Psyche
alle pijlers
Schuldig voele to iedereen, wie herkent dit en heeft tips?
vrijdag 11 maart 2011 om 15:11
Waarom voel ik me toch zo snel schuldig? Tegenover mijn partner, dat ik wellicht niet de echtgenote ben die ik dacht te worden na ons trouwen. Ten opzichte van mijn kinderen, dat ik werk en ze daarom bij anderen onderbreng. Ten opzichte van vriendinnen, dat ik zo weinig tijd voor ze heb. En tegenover mijn werk, waar ik heb aangegeven evt minder te willen werken, waarop hun reactie is dat het wel kan, maar zij het niet toejuichen/moeilijk doen (voor de vorm?) Ik heb het gevoel dat ik heel veel doe, voor alles en iedereen en toch denk ik dat het niet genoeg is.
Wie herkent dit, en kan me tips geven om me minder schuldig te voelen?
Wie herkent dit, en kan me tips geven om me minder schuldig te voelen?
Ozo.
vrijdag 11 maart 2011 om 15:23
Volgens mij is schuldgevoel zo oud als de mensheid.
Het enige wat écht helpt in mijn ogen is een soort rust in jezelf vinden. Datgene herkennen wat jou tot een uniek mens maakt. Want naast vrouw van, moeder van, vriendin van, werkneemster van, dochter van, ...enz enz. ben je ook gewoon jezelf. Probeer dat wat ruimte voor te maken, dat hoeft in tijd niet eens zoveel ruimte in beslag te nemen. Maar het helpt als je uitgaat van wat jij wilt en kunt.
Het is niet zo dat je lui bent, je bent ook maar gewoon een mens en daardoor zul je altijd tekort schieten. Net als ieder ander op deze aardkloot.
Echt je bent niet alleen.
Als je goed voelt wie je bent en wat je wilt, zal de reactie van een ander je niet zo raken. Ga uit van jezelf en niet van de ander.
En sterkte
Het enige wat écht helpt in mijn ogen is een soort rust in jezelf vinden. Datgene herkennen wat jou tot een uniek mens maakt. Want naast vrouw van, moeder van, vriendin van, werkneemster van, dochter van, ...enz enz. ben je ook gewoon jezelf. Probeer dat wat ruimte voor te maken, dat hoeft in tijd niet eens zoveel ruimte in beslag te nemen. Maar het helpt als je uitgaat van wat jij wilt en kunt.
Het is niet zo dat je lui bent, je bent ook maar gewoon een mens en daardoor zul je altijd tekort schieten. Net als ieder ander op deze aardkloot.
Echt je bent niet alleen.
Als je goed voelt wie je bent en wat je wilt, zal de reactie van een ander je niet zo raken. Ga uit van jezelf en niet van de ander.
En sterkte
vrijdag 11 maart 2011 om 15:25
Mss omdat je perfectie nastreeft? (Omdat je onzeker bent en denkt dat als je alles perfect doet dat het dan pas goed is?).
Hoge (onrealistische) eisen aan jezelf stelt?
Of omdat je vindt dat alles en een ieder belangrijker is dan jij (want in het rijtje ontbreekt dat je je schuldig voelt omdat je te weinig tijd en aandacht aan jezelf besteedt).
Of omdat je geen keuzes durft te maken? Prioriteiten durft te stellen en daar achter te blijven staan?
Mss haal je wel in je hoofd dat je tekort schiet maar klaagt er niemand over jou (behalve jijzelf)?
Tip: realistisch kijken naar wie er klaagt (ook jijzelf), of dat redelijk is en of jij daar iets aan kan doen of dat iemand anders dat moet/kan doen. Klaagt er niemand dan is het goed.
Hoge (onrealistische) eisen aan jezelf stelt?
Of omdat je vindt dat alles en een ieder belangrijker is dan jij (want in het rijtje ontbreekt dat je je schuldig voelt omdat je te weinig tijd en aandacht aan jezelf besteedt).
Of omdat je geen keuzes durft te maken? Prioriteiten durft te stellen en daar achter te blijven staan?
Mss haal je wel in je hoofd dat je tekort schiet maar klaagt er niemand over jou (behalve jijzelf)?
Tip: realistisch kijken naar wie er klaagt (ook jijzelf), of dat redelijk is en of jij daar iets aan kan doen of dat iemand anders dat moet/kan doen. Klaagt er niemand dan is het goed.
vrijdag 11 maart 2011 om 15:25
Ai, is hij er bij jou niet bij de bevalling bijgeleverd? De schijt-aan-anderen-filosofie? Deze filosofie is broodnodig bij het grootbrengen van kinderen in deze maatschappij. Zodra je kinderen krijgt zijn anderen namelijk non-stop ontevreden over je; je schiet als hedendaagse moeder namelijk altijd en immer tekort. Niet omdat je faalt, niet omdat je kinderen, je man, je werk, je vriendinnen en willekeurige vreemden zulke hoge eisen stellen, maar omdat de eisen die iedere individuele partij stelt bij elkaar teveel werk zijn voor een enkele persoon.
Tijd dus om eens flink schijt te hebben aan anderen. Leer leven met de gedachte dat als alle partijen toch ontevreden over je zijn, je dan maar beter de dingen kunt doen die je zelf leuk vindt. Wil je minder werken? Doen! Jammer-de-bammer voor je baas. Kinderen naar het kdv? Doen! Jammer-de-bammer voor je kinderen, het is niet altijd feest. Wil je er niet iedere dag piekfijnverzorgd bijlopen en een driegangen-diner op tafel toveren? Top! Jammer-de-bammer voor je man, dan kookt hij zelf maar eens.
Heil de schijt-aan-anderen-filosofie! Het maakt het leven een stuk leuker en ontspannender. Doen hoor!
Tijd dus om eens flink schijt te hebben aan anderen. Leer leven met de gedachte dat als alle partijen toch ontevreden over je zijn, je dan maar beter de dingen kunt doen die je zelf leuk vindt. Wil je minder werken? Doen! Jammer-de-bammer voor je baas. Kinderen naar het kdv? Doen! Jammer-de-bammer voor je kinderen, het is niet altijd feest. Wil je er niet iedere dag piekfijnverzorgd bijlopen en een driegangen-diner op tafel toveren? Top! Jammer-de-bammer voor je man, dan kookt hij zelf maar eens.
Heil de schijt-aan-anderen-filosofie! Het maakt het leven een stuk leuker en ontspannender. Doen hoor!
vrijdag 11 maart 2011 om 15:32
Nog even een toevoeging op mijn vorige post.
Klaagt er niemand dan is het goed.
Klaagt er wel iemand dan is het soms ook goed. (Komen anderen er eens achter dat niet alles vanzelfsprekend is en dat ze hun eigen boontjes moeten doppen of zelf meer tijd en energie ergens in moeten steken).
En idd een Hoerah voor de schijt-aan-anderen-filosofie.
Klaagt er niemand dan is het goed.
Klaagt er wel iemand dan is het soms ook goed. (Komen anderen er eens achter dat niet alles vanzelfsprekend is en dat ze hun eigen boontjes moeten doppen of zelf meer tijd en energie ergens in moeten steken).
En idd een Hoerah voor de schijt-aan-anderen-filosofie.
vrijdag 11 maart 2011 om 16:01
Dank voor jullie reacties, het raakt me..
Ik denk dat het voor een groot deel voortkomt uit perfectionisme. Doe goede vrouw, moeder, vriendin, dochter en werknemer uit willen hangen. En ik denk ook dat het echt van deze tijd is, of zie ik dat verkeerd?
@Blyt, nee, die hebben ze bij mij vergeten dan, denk ik, die schijt-aan-anderen filosofie. Waar kan ik de verkorte cursus volgen?
Ik denk dat het voor een groot deel voortkomt uit perfectionisme. Doe goede vrouw, moeder, vriendin, dochter en werknemer uit willen hangen. En ik denk ook dat het echt van deze tijd is, of zie ik dat verkeerd?
@Blyt, nee, die hebben ze bij mij vergeten dan, denk ik, die schijt-aan-anderen filosofie. Waar kan ik de verkorte cursus volgen?
Ozo.
vrijdag 11 maart 2011 om 16:14
Ik kreeg zelf een spoedcursus in de eerste maanden na mijn bevalling, toen ik ontdekte dat ik non-stop stijf van de stress stond. Als mijn dochter huilde snelde ik erheen, zodat de buurvrouw maar geen last zou hebben van haar kreetjes. Ik sliep 's nachts nauwelijks om haar huilen maar voor te zijn; het leek me verschrikkelijk voor de buurvrouw als ze niet zou slapen omdat ik zo nodig een kind wilde.
Ik kwam nauwelijks buiten omdat ik anderen niet wilde lastig vallen met een baby die haar babydingen deed. Ik durfde niet te voeden in het openbaar omdat anderen daar wel eens aanstoot aan zouden kunnen nemen. Hetzelfde gold voor mijn werk. Na twee weken verlof begon ik weer thuis te werken, zodat ze maar niet ontevreden over me zouden zijn, met kind in draagdoek tegen me aangeplakt.
Ik wrong me in allerlei bochten zodat niemand maar last van ons zou hebben: man niet, buren niet, familie niet, wildvreemden niet. Zo sleepte ik mijn pasgeboren kind naar verjaardagen door het hele land omdat oma's en opa's intens teleurgesteld zouden zijn als we niet zouden komen. Resulterend in uren in achterafkamertjes doorbrengen omdat kind overstuur was van de reis en de drukte, en ik me natuurlijk ook daar intens schuldig over voelde.
Na mijn verlof viel het kwartje pas: waar was ik nou helemaal mee bezig? Ik heb me de eerste maanden van het leven van mijn kind dood- en doodongelukkig gevoeld om het iedereen maar zo veel mogelijk naar de zin te maken. Zo zonde... En toen besloot ik: schijt-aan-anderen.
Sindsdien weiger ik me schuldig te voelen. Als ik anderen moet teleurstellen dan is dan maar zo, pech voor ze. Ik ga me niet meer doodwerken om anderen te plezieren; dat is het absoluut niet waard. Ik doe waar ik zin in heb, doe wat ik belangrijk vind. Dat is namelijk het belangrijkste. En als ik terug dreig te vallen in mijn oude patroon, dan denk ik nog even terug aan mijn verloftijd, waarin ik niet eens van mijn kind heb kunnen genieten en dan weet ik het weer: schijt aan anderen.
Ik kwam nauwelijks buiten omdat ik anderen niet wilde lastig vallen met een baby die haar babydingen deed. Ik durfde niet te voeden in het openbaar omdat anderen daar wel eens aanstoot aan zouden kunnen nemen. Hetzelfde gold voor mijn werk. Na twee weken verlof begon ik weer thuis te werken, zodat ze maar niet ontevreden over me zouden zijn, met kind in draagdoek tegen me aangeplakt.
Ik wrong me in allerlei bochten zodat niemand maar last van ons zou hebben: man niet, buren niet, familie niet, wildvreemden niet. Zo sleepte ik mijn pasgeboren kind naar verjaardagen door het hele land omdat oma's en opa's intens teleurgesteld zouden zijn als we niet zouden komen. Resulterend in uren in achterafkamertjes doorbrengen omdat kind overstuur was van de reis en de drukte, en ik me natuurlijk ook daar intens schuldig over voelde.
Na mijn verlof viel het kwartje pas: waar was ik nou helemaal mee bezig? Ik heb me de eerste maanden van het leven van mijn kind dood- en doodongelukkig gevoeld om het iedereen maar zo veel mogelijk naar de zin te maken. Zo zonde... En toen besloot ik: schijt-aan-anderen.
Sindsdien weiger ik me schuldig te voelen. Als ik anderen moet teleurstellen dan is dan maar zo, pech voor ze. Ik ga me niet meer doodwerken om anderen te plezieren; dat is het absoluut niet waard. Ik doe waar ik zin in heb, doe wat ik belangrijk vind. Dat is namelijk het belangrijkste. En als ik terug dreig te vallen in mijn oude patroon, dan denk ik nog even terug aan mijn verloftijd, waarin ik niet eens van mijn kind heb kunnen genieten en dan weet ik het weer: schijt aan anderen.
vrijdag 11 maart 2011 om 16:22
Tip: draai het eens om. Ben jij ook zo kritisch tegenover je echtgenoot? Neem jij het vriendinnen kwalijk als ze het druk hebben? En wat betreft je werk: dat is zakelijk. Als minder werken niet kan, dan hadden ze dat moeten zeggen.
En ik vind het juist een goed voorbeeld voor je kinderen dat je werkt.
En ik vind het juist een goed voorbeeld voor je kinderen dat je werkt.
vrijdag 11 maart 2011 om 16:30
Houd in je achtwerhoofd niemand is perfect en degene die beweerd van wel liegt en is derhalve niet perfect.
Lees dit eens: http://www.leren.nl/cursu ... iteit/energie/moeten.html
Is RET wat voor je? http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke ... iteit/ret/
Lees dit eens: http://www.leren.nl/cursu ... iteit/energie/moeten.html
Is RET wat voor je? http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke ... iteit/ret/
vrijdag 11 maart 2011 om 16:33
Ik heb ook de schijt-aan-anderen filosofie leren kennen. Ik heb nu maar even besloten je dat hele verhaal te besparen. Het komt er wel op neer dat jij mss wel constant rekening houdt met anderen maar dat dat niet wil zeggen dat anderen rekening met jou zullen houden, ook niet wanneer je dat nodig hebt.
Ik heb zelf meegemaakt EN van anderen gehoord dat zij aan het belang van hun werk hebben gedacht ipv die van zichzelf. Toen het zo uitkwam werden ze wel keihard op straat gezet, kregen een demotie of slechte beoordelingen (met alle gevolgen van dien) die eerst alleen maar lovend waren. Dus denk nog eens een keer extra goed na wanneer je je werk boven jezelf plaatst.
Als je man klaagt dan is het natuurlijk wel belangrijk om daar aandacht aan te geven. Is het redelijk wat hij verwacht? Wat kan hij doen om er voor te zorgen dat jij ruimte krijgt om aan zijn gemis te kunnen voldoen?
Ik heb zelf meegemaakt EN van anderen gehoord dat zij aan het belang van hun werk hebben gedacht ipv die van zichzelf. Toen het zo uitkwam werden ze wel keihard op straat gezet, kregen een demotie of slechte beoordelingen (met alle gevolgen van dien) die eerst alleen maar lovend waren. Dus denk nog eens een keer extra goed na wanneer je je werk boven jezelf plaatst.
Als je man klaagt dan is het natuurlijk wel belangrijk om daar aandacht aan te geven. Is het redelijk wat hij verwacht? Wat kan hij doen om er voor te zorgen dat jij ruimte krijgt om aan zijn gemis te kunnen voldoen?
vrijdag 11 maart 2011 om 16:38
vrijdag 11 maart 2011 om 23:28
ik heb ook zo'n RET cursus van 10 lessen gedaan en kan t iedereen aanraden! Heb precies hetzelfde gevoel als TO, enige verschil is dat ik geen kinderen heb.
Probleem daarvan is dat ik geen kinderen wil (durf) omdat ik bang ben om dan helemaal in te storten. kan ik dat allemaal wel, opvoeden, regelen, hier en daar sjezen voor ze, druk druk oja en nog werken, sporten, vriendinnen, relatie pffff benauwd word ik dr van!
in de RET training kwam er bij mij uit dat ik super onzeker ben door vervelende gebeurtenissen van vroeger, daardoor ben ik erg perfectionistisch geworden; als ik alles maar tot in de puntjes regel dan moet t goedgaan. als er dan n kleinigheidje misgaat dat heb ik t blijkbaar toch net niet goed genoeg geregeld vt voren dus hoppa weer de lat iets hoger....
mensen die veel zelfvertrouwen hebben, die hebben dat niet omdat ze zo goed zijn in alles, die hebben de lat veel lager liggen, dus is het resultaat altijd goed, en dat gaat je zelfvertrouwen nog iets omhoog.
Probleem daarvan is dat ik geen kinderen wil (durf) omdat ik bang ben om dan helemaal in te storten. kan ik dat allemaal wel, opvoeden, regelen, hier en daar sjezen voor ze, druk druk oja en nog werken, sporten, vriendinnen, relatie pffff benauwd word ik dr van!
in de RET training kwam er bij mij uit dat ik super onzeker ben door vervelende gebeurtenissen van vroeger, daardoor ben ik erg perfectionistisch geworden; als ik alles maar tot in de puntjes regel dan moet t goedgaan. als er dan n kleinigheidje misgaat dat heb ik t blijkbaar toch net niet goed genoeg geregeld vt voren dus hoppa weer de lat iets hoger....
mensen die veel zelfvertrouwen hebben, die hebben dat niet omdat ze zo goed zijn in alles, die hebben de lat veel lager liggen, dus is het resultaat altijd goed, en dat gaat je zelfvertrouwen nog iets omhoog.
zaterdag 12 maart 2011 om 08:39
Ik heb ooit al eens een RETcursus gevolgd, maar dan gericht op faalangst op school, dus het idee erachter ken ik.
Tsja, ik vind het soms zo lastig om te bepalen wat ik wil en wat de buitenwereld van mij verwacht.
En ik ben nog steeds dat meisje dat iedereen tevreden wil stellen, want ik wil niemand teleurstellen. Ik moet echt leren om mijn eigen plan te trekken denk ik, dat is iets waar ik steeds tegenaan loop.
Maar ik vind het moeilijk, om een eigen plan te trekken in de ratrace van tegenwoordig, het leven van alledag.
En wat mijn werk betreft, ik realiseer me (gelukkig) heel goed dat ik hier zeker moet doen waar ik mij goed bij voel, van hen krijg ik het niet op een presenteerblaadje aangereikt. En als er bijv. gereorganiseerd moet worden, dan doen ze dat ook gewoon. Of dat nou vervelend voor mij is of niet..bij wijze van spreken.
Tsja, ik vind het soms zo lastig om te bepalen wat ik wil en wat de buitenwereld van mij verwacht.
En ik ben nog steeds dat meisje dat iedereen tevreden wil stellen, want ik wil niemand teleurstellen. Ik moet echt leren om mijn eigen plan te trekken denk ik, dat is iets waar ik steeds tegenaan loop.
Maar ik vind het moeilijk, om een eigen plan te trekken in de ratrace van tegenwoordig, het leven van alledag.
En wat mijn werk betreft, ik realiseer me (gelukkig) heel goed dat ik hier zeker moet doen waar ik mij goed bij voel, van hen krijg ik het niet op een presenteerblaadje aangereikt. En als er bijv. gereorganiseerd moet worden, dan doen ze dat ook gewoon. Of dat nou vervelend voor mij is of niet..bij wijze van spreken.
Ozo.
zaterdag 12 maart 2011 om 10:29
Hoe meer je voor anderen gaat doen, hoe meer ze van je verwachten. Het is immers heel normaal/vanzelfsprekend dat je dit en dat doet. (Het wordt ook niet gewaardeerd want het is normaal). Wanneer je dat allemaal niet meer doet dan wordt er geklaagd. Maar mss was jouw dienstverlening wel op een veels te hoog niveau en kunnen zij het best zelf (regelen).
Een vraagje wat mss helpt om je eigen plan te trekken. Wanneer voel jij je vol energie? De activiteiten die je energie geven zou ik absoluut in je plan opnemen. De activiteiten (en mensen) die energie aan je onttrekken zoveel mogelijk vermijden. Blijf bij jezelf.
Mss dat een 'personal coach' je kan helpen om zaken in balans te houden op een manier dat jij je er goed bij voelt.
Ik ben trouwens ook een perfectionist uit onzekerheid (wat ik liever niet toegeef maar goed toch maar gedaan).Van 'perfect' ben ik via 'goed' naar 'acceptabel' gegaan. Dit laatste vind ik nog wel moeilijk. Het is wel een eyeopener voor mij. Er is echt niks naars gebeurd omdat ik het wat minder doe (ik heb zelfs minder aan mezelf opgelegde verplichtingen nu).
Een vraagje wat mss helpt om je eigen plan te trekken. Wanneer voel jij je vol energie? De activiteiten die je energie geven zou ik absoluut in je plan opnemen. De activiteiten (en mensen) die energie aan je onttrekken zoveel mogelijk vermijden. Blijf bij jezelf.
Mss dat een 'personal coach' je kan helpen om zaken in balans te houden op een manier dat jij je er goed bij voelt.
Ik ben trouwens ook een perfectionist uit onzekerheid (wat ik liever niet toegeef maar goed toch maar gedaan).Van 'perfect' ben ik via 'goed' naar 'acceptabel' gegaan. Dit laatste vind ik nog wel moeilijk. Het is wel een eyeopener voor mij. Er is echt niks naars gebeurd omdat ik het wat minder doe (ik heb zelfs minder aan mezelf opgelegde verplichtingen nu).
