Psyche
alle pijlers
Waarom reageer ik zo belachelijk!Kan niets voor mezelf houde
vrijdag 25 februari 2011 om 22:06
Ik zit al een maand in een mega rollercoaster van emoties dmv relatieproblemen(heb al een TO bij relaties gezet) Alleen ben ik bijna mezelf verloren in een bijna onmogelijke strijd.Even kort, relatie van 16 jaar-ups/downs,3 kids en sinds een aantal maanden een hele intense vriendschap met een buurvrouw opgebouwd,maar mijn vent dus ook...sinds een maand weet ik dat zij elkaar bellen en smsen omdat ze zo goed met elkaar konden praten.Daar kon ik wel mee leven...dacht ik...maar na een week dat ik wist dat ze elkaar belde,Wilde mijn vriend een timeout,voelde niets meer voor mij etcetc.en is zij ook bij haar vent opeens weg,vanwege :ingewikkelde relatieproblemen"waar ik nooit iets van gemerkt heb.Mijn vriend weet wel wat er speelt en dat hoef ik ook niet te weten.Alleen is nu dit bellen en smsen zo mijn gedachten gaan beheersen dat ik echt dacht dat hij verliefd op haar was geworden.Ze bleven ontkennen,ze werd zelfds boos omdat ik twijfelde,nu heeft mijn vriend dinsdagnacht verteld dat hij wel degelijk gevoelens voor haar heeft en dat hij wil gaan nadenken of hij wel met mij verder wil.Ik ben natuurlijk vreselijk tegen hem geweest dus ik snap dat hij ook alleen nog maar met haar wil praten...Ik was zo overstuur nadat ik dit gehoord heb,dat ik haar een sms had gestuurd dat mijn intuitie dus wel al die tijd juist was,en wat zij hier nou mee ging doen...Geen reactie opgekregen,zij is klaar met mij(ik ook met haar maar dat is wel duidelijk) alleen heb ik ook haar vriendin een mail gestuurd met daarin mijn verhaal en of zij misschien wist of de gevoelens wederzijds waren,stom van mij,dat zou ze natuurlijk ook nooit zeggen,.maar wanhopig was ik!! Ik kan echt nooit iets voor mezelf houden ik ben zo'n kletskous,ik baal daarvan.Alleen echt dingen die mensen aan mij vragen mijn mond te houden doe ik wel,maar als dat niet gevraagd wordt,heb ik al snel de neiging om dingen doortevertellen,dat is toch erg??!Dit is ook de reden waarom mijn vriend eigenlijk al jaren niet mer echt met mij praat....ik heb nu ook maar tot de forums gewend,dan kan je toch je verhaal lekker kwijt en val je er ook niemand mee lastig! Iemand nog meer tips om een flapuit de mond te snoeren??
vrijdag 25 februari 2011 om 22:10
Ik zou die twee zaken wel scheiden als ik jou was.
Dikke kans dat je vriend vreemdgaat met de buuf. Wat voor een flapuit je ook bent, dat is niet correct en daar zou ik als ik jou was mijn conclusies trekken.
Dat je een flapuit bent maakt je onbetrouwbaar. Waarom doe je dat? Kan jij nadenken over de gevolgen er van?
Dikke kans dat je vriend vreemdgaat met de buuf. Wat voor een flapuit je ook bent, dat is niet correct en daar zou ik als ik jou was mijn conclusies trekken.
Dat je een flapuit bent maakt je onbetrouwbaar. Waarom doe je dat? Kan jij nadenken over de gevolgen er van?
vrijdag 25 februari 2011 om 22:30
quote:rozenstruikje schreef op 25 februari 2011 @ 22:10:
Ik zou die twee zaken wel scheiden als ik jou was.
Dikke kans dat je vriend vreemdgaat met de buuf. Wat voor een flapuit je ook bent, dat is niet correct en daar zou ik als ik jou was mijn conclusies trekken.
Dat je een flapuit bent maakt je onbetrouwbaar. Waarom doe je dat? Kan jij nadenken over de gevolgen er van?
Mijn vriend heeft als enige een probleem hiermee,want vrouwen praten toch onderling vaak genoeg over allerlei toestanden?Nu durf ik helemaal niets meer tegen niemand te zeggen,want mijn vriend zegt nu dat die buurvrouw en vriendin mij compleet uitlachen dat ik zo kinderachtig heb gereageerd...maar is dit nou wel zo, ik vond op dat moment in mijn wanhopige zoektocht naar antwoorden dat het toch ok is om iig bij haar als eerste te rade gaan,wat haar gevoelens dan zijn...maakt voor mij dan het vechten een stuk makkelijker(dat het dan een verloren zaak is tussen mijn vriend en mij) Als ze dan toch voor elkaar kiezen ga ik natuurlijk die timeout niet afwachten....
Nu heb ik er een nog grotere puinhoop van gemaakt,verwijt mijn vriend mij,als ik mijn mond had gehouden was er niet zo'n bombarie geweest...hij wil nu nieteens meer praten...pffff....
Mijn reacties zijn vaak ineens heel heftig en daarna denk ik :oei,had ik beter niet kunnen doen...dus daar ga ik nu echt aan werken(dinsdag psych,eerst vor relatietherapie,maar dat is waarschijnlijk niet meer nodig)
Ik zou die twee zaken wel scheiden als ik jou was.
Dikke kans dat je vriend vreemdgaat met de buuf. Wat voor een flapuit je ook bent, dat is niet correct en daar zou ik als ik jou was mijn conclusies trekken.
Dat je een flapuit bent maakt je onbetrouwbaar. Waarom doe je dat? Kan jij nadenken over de gevolgen er van?
Mijn vriend heeft als enige een probleem hiermee,want vrouwen praten toch onderling vaak genoeg over allerlei toestanden?Nu durf ik helemaal niets meer tegen niemand te zeggen,want mijn vriend zegt nu dat die buurvrouw en vriendin mij compleet uitlachen dat ik zo kinderachtig heb gereageerd...maar is dit nou wel zo, ik vond op dat moment in mijn wanhopige zoektocht naar antwoorden dat het toch ok is om iig bij haar als eerste te rade gaan,wat haar gevoelens dan zijn...maakt voor mij dan het vechten een stuk makkelijker(dat het dan een verloren zaak is tussen mijn vriend en mij) Als ze dan toch voor elkaar kiezen ga ik natuurlijk die timeout niet afwachten....
Nu heb ik er een nog grotere puinhoop van gemaakt,verwijt mijn vriend mij,als ik mijn mond had gehouden was er niet zo'n bombarie geweest...hij wil nu nieteens meer praten...pffff....
Mijn reacties zijn vaak ineens heel heftig en daarna denk ik :oei,had ik beter niet kunnen doen...dus daar ga ik nu echt aan werken(dinsdag psych,eerst vor relatietherapie,maar dat is waarschijnlijk niet meer nodig)
vrijdag 25 februari 2011 om 22:35
Been there, done that.... mijn ex ging met mijn vriendin. Eerst werd mij gezegd dat ik gek was, toen dat ik spoken zag en nog later dat ik mij niet zo moest aanstellen.
Nu wonen ze samen. Hij is hier vandaan zogezegd naar een goede vriend gegaan, maar zat eigenlijk vanaf dag 1 bij haar en haar kids in huis.
Ze mag hem hebben hoor! Als twee mensen die je liefhebt (dat was in mijn huwelijk echter al heel lang niet meer zo) je zó kunnen bedonderen, dan zijn ze jouw liefde niet waard.
Heel veel sterkte.
Nu wonen ze samen. Hij is hier vandaan zogezegd naar een goede vriend gegaan, maar zat eigenlijk vanaf dag 1 bij haar en haar kids in huis.
Ze mag hem hebben hoor! Als twee mensen die je liefhebt (dat was in mijn huwelijk echter al heel lang niet meer zo) je zó kunnen bedonderen, dan zijn ze jouw liefde niet waard.
Heel veel sterkte.
vrijdag 25 februari 2011 om 22:38
Oh, Brunus, wees eens wat milder voor jezelf! Je loopt over van emoties, bent belazerd door twee mensen die je vertrouwde, je bent een vriendin kwijt en weet even niet zo goed wat je met jezelf en alles aan moet (heb je andere topic ook gevolgd).
Zoiets denk ik? Dat was wat ik ooit zo heb ervaren....
En in het begin was ik ook erg op zoek; wat heb ik niet gezien? wie wisten hiervan? vragen, vragen, vragen en het liefst had ik de hele wereld verteld hoe het is gegaan en uitgehuild op ieders schouder.
Ik wilde alles weten: woonden ze nu samen, deden ze 'het' al, was hij al bij haar ouders geweest? werd er helemaal gek van.
En ik wilde ook niet praten: schaamde me dat ik zo slecht was geweest in het bewaken van mijn grenzen.
Ineens was dat over, ik was er klaar mee: vond mijn eigenwaarde een heel eind terug en besloot in ieder geval dan maar iemand te worden waar ík zelf wel blij mee was.
Toen bleef het me nog wel bezig houden, nog steeds wel verdrietig, maar ik had andere dingen aan mijn hoofd en kon het loslaten.
Gun jezelf die tijd vrouw! En wees lief voor jezelf! Kom maar veel schrijven hier op het forum, er zijn genoeg vrouwen die de situatie herkennen, in een soortgelijk schuitje hebben gezeten en die je willen steunen.
Zoiets denk ik? Dat was wat ik ooit zo heb ervaren....
En in het begin was ik ook erg op zoek; wat heb ik niet gezien? wie wisten hiervan? vragen, vragen, vragen en het liefst had ik de hele wereld verteld hoe het is gegaan en uitgehuild op ieders schouder.
Ik wilde alles weten: woonden ze nu samen, deden ze 'het' al, was hij al bij haar ouders geweest? werd er helemaal gek van.
En ik wilde ook niet praten: schaamde me dat ik zo slecht was geweest in het bewaken van mijn grenzen.
Ineens was dat over, ik was er klaar mee: vond mijn eigenwaarde een heel eind terug en besloot in ieder geval dan maar iemand te worden waar ík zelf wel blij mee was.
Toen bleef het me nog wel bezig houden, nog steeds wel verdrietig, maar ik had andere dingen aan mijn hoofd en kon het loslaten.
Gun jezelf die tijd vrouw! En wees lief voor jezelf! Kom maar veel schrijven hier op het forum, er zijn genoeg vrouwen die de situatie herkennen, in een soortgelijk schuitje hebben gezeten en die je willen steunen.
zaterdag 26 februari 2011 om 00:47
Ik haat dat als mensen zeggen dat je kinderachtig hebt gereageerd. En dat ze je uitlachen. Terwijl jij met verdriet zit. Jij eigenlijk voor hem wilt vechten. Weet je een tip zou kunnen zijn om hier te schrijven of een dagboek bij te houden of naar een goede vriendin mailen alsof het lijkt dat je naar je vriend of die buurvrouw mailt om stoom af te blazen.
Gewoon boven de situatie gaan staan meid.
Laat hem gewoon lekker vallen. Als hij gevoelens heeft voor die ander heeft en niet weet of hij verder met je wilt gaan: laat hem dat in zijn eentje uitzoeken.
Gewoon boven de situatie gaan staan meid.
Laat hem gewoon lekker vallen. Als hij gevoelens heeft voor die ander heeft en niet weet of hij verder met je wilt gaan: laat hem dat in zijn eentje uitzoeken.
