Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
woensdag 30 september 2009 om 18:50
Hey moon, hoezo stop je met Efexor? Was dat de bedoeling, en op hoeveel zat je nog?
Choco, wacht eerst maar af hoe het gaat bij die traumatoloog. En maak je niet te druk om dat 'verwerken', op het moment dat je daar je best voor doet wil het maar niet opschieten dus niet te druk maken. Daarbij is verwerken zo'n abstract begrip dat je er vanzelf kriebels van krijgt.
Choco, wacht eerst maar af hoe het gaat bij die traumatoloog. En maak je niet te druk om dat 'verwerken', op het moment dat je daar je best voor doet wil het maar niet opschieten dus niet te druk maken. Daarbij is verwerken zo'n abstract begrip dat je er vanzelf kriebels van krijgt.
woensdag 30 september 2009 om 18:55
lieveranoniemm... misschien moet je ook naar jezelf luisteren. Als je denkt het is nu niet geschikt, het is teveel, dan is dat zo. Dat kan de persoon tegenover je niet beter beoordelen dan jijzelf.
Ik vraag me af, hoe ver moet je gaan, voordat je weer omhoog mag klimmen? Dat is een goeie vraag hoor. Vraag dat eens aan je psych, dat is belangrijk. Is het de bedoeling dat je over de rand gaat (crisis)?
Maar goed, dat is mijn kritische mening over dat 'down-therapieën'... ik weet heel weinig van jou. En jij kan beter weten of dit de weg is die je moet lopen, of je klachten zo erg waren dat er iets moet gebeuren, dat je dus hier mee door moet gaan, anders krijg je hetzelfde liedje.
Nou sterkte maar.
Ik vraag me af, hoe ver moet je gaan, voordat je weer omhoog mag klimmen? Dat is een goeie vraag hoor. Vraag dat eens aan je psych, dat is belangrijk. Is het de bedoeling dat je over de rand gaat (crisis)?
Maar goed, dat is mijn kritische mening over dat 'down-therapieën'... ik weet heel weinig van jou. En jij kan beter weten of dit de weg is die je moet lopen, of je klachten zo erg waren dat er iets moet gebeuren, dat je dus hier mee door moet gaan, anders krijg je hetzelfde liedje.
Nou sterkte maar.
woensdag 30 september 2009 om 19:10
Helemaal afspelen:
Er komt een beeld in je op van een nare herinnering. Soms druk je die beelden waarschijnlijk weg, maar je kunt er ook voor gaan zitten (liggen) en de hele herinnering nog eens 'beleven'. Oftewel de film afspelen. Snap je?
Dat heb ik heel bewust gedaan met de 'film' van dingen die er tijdens mijn zgn psychose gebeurd zijn. Ik weet alles nog namelijk, en weet nog dat ik een ochtend in bed lag en dacht: ik blijf liggen en ik speel de film nog eens af. Heeft mij wel goed gedaan.
Iris, ik zat op 75 mg. Niet zoveel dus. De arts wil dat ik stop, zelf wilde ik dat niet per se. Liever niet eigenlijk, maargoed, ik luister naar de arts deze keer.
Omdat ik manisch depressief ben, kan het zijn dat een AD een manie triggert. Als ik depressief ben heeft een AD een gunstige uitwerking. Maar als ik 'goed' ben dan kan het me laten doorschieten 'omhoog'.
Snap je het zo of praat ik te vaag?
Er komt een beeld in je op van een nare herinnering. Soms druk je die beelden waarschijnlijk weg, maar je kunt er ook voor gaan zitten (liggen) en de hele herinnering nog eens 'beleven'. Oftewel de film afspelen. Snap je?
Dat heb ik heel bewust gedaan met de 'film' van dingen die er tijdens mijn zgn psychose gebeurd zijn. Ik weet alles nog namelijk, en weet nog dat ik een ochtend in bed lag en dacht: ik blijf liggen en ik speel de film nog eens af. Heeft mij wel goed gedaan.
Iris, ik zat op 75 mg. Niet zoveel dus. De arts wil dat ik stop, zelf wilde ik dat niet per se. Liever niet eigenlijk, maargoed, ik luister naar de arts deze keer.
Omdat ik manisch depressief ben, kan het zijn dat een AD een manie triggert. Als ik depressief ben heeft een AD een gunstige uitwerking. Maar als ik 'goed' ben dan kan het me laten doorschieten 'omhoog'.
Snap je het zo of praat ik te vaag?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 30 september 2009 om 19:12
quote:IrisH schreef op 30 september 2009 @ 18:55:
Maar goed, dat is mijn kritische mening over dat 'down-therapieën'... ik weet heel weinig van jou. En jij kan beter weten of dit de weg is die je moet lopen, of je klachten zo erg waren dat er iets moet gebeuren, dat je dus hier mee door moet gaan, anders krijg je hetzelfde liedje.
Leuke omschrijving. Zit wat in, inderdaad. Het 'wroeten' is soms niet zozeer nodig.
Er kunnen zelfs dingen 'aangepraat' worden.
Ik heb gelukkig geen wroet-therapie gehad. Sterker nog, essentiële dingen zijn nooit gevraagd. In ieder geval niet door GGZ.
Maar goed, dat is mijn kritische mening over dat 'down-therapieën'... ik weet heel weinig van jou. En jij kan beter weten of dit de weg is die je moet lopen, of je klachten zo erg waren dat er iets moet gebeuren, dat je dus hier mee door moet gaan, anders krijg je hetzelfde liedje.
Leuke omschrijving. Zit wat in, inderdaad. Het 'wroeten' is soms niet zozeer nodig.
Er kunnen zelfs dingen 'aangepraat' worden.
Ik heb gelukkig geen wroet-therapie gehad. Sterker nog, essentiële dingen zijn nooit gevraagd. In ieder geval niet door GGZ.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 30 september 2009 om 19:19
Rare GGZ heb jij...
lieveranoniemm, ja misschien is dat een goede optie. Dat je het even uitstelt. En als dan, nadat de storm over is, toch blijkt dat je klachten te erg zijn, dat je er iets mee wilt doen (!) dan heb je weer motivatie, en kan je verder met deze therapie.
Soms is een adempauze niet verkeerd. Even inventariseren... als het mogelijk is tenminste. Maar jij klinkt wel alsof het mogelijk is zoals ik je lees.
Dus goed, ik vertegenwoordig even de andere kant van het verhaal. Je psych zal het er -gokje- niet mee eens zijn. Maar het gaat erom wat jij vind.
lieveranoniemm, ja misschien is dat een goede optie. Dat je het even uitstelt. En als dan, nadat de storm over is, toch blijkt dat je klachten te erg zijn, dat je er iets mee wilt doen (!) dan heb je weer motivatie, en kan je verder met deze therapie.
Soms is een adempauze niet verkeerd. Even inventariseren... als het mogelijk is tenminste. Maar jij klinkt wel alsof het mogelijk is zoals ik je lees.
Dus goed, ik vertegenwoordig even de andere kant van het verhaal. Je psych zal het er -gokje- niet mee eens zijn. Maar het gaat erom wat jij vind.
woensdag 30 september 2009 om 19:29
Rare GGZ ja.
Wat er tijdens mijn 'psychose' gebeurd is, hebben ze allemaal bestempeld als wanen, denk ik. Ze hebben nooit gevraagd wat er echt gebeurd is. Ik vind dat raar.
Ook al vertel ik misschien mijn beleving van iets dat niet meer feitelijk na te gaan is... dan nog. Hoe komt een meisje vanuit land X terecht in land Q. Wat is er onderweg gebeurd? Toch raar dat ze daar niet naar vragen?
Jullie hoeven er ook niet naar te vragen hoor. Ik had gisteren een beetje een herbeleving van bepaalde stukken. Ik was heel helder, ook in mijn hoofd.
Het zijn geen traumatische ervaringen geweest, ik heb goed op mezelf gepast. Maar het is raar dat zo'n GGZ je allerlei onzin vraagt, behalve wat er gebeurd is. Vind ik.
Wat er tijdens mijn 'psychose' gebeurd is, hebben ze allemaal bestempeld als wanen, denk ik. Ze hebben nooit gevraagd wat er echt gebeurd is. Ik vind dat raar.
Ook al vertel ik misschien mijn beleving van iets dat niet meer feitelijk na te gaan is... dan nog. Hoe komt een meisje vanuit land X terecht in land Q. Wat is er onderweg gebeurd? Toch raar dat ze daar niet naar vragen?
Jullie hoeven er ook niet naar te vragen hoor. Ik had gisteren een beetje een herbeleving van bepaalde stukken. Ik was heel helder, ook in mijn hoofd.
Het zijn geen traumatische ervaringen geweest, ik heb goed op mezelf gepast. Maar het is raar dat zo'n GGZ je allerlei onzin vraagt, behalve wat er gebeurd is. Vind ik.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 30 september 2009 om 21:36
Ja dat is helemaal aan jezelf natuurlijk.
Ik voel er niks voor om nu nog met de GGZ mijn ervaringen van toen te bespreken. Maar als ze er toen naar gevraagd hadden was wel fijn geweest.
Maar je bedoelt misschien vragen naar de reden Die hoef ik eigenlijk niet te weten.
Hoewel, de SPV'er heeft wel eens iets gezegd daarover. Dat het mijn beleving was van iets dat gebeurd was, zei hij denk ik. De SPV'er heeft er ook niet zozeer deel aan, die kwam pas driekwart jaar later in beeld. Toen was het oprakelen niet zo heel relevant denk ik.
Ik voel er niks voor om nu nog met de GGZ mijn ervaringen van toen te bespreken. Maar als ze er toen naar gevraagd hadden was wel fijn geweest.
Maar je bedoelt misschien vragen naar de reden Die hoef ik eigenlijk niet te weten.
Hoewel, de SPV'er heeft wel eens iets gezegd daarover. Dat het mijn beleving was van iets dat gebeurd was, zei hij denk ik. De SPV'er heeft er ook niet zozeer deel aan, die kwam pas driekwart jaar later in beeld. Toen was het oprakelen niet zo heel relevant denk ik.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 30 september 2009 om 21:39
En in het kader van stap-voor-stap:
Ik heb een eind gewandeld.
En heb vanmiddag bij de kringloop gekeken voor een kast. Ik moet echt wat orde gaan aanbrengen in mijn chaos. Ik heb niet zoveel ruimte voor nog een kast, maargoed, momenteel ligt alles op de vloer, das ook niet handig.
Verder heb ik een folder hier liggen van de sporschool.
Date zat mij te pesten met mijn buik gisteren. Dus daar moet ik maar eens wat meer voor gaan doen, om die weg te krijgen.
(Nee niet 'dus'... het staat er los van. Hij heeft niks te zeggen over mijn buik )
Ik heb een eind gewandeld.
En heb vanmiddag bij de kringloop gekeken voor een kast. Ik moet echt wat orde gaan aanbrengen in mijn chaos. Ik heb niet zoveel ruimte voor nog een kast, maargoed, momenteel ligt alles op de vloer, das ook niet handig.
Verder heb ik een folder hier liggen van de sporschool.
Date zat mij te pesten met mijn buik gisteren. Dus daar moet ik maar eens wat meer voor gaan doen, om die weg te krijgen.
(Nee niet 'dus'... het staat er los van. Hij heeft niks te zeggen over mijn buik )
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 1 oktober 2009 om 00:17
Lag ik net nog vrolijk in bed... nu tranen met tuiten hier. Er is een blog-beoordeeltopic op het forum. Daar heb ik vanavond een en ander geschreven.
Nu lag ik in bed, in mijn hoofd een blog te schrijven (ik heb dat weleens, schrijf het alleen meestal niet op). Het was een brief aan een ex-liefde, min of meer. Een wederzijdse liefde maar het kon niet.
En ineens komt er zoveel emotie los, lag echt hysterisch te huilen in bed.
Dat wil ik niet, niet nu, ik wil slapen. Ik wil best een keer huilen maar nu even niet.
Stomme blog. Als ik deze ooit echt opschrijf komt ie no way op Viva.nl. Mooi niet dat viva met mijn verhaal aan de haal gaat.
Maar ik denk niet dat ik m al kan schrijven. Er zit zoveel emotie aan, weet niet of dat in een taalvorm past.
Dus. En ik heb toch wel lorazepam genomen. Mijn lichaam is moe, maar mijn hoofd nog niet echt.
Nu lag ik in bed, in mijn hoofd een blog te schrijven (ik heb dat weleens, schrijf het alleen meestal niet op). Het was een brief aan een ex-liefde, min of meer. Een wederzijdse liefde maar het kon niet.
En ineens komt er zoveel emotie los, lag echt hysterisch te huilen in bed.
Dat wil ik niet, niet nu, ik wil slapen. Ik wil best een keer huilen maar nu even niet.
Stomme blog. Als ik deze ooit echt opschrijf komt ie no way op Viva.nl. Mooi niet dat viva met mijn verhaal aan de haal gaat.
Maar ik denk niet dat ik m al kan schrijven. Er zit zoveel emotie aan, weet niet of dat in een taalvorm past.
Dus. En ik heb toch wel lorazepam genomen. Mijn lichaam is moe, maar mijn hoofd nog niet echt.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 1 oktober 2009 om 11:47
Ja het was lekker. Het gaat redelijk, ik ben moe van mijn emoties. Heb wel geslapen, een goede nacht ook, maar ben gisteren zooo bezig geweest met mijn hoofd, zoveel gedachtes gehad, ik ben er moe van
Broer is thuis nu. De carriere-broer. Gelukkig had ik er wel zin in dat hij zou komen (na 8 weken buitenland). Hij zit vaker in het buitenland en soms baal ik als hij terugkomt. Het is al zo vol in dit huis.
Maar afgelopen week dacht ik al: leuk als hij er weer is, en vanochtend is hij gearriveerd. Hij was wel blij me te zien geloof ik.
Broer is thuis nu. De carriere-broer. Gelukkig had ik er wel zin in dat hij zou komen (na 8 weken buitenland). Hij zit vaker in het buitenland en soms baal ik als hij terugkomt. Het is al zo vol in dit huis.
Maar afgelopen week dacht ik al: leuk als hij er weer is, en vanochtend is hij gearriveerd. Hij was wel blij me te zien geloof ik.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 1 oktober 2009 om 12:56
quote:chocolover schreef op 01 oktober 2009 @ 11:53:
Nou lekker rustig aan dan vandaag.
Lijkt me raar als mijn broer af en toe weg is. Heb je een goede band met je broer?
Wisselend. Hij is nogal arrogant en betweterig (ik dacht lange tijd dat alleen ik daar 'last' van heb, maar van een vriend van hem hoorde ik dat zijn vriendinnen zelfs met een boog om Broer heen lopen)
Het hangt erg van zijn en mijn bui af hoe goed we het met elkaar kunnen vinden. Het is meestal een beetje geforceerd.
Gaan nooit samen wat leuks doen bijvoorbeeld.
Ik heb nog twee broers. Eigenlijk kan ik alleen met mijn jongste broertje echt goed opschieten.
Heb jij broers of zussen?
Nou lekker rustig aan dan vandaag.
Lijkt me raar als mijn broer af en toe weg is. Heb je een goede band met je broer?
Wisselend. Hij is nogal arrogant en betweterig (ik dacht lange tijd dat alleen ik daar 'last' van heb, maar van een vriend van hem hoorde ik dat zijn vriendinnen zelfs met een boog om Broer heen lopen)
Het hangt erg van zijn en mijn bui af hoe goed we het met elkaar kunnen vinden. Het is meestal een beetje geforceerd.
Gaan nooit samen wat leuks doen bijvoorbeeld.
Ik heb nog twee broers. Eigenlijk kan ik alleen met mijn jongste broertje echt goed opschieten.
Heb jij broers of zussen?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 1 oktober 2009 om 14:19
Ik heb een oudere broer en oudere zus. Maar ik kan met geen van beide echt opschieten. Met het hele gezin dus niet.
Meta-communicatie (bedankt Elynn!) is er niet dus er is eigenlijk geen communicatie. En de communicatie die er wel is gaat vaak over negatieve dingen. Ik heb me er bij neergelegd. Ik heb er jarenlang mijn best voor gedaan maar het lukt gewoon niet. Jammer dan, met goede vrienden kan ik wel praten en dat vind ik belangrijker. That reminds me, zou deze week mijn moeder bellen. Zucht. Zal het meteen maar doen.
Meta-communicatie (bedankt Elynn!) is er niet dus er is eigenlijk geen communicatie. En de communicatie die er wel is gaat vaak over negatieve dingen. Ik heb me er bij neergelegd. Ik heb er jarenlang mijn best voor gedaan maar het lukt gewoon niet. Jammer dan, met goede vrienden kan ik wel praten en dat vind ik belangrijker. That reminds me, zou deze week mijn moeder bellen. Zucht. Zal het meteen maar doen.
donderdag 1 oktober 2009 om 14:40
