Relaties
alle pijlers
Aangekomen?
donderdag 7 januari 2010 om 15:23
Gisteren zei m'n vriend me ineens (gewoon op een normale manier) dat hij dacht dat ik een klein beetje was aangekomen. Ik natuurlijk helemaal hysterisch toen ik dat hoorde..
Ik kan heel slecht omgaan met zulke dingen, dan word ik erg onzeker.
Ik kan er niet over klagen dat hij het op de foute manier heeft gezegt, hij heeft het heel rustig verteld.
Ik vond het echt verschrikkelijk om te horen.
Hij zei dat hij zich soms zorgen maakte daarover, vooral nu omdat hij me veel heeft zien eten tijdens de feestdagen enzo.
Ik zelf vind trouwens helemaal niet dat ik ben aangekomen, ik check mezelf elke dag :p Ik merk het normaal ook altijd meteen aan m'n kleding.
Dus.. Hij maakt zich hier soms zorgen om.
Ik zei hem dat dit mijn kwestie is, dat HIJ zich toch geen zorgen moet maken dat IK aankom??
Ik vind het erg vervelend om te weten dat hij dit zo belangrijk vind. Ik heb hem er proberen van te overtuigen dat het helemaal niet zo erg is, als ik eventueel zou aankomen. Als ik toch nog steeds tevreden ben over mezelf? Ik bedoel, ik zou nooit gaan afvallen alleen omdat hij dat wil!
Ik voelde me vandaag met momenten heel slecht. Gewoon, dat ik me niet meer zo mooi voel. Nu durf ik zelfs niks meer te eten waar hij bij is :s Dat heb ik ook aan hem verteld, vond hij erg om te horen. Maar het is wel de waarheid :s Dit is iets waar ik nog lang mee ga zitten
Pff..
Ik heb niet per se raad nodig, ik wou gewoon even mijn hart luchten.
Zeg me aub wat jullie hiervan vinden!
Ik kan heel slecht omgaan met zulke dingen, dan word ik erg onzeker.
Ik kan er niet over klagen dat hij het op de foute manier heeft gezegt, hij heeft het heel rustig verteld.
Ik vond het echt verschrikkelijk om te horen.
Hij zei dat hij zich soms zorgen maakte daarover, vooral nu omdat hij me veel heeft zien eten tijdens de feestdagen enzo.
Ik zelf vind trouwens helemaal niet dat ik ben aangekomen, ik check mezelf elke dag :p Ik merk het normaal ook altijd meteen aan m'n kleding.
Dus.. Hij maakt zich hier soms zorgen om.
Ik zei hem dat dit mijn kwestie is, dat HIJ zich toch geen zorgen moet maken dat IK aankom??
Ik vind het erg vervelend om te weten dat hij dit zo belangrijk vind. Ik heb hem er proberen van te overtuigen dat het helemaal niet zo erg is, als ik eventueel zou aankomen. Als ik toch nog steeds tevreden ben over mezelf? Ik bedoel, ik zou nooit gaan afvallen alleen omdat hij dat wil!
Ik voelde me vandaag met momenten heel slecht. Gewoon, dat ik me niet meer zo mooi voel. Nu durf ik zelfs niks meer te eten waar hij bij is :s Dat heb ik ook aan hem verteld, vond hij erg om te horen. Maar het is wel de waarheid :s Dit is iets waar ik nog lang mee ga zitten
Pff..
Ik heb niet per se raad nodig, ik wou gewoon even mijn hart luchten.
Zeg me aub wat jullie hiervan vinden!
donderdag 7 januari 2010 om 21:04
SugarX, kan het niet zijn dat je onzeker wordt van de (idiote) opmerkingen van jouw vriend omdat je zelf stiekum bang bent dat je in de toekomst dikker gaat worden? Ik denk namelijk heel eerlijk, dat die kans erg groot is dat dat gaat gebeuren. Zoals ik eerder schreef, wanneer je wat ouder wordt, is de kans groot dat er een aantal kilo's bijkomen, of in ieder geval, minder snel afgaan.
Dit bedoel ik niet lullig, maar wanneer je op je 18e op maat 42 zit, schat ik de kans groot in dat dit in de toekomst best wel wat meer kan worden (weet natuurlijk niet hoe lang je bent, dat kan in de verhoudingen veel schelen en of je regelmatig sport en gezond eet).
Ik bedoel er maar mee te zeggen dat je je niet al te veel door de wensen van jouw vriend moet laten leiden. Het is voor jou belangrijk te weten wat goed voor je is en waar je prettig bij voelt. En als je op je 22 maat 44 hebt en je voelt je daar prima bij en je bent verder gezond, dan moet je niet zo'n klojo om je heen hebben die jou naar beneden haalt.
Dit bedoel ik niet lullig, maar wanneer je op je 18e op maat 42 zit, schat ik de kans groot in dat dit in de toekomst best wel wat meer kan worden (weet natuurlijk niet hoe lang je bent, dat kan in de verhoudingen veel schelen en of je regelmatig sport en gezond eet).
Ik bedoel er maar mee te zeggen dat je je niet al te veel door de wensen van jouw vriend moet laten leiden. Het is voor jou belangrijk te weten wat goed voor je is en waar je prettig bij voelt. En als je op je 22 maat 44 hebt en je voelt je daar prima bij en je bent verder gezond, dan moet je niet zo'n klojo om je heen hebben die jou naar beneden haalt.
donderdag 7 januari 2010 om 21:09
[quote]SugarX schreef op 07 januari 2010 @ 15:36:
[...]
Het is echt niet maar een mening.
Hij vind het echt heeeel erg belangrijk dat ik er goed uitzie.
Dat vind ik supererg, net alsof alles wat ik 'inhoud' zeg maar, niks meer wil zeggen als ik dikker zou worden :s
Zo komt het over op mij.[/quote]
Wat ben jij een labiel mens, zeg.
Ik hoop dat je dit niet aan je vriend verteld.
[...]
Het is echt niet maar een mening.
Hij vind het echt heeeel erg belangrijk dat ik er goed uitzie.
Dat vind ik supererg, net alsof alles wat ik 'inhoud' zeg maar, niks meer wil zeggen als ik dikker zou worden :s
Zo komt het over op mij.[/quote]
Wat ben jij een labiel mens, zeg.
Ik hoop dat je dit niet aan je vriend verteld.
donderdag 7 januari 2010 om 21:10
quote:SugarX schreef op 07 januari 2010 @ 15:38:
[...]
Ik fitness wel, maar daar heb ik de afgelopen maand geen tijd voor gehad en de komende 5 weken ook niet omdat ik examens heb binnekort (ja, zo veel moet ik leren).
En ik kijk trouwens nooit op de weegschaal. Kilo's zeggen niks, naar mijn mening.
Vooral sinds ik fitness ben ik iets strakker maar niet lichter. Dus daarom sta ik nauwelijks op de weegschaal. Ik kijk vooral in de spiegel!
[...]
Ik fitness wel, maar daar heb ik de afgelopen maand geen tijd voor gehad en de komende 5 weken ook niet omdat ik examens heb binnekort (ja, zo veel moet ik leren).
En ik kijk trouwens nooit op de weegschaal. Kilo's zeggen niks, naar mijn mening.
Vooral sinds ik fitness ben ik iets strakker maar niet lichter. Dus daarom sta ik nauwelijks op de weegschaal. Ik kijk vooral in de spiegel!
donderdag 7 januari 2010 om 21:13
quote:driewieler schreef op 07 januari 2010 @ 16:55:
[...]
Je maakt mij niet wijs dat je het niet erg zou vinden als jouw man op die manier over je gewicht bezig is als het vriendje van TO.
We hebben het hier niet over plagen, zeg maar.
Nee, serieus niet.
Want zoals ik al zei: soms zeggen we het ook tegen elkaar als een van ons is aangekomen, dus niet als grap bedoeld.
En soms maken we er ook grapjes over.
[...]
Je maakt mij niet wijs dat je het niet erg zou vinden als jouw man op die manier over je gewicht bezig is als het vriendje van TO.
We hebben het hier niet over plagen, zeg maar.
Nee, serieus niet.
Want zoals ik al zei: soms zeggen we het ook tegen elkaar als een van ons is aangekomen, dus niet als grap bedoeld.
En soms maken we er ook grapjes over.
donderdag 7 januari 2010 om 21:17
quote:Liv schreef op 07 januari 2010 @ 17:07:
Donna, dat is iets heel anders dan wat TO beschrijft. Zoiets doen vriend en ik ook wel eens. Maar dit is geen plagen meer, maar gaat veel verder. TO's vriend heeft een enorme angst dat zijn vriendin op een dag (te) dik zal zijn. Het probleem ligt hem dan ook niet bij TO maar bij haar vriend.
Hmmm, maar als zij zelfverzekerder zou zijn dan zou het haar niet raken.
Mijn man en ik zeggen het serieus tegen elkaar als de een wat is aangekomen, we vragen het ook aan elkaar.
Maar omdat we op misschien zelfverzekerder zijn op dat gebied, raak ik er niet van in de stress.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb ook die periode doorgemaakt dat gewicht een HELE grote rol in mijn leven speelde.
Ik was onzeker tot op het bot hierdoor en dacht dat ik een enorme olifant was.
Was hierdoor eeuwig bezig met lijnen en afvallen.
En kon in tranen uitbarsten als iemand een grap maakte over m'n dikke kont.
Donna, dat is iets heel anders dan wat TO beschrijft. Zoiets doen vriend en ik ook wel eens. Maar dit is geen plagen meer, maar gaat veel verder. TO's vriend heeft een enorme angst dat zijn vriendin op een dag (te) dik zal zijn. Het probleem ligt hem dan ook niet bij TO maar bij haar vriend.
Hmmm, maar als zij zelfverzekerder zou zijn dan zou het haar niet raken.
Mijn man en ik zeggen het serieus tegen elkaar als de een wat is aangekomen, we vragen het ook aan elkaar.
Maar omdat we op misschien zelfverzekerder zijn op dat gebied, raak ik er niet van in de stress.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb ook die periode doorgemaakt dat gewicht een HELE grote rol in mijn leven speelde.
Ik was onzeker tot op het bot hierdoor en dacht dat ik een enorme olifant was.
Was hierdoor eeuwig bezig met lijnen en afvallen.
En kon in tranen uitbarsten als iemand een grap maakte over m'n dikke kont.
donderdag 7 januari 2010 om 21:43
quote:driewieler schreef op 07 januari 2010 @ 21:04:
Dit bedoel ik niet lullig, maar wanneer je op je 18e op maat 42 zit, schat ik de kans groot in dat dit in de toekomst best wel wat meer kan worden (weet natuurlijk niet hoe lang je bent, dat kan in de verhoudingen veel schelen en of je regelmatig sport en gezond eet).
Dit is dus de reden waarom ik mijn maat niet wou zeggen. Ik krijg veel complimenten over mijn lijf, al zeg ik het zelf.
Maten zeggen echt echt echt niks. Geloof me, een maat 42 zou je me niet geven als je me zag;
Dit bedoel ik niet lullig, maar wanneer je op je 18e op maat 42 zit, schat ik de kans groot in dat dit in de toekomst best wel wat meer kan worden (weet natuurlijk niet hoe lang je bent, dat kan in de verhoudingen veel schelen en of je regelmatig sport en gezond eet).
Dit is dus de reden waarom ik mijn maat niet wou zeggen. Ik krijg veel complimenten over mijn lijf, al zeg ik het zelf.
Maten zeggen echt echt echt niks. Geloof me, een maat 42 zou je me niet geven als je me zag;
donderdag 7 januari 2010 om 21:47
quote:SugarX schreef op 07 januari 2010 @ 21:43:
[...]
Dit is dus de reden waarom ik mijn maat niet wou zeggen. Ik krijg veel complimenten over mijn lijf, al zeg ik het zelf.
Maten zeggen echt echt echt niks. Geloof me, een maat 42 zou je me niet geven als je me zag;Nogmaals: jij hoeft je zelf hier niet te verdedigen. Jij bent tevreden met hoe je er uit ziet. En dat is gezond! Daar hoef je verder niemand van te overtuigen, ons niet en je vriend ook niet. Geniet van de complimenten die je krijgt en geniet er van dat je er tevreden mee bent. Iedereen die het niet bevalt kijkt maar de andere kant op.
[...]
Dit is dus de reden waarom ik mijn maat niet wou zeggen. Ik krijg veel complimenten over mijn lijf, al zeg ik het zelf.
Maten zeggen echt echt echt niks. Geloof me, een maat 42 zou je me niet geven als je me zag;Nogmaals: jij hoeft je zelf hier niet te verdedigen. Jij bent tevreden met hoe je er uit ziet. En dat is gezond! Daar hoef je verder niemand van te overtuigen, ons niet en je vriend ook niet. Geniet van de complimenten die je krijgt en geniet er van dat je er tevreden mee bent. Iedereen die het niet bevalt kijkt maar de andere kant op.
donderdag 7 januari 2010 om 22:29
Oh meisje: PAS OP!!! Ik spreek uit ervaring: was getrouwd met een man die altijd al erg op uiterlijk was, maar na ons trouwen en zeker na mijn zwangerschap werd mijn uiterlijk (en dan m.n. mijn figuur) bijna een obsessie voor hem.
Vrijwel dagelijks kreeg ik te horen dat ik toch echt wel dikker was geworden, bij ieder dropje/koekje wat ik nam kreeg ik commentaar (terwijl hijzelf letterlijk iedere avond een dóós (!) waterijsjes weg at en chips, drop noem maar op). Hij verweet me dat hij 'zo niet met me getrouwd was' , dat ik voorheen ook nooit jus bij mijn eten nam, dat ik niet meer sportte (nee, ik werkte - omdat hij werkeloos was - noodgedwongen fulltime, was moeder en draaide vrijwel voor het hele huishouden op en had dus echt geen energie meer over).
Hoe ontzettend veel strijd wij hier niet over gehad hebben... vreselijk!! En zijn argumenten? Om te beginnen was hij dus 'zo niet met me getrouwd (toen we trouwden was je veel slanker)', en daarbij wilde hij een vrouw naast zich op wie hij trots kon zijn en hij had een afschuw van 'dikke vrouwen' (het feit dat ik na mijn zwangerschap nog steeds in maat 36/38 liep, dat maakte niets uit. Hij zág het immers toch?!). En als laatste argument kwam hij ermee dat hij het ook voor mijzelf deed: ik voelde me toch ook veel fijner wanneer ik mooi slank was??
Pffff... needless to say dat hij nu mijn ex is (o.a. deze eeuwige kritiek en die verholen blikken, dat kritische naar me kijken en dan niets zeggen... in 1 woord: vréselijk!!!)
Echt meid, ik schrik als ik je verhaal lees. Als jouw uiterlijk zó belangrijk voor hem is dat hij zichzelf gek maakt bij de gedachte dat je misschien wel wat aankomt, dan kan ik alleen maar adviseren: wég wezen!!! Hij zal ongetwijfeld ook zijn goede kanten hebben, maar... nou, laten we het er dan maar op houden dat ik hoop dat het bij niet net zo zal gaan als bij mij!
Vrijwel dagelijks kreeg ik te horen dat ik toch echt wel dikker was geworden, bij ieder dropje/koekje wat ik nam kreeg ik commentaar (terwijl hijzelf letterlijk iedere avond een dóós (!) waterijsjes weg at en chips, drop noem maar op). Hij verweet me dat hij 'zo niet met me getrouwd was' , dat ik voorheen ook nooit jus bij mijn eten nam, dat ik niet meer sportte (nee, ik werkte - omdat hij werkeloos was - noodgedwongen fulltime, was moeder en draaide vrijwel voor het hele huishouden op en had dus echt geen energie meer over).
Hoe ontzettend veel strijd wij hier niet over gehad hebben... vreselijk!! En zijn argumenten? Om te beginnen was hij dus 'zo niet met me getrouwd (toen we trouwden was je veel slanker)', en daarbij wilde hij een vrouw naast zich op wie hij trots kon zijn en hij had een afschuw van 'dikke vrouwen' (het feit dat ik na mijn zwangerschap nog steeds in maat 36/38 liep, dat maakte niets uit. Hij zág het immers toch?!). En als laatste argument kwam hij ermee dat hij het ook voor mijzelf deed: ik voelde me toch ook veel fijner wanneer ik mooi slank was??
Pffff... needless to say dat hij nu mijn ex is (o.a. deze eeuwige kritiek en die verholen blikken, dat kritische naar me kijken en dan niets zeggen... in 1 woord: vréselijk!!!)
Echt meid, ik schrik als ik je verhaal lees. Als jouw uiterlijk zó belangrijk voor hem is dat hij zichzelf gek maakt bij de gedachte dat je misschien wel wat aankomt, dan kan ik alleen maar adviseren: wég wezen!!! Hij zal ongetwijfeld ook zijn goede kanten hebben, maar... nou, laten we het er dan maar op houden dat ik hoop dat het bij niet net zo zal gaan als bij mij!
donderdag 7 januari 2010 om 22:35
quote:SugarX schreef op 07 januari 2010 @ 15:23:
Gisteren zei m'n vriend me ineens (gewoon op een normale manier) dat hij dacht dat ik een klein beetje was aangekomen. Ik natuurlijk helemaal hysterisch toen ik dat hoorde..
Waarom word je helemaal hysterisch als je vriend op een normale manier iets zegt?
quote:Ik zei hem dat dit mijn kwestie is, dat HIJ zich toch geen zorgen moet maken dat IK aankom??
Ik vind het erg vervelend om te weten dat hij dit zo belangrijk vind. Ik heb hem er proberen van te overtuigen dat het helemaal niet zo erg is, als ik eventueel zou aankomen. Als ik toch nog steeds tevreden ben over mezelf? Ik bedoel, ik zou nooit gaan afvallen alleen omdat hij dat wil!
Ik voelde me vandaag met momenten heel slecht. Gewoon, dat ik me niet meer zo mooi voel. Nu durf ik zelfs niks meer te eten waar hij bij is :s Dat heb ik ook aan hem verteld, vond hij erg om te horen. Maar het is wel de waarheid :s Dit is iets waar ik nog lang mee ga zitten :(Waarom voel je je zo slecht terwijl je beweert dat je tevreden bent met jezelf? Als dat zo is dan laat je je toch niet zo onzeker te maken door een opmerking van je vriend?
Gisteren zei m'n vriend me ineens (gewoon op een normale manier) dat hij dacht dat ik een klein beetje was aangekomen. Ik natuurlijk helemaal hysterisch toen ik dat hoorde..
Waarom word je helemaal hysterisch als je vriend op een normale manier iets zegt?
quote:Ik zei hem dat dit mijn kwestie is, dat HIJ zich toch geen zorgen moet maken dat IK aankom??
Ik vind het erg vervelend om te weten dat hij dit zo belangrijk vind. Ik heb hem er proberen van te overtuigen dat het helemaal niet zo erg is, als ik eventueel zou aankomen. Als ik toch nog steeds tevreden ben over mezelf? Ik bedoel, ik zou nooit gaan afvallen alleen omdat hij dat wil!
Ik voelde me vandaag met momenten heel slecht. Gewoon, dat ik me niet meer zo mooi voel. Nu durf ik zelfs niks meer te eten waar hij bij is :s Dat heb ik ook aan hem verteld, vond hij erg om te horen. Maar het is wel de waarheid :s Dit is iets waar ik nog lang mee ga zitten :(Waarom voel je je zo slecht terwijl je beweert dat je tevreden bent met jezelf? Als dat zo is dan laat je je toch niet zo onzeker te maken door een opmerking van je vriend?
donderdag 7 januari 2010 om 23:03
vrijdag 8 januari 2010 om 00:08
vrijdag 8 januari 2010 om 08:58
vrijdag 8 januari 2010 om 09:02
quote:Letgo schreef op 07 januari 2010 @ 21:47:
[...]
Nogmaals: jij hoeft je zelf hier niet te verdedigen. Jij bent tevreden met hoe je er uit ziet. En dat is gezond! Ben ik niet met je eens. Psychisch gezien misschien gezond, hoewel je zelfs dáár mitsen en maren bij kunt zetten, maar over lichamelijke gezondheid zegt het he-le-maal niks.
[...]
Nogmaals: jij hoeft je zelf hier niet te verdedigen. Jij bent tevreden met hoe je er uit ziet. En dat is gezond! Ben ik niet met je eens. Psychisch gezien misschien gezond, hoewel je zelfs dáár mitsen en maren bij kunt zetten, maar over lichamelijke gezondheid zegt het he-le-maal niks.
vrijdag 8 januari 2010 om 09:04
quote:xxx schreef op 08 januari 2010 @ 08:58:
[...]
Ik vind maat 42 voor iemand van 18 wel heel veel, eerlijk gezegd. Tenzij je 1.90 m bent of aan de dikmakende medicijnen bent.Wat een onzin. De gemiddelde Nederlandse vrouw heeft maat 42. Als je tieten en heupen hebt heb je al snel maat 42. En dan ben je niet dik. Je kent de bouw van TO toch helemaal niet.
[...]
Ik vind maat 42 voor iemand van 18 wel heel veel, eerlijk gezegd. Tenzij je 1.90 m bent of aan de dikmakende medicijnen bent.Wat een onzin. De gemiddelde Nederlandse vrouw heeft maat 42. Als je tieten en heupen hebt heb je al snel maat 42. En dan ben je niet dik. Je kent de bouw van TO toch helemaal niet.
vrijdag 8 januari 2010 om 09:17
quote:HansHier schreef op 07 januari 2010 @ 19:16:
'Houden van' betekent natuurlijk ook je mening niet onder stoelen enz. steken.
TO's vriend opmerking was zeker voor haar eigen beste,
Logisch dat hij zich ongerust maakt over haar gewicht. Dat doe ik ook bij mijn vriendin, Ik koop bijvoorbeeld zakken chips en chocolade, en ik bepaal ook wanneer die opgegeten worden.
Dit is absoluut niet voor mezelf alleen. Ik sport erg veel en vind het belangrijk een gezond lichaam te hebben, Logish dat ik mijn vriendin help.
In dat geval denk ik als vrouw zijnde "Jij bepaalt maar wanneer "jouw" chips en chocolade worden opgegeten, gelukkig heb ik zelf een rekening en kan ik zelf wel bepalen wanneer IK chocola enzo eet..."
Mijn vriend is niet zo... gelukkig niet...
'Houden van' betekent natuurlijk ook je mening niet onder stoelen enz. steken.
TO's vriend opmerking was zeker voor haar eigen beste,
Logisch dat hij zich ongerust maakt over haar gewicht. Dat doe ik ook bij mijn vriendin, Ik koop bijvoorbeeld zakken chips en chocolade, en ik bepaal ook wanneer die opgegeten worden.
Dit is absoluut niet voor mezelf alleen. Ik sport erg veel en vind het belangrijk een gezond lichaam te hebben, Logish dat ik mijn vriendin help.
In dat geval denk ik als vrouw zijnde "Jij bepaalt maar wanneer "jouw" chips en chocolade worden opgegeten, gelukkig heb ik zelf een rekening en kan ik zelf wel bepalen wanneer IK chocola enzo eet..."
Mijn vriend is niet zo... gelukkig niet...
vrijdag 8 januari 2010 om 09:19
quote:HansHier schreef op 07 januari 2010 @ 19:37:
Dames, wees gerust!
Ik draaide het even om, Mijn vriendin vindt dat Ik teveel chips eet, dat Ik teveel choclade eet...en nee, ik heb een hekel aan sporten.
Maar door haar opmerkingen ( goedbedoeld! net als TO's vriend) ben ik minder chocolade gaan eten, en inderdaad, ik ben vijf kilo lichter, dankzij my baby..
Jezus, wat een gevoelig zaakje zeg, dat gewicht! Wist ik echt niet!
Dan nog: Dan zou ik als man denken "Stik d'r in, dat bepaal ik zelf wel!"
Ik denk niet dat ik mijn vriend dat zou kunnen voorschrijven, dat wil ik ook helemaal niet. Niemand bepaalt voor mij wat ik wanneer eet. Ik zou dat niet pikken...
Dames, wees gerust!
Ik draaide het even om, Mijn vriendin vindt dat Ik teveel chips eet, dat Ik teveel choclade eet...en nee, ik heb een hekel aan sporten.
Maar door haar opmerkingen ( goedbedoeld! net als TO's vriend) ben ik minder chocolade gaan eten, en inderdaad, ik ben vijf kilo lichter, dankzij my baby..
Jezus, wat een gevoelig zaakje zeg, dat gewicht! Wist ik echt niet!
Dan nog: Dan zou ik als man denken "Stik d'r in, dat bepaal ik zelf wel!"
Ik denk niet dat ik mijn vriend dat zou kunnen voorschrijven, dat wil ik ook helemaal niet. Niemand bepaalt voor mij wat ik wanneer eet. Ik zou dat niet pikken...
vrijdag 8 januari 2010 om 09:28
Ik vind een meisje van 18 met maat 42 ook niet extreem slank (ik weet natuurlijk niet hoe lang je bent).
Dat de gemiddelde Nederlandse vrouw maat 42 heeft zegt mij niet zoveel. De gemiddelde Nederlandse vrouw is namelijk geen 18. En de gemiddelde Nederlandse vrouw is ook niet echt bepaald slank.
Ik zou er geen halszaak van maken. Hij vraagt of je aangekomen bent, jij vindt van niet. Het antwoord is dus "Nee".
Dat de gemiddelde Nederlandse vrouw maat 42 heeft zegt mij niet zoveel. De gemiddelde Nederlandse vrouw is namelijk geen 18. En de gemiddelde Nederlandse vrouw is ook niet echt bepaald slank.
Ik zou er geen halszaak van maken. Hij vraagt of je aangekomen bent, jij vindt van niet. Het antwoord is dus "Nee".
vrijdag 8 januari 2010 om 09:28
quote:Spinster schreef op 08 januari 2010 @ 08:58:
[...]
Ik vind maat 42 voor iemand van 18 wel heel veel, eerlijk gezegd. Tenzij je 1.90 m bent of aan de dikmakende medicijnen bent.
Nou, dat ben ik niet met je eens.
Ik had dat op die leeftijd ook en als ik foto's van mezelf terugzie uit die periode was ik absoluut slank.
Ik ben wel eens jaloers op van die poppetjes met maatje 38. Dat had ik in de brugklas ofzo (en nee... ik snoepte niet veel, at gezond, bewoog meer dan voldoende), maar daarna niet meer... en natuurlijk vond ik mezelf dik (dat vind geloof ik echt iedereen van zichzelf op die leeftijd...), maar als ik foto's van mezelf terug zie verbaas ik me erover dat ik mijzelf dik vond...
[...]
Ik vind maat 42 voor iemand van 18 wel heel veel, eerlijk gezegd. Tenzij je 1.90 m bent of aan de dikmakende medicijnen bent.
Nou, dat ben ik niet met je eens.
Ik had dat op die leeftijd ook en als ik foto's van mezelf terugzie uit die periode was ik absoluut slank.
Ik ben wel eens jaloers op van die poppetjes met maatje 38. Dat had ik in de brugklas ofzo (en nee... ik snoepte niet veel, at gezond, bewoog meer dan voldoende), maar daarna niet meer... en natuurlijk vond ik mezelf dik (dat vind geloof ik echt iedereen van zichzelf op die leeftijd...), maar als ik foto's van mezelf terug zie verbaas ik me erover dat ik mijzelf dik vond...
vrijdag 8 januari 2010 om 09:29
quote:SugarX schreef op 07 januari 2010 @ 21:43:
[...]
Dit is dus de reden waarom ik mijn maat niet wou zeggen. Ik krijg veel complimenten over mijn lijf, al zeg ik het zelf.
Maten zeggen echt echt echt niks. Geloof me, een maat 42 zou je me niet geven als je me zag;Deze had ik even gemist. Je ziet er dus goed uit en voelt je goed bij dit gewicht. Je vriend wil graag dat je slank blijft, maar jij ook eigenlijk wel. Dan ben je helemaal snel klaar: aangekomen? Nee.
[...]
Dit is dus de reden waarom ik mijn maat niet wou zeggen. Ik krijg veel complimenten over mijn lijf, al zeg ik het zelf.
Maten zeggen echt echt echt niks. Geloof me, een maat 42 zou je me niet geven als je me zag;Deze had ik even gemist. Je ziet er dus goed uit en voelt je goed bij dit gewicht. Je vriend wil graag dat je slank blijft, maar jij ook eigenlijk wel. Dan ben je helemaal snel klaar: aangekomen? Nee.
vrijdag 8 januari 2010 om 09:32
Maat 42 zegt inderdaad geen moer over je lijf, en Sugar is er blij mee zoals ze is, dus ze moet vooral zo blijven. En eerlijk gezegd vind ik dat ze daarom helemaal niet zo onzeker overkomt. Ze zegt zelf dat ze haar lijf prima vindt zoals het is en dat ze zich niet de wet laat voorschrijven qua eten.
Verder vind ik ook dat het lekker makkelijk is voor de vriend van Sugar, want die heeft zijn zorgen kunnen uiten en Sugar zit er nu maar mooi mee opgescheept. Ik zeg ook wel eens tegen mijn vriend iets over zijn uiterlijk, iets als: goh je haar wordt wel weer lang, ofzo. Maar zolang het maar gaat met respect voor elkaars gevoelens. En de vriend van Sugar weet dat ze het er moeilijk mee heeft en toch vindt hij het nodig om er wat van te zeggen, terwijl het niet eens waar is, óf zo weinig dat ze gewoon haar kleding nog past. Dat vind ik erg egoistisch van hem.
Ook: hoe denkt hij inderdaad dat het zal gaan als ze 20, 30, 40, 50 is, als ze 4 kinderen heeft gebaard, als ze door een ziekte medicijnen heeft die haar dik maken, als ze door een slechte knie niet meer kan sporten? Er is meer aan een partner dan alleen slank zijn en Sugar heeft dat ook aan zijn verstand proberen te peuteren.
Dat gezegd hebbende: mijn moeder is ook veel te dik, te dik als in: met alle gezondheidsrisico's van dien. Dat wil ik ook niet worden. Met mijn vriend heb ik daar ook wel eens over gepraat, en ik heb hem zelfs gevraagd om bij mij aan de bel te trekken als hij me die kant op ziet gaan. Ik wil namelijk gewoon heel graag heel erg lang van mijn kinderen en eventuele kleinkinderen gaan genieten en niet op mijn 60e gestrekt gaan door een hartaanval. Maar dan hebben we het wel over een situatie waarbij er gezondheidsrisico's zijn, niet puur een 'ik vind slanke vrouwen gewoon mooier' geval.
Ik ben ook slank, ik heb wel heupen en borsten maar verder ook gewoon een slank figuur, maar ik ben niet de allerdunste. Ik heb een vriendin die echt een sprietje is. Ontzettend mooie meid op haar manier, en ik weer op mijn manier. Mijn vriend vindt me geweldig zoals ik ben, kickt ontzettend op mijn lijf, maar als ik 10 kilo aankom of afval dan ziet hij het waarschijnlijk niet eens.
Verder vind ik ook dat het lekker makkelijk is voor de vriend van Sugar, want die heeft zijn zorgen kunnen uiten en Sugar zit er nu maar mooi mee opgescheept. Ik zeg ook wel eens tegen mijn vriend iets over zijn uiterlijk, iets als: goh je haar wordt wel weer lang, ofzo. Maar zolang het maar gaat met respect voor elkaars gevoelens. En de vriend van Sugar weet dat ze het er moeilijk mee heeft en toch vindt hij het nodig om er wat van te zeggen, terwijl het niet eens waar is, óf zo weinig dat ze gewoon haar kleding nog past. Dat vind ik erg egoistisch van hem.
Ook: hoe denkt hij inderdaad dat het zal gaan als ze 20, 30, 40, 50 is, als ze 4 kinderen heeft gebaard, als ze door een ziekte medicijnen heeft die haar dik maken, als ze door een slechte knie niet meer kan sporten? Er is meer aan een partner dan alleen slank zijn en Sugar heeft dat ook aan zijn verstand proberen te peuteren.
Dat gezegd hebbende: mijn moeder is ook veel te dik, te dik als in: met alle gezondheidsrisico's van dien. Dat wil ik ook niet worden. Met mijn vriend heb ik daar ook wel eens over gepraat, en ik heb hem zelfs gevraagd om bij mij aan de bel te trekken als hij me die kant op ziet gaan. Ik wil namelijk gewoon heel graag heel erg lang van mijn kinderen en eventuele kleinkinderen gaan genieten en niet op mijn 60e gestrekt gaan door een hartaanval. Maar dan hebben we het wel over een situatie waarbij er gezondheidsrisico's zijn, niet puur een 'ik vind slanke vrouwen gewoon mooier' geval.
Ik ben ook slank, ik heb wel heupen en borsten maar verder ook gewoon een slank figuur, maar ik ben niet de allerdunste. Ik heb een vriendin die echt een sprietje is. Ontzettend mooie meid op haar manier, en ik weer op mijn manier. Mijn vriend vindt me geweldig zoals ik ben, kickt ontzettend op mijn lijf, maar als ik 10 kilo aankom of afval dan ziet hij het waarschijnlijk niet eens.
