wij zijn bang dat een ongedwongen opname heel nadelig uit gaat vallen voor haar psychische gezondheid.
Het is een heel ingewikkelde situatie. Ze weet zelf niet dat ze deze
ziekte heeft en ze heeft nog nooit medicijnen gehad. Daarbij komt
nog het feit dat de maatschappelijk werkster nog gaat onderzoeken
of ze zelfs niet beter afr is in een verpleeg tehuis. En daar zijn we wel
tegen. Dan krijgt ze een bed en mag ze de hele dag in een huiskamer
gaan zitten.
Ze heeft schizofrenie en geen medicatie??
Dat vind ik wel heel erg vreemd.
Dan lijkt mij de eerste stap toch echt de psychiater.
[...]
Wij zijn niet tegen opname. In tegendeel zelfs. Maar wel tegen de
manier waarop. Wij zijn bang dat een ongedwongen opname heel nadelig uit gaat vallen voor haar psychische gezondheid.
Het is een heel ingewikkelde situatie. Ze weet zelf niet dat ze deze
ziekte heeft en ze heeft nog nooit medicijnen gehad. Daarbij komt
nog het feit dat de maatschappelijk werkster nog gaat onderzoeken
of ze zelfs niet beter afr is in een verpleeg tehuis. En daar zijn we wel
tegen. Dan krijgt ze een bed en mag ze de hele dag in een huiskamer
gaan zitten.
Ze heeft schizofrenie en geen medicatie??
Dat vind ik wel heel erg vreemd.
Dan lijkt mij de eerste stap toch echt de psychiater.
vrijdag 23 juli 2010 om 12:41
quote:lamaatje schreef op 23 juli 2010 @ 12:35:
[...]
Wij zijn niet tegen opname. In tegendeel zelfs. Maar wel tegen de
manier waarop. Wij zijn bang dat een ongedwongen opname heel nadelig uit gaat vallen voor haar psychische gezondheid.
Het is een heel ingewikkelde situatie. Ze weet zelf niet dat ze deze
ziekte heeft en ze heeft nog nooit medicijnen gehad. Daarbij komt
nog het feit dat de maatschappelijk werkster nog gaat onderzoeken
of ze zelfs niet beter afr is in een verpleeg tehuis. En daar zijn we wel
tegen. Dan krijgt ze een bed en mag ze de hele dag in een huiskamer
gaan zitten.
Ehh... Hier zet ik toch echt even mijn vraagtekens bij. Waarom weet je schoonmama niet wat er met haar aan de hand is en waarom krijgt ze geen medicatie?? Schizofrenie is met de juiste medicatie heel goed te "reguleren"
Je schoonmama geneest er niet van maar kan wel goed functioneren zolang ze haar medicatie neemt.
[...]
Wij zijn niet tegen opname. In tegendeel zelfs. Maar wel tegen de
manier waarop. Wij zijn bang dat een ongedwongen opname heel nadelig uit gaat vallen voor haar psychische gezondheid.
Het is een heel ingewikkelde situatie. Ze weet zelf niet dat ze deze
ziekte heeft en ze heeft nog nooit medicijnen gehad. Daarbij komt
nog het feit dat de maatschappelijk werkster nog gaat onderzoeken
of ze zelfs niet beter afr is in een verpleeg tehuis. En daar zijn we wel
tegen. Dan krijgt ze een bed en mag ze de hele dag in een huiskamer
gaan zitten.
Ehh... Hier zet ik toch echt even mijn vraagtekens bij. Waarom weet je schoonmama niet wat er met haar aan de hand is en waarom krijgt ze geen medicatie?? Schizofrenie is met de juiste medicatie heel goed te "reguleren"
Je schoonmama geneest er niet van maar kan wel goed functioneren zolang ze haar medicatie neemt.
vrijdag 23 juli 2010 om 12:50
Maar waarom gaat ze dan niet naar een psychiater? Als je nu gewoon uitlegt wat er aan de hand is, eventueel met een begeleider. Ze zal het zelf ook niet prettig vinden hoe het nu met haar gaat, dus dan kan ze medicatie krijgen en dan stel je dat als voorwaarde voor verdere hulp; zoals het nu gaat kan je niet alles blijven overnemen, maar als ze medicatie heeft en zelf ietsje meer doet en begeleiding aanvaart, dan wordt het voor haar lichter, voor jullie lichter en kan ze nog op zichzelf blijven wonen. Dat de rest het totaal af laat weten en een psychiatrisch patient (nota bene hun eigen moeder!) 2 weken in de vakantie zonder boodschappen laat zitten is schandalig, ik denk ook niet dat je van hun hoeft te verwachten dat ze iets gaan doen, dus op hun hulp hoef je sowieso niet rekenen..
Trouwens: Heel lief van je dat jij je dit nog meer aantrekt dan haar eigen dochter, en dat je er al zolang moeite in steekt. Ook knap dat ze het al zolang zelfstandig volhoudt. Hopelijk vinden jullie een oplossing..
Trouwens: Heel lief van je dat jij je dit nog meer aantrekt dan haar eigen dochter, en dat je er al zolang moeite in steekt. Ook knap dat ze het al zolang zelfstandig volhoudt. Hopelijk vinden jullie een oplossing..
vrijdag 23 juli 2010 om 12:50
Nou ja, ik vind het maar een raar verhaal dat ze niet weet dat schizofrenie heeft en dat ze daar geen medicatie voor krijgt. Het lijkt me dan ook niet meer dan logisch dat ze hulp weigert (ze heeft geen goed inzicht in haar beperkingen, en door gebrek aan medicatie is ze geestelijk waarschijnlijk nog instabieler dan nodig is)
vrijdag 23 juli 2010 om 12:52
vrijdag 23 juli 2010 om 12:55
Mijn schoonmoeder (schat van een mens) is ook schizofreen.
*edit* eigenlijk wil ik het verhaal liever niet delen
Wat ik dus wil zeggen: Gedwongen opnamen gebeurt niet snel (voor zover ik weet, ik weet de NL situatie niet), maar het kan wat rust geven in het gezin. Als de situatie geen aanleiding geeft tot gedwongen opname zit er niet veel anders op dan voor haar te zorgen, en bij te dragen wat je zelf kan, om het leven voor iedereen toch wat aangenaam te proberen te maken/houden.
Best erg dat haar eigen kinderen dat niet op kunnen brengen trouwens
*edit* eigenlijk wil ik het verhaal liever niet delen
Wat ik dus wil zeggen: Gedwongen opnamen gebeurt niet snel (voor zover ik weet, ik weet de NL situatie niet), maar het kan wat rust geven in het gezin. Als de situatie geen aanleiding geeft tot gedwongen opname zit er niet veel anders op dan voor haar te zorgen, en bij te dragen wat je zelf kan, om het leven voor iedereen toch wat aangenaam te proberen te maken/houden.
Best erg dat haar eigen kinderen dat niet op kunnen brengen trouwens
vrijdag 23 juli 2010 om 12:57
Wat afschuwelijk dat je schoonmoeder zo in de de maling genomen word. Ik raad je aan om contact op te nemen met de huisarts en een doorverwijzing te vragen naar de psychiater om alsnog een officiële diagnose te laten stellen en medicatie te laten voorschrijven.
Je voorbeeld van een chemokuur vind ik heel treffend, ware het niet dat je schoonmoeder die "chemo "niet eens krijgt..... en iedereen weet dat ze "kanker" heeft.
Je voorbeeld van een chemokuur vind ik heel treffend, ware het niet dat je schoonmoeder die "chemo "niet eens krijgt..... en iedereen weet dat ze "kanker" heeft.
vrijdag 23 juli 2010 om 13:09
quote:dangeensuus schreef op 23 juli 2010 @ 12:57:
Wat afschuwelijk dat je schoonmoeder zo in de de maling genomen word. Ik raad je aan om contact op te nemen met de huisarts en een doorverwijzing te vragen naar de psychiater om alsnog een officiële diagnose te laten stellen en medicatie te laten voorschrijven.
Je voorbeeld van een chemokuur vind ik heel treffend, ware het niet dat je schoonmoeder die "chemo "niet eens krijgt..... en iedereen weet dat ze "kanker" heeft.
Wat afschuwelijk dat je schoonmoeder zo in de de maling genomen word. Ik raad je aan om contact op te nemen met de huisarts en een doorverwijzing te vragen naar de psychiater om alsnog een officiële diagnose te laten stellen en medicatie te laten voorschrijven.
Je voorbeeld van een chemokuur vind ik heel treffend, ware het niet dat je schoonmoeder die "chemo "niet eens krijgt..... en iedereen weet dat ze "kanker" heeft.
odi et amo
vrijdag 23 juli 2010 om 13:18
Jee, wat een maffe geschiedenis. Het is toch eigenlijk misdadig om iemand de behandeling (medicijnen) te onthouden die ze nodig heeft? Als ze zichtbaar onder de situatie lijdt?
Op basis van wat je schrijft lijkt mij ook de eerste stap om haar ziekte gedagnosticeerd en behandeld te krijgen. Wie weet is ze dan ook beter in staat zichzelf te redden en kan ze, met de juiste hulp (dus thuiszorg; niet alleen jullie/matelzorg) nog een tijd zelfstandig wonen.
Vreselijk lief en knap van jullie dat jullie al 10 jaar de boodschappen doen! Ik heb zelf ook met mantelzorg te maken (schoonmoeder) en weet hoe enorm zwaar dat kan zijn. Zorg dat je er zelf niet aan onderdoor gaat. Zeker als er sprake is van weigeren van andere hulp door je schoonmoeder. Uiteindelijk is iemand ook zelf verantwoordelijk voor z'n leven en kan ze daar ook door jullie op aangesproken worden.
Op basis van wat je schrijft lijkt mij ook de eerste stap om haar ziekte gedagnosticeerd en behandeld te krijgen. Wie weet is ze dan ook beter in staat zichzelf te redden en kan ze, met de juiste hulp (dus thuiszorg; niet alleen jullie/matelzorg) nog een tijd zelfstandig wonen.
Vreselijk lief en knap van jullie dat jullie al 10 jaar de boodschappen doen! Ik heb zelf ook met mantelzorg te maken (schoonmoeder) en weet hoe enorm zwaar dat kan zijn. Zorg dat je er zelf niet aan onderdoor gaat. Zeker als er sprake is van weigeren van andere hulp door je schoonmoeder. Uiteindelijk is iemand ook zelf verantwoordelijk voor z'n leven en kan ze daar ook door jullie op aangesproken worden.
vrijdag 23 juli 2010 om 13:27
Inderdaad, stap 1 lijkt me een goede diagnosticering. De diagnose schizofrenie is niet niets...
Komt ze wel eens bij haar huisarts? Die kan haar aanmelden bij de (ambulante) GGZ. Als ik je verhaal zo lees, gaat zij echt geen gedwongen opname krijgen hoor, daar moet echt (veel) meer voor aan de hand zijn. Is ze psychotisch?
Ik denk ook dat jullie wellicht beter contact op kunnen nemen met een organisatie als ypsilon, die hebben over het algemeen meer verstand van de wet- en regelgeving en de omgang met psychiatrische patienten dan maatschappelijk werk en kunnen jullie meer tips geven.
Gespecialiseerde thuiszorg, ambulante hulpverlening e.d. kunnen haar wellicht de ondersteuning geven die nodig is. Op welke basis heeft ze eigenlijk een indicatie voor een verzorgingstehuis.
Ik ben ambulant psychiatrisch verpleegkundige, als je nog wat wil weten wil ik je graag helpen!
Komt ze wel eens bij haar huisarts? Die kan haar aanmelden bij de (ambulante) GGZ. Als ik je verhaal zo lees, gaat zij echt geen gedwongen opname krijgen hoor, daar moet echt (veel) meer voor aan de hand zijn. Is ze psychotisch?
Ik denk ook dat jullie wellicht beter contact op kunnen nemen met een organisatie als ypsilon, die hebben over het algemeen meer verstand van de wet- en regelgeving en de omgang met psychiatrische patienten dan maatschappelijk werk en kunnen jullie meer tips geven.
Gespecialiseerde thuiszorg, ambulante hulpverlening e.d. kunnen haar wellicht de ondersteuning geven die nodig is. Op welke basis heeft ze eigenlijk een indicatie voor een verzorgingstehuis.
Ik ben ambulant psychiatrisch verpleegkundige, als je nog wat wil weten wil ik je graag helpen!
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
vrijdag 23 juli 2010 om 13:28
quote:Helenita2 schreef op 23 juli 2010 @ 13:18:
Jee, wat een maffe geschiedenis. Het is toch eigenlijk misdadig om iemand de behandeling (medicijnen) te onthouden die ze nodig heeft? Als ze zichtbaar onder de situatie lijdt?
Op basis van wat je schrijft lijkt mij ook de eerste stap om haar ziekte gedagnosticeerd en behandeld te krijgen. Wie weet is ze dan ook beter in staat zichzelf te redden en kan ze, met de juiste hulp (dus thuiszorg; niet alleen jullie/matelzorg) nog een tijd zelfstandig wonen.
Dat ze die ziekte heeft is overduidelijk voor ons. Maar het is de vraag o
Vreselijk lief en knap van jullie dat jullie al 10 jaar de boodschappen doen! Ik heb zelf ook met mantelzorg te maken (schoonmoeder) en weet hoe enorm zwaar dat kan zijn. Zorg dat je er zelf niet aan onderdoor gaat. Zeker als er sprake is van weigeren van andere hulp door je schoonmoeder. Uiteindelijk is iemand ook zelf verantwoordelijk voor z'n leven en kan ze daar ook door jullie op aangesproken worden.
Jee, wat een maffe geschiedenis. Het is toch eigenlijk misdadig om iemand de behandeling (medicijnen) te onthouden die ze nodig heeft? Als ze zichtbaar onder de situatie lijdt?
Op basis van wat je schrijft lijkt mij ook de eerste stap om haar ziekte gedagnosticeerd en behandeld te krijgen. Wie weet is ze dan ook beter in staat zichzelf te redden en kan ze, met de juiste hulp (dus thuiszorg; niet alleen jullie/matelzorg) nog een tijd zelfstandig wonen.
Dat ze die ziekte heeft is overduidelijk voor ons. Maar het is de vraag o
Vreselijk lief en knap van jullie dat jullie al 10 jaar de boodschappen doen! Ik heb zelf ook met mantelzorg te maken (schoonmoeder) en weet hoe enorm zwaar dat kan zijn. Zorg dat je er zelf niet aan onderdoor gaat. Zeker als er sprake is van weigeren van andere hulp door je schoonmoeder. Uiteindelijk is iemand ook zelf verantwoordelijk voor z'n leven en kan ze daar ook door jullie op aangesproken worden.
odi et amo
