3 maanden uit elkaar en hij heeft al een ander!

Jezus! Wat zal jij je naar voelen zeg! Ik schrik wel als je zegt dat er geen licht puntje meer is, geven je 2 kids niet heel veel steun en energie om door te gaan?

Heel verdrietig voor je. Kan me voorstellen dat je er boos over bent. Maar hoe naar het ook is, hoe meer jij er mee bezig bent hoe langer je boos en verdrietig blijft. De beste wraak is om zelf weer gelukkig te worden.



Of hij nu snel weer een nieuwe relatie heeft of er juist lang mee wacht, hoeft niet zoveel te zeggen over wat hij voor jou heeft gevoeld. Het kan 'gewoon' een rebound zijn. Ook kan het toch wel serieus zijn.



Ik snap dat je jezelf helemaal sufpiekerd maar daar zit niet de oplossing in (maarja van de zijlijn is dat zo makkelijk gezegd) je kan je beter op jezelf richten. Op keuzes maken die bij je (nieuwe) leven passen. Op de dingen waar jij je prettig door gaat voelen.



Dus huil gerust lekker uit, maar doe vooral ook leuke dingen, zorg dat je je onder mensen begeeft. Ga weer leven. Dat is uiteindelijk het beste voor je. En laat je geluk niet (meer) van hem of een ander afhangen.

Tja vervelend voor jou. Maar ja, wie weet is het niet meer dan een scharrel. Probeer toch ook aan jezelf (en de kinderen) te blijven denken.

die eerst maar even, weet hoe je je voelt, die van mij had al een ander voor hij zei dat de koek op was. Meid, zorg voor je zelf, eet, en als vast voedsel er niet in blijft, neem dan drinkontbijt of zo. Daar zitten ook genoeg voedingsstoffen in, tenminste voor even. En echt licht puntjes komen er ook weer. Richt je op je kinderen, zorg dat je er voor hun bent, dat is iets wat mij op de been houd en zorg voor veel lieve vrienden om je heen, praten met je vrienden of het hier van je afschrijven helpt. Tenminste mij wel.



sterkte

Goh....Sannie.....wat erg voor je, een dikke



Ik weet dat je er nu niets aan hebt, maar het heeft tijd nodig, echt waar. Over een paar maanden denk je er anders over, het moet slijten.

Maar ik weet, houden van gaat niet zomaar over......helaas......



Ik heb het gelukkig zelf niet meegemaakt, maar enkele vriendinnen wel en na een tijdje ging het toch stukken beter.

Probeer inderdaad wat afleiding te zoeken in leuke dingen doen met de kinderen, hobbies of nieuwe dingen.



Heel veel sterkte en zet hem op

Het is echt heel naar wanneer je na zo'n lange relatie al geconfronteerd wordt met de nieuwe vlam van je ex. Het zal echt tijd nodig hebben om te wennen aan dit idee. Hij was al veel langer bezig met het afsluiten van jullie relatie dan jij. Hij is al heel veel stappen verder.

Laat dit je niet kapot maken, dat is het niet waard. Het heeft echt tijd nodig om weer rust in je lijf te krijgen en je eten weer wat op orde te krijgen. Gewoon af en toe kleine maaltijden die vooral heel erg lekker zijn. Verwen jezelf met eten en met leuke dingen. Neem voldoende beweging, dat helpt tegen de stress en depressieve gevoelens.Probeer een leuke vakantie te hebben met je kinderen al lijkt dat nog zo moeilijk.

Het gaat echt makkelijker worden al lijkt dat nu erg moeilijk.

Sterkte!

Hey Sannie...,



Wat naar voor je om te horen, meid!

Ik herken je verhaal wel een beetje, het lijkt op die van mij.

Vorig jaar is mijn man ook bij mij weggegaan. Na 11 jaar, 7 jaar huwelijk en een kleintje van toen 5 jaar. Ik kreeg een hele brief van hem. Dat hij niet meer van me hield, dat hij niet uit was op een relatie, dat hij rust wilde, dat hij dingen wilde doen die hij blijkbaar door mij niet kon doen, dat hij op zoek wilde naar zichzelf, naar wie hij eigenlijk was.



Pak 'm beet 5 maanden later had hij weer een relatie. Met een vrouw met 2 kinderen in de puberleeftijd nog wel.



Wat ik eigenlijk met m'n verhaal wil zeggen. Jouw man kan, denk ik, niet alleen zijn. Hij heeft haar nodig om zijn wonden te likken. Ga maar op mijn woorden af als ik je zeg dat ook deze relatie van hem vroeg of laat op de klippen zal lopen. En waarom? Hij neemt niet de tijd om zijn huwelijk met jou te verwerken. Neemt niet de tijd om te overdenken waarom zijn relatie met jou niet liep. Waarom hij eigenlijk wil scheiden. Neemt niet de tijd om verdriet te hebben. Dat is zijn gemis en het zegt meer over hem dan over wie dan ook.



In de tussentijd zit jij met de gebakken peren. Ik maak me zorgen als ik lees dat je niet eet en dat je aan de kalmerende medicijnen zit. Ook dit heb ik meegemaakt. Ben vorig jaar 19 (!) kilo afgevallen en ben in een depressie geraakt met als gevolg natuurlijk antidepressiva.



Ik heb toen heel veel tips meegekregen van mensen uit mijn omgeving. Tips waarvan ik toen dacht: 'het zal wel, jullie kletsen maar raak'. Zal jij nu ongetwijfeld ook hebben. Mensen kunnen tegen je zeggen dat je je energie moet halen uit je kinderen, maar dit werkt zo niet. Er is nu even geen ruimte voor andere dingen dan je verdriet en dat is helemaal niet gek.



Neem van een ervaringsdeskundige aub de volgende tips aan:

1. Ga naar een goede psycholoog. Praat het van je af. Je omgeving zal je misschien ook mee kunnen praten, maar zij zijn niet onbevooroordeeld en hebben ook hun emoties hierin. Een psycholoog staat ver van je af.

2. Probeer te blijven eten. Als zijn het maar kleine beetjes. Neem vloeibare dingen, zoals soep, drinkontbijt, yoghurt. Eet wat zacht fruit. Blijf aub eten. Als je niet eet, zal niet alleen je lichaam verzwakken, maar ook je geest en dat kun je nu niet gebruiken.

3. Neem rust, misschien zelfs even afstand van je kinderen. Neem rust om de zaken goed te kunnen overzien.

4. Wees lief voor jezelf, doe dingen waar je je happy bij kunt voelen. Bloemen kopen, lekker geurtje, wandeling etc.



Wat mij verder enorm heeft geholpen is accepteren dat ik me klote voelde. In het begin probeerde ik alles om me beter te voelen, maar dat maakte alles alleen maar erger Zeg tegen jezelf: 'ik voel me klote en dat mag ik'. Laat het gevoel over je heen komen.



En de meest waardevolle tip die ik je mee kan geven, maar waar het nu voor jou nog véél te vroeg is, is: blijf niet hangen in gevoelens van boosheid en wraak. Dit kun je nu nog niet, maar op den duur wel. Echter, je moet het zelf willen en er zelf aan werken. Maar het is één van de meest waardevolle cadeaus die ik mezelf gegeven heb.



Heel veel sterkte, lieve meid. Nogmaals, je denkt nu, klets maar raak, maar je gaat hier veel, veel, veel sterker uitkomen dan je ooit geweest bent. En een wijze levensles rijker.



Sterkte nogmaals!



Stien

quote:sannie1971 schreef op 10 augustus 2009 @ 18:15:

Lieve Stien,



Bedankt voor je bericht. Hoe voel jij je nu je een jaar verder bent? Ik heb inderdaad een afspraak bij een psycholoog gemaakt maar kan pas over 4 weken terecht. Ik heb morgen een afspraak bij de huisarts, daar ben ik vorige week ook geweest en ze wil even zien hoe het met me gaat. Ik ben al sinds december, toen het hier al slecht ging, aan de antidepressiva gegaan en heb er nu oxazepam bij. Dat helpt wel. Ik heb vannacht voor het eerst weer goed geslapen. Ik probeer positief te denken en er voor mijn kinderen te zijn. een paar dagen geleden heb ik hem nog gesmeekt om bij me terug te komen. Ik heb gehuild, geschreeuw etc. Kortom mezelf vernederd. Maar hij houdt voet bij stuk, hij wil niet meer. Hij geeft heel veel om me maar houdt niet meer van me op de manier waarop het zou moeten. Pfff, blijven ademen.



sanIs dit wellicht iets om die 4 weken te overbruggen?

http://www.korrelatie.nl/themas/echtscheiding

Daar kun je in iedergeval je verhaal kwijt.

Sterkte

Lieve San,

11 jaar en 2 kinderen.. Ik heb maar 2,5 jaar gehad en geen kinderen. Jij hebt het zwaarder.. Maar ze zeggen ook tegen mij dat de beste wraak is dat JIJ zelf gelukkig wordt en dat je laat zien dat JIJ zonder hem verder kunt. Heel veel sterkte. Ik leef met je mee.

Hoi San...nu ruim een jaar later gaat het goed met me. Woon sinds 3 maanden in mijn (met zoontje natuurlijk) zelfgekochte appartement. Heb geleerd hoe ik mezelf moet vermaken en vind het nu fijn om alleen te zijn. Ik heb sinds een paar maanden een nieuwe relatie met een lieve man (even buiten het feit of dit standhoudt, zie topic 'relatie na scheiding, moeilijk?', welke ik net geopend heb). Kortom, het leven kabbelt weer lekker verder!



Ik vind niet dat je jezelf vernedert door te huilen en te schreeuwen tegen hem. Als dit hoort bij jouw verwerkingsproces, dan mag dat. Huilen is goed. Ik heb m'n tranen altijd de vrije loop gelaten. Heb wat zitten janken in de trein op weg naar huis of naar werk. Dus niks vernedering. Laat maar blijken hoeveel pijn hij je doet.



Schrijf alles maar van je af hoor! Ik zal hier regelmatig komen en als je vragen hebt of iets wilt weten (ervaringen), vraag maar raak. Veel mensen hier die ervaring hebben en je er doorheen kunnen slepen!

Niemand zet zomaar een punt achter een langdurige relatie. Het is een proces waarin in dit geval de man er waarschijnlijk al een hele tijd mee bezig was en de daadwerkelijke uitelkaargaan was een afsluiting.

(maar dat is vanuit mijn ervaring)

Dat denk ik ook.Ook vanuit mijn ervaring denk ik dat hij er al heel lang mee bezig is.

Maar ik kan mij jouw gevoel heel erg goed voorstellen ,vreselijk .

Wat goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt bij de psycholoog,stapje in de goede richting.



Sterkte

Hoi Sannie, bij mij is ook iets soortgelijks gebeurd. 16 Jaar en drie kids... Tja, meneer zei precies hetzelfde, maar bleek 5 dagen nadat hij het huis verlaten had al met zijn nieuwe vriendinnetje in bed te liggen. En ik weet niet hoelang het al speelde, maar vast al ver voor hij zijn onvrede uitte over het huwelijk.



Maar na 8 maanden voel ik me nu weer veel beter en hij ziet er afschuwlijk uit. Ik ben er op eigen kracht (en veel lieve hulp van vrienden) bovenop gekomen (althans, ik ben onderweg ). Hij heeft vooral zijn huwelijksjaren weggevreeen... Maar misschien kom ik hier straks sterker uit!



Maar daar heb je nu niets aan, jij hebt diep verdriet en die moet je uiten. Op welke manier dan ook. Het hoort erbij en je moet je aan elke scherf snijden. Pas dan kom je er beter uit!

Is niet belangrijk of en hoe lang hij alweer iemand heeft. Sommigen na een week al, zoals hier beschreven. Dan was het bij jou tenminste niet al eerder aan de gang!



Het gaat erom hoe het verder met jou gaat. Daar moet je voor zorgen, niet om zijn zogenaamde fantastische nieuwe relatie.

Goedemorgen Sannie..!

Hoe gaat het vandaag met je?

Hoop dat je goed geslapen hebt!



xx

En ik wil me ook nog even aansluiten bij Pem.

Mijn ex is er absoluut niet op vooruit gegaan. Hij ziet er vreselijk vermoeid en (soms) verwaarloosd uit. Hoezo alles beter nu?

Hoi lieve San,



Ik hoop dat je een beetje hebt kunnen slapen. Bij het wakker worden dacht ik :' ohja, het is over..maar ik moet verder, alleen. Want hij wilt me niet meer!'



Liefs

sannie het lijkt me vreselijk moeilijk om dan je ex met zijn nieuwe vlam te zien.

gewoon het idee doet al vreselijk pijn.

alleen kan ik het me wel voorstellen dat hij een ander heeft.

hij was waarschijnelijk al tijden bezig met het uitmaken.

hier gaat een lange periode overheen..

maar maakt het niet minder moeilijk voor jou,jij staat nog aan het begin.

het kost tijd..