Relaties
alle pijlers
Afgestudeerd, alleen en verdrietig.
woensdag 23 juli 2008 om 14:11
Hoi forummers,
Zoals de titel al aangeeft; ik voel me zo alleen en verdrietig. Ik probeer er weerstand tegen te bieden en mezelf tot de orde te roepen, maar het lukt niet. Soms moet ik opeens huilen en weet dan niet eens goed hoe het komt en vind ik dat ik me aanstel.
Ik ben inmiddels 4 weken afgestudeerd na 7 jaar studeren ( eerst HBO en daarna universiteit). Ik heb maandenlang naar dit moment uitgekeken, wat zou ik opgelucht en blij zijn; eindelijk rust! Maar nu is het zover.... en ik voel me zo verdrietig, ondanks dat ik trots ben opmezelf dat ik het zover geschopt heb ( ben onzeker typje en dacht dat ik de universiteit nooit aan zou kunnen). Missschien komt het door het weer ( ben je vrij en dan die regen), gelukkig nu weer wat beter, het weer. Al mijn vriendinnen zijn aan het werk of met hun vriendje op vakantie. Dus kan weinig leuke dingen doen met hen. Ik zou ook zo graag ook op vakantie gaan, met een vriendin(nen) of met een vriendje ( heb geen relatie) maar dat lukt dus niet. Heb geprobeerd om toch ook nog even weg te gaan met vriendinnen en hun een voorstel gemaild om een weekje goedkoop in Nederland of Belgie weg te gaan. Maar allemaal hadden ze of te weinig geld voor een tweede vakantie of geen vrije dagen. En op de vrije momenten dat ik ze dan even zie is het altijd met hun vriendje erbij.. Ik voel me dan zo klote, al zullen ze het niet echt aan me merken ( ik ben altijd de vrolijke vriendin die grapjes maakt). Ook mijn drie broers hebben een relatie en als we dan met het gezin wat ondernemen, zij zijn erbij met aanhang en voel ik mezelf er een beetje bijhangen. Tijdens een afstudeeretentje door mijn ouders georganiseerd, voelde ik me zo alleen en heb zitten huilen op het toilet.. Voor de duidelijkheid, ik voel me dan ook een aansteller, maar het lukt me dan niet om die gevoelens tegen te houden.
De afgelopen weken heb ik maar een beetje gehangen, gelezen en DVD's gekeken. In de weekenden werk ik bij een bijbaantje. Ik wil gaan werken, maar vind dat ik eigenlijk ook nog even van de zon mag genieten na al die afstudeerperikelen.
Nu weet ik dus niet goed wat ik moet: moet ik gaan solliciteren op een baan op mijn niveau of moet ik een ander -tijdelijk- baantje zoeken en dan bijvoorbeeld een reis gaan maken? Ik wilde eigenlijk altijd nog graag een reis maken, maar liever toch niet in mijn eentje..... ondanks dat ik hoor dat contacten maken tijdens het reizen snel gaat.
Kortom: de wereld zou aan mijn voeten moeten liggen, maar waarom heb ik dat gevoel niet??! Ik mis meer dan ooit een vriendje ( ik heb zelfs gedacht om mijn laatste vriendje ,1,5 jaar geleden uitgeraakt, maar weer op te bellen - ik weet dat hij vrijgezel is- om het daar dan maar weer even leuk mee te hebben, ondanks dat k weet dat er geen serieuze relatie inzit. Erg fout ik weet het!) en mijn sociale omgeving is nog nooit zo relatiegebonden en serieus geweest als voorheen. Ik mis mijn vrijgezelle vriendinnen.
Herkent iemand deze situatie? Heeft er iemand tips om me beter te voelen en keuzes te maken? Bedankt!
Zoals de titel al aangeeft; ik voel me zo alleen en verdrietig. Ik probeer er weerstand tegen te bieden en mezelf tot de orde te roepen, maar het lukt niet. Soms moet ik opeens huilen en weet dan niet eens goed hoe het komt en vind ik dat ik me aanstel.
Ik ben inmiddels 4 weken afgestudeerd na 7 jaar studeren ( eerst HBO en daarna universiteit). Ik heb maandenlang naar dit moment uitgekeken, wat zou ik opgelucht en blij zijn; eindelijk rust! Maar nu is het zover.... en ik voel me zo verdrietig, ondanks dat ik trots ben opmezelf dat ik het zover geschopt heb ( ben onzeker typje en dacht dat ik de universiteit nooit aan zou kunnen). Missschien komt het door het weer ( ben je vrij en dan die regen), gelukkig nu weer wat beter, het weer. Al mijn vriendinnen zijn aan het werk of met hun vriendje op vakantie. Dus kan weinig leuke dingen doen met hen. Ik zou ook zo graag ook op vakantie gaan, met een vriendin(nen) of met een vriendje ( heb geen relatie) maar dat lukt dus niet. Heb geprobeerd om toch ook nog even weg te gaan met vriendinnen en hun een voorstel gemaild om een weekje goedkoop in Nederland of Belgie weg te gaan. Maar allemaal hadden ze of te weinig geld voor een tweede vakantie of geen vrije dagen. En op de vrije momenten dat ik ze dan even zie is het altijd met hun vriendje erbij.. Ik voel me dan zo klote, al zullen ze het niet echt aan me merken ( ik ben altijd de vrolijke vriendin die grapjes maakt). Ook mijn drie broers hebben een relatie en als we dan met het gezin wat ondernemen, zij zijn erbij met aanhang en voel ik mezelf er een beetje bijhangen. Tijdens een afstudeeretentje door mijn ouders georganiseerd, voelde ik me zo alleen en heb zitten huilen op het toilet.. Voor de duidelijkheid, ik voel me dan ook een aansteller, maar het lukt me dan niet om die gevoelens tegen te houden.
De afgelopen weken heb ik maar een beetje gehangen, gelezen en DVD's gekeken. In de weekenden werk ik bij een bijbaantje. Ik wil gaan werken, maar vind dat ik eigenlijk ook nog even van de zon mag genieten na al die afstudeerperikelen.
Nu weet ik dus niet goed wat ik moet: moet ik gaan solliciteren op een baan op mijn niveau of moet ik een ander -tijdelijk- baantje zoeken en dan bijvoorbeeld een reis gaan maken? Ik wilde eigenlijk altijd nog graag een reis maken, maar liever toch niet in mijn eentje..... ondanks dat ik hoor dat contacten maken tijdens het reizen snel gaat.
Kortom: de wereld zou aan mijn voeten moeten liggen, maar waarom heb ik dat gevoel niet??! Ik mis meer dan ooit een vriendje ( ik heb zelfs gedacht om mijn laatste vriendje ,1,5 jaar geleden uitgeraakt, maar weer op te bellen - ik weet dat hij vrijgezel is- om het daar dan maar weer even leuk mee te hebben, ondanks dat k weet dat er geen serieuze relatie inzit. Erg fout ik weet het!) en mijn sociale omgeving is nog nooit zo relatiegebonden en serieus geweest als voorheen. Ik mis mijn vrijgezelle vriendinnen.
Herkent iemand deze situatie? Heeft er iemand tips om me beter te voelen en keuzes te maken? Bedankt!
woensdag 23 juli 2008 om 14:21
Hai Fleur,
het lijkt alsof je het mist iets om handen te hebben. Toen ik naar een andere stad verhuisde had ik ook helemaal geen vriendinnen. Ik heb mij toen aangemeld bij een sportschool en heb me echt op het sporten gestort. Ik kreeg toen al snel contact met de andere leden die ook vaker kwamen. Je kan daar dus leuke contacten opdoen.
Maar ik vind het heel normaal dat je je broers eens zou opbellen en dat je aangeeft eens gezellig iets te doen met alleen de familie, zonder aanhang. Zij zijn toch niet alleen man-van, ze zijn toch ook personen die zonder aanhang wat kunnen gaan doen met hun zus die ze al hun hele leven kennen?
Ik ken je niet en door alleen zo'n introductie is het natuurlijk moeilijk te oordelen. Maar toch lijkt het mij (nogmaals, ik ken je niet, jij kent jezelf het beste) inderdaad beter als je even een jaartje iets voor jezelf gaat doen. Ik denk namelijk zo: Als je aan een baan op niveau begint, ga je nooit meer reizen of een leuk baantje zoeken (in de meeste gevallen). Als je er nu de tijd en ruimte voor hebt en natuurlijk de behoefte, zou ik het er zeker nu van nemen. Eerlijk gezegd zou het mij ook eng lijken om alleen op reis te gaan, maar ik heb ook altijd gehoord dat je meteen vrienden maakt op een reis.
Ik denk trouwens dat je op internet genoeg andere mensen kan vinden die ook alleen op reis willen, waar je dan contact mee zou kunnen leggen.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
het lijkt alsof je het mist iets om handen te hebben. Toen ik naar een andere stad verhuisde had ik ook helemaal geen vriendinnen. Ik heb mij toen aangemeld bij een sportschool en heb me echt op het sporten gestort. Ik kreeg toen al snel contact met de andere leden die ook vaker kwamen. Je kan daar dus leuke contacten opdoen.
Maar ik vind het heel normaal dat je je broers eens zou opbellen en dat je aangeeft eens gezellig iets te doen met alleen de familie, zonder aanhang. Zij zijn toch niet alleen man-van, ze zijn toch ook personen die zonder aanhang wat kunnen gaan doen met hun zus die ze al hun hele leven kennen?
Ik ken je niet en door alleen zo'n introductie is het natuurlijk moeilijk te oordelen. Maar toch lijkt het mij (nogmaals, ik ken je niet, jij kent jezelf het beste) inderdaad beter als je even een jaartje iets voor jezelf gaat doen. Ik denk namelijk zo: Als je aan een baan op niveau begint, ga je nooit meer reizen of een leuk baantje zoeken (in de meeste gevallen). Als je er nu de tijd en ruimte voor hebt en natuurlijk de behoefte, zou ik het er zeker nu van nemen. Eerlijk gezegd zou het mij ook eng lijken om alleen op reis te gaan, maar ik heb ook altijd gehoord dat je meteen vrienden maakt op een reis.
Ik denk trouwens dat je op internet genoeg andere mensen kan vinden die ook alleen op reis willen, waar je dan contact mee zou kunnen leggen.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
woensdag 23 juli 2008 om 14:22
Lieverd, werk je even suf met een of ander stom baantje, pak die tas in en gaan! Reizen! Ik denk dat de tijd niet beter kan zijn dan nu. Je zal jezelf tegenkomen en heel veel over jezelf leren, maar ook enorm veel andere mensen tegenkomen waarmee je mooie dingen zult meemaken. De tijd is nu, carrieretechnisch en als ik goed lees prive gezien ook, het beste om te gaan. Soms is een tijdelijke keuze maken (want reizen lost natuurlijk niet alles op, haha) heel belangrijk om in te zien wat je wilt, wat je belangrijk vindt, in welke vriendschappen je nog wel en niet wil investeren etc. Kies lekker voor jezelf en laat die vriendinnen maar met hun vriendjes op de bank zitten! ;-P
P.S. En eerlijk gezegd vind ik het echt raar dat als je met vriendinnen afspreekt, dat het vriendje er dan ook bij zit. Hallo, ga voetbal kijken ofzo!
P.S. En eerlijk gezegd vind ik het echt raar dat als je met vriendinnen afspreekt, dat het vriendje er dan ook bij zit. Hallo, ga voetbal kijken ofzo!
woensdag 23 juli 2008 om 14:22
woensdag 23 juli 2008 om 14:29
Ik ken heel veel mensen die na hun afstuderen in een gat zijn gevallen. Je hebt keihard aan je scriptie gewerkt en ineens is dat doel weg. Je gaat je afvragen hoe verder, moet afscheid nemen van je studententijd, vrienden vliegen uit, kan me voorstellen dat je even in een dip zit. En dan mis je extra die ene arm om je heen, logisch toch!
Misschien moet je alles even laten bezinken, niemand verwacht van je dat je nu meteen je hele verdere leven uitgestippeld hebt. Je schrijft dat je twijfelt tussen op reis gaan en een baan zoeken. Wat wil je zelf, waar ligt je hart op dit moment?
Als je het aan mij zou vragen, zou ik zeggen: ga een tijdje op reis. Juist nu je ongebonden bent, zowel qua werk als relatie, heb je die mogelijkheid. Het biedt je de kans om na te denken wat je hierna wilt gaan doen en de mogelijkheid om mensen te leren kennen en iets van de wereld te gaan zien.
Enne, je komt hier wel doorheen hoor! Sterkte
Misschien moet je alles even laten bezinken, niemand verwacht van je dat je nu meteen je hele verdere leven uitgestippeld hebt. Je schrijft dat je twijfelt tussen op reis gaan en een baan zoeken. Wat wil je zelf, waar ligt je hart op dit moment?
Als je het aan mij zou vragen, zou ik zeggen: ga een tijdje op reis. Juist nu je ongebonden bent, zowel qua werk als relatie, heb je die mogelijkheid. Het biedt je de kans om na te denken wat je hierna wilt gaan doen en de mogelijkheid om mensen te leren kennen en iets van de wereld te gaan zien.
Enne, je komt hier wel doorheen hoor! Sterkte
woensdag 23 juli 2008 om 14:31
Deze situatie herken ik gedeeltelijk, ik heb ook lang gestudeerd (9.5 jaar, naast mijn studie de laatste 2.5 jaar ongeveer fulltime gewerkt) en al mijn vrienden woonde samen/getrouwd/kinderen. Na mijn studie was ik ineens avonden en weekenden vrij. Wat ik toen heb gedaan was hobbies zoeken. Ik ben gaan sporten en fotograferen, cursussen gevolgd en mensen leren kennen.
Natuurlijk kun je gaan solliciteren, over het algemeen, wanneer je zelf zoekt, duurt het wel even voordat je een baan die bij je studie past hebt gevonden en die je zelf leuk genoeg vindt.
Ik heb wel alleen gereisd, ben in mijn eentje naar Canada geweest en ik vond het geen succes, maar dat is dan ook geen backpackland dus veel mensen heb ik daar niet leren kennen (behalve een paar opdringerige Engelsen). maar ga een week in je eentje in zo'n groot resort in Griekenland of zo. Even eruit scheelt heel veel en dan zie je alles weer zonnig in.
Natuurlijk kun je gaan solliciteren, over het algemeen, wanneer je zelf zoekt, duurt het wel even voordat je een baan die bij je studie past hebt gevonden en die je zelf leuk genoeg vindt.
Ik heb wel alleen gereisd, ben in mijn eentje naar Canada geweest en ik vond het geen succes, maar dat is dan ook geen backpackland dus veel mensen heb ik daar niet leren kennen (behalve een paar opdringerige Engelsen). maar ga een week in je eentje in zo'n groot resort in Griekenland of zo. Even eruit scheelt heel veel en dan zie je alles weer zonnig in.
woensdag 23 juli 2008 om 14:36
Allereerst: gefeliciteerd met je afstuderen!
Je bent gewoon in een gat gevallen. Je hebt een stuk van je leven afgesloten doordat je nu niet langer student bent. Geen wonder dat het even moeilijk is! Dat is ook helemaal niet vreemd, je bent echt niet de enige die hier last van heeft.
Je kan misschien via het prikbord hier op viva nog iemand vinden die het leuk vind om op korte termijn een weekje weg te gaan? Of lekker in je eentje of samen met je moeder?
Maar ga zeker niet in je eentje zitten sippen. Ga iets doen, onderneem iets. Een weekend weg kan misschien voor je vriendinnen niet maar een dagje kan vast nog wel.
Je bent gewoon in een gat gevallen. Je hebt een stuk van je leven afgesloten doordat je nu niet langer student bent. Geen wonder dat het even moeilijk is! Dat is ook helemaal niet vreemd, je bent echt niet de enige die hier last van heeft.
Je kan misschien via het prikbord hier op viva nog iemand vinden die het leuk vind om op korte termijn een weekje weg te gaan? Of lekker in je eentje of samen met je moeder?
Maar ga zeker niet in je eentje zitten sippen. Ga iets doen, onderneem iets. Een weekend weg kan misschien voor je vriendinnen niet maar een dagje kan vast nog wel.
woensdag 23 juli 2008 om 14:44
Reizen. Nu meteen gaaaaan. Zoals al geschreven is, nu is de tijd. Nu heb je nog geen relatie, nog geen hypotheek, geen kinderen en is je carriere nog niet begonnen. Dat klinkt misschien nu in jouw oren als een nadeel maar dat is voor het reizen een uitermate goeie periode. Geen vaste banden dus en dat betekent dat je kunt gaan en staan waar je wilt. Heel veel plezier want reizen is (volgens mij) het leukste en beste wat je kunt doen voor jezelf.
En als je onzeker bent over het ontmoeten van mensen tijdens je reis. Ga dan naar Azie waar veel bakcpackers zitten. Begin in een 'makkelijk' land zoals Thailand of Cambodja of Vietnam. Wedden dat je op een dag denkt....laat me nou eens met rust mensen, ik heb even tijd voor mezelf nodig
En als je onzeker bent over het ontmoeten van mensen tijdens je reis. Ga dan naar Azie waar veel bakcpackers zitten. Begin in een 'makkelijk' land zoals Thailand of Cambodja of Vietnam. Wedden dat je op een dag denkt....laat me nou eens met rust mensen, ik heb even tijd voor mezelf nodig
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
woensdag 23 juli 2008 om 15:27
quote:[message=1710051,noline]Chica34 schreef op 23 juli
En als je onzeker bent over het ontmoeten van mensen tijdens je reis. Ga dan naar Azie waar veel bakcpackers zitten. Begin in een 'makkelijk' land zoals Thailand of Cambodja of Vietnam. Wedden dat je op een dag denkt....laat me nou eens met rust mensen, ik heb even tijd voor mezelf nodig Of boek gewoon een groepsreis, of een single-groepsreis. Met je moeder kan idd ook heel erg leuk zijn. Ik heb dat 1x gedaan en het beviel ons allebei zo goed dat we nu elk jaar samen weggaan.
En als je onzeker bent over het ontmoeten van mensen tijdens je reis. Ga dan naar Azie waar veel bakcpackers zitten. Begin in een 'makkelijk' land zoals Thailand of Cambodja of Vietnam. Wedden dat je op een dag denkt....laat me nou eens met rust mensen, ik heb even tijd voor mezelf nodig Of boek gewoon een groepsreis, of een single-groepsreis. Met je moeder kan idd ook heel erg leuk zijn. Ik heb dat 1x gedaan en het beviel ons allebei zo goed dat we nu elk jaar samen weggaan.
.
woensdag 23 juli 2008 om 15:35
Reizen!! geloof me: doe het!
Ik heb altijd geroepen dat ik na mijn afstuderen wilde reizen
Ik was op mijn 22e al klaar maar helaas was ik tijdens mijn studie bij mijn stage blijven hangen als freelancer.
Dat verdiende zo goed dat ik er ben blijven zitten na mijn afstuderen. Vervolgens kreeg ik er een vaste baan aangeboden en heb ik dat gedaan....ik was een beetje bang dat ik nergens een baan zou vinden geloof ik.
Tsja....en vanaf dat moment rol je eigenlijk van de ene naar de andere baan en komt het reizen er nooit meer van.
Inmiddels ben ik nu 4 jaar verder: heb al 3 banen achter de rug, heb inmiddels een vriend waarmee ik samenwoon en tjsa: even een half jaar op wereldreis gaan zit er nu dus gewoon niet meer in.
Ik vind het achteraf heel jammer dat ik meteen toch ben gaan werken, maar het voelde op dat moment het veiligst. Mijn ouders zijn overigens ook niet erg avontuurlijk en zij vonden eigenliujk vooral dat ik die baan idd moest aannemen want je moest toch een stukje zekerheid hebben enzo.
Nu denk ik: joh ik was 22, ik had echt op mijn 23e ook nog wel een baan gevonden!!!
Ben nu 26 en natuurlijk nog steeds heel jong, maar wat ik al zei: ook een vriend dus ik zou samen met hem kunnen gaan reizen, maar ja (komt ie weer) dan zeg je allebei een goede baan op en je hebt toch ook een hypotheek die doorloopt.
kortom: je zult vanaf nu alleen nog maar vaster komen te zitten door relaties, kinderen, hypotheken, banen etc. Nu je nog niks hebt en toch in een gat zit zou ik zeggen: GA REIZEN!
Als je het nu niet doet, doe je het misschien wel nooit meer
Trek lekker een paar maanden door de States (ik heb er ooit 3 weken gebackpacked en het is er uitermate relaxed) en Australie en Thailand......heerlijk!!!
Ik heb altijd geroepen dat ik na mijn afstuderen wilde reizen
Ik was op mijn 22e al klaar maar helaas was ik tijdens mijn studie bij mijn stage blijven hangen als freelancer.
Dat verdiende zo goed dat ik er ben blijven zitten na mijn afstuderen. Vervolgens kreeg ik er een vaste baan aangeboden en heb ik dat gedaan....ik was een beetje bang dat ik nergens een baan zou vinden geloof ik.
Tsja....en vanaf dat moment rol je eigenlijk van de ene naar de andere baan en komt het reizen er nooit meer van.
Inmiddels ben ik nu 4 jaar verder: heb al 3 banen achter de rug, heb inmiddels een vriend waarmee ik samenwoon en tjsa: even een half jaar op wereldreis gaan zit er nu dus gewoon niet meer in.
Ik vind het achteraf heel jammer dat ik meteen toch ben gaan werken, maar het voelde op dat moment het veiligst. Mijn ouders zijn overigens ook niet erg avontuurlijk en zij vonden eigenliujk vooral dat ik die baan idd moest aannemen want je moest toch een stukje zekerheid hebben enzo.
Nu denk ik: joh ik was 22, ik had echt op mijn 23e ook nog wel een baan gevonden!!!
Ben nu 26 en natuurlijk nog steeds heel jong, maar wat ik al zei: ook een vriend dus ik zou samen met hem kunnen gaan reizen, maar ja (komt ie weer) dan zeg je allebei een goede baan op en je hebt toch ook een hypotheek die doorloopt.
kortom: je zult vanaf nu alleen nog maar vaster komen te zitten door relaties, kinderen, hypotheken, banen etc. Nu je nog niks hebt en toch in een gat zit zou ik zeggen: GA REIZEN!
Als je het nu niet doet, doe je het misschien wel nooit meer
Trek lekker een paar maanden door de States (ik heb er ooit 3 weken gebackpacked en het is er uitermate relaxed) en Australie en Thailand......heerlijk!!!
woensdag 23 juli 2008 om 15:54
Ik zou ook gaan reizen, of, als je dat te eng vindt, zoek een baantje op een zonnig oord. Ik heb een tijd als reisleider gewerkt, superleuk, en heb de tijd van mijn leven gehad. Het is een groot feest. Ik ben in die tijd welgeteld 3x een avond alleen geweest en alleen omdat ik dat echt zelf wilde.
Je leert zoveel nieuwe mensen kennen en misschien wel de liefde van je leven. Ik woon daarom nu in het buitenland.
Ga:)!!!
Je leert zoveel nieuwe mensen kennen en misschien wel de liefde van je leven. Ik woon daarom nu in het buitenland.
Ga:)!!!
woensdag 23 juli 2008 om 18:34
Gefeliciteerd met je afstuderen! Ik hoop over een maandje ook zover te zijn. (Zit nu nog scriptie-ontwijkend verdrag te vertonen... )
En ik herken je gevoelens wel. Ik heb best lang tegen het afstuderen aan zitten hikken (en nog steeds wel een beetje). Het is toch het begin van een nieuwe levensfase en als je dan ook nog alleen bent kan dat best eng zijn.
Ik ben van plan na mijn afstuderen een poosje naar het buitenland te vertrekken om vrijwilligerswerk te doen. Misschien ook een tip voor jou? Prima alleen te doen, maar meer zekerheid dat je contacten op doet.
En ik herken je gevoelens wel. Ik heb best lang tegen het afstuderen aan zitten hikken (en nog steeds wel een beetje). Het is toch het begin van een nieuwe levensfase en als je dan ook nog alleen bent kan dat best eng zijn.
Ik ben van plan na mijn afstuderen een poosje naar het buitenland te vertrekken om vrijwilligerswerk te doen. Misschien ook een tip voor jou? Prima alleen te doen, maar meer zekerheid dat je contacten op doet.
woensdag 23 juli 2008 om 18:43
Gefeliciteerd met je afstuderen!
Meid, zoals velen hier al gezegd hebben, het is helemala niet raar dat je even niet weet hoe en wat en ik herken heel veel uit je verhaal. maar ga erop uit. Boek een groepsreis als alleen reizen je wat eng liijkt. Je maakt in hostels wel heel makkelijk contact als je toch liever alleen gaat.
En geef ook aan dat je met je vriendinnen af wilt spreken zonder die vrienden erbij. Ga lekker meidendingen doen met z'n allen. Die vriendjes hoeven er echt niet continue bij te zijn.
Wat ik ook aan kan raden is hier op de viva site of een verzoek tot in het contact komen met andere (single) meiden om leuke dingen mee te doen of te reageren op een al bestaand oproepje. Ik heb via de site zulke leuke meiden ontmoet die in principe ook allemaal vrijgezel zijn en waar ik leuke dingen mee kan doen.
Succes!
Meid, zoals velen hier al gezegd hebben, het is helemala niet raar dat je even niet weet hoe en wat en ik herken heel veel uit je verhaal. maar ga erop uit. Boek een groepsreis als alleen reizen je wat eng liijkt. Je maakt in hostels wel heel makkelijk contact als je toch liever alleen gaat.
En geef ook aan dat je met je vriendinnen af wilt spreken zonder die vrienden erbij. Ga lekker meidendingen doen met z'n allen. Die vriendjes hoeven er echt niet continue bij te zijn.
Wat ik ook aan kan raden is hier op de viva site of een verzoek tot in het contact komen met andere (single) meiden om leuke dingen mee te doen of te reageren op een al bestaand oproepje. Ik heb via de site zulke leuke meiden ontmoet die in principe ook allemaal vrijgezel zijn en waar ik leuke dingen mee kan doen.
Succes!
woensdag 23 juli 2008 om 19:36
Lieverd, je klinkt zo verdrietig en het is ook goed jezelf af en toe toe te staan om verdrietig te zijn (met of zonder reden) maar op een gegeven moment moet je oppassen dat je er niet teveel in blijft hangen.
Ik heb een hele vervelende periode achter de rug en had alle recht om heel verdrietig te zijn. Maar op een gegeven moment zag ik dat de wereld aan me voorbij trok. Er stond ook niemand op de stoep om me op sleeptouw te nemen en dus heb ik een tijdje gedaan wat me heerlijk leek: op de fiets naar het strand om daar heerlijk met kranten en boeken decadent de hele dag op een terras te gaan zitten. Zonnebril op en niemand die ziet of je blij of (nog even) wat minder blij kijkt. Dagen achtereen gedaan.
Ik ben met m'n auto op pad gegaan en ben de toerist uit gaan hangen in andere provincies. Niemand die zeurde "wil je nog lang hier blijven?" of juist "wil je nu alweer weg?".
Ik ben een week op vakantie gegaan in m'n uppie, terwijl ik vliegen rete-eng vind.
En weet je? Ik heb genoten! Ondanks dat ik me soms alleen voelde, ondanks dat ik me niet altijd een houding durfde te geven, ondanks dat ik soms toch even verdrietig was. Maar je hebt daarna nog een reden om trots op jezelf te zijn: jij kunt jezelf vermaken, je kunt genieten, je bent stoer.
Er zullen altijd momenten zijn waarop je het alleen moet rooien maar misschien is dit de tijd waarin je de basis voor jezelf legt. Praktisch als in je afstuderen en meer gevoelsmatig als in het leren omgaan met enkel jezelf. Er komt wel weer een nieuwe partner en je vriend(inn)en komen op een gegeven moment weer meer bij je terug of maken plaats voor nieuwe. Je studie heeft je volledig beziggehouden en nu val je ineens in een gat, terug op jezelf. Probeer daarvan te leren èn van te genieten.
Ik heb een hele vervelende periode achter de rug en had alle recht om heel verdrietig te zijn. Maar op een gegeven moment zag ik dat de wereld aan me voorbij trok. Er stond ook niemand op de stoep om me op sleeptouw te nemen en dus heb ik een tijdje gedaan wat me heerlijk leek: op de fiets naar het strand om daar heerlijk met kranten en boeken decadent de hele dag op een terras te gaan zitten. Zonnebril op en niemand die ziet of je blij of (nog even) wat minder blij kijkt. Dagen achtereen gedaan.
Ik ben met m'n auto op pad gegaan en ben de toerist uit gaan hangen in andere provincies. Niemand die zeurde "wil je nog lang hier blijven?" of juist "wil je nu alweer weg?".
Ik ben een week op vakantie gegaan in m'n uppie, terwijl ik vliegen rete-eng vind.
En weet je? Ik heb genoten! Ondanks dat ik me soms alleen voelde, ondanks dat ik me niet altijd een houding durfde te geven, ondanks dat ik soms toch even verdrietig was. Maar je hebt daarna nog een reden om trots op jezelf te zijn: jij kunt jezelf vermaken, je kunt genieten, je bent stoer.
Er zullen altijd momenten zijn waarop je het alleen moet rooien maar misschien is dit de tijd waarin je de basis voor jezelf legt. Praktisch als in je afstuderen en meer gevoelsmatig als in het leren omgaan met enkel jezelf. Er komt wel weer een nieuwe partner en je vriend(inn)en komen op een gegeven moment weer meer bij je terug of maken plaats voor nieuwe. Je studie heeft je volledig beziggehouden en nu val je ineens in een gat, terug op jezelf. Probeer daarvan te leren èn van te genieten.
woensdag 23 juli 2008 om 20:56
Als je sneu bent heb je behoefte aan twee zaken: relativeringsvermogen en afleiding. Jij wilt graag weg? Kijk op habitat.nl Meld je aan, doe iets nuttigs, ontmoet andere interessante mensen, doe onvergetelijke ervaringen op, en vooral: relativeer.
Dus, van harte gefeliciteerd met je afstuderen en veel succes in, zullen we zeggen, Guatemala? Je zult met open armen ontvangen worden.
Dus, van harte gefeliciteerd met je afstuderen en veel succes in, zullen we zeggen, Guatemala? Je zult met open armen ontvangen worden.
donderdag 24 juli 2008 om 12:17
Hallo lieve forummers,
Zo een dag dag later en wat een reacties; heel fijn!!
Ik heb er veel aan om jullie inzichten te lezen. Ik voel me vandaag al weer wat beter, wat kan een zonnetje veel uitmaken!!
Ik denk er steeds meer aan, mede door jullie reacties, om toch de stap te gaan maken om een reis te maken. Ik denk aan Thailand/Australie. Het lijkt me supereng om alleen te gaan, ondanks dat het 'backpacklanden'zijn. Dus nu eerst maar een half jaartje heel hard werken en dan toch weg denk ik! Ga van de week eens een Loney Planet kopen!
Ik denk dat het wel eens een goed is voor mij om heel veel op mezelf te zijn en na te denken over mijn leventje her in Nederland en wat k echt wil. Al ben ik wel beetje bang dat ik heimwee zal krijgen ( maar\goed naar wat? Vriendinnen die thuis op de bank met hun vriendje zitten??!) En inderdaad El_lebel laat de vriendjes lekker voetbal kijken!!
Dank je wel voor jullie lieve reacties.
Zo een dag dag later en wat een reacties; heel fijn!!
Ik heb er veel aan om jullie inzichten te lezen. Ik voel me vandaag al weer wat beter, wat kan een zonnetje veel uitmaken!!
Ik denk er steeds meer aan, mede door jullie reacties, om toch de stap te gaan maken om een reis te maken. Ik denk aan Thailand/Australie. Het lijkt me supereng om alleen te gaan, ondanks dat het 'backpacklanden'zijn. Dus nu eerst maar een half jaartje heel hard werken en dan toch weg denk ik! Ga van de week eens een Loney Planet kopen!
Ik denk dat het wel eens een goed is voor mij om heel veel op mezelf te zijn en na te denken over mijn leventje her in Nederland en wat k echt wil. Al ben ik wel beetje bang dat ik heimwee zal krijgen ( maar\goed naar wat? Vriendinnen die thuis op de bank met hun vriendje zitten??!) En inderdaad El_lebel laat de vriendjes lekker voetbal kijken!!
Dank je wel voor jullie lieve reacties.
donderdag 24 juli 2008 om 13:04
quote:Fleur2008 schreef op 24 juli 2008 @ 12:17:
Hallo lieve forummers,
Zo een dag dag later en wat een reacties; heel fijn!!
Ik heb er veel aan om jullie inzichten te lezen. Ik voel me vandaag al weer wat beter, wat kan een zonnetje veel uitmaken!!
Ik denk er steeds meer aan, mede door jullie reacties, om toch de stap te gaan maken om een reis te maken. Ik denk aan Thailand/Australie. Het lijkt me supereng om alleen te gaan, ondanks dat het 'backpacklanden'zijn. Dus nu eerst maar een half jaartje heel hard werken en dan toch weg denk ik! Ga van de week eens een Loney Planet kopen!
Ik denk dat het wel eens een goed is voor mij om heel veel op mezelf te zijn en na te denken over mijn leventje her in Nederland en wat k echt wil. Al ben ik wel beetje bang dat ik heimwee zal krijgen ( maar\goed naar wat? Vriendinnen die thuis op de bank met hun vriendje zitten??!) En inderdaad El_lebel laat de vriendjes lekker voetbal kijken!!
Dank je wel voor jullie lieve reacties.
Hartstikke goed, Fleur, als je de Lonely Planet in huis hebt wordt je vast nog enthousiaster! En alleen op reis gaan is maar relatief, je komt onderweg zoveel mensen tegen. Bovendien is het prettig om alleen met jezelf rekening te hoeven houden, geen betere manier om rustig over dingen na te kunnen denken.
Enne, heimwee hoef je denk ik echt niet bang voor te zijn. Je gaat een aantal maanden weg, een afgebakende periode (of niet natuurlijk, als het goed bevalt ), en krijgt er zoveel indrukken voor terug!
Hallo lieve forummers,
Zo een dag dag later en wat een reacties; heel fijn!!
Ik heb er veel aan om jullie inzichten te lezen. Ik voel me vandaag al weer wat beter, wat kan een zonnetje veel uitmaken!!
Ik denk er steeds meer aan, mede door jullie reacties, om toch de stap te gaan maken om een reis te maken. Ik denk aan Thailand/Australie. Het lijkt me supereng om alleen te gaan, ondanks dat het 'backpacklanden'zijn. Dus nu eerst maar een half jaartje heel hard werken en dan toch weg denk ik! Ga van de week eens een Loney Planet kopen!
Ik denk dat het wel eens een goed is voor mij om heel veel op mezelf te zijn en na te denken over mijn leventje her in Nederland en wat k echt wil. Al ben ik wel beetje bang dat ik heimwee zal krijgen ( maar\goed naar wat? Vriendinnen die thuis op de bank met hun vriendje zitten??!) En inderdaad El_lebel laat de vriendjes lekker voetbal kijken!!
Dank je wel voor jullie lieve reacties.
Hartstikke goed, Fleur, als je de Lonely Planet in huis hebt wordt je vast nog enthousiaster! En alleen op reis gaan is maar relatief, je komt onderweg zoveel mensen tegen. Bovendien is het prettig om alleen met jezelf rekening te hoeven houden, geen betere manier om rustig over dingen na te kunnen denken.
Enne, heimwee hoef je denk ik echt niet bang voor te zijn. Je gaat een aantal maanden weg, een afgebakende periode (of niet natuurlijk, als het goed bevalt ), en krijgt er zoveel indrukken voor terug!
