Terugval angst/depressie en even niet meer weten wat te doen

Ik lees altijd graag mee op het forum en in het verleden heeft het mij vaak geholpen door moeilijke periodes. Ik had echter niet verwacht weer hulp nodig te hebben. Daarom een nieuw account aangemaakt en zou graag even van me afschrijven.

Ik heb in het verleden meerdere keren last gehad van depressie/angst. Vooral continu gespannen voelen, piekeren over alles en niet goed weten hoe de dag door te komen. Dit had steeds een duidelijke aanleiding (overlijden van mijn 1e kindje, geboorte volgende kinderen, nieuwe baan zoeken, overlijden moeder). Ik heb CGT gehad en slik een basisdosering antidepressiva (wat altijd goed geholpen heeft). Ik heb in 2019 een terugvalpreventieplan geschreven.

Inmiddels ben ik al 5,5 jaar stabiel. Kan goed functioneren met werk, kinderen en dagelijkse dingen. Of ik was 5,5 jaar stabiel want voel me even terug bij af.

We hebben na zorgvuldig nadenken 2 weken geleden een 8 maanden oude hond genomen. We hebben eerder een hond gehad, die is 1,5 jaar geleden overleden en mijn man en ik zijn ook allebei opgegroeid met honden. De eerste 2 dagen waren leuk. Maar ik maak me werkelijk druk over alles, in mijn hoofd pieker ik een eind weg (kan de hond wel alleen zijn, wanneer moet ze in de bench, wat als ze gaat janken en de buren hebben er last van, hoevaak moet ze naar buiten, waarom plast ze nu in huis, hoe moet het met trainen, welke routine heeft ze nodig....).

Hierdoor ben ik sinds 10 dagen een enorme stress bal. Buikpijn, misselijk, geen eetlust en continu gespannen. Ik had absoluut niet verwacht dat mijn lichaam of hoofd zo zou reageren. Ik ging uit van de ontspanning, wandelen en liefde die een hond kan geven.

De hond was duidelijk een trigger voor stress en zorgen (het voelt als een postnatale depressie maar dan met hond, of misschien was er ergens al stress en dit een soort laatste druppel). Het voelt ontzettend stom maar op dit moment overvalt het me zo enorm dat je je weer de hele dag gestresst, gespannen en angstig kan voelen. Terwijl ik hier eerder doorheen ben gekomen. Ik pieker nu naast de hond over alles: moeten we de hond wel houden, het is goed om structuur aan te houden, lief zijn voor mezelf, gewoon proberen door te gaan, ik mag me angstig voelen. Maar als je middenin de angst zit voelt het zo enorm zwaar. Mijn lichaam is in een soort alarmstand waar het even niet meer uitkomt. Veel huilen en zoveel spanning in mijn lichaam.

Wilde vooral even van me afschrijven. Tips zijn van harte welkom want weet even niet zo goed hoe verder. Heb al contact met de huisarts gehad dinsdag omdat ik bij vorige periodes best snel naar beneden kon glijden. Daar zit dus ook een enorme angst, dat alles niet lukt, terwijl ik weet dat ik de dag uiteindelijk wel door kom. 's Avonds is er vaak weer wat rust en slapen lukt dus gelukkig ook nog ok.

Ik heb volgende dinsdag een nieuwe afspraak staan bij de huisarts en heb voor deze week wat kalmeringstabletten gekregen. Al voel ik niet heel veel rust ermee. Ondertussen probeer ik maar wat door te gaan, ritme aanhouden, een beetje te werken, accepteren, piekeren, schrijven, wandelen, kinderen verzorgen. Maar het voelt even klote allemaal.

Heb heel veel respect voor de mensen die hier schrijven en al jaren met angst worstelen. Want het is rot. Ik zit er nu net weer 10 dagen in en het voelt al onmogelijk.

Ik hoop vooral ervaringen te lezen van mensen die dit herkennen – hoe ga je door die eerste zware periode heen.

Eidde schreef: ↑

19-09-2025 10:43

Soortgelijk verhaal hier. Minder heftig hoor maar merkte wel dat ik weer aan het afglijden was in angst en toen in HST gaan verdiepen en uiteindelijk voorgeschreven gekregen. Ik ben daar ook enorm van opgeknapt.

Goed om te horen dat je er van opgeknapt ben! Ik denk dat dit bij mij nog niet van toepassing is omdat het hier meer een directe oorzaak-gevolg lijkt (extra verantwoordelijkheid hond, verandering, non-stop piekeren). Maar weet zeker dat dit in de toekomst mogelijk nog wel van invloed gaat zijn. Dus goed om hier ook vast over na te denken.

Zit ook nog te denken aan het leerbudget van werk inzetten om op korte termijn wat hulp te krijgen bij stress via een zelfstandige psychologen praktijk. Kijken of dat mogelijk is. Want blijkbaar is piekeren en angst nog steeds een valkuil. Of antidepressiva ophogen als dat een optie is want ik weet helaas dat er nog een stressvolle periode aan gaat komen met veranderingen (nieuwe baan zoeken), dan kan ik het misschien al wat voor zijn. Of allebei.

Eeuwige twijfel wat beter is, dat ga ik dinsdag overleggen met de huisarts. Concentreren op werk ging iets beter vandaag en voel me iets positiever.

Ditishet25 schreef: ↑

19-09-2025 13:16

Heel herkenbaar hoor. En het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan want je moet je er wel toe kunnen zetten. Circel van invloed is ook iets wat er vaak bij haal.
Ook heel herkenbaar dat het in de avond beter gaat. Misschien omdat het moeten van de dag dan voorbij is en ik van mezelf "mag" relaxen.

Wat interessant de cirkel van invloed! Die kende ik nog niet, goede tip.

Ja in de avond 'moet' ik inderdaad ook niks meer. Kon ik dat in de dag maar meer toepassen.

Vandaag gaat eigenlijk best ok. Maar dan in mijn achterhoofd is nu zoveel onzekerheid en twijfel (blijft het dan wel goed gaan, wat als ik me zo weer minder voel, wat als ik wel weer teveel spanning voel en ga huilen, terwijl ik weet dat het niet erg is en voorbij gaat....). Dan blijf je in een vicieuze cirkel zitten.

Deze is ook wel mooi: “Anytime you are stressed, you are stressed because you want whatever is happing in that moment to not be happening in that moment.”