Psyche
alle pijlers
Vervelend gevoel, snap mezelf niet meer
dinsdag 22 februari 2011 om 00:13
Hallo,
Ik weet niet in welke categorie ik dit het beste kan plaatsen, dus hier dan maar. Sorry voor het lange verhaal..
De laatste paar dagen zit ik met een soort situatie waarvan ik niet weet hoe ik ermee om moet gaan, omdat ik mezelf niet goed meer begrijp en me ontzettend rot voel. Ik zal het in het kort uitleggen..
Er is een jongen die ik al een tijdje best wel leuk vind. Ik zie hem iedere week bij een orkest waar we beide spelen, alleen sprak ik hem meestal niet in het echt, maar wel regelmatig via msn. Had wel het idee dat hij mij ook interessant vond.
Vorige week Zaterdag vierde ik mijn verjaardag. Hij en nog 2 mensen van de muziekvereniging kwamen ook, wat later op de avond toen de meeste mensen al weg waren.
Beetje rare situatie... Ik stond even op om wat te drinken te pakken, en toen ik terugkwam zat hij op mijn stoel. Ik had een beetje als grapje gezegt dat hij twee keuzes had : Of weer weggaan, of ik kwam gewoon op schoot zitten.
Bleek dus dat hij dat ook wel leuk vond. Heb vervolgens hele tijd bij hem gezeten, veel gepraat enzo.
Paar dagen later hebben we allebei toegegeven dat we elkaar best leuk vinden en beter willen leren kennen.
Donderdag en Vrijdag is hij bij mij thuis geweest. Veel gepraat, film gekeken, ergens gaan eten... Was superleuk. Voel me heel prettig bij hem en hij is ontzettend lief.
Toch heb ik het hele weekend met een heel vervelend gevoel gezeten. Ik snap zelf echt niet waar het vandaan komt.
Gezien hoe het met mij en die jongen loopt zou ik me hardstikke happy moeten voelen, maar dat doe ik dus niet:(
's Ochtends toen ik wakkerwerd had ik een heel vervelend gevoel, alsof ik nergens zin in had, en het liefste de hele dag in mijn bed zou blijven liggen.
Zaterdagavond hem wel eventjes kort aan de telefoon gehad. Toen hij vroeg hoe het ging heb ik eerlijk gezegt dat ik me nogal minder prettig voelde, maar geen idee had waar het van kwam.
Zondagavond is hij even hier geweest. Hij merkte ook gelijk dat ik me niet echt goed voelde en vroeg wat er aan de hand was. Of mijn weekend vervelend was geweest of zo.
Ik hem uitgelegd wat zegmaar het probleem is en dat ik niet snap waar het vandaan komt.
Hele tijd met hem gepraat, hij probeerde dr achter te komen wat er is. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het wat met hem te maken heeft, maar doordat ik ook niet zou weten wat het wel is, loop ik mezelf helemaal gek te maken en twijfel ik nu aan alles. Vind ik hem misschien toch niet leuk genoeg ofzo?
Vandaag heb ik hem vertelt dat ik over alles zit te twijfelen, omdat ik me nogsteeds raar voel en niet weet waarom. Ook lig ik al vanaf Woensdag bijna iedere nacht wakker, slaap hooguit 2 uur ofzo, en ben inmiddels doodmoe:(
Hij denkt dat het misschien allemaal een beetje te snel voor me gaat, dat ik hem niet nu al zo veel moet zien, of dat ik vanwegen ''vervelende jongens'' moeite heb om iemand echt te vertrouwen, of gewoon toe ben aan vakantie of zo.
Ik zou het zelf eerlijk waar niet weten. Ik snap niet waarom ik me zo gek voel, en vind het ontzettend lullig tegenover hem dat ik hier nu mee zit en zelfs twijfel of het iets met hem te maken kan hebben:(
Is er iemand die zoiets herkent, of tips heeft ofzo?
Ik weet niet in welke categorie ik dit het beste kan plaatsen, dus hier dan maar. Sorry voor het lange verhaal..
De laatste paar dagen zit ik met een soort situatie waarvan ik niet weet hoe ik ermee om moet gaan, omdat ik mezelf niet goed meer begrijp en me ontzettend rot voel. Ik zal het in het kort uitleggen..
Er is een jongen die ik al een tijdje best wel leuk vind. Ik zie hem iedere week bij een orkest waar we beide spelen, alleen sprak ik hem meestal niet in het echt, maar wel regelmatig via msn. Had wel het idee dat hij mij ook interessant vond.
Vorige week Zaterdag vierde ik mijn verjaardag. Hij en nog 2 mensen van de muziekvereniging kwamen ook, wat later op de avond toen de meeste mensen al weg waren.
Beetje rare situatie... Ik stond even op om wat te drinken te pakken, en toen ik terugkwam zat hij op mijn stoel. Ik had een beetje als grapje gezegt dat hij twee keuzes had : Of weer weggaan, of ik kwam gewoon op schoot zitten.
Bleek dus dat hij dat ook wel leuk vond. Heb vervolgens hele tijd bij hem gezeten, veel gepraat enzo.
Paar dagen later hebben we allebei toegegeven dat we elkaar best leuk vinden en beter willen leren kennen.
Donderdag en Vrijdag is hij bij mij thuis geweest. Veel gepraat, film gekeken, ergens gaan eten... Was superleuk. Voel me heel prettig bij hem en hij is ontzettend lief.
Toch heb ik het hele weekend met een heel vervelend gevoel gezeten. Ik snap zelf echt niet waar het vandaan komt.
Gezien hoe het met mij en die jongen loopt zou ik me hardstikke happy moeten voelen, maar dat doe ik dus niet:(
's Ochtends toen ik wakkerwerd had ik een heel vervelend gevoel, alsof ik nergens zin in had, en het liefste de hele dag in mijn bed zou blijven liggen.
Zaterdagavond hem wel eventjes kort aan de telefoon gehad. Toen hij vroeg hoe het ging heb ik eerlijk gezegt dat ik me nogal minder prettig voelde, maar geen idee had waar het van kwam.
Zondagavond is hij even hier geweest. Hij merkte ook gelijk dat ik me niet echt goed voelde en vroeg wat er aan de hand was. Of mijn weekend vervelend was geweest of zo.
Ik hem uitgelegd wat zegmaar het probleem is en dat ik niet snap waar het vandaan komt.
Hele tijd met hem gepraat, hij probeerde dr achter te komen wat er is. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het wat met hem te maken heeft, maar doordat ik ook niet zou weten wat het wel is, loop ik mezelf helemaal gek te maken en twijfel ik nu aan alles. Vind ik hem misschien toch niet leuk genoeg ofzo?
Vandaag heb ik hem vertelt dat ik over alles zit te twijfelen, omdat ik me nogsteeds raar voel en niet weet waarom. Ook lig ik al vanaf Woensdag bijna iedere nacht wakker, slaap hooguit 2 uur ofzo, en ben inmiddels doodmoe:(
Hij denkt dat het misschien allemaal een beetje te snel voor me gaat, dat ik hem niet nu al zo veel moet zien, of dat ik vanwegen ''vervelende jongens'' moeite heb om iemand echt te vertrouwen, of gewoon toe ben aan vakantie of zo.
Ik zou het zelf eerlijk waar niet weten. Ik snap niet waarom ik me zo gek voel, en vind het ontzettend lullig tegenover hem dat ik hier nu mee zit en zelfs twijfel of het iets met hem te maken kan hebben:(
Is er iemand die zoiets herkent, of tips heeft ofzo?
dinsdag 22 februari 2011 om 00:50
Lieverd, dat weten wij ook niet, maar het is aan jou waar je echt een antwoord op wilt: het relatie gedeelte, of het gedeelte waarin jij zelf niet eens weet hoe het in elkaar zit. Hier zitten geen psychs, hooguit wat mensen die zich in jouw verhaal herkennen. Maar ik gok dat je bij Relaties meer reacties krijgt.
dinsdag 22 februari 2011 om 01:48
Hey,
Ik herken het niet, maar wil je wel een hart onder de riem steken.
Lijkt me een zeer vervelende situatie.
Ik probeer gewoon mee te denken, en misschien zit er iets tussen waar je iets in herkent?
Ben je wellicht gekwetst geweest in het verleden in een andere relatie, en ben je daarom angstig om weer ergens in te stappen?
Heb je een andere relatie nog niet verwerkt?
Zijn er dingen op school/werk die lastig zijn waardoor je niet goed in je vel zit?
Is er iets in de familie aan de hand?
Ben je sowieso een wat neerslachtig persoon(dat bedoel ik niet onaardig, ik heb dat bijvoorbeeld zelf, en kan daarom soms opeens vrij verdrietig zijn zonder aanwijsbare reden)?
Zitten hier dingen tussen waarin je je herkent?
Ik herken het niet, maar wil je wel een hart onder de riem steken.
Lijkt me een zeer vervelende situatie.
Ik probeer gewoon mee te denken, en misschien zit er iets tussen waar je iets in herkent?
Ben je wellicht gekwetst geweest in het verleden in een andere relatie, en ben je daarom angstig om weer ergens in te stappen?
Heb je een andere relatie nog niet verwerkt?
Zijn er dingen op school/werk die lastig zijn waardoor je niet goed in je vel zit?
Is er iets in de familie aan de hand?
Ben je sowieso een wat neerslachtig persoon(dat bedoel ik niet onaardig, ik heb dat bijvoorbeeld zelf, en kan daarom soms opeens vrij verdrietig zijn zonder aanwijsbare reden)?
Zitten hier dingen tussen waarin je je herkent?
dinsdag 22 februari 2011 om 06:21
Het klinkt alsof je doodsbang voor relaties bent. Ik kan niet erover oordelen maar kan wel vertellen dat ik dat vroeger ook was en het liefste op afstand zwijmelde/genoot en niet dicht bij de persoon. Niemand begreep dat ooit. Nu weet ik dat het angst was omdat ik het niet van huis uit meegekregen heb om met gevoelens/relaties om te gaan (kom uit een koud gezin waarin je je eerst moest bewijzen voor je "liefde"kreeg),. Mss herkenbaar?
dinsdag 22 februari 2011 om 22:14
Bedankt voor de reacties
Wat jullie zeggen zou inderdaad wel kunnen kloppen.
Ik heb een relatie gehad van een jaar (is sinds April uit) met iemand die helemaal niks voor me deed, en om alles problemen maakte. Hij wist dan altijd zo overtuigend mij de schuld te geven van alles wat er mis ging dat ik het zelf ook zo'n beetje ging geloven. Was voor mij toch heel moeilijk om over hem heen te komen.
Daarna ook niemand meer gehad. Een iemand die ik wel interessant vond, die een half jaar deed alsof we supergoede vrienden waren, en toen een player bleek te zijn :S
Ik weet heel zeker dat deze jongen niet zo is, maar het idee dat je iemand weer echt vertrouwd, en zegmaar toelaat in je leven, vind ik ergens inderdaad wel eng. En dan vooral het idee van : wat als dit straks ook niet werkt.
Verder ben ik geen neerslachtig persoon. Kan me weleens in een bepaalde periode in de maand minder vrolijk voelen, Maar zoals het weekend was wel erg overdreven.
Gelukkig vanacht eindelijk een keertje goed geslapen, en nu voel ik me wel weer beter. Nu maar hopen dat het ook zo blijft.
Wat jullie zeggen zou inderdaad wel kunnen kloppen.
Ik heb een relatie gehad van een jaar (is sinds April uit) met iemand die helemaal niks voor me deed, en om alles problemen maakte. Hij wist dan altijd zo overtuigend mij de schuld te geven van alles wat er mis ging dat ik het zelf ook zo'n beetje ging geloven. Was voor mij toch heel moeilijk om over hem heen te komen.
Daarna ook niemand meer gehad. Een iemand die ik wel interessant vond, die een half jaar deed alsof we supergoede vrienden waren, en toen een player bleek te zijn :S
Ik weet heel zeker dat deze jongen niet zo is, maar het idee dat je iemand weer echt vertrouwd, en zegmaar toelaat in je leven, vind ik ergens inderdaad wel eng. En dan vooral het idee van : wat als dit straks ook niet werkt.
Verder ben ik geen neerslachtig persoon. Kan me weleens in een bepaalde periode in de maand minder vrolijk voelen, Maar zoals het weekend was wel erg overdreven.
Gelukkig vanacht eindelijk een keertje goed geslapen, en nu voel ik me wel weer beter. Nu maar hopen dat het ook zo blijft.
