Psyche
alle pijlers
Ten einde raad; nog steeds last van vermoeidheid en klachten
dinsdag 2 juni 2020 15:08
ik moet even mijn verhaal kwijt omdat ik nog steeds zoekende ben naar antwoorden.
Ik voel me de laatste tijd erg moe. Nou dit is al zo wel bijna 2 jaar zo. Soms valt het mee maar soms overvalt mij die vermoeidheid en soms heb ik ook dagen dat ik wel redelijk wat energie heb en dan denk ach het valt allemaal ook wel mee en dan voel ik mij best goed en gelukkig.
waarom die vermoeidheid is begonnen weet ik ook niet precies of door welke aanleiding. Wat ik mij wel een beetje kan herinneren is dat het erger is geworden toen ik 3 jaar geleden ben verhuist naar een flat, vanuit een benedenwoning. Maar ik wil dat nog niet daar aan koppelen. Ik had toen ook een relatie en dat liep ook al niet zo lekker meer, ook omdat ik toen al vrij moe was en snel geïrriteerd en prikkelbaar. Dacht natuurlijk eerst altijd dat het door mijn hormonen kwam en door de huisarts is toen PMS vastgesteld en kreeg ik vitamine b6 wat waarschijnlijk zou moeten helpen. En dan krijg ik zo placebo effect van dat het hielp maar was ook maar van korte duur.
Op een gegeven moment heb ik toch mijn relatie uitgemaakt, ook omdat ik toen veel op mijn tenen liep en het liep al niet lekker. Dacht misschien is dat de oorzaak wel en even voelde ik mij wel redelijk goed en blij dat ik die keuze heb gemaakt, maar toch kwam die vermoeidheid weer.
na een tijdje had ik wel weer zin om te daten en dacht ik misschien helpt dat juist wel. Ik heb toen 1 keer gedate, maar na die ene keer had ik er al geen zin meer in en geen energie om er mee verder te gaan.
Ik had eerst ook 3 losse baantjes bij 2 verschillende werkgevers, ik dacht dat het daar aan lag, dat gevlieg de hele tijd dus uiteindelijk ander werk gezocht en kreeg 1 werkgever. Eerst dacht ik eindelijk wat meer vastigheid en 1 werkgever en gewoon overdag werken. Maar ook niet van lange duur.
En op een gegeven moment ga ik mij toch ook afvragen hoe dat kan dat ik steeds vermoeid ben afwisselend met energie. Waar ik vroeger erg van kon genieten lukt mij nu niet meer, heel soms wel hoor. En dan opeens denk ik, misschien moet ik wel weer gaan daten, gewoon verliefd worden. Daar heb ik dan wel zin in, maar op een gegeven moment haak ik toch af omdat ik er dan geen zin meer in heb omdat ik mij vermoeid voel en die energie niet meer heb.
voorheen dacht ik altijd, wacht maar tot het mooier weer wordt en langer licht, dan wordt het vast beter. Maar nog steeds hetzelfde probleem. Afgelopen jaar heb ik wel iemand ontmoet, vorig jaar december. Omdat hij mijn auto heeft gemaakt bleven we contact houden. hij had een relatie, maar wou gewoon vriendschap opbouwen. ik kreeg ook wel de nodige aandacht en complimenten en dat voelde goed en daardoor voelde ik mee een tijd iets beter. Uiteindelijk sex met hem gehad, omdat ik dacht misschien helpt dat wel. Want ik hoorde dat sex ook goed was voor je gelukshormoon en je zelfbeeld. Maar na die keer had ik al spijt en voelde het niet goed. uiteindelijk nu geen contact meer met hem
Vorig jaar een eetstoornis ontwikkeld, en ik dacht als ik wat af zou vallen dan zou ik mij vast beter voelen. En had ik toch ergens controle over, maar ook niet van lange duur want op een gegeven moment voelde ik mij slecht omdat ik mij zelf al het eten verbood. En nu dit jaar nog geen verbeteringen en ik heb echt van alles geprobeerd.
Soms denk ik, zou ik dan toch onbewust veel piekeren of mij druk maken? IK ben wel stress gevoelig en snel overprikkeld.
Maar vaak als ik vermoeid ben, heb ik echt moeite om uit bed te komen, mijn door de dag te slepen.
Door die vermoeidheid ben ik emotioneler dan anders en kan ik om alles wel huilen.
Ben ik zo geïrriteerd en prikkelbaar. Heb ik geen concentratie meer, kan ik minder goed nadenken, en weet ik soms niet hoe ik bepaalde woorden moet schrijven, heb ik regelmatig spierpijn en pijn in mijn onderrug, last van mijn keel en kan ik echt niet meer genieten.
En valt alles gewoon heel zwaar. Soms zou ik dan wel de hele dag willen slapen en heb ik nergens meer zin in. Soms zo erg dat ik wel eens denk aan de dood. Dat ik dan denk, als ik er niet meer ben hoef ik dit ook niet met mij mee te dragen.
Want op sommige momenten denk ik echt aan de rust. Denk ik aan vakantie of dat ik gewoon ergens zit in de rust. Gewoon op vakantie even ontspannen en genieten. Gewoon even niks moeten.
En ik heb al van alles geprobeerd. Vaak denk ik, gewoon ontspannen en nergens aan denken. Je niet zo druk maken, de controle loslaten en minder piekeren maar dat is niet zo gemakkelijk.
Of denk ik misschien moet ik wel even weg, even wat leuks doen dan ga ik naar mijn ouders of zusje, even op pad, maar vaak halverwege heb ik geen zin meer omdat ik mij vermoeid voel, geen energie heb en dan wel graag naar huis wil.
Eerst dacht ik dat het aan mijn hormonen lag, dat het vlak voor mijn menstruatie zo was, ben begonnen met de pil slikken maar helaas nog geen verbetering. Vaak denk ik, misschien moet ik wel er even uit, even wandelen en vaak ga ik wel wandelen dan dat doe ik nu nog steeds wel.
Maar voel mij daardoor niet altijd beter. Soms ben ik echt bekaf en buiten adem. Zelfs het huishouden kost mij soms energie en dan denk ik moet dat nog allemaal doen etc. Of dan denk ik, misschien moet ik toch maar gezonder eten en afvallen.
Dan ben ik weer bezig met afvallen en minder eten. Dan denk ik misschien helpt dat. voel ik mij dan enigszins iets beter als ik wat gezonder eet. Laatst begonnen met het drinken van groene smoothies omdat ik had gelezen dat dat goed was en je er energie van kreeg, maar toch weer mee gestopt na een tijd.
Soms heb ik wel dagen dat ik mij wel goed voel, iets meer energie, wel vermoeid, maar minder erg. En dan voel ik me vaak ook wat gelukkiger.
ben wel vaak naar de huisarts geweest, maar elke keer wordt ik weer doorgestuurd naar instanties omdat ze denken dat het psychische is. Misschien is dat ook wel zo, maar je zou toch zeggen dat ik mij op een gegeven moment beter zou moeten voelen?
Maar ik merk zelf maar weinig verbetering van. En toch zou mijn vermoeidheid ergens vandaan moeten komen.
soms denk ik als dit zo mijn hele leven blijft?
Ik heb nu wel hulp van een psycholoog, en heb wel opdrachten mee gekregen en daar ben ik ook veel mee bezig, maar soms dringt dat niet tot me door. Mijn psycholoog zei laatst, het is niet raar bedoelt maar je hebt al zoveel hulp gehad en op een gegeven moment ben je uitbehandeld. Je hebt al zoveel handvaten mee gekregen, dat je het uiteindelijk toch zelf moet doen. Maar keer op keer probeer ik wel steeds uit te leggen wat ik voel en waar ik last van heb, maar heb niet het gevoel dat er altijd iemand naar mij luistert en denk ik vaak: Laat maar. Misschien wordt het ook wel beter.
Naar de huisarts bellen doe ik nu ook niet zo snel meer ook ivm corona. Bij mijn huisarts hebben ze weer extra regels van hou het bezoek kort en bespreek 1 klacht... En de bezoeken duren niet langer dan 10 minuten. dat houdt weerhoudt mij we van om te bellen... Want wil niet gezien worden als weer die ene lastpost. mailen is een optie maar vind ik niet professioneel
donderdag heb ik weer een sessie met mijn psycholoog, maar soms ben ik bang dat dit nooit meer beter wordt...
Soms weet ik niet hoe ik dit moet aanpakken of wat ik zelf nog kan doen... Iemand die mij misschien eventueel wat tips kunnen geven?
Mijn bloed en waardes waren allemaal goed, ben al zo vaak getest.... Maar wil op mezelf ook geen etiket plakken en soms denk ik misschien ben ik wel chronisch vermoeid ofz... want vindt wel erg lang duren, want wil ook gewoon kunnen genieten etc
Ik voel me de laatste tijd erg moe. Nou dit is al zo wel bijna 2 jaar zo. Soms valt het mee maar soms overvalt mij die vermoeidheid en soms heb ik ook dagen dat ik wel redelijk wat energie heb en dan denk ach het valt allemaal ook wel mee en dan voel ik mij best goed en gelukkig.
waarom die vermoeidheid is begonnen weet ik ook niet precies of door welke aanleiding. Wat ik mij wel een beetje kan herinneren is dat het erger is geworden toen ik 3 jaar geleden ben verhuist naar een flat, vanuit een benedenwoning. Maar ik wil dat nog niet daar aan koppelen. Ik had toen ook een relatie en dat liep ook al niet zo lekker meer, ook omdat ik toen al vrij moe was en snel geïrriteerd en prikkelbaar. Dacht natuurlijk eerst altijd dat het door mijn hormonen kwam en door de huisarts is toen PMS vastgesteld en kreeg ik vitamine b6 wat waarschijnlijk zou moeten helpen. En dan krijg ik zo placebo effect van dat het hielp maar was ook maar van korte duur.
Op een gegeven moment heb ik toch mijn relatie uitgemaakt, ook omdat ik toen veel op mijn tenen liep en het liep al niet lekker. Dacht misschien is dat de oorzaak wel en even voelde ik mij wel redelijk goed en blij dat ik die keuze heb gemaakt, maar toch kwam die vermoeidheid weer.
na een tijdje had ik wel weer zin om te daten en dacht ik misschien helpt dat juist wel. Ik heb toen 1 keer gedate, maar na die ene keer had ik er al geen zin meer in en geen energie om er mee verder te gaan.
Ik had eerst ook 3 losse baantjes bij 2 verschillende werkgevers, ik dacht dat het daar aan lag, dat gevlieg de hele tijd dus uiteindelijk ander werk gezocht en kreeg 1 werkgever. Eerst dacht ik eindelijk wat meer vastigheid en 1 werkgever en gewoon overdag werken. Maar ook niet van lange duur.
En op een gegeven moment ga ik mij toch ook afvragen hoe dat kan dat ik steeds vermoeid ben afwisselend met energie. Waar ik vroeger erg van kon genieten lukt mij nu niet meer, heel soms wel hoor. En dan opeens denk ik, misschien moet ik wel weer gaan daten, gewoon verliefd worden. Daar heb ik dan wel zin in, maar op een gegeven moment haak ik toch af omdat ik er dan geen zin meer in heb omdat ik mij vermoeid voel en die energie niet meer heb.
voorheen dacht ik altijd, wacht maar tot het mooier weer wordt en langer licht, dan wordt het vast beter. Maar nog steeds hetzelfde probleem. Afgelopen jaar heb ik wel iemand ontmoet, vorig jaar december. Omdat hij mijn auto heeft gemaakt bleven we contact houden. hij had een relatie, maar wou gewoon vriendschap opbouwen. ik kreeg ook wel de nodige aandacht en complimenten en dat voelde goed en daardoor voelde ik mee een tijd iets beter. Uiteindelijk sex met hem gehad, omdat ik dacht misschien helpt dat wel. Want ik hoorde dat sex ook goed was voor je gelukshormoon en je zelfbeeld. Maar na die keer had ik al spijt en voelde het niet goed. uiteindelijk nu geen contact meer met hem
Vorig jaar een eetstoornis ontwikkeld, en ik dacht als ik wat af zou vallen dan zou ik mij vast beter voelen. En had ik toch ergens controle over, maar ook niet van lange duur want op een gegeven moment voelde ik mij slecht omdat ik mij zelf al het eten verbood. En nu dit jaar nog geen verbeteringen en ik heb echt van alles geprobeerd.
Soms denk ik, zou ik dan toch onbewust veel piekeren of mij druk maken? IK ben wel stress gevoelig en snel overprikkeld.
Maar vaak als ik vermoeid ben, heb ik echt moeite om uit bed te komen, mijn door de dag te slepen.
Door die vermoeidheid ben ik emotioneler dan anders en kan ik om alles wel huilen.
Ben ik zo geïrriteerd en prikkelbaar. Heb ik geen concentratie meer, kan ik minder goed nadenken, en weet ik soms niet hoe ik bepaalde woorden moet schrijven, heb ik regelmatig spierpijn en pijn in mijn onderrug, last van mijn keel en kan ik echt niet meer genieten.
En valt alles gewoon heel zwaar. Soms zou ik dan wel de hele dag willen slapen en heb ik nergens meer zin in. Soms zo erg dat ik wel eens denk aan de dood. Dat ik dan denk, als ik er niet meer ben hoef ik dit ook niet met mij mee te dragen.
Want op sommige momenten denk ik echt aan de rust. Denk ik aan vakantie of dat ik gewoon ergens zit in de rust. Gewoon op vakantie even ontspannen en genieten. Gewoon even niks moeten.
En ik heb al van alles geprobeerd. Vaak denk ik, gewoon ontspannen en nergens aan denken. Je niet zo druk maken, de controle loslaten en minder piekeren maar dat is niet zo gemakkelijk.
Of denk ik misschien moet ik wel even weg, even wat leuks doen dan ga ik naar mijn ouders of zusje, even op pad, maar vaak halverwege heb ik geen zin meer omdat ik mij vermoeid voel, geen energie heb en dan wel graag naar huis wil.
Eerst dacht ik dat het aan mijn hormonen lag, dat het vlak voor mijn menstruatie zo was, ben begonnen met de pil slikken maar helaas nog geen verbetering. Vaak denk ik, misschien moet ik wel er even uit, even wandelen en vaak ga ik wel wandelen dan dat doe ik nu nog steeds wel.
Maar voel mij daardoor niet altijd beter. Soms ben ik echt bekaf en buiten adem. Zelfs het huishouden kost mij soms energie en dan denk ik moet dat nog allemaal doen etc. Of dan denk ik, misschien moet ik toch maar gezonder eten en afvallen.
Dan ben ik weer bezig met afvallen en minder eten. Dan denk ik misschien helpt dat. voel ik mij dan enigszins iets beter als ik wat gezonder eet. Laatst begonnen met het drinken van groene smoothies omdat ik had gelezen dat dat goed was en je er energie van kreeg, maar toch weer mee gestopt na een tijd.
Soms heb ik wel dagen dat ik mij wel goed voel, iets meer energie, wel vermoeid, maar minder erg. En dan voel ik me vaak ook wat gelukkiger.
ben wel vaak naar de huisarts geweest, maar elke keer wordt ik weer doorgestuurd naar instanties omdat ze denken dat het psychische is. Misschien is dat ook wel zo, maar je zou toch zeggen dat ik mij op een gegeven moment beter zou moeten voelen?
Maar ik merk zelf maar weinig verbetering van. En toch zou mijn vermoeidheid ergens vandaan moeten komen.
soms denk ik als dit zo mijn hele leven blijft?
Ik heb nu wel hulp van een psycholoog, en heb wel opdrachten mee gekregen en daar ben ik ook veel mee bezig, maar soms dringt dat niet tot me door. Mijn psycholoog zei laatst, het is niet raar bedoelt maar je hebt al zoveel hulp gehad en op een gegeven moment ben je uitbehandeld. Je hebt al zoveel handvaten mee gekregen, dat je het uiteindelijk toch zelf moet doen. Maar keer op keer probeer ik wel steeds uit te leggen wat ik voel en waar ik last van heb, maar heb niet het gevoel dat er altijd iemand naar mij luistert en denk ik vaak: Laat maar. Misschien wordt het ook wel beter.
Naar de huisarts bellen doe ik nu ook niet zo snel meer ook ivm corona. Bij mijn huisarts hebben ze weer extra regels van hou het bezoek kort en bespreek 1 klacht... En de bezoeken duren niet langer dan 10 minuten. dat houdt weerhoudt mij we van om te bellen... Want wil niet gezien worden als weer die ene lastpost. mailen is een optie maar vind ik niet professioneel
donderdag heb ik weer een sessie met mijn psycholoog, maar soms ben ik bang dat dit nooit meer beter wordt...
Soms weet ik niet hoe ik dit moet aanpakken of wat ik zelf nog kan doen... Iemand die mij misschien eventueel wat tips kunnen geven?
Mijn bloed en waardes waren allemaal goed, ben al zo vaak getest.... Maar wil op mezelf ook geen etiket plakken en soms denk ik misschien ben ik wel chronisch vermoeid ofz... want vindt wel erg lang duren, want wil ook gewoon kunnen genieten etc
dinsdag 2 juni 2020 15:39
dinsdag 2 juni 2020 15:55
Ik loop al jaren te kloten met mezelf. Heb vaker geen energie dan wel en heb al jaren vlagen van depressie (lusteloos, onzeker, angsten, woede). Jarenlang heb ik gezocht naar oorzaken en oplossingen, maar het kwam altijd terug.
Een half jaar geleden kwam ik online de diagnose pmdd tegen en herken mezelf hier ontzettend in. Heb over 1,5 week een afspraak bij de gynaecoloog en hopelijk neemt hij/zij me serieus, want volgens mij is het nog niet een breed geaccepteerd iets in NL. Mijn huisarts had er nog nooit van gehoord. Heb de afgelopen maanden mijn cyclus bijgehouden en per dag beschreven welke klachten ik had. Hopelijk helpt dat bij het consult.
Pmdd is de overtreffende trap van pms en waar pms goed reageert op hormonen, doet pmdd juist het tegenovergestelde.
Ik ben geen gynaecoloog of psycholoog, maar ik herken veel van wat je schrijft, dus misschien is het een onderzoekje waard?
Hier alvast een linkje
https://vrouwenpoliboxmeer.nl/premenstrueel-syndroom/
Een half jaar geleden kwam ik online de diagnose pmdd tegen en herken mezelf hier ontzettend in. Heb over 1,5 week een afspraak bij de gynaecoloog en hopelijk neemt hij/zij me serieus, want volgens mij is het nog niet een breed geaccepteerd iets in NL. Mijn huisarts had er nog nooit van gehoord. Heb de afgelopen maanden mijn cyclus bijgehouden en per dag beschreven welke klachten ik had. Hopelijk helpt dat bij het consult.
Pmdd is de overtreffende trap van pms en waar pms goed reageert op hormonen, doet pmdd juist het tegenovergestelde.
Ik ben geen gynaecoloog of psycholoog, maar ik herken veel van wat je schrijft, dus misschien is het een onderzoekje waard?
Hier alvast een linkje
https://vrouwenpoliboxmeer.nl/premenstrueel-syndroom/
anoniem_383378 wijzigde dit bericht op 02-06-2020 16:20
6.67% gewijzigd
dinsdag 2 juni 2020 16:17
Mijn psycholoog zei laatst, het is niet raar bedoelt maar je hebt al zoveel hulp gehad en op een gegeven moment ben je uitbehandeld. Je hebt al zoveel handvaten mee gekregen, dat je het uiteindelijk toch zelf moet doen.
Die vele hulp, is dat alleen van de laatste twee jaar of heb je eerder ook al (veel) hulp gehad?
dinsdag 2 juni 2020 17:57
Heel herkenbaar. Mijn huisarts heeft me vanmorgen geïnformeerd over een nieuw anticonceptiepil die ook op de stemming werkt. Ze moest de documentatie nog doornemen om te kijken of het wat voor mij is. Ze belt me donderdag terug. Voor nu slik ik Teunisbloemolie, Magnesium en vit. B3.
Het is een verschrikking die PMS of PMDD...
Het is een verschrikking die PMS of PMDD...
dinsdag 2 juni 2020 19:01
Nee dat gebruik ik niet. Ooit wel overwogengizzmo-returns schreef: ↑02-06-2020 15:19Lang verhaal dus misschien over geen gelezen, maar gebruik je medicijnen?
dinsdag 2 juni 2020 20:08
Ik slik sinds 5 maanden weer de anticonceptie. Kan ik dan nog steeds last hebben van pmdd?TijdvoorTaart schreef: ↑02-06-2020 15:55Ik loop al jaren te kloten met mezelf. Heb vaker geen energie dan wel en heb al jaren vlagen van depressie (lusteloos, onzeker, angsten, woede). Jarenlang heb ik gezocht naar oorzaken en oplossingen, maar het kwam altijd terug.
Een half jaar geleden kwam ik online de diagnose pmdd tegen en herken mezelf hier ontzettend in. Heb over 1,5 week een afspraak bij de gynaecoloog en hopelijk neemt hij/zij me serieus, want volgens mij is het nog niet een breed geaccepteerd iets in NL. Mijn huisarts had er nog nooit van gehoord. Heb de afgelopen maanden mijn cyclus bijgehouden en per dag beschreven welke klachten ik had. Hopelijk helpt dat bij het consult.
Pmdd is de overtreffende trap van pms en waar pms goed reageert op hormonen, doet pmdd juist het tegenovergestelde.
Ik ben geen gynaecoloog of psycholoog, maar ik herken veel van wat je schrijft, dus misschien is het een onderzoekje waard?
Hier alvast een linkje
https://vrouwenpoliboxmeer.nl/premenstrueel-syndroom/
dinsdag 2 juni 2020 20:54
zonvakantie schreef: ↑02-06-2020 20:08Ik slik sinds 5 maanden weer de anticonceptie. Kan ik dan nog steeds last hebben van pmdd?
Dat is een vraag voor je HA.
dinsdag 2 juni 2020 21:09
dinsdag 2 juni 2020 21:14
Voor pmdd is nog geen reguliere behandeling. Sommigen reageren goed op de pil, bij veel mensen werkt hij averechts. Er zijn ook behandelingen met antidepressiva die voor verschillende mensen werken. Bij sommigen werkt het voldoende om het eetpatroon aan te passen.zonvakantie schreef: ↑02-06-2020 20:08Ik slik sinds 5 maanden weer de anticonceptie. Kan ik dan nog steeds last hebben van pmdd?
Ik hoop er samen met de gynaecoloog uit te komen.
Dus ja, je kunt de pil slikken en nog steeds last hebben.
Las net een artikel waarin staat dat ze hopen, naar aanleiding van kleinschalige onderzoeken die onlangs zijn gedaan, een centrale behandeling te kunnen ontwikkelen.
Ik ben zelf info aan het verzamelen om mee in gesprek te kunnen gaan met de gyn. Als je wil kan ik het je toe sturen, dan kun je zelf kijken of de klachten bij jou aansluiten en eventueel aankaarten met je ha
woensdag 3 juni 2020 05:24
Je hebt grote kans dat het psychisch is.
Je zoekt allerlei dingen in je leven, aan de buitenkant, die je verlichting kunnen geven maar het komt over als dat je innerlijk geen aarding hebt. Je zoekt alles aan de buitenkant.
Ik zou een nieuwe psycholoog zoeken en dit verhaal uitprinten.
Wellicht kan Mindfullness je ook helpen voor het werkelijk verbinden met het moment
Je zoekt allerlei dingen in je leven, aan de buitenkant, die je verlichting kunnen geven maar het komt over als dat je innerlijk geen aarding hebt. Je zoekt alles aan de buitenkant.
Ik zou een nieuwe psycholoog zoeken en dit verhaal uitprinten.
Wellicht kan Mindfullness je ook helpen voor het werkelijk verbinden met het moment
woensdag 3 juni 2020 07:30
Of mijn flat wtw systemen heeft, weet ik niet.esther55 schreef: ↑02-06-2020 21:09Heeft die flat een wtw systeem? Worden de filters wel regelmatig vervangen? Kijk op Google naar klachten van een wtw systeem.
Of heb je last van straling? Teveel WiFi on je heen? Staat er boven op jullie appartement complex een grote zendmast? Ook hier kan je op googelen naar klachten.
Dat van die straling heb ik vaker gehoord maar op mijn appartement staat geen zendmast. Wel ergens anders hier dichtbij. Het is ook meer begonnen toen ik hier kwam wonen maar toen dacht ik dat ik gewoon weer die rust moest vinden. Mäar heb ook dagen dat ik mij goed voel...
woensdag 3 juni 2020 09:36
Heb als diagnose eerst gegeneraliseerd angststoornis gekregen, toen ook borderline etc En heb wel CGT gehad en ook nog een andere waarvan ik de naam niet weetGreenLadyFern schreef: ↑02-06-2020 17:01Dat vraag ik me ook af. Welke diagnose heb je gekregen en welke therapievormen?
woensdag 3 juni 2020 09:41
Ja, daar moet je echt op gaan googlen. En vouw er meteen even een aluhoedje bijesther55 schreef: ↑02-06-2020 21:09Heeft die flat een wtw systeem? Worden de filters wel regelmatig vervangen? Kijk op Google naar klachten van een wtw systeem.
Of heb je last van straling? Teveel WiFi on je heen? Staat er boven op jullie appartement complex een grote zendmast? Ook hier kan je op googelen naar klachten.
donderdag 4 juni 2020 08:28
Vanmiddag kan ik eindelijk weer naar mijn psycholoog en ga ik dan ook echt mijn klachten bespreken. vaak wil ik niet overkomen als zeur en kan ik moeilijk mijn emoties laten zien. Maar ik merk wel dat ik doodop ben en het gevoel heb dat ik op het randje zit, doordat ik geen energie meer heb, tegen de dagen op zie en zelfs er tegen op zie om naar het werk te gaan. elke avond huilbuien en zo moe dat ik elke avond zo vroeg op bed lig, net dat mijn lichaam op is.
Mijn psycholoog zei dus idd je hebt al zoveel hulp gehad, op een gegeven moment moet je het zelf doen, maar als ik nooit goed hulp krijg of kort dat het na een tijdje stopt, dan helpt dat zeker niet. ik ben al een gestresst iemand en weet niet hoe ik met stress en tegenslagen om moet gaan.
Laatste tijd zeg ik ook vaker dingen af. gewoon omdat ik er geen zin meer in heb en vaak verlang ik echt naar rust, even niks moeten. 3 weken geleden een week vakantie gehad, maar dat heeft weinig geholpen.
een paar jaar geleden wel een burn out gehad, maar ik iemand die zoiets heeft van niet zeuren en doorgaan. ik wil ook niet gevonden worden als iemand die zielig is of wat dan ook
Mijn psycholoog zei dus idd je hebt al zoveel hulp gehad, op een gegeven moment moet je het zelf doen, maar als ik nooit goed hulp krijg of kort dat het na een tijdje stopt, dan helpt dat zeker niet. ik ben al een gestresst iemand en weet niet hoe ik met stress en tegenslagen om moet gaan.
Laatste tijd zeg ik ook vaker dingen af. gewoon omdat ik er geen zin meer in heb en vaak verlang ik echt naar rust, even niks moeten. 3 weken geleden een week vakantie gehad, maar dat heeft weinig geholpen.
een paar jaar geleden wel een burn out gehad, maar ik iemand die zoiets heeft van niet zeuren en doorgaan. ik wil ook niet gevonden worden als iemand die zielig is of wat dan ook
zaterdag 6 juni 2020 07:05
Uiteindelijk meer verteld tegen mijn psycholoog. Ik kan moeilijk mijn emoties tonen of vind ik niet zeuren en doorgaan.
Verteld over mijn vermoeidheid, prikkelbaar, duizeligheid, niet tot rust kunnen komen, gehaast voelen etc. Maar wat bleek is dat ik tegen een burn out aan zat en nu echt aan mezelf moet denken.
ik moet leren om energie te doseren en ook vooral ook ontspannen en dingen doen die ik leuk vindt om te doen. En dat moet ik gewoon inplannen.
want vaak had ik altijd van ik moet dat en dat nog doen en dan voornamelijk ook in het huishouden. of als ik weg was met mijn zusje, was ik vaak ook gestresst van oh ik moet nu maar naar huis want ik moet dat allemaal nog thuis doen.
Ik moet nu dus ook leren dat ik niet alleen maar bezig moet zijn met moeten. Bij mij was het vaak moeten, of overal controle over willen hebben.
Via mijn psycholoog krijg ik oefeningen via internet over energievreters en waar ik energie van krijg. Ik moet gewoon dingen doen waar ik energie van krijg.
Want ik ben gewoon echt laatste tijd dood op, en geen energie om dingen te doen, elke dag tegen de dag op zien of moeite met uit bed komen. want vaak pieker gewoon nog te veel.
Hopelijk halen die oefeningen wat uit, maar moet nu leren om aan mezelf te denken, ook de nodige ontspanning te krijgen en mijn tijd niet alleen maar besteden aan het moeten of alleen maar thuis bezig zijn.
En maandag laat ik voor de zekerheid ook bloedprikken, want merk dat mijn energie met de dag minder wordt. Ook om het een en ander uit te sluiten
Verteld over mijn vermoeidheid, prikkelbaar, duizeligheid, niet tot rust kunnen komen, gehaast voelen etc. Maar wat bleek is dat ik tegen een burn out aan zat en nu echt aan mezelf moet denken.
ik moet leren om energie te doseren en ook vooral ook ontspannen en dingen doen die ik leuk vindt om te doen. En dat moet ik gewoon inplannen.
want vaak had ik altijd van ik moet dat en dat nog doen en dan voornamelijk ook in het huishouden. of als ik weg was met mijn zusje, was ik vaak ook gestresst van oh ik moet nu maar naar huis want ik moet dat allemaal nog thuis doen.
Ik moet nu dus ook leren dat ik niet alleen maar bezig moet zijn met moeten. Bij mij was het vaak moeten, of overal controle over willen hebben.
Via mijn psycholoog krijg ik oefeningen via internet over energievreters en waar ik energie van krijg. Ik moet gewoon dingen doen waar ik energie van krijg.
Want ik ben gewoon echt laatste tijd dood op, en geen energie om dingen te doen, elke dag tegen de dag op zien of moeite met uit bed komen. want vaak pieker gewoon nog te veel.
Hopelijk halen die oefeningen wat uit, maar moet nu leren om aan mezelf te denken, ook de nodige ontspanning te krijgen en mijn tijd niet alleen maar besteden aan het moeten of alleen maar thuis bezig zijn.
En maandag laat ik voor de zekerheid ook bloedprikken, want merk dat mijn energie met de dag minder wordt. Ook om het een en ander uit te sluiten
