Psyche
alle pijlers
Zo sneu. Moe naar een verzorgingstehuis en heel veel zorgen
maandag 9 november 2020 13:04
Het is niet meer te doen voor mij, ma is dement en gaat steeds sneller achteruit, ze belt 20 keer per dag, voornamelijk om me uit te schelden en te dreigen ‘er een eind aan te maken’ als ik niet meteen kom. Maar dat deed ze vroeger al toen ik nog jong was.
Ik weet het, het is de ziekte. Douchen, eten koken, dat kan ze niet meer en daar is hulp bij thuis. De andere dagen doe ik zelf.Ze vorige week van de slapende lijst afgehaald en op de actieve lijst gezet. Er waren nog drie wachtenden voor haar. Kortom nog een paar maandjes. Nu ben ik net gebeld dat er plek is. Maar eerst moet er iemand van CIZ langskomen en ma moet officieel toestemming geven. Wat ze niet gaat doen vermoed ook de casemanager. Ook die en de dames die moe verzorgen vinden het de hoogste tijd. We wilden dit niet in Corona tijd, maar de situatie is nu echt onhoudbaar geworden. We wilden het in het voorjaar al, maar toen brak Corona uit en was het voor mij ook onbespreekbaar. Maar nog langer wachten gaat niet meer. Het enige wat ik nog doe is werken, 20 keer ma spreken op een dag en elke vrije minuut daar heen. Ik ben gewoon helemaal op. Fysiek en mentaal. Mijn moeder is ze al heel lang niet meer. Die ben ik al een tijdje kwijt. Een gesprek voeren is niet mogelijk en zij is nu het kind en ik de volwassene.
Geeft ze geen toestemming moet er dus plaatsvervangende toestemming komen van de rechter en dan wordt ze dus met een ambulance heengebracht, kunnen ze zelfs de deur forceren en mogen ze in het uiterste geval moe in de handboeien slaan. Het is daarnaast een heel fijn huis, maar door Corona mag ze nu even niet eigen meubeltjes meenemen. Die mogen na corona weer. Ze komt dus in een vreemde omgeving zonder vertrouwde spulletjes. Wat ik ook sneu vindt.
Enfin, vanmiddag dus eerst het gesprek met de CIZ persoon en de casemanager. Hopelijk gaat ma overstag. Heeft iemand ook wel eens in een situatie gezeten dat de persoon die echt hulp en zorg nodig heeft niet wil en hoe ging dat?
Gatverdarrie, ik zit er echt even mee in mijn maag. Het gaat ineens zo snel en ik weet ook dat dit haar laatste ‘plekje’ zal zijn. Ben er echt even misselijk van.
Ik weet het, het is de ziekte. Douchen, eten koken, dat kan ze niet meer en daar is hulp bij thuis. De andere dagen doe ik zelf.Ze vorige week van de slapende lijst afgehaald en op de actieve lijst gezet. Er waren nog drie wachtenden voor haar. Kortom nog een paar maandjes. Nu ben ik net gebeld dat er plek is. Maar eerst moet er iemand van CIZ langskomen en ma moet officieel toestemming geven. Wat ze niet gaat doen vermoed ook de casemanager. Ook die en de dames die moe verzorgen vinden het de hoogste tijd. We wilden dit niet in Corona tijd, maar de situatie is nu echt onhoudbaar geworden. We wilden het in het voorjaar al, maar toen brak Corona uit en was het voor mij ook onbespreekbaar. Maar nog langer wachten gaat niet meer. Het enige wat ik nog doe is werken, 20 keer ma spreken op een dag en elke vrije minuut daar heen. Ik ben gewoon helemaal op. Fysiek en mentaal. Mijn moeder is ze al heel lang niet meer. Die ben ik al een tijdje kwijt. Een gesprek voeren is niet mogelijk en zij is nu het kind en ik de volwassene.
Geeft ze geen toestemming moet er dus plaatsvervangende toestemming komen van de rechter en dan wordt ze dus met een ambulance heengebracht, kunnen ze zelfs de deur forceren en mogen ze in het uiterste geval moe in de handboeien slaan. Het is daarnaast een heel fijn huis, maar door Corona mag ze nu even niet eigen meubeltjes meenemen. Die mogen na corona weer. Ze komt dus in een vreemde omgeving zonder vertrouwde spulletjes. Wat ik ook sneu vindt.
Enfin, vanmiddag dus eerst het gesprek met de CIZ persoon en de casemanager. Hopelijk gaat ma overstag. Heeft iemand ook wel eens in een situatie gezeten dat de persoon die echt hulp en zorg nodig heeft niet wil en hoe ging dat?
Gatverdarrie, ik zit er echt even mee in mijn maag. Het gaat ineens zo snel en ik weet ook dat dit haar laatste ‘plekje’ zal zijn. Ben er echt even misselijk van.
buzziebee wijzigde dit bericht op 09-11-2020 13:10
9.40% gewijzigd
woensdag 25 november 2020 21:44
Persoonlijk voel ik de druk van mijn naaste omgeving om mijn bijna 90-jarige moeder zo snel mogelijk in een verzorgingshuis te plaatsen of op zijn minst op de wachtlijst.
Mits het zo urgent is als TO omschrijft en daarna ook nog heb je te maken met familie.
Ik vind dat mijn moeder het nu voorlopig best met hulp zichzelf redt.
Mits het zo urgent is als TO omschrijft en daarna ook nog heb je te maken met familie.
Ik vind dat mijn moeder het nu voorlopig best met hulp zichzelf redt.
woensdag 25 november 2020 23:52
Sorry overheen gelezen toen ik jouw laatste reactie nog niet gelezen had. Ik hoop dat ze het mooi en vooral 'best' vindt. Naar aanleiding van onder andere jouw verhaal heb ik ook met mijn moeder gesproken en die vindt ineens alles best.
zaterdag 28 november 2020 12:56
‘We’ zijn goedgekeurd!!!! Hoera! Kamer 9 met aan de ene kant uitzicht over de koetjes en de weide en water, de andere kant op het park van het terrein wat momenteel wordt aangelegd en het buitenterras! Superblij! Appartement is reeds gestoffeerd. Mooie PVC vloer met houtmotief en mooie gordijnen. Alleen de meubeltjes moeten over begin februari
zaterdag 28 november 2020 13:41
Ik snap je maar aan de andere kant ook weer niet. Zo leuk is het niet als je moeder opgenomen wordt. In een tehuis loop je ook tegen dingen aan die minder zijn en de vraag is of het gaat bevallen en of ze kan aarden. Het is niet niks. Vergis je er niet in. Het is een hele stap en zeker voor je moeder. En de vraag is maar of ze aanspraak heeft aan medebewoners.
Oost west thuis best.
zaterdag 28 november 2020 13:57
Helaas is thuis best, niet altijd thuis best. Mensen die verdwalen in hun eigen hoofd. Verdwalen ook in hun eigen huis. Dat kan ontzettend angstig zijn. En dan is het fijn dat je op een plekje bent waar er mensen naar je omkijken, je opvangen wanneer je het niet meer weet. Je afleiden zodat je je angst en onrust weer vergeet. Dus ja, ik kan me goed voorstellen dat TO blij is dat haar moeder een veilig plekje heeft, waar ze beide een goed gevoel bij hebben.
zaterdag 28 november 2020 14:55
Al te maken gehad met een dementerende? En dan niet een keer inde 2 weken een kopje thee ermee drinken? maar iedere dag?Doorenvogel schreef: ↑28-11-2020 13:41Ik snap je maar aan de andere kant ook weer niet. Zo leuk is het niet als je moeder opgenomen wordt. In een tehuis loop je ook tegen dingen aan die minder zijn en de vraag is of het gaat bevallen en of ze kan aarden. Het is niet niks. Vergis je er niet in. Het is een hele stap en zeker voor je moeder. En de vraag is maar of ze aanspraak heeft aan medebewoners.
Oost west thuis best.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 28 november 2020 15:00
Je hoeft mij niet te vertellen hoe iemand met dementie is, maar to doet net of het een feestje is waar haar moeder heen gaat. En dat is het zeker niet.zonnigweertje schreef: ↑28-11-2020 13:57Helaas is thuis best, niet altijd thuis best. Mensen die verdwalen in hun eigen hoofd. Verdwalen ook in hun eigen huis. Dat kan ontzettend angstig zijn. En dan is het fijn dat je op een plekje bent waar er mensen naar je omkijken, je opvangen wanneer je het niet meer weet. Je afleiden zodat je je angst en onrust weer vergeet. Dus ja, ik kan me goed voorstellen dat TO blij is dat haar moeder een veilig plekje heeft, waar ze beide een goed gevoel bij hebben.
zaterdag 28 november 2020 15:28
Nee, ervaringsdeskundige. mijn moeder was behoorlijk dementDoorenvogel schreef: ↑28-11-2020 14:59Pffff laat ik daar maar niet serieus op in gaan.
Maar laat mij raden. Jij bent IG'er?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 28 november 2020 17:11
Heb je in de gaten dat TO praktisch gezien de enige mantelzorger is? Een taak die nog verzwaard wordt door kritisch meekijkende familieleden? Een goed plekje waar moeder dan veilig kan zijn lijkt me zeker reden tot een feestje. Ik heb een moeder die woont op een plekje waar ik goed in de gaten moet houden of ze wel de zorg krijgt die ze nodig heeft, en als je dat soort situaties kent, of als je je moeder alleen thuis moet achterlaten met haar verdwaalde brein, begrijp je waarom het voor TO nu als een feestje voelt dat er een fijn en veilig plekje is.Doorenvogel schreef: ↑28-11-2020 15:00Je hoeft mij niet te vertellen hoe iemand met dementie is, maar to doet net of het een feestje is waar haar moeder heen gaat. En dat is het zeker niet.
TO, heel fijn dat je moeder kan gaan wonen waar je zo'n goed gevoel bij hebt! Sterkte met de laatste loodjes en straks met het afscheid, want zo gaat het vast voelen als je haar gaat verhuizen.
zaterdag 28 november 2020 18:36
Zie de rest van het topic. Ze vindt het ook niet leuk, maar het moet en nu is ze blij dat ze wordt opgenomen in het verpleeghuis wat ook de voorkeur heeft. Ik begrijp dus het doel niet van je opmerking, aangezien haar moeder niet meer thuis mag en kan wonen.Doorenvogel schreef: ↑28-11-2020 13:41Ik snap je maar aan de andere kant ook weer niet. Zo leuk is het niet als je moeder opgenomen wordt. In een tehuis loop je ook tegen dingen aan die minder zijn en de vraag is of het gaat bevallen en of ze kan aarden. Het is niet niks. Vergis je er niet in. Het is een hele stap en zeker voor je moeder. En de vraag is maar of ze aanspraak heeft aan medebewoners.
Oost west thuis best.
zaterdag 28 november 2020 19:34
Heel mooi, Buzzie, dat je een vooruitzicht hebt op een mooi verzorgd plekje voor je moeder en dat je hebt gezien dat ze er zelf ook blij van werd. Op een gegeven moment is het stadium van dementie zo ver gevorderd dat de patient het niet meer uitmaakt waar ze is, als ze zich maar veilig en verzorgd voelt.
zaterdag 28 november 2020 23:19
Thuis is geen optie meer helaasDoorenvogel schreef: ↑28-11-2020 13:41Ik snap je maar aan de andere kant ook weer niet. Zo leuk is het niet als je moeder opgenomen wordt. In een tehuis loop je ook tegen dingen aan die minder zijn en de vraag is of het gaat bevallen en of ze kan aarden. Het is niet niks. Vergis je er niet in. Het is een hele stap en zeker voor je moeder. En de vraag is maar of ze aanspraak heeft aan medebewoners.
Oost west thuis best.
zaterdag 28 november 2020 23:25
Als thuis wonen niet meer gaat, is een opname op de juiste plek een opluchting. Kan het weten heb beide ouders in een verpleeghuis op moeten laten nemen. Thuis wonen was geen optie meer. Vader via een crisisopname mijn moeder via de intensive care..Doorenvogel schreef: ↑28-11-2020 15:00Je hoeft mij niet te vertellen hoe iemand met dementie is, maar to doet net of het een feestje is waar haar moeder heen gaat. En dat is het zeker niet.
Opgelucht dat mijn vader niet meer kon dwalen, opgelucht dat mijn moeder 24 uurs zorg kreeg die ze zo nodig had.
zaterdag 28 november 2020 23:30
Andrieske1976 schreef: ↑28-11-2020 19:34Heel mooi, Buzzie, dat je een vooruitzicht hebt op een mooi verzorgd plekje voor je moeder en dat je hebt gezien dat ze er zelf ook blij van werd. Op een gegeven moment is het stadium van dementie zo ver gevorderd dat de patient het niet meer uitmaakt waar ze is, als ze zich maar veilig en verzorgd voelt.
En ik denk dat wanneer dit moment is aangebroken, dat je er als naaste vrede mee hebt om je dierbare af te geven.
Volgens een collega van mij, kan je gewoon je rol als mantelzorger blijven vervullen, graag zelfs, alleen heb je als mantelzorger dan niet meer dat gejaagde, maar kan je gewoon je leven leiden icm mantelzorgen op een leuke manier.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
maandag 30 november 2020 22:12
Met beide ouders tegelijk, een gezin met thuiswonende kinderen, een fulltime baan, een ouderlijk huis wat leeg en verkocht moest worden.. was weliswaar de dagelijkse zorg weg, maar was er helaas nog genoeg om te regelen en te beslissen.. de bureaucratie in Nederland, in de zorg, bewindvoering, belastingdienst is enorm.Miskotto schreef: ↑28-11-2020 23:30[/b]
En ik denk dat wanneer dit moment is aangebroken, dat je er als naaste vrede mee hebt om je dierbare af te geven.
Volgens een collega van mij, kan je gewoon je rol als mantelzorger blijven vervullen, graag zelfs, alleen heb je als mantelzorger dan niet meer dat gejaagde, maar kan je gewoon je leven leiden icm mantelzorgen op een leuke manier.
Mijn vader en moeder zijn een jaar na elkaar gestorven. Aan hun lijden kwam een einde.
De zorg die ze kregen was goed.
woensdag 2 december 2020 19:34
En toch (althans ik) voelt de druk van het zorgen voor je ouders tot het niet meer gaat. Wegstoppen in een (laatste stadium) verzorgingstehuis voelt als onmenselijk, zeker als je weet dat er in zoveel culturen juist die zorg voor de kinderen is. Mijn in Frankrijk geboren schoondochter met Turkse ouders is opgevoed dat je je eigen ouders zolang mogelijk verzorgd als ze hulpbehoevend worden en wij stoppen ze zo snel mogelijk in een 24-uurs huis. Natuurlijk is het heel zwaar als je nog zelf met een gezin en werk zit. Het is nog niet eens zo lang geleden (mijn inmiddels demente moeder uit 1931 kan daarover nu nog vertellen) dat lastige dove en demente opoe van hot naar her werd gesleept tussen de kinderen op haar oudedag. Het vrijpleiten van schuldgevoel door te zeggen, ja maar, daar krijgt ze alle zorg die nodig is, betekent nog niet dat je als kind je rot voelt dat je zelf niet die zorg kunt opbrengen.Christiana schreef: ↑30-11-2020 22:12Met beide ouders tegelijk, een gezin met thuiswonende kinderen, een fulltime baan, een ouderlijk huis wat leeg en verkocht moest worden.. was weliswaar de dagelijkse zorg weg, maar was er helaas nog genoeg om te regelen en te beslissen.. de bureaucratie in Nederland, in de zorg, bewindvoering, belastingdienst is enorm.
Mijn vader en moeder zijn een jaar na elkaar gestorven. Aan hun lijden kwam een einde.
De zorg die ze kregen was goed.
Voor TO snap ik dat ze tegen de muur stond in haar eentje en geen enkele uitweg zag dan haar moeder de zorg te geven die ze nodig heeft.
