Psyche
alle pijlers
Sociale angst
zondag 13 maart 2011 om 20:15
Ik ben op zoek naar tips!
Lange tijd heb ik onder grote druk gestaan door een zware baan en ik heb veel veranderingen in mijn leven doorgemaakt in korte tijd. Geen rotdingen, maar ik ben heel lang zo enorm gespannen geweest door deze veranderingen allemaal, (alles moet ook perfect gaan, zit in mijn aard) dat ik strak gespannen sta en mijn lichaam lijkt gewend te zijn geraakt aan stressreacties vertonen tijdens alle situaties die met andere mensen te maken heeft. Tijdens sollicitatiegesprekken was ik zo gespannen, ik schrok van reacties zoals rood worden, trillende handen, hartkloppingen en ademhaling niet onder controle. Toen ik dat meemaakte, vond ik dat zo erg, en dat is momenteel een beetje uit de hand gelopen. Ik kreeg die lichamelijke reacties vaker, en ook in sociale situaties, tijdens activiteiten die ik normaal altijd erg fijn vond! Zoals uit eten met vrienden.
Nu ben ik zover dat ik ALTIJD opzie tegen dingen die ik anders erg leuk vond! En daar baal ik enorm van.
Ik ben, lijkt dus wel, een sociale fobie ontwikkelt. De kern hierbij is: ik ben bijv. tijdens feestjes niet bang om niks te zeggen te hebben, om een muurbloem te zijn, nee, ik ben alleen maar heel erg bang dat ik ga trillen, dat ik weke benen krijg, dat ik rood word, en daar schaam ik me kapot voor. Ik accepteer het niet! En dat maakt het alleen maar erger.
Omdat ik alle veranderingen in mijn leven zo slecht trok, heb ik psychologische hulp gezocht en ben nu in behandeling voor een burn-out. Dat was de diagnose. En ik geloof het wel, ik ben overbelast geraakt. Maar ik heb nu zo'n last van het sociale gebeuren! Mijn psych, waartegen ik enorm eerlijk ben, vindt mijn lichamelijke klachten en de angst overigens normaal en zegt dat het zal verdwijnen. Ik vind dat het niet opschiet en ik wil dit gewoon niet!
En nu dus op zoek naar tips, ik hoorde eens iets over hypnotherapie bijv. Misschien als aanvulling op de burn-out behandeling aan te raden...
Ik wil zoo ontzettend graag weer denken 'leuk!' als iemand iets voorstelt. Zoals ik altijd was! Ik ken mezelf zo helemaal niet. Het maakt me verdrietig dat het gevoel van lekker zorgeloos genieten van sociale situaties kwijt ben geraakt.
Hoop op ideeën, misschien zijn er mensen die iets herkennen en kunnen vertellen wat hen goed heeft geholpen e.d.?
Lange tijd heb ik onder grote druk gestaan door een zware baan en ik heb veel veranderingen in mijn leven doorgemaakt in korte tijd. Geen rotdingen, maar ik ben heel lang zo enorm gespannen geweest door deze veranderingen allemaal, (alles moet ook perfect gaan, zit in mijn aard) dat ik strak gespannen sta en mijn lichaam lijkt gewend te zijn geraakt aan stressreacties vertonen tijdens alle situaties die met andere mensen te maken heeft. Tijdens sollicitatiegesprekken was ik zo gespannen, ik schrok van reacties zoals rood worden, trillende handen, hartkloppingen en ademhaling niet onder controle. Toen ik dat meemaakte, vond ik dat zo erg, en dat is momenteel een beetje uit de hand gelopen. Ik kreeg die lichamelijke reacties vaker, en ook in sociale situaties, tijdens activiteiten die ik normaal altijd erg fijn vond! Zoals uit eten met vrienden.
Nu ben ik zover dat ik ALTIJD opzie tegen dingen die ik anders erg leuk vond! En daar baal ik enorm van.
Ik ben, lijkt dus wel, een sociale fobie ontwikkelt. De kern hierbij is: ik ben bijv. tijdens feestjes niet bang om niks te zeggen te hebben, om een muurbloem te zijn, nee, ik ben alleen maar heel erg bang dat ik ga trillen, dat ik weke benen krijg, dat ik rood word, en daar schaam ik me kapot voor. Ik accepteer het niet! En dat maakt het alleen maar erger.
Omdat ik alle veranderingen in mijn leven zo slecht trok, heb ik psychologische hulp gezocht en ben nu in behandeling voor een burn-out. Dat was de diagnose. En ik geloof het wel, ik ben overbelast geraakt. Maar ik heb nu zo'n last van het sociale gebeuren! Mijn psych, waartegen ik enorm eerlijk ben, vindt mijn lichamelijke klachten en de angst overigens normaal en zegt dat het zal verdwijnen. Ik vind dat het niet opschiet en ik wil dit gewoon niet!
En nu dus op zoek naar tips, ik hoorde eens iets over hypnotherapie bijv. Misschien als aanvulling op de burn-out behandeling aan te raden...
Ik wil zoo ontzettend graag weer denken 'leuk!' als iemand iets voorstelt. Zoals ik altijd was! Ik ken mezelf zo helemaal niet. Het maakt me verdrietig dat het gevoel van lekker zorgeloos genieten van sociale situaties kwijt ben geraakt.
Hoop op ideeën, misschien zijn er mensen die iets herkennen en kunnen vertellen wat hen goed heeft geholpen e.d.?
dinsdag 22 maart 2011 om 14:25
@Ashley
Onwijs bedankt voor je reactie.
Ik heb t er best moeilijk mee. Ik heb goede en slechte dagen, maar ben heel blij dat ik deze blog herkenning vind.
Ik merk zelf dat ik moeite heb om mijn gedachten los te laten. Als ik ergens loop dan vul ik in voor mensen, dat ze dingen voor mij denken. Ik kan moeilijk slagen voor kleding omdat ik niets leuk vind staan.
Verder merk ik op mijn werk dat ik altijd mij vrolijk voor doe, vrolijker dan ik ben, omdat men dat ook gewend is. Collega's noemen mij weleens 'zonnestraaltje' maar t voelt helemaal niet zo......Ik voel vooral de pijn...lichamelijk en geestelijk.
Ja ik moet veel van mijzelf. Mijn huis moet netjes zijn, ik moet er zelf piekfijn uitzien, mijn collega's en baas moeten mij aardig vinden, mijn werk moet goed zijn. Ik moet elke week nieuwe bloemen hebben (die verlepte kan ik geen dag laten staan). Ik moet persee reageren op dat smsje..en ga zo maar door. Ik kan en wil geen fout maken.
Klachten die bij mij opkwamen is oa. de zware vermoeidheid, het niet helder kunnen nadenken, hoofd vol zitten en nog vermoeider worden bij een poging om na te denken.
Bij bijv. niet sporten voel ik mij heel schuldig..Maar ik heb hierdoor al een half jaar niet gesport. Gewoonweg omdat ik zo moe ben. Ik merk weer bijv. tijdens t vrijen met mijn vriend dat ik mij schaam voor mijn lijf. Niet dat ik te dik ben, maar t mag allemaal wat strakker enzo...daardoor voel ik mij weer ellendig...
En ga zo weer door.
Wat voor ontspanningsoefeningen doe jij? En waar kan ik die vinden?
Groetjes, Angel
Onwijs bedankt voor je reactie.
Ik heb t er best moeilijk mee. Ik heb goede en slechte dagen, maar ben heel blij dat ik deze blog herkenning vind.
Ik merk zelf dat ik moeite heb om mijn gedachten los te laten. Als ik ergens loop dan vul ik in voor mensen, dat ze dingen voor mij denken. Ik kan moeilijk slagen voor kleding omdat ik niets leuk vind staan.
Verder merk ik op mijn werk dat ik altijd mij vrolijk voor doe, vrolijker dan ik ben, omdat men dat ook gewend is. Collega's noemen mij weleens 'zonnestraaltje' maar t voelt helemaal niet zo......Ik voel vooral de pijn...lichamelijk en geestelijk.
Ja ik moet veel van mijzelf. Mijn huis moet netjes zijn, ik moet er zelf piekfijn uitzien, mijn collega's en baas moeten mij aardig vinden, mijn werk moet goed zijn. Ik moet elke week nieuwe bloemen hebben (die verlepte kan ik geen dag laten staan). Ik moet persee reageren op dat smsje..en ga zo maar door. Ik kan en wil geen fout maken.
Klachten die bij mij opkwamen is oa. de zware vermoeidheid, het niet helder kunnen nadenken, hoofd vol zitten en nog vermoeider worden bij een poging om na te denken.
Bij bijv. niet sporten voel ik mij heel schuldig..Maar ik heb hierdoor al een half jaar niet gesport. Gewoonweg omdat ik zo moe ben. Ik merk weer bijv. tijdens t vrijen met mijn vriend dat ik mij schaam voor mijn lijf. Niet dat ik te dik ben, maar t mag allemaal wat strakker enzo...daardoor voel ik mij weer ellendig...
En ga zo weer door.
Wat voor ontspanningsoefeningen doe jij? En waar kan ik die vinden?
Groetjes, Angel
