Relaties
alle pijlers
afgunstig...
dinsdag 5 augustus 2008 om 14:22
Herkennen jullie dit? Ik kan op momenten heel vrolijk zijn en dan weer heel depri, ik kan gestresst zijn of lekker zin in van alles hebben. Ik kan ontzettend piekeren, bang zijn, huilbuien hebben.... En mijn vriend heeft dit allemaal niet. Hij is over het algemeen gewoon heel tevreden. Met zichzelf en zijn leventje. Hij snapt niet dat ik me over sommige dingen druk kan maken. Hij heeft het volste vertrouwen in zichzelf, en als iets niet lukt, relativeert hij het.
Dus ik ben jaloers op hem. Ik wil ook eens stabiel zijn! Het 'erge' is, hem lukt ook alles. Mij niet. En ook al heeft hij natuurlijk zijn mindere kanten, soms denk ik stiekem dat ik niet goed genoeg voor hem ben. Want ondertussen is hij wel mijn luisterend oor. Terwijl hij dat niet op die manier nodig heeft. Ik ben bang dat ik hem teleurstel, want ook al heeft hij het volste vertrouwen in mij, een baan vinden bijvoorbeeld is voor hem altijd veel makkelijker geweest dan voor mij.
Op zich is dit niet echt een probleem natuurlijk. Ware het niet dat ik hier erg onzeker van wordt en het gevoel heb dat ik een zeur en niet normaal ben, want ik ben simpelweg niet zo tevreden.
Herkent 1 van jullie dit, niet alleen met je vriend, maar misschien met een zus/broer of vriend(inn)en? En hoe gaan jullie hier mee om?
Dus ik ben jaloers op hem. Ik wil ook eens stabiel zijn! Het 'erge' is, hem lukt ook alles. Mij niet. En ook al heeft hij natuurlijk zijn mindere kanten, soms denk ik stiekem dat ik niet goed genoeg voor hem ben. Want ondertussen is hij wel mijn luisterend oor. Terwijl hij dat niet op die manier nodig heeft. Ik ben bang dat ik hem teleurstel, want ook al heeft hij het volste vertrouwen in mij, een baan vinden bijvoorbeeld is voor hem altijd veel makkelijker geweest dan voor mij.
Op zich is dit niet echt een probleem natuurlijk. Ware het niet dat ik hier erg onzeker van wordt en het gevoel heb dat ik een zeur en niet normaal ben, want ik ben simpelweg niet zo tevreden.
Herkent 1 van jullie dit, niet alleen met je vriend, maar misschien met een zus/broer of vriend(inn)en? En hoe gaan jullie hier mee om?
dinsdag 5 augustus 2008 om 14:50
Ik herken dit wel een beetje, mijn vriend maakt zich nooit ergens druk om en ik wel. Ik ben altijd degene die vind dat het wat minder tussen ons gaat en hij zegt dat hij het dan nog gewoon goed vind gaan terwijl ik dan vind dat er echt wel wat dingen kunnen veranderen. Hij maakt zich dus nooit ergens druk om en ik blijf altijd piekeren. Geen idee hoe je dit moet oplossen.
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:09
quote:go0w schreef op 05 augustus 2008 @ 14:50:
Ik herken dit wel een beetje, mijn vriend maakt zich nooit ergens druk om en ik wel. Ik ben altijd degene die vind dat het wat minder tussen ons gaat en hij zegt dat hij het dan nog gewoon goed vind gaan terwijl ik dan vind dat er echt wel wat dingen kunnen veranderen. Hij maakt zich dus nooit ergens druk om en ik blijf altijd piekeren. Geen idee hoe je dit moet oplossen.Zo is mijn vriend ook. Ziet nooit problemen en alles komt wel goed volgens hem maar vervolgens doet hij er niks voor!! En ik zit elke dag m'n hoofd te breken over onze problemen en dat doet dan echt heel veel pijn! Hij staat gewoon veel relaxter in het leven dan ik en dat kan behoorlijk botsen.
Ik herken dit wel een beetje, mijn vriend maakt zich nooit ergens druk om en ik wel. Ik ben altijd degene die vind dat het wat minder tussen ons gaat en hij zegt dat hij het dan nog gewoon goed vind gaan terwijl ik dan vind dat er echt wel wat dingen kunnen veranderen. Hij maakt zich dus nooit ergens druk om en ik blijf altijd piekeren. Geen idee hoe je dit moet oplossen.Zo is mijn vriend ook. Ziet nooit problemen en alles komt wel goed volgens hem maar vervolgens doet hij er niks voor!! En ik zit elke dag m'n hoofd te breken over onze problemen en dat doet dan echt heel veel pijn! Hij staat gewoon veel relaxter in het leven dan ik en dat kan behoorlijk botsen.
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:12
quote:Tibi schreef op 05 augustus 2008 @ 14:22:
Herkennen jullie dit? Ik kan op momenten heel vrolijk zijn en dan weer heel depri, ik kan gestresst zijn of lekker zin in van alles hebben. Ik kan ontzettend piekeren, bang zijn, huilbuien hebben.... En mijn vriend heeft dit allemaal niet. Hij is over het algemeen gewoon heel tevreden. Met zichzelf en zijn leventje. Hij snapt niet dat ik me over sommige dingen druk kan maken. Hij heeft het volste vertrouwen in zichzelf, en als iets niet lukt, relativeert hij het.
Dus ik ben jaloers op hem. Ik wil ook eens stabiel zijn! Het 'erge' is, hem lukt ook alles. Mij niet. En ook al heeft hij natuurlijk zijn mindere kanten, soms denk ik stiekem dat ik niet goed genoeg voor hem ben. Want ondertussen is hij wel mijn luisterend oor. Terwijl hij dat niet op die manier nodig heeft. Ik ben bang dat ik hem teleurstel, want ook al heeft hij het volste vertrouwen in mij, een baan vinden bijvoorbeeld is voor hem altijd veel makkelijker geweest dan voor mij.
Op zich is dit niet echt een probleem natuurlijk. Ware het niet dat ik hier erg onzeker van wordt en het gevoel heb dat ik een zeur en niet normaal ben, want ik ben simpelweg niet zo tevreden.
Herkent 1 van jullie dit, niet alleen met je vriend, maar misschien met een zus/broer of vriend(inn)en? En hoe gaan jullie hier mee om?
Ik herken dit volkomen en kan je zeggen dat zulke verschillende karakters behoorlijk kunnen botsen. Zit ik weer ergens mee realtiveert hij het weer met "maak je niet zo druk schat". Ja daar heb ik wat aan. Als ik mijn gevoel kon bepalen was ik wel een stuk gelukkiger. Kan dan ook jaloers zijn dat hij dingen wel naast zich neer kan leggen en ik er eindeloos lang mee blijf zitten. Ik snap je volkomen meis maar kan je helaas niet zeggen hoe je ermee om moet gaan.
Sterkte ermee!
Herkennen jullie dit? Ik kan op momenten heel vrolijk zijn en dan weer heel depri, ik kan gestresst zijn of lekker zin in van alles hebben. Ik kan ontzettend piekeren, bang zijn, huilbuien hebben.... En mijn vriend heeft dit allemaal niet. Hij is over het algemeen gewoon heel tevreden. Met zichzelf en zijn leventje. Hij snapt niet dat ik me over sommige dingen druk kan maken. Hij heeft het volste vertrouwen in zichzelf, en als iets niet lukt, relativeert hij het.
Dus ik ben jaloers op hem. Ik wil ook eens stabiel zijn! Het 'erge' is, hem lukt ook alles. Mij niet. En ook al heeft hij natuurlijk zijn mindere kanten, soms denk ik stiekem dat ik niet goed genoeg voor hem ben. Want ondertussen is hij wel mijn luisterend oor. Terwijl hij dat niet op die manier nodig heeft. Ik ben bang dat ik hem teleurstel, want ook al heeft hij het volste vertrouwen in mij, een baan vinden bijvoorbeeld is voor hem altijd veel makkelijker geweest dan voor mij.
Op zich is dit niet echt een probleem natuurlijk. Ware het niet dat ik hier erg onzeker van wordt en het gevoel heb dat ik een zeur en niet normaal ben, want ik ben simpelweg niet zo tevreden.
Herkent 1 van jullie dit, niet alleen met je vriend, maar misschien met een zus/broer of vriend(inn)en? En hoe gaan jullie hier mee om?
Ik herken dit volkomen en kan je zeggen dat zulke verschillende karakters behoorlijk kunnen botsen. Zit ik weer ergens mee realtiveert hij het weer met "maak je niet zo druk schat". Ja daar heb ik wat aan. Als ik mijn gevoel kon bepalen was ik wel een stuk gelukkiger. Kan dan ook jaloers zijn dat hij dingen wel naast zich neer kan leggen en ik er eindeloos lang mee blijf zitten. Ik snap je volkomen meis maar kan je helaas niet zeggen hoe je ermee om moet gaan.
Sterkte ermee!
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:24
quote:AngieG schreef op 05 augustus 2008 @ 15:09:
[...]
Zo is mijn vriend ook. Ziet nooit problemen en alles komt wel goed volgens hem maar vervolgens doet hij er niks voor!! En ik zit elke dag m'n hoofd te breken over onze problemen en dat doet dan echt heel veel pijn! Hij staat gewoon veel relaxter in het leven dan ik en dat kan behoorlijk botsen.Ja precies, en hij zegt dan tegen mij zeg dan wat ik verkeerd doe of wat er niet goed gaat. en hoe vaak ik het ook probeer uit te leggen.. hij ziet het niet! Mja het kan gelukkig ook heel erg leuk met hem zijn hoor!
[...]
Zo is mijn vriend ook. Ziet nooit problemen en alles komt wel goed volgens hem maar vervolgens doet hij er niks voor!! En ik zit elke dag m'n hoofd te breken over onze problemen en dat doet dan echt heel veel pijn! Hij staat gewoon veel relaxter in het leven dan ik en dat kan behoorlijk botsen.Ja precies, en hij zegt dan tegen mij zeg dan wat ik verkeerd doe of wat er niet goed gaat. en hoe vaak ik het ook probeer uit te leggen.. hij ziet het niet! Mja het kan gelukkig ook heel erg leuk met hem zijn hoor!
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:57
quote:go0w schreef op 05 augustus 2008 @ 15:24:
[...]
Ja precies, en hij zegt dan tegen mij zeg dan wat ik verkeerd doe of wat er niet goed gaat. en hoe vaak ik het ook probeer uit te leggen.. hij ziet het niet! Mja het kan gelukkig ook heel erg leuk met hem zijn hoor!
Ja ik kan me er heel erg kwaad om maken maar hij ziet het idd gewoon niet!! En dat kan ik maar niet begrijpen. Na 10 x moet hij t toch wel een keer snappen. Heel vermoeiend!!
Gelukkig dat het ook leuk kan zijn, als dat blijft overheersen is het goed!!!
[...]
Ja precies, en hij zegt dan tegen mij zeg dan wat ik verkeerd doe of wat er niet goed gaat. en hoe vaak ik het ook probeer uit te leggen.. hij ziet het niet! Mja het kan gelukkig ook heel erg leuk met hem zijn hoor!
Ja ik kan me er heel erg kwaad om maken maar hij ziet het idd gewoon niet!! En dat kan ik maar niet begrijpen. Na 10 x moet hij t toch wel een keer snappen. Heel vermoeiend!!
Gelukkig dat het ook leuk kan zijn, als dat blijft overheersen is het goed!!!
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:59
quote:Tibi schreef op 05 augustus 2008 @ 15:32:
Poe ben blij dat jullie het herkennen! Denk af en toe dat ik de enige ben die me zo ontzetten druk kan maken om dingen, terwijl hij het veel relaxter ziet. Lijkt me heerlijk zoals hij alles naast zich neer kan leggen. *zucht* Ja lijkt me ook heerlijk als je dingen naast je neer kan leggen en er niet eindeloos over blijft piekeren. Maar ja zit in je karakter en is er moeilijk uit te krijgen helaas. Het leven zou een stuk makkelijker zijn op die manier!
Poe ben blij dat jullie het herkennen! Denk af en toe dat ik de enige ben die me zo ontzetten druk kan maken om dingen, terwijl hij het veel relaxter ziet. Lijkt me heerlijk zoals hij alles naast zich neer kan leggen. *zucht* Ja lijkt me ook heerlijk als je dingen naast je neer kan leggen en er niet eindeloos over blijft piekeren. Maar ja zit in je karakter en is er moeilijk uit te krijgen helaas. Het leven zou een stuk makkelijker zijn op die manier!
dinsdag 5 augustus 2008 om 18:16
Ik herken het ook, een vriendin van mij heeft dit. Eigenlijk (vind dit wel heel lullig om te schrijven en zal dit dan ook niet zo snel tegen haar zeggen) vind ik het nogal vermoeiend en vervelend...
Haar emoties lijken wel een achtbaan (zowel naar haar vrienden toe als in haar relatie), ze voelt zich vaak onzeker en zit dan niet lekker in haar vel, terwijl ze op andere momenten ook ontzettend kan doorslaan naar de andere kant.
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan...
Haar emoties lijken wel een achtbaan (zowel naar haar vrienden toe als in haar relatie), ze voelt zich vaak onzeker en zit dan niet lekker in haar vel, terwijl ze op andere momenten ook ontzettend kan doorslaan naar de andere kant.
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan...
dinsdag 5 augustus 2008 om 19:01
He sayang_melati,
Dus jij bent de stabiele kant... Interessant om te zien hoe jij dat ervaart... Kan me goed voorstellen dat het nogal vermoeiend en vervelend is, vind ik ook (en je vriendin waarschijnlijk ook) van mezelf! Weet alleen niet zo goed hoe ik mijn emoties stabieler kan laten zijn. Het overkomt me gewoon! tja zelf heb ik er waarschijnlijk ook minder problemen mee dan mijn vriend. Dat geeft hij ook wel aan hoor, dat hij mij in dat opzicht erg moeilijk te begrijpen vindt, want hij heeft het zelf niet. Maar hij kan me ook niet uitleggen hoe ik stabieler kan worden.Het is van de andere kant ook juist wel weer fijn dat hij nuchter kan blijven. Maar soms dus ook irritant en jaloersmakend.
Dus jij bent de stabiele kant... Interessant om te zien hoe jij dat ervaart... Kan me goed voorstellen dat het nogal vermoeiend en vervelend is, vind ik ook (en je vriendin waarschijnlijk ook) van mezelf! Weet alleen niet zo goed hoe ik mijn emoties stabieler kan laten zijn. Het overkomt me gewoon! tja zelf heb ik er waarschijnlijk ook minder problemen mee dan mijn vriend. Dat geeft hij ook wel aan hoor, dat hij mij in dat opzicht erg moeilijk te begrijpen vindt, want hij heeft het zelf niet. Maar hij kan me ook niet uitleggen hoe ik stabieler kan worden.Het is van de andere kant ook juist wel weer fijn dat hij nuchter kan blijven. Maar soms dus ook irritant en jaloersmakend.
dinsdag 5 augustus 2008 om 19:28
Hey Tibi,
Ik weet niet of die vriendin van mij het zelf ook vervelend vindt (wel als ze niet lekker in d'r vel zit natuurlijk), want ik heb het idee dat ze niet echt haar best doet om situaties te relativeren. Natuurlijk heeft ze wel haar gezonde verstand, maar ze laat zich gewoon zo makkelijk meeslepen door haar gevoel... Misschien dat ik daar, bewust of onbewust, ook wel jaloers op ben ofzo. Ik bedoel, ben zelf best een gevoels- en emotioneel mens, maar ik sta mezelf niet toe om overal emotioneel op te reageren, roep mezelf vaak een halt toe (misschien ook niet echt goed).
Ik denk wel dat je (in het algemeen) jezelf regelmatig wat strenger moet toespreken en een spreekwoordelijke schop onder je kont geven als je merkt dat je je de hele tijd maar laat meeslepen door je (negatieve) gevoelens. Vooral als je merkt dat het maar blijft malen in je hoofd en je niet kan ophouden met alles maar te analyseren. Natuurlijk moet je naar je gevoel luisteren, maar teveel is ook zeker niet goed...
Ik weet niet of die vriendin van mij het zelf ook vervelend vindt (wel als ze niet lekker in d'r vel zit natuurlijk), want ik heb het idee dat ze niet echt haar best doet om situaties te relativeren. Natuurlijk heeft ze wel haar gezonde verstand, maar ze laat zich gewoon zo makkelijk meeslepen door haar gevoel... Misschien dat ik daar, bewust of onbewust, ook wel jaloers op ben ofzo. Ik bedoel, ben zelf best een gevoels- en emotioneel mens, maar ik sta mezelf niet toe om overal emotioneel op te reageren, roep mezelf vaak een halt toe (misschien ook niet echt goed).
Ik denk wel dat je (in het algemeen) jezelf regelmatig wat strenger moet toespreken en een spreekwoordelijke schop onder je kont geven als je merkt dat je je de hele tijd maar laat meeslepen door je (negatieve) gevoelens. Vooral als je merkt dat het maar blijft malen in je hoofd en je niet kan ophouden met alles maar te analyseren. Natuurlijk moet je naar je gevoel luisteren, maar teveel is ook zeker niet goed...
