Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
woensdag 28 mei 2008 om 21:57
Samen met de hulpverlening je jongste begeleiden, zou het fijnste zijn. Maar dat lijkt niet mogelijk in de hulpverlening zoals die nu bestaat.
Feit is dat hij meer zorg nodig heeft dan jij hem kunt bieden. Met alle liefde die er in je zit lukt het je niet om hem bijvoorbeeld te weerhouden van zichzelf pijn te doen.
Ik denk dat je vanuit je verstand moet gaan: nu je jongen door de hulpverlening laten begeleiden, hopen dat hij de therapie oppakt zodat zijn latere leven leefbaarder wordt.
Snap heel goed dat die beslissing niet makkelijk is. Want het risico zit er behoorlijk in dat hij na de observatie opgenomen blijft en dan ben je het dagelijks contact met hem kwijt. Dat is een keuze die geen enkele moeder wil maken, pas als het echt niet anders kan -en misschien is dat moment er rationeel gezien nu al-
Mijn kinderen gaan gewoon hun gangetje. Ik maak me ergens zorgen om mijn oudste, maar als ik jouw verhaal lees, of dat van anderen op het forum, dan vind ik mezelf toch wel een geweldige aansteller.
-zou graag stiekem in de toekomst kijken om te weten hoe die jongens terecht gaan komen-
Feit is dat hij meer zorg nodig heeft dan jij hem kunt bieden. Met alle liefde die er in je zit lukt het je niet om hem bijvoorbeeld te weerhouden van zichzelf pijn te doen.
Ik denk dat je vanuit je verstand moet gaan: nu je jongen door de hulpverlening laten begeleiden, hopen dat hij de therapie oppakt zodat zijn latere leven leefbaarder wordt.
Snap heel goed dat die beslissing niet makkelijk is. Want het risico zit er behoorlijk in dat hij na de observatie opgenomen blijft en dan ben je het dagelijks contact met hem kwijt. Dat is een keuze die geen enkele moeder wil maken, pas als het echt niet anders kan -en misschien is dat moment er rationeel gezien nu al-
Mijn kinderen gaan gewoon hun gangetje. Ik maak me ergens zorgen om mijn oudste, maar als ik jouw verhaal lees, of dat van anderen op het forum, dan vind ik mezelf toch wel een geweldige aansteller.
-zou graag stiekem in de toekomst kijken om te weten hoe die jongens terecht gaan komen-
zaterdag 31 mei 2008 om 15:04
@Iris, wat een dilemma sta jij voor zeg! Wat verschrikkelijk moeilijk. Waar doe je goed aan? Ik zou het niet weten, het enige wat ik hierop kan zeggen en dat klinkt zo banaal en loos eigenlijk, maar volg je hart. Ik wens je alle kracht en wijsheid en van hieruit een hele dikke virtuele knuffel. Fijn, dat je schrijft dat je je staande weet te houden. Heel goed van je. Houd de moed erin. Nogmaals
donderdag 12 juni 2008 om 13:56
Beste allemaal
het spijt me niet eerder gereageerd te hebben, ben zo verschrikkelijk moe,moe,moe.
Laatste wat ik gelezen heb was het verhaal van jou, Iris, over je jongste zoontje.
Wat ben je toch een moeder uit duizenden, ik hoop echt dat je nog eens de waardering zal krijgen die je zo verdient.
Dan schaam ik me ook wel een beetje, jij hebt zoveel meer kinderen waar je je zorgen om maakt, kom ik met mn verhaal over 1 kind.
Want....hoe gaat het met je dochter? Zit er vooruitgang in?
Hier is geen nieuws hopelijk goed nieuws, ik weet het domweg niet, maar de ervaring leert van wel.
Je hoort, ziet niets van hem. Dus vaderdag zal ook wel niet in de planning bij hem staan (net zoals moederdag)
Ja, ik weet het loslaten, gaat al beter, eerlijk is eerlijk.
Moet nog een manier vinden om er bij mezelf ook een streep onder te zetten en niet meer denken van: hoe leuk had het niet geweest kunnen zijn? Niet dus, simpel, kan niet meer teruggedraaid worden.
Wat heerlijk trouwens dat je zo ondersteund wordt door je " ouwe psych", tverbaast me niets dat hij je nog kende!!!
Nogmaals sorry, was jullie echt niet vergeten, integendeel zelfs, maar het kan wel eens teveel worden, dus even een time-out.
Veel sterkte van Rietje
R.
het spijt me niet eerder gereageerd te hebben, ben zo verschrikkelijk moe,moe,moe.
Laatste wat ik gelezen heb was het verhaal van jou, Iris, over je jongste zoontje.
Wat ben je toch een moeder uit duizenden, ik hoop echt dat je nog eens de waardering zal krijgen die je zo verdient.
Dan schaam ik me ook wel een beetje, jij hebt zoveel meer kinderen waar je je zorgen om maakt, kom ik met mn verhaal over 1 kind.
Want....hoe gaat het met je dochter? Zit er vooruitgang in?
Hier is geen nieuws hopelijk goed nieuws, ik weet het domweg niet, maar de ervaring leert van wel.
Je hoort, ziet niets van hem. Dus vaderdag zal ook wel niet in de planning bij hem staan (net zoals moederdag)
Ja, ik weet het loslaten, gaat al beter, eerlijk is eerlijk.
Moet nog een manier vinden om er bij mezelf ook een streep onder te zetten en niet meer denken van: hoe leuk had het niet geweest kunnen zijn? Niet dus, simpel, kan niet meer teruggedraaid worden.
Wat heerlijk trouwens dat je zo ondersteund wordt door je " ouwe psych", tverbaast me niets dat hij je nog kende!!!
Nogmaals sorry, was jullie echt niet vergeten, integendeel zelfs, maar het kan wel eens teveel worden, dus even een time-out.
Veel sterkte van Rietje
R.
vrijdag 13 juni 2008 om 16:03
Lieve Riet, ik snap je zo erg dat ik er tranen van in mijn ogen krijg. Ik ben ook zo moe. Ik ben het ook zo zat. Ik help op deze manier niet alleen mezelf, maar ook jongste en man de vernieling in. Ik zou zo graag hulp willen, maar ik heb er geen energie meer voor. Zoon is uit de kliniek gezet. Het houdt niet op, het stopt nergens. We zitten op een trein waarvan we niet weten wat het eindstation is. Ik ga dit weekend niet meer reageren, ben weg en heb er eerlijk gezegd ook geen energie voor. Dikke kus voor jullie...........
zondag 15 juni 2008 om 12:05
Lieve Iris en Prada,
Heel erg bedankt voor jullie knuffels en woorden en voor het begrip.
Ik snap je ook zo goed, Prada, wat een enorme domper weer, meid.
Maar....ik denk dat het juist goed voor je is om wel hulp te zoeken, nu zeker, en er zijn gelukkig ook mogelijkheden, LSOVD-groepen door heel het land, CAD heeft soms ook groepen voor verwanten, psychologen (met kennis van verslaving), bel desnoods die kliniek op dat JIJ ook hulp nodig heeft.
Dat je er geen energie voor hebt herken ik zo goed. Ik zit me hier ook iedere dag op te laden om maar door te kunnen gaan. het is dat ik naar mn werk moet (en eigenlijk is dat maar goed ook), huishouden doen moet, naar verjaardagen moet gaan, etc. anders lag ik het liefst hele dag op bed met een deken over mn heen.
En je krijgt ook advies vind ik van die groepen, ik schreef toch dat ik niets zag of hoorde van hem? Heb dat aangekaart bij het LSOVD en vonden dat niet eerlijk van mij om dat te denken: geef hem zowiezo een jaar, hij heeft het met zichzelf ook moeilijk. Kijk daar kan ik dan weer mee verder, kan het beter accepteren.
Enfin, nu kwam er een rekening van een deurwaarder binnen bij ons: heeft ie zich ingeschreven bij woningzoeken op internet voor 10 euro, niet betaald en nu moet hij 75 euro betalen.
Dan zit ik al weer voor een dilemma; zal ik het betalen of....., maar ik ga aan mn man vragen of hij hem opbelt en bij hem in de bus gooit, anders leert hij het natuurlijk nooit, maar toch weer die spanning bij mij.
Wat kan ik zeggen dan: heel veel sterkte allemaal, zoek hulp waar het is, een mens kan het niet allemaal alleen aan.
Rietje
Heel erg bedankt voor jullie knuffels en woorden en voor het begrip.
Ik snap je ook zo goed, Prada, wat een enorme domper weer, meid.
Maar....ik denk dat het juist goed voor je is om wel hulp te zoeken, nu zeker, en er zijn gelukkig ook mogelijkheden, LSOVD-groepen door heel het land, CAD heeft soms ook groepen voor verwanten, psychologen (met kennis van verslaving), bel desnoods die kliniek op dat JIJ ook hulp nodig heeft.
Dat je er geen energie voor hebt herken ik zo goed. Ik zit me hier ook iedere dag op te laden om maar door te kunnen gaan. het is dat ik naar mn werk moet (en eigenlijk is dat maar goed ook), huishouden doen moet, naar verjaardagen moet gaan, etc. anders lag ik het liefst hele dag op bed met een deken over mn heen.
En je krijgt ook advies vind ik van die groepen, ik schreef toch dat ik niets zag of hoorde van hem? Heb dat aangekaart bij het LSOVD en vonden dat niet eerlijk van mij om dat te denken: geef hem zowiezo een jaar, hij heeft het met zichzelf ook moeilijk. Kijk daar kan ik dan weer mee verder, kan het beter accepteren.
Enfin, nu kwam er een rekening van een deurwaarder binnen bij ons: heeft ie zich ingeschreven bij woningzoeken op internet voor 10 euro, niet betaald en nu moet hij 75 euro betalen.
Dan zit ik al weer voor een dilemma; zal ik het betalen of....., maar ik ga aan mn man vragen of hij hem opbelt en bij hem in de bus gooit, anders leert hij het natuurlijk nooit, maar toch weer die spanning bij mij.
Wat kan ik zeggen dan: heel veel sterkte allemaal, zoek hulp waar het is, een mens kan het niet allemaal alleen aan.
Rietje
zondag 15 juni 2008 om 17:14
zondag 15 juni 2008 om 19:49
Mijn zoon is me nog geld schuldig, Prada, ivm met zn verhuizing, stom, we (ik!) heb eigenlijk niet duidelijk met hem afgesproken hoe hij dat terug gaat betalen, dat is al 1 ding waar ik dus niet meer intrap.
Mn man heeft hem vanmiddag opgebeld, kreeg de voice-mail en heeft ingesproken dat hier een rekening voor hem ligt van een deurwaarder die binnen 5 dagen betaald moet worden.
Nu ben ik naar zn kamer gereden, had geluk, ging net een man naar binnen, hij was er niet, nu grenst zn kamer aan een balkon, via de keuken toegankelijk. Zn raampje stond op een kier en daar heb ik de envelope door gegooit.
Ik wil hier bij hem mee aangeven dat het maar beter is zulke dingen gelijk te betalen omdat het je dus veel geld kan schelen.
Wat hij er mee doet.......?
Maar ik baal er ook van hoor en heb ook getwijfeld om het (weer) voor hem te betalen.
Mn man heeft hem vanmiddag opgebeld, kreeg de voice-mail en heeft ingesproken dat hier een rekening voor hem ligt van een deurwaarder die binnen 5 dagen betaald moet worden.
Nu ben ik naar zn kamer gereden, had geluk, ging net een man naar binnen, hij was er niet, nu grenst zn kamer aan een balkon, via de keuken toegankelijk. Zn raampje stond op een kier en daar heb ik de envelope door gegooit.
Ik wil hier bij hem mee aangeven dat het maar beter is zulke dingen gelijk te betalen omdat het je dus veel geld kan schelen.
Wat hij er mee doet.......?
Maar ik baal er ook van hoor en heb ook getwijfeld om het (weer) voor hem te betalen.
zondag 15 juni 2008 om 20:51
maandag 16 juni 2008 om 20:47
Nou, bedankt voor het compliment, Iris, mn man was er faliekant op tegen " laat hem er zelf maar om komen" , maar ik had nu zoiets van: hier moet hij nu echt van leren.
sAvonds belde mn man nog naar hem op en jawel, hij was het helemaal vergeten en had het al betaald(!)
Hij was aan het vissen geweest met een maat.
Ik voelde me zo dat ik boven mezelf was uitgestegen, want ook jou begrijp ik zo goed, Prada, ik heb ook veel betaald (te weinig energie om het aan te kaarten, medelijden misschien) Het is ook verdomd moeilijk om die cirkel te doorbreken en je kan en doet het pas als je er aan toe bent.
Sh.t, Iris, wanneer houd het nou eens op, meid.
Veel sterkte alletwee.
Rietje
.
sAvonds belde mn man nog naar hem op en jawel, hij was het helemaal vergeten en had het al betaald(!)
Hij was aan het vissen geweest met een maat.
Ik voelde me zo dat ik boven mezelf was uitgestegen, want ook jou begrijp ik zo goed, Prada, ik heb ook veel betaald (te weinig energie om het aan te kaarten, medelijden misschien) Het is ook verdomd moeilijk om die cirkel te doorbreken en je kan en doet het pas als je er aan toe bent.
Sh.t, Iris, wanneer houd het nou eens op, meid.
Veel sterkte alletwee.
Rietje
.
woensdag 18 juni 2008 om 14:36
Lieve Iris, wat je schrijft snap ik juist heel goed.
Ik was al aan het terugschrijven, maar ik loop vast met aannames en te denken hoe je schoondocher (zal ik haar maar even noemen) denkt te denken.
Even los van het kleintje dat gaat komen (sorry) is mijn eerste indruk dat jij verschrikkelijk gemanipuleerd word.
Zij komt bij mij over als iemand die niet weet wat ze echt wilt, nergens haar schouders onder zet, het kindje ook beslist niet wil.
In tegenstelling tot jou dus.
Ze wilt het niet dus jij moet er ook maar geen band mee krijgen, dat ze bang is dat je zoon een slechte invloed er op heeft, en terecht, is eigenlijk het enige positieve wat ik van haar meekrijg.
Tot en met de afspraak met de vroedvrouw is het " duidelijk" , maar wat daarna komt kan ik ook geen touw aan vastknopen.
Nou ja, dat het wel duidelijk is dat ze dit kindje wil " vergeten", uit haar leven wil.
Als ik eerlijk ben is het voor het kindje ook het beste (het opgroeien bij mensen waar het zeer gewenst is)
Ik ben niet in de materie thuis, maar volgens mij heb je als grootouders ook rechten: om het op afspraak te zien.
Want denk je nu echt dat, mocht het na verloop van tijd na bij jou geweest te zijn, terug gaat naar de moeder nog kans is op een stabiel leventje? Bij zo'n labiel persoon?
Ik weet dat je hart groot genoeg is om voor dit mensje te zorgen, maar je zult dan ook altijd met haar te maken krijgen en met je zoon, nog meer problemen dus. Over het hoofd van de baby.
Meid, ik wens je sterkte, misschien bestaat de kans dat je toch op rustig terrein je kleinkind kan blijven zien.
Rietje
Ik was al aan het terugschrijven, maar ik loop vast met aannames en te denken hoe je schoondocher (zal ik haar maar even noemen) denkt te denken.
Even los van het kleintje dat gaat komen (sorry) is mijn eerste indruk dat jij verschrikkelijk gemanipuleerd word.
Zij komt bij mij over als iemand die niet weet wat ze echt wilt, nergens haar schouders onder zet, het kindje ook beslist niet wil.
In tegenstelling tot jou dus.
Ze wilt het niet dus jij moet er ook maar geen band mee krijgen, dat ze bang is dat je zoon een slechte invloed er op heeft, en terecht, is eigenlijk het enige positieve wat ik van haar meekrijg.
Tot en met de afspraak met de vroedvrouw is het " duidelijk" , maar wat daarna komt kan ik ook geen touw aan vastknopen.
Nou ja, dat het wel duidelijk is dat ze dit kindje wil " vergeten", uit haar leven wil.
Als ik eerlijk ben is het voor het kindje ook het beste (het opgroeien bij mensen waar het zeer gewenst is)
Ik ben niet in de materie thuis, maar volgens mij heb je als grootouders ook rechten: om het op afspraak te zien.
Want denk je nu echt dat, mocht het na verloop van tijd na bij jou geweest te zijn, terug gaat naar de moeder nog kans is op een stabiel leventje? Bij zo'n labiel persoon?
Ik weet dat je hart groot genoeg is om voor dit mensje te zorgen, maar je zult dan ook altijd met haar te maken krijgen en met je zoon, nog meer problemen dus. Over het hoofd van de baby.
Meid, ik wens je sterkte, misschien bestaat de kans dat je toch op rustig terrein je kleinkind kan blijven zien.
Rietje
woensdag 18 juni 2008 om 14:49
Arm wurm, arme jij.
Ik zou als ik jou was een hele pushy oma willen zijn en de schoondochter onder druk zetten jou te vertellen met wie/welke organisatie ze hierover contact heeft.
Jezelf bij die organisatie op de kaart zetten -ze zullen dat kindje toch liever plaatsen bij iemand die een bloedband heeft dan bij een vreemde, hoop ik-
Heb je de energie om ook hier nog de vinger aan de pols te houden? Hoe zit die schoondochter in haar vel, normaal gesproken? Eenmalige depressie of een geschiedenis van ellende?
Het hoeft niet blijvend te zijn he, die afwijzing. Kan best dat ze na verloop van tijd blij is dat ze haar kindje nog steeds heeft
-ze heeft tenslotte ook de zwangerschap voortgezet-
In hoeverre is ze onder de invloed van je zoon en daardoor helemaal murw geworden?
Anyway, je bent er nu in betrokken, ben bang dat je geen andere keuze hebt dan erin betrokken blijven totdat je uitzicht hebt op stabiliteit voor die kleine. Het is wel jóuw kleinkind.
Ik zou als ik jou was een hele pushy oma willen zijn en de schoondochter onder druk zetten jou te vertellen met wie/welke organisatie ze hierover contact heeft.
Jezelf bij die organisatie op de kaart zetten -ze zullen dat kindje toch liever plaatsen bij iemand die een bloedband heeft dan bij een vreemde, hoop ik-
Heb je de energie om ook hier nog de vinger aan de pols te houden? Hoe zit die schoondochter in haar vel, normaal gesproken? Eenmalige depressie of een geschiedenis van ellende?
Het hoeft niet blijvend te zijn he, die afwijzing. Kan best dat ze na verloop van tijd blij is dat ze haar kindje nog steeds heeft
-ze heeft tenslotte ook de zwangerschap voortgezet-
In hoeverre is ze onder de invloed van je zoon en daardoor helemaal murw geworden?
Anyway, je bent er nu in betrokken, ben bang dat je geen andere keuze hebt dan erin betrokken blijven totdat je uitzicht hebt op stabiliteit voor die kleine. Het is wel jóuw kleinkind.
woensdag 18 juni 2008 om 21:37
Ach lieve Iris, wat een ellende er allemaal weer bij. Ik ga je niet vertellen wat je zou moeten doen of zou kunnen doen. Ik denk dat je nu eerst voor jezelf wilt bepalen hoe je hierin staat. Wat voel je ten opzichte van je 'schoondochter', wat voel je ten opzichte van je kleinkind. Denk daar eerst eens goed over na. Probeer eerst eens uit te vogelen wat jij wilt. Vandaar uit kun je verdere stappen ondernemen (of niet). Oh, wat zul jij je weer verscheurd voelen. Het is wat ik zei, we zitten op een trein en we weten niet waar het eindstation is.
Denk in ieder geval aan jezelf en aan je eigen gezinnetje.
Liefs
Denk in ieder geval aan jezelf en aan je eigen gezinnetje.
Liefs
zondag 29 juni 2008 om 20:26
Lief Iris, dat je naar ons vraagt.
Ik heb inderdaad weinig te melden, alles gaat zijn gangetje gelukkig.
Zoon zou komen eten van de week, maar was in slaap gevallen. Ik had er al op gerekend en ook niet voor hem gekookt. Ik maak me er echt niet (meer) druk over en zeg dan de volgende dag alleen, " je zou toch komen, was je het vergeten en dan zie ik je van de week wel". Zonder verwijt en verder ga ik er dan niet op door. Voorzover ik het kan beoordelen gaat het best goed met hem, hij klinkt redelijk opgewekt en de bezoeken van zijn begeleider lopen redelijk, schijnt. Hij wil er niet veel over kwijt. Als ik vraag "hoe gaat het met R (zijn beg.)? Zegt hij heel droog "ik zal het hem volgende keer vragen voor je mam".
Meer kan ik eigenlijk niet wensen momenteel. Al zou het voor hem fijn zijn als er wat meer structuur of zinvolle tijdsbesteding in zijn leven te krijgen is. Maar goed, dan moet hij zelf wel (willen) meewerken.
Iris, verstandig dat je je niet opdringt bij zwangere ex. Zoals we inmiddels door schade en schande ervaren hebben, werkt dat meestal averechts. En gelukkig dat je schrijft dat jullie je goed staande houden als gezin, gezien ook de problemen met je jongste. Het is niet alleen maar kommer en kwel gelukkig.
Lieve mede-moeders, dikke knuf allemaal.
Ik heb inderdaad weinig te melden, alles gaat zijn gangetje gelukkig.
Zoon zou komen eten van de week, maar was in slaap gevallen. Ik had er al op gerekend en ook niet voor hem gekookt. Ik maak me er echt niet (meer) druk over en zeg dan de volgende dag alleen, " je zou toch komen, was je het vergeten en dan zie ik je van de week wel". Zonder verwijt en verder ga ik er dan niet op door. Voorzover ik het kan beoordelen gaat het best goed met hem, hij klinkt redelijk opgewekt en de bezoeken van zijn begeleider lopen redelijk, schijnt. Hij wil er niet veel over kwijt. Als ik vraag "hoe gaat het met R (zijn beg.)? Zegt hij heel droog "ik zal het hem volgende keer vragen voor je mam".
Meer kan ik eigenlijk niet wensen momenteel. Al zou het voor hem fijn zijn als er wat meer structuur of zinvolle tijdsbesteding in zijn leven te krijgen is. Maar goed, dan moet hij zelf wel (willen) meewerken.
Iris, verstandig dat je je niet opdringt bij zwangere ex. Zoals we inmiddels door schade en schande ervaren hebben, werkt dat meestal averechts. En gelukkig dat je schrijft dat jullie je goed staande houden als gezin, gezien ook de problemen met je jongste. Het is niet alleen maar kommer en kwel gelukkig.
Lieve mede-moeders, dikke knuf allemaal.
