Psyche
alle pijlers
Verkracht...
vrijdag 7 mei 2010 om 14:44
Ik weet niet of ik hier goed zit. Maar ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt.
Een aantal maanden terug ben ik 2 keer verkracht. En niemand weet ervan... Ik schaam me dood. Alleen mijn vriend heeft in de gaten dat ik sindsdien wat anders ben. Anders reageer. Ik heb veel woede uitbarstingen. Die ik afreageer op hem...
Mijn vriend en ik gaan regelmatig naar de plaatselijke kroeg. Op een gegeven moment kwam daar af en toe een jongen uit een ander dorp. Iedereen kon het goed met hem vinden. Ik dus ook. Hij was aardig en gezellig en leuk om een borrel mee te drinken.
Zo was ik die avond alleen in de kroeg want mijn vriend had nachtdienst. En er zijn altijd wel vrienden van me in de kroeg.
Die avond verliep alles erg gezellig. Ik had alleen iets te diep in het glaasje gekeken. Hij wou mij wel naar huis brengen. Maar eenmaal bij mij thuis was het duidelijk waarom hij mij terug bracht, hij heeft mij verkracht... Ik ben heel duidelijk naar hem geweest dat ik niet wou. Nadat hij "klaar" was, ging hij weg. Met als dreigement dat ik mijn mond moest houden. Omdat er anders wat zou gebeuren....
Sindsdien kwam hij niet meer in de kroeg. Een paar weken later ging m'n deurbel. Ik deed open en hij was het.... Ik schrok mij dood... Maar hij was heel rustig en vriendelijjk. En ik snap nog steeds niet hoe ik zo dom heb kunnen zijn, maar ik heb hem binnen gelaten. Mijn grootste fout!!!!! Maar ergens dacht ik dat hij misschien zijn excuses wou aanbieden. Inzag dat hij fout zat. Maar nee....... alles gebeurde nog een keer opnieuw.....
We zijn nu een paar maanden verder, maar ik merk dat ik het niet achter mij kan laten. Maar ik wil geen aangifte meer doen. Dan is het zijn woord tegen de mijne. Ik heb geen bewijs....
Maar hebben jullie tips hoe ik dit het beste kan verwerken?? En ik twijfel nog steeds of ik het mijn vriend moet vertellen. Ik wil hem het verdriet niet aandoen. En ik weet niet hoe kwaad hij gaat worden op hem. En hem misschien wel wat aan wil doen...
Help....
Een aantal maanden terug ben ik 2 keer verkracht. En niemand weet ervan... Ik schaam me dood. Alleen mijn vriend heeft in de gaten dat ik sindsdien wat anders ben. Anders reageer. Ik heb veel woede uitbarstingen. Die ik afreageer op hem...
Mijn vriend en ik gaan regelmatig naar de plaatselijke kroeg. Op een gegeven moment kwam daar af en toe een jongen uit een ander dorp. Iedereen kon het goed met hem vinden. Ik dus ook. Hij was aardig en gezellig en leuk om een borrel mee te drinken.
Zo was ik die avond alleen in de kroeg want mijn vriend had nachtdienst. En er zijn altijd wel vrienden van me in de kroeg.
Die avond verliep alles erg gezellig. Ik had alleen iets te diep in het glaasje gekeken. Hij wou mij wel naar huis brengen. Maar eenmaal bij mij thuis was het duidelijk waarom hij mij terug bracht, hij heeft mij verkracht... Ik ben heel duidelijk naar hem geweest dat ik niet wou. Nadat hij "klaar" was, ging hij weg. Met als dreigement dat ik mijn mond moest houden. Omdat er anders wat zou gebeuren....
Sindsdien kwam hij niet meer in de kroeg. Een paar weken later ging m'n deurbel. Ik deed open en hij was het.... Ik schrok mij dood... Maar hij was heel rustig en vriendelijjk. En ik snap nog steeds niet hoe ik zo dom heb kunnen zijn, maar ik heb hem binnen gelaten. Mijn grootste fout!!!!! Maar ergens dacht ik dat hij misschien zijn excuses wou aanbieden. Inzag dat hij fout zat. Maar nee....... alles gebeurde nog een keer opnieuw.....
We zijn nu een paar maanden verder, maar ik merk dat ik het niet achter mij kan laten. Maar ik wil geen aangifte meer doen. Dan is het zijn woord tegen de mijne. Ik heb geen bewijs....
Maar hebben jullie tips hoe ik dit het beste kan verwerken?? En ik twijfel nog steeds of ik het mijn vriend moet vertellen. Ik wil hem het verdriet niet aandoen. En ik weet niet hoe kwaad hij gaat worden op hem. En hem misschien wel wat aan wil doen...
Help....
vrijdag 7 mei 2010 om 14:48
Binta wat verschrikkelijk! Ik zou toch al je moed verzamelen en het tegen je vriend of een vriendin of je moeder - iemand!! te vertellen. Dit kun je niet alleen verwerken, echt niet. Zoek steun bij de naasten om je heen. En wat als je het je vriend verteld en hij wordt boos? Dat mag toch? Dat verdient die sonofabitch toch ook? Heeel heel veel sterkte!!
vrijdag 7 mei 2010 om 14:50
vrijdag 7 mei 2010 om 14:57
Ik zou wel met dit verhaal naar je huisarts gaan. Al was het alleen maar om je te laten testen op soa's. Mocht je beslissen toch tegen niemand anders iets te willen vertellen, dan heeft je huisarts zwijgplicht. Die mag het dus ook het tegen niemand anders vertellen.
Maar toch zou ik aangifte gaan doen bij de politie. Ondanks dat je er nu misschien geen boodschap aan hebt omdat je genoeg aan jezelf hebt op dit moment, zou je denk ik niet willen dat dit iemand anders overkomt.
Sterkte ermee
Maar toch zou ik aangifte gaan doen bij de politie. Ondanks dat je er nu misschien geen boodschap aan hebt omdat je genoeg aan jezelf hebt op dit moment, zou je denk ik niet willen dat dit iemand anders overkomt.
Sterkte ermee
"ik ben het, Barbabelladingdong"
vrijdag 7 mei 2010 om 15:03
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 07 mei 2010 @ 14:57:
Ik zou wel met dit verhaal naar je huisarts gaan. Al was het alleen maar om je te laten testen op soa's. Mocht je beslissen toch tegen niemand anders iets te willen vertellen, dan heeft je huisarts zwijgplicht. Die mag het dus ook het tegen niemand anders vertellen.
Maar toch zou ik aangifte gaan doen bij de politie. Ondanks dat je er nu misschien geen boodschap aan hebt omdat je genoeg aan jezelf hebt op dit moment, zou je denk ik niet willen dat dit iemand anders overkomt.
Sterkte ermeeKan me hier helemaal in vinden. Sterkte!
Ik zou wel met dit verhaal naar je huisarts gaan. Al was het alleen maar om je te laten testen op soa's. Mocht je beslissen toch tegen niemand anders iets te willen vertellen, dan heeft je huisarts zwijgplicht. Die mag het dus ook het tegen niemand anders vertellen.
Maar toch zou ik aangifte gaan doen bij de politie. Ondanks dat je er nu misschien geen boodschap aan hebt omdat je genoeg aan jezelf hebt op dit moment, zou je denk ik niet willen dat dit iemand anders overkomt.
Sterkte ermeeKan me hier helemaal in vinden. Sterkte!
vrijdag 7 mei 2010 om 15:04
Aangifte doen meisje. Het is wel jouw woord tegen het zijne, maar de meeste mensen zijn geen keiharde leugenaars als ze door de politie worden verhoord, en gaan door de mand. En zo niet, reken dan maar dat zo'n verhoor hem niet in de koude kleren gaat zitten. Laat in ieder geval hém zien dat je niet met je laat sollen!
Daarnaast: zoek alsjeblieft steun in je omgeving. Jij hoeft je nergens voor te schamen, ook niet dat je goed van vertrouwen bent geweest. De wereld wordt wel een hele nare plek als we iedereen wantrouwend en achterdochtig tegemoet moeten treden. Hij zit fout, niet jij. Je bent hooguit naief geweest en daar is nog nooit iemand iemand voor opgesloten.
Kom op meid, help jezelf er weer bovenop. Tijd voor aktie en voor openheid.
Daarnaast: zoek alsjeblieft steun in je omgeving. Jij hoeft je nergens voor te schamen, ook niet dat je goed van vertrouwen bent geweest. De wereld wordt wel een hele nare plek als we iedereen wantrouwend en achterdochtig tegemoet moeten treden. Hij zit fout, niet jij. Je bent hooguit naief geweest en daar is nog nooit iemand iemand voor opgesloten.
Kom op meid, help jezelf er weer bovenop. Tijd voor aktie en voor openheid.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 7 mei 2010 om 15:07
quote:Poezewoes schreef op 07 mei 2010 @ 15:04:
En zo niet, reken dan maar dat zo'n verhoor hem niet in de koude kleren gaat zitten. Laat in ieder geval hém zien dat je niet met je laat sollen!
Precies. je moet er niet aan denken dat ie nu misschien wel het idee heeft dat ie het ook nog wel een derde keer zou kunnen doen
En zo niet, reken dan maar dat zo'n verhoor hem niet in de koude kleren gaat zitten. Laat in ieder geval hém zien dat je niet met je laat sollen!
Precies. je moet er niet aan denken dat ie nu misschien wel het idee heeft dat ie het ook nog wel een derde keer zou kunnen doen
vrijdag 7 mei 2010 om 15:08
Probeer er met iemand (wie dan ook) over te praten. Dit kan je in je eentje niet verwerken want het verdriet en de pijn en de woede komen er toch wel uit (maar dat merk je zelf nu ook al). Je hebt geen schuld aan wat er gebeurd is, ook niet toen je hem de 2e keer binnen hebt gelaten. Vertel het aan iemand, je vriend, een vrienden, je ouders, wie dan ook.
En inderdaad naar je huisarts, je weet maar nooit...
En inderdaad naar je huisarts, je weet maar nooit...
vrijdag 7 mei 2010 om 15:08
Wat een raar advies Elninjo.
Binta zal sowieso haar les wel hebben geleerd. Maar doorlopen met zo'n geheim is niet goed voor jezelf. Je hebt daar hulp bij nodig. Bovendien is het belangrijk dat ze die verkrachter laat weten dat ze dit niet pikt. Als ze dat niet doet, zall hij het idee hebben dat hij hiermee wegkomt, het eventueel nog wel eens kan proberen. Haar toch al beschadigde zelfvertrouwen zal er niet beter op worden en ze zal zonder aangifte te doen vanaf nu altijd achterom moet kijken.
Binta zal sowieso haar les wel hebben geleerd. Maar doorlopen met zo'n geheim is niet goed voor jezelf. Je hebt daar hulp bij nodig. Bovendien is het belangrijk dat ze die verkrachter laat weten dat ze dit niet pikt. Als ze dat niet doet, zall hij het idee hebben dat hij hiermee wegkomt, het eventueel nog wel eens kan proberen. Haar toch al beschadigde zelfvertrouwen zal er niet beter op worden en ze zal zonder aangifte te doen vanaf nu altijd achterom moet kijken.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:11
quote:elninjoo schreef op 07 mei 2010 @ 14:52:
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.Die laatste zin zou niet mijn reactie zijn Elninjoo....Omdat ze hem heeft binnengelaten, wat inderdaad niet slim was, moet ze maar geen aangifte doen omdat de kans bestaat dat ze niet gelooft zal worden?
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.Die laatste zin zou niet mijn reactie zijn Elninjoo....Omdat ze hem heeft binnengelaten, wat inderdaad niet slim was, moet ze maar geen aangifte doen omdat de kans bestaat dat ze niet gelooft zal worden?
vrijdag 7 mei 2010 om 15:12
Op de eerste plaats heel veel sterkte toegewenst! Want dit is toch wel je ergste nachtmerrie. Iig de mijne.
Wat ik zou doen is hulp zoeken. Je zou via een huisarts een psycholoog kunnen vragen (zonder verwijzing kom je er niet terecht). En dan zoek je zelf een leuke jonge meid als psycholoog, dat praat misschien wat makkelijker.
Als je het dan tegen een vreemde hebt verteld die jou kan helpen hiermee om te gaan, kun je het wellicht ook makkelijker tegen je vriend, een goede vriendin of moeder vertellen.
Daarnaast lijkt het me verstandig om toch aangifte te doen! Zeker om te voorkomen dat hij volgende week weer aan je deur staat of hij over een paar weken misschien meerdere slachtoffers heeft gemaakt. Ik denk dat het je (maatschappelijke) plicht is om aangifte te doen en jezelf en anderen te behoeden voor nog meer laffe streken van deze schoft. Waar haalt hij het recht vandaan!?
Heel veel succes en strekte hiermee.
(ik ga zelf ook sinds kort naar een psychologe voor iets anders, ik had nooit kunnen denken dat ze mij zo goed zou kunnen helpen alles weer een plek te kunnen geven en handvaten te geven. Volgens mij zou het voor iedereen wel goed zijn om eens zijn leven door een ander op die manier te laten bekijken. Gezond of even van je padje, dat maakt niet uit. Ik heb dan wel echt een hele leuke jonge meid waarmee ik praat alsof het een vriendin is. Erg fijn. Het idee 'dat je gek moet zijn om naar een psycholoog te gaan' is ook wel echt verleden tijd in Nederland, dus daar hoef je je niet voor te schamen. Bovendien hoeft niemand het te weten als jij dat niet wil.)
Wat ik zou doen is hulp zoeken. Je zou via een huisarts een psycholoog kunnen vragen (zonder verwijzing kom je er niet terecht). En dan zoek je zelf een leuke jonge meid als psycholoog, dat praat misschien wat makkelijker.
Als je het dan tegen een vreemde hebt verteld die jou kan helpen hiermee om te gaan, kun je het wellicht ook makkelijker tegen je vriend, een goede vriendin of moeder vertellen.
Daarnaast lijkt het me verstandig om toch aangifte te doen! Zeker om te voorkomen dat hij volgende week weer aan je deur staat of hij over een paar weken misschien meerdere slachtoffers heeft gemaakt. Ik denk dat het je (maatschappelijke) plicht is om aangifte te doen en jezelf en anderen te behoeden voor nog meer laffe streken van deze schoft. Waar haalt hij het recht vandaan!?
Heel veel succes en strekte hiermee.
(ik ga zelf ook sinds kort naar een psychologe voor iets anders, ik had nooit kunnen denken dat ze mij zo goed zou kunnen helpen alles weer een plek te kunnen geven en handvaten te geven. Volgens mij zou het voor iedereen wel goed zijn om eens zijn leven door een ander op die manier te laten bekijken. Gezond of even van je padje, dat maakt niet uit. Ik heb dan wel echt een hele leuke jonge meid waarmee ik praat alsof het een vriendin is. Erg fijn. Het idee 'dat je gek moet zijn om naar een psycholoog te gaan' is ook wel echt verleden tijd in Nederland, dus daar hoef je je niet voor te schamen. Bovendien hoeft niemand het te weten als jij dat niet wil.)
vrijdag 7 mei 2010 om 15:13
hoe moeilijk het ook is doe aub aangifte!! ik heb nog iedere dag spijt dat ik het niet gedaan heb, ik was 13 en ben nu 32 en draag het nog dagelijks bij me! Alleen mijn vriend weet het en een goede vriendin, de dader loopt nog steeds vrij rond omdat ik niet heb doorgezet......doe t aub wel, is beter voor je verwerkingsproces en je eigen waarde! heel veel sterkte en als ik iets voor je kan betekenen let me know
