Relaties
alle pijlers
Afstand
maandag 21 april 2008 om 20:43
Ik heb niet echt een "probleem", het is tenminste nog niet aan de orde maar ik denk er weleens over na.
Het zit zo: ik ben bijna 24 jaar en woon sinds een hele tijd weer bij mijn ouders nadat mijn vorige relatie is uitgegaan. Nu heb ik alweer een jaar iets met een ander. Hij woont ongeveer 45km verderop. Ik had liever gehad dat het iets dichterbij was maar dat is niet zo, vind het ook weer niet super ver. Ben er binnen een half uur met de auto.
Samenwonen is nog niet aan de orde maar mijn moeder zit weleens opmerkingen te maken dat ze hoopt dat ik in het dorp blijf wonen en dat ze het wel ver vindt enzo. Mijn vriend wil niet weg uit zijn dorp en mij maakt het helemaal niks uit dus áls we samen zouden gaan wonen dan zal het waarschijnlijk in zijn dorp zijn.
Nu vind ik het ook wel weer vervelend voor haar, herkenbaar of juist niet?
Het zit zo: ik ben bijna 24 jaar en woon sinds een hele tijd weer bij mijn ouders nadat mijn vorige relatie is uitgegaan. Nu heb ik alweer een jaar iets met een ander. Hij woont ongeveer 45km verderop. Ik had liever gehad dat het iets dichterbij was maar dat is niet zo, vind het ook weer niet super ver. Ben er binnen een half uur met de auto.
Samenwonen is nog niet aan de orde maar mijn moeder zit weleens opmerkingen te maken dat ze hoopt dat ik in het dorp blijf wonen en dat ze het wel ver vindt enzo. Mijn vriend wil niet weg uit zijn dorp en mij maakt het helemaal niks uit dus áls we samen zouden gaan wonen dan zal het waarschijnlijk in zijn dorp zijn.
Nu vind ik het ook wel weer vervelend voor haar, herkenbaar of juist niet?
maandag 21 april 2008 om 20:48
Niet echt. Ik ben 300 km verderop gaan wonen voor mijn lief (en mijn werk ). Mijn moeder stond vast niet te juichen, maar loslaten hoort bij liefhebben, las ik laatst ergens. Mijn moeder zou me hier nooit een schuldgevoel over aanpraten. En ik denk dat jij je hier ook niet schuldig over zou moeten voelen. Je leeft jouw leven, niet het hare. En hoe vervelend ze het ook vindt, ze kan je niet eeuwig bij zich houden.
maandag 21 april 2008 om 20:55
Ja, ik vind het ook wel herkenbaar. Ik ben voor mijn vriend 950km verderop gaan wonen (idd, ben dus geëmigreerd) en dat was ik het begin wel moeilijk. Voor al voor m'n moeder. Maar, t went ! En je moeder komt er waarschijnlijk ook wel over heen. Eén voordeel : als je elkaar dan weer ziet is het extra leuk en doe je ook extra moeite voor elkaar. Dat versterkt de moeder-dochter band ook, vind ik
maandag 21 april 2008 om 21:07
maandag 21 april 2008 om 21:22
Ik begrijp je wel Goldenindy, afstand is echt iets betrekkelijks. Hier waar ik woon (Frankrijk) is 3 uur rijden echt niks, terwijl dat in Nederland echt enorm ver is.
Toen ik vertrok had ik ook heel veel last van schuldgevoelens. Ik wilde echt weg, het avontuur tegemoet en bij m'n vriend zijn, maar m'n moeder had het er echt moeilijk mee. Huilen enzo. En dan voel je je toch een slechte dochter... :S Maar het komt goed. Echt. M'n moeder is er nu aan gewend en vindt het zelfs hartstikke leuk om op bezoek te komen. Dus als je wilt verhuizen, moet je het gewoon doen. En je moeder went er vanzelf aan (ze heeft geen keuze, om het maar even bot te zeggen)
Succes ermee!
Toen ik vertrok had ik ook heel veel last van schuldgevoelens. Ik wilde echt weg, het avontuur tegemoet en bij m'n vriend zijn, maar m'n moeder had het er echt moeilijk mee. Huilen enzo. En dan voel je je toch een slechte dochter... :S Maar het komt goed. Echt. M'n moeder is er nu aan gewend en vindt het zelfs hartstikke leuk om op bezoek te komen. Dus als je wilt verhuizen, moet je het gewoon doen. En je moeder went er vanzelf aan (ze heeft geen keuze, om het maar even bot te zeggen)
Succes ermee!
