(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Zolang je er niet op aandringt, zie ik er niks pusherigs in, Pausini.
Nu ontzeg je jezelf het bij voorbaat al..
En dat geeft niet, maar ergens vind ik het jammer, in feite ben jij degene nu die deze keuze maakt obv veronderstellingen hoe zij erin staat.

De vraag is: klopt het wel wat jij denkt?
Misschien ben jij waardevoller voor haar dan je zelf inschat?
Of dat je je eigenwaarde iha al te laag inschat?

Aan de andere kant, ik neem zomaar van je aan dat jij je dochter goed kent en uit eigen ervaring en jullie gezamenlijke historie prima kunt inschatten wat zij nodig heeft aan de ruimte krijgen en wat voor haar pusherig zou overkomen.

Waar (ex? en) ik aan moeten wennen is dat dochter en haar vriend nóg closer zijn geworden afgelopen jaren (want meer op elkaars lip en op elkaar aangewezen in het buitenland, weinig los van elkaar ook nog een eigen leven leiden, alles met elkaar bespreken en weinig andere perspectieven dan die van elkaar meer meekrijgen, bijv ook niet echt van vriendenkring, op afstand is dat toch lastiger en minder.

Daarvoor kwam ze nog wel bij ex of mij om ergens raad over te vragen, hoe iets aan te pakken of zo, ook werkgerelateerd, maar het lijkt alsof ze zich heeft afgesloten daarvoor. Ze zijn nog meer dan daarvoor voornamelijk op elkaar gericht geraakt.

Ex en ik kunnen daar iig samen over praten, ook over over het nou beter is om los te laten en dus te respecteren dat ze oud en wijs genoeg zijn om het zelf naar eigen wens in te vullen..

Mijn moeder had het over "los kunnen laten in het vertrouwen dat het goed is/ zit".
Daar zit wel een clou, denk ik.
Als je je zorgen maakt of aan twijfelt is het natuurlijk moeilijker om je kinderen het zelf te laten proberen/ doen/ ondervinden, ergens heb je de neiging om ze te behoeden, zeker als je je zorgen maakt of iets wel goed afloopt.

Mijn ex-schoonmoeder zei heel lang geleden: "ik heb het 18 jaar geprobeerd (op te voeden), veel succes ermee!"

Mijn ex is opgevoed met heel veel eigen verantwoordelijkheid en het volle vertrouwen vanuit de ouders, ook als ze "fouten" maakten of "verkeerde" beslissingen (bijv onnodig blijven zitten op school), iets waar ik altijd al in geloofde en van had gedacht dat het zo ook kon.

Leren uit eigen ervaring/ ondervinding is nog altijd wat het meest bijblijft, dus ook van je eigen fouten (mogen) leren.

Het heeft hem iig zeer ondernemend gemaakt, veel zelfvertrouwen gegeven en bereidheid om risico's te nemen (wij thuis kregen altijd voorzichtigheid/ "zekerheid voor alles" mee, dus "zou je dat nou wel doen?")

In onze relatie destijds was ik dan ook soort van degene die op de "rem" trapte als ik iets óvermoedig vond. Aan de andere kant wilde ik hem nergens in belemmeren, hij moest -zakelijk- de vrijheid hebben om te kunnen handelen als ware het zonder gezin, vond ik.

Wel altijd ruimte voor meedenken en dat werd ook op prijs gesteld.
Eens moeten "ingrijpen": hij kon dan wel overwegend optimistisch zijn, maar het kan ook té opportunistisch zijn, he. Alleen nog het meest rooskleurige scenario zien, en daar alvast vooruitlopen.
(ik ben van nature zelf ook optimist, maar bouw ook andere mogelijke scenario's in, zo ook later met foodtruck, zus kon er ook een handje van hebben).

Anyway, het volle vertrouwen ergens of in iemand hebben is imo niet hetzelfde als "blind vertrouwen", waarbij je oogkleppen zou hebben voor evt onvoorziene of te voorziene wendingen.

(zoiets als corona en de impact van overheidsmaatregelen had niemand voorzien, ook niet de duur ervan, maar bijv wel bepaalde ontwikkelingen die al gaande zijn, om maar iets te noemen de trend bij bepaalde populaire festivals om ipv sta-geld te vragen over te gaan op "op afdracht" werken (een bepaald percentage van je omzet afstaan) of (leren van) eerdere ervaringen (bijv sommige markten geprobeerd, maar niet meer doen, niet onze doelgroep gebleken en dus niet rendabel).

Ook kun je niet zomaar vanuit gaan dat iets wat jaren rendabel was ook zo zal blijven: het zijn geen vaststaande wetten: er kan veel veranderen, andere organisatie, andere eisen en voorwaarden, de weersomstandigheden, enz.

Bijv alles ineens minstens bio of vegan moet en geen plastics, straks geen kartonnen bekers (want plastic laagje), inflatie, stookkosten, vervoer enz waardoor inkoop ook duurder wordt.

Ook in privéaangelegenheden is het makkelijker om je afzijdig te houden als het goed gaat met iemand dan wanneer diegene worstelt of lijkt vast te lopen oid.

Ik zal niet snel ongevraagd "advies" geven en ik denk dat het belangrijkste is dat ze altijd bij je aan kunnen kloppen als ze dat zelf willen of nodig vinden.
Ik vraag wel eea, uit interesse en betrokkenheid tonen, maar heb (gelukkig) iha veel minder dan vroeger de neiging om daar dan een/mijn mening op te geven.

Ik heb mettertijd pas ingezien dat ook soortgelijke situaties (dus al lijken ze nog zo op elkaar) nog niet hetzelfde zíjn: de ene is de andere niet, en alleen al daarom kun je niet zomaar de ene ervaring projecteren op de andere.

Zowel niet eigen ervaring met soortgelijk iets als voorbeelden van anderen, omdat oorzaken, persoonlijkheden, karakters, omstandigheden enz alleen al kunnen verschillen.
(je ziet op forum ook van die voorbeelden: oh, toen mijn man zich zo gedroeg bleek dat ie vreemdging >> generaliseren: als mannen zich zo gedragen is dat omdat ze vreemd gaan).

De stelligheid waarmee mensen iets beweren (als iemand niet veel/snel reageert of afspreekt: nee hij heeft geen interesse in jou want dan zou hij hij er wel werk van maken, op handen dragen, alleen nog maar bij je willen zijn en het risico niet willen lopen om je nog kwijt te raken.

Affijn, ik dwaal weer af, het ging om een balans vinden tussen betrokkenheid en loslaten. Loslaten in vertrouwen maar ook weer niet dat het kan lijken op onverschilligheid, dus eigenlijk (globaal?) meeleven zonder te "bemoeien" (= bemoederen?), neutraal luisteren, vragen en meedenken zonder te oordelen/ mening/ advies te geven, en dat valt niet altijd mee hahaha, was en is leren om soms op je handen te zitten..

Het is gelukkig opgeknapt qua weer, wel kouder maar zon (!) en weinig wind, het ziet er een stuk vriendelijker uit dan afgelopen week!
Straks eindje lopen dus!

Ben nu al vrijwel blut op de huishoudrekening en moet nog even tot einde vd maand , gelukkig wel voor minstens een week boodschappen in huis + nog voorraad in (andere) vriezer en aan blikken enzo.
Heb wel extra uitgaven gehad, maar toch confronterend: ik moet gewoon nóg meer op budget blijven letten nu zo ongeveer álles duurder is geworden..

Dacht dat ik al veel bespaarde door zoveel thuis te zijn en oa grotere maaltijden te maken en in te vriezen (en oa dus niet naar terras, geen bezinekosten ook), maar valt nog tegen

Gister toen het even droog was naar de Turkse winkel hier vlakbij, die is betaalbaarder oa voor groenten en fruit dan de AH waar ik voorheen alles kocht en 's avonds verse tomaten-paprika-selderijstengelsoep gemaakt, dwz deels ingevroren als basispastasaus en deels verdund als (gebonden) soep.

Ben ik wel even mee bezig geweest, tijd of geld en ik heb die tijd nu ook en vind ik ook leuk om te doen. De afwas ervan minder, haha.
Kan me wel voorstellen dat men daar niet (altijd) de energie voor heeft na een werkdag als je niet alleen qua budget op moet letten, maar ook op zoveel mogelijk puur en onbewerkt eten.

Nu vind ik dagelijks naar de supermarkt al een "uitje", maar heb dus even niks nodig, gisteren al eea ingeslagen en nog wat maaltijden te maken komende dagen.
Het klinkt zo enorm verwend dat ik naar het dorp lopen beloonde met een koffie (of begin van de avond met een drankje), maar was oa om wat (leuke) mensen te zien en te spreken tegenover al dat binnenzitten, wat voor mij als zeer tegennatuurlijk voelt. En voor visite die hierheen komt haal ik ook eea in huis, je wilt toch gastvrij zijn?!

Nu ga ik daar zeker niet over klagen, want dit is normaal voor de meeste mensen en iedereen moet wel pas op de plaats maken, heeft last van dat alles duurder is geworden en keuzes gemaakt moeten worden.

Maar hoé doe je/men dat?!
Ik neem normaal ook waar ik ook heen ga altijd al boterhammen en een flesje water oid mee, koffie kan ook nog, het is meer dat ik moet wennen aan "zomaar" een stuk lopen in eigen wijk of naar het dorp bijv zónder doel, en dan ergens alleen op een bankje te gaan zitten, en weer terug?

Zelfs in de winkel heb je nog wel even een praatje, hoe oppervlakkig vaak ook, ik heb dat ook echt nodig en waarschijnlijk velen met mij (gezien de moeite die men had met zelfisolatie van 5 dagen om corona, en tijdens de lockdowns bijv snel alleen supermarkt in) en hoewel ik best veel bel en met anderen sms- of appcontact heb, best wat mensen zie in een week, vind ik het (al tijden) lastig om iets te bedenken buiten de deur iets te doén wat geen geld kost?

Met die regen/ wind ga je al niet voor je lol naar buiten, hoe deprimerend dat weer ook kan zijn, je legt je er dan makkelijker bij neer en focus je op "binnenaktiviteiten/ passiviteiten" (lezen, koken, opruimen/ schoonmaken, de was doen, internetten, iets kijken wat je aanspreekt).

Qua spullen ben ik niet materialistisch, hoef niet meer of beter, kan me vinden in minimalistisch, ga niet met de mode mee oid, en veel mensen investeren tegenwoordig liever in ervaringen opdoen cq herinneringen maken dan in kopen.
Daar kon ik me zeker in vinden, maar dat is vaak ook consumeren.

Als alleenwonende single is er denk ik sowieso meer behoefte aan gesprekken, warmte en genegenheid van familie. vrienden en/of kennissen, omdat je andere perspectieven en input nodig hebt dan alleen van jezelf en je eigen gedachten en bezigheden?

Omdat het alternatief is dat je -imo- anders een te eenzijdig leven leidt, je eigen blik of kijk ergens op kén je al, en dan is het verzanden in eigen kringetjesdenken.
Dat kan natuurlijk ook gebeuren als je als partners elkaar niet veel (nieuws) te vertellen hebt, beetje langs elkaar heen leeft, en ik vind het ook als je wél goede gesprekspartners bent wel zo gezond als je daarnaast ook nog anderen hebt met wie je optrekt.

Ik lees hier ook wel topics van zeer spaarzame mensen die daardoor oa vervroegd hun hypotheek kunnen aflossen en op allerlei vlakken minimalistisch leven in het nu, om het later goed voor elkaar te hebben.

Naast dat ik het knap vind, in het nu "inleveren" en altijd de lange termijn voor ogen kunnen houden, is het nu ook zo geworden dat veel werkende mensen danig moeten "consuminderen" zonder dat vooruitzicht, dus spaarzaam leven zonder iets over te houden.
(en anderen altijd al met grote moeite konden rondkomen en nu helemaal niet meer, in de kou zitten, zorgen hebben, enz).

Ik benijd soms mensen die altijd al tevreden waren met "weinig", lekker puzzelen of stukje fietsen, hun hobby, de hond uitlaten, een kopje thee drinken bij de buurvrouw.
Of die het heerlijk vinden jaar in jaar uit hetzelfde, het bekende en vertrouwde, weinig behoefte hebben aan variatie, niet op zoek naar een groots, meeslepend leven, na jaren nog dezelfde partner, huis, familie- en vriendenkring, het leven prettig vinden zoals ze gewend zijn, geen noemenswaardige ups en downs.

Ik realiseerde me altijd al wel hoe bevoorrecht je bent als en zolang een zorgelijk leven ver van je bed lijkt, en hoe snel voor heel veel mensen dichterbij is gekomen, en hoe verwend en luxe het is als je je allerlei extra's kunt veroorloven.

Het is echt een stuk makkelijker om "te genieten van het kleine" zoals de natuur, het zonnetje op je huid, de vogeltjes in je tuin en ontluikende bomen en bloemen als je zorgeloos kunt zijn.
Van een paar uur/ daagjes "me-time" als je weet dat je daarna weer met je drukke baan of gezin of met anderen/ in een andere dynamiek bent.
Je bewuster van je gezondheid als je ziek bent geweest.
Van hard werken als je naar je weekend, vakantie of weekendje weg kunt uitkijken, of met vrienden bbq in de tuin, of uit (eten) gaan, enz.

Het lijken zulke cliché's, maar niet zomaar een kwestie van "mindset", niet voor iedereen even haalbaar, ik kan me nu veel meer écht inleven in eea wat sommige mensen doorstaan op enig gebied dan in mijn zorgeloze jaren.
En dan nog heb ik het getroffen, niks te klagen, meer de broekriem aantrekken voorlopig, en daarna wat ik er zelf van maak, omdat er nog ruimte genoeg is wat ik zelf kan doen om eea te veranderen en te verbeteren.

De tering naar de nering zetten dus en roeien met de riemen die je hebt, daar zit ook een positieve uitdaging in, om ook dán in staat te zijn om te waarderen en genieten van wat er wél is, en mogelijk is, creatief mee om te gaan, je veerkracht aan te spreken.

In dat kader wel mooi wat je schreef, Pausini: elke dag ietsjes beter doen heeft op jaarbasis al veel effect.
Net als het plastic armbandje met de tekst: "Een kleine stap is ook beweging"..

Pausini: lekker bezig! Er was een tijd dat ik dat zo ongeveer wekelijks deed, haha, toen werd hier veel geklust en steeds ruimte maken, meteen ook kastjes enzo, fijn gevoel als het opruimt, he!

Ik zit hier met een veel te grote doos van bestelde lekbak, die nu dienst doet als nieuwe kattenbak (iets groter en lager). Kan niet wachten om die weg te brengen, staat nu in de weg midden in de woonkamer, maar past niet in de papierbak verderop.

Intussen zelf gisteren weer een vuilniszak zelf weggebracht (op rollator) naar de ondergrondse container, hier wordt geen kliko meer opgehaald, alles zelf doen dus.
Ik heb geen zin meer om dat steeds aan anderen te vragen, en zo gaat het ook, zij het dat ik wat heb overgeheveld, want anders te zwaar om de trap af te tillen.

Daar heb ik net zo'n lekker gevoel van als jij, dat het weg is!

Ach, ik lees net (AD? Iets van een zweedse psychiater over ongelukkig brein) dat het goed is om te blijven streven, haha, en ik denk dat daar wel wat in zit.
Misschien word je gemakzuchtig/ lui als alles goed is zoals het is en stop je dan met streven.

Ik heb ook een tijdje van "overvloed" gekend en hoewel het relaxt is in de zin van zorgeloosheid, heb ik dat zelf ook min of meer ondervonden: zet dat je niet bepaald aan om iets te veranderen of naar te streven.

Het is de stressboog, denk ik: beetje "gezonde" stress maakt je alert en creatief, kan energie geven juist, waar een teveel (faal?)angstig maakt en kan blokkeren, burnout raken enzo.
En te weinig prikkels zorgen ervoor dat je onderpresteert, bore out raakt, en daar kun je ook moedeloos van worden.

Het is mij ook niet helemaal duidelijk hoe lang dat "revalideren" gaat duren.
Er zijn vaag wat tijdstippen die genoemd worden in de folders die je meekrijgt: na globaal/ gemiddels zoveel weken mag dit of dat weer, na een week of 6 autorijden (als de fysio groen licht geeft), en bijv na 6 maanden weer wat zwaarder lichamelijk werk (in of buitenshuis).

Fysio zegt wel een jaar duurt voordat het weer helemaal "normaal" voelt (zoals voordat je klachten ooit begonnen of zoals andere mensen zonder klachten).

Ik houd voor mezelf een half jaar fysio aan.
Het is eigenlijk zo dat ook die eerdere geopereerde kant pas nu echt "revalideert", omdat ik sommige dingen vorige keer nog steeds niet kon, vanwege de slechte kant.

Ik merk nu bijv dat ik nu al stukken beter en langere stukken loop buiten, met 1 kruk weliswaar (meer voor het evenwicht dan dat ik daar echt op leun).
En die "goede" kant heb ik meer spierpijn van en na een tijdje lopen ook (weer) rugpijn, dus die wordt ongemerkt toch meer belast.

Bij los lopen (buiten en binnen) loop ik nog mank, de geopereerde kant voelt "langer" (dat was vorige keer andersom, trouwens) en voel ik nog wel bij elke stap, maar met 1 kruk geen/ minder last van..

Het is (per week) ook een beetje zelf aanvoelen wat weer kan, zei de fysio vorige week. Echt laag bij de grond bukken voel je meteen dat dat niet goed is, bijv.
Het risico dat het nog echt uit de kom schiet is nu wel een stuk minder (maar ik neem maar geen risico daarmee).

Dus veters strikken enzo gaat niet, kan nu wel (opzij, buitenkant) een rits open en dicht doen van die laarsjes en met een scheermesje ook de onderbenen scheren onder de douche )

En zo is er elke week vooruitgang te merken.
Hoef nu ook niet meer zo rigide vast te houden aan niet verder buigen dan 90 graden, kan bijv ook weer uit een wat lagere stoel/ bankje opstaan.

Eergisteren voor het eerst toch op de hometrainer thuis geklommen en dat ging goed en was zelfs fijn (op een licht programma).
Bij het afstappen ("goede") been over die (wat te hoge) stang in het midden is nog onhandig, ivm steunen op het andere been zonder houvast.

Ik hoop donderdag toestemming te krijgen dat ik weer (kleine stukjes) auto mag rijden! Links is de zwakke kant, moet je mee koppelen, langer kunnen indrukken en steeds optillen voet/ onderbeen.
(ik zal straks eens "droogoefenen" auto in en uit en of dat koppelen lukt).

Trap gaat goed, af zoals normaal, op wat meer optrekken aan de leuning.
Vaak met wasgoed of boodschappen die naar boven moeten, die til ik dan steeds een paar treden hoger.
Ik heb al die weken alles met de hand afgewassen, kan denk ik vanaf nu wel de vaatwasser weer in- en uitruimen

Soms word ik na 6 uur wakker, dan lig ik niet lekker meer, soms red ik de 8 uur slaap, sta dan wel stijf op, lang in dezelfde houding, grotendeels rug, kan wel wat langer op mijn zij (ik slik geen pijnstillers meer), dan draai ik me nog even om..

Boodschappen doe ik dus nog met rollator als ik veel of zwaardere dingen nodig heb, zoals kattengrind 11 kilo. Heb ik weinig nodig dan gewoon met kruk en rugzakje.

Donderdag en vrijdag gaat het streekvervoer staken, dus moet dan sowieso naar de fysio lopen en terug. Dat gaat prima, maar vind ik al wel genoeg inspanning op zich, haha. Sommige apparaten vind ik juist fijn nu, zoals zittend met je benen een schot wegduwen, kan al steeds paar kilo zwaarder zetten.

We gaan ook bespreken of we naar 2x pw fysio gaan. Nu krijg ik nog opdrachten mee voor thuis en is het een half uurtje daar pw.
Ben nu wel blij dat ik een tijdje terug aanvullende verzekering genomen heb!

Ik dacht dat dit jaar dan opnieuw eigen risico in ging, maar las ergens dat als het begin van een behandeling in het vorige jaar ligt, dat jaar geldt (met een bepaalde periode), dus dat zou mooi zijn, aangezien ik 9 feb nog een afspraak heb met de chirurg (en met 1 zo'n consult en rontgenfoto's enzo ben je soms al je hele eigen risico kwijt, ben nog aan het afbetalen van dat van vorig jaar, verspreid over 10x).

Tegen die tijd mag ik denk ik ook weer voorzichtig aan zwemmen..
Dus dat zijn wel mijlpalen, haha, en geeft ook wat houvast over de voortgang.
Alleen al daarom kan ik wat geduld opbrengen (normaal niet mijn sterkste kant, hahaha )

En tot slot: dit zonnige weer geeft al een soort voorproefje op aankomende lente, dat wordt beter voor te stellen, ook al heeft het gevroren.
Dit zonnige weer helpt mij om minder in het hier en nu te denken, wat meer vooruit te kunnen kijken naar wat nu iig (alweer een stuk verder te zijn dan anderhalve maand geleden) steeds nabijer komt

En het helpt denk ik ook dat ik nu zo weinig in het dorp kwam/ kom, dus al minder vanzelfsprekend is geworden, en vanaf nu echt een "uitje" wordt, de keer dát ik nog ga dus bijzonderder
Iets aan- of afleren kost zo'n 3 maanden, dus ben al een eindje op weg

Net als jij wil ik ook gewoon fitter worden, en ik was mijn leventje van afgelopen minstens 2 a 3 jaar echt wel zat, dus daar wil ik zeker niet in terugkeren, nu dat niet meer hoeft. Het was mijn manier van "er iets van maken" en onder de mensen te zijn, wat maatschappelijker deel te nemen via sociale leven dan maar iig.

Nu komen er veel meer mogelijkheden, hopelijk betaald ook, maar hoe dan ook met meer vervulling dan "vermaken"/ tijdverdrijf/ jezelf (al dan niet "nuttig") bezighouden..

Het is sowieso idd triest dat zoveel/ teveel gezinnen zo opbreken, samen ooit zo gelukkig begonnen zijn aan (een) kind(eren) en vol vertrouwen in de toekomst, samen grootbrengen..
En 1 ouder het dan zó laat afweten, weer helemaal in de partnerrol wil opgaan alsof ie nog blanco vrijgezel is, onbelemmerd door voormalig gezin, en zich dan helemaal laat inpakken door de nieuwe partner, die relatie in het vervolg vóór alles gaat.
Dan rest een best zware taak, moet jij in je eentje beide rollen vervullen, als de ander het laat afweten.

Zó kwalijk als de nieuwe partner zoveel (negatieve) invloed op je kind uitoefent, maar nog kwalijker als die ouder dan niet wil zien, niet ingrijpt, niet de loyaliteit bij eigen vlees en bloed legt, maar zijn eigenbelang (die relatie goed houden, geen gedoe willen) voor die van het kind plaatst..
Met alle gevolgen van dien, want voor een kind is dat denk ik de grootste afwijzing die je kunt krijgen, als startpunt voor alle andere relaties in je verdere leven.

Mijn ex heeft zich in het begin tijdelijk ook meer egoistisch opgesteld, afspraken verzet maar ook beinvloed door die vriendin van toen (over opvoeding oa, en natuurlijk zoals dat in haar straatje paste, namelijk meer tijd/ aandacht voor haar) en daar streed ik ook tegen.
Jammere is dat zo'n ex dan gelooft dat het niet uit de kinderen komt, maar je die kinderen dat aanpraat oid, terwijl jij als moeder ziet wat het met ze doet en daarvoor opkomt: zó hadden we dat niet afgesproken en allebéi voor ons gezien, dus niet eenzijdig dat met voeten treden!

Ook los van elkaar vond ik dat ik hem daaraan kon houden, als ouders onderling: bij de les houden: ook dan kun je kinderen nog die veilige hechting geven..
En gelukkig vond dat ook min of meer gehoor, maar zeker kwam er een kentering toen die vriendin helemaal uit beeld was en hij weer steeds meer zichzelf (en steeds zorgzamer) werd!

Het is heel lastig om aan te zien als 1 van de 2 dat beschadigt en bagatelliseert ook nog, want wat zijn vriendin heeft aangericht wil je ex waarschijnlijk niks van weten, niet zien, en ook al ziet hij dat later wel, dan is dat niet/nauwelijks meer achteraf te herstellen..
Kinderen zijn echt afhankelijk, en als ze het niet aangeven, voor zichzelf houden (oa omdat kinderen wél erg loyaal zijn tegenover beide ouders) dan kan de andere ouder dat ook niet opvangen of proberen in andere banen te leiden. Los van of dat had geholpen voor de situatie daar, als het tegen dovemansoren is, als je eea had geweten, maar dan had dochter zich iig gesteund gevoeld.

Het erge is namelijk dat kinderen de neiging hebben om het op zichzelf te betrekken, en dat afwijzende gedrag van die ouder vaak niet toeschrijven áán die ouder en zichzelf als de "lastpost" gaan zien (voor die nieuwe relatie).
Schrijnend!, omdat die overtuiging zich innerlijk vastzet, ook al klopt die niet, en kan voortduren als niemand dat onderuit haalt..

Gelukkig komen veel van die kinderen toch eea te boven door hun veerkracht, ook doordat er anderen, wél goede ervaringen tegenover komen te staan (mag je hopen iig)..
Ik geloof dus dat dat ook geldt voor wat jij hierboven zegt met nieuwe verbindingen, want dat gaat hier ook op!
Nieuwe verbindingen kunnen oude als het ware "overschrijven" en zelfs het "nieuwe normaal" worden

Btw: hebben jullie ook ineens dat rijtje "Aktieve topics" rechts staan, waar eerst niks stond?
Zo irritant, want dat beweegt ook spastisch elke keer dat er een onderwerp wijzigt omdat er ergens iets gepost is

Dat soort veranderingen maakt het er vaak niet beter op, dus why??!!

Haha, dat apparaat zit ik zeker ook op de 70 kg maar vind ik helemaal niet vervelend!
Hometrainer daar daarentegen.. begint licht en steeds zwaarder, dat trek ik maar net (niet)

Ik ben ook geen sportschooltype, in die zin is het voor mij zo dat ik vooral ga omdát ik die fysio nu als een soort personal trainer heb.
Dan moét je wel gaan, snap je?

Als ik zelf mocht kiezen zoveel x per week dan kwam het er gewoon nooit van, ook al is het helemaal in mijn eigen belang dát ik ga. En alle tijd ook nog
Dan komt het nooit uit, lijkt het wel: te moe, te donker, het weer, etenstijd..

Ik ben al blij als/ dat ik normale dingen kan doen, dus dan zou ik bepaalde spiergroepen niet trainen en ook niet weten welke apparaten.

Op zich vind ik lopen in de natuur ook fijner, maar omdat ik anders zó'n kleine leefwereld heb momenteel en gewoon hele dagen geen mensen zou zien (afgezien van bezoek, buren of winkelpersoneel) is dat nu wel anders!

Gistermiddag kwam zus, en na de fysio ff op pad geweest in de omgeving.

Vanochtend wel wat sneeuw, maar ik vind code oranje voor ook mijn omgeving dan weer zo hysterisch, want het heeft hier vannacht helemaal niet gevroren, dus bleef helemaal niet liggen op stoepen en straten.
Die zijn wel nat, maar prima begaanbaar.
Vannacht gaat t wel vriezen, dan worden plassen wel glad.

Ja, hier ook nog bewuster, waar het eerst en-en-en was is het nu of-of-of.
Dan ben ik ook meer geneigd naar ervaring dan die extra leuke trui (ow, ook een héle leuke gezien gisteren!! Ook van dat zachte, in oranje, ik heb een lang offwhite vest van hetzelfde merk van, gekocht in de herfst met het oog op binnen in de kou zitten, maar nog niet veel aangehad, en alleen binnen, omdat het dan weer onder mijn jack uitkomt

Geen trui nodig en niet gedaan dus, haha, ik ga daarom eigenlijk doorgaans helemaal niet winkelen als ik niks nodig heb, maar met zus zo'n plaatsje in ga je toch ff hier en daar een winkel in).
En vorige maand toen ik eindelijk naar buiten mocht heb ik vlakbij al een leuke sweater gekocht. (ik wil trouwens eerst paar kilo kwijt, ben ermee aan de slag..)

Was toevallig wel markt daar, dus wel gunstig groente en kip gekocht.

Ik "mag" van mezelf nog maar max eens per week naar het dorp en daar dan iets drinken. Twijfel of ik vandaag ga, morgen is het beter weer en droog/ zonnig, maar het is markt nu en dat is wel een ontmoetingsmoment, dan weet je dat bepaalde mensen er zijn..
En niet alleen om het geld, maar dus ook omdat ik gewoon fitter en paar kilo lichter wil worden en net zo goed bezig ben.

Maar ik stond er nog niet zo lang geleden net in als jij, qua nu leven & nu niet inleveren tbv later.
Maar nu is dan al soort van later en als ik dat toen wat bewuster had gedaan en meer had gedoseerd had ik nu nog een buffertje gehad.
Want nu het moet kán ik het ook, minderen, net zoals jij zegt met die vleeswaren, dat had ik ook. Nu maak ik ook echt op wat ik heb, dan maar minder keuze.

Met koken is dat makkelijker, ik kook vaak grotere porties, maar als ik het invries hoef ik niet dagen hetzelfde achter elkaar te eten.
Ik kocht ook heel makkelijk voorverpakte geschoonde groenten, 250 gr of zo, maar is duurder dan zelf scheppen (bijv spruitjes) en moet je vaak alsnog de kantjes eraf snijden.

Op dat soort dingen let ik nu meer, zo ook die paar aardappelen schillen voor 1 persoon ipv geschilde uit gemakzucht.
(en dan behoud je meer vitamines dan al gesneden in de winkel ligt).

Nou ja, bewuster dus, en dat kost niet zoveel moeite omdat ik alle tijd heb.
Dat vind ik echt anders als je na een werkdag nog vanalles moet snijden enzo, terwijl je snel op tafel wil hebben om nog wat aan je avond te hebben.

Alvast fijn weekend allemaal!

Kom er net achter dat blijkbaar mijn energiemaatschappij per 1 jan de tarieven weeeeer zeer verhoogd heeft, en dat zonder brief oid.
Ze moeten dat toch kenbaar maken vooraf?!

Eigenlijk schandalig dat de btw van 9 naar 21% is gegaan.
En met dat energieplafond zou zo'n verhoging toch niet te verwachten zijn?
Schiet mij maar lek, maar ik ben vorig jaar januari al van 170 naar 290 gegaan en nu 360 per maand?!


Afgezien van paar weken terug die vorst is het ook weer niet zo koud geweest, en niet in bad ook, douche kort..
Zorgpremie enz, alles is omhoog natuurlijk, nog afgezien van boodschappen, ik vind het toch zorgelijk, want ook als de inflatie stopt is het vanaf hier, he, omlaag zie ik eea niet meer gaan

Dank voor je meedenken, Pausini.

Ik krijg dus nooit een brief per post van de energiemaatschappij, behalve het doorgeven van de meterstanden in juli en dan de jaarafrekening kort daarna.
Ik heb geen "mijn x"-account, heb ook zo geen zin om voor al die voorzieningen zo'n "mijn-account" aan te maken (als ik ergens iets bestel maak ik ook geen account aan).

Staat er op hun site bij "veelgestelde vragen" op 1 van de vragen over het energieplafond dat ze iedereen gevraagd hebben de meterstanden per 1 jan door te geven. Nou, dat heb ik dan dus gemist.
Dus hebben ze blijkbaar een schatting gedaan.

En ja, dat kan je -als je zo'n acccount aanmaakt tenminste- naar beneden bijstellen, maar ik ben nog banger voor later een naheffing van duizenden euro's.

Overstappen heb ik heel slechte ervaringen mee, en ik ben verder altijd tevreden geweest over waar ik nu zit.
Maar even afwachten hoe die prijzen zich ontwikkelen idd, want ook al gaan ze omlaag, dan nog zou ik de huidige tarieven (nog) niet willen vastzetten..

Misschien helpt het om alsnog de werkelijke standen door te geven, pff, dan moet ik wel zo'n account aanmaken dus.
Toch gek dat als je dat niet hebt, je ook geen "papieren" brieven meer krijgt bij veranderingen, want ze moeten dat minstens een maand v tevoren kenbaar maken las ik..

Verder ook leuk (not!): ben deze week 2 verschillende mensen tegengekomen die mij kennen van 15 jaar of langer geleden.
Dik ingepakt weliswaar, bij het buitenlopen/ winkel.
En beiden zeiden iets in de trant van "hoe gaat het met je? Je hebt er weleens beter uit gezien)..

Ja, duh, 15 a 17 jaar ouder, en ook wel wat aangekomen sindsdien ja
Ben ik zelf ook niet blij mee, met name afgelopen zeg 3 jaar, (winter)kleren die niet meer passen of nu niet staan, jas die met moeite dicht gaat met 3 lagen kleding eronder (hemd, longsleeve, trui/ vest), pafferiger gezicht

Dit waren allebei mannen trouwens, de ene heeft ook zijn beste tijd gehad, was toen al redelijk verlopen, maar gek genoeg nog plusminus uiterlijk hetzelfde gebleven.
De ander van ooit buitenlandse komaf, die bekend staan dat ze zo'n goede, immer jonge huid houden en dus allemáál beter uitzien dan hun werkelijke leeftijd.

Ik weet in beide gevallen wie het zegt, (ken hun levenswandel ook min of meer), maar los daarvan doet het me meestal weinig wat anderen vinden van mij, zowel niet in positieve als "negatieve" zin, en vind ik "eerlijke" mening prima, al komt het wat bot over (en zou ik zelf ook best kunnen denken van iemand, maar niet hardop zeggen).

Ik snap nooit zo goed wat iemand daarmee beoogt?
Want ik zie en merk dat zelf ook wel, dagelijks, dus wat voegt het toe?
Vervelend, maar dat is wat een paar jaar weinig beweging, binnenzitten, en wel +/- hetzelfde eten en drinken dus doet.
(nou zag de ene mij met kruk en de andere zonder, dus weten niets van afgelopen jaren en operaties)..

Er is op allerléi vlakken "werk aan de winkel", ben me er elke dag van bewust en ben er intussen ook mee bezig, omdat het mijzélf stoort, maar ik soms niet weet waar te beginnen, vanuit achterstand.
Streef ik momenteel (deze weken iig nog) vooral naar "weer normaal zijn/ functioneren", is die lat wat verder weg echt wel dat dat niet genoeg is (voor mij), en ik er natuurlijk naar streef om weer (meer) degene te worden van voordat dit alles begon.

Zoals gezegd op meerdere vlakken, want er zijn nogal wat patronen ingeslopen, tijdens wat ik noem "stilstand", en ben al begonnen met sommige te doorbreken nu dat fysiek steeds beter kán, is nu met die inflatie enzo nog het uitgavenpatroon erbijgekomen

En het vervelende is altijd met dit soort dingen dat aan de ene keuze weer een of andere consequentie vastzit.
Bijv schreef ik eerder dat het "Montignac"-dieet/ leefwijze zo goed werkte voor mij destijds, niet alleen qua gewicht, maar ook geen trek/ honger daarbij en voelde me veel energieker. Weinig/ minder koolhydraten werkt sowieso voor veel mensen en is dus nog steeds/ opnieuw "hot".

Het is wel veel duurder, want relatief veel vlees, vis, eieren en heel veel sla en andere groenten.
Een basis van meer brood, aardappelen, pasta, rijst dan beleg, saus met beetje vlees/vis/vervangers en wat (gemengde) groente is goedkoper.

En qua energierekening ben ik blij dat ik nu niet meer in de ochtend in bad hoéf om dat stramme lijf wat warmer en dus soepeler te krijgen (zoals daarvoor in herfst/winter). Waren de tarieven niet verhoogd zou ik zeker geld terugkrijgen!

Nou ja, dat zijn maar voorbeelden, en niet alleen financiele aspecten, maar vooral keuzes om fit en lekker in mijn vel te voelen, en dat is niet alleen een fysieke zaak, maar ook mentaal wat nauw verbonden is met elkaar.

Een deel van mijn sociale leven dichtbij in eigen dorp ben ik vrijwillig zeer aan het beperken, dat betekent nu (nog) dat ik ook nu ik aan de beterende hand ben, dan maar weinig mensen zie, aangezien de closere verder weg wonen.
En zelfs als ik weer (wat verder) mag autorijden kost het benzine en soms parkeerkosten en dan heb je 1 persoon gezien/ gesproken.

Kwaliteit boven kwantiteit, dat dan weer wel, al kost het best wat tijd en geld als ik iedereen los ga bezoeken, die ik vaker zou willen zien..

Nou is het natuurlijk uit balans geraakt, dat ik contact(en) helemaal moet "halen"/geven uit/ in sociale leven, en hopelijk binnenkort deels ook met/ tijdens werk voor een deel kan invullen.
Liefst dus geen "bureauwerk" maar fysiek ook bezig en in beweging zijn.

Is nu nog beetje kip-ei: ik geloof in alvast leven in de richting waar je heen wilt (dus eerst fit zijn wil je werk waarin dat nodig is), terwijl je ook fit wórdt van (met reden) werk met beweging.
(iedereen in de horeca bijv kent het verschil van in de zomer de benen onder je lijf vandaan terraslopen of in de winter niet, op eigen gewicht)..

Maar thuis ben je niet hele dagen bezig met rondlopen, schoonmaken, traplopen oid. Dus buiten lopen en binnen op de hometrainer heeft een verder (onder)gelegen doel, en ik doe het ook wel, maar moet mezelf er echt toe zetten.
Die patronen he..

Moet zeggen dat van de week ff eruit met zus in zo'n winkel een blik in die spiegel wel motiveert, zij het dat dat nu nog een soort "negatieve" reden is: zó wil ik het niét!
(nu dat anders kán)..
En ja, een direct motiverende beloning (dat je merkbaar/ zichtbaar resultaat boekt) duurt wel even, dus het gaat om die tussentijd!

Jaren geschreven dat niet het resultaat, maar de weg ergens heen (wat dan ook) veel belangrijker is, hahaha.
Net als bij opruimen niet de bezigheid zelf, maar achteraf zo'n voldoening geeft, toch het resultaat.
En velen zullen dat ook hebben bij sporten: op het moment zelf niet fijn vinden, maar daarná wel lekker bij voelen.

En zo dacht ik altijd over werk, maar ook over andere dingen die een opgave of uitdaging kunnen inhouden: zorg dat je dat, wát je doet ook léuk vindt terwijl je het doet, want dan heb je geen zelfdiscipline oid nodig.

Dat is ook het hele idee achter "van je passie/ hobby je werk maken", dus niet wat het aan geld oplevert de (enige) reden/ motivatie is, maar het werk/ werkzaamheden enzo zelf óók (overwegend) plezierig zijn..

Ik zou met plezier een (kleine) camping of klein hotel runnen, waar anderen daar niet aan moeten dénken: er is altijd wel wat, gezeur, klachten over dingen die kapot zijn, dag en nacht "aan" staan voor je gasten, sanitair en gemeenschappelijke ruimtes schoonmaken (of op toezien), enz.

Tuurlijk komt daar meer bij kijken (administratie, reserveringen, marketing, mails en telefoon beantwoorden enz enz), maar de veelzijdigheid ervan, dingen doén en oplossen doet ook een beroep op je eigen veelzijdigheid!

Ik dwaal weer eens af, maar iedereen die in een winkel, horeca of recreatie werkt kent het wel, hoe tergend langzaam de dag kan gaan als er niks te doen is en hoe snel als het druk is (en meestal dat laatste prefereert).

Net zo met de foodtruck, waar we in het begin nog op (brocante-, streek- of jaar)markten stonden met al genoeg horeca in de buurt, of op koningsdag of andere feestdag (en sommige eetfestivals) met weinig publiek in de ochtend of die pas begin van de middag aankwam en meteen al snel overging op alcohol en je nog aardig wat uren voor nop stond en ook nog 's avonds open moest blijven hangen.

Het valt me bij vacatures in de buurt op dat het vaak voor maar 1 dag is en dan vaak de zaterdag. Hier vlakbij bijv een bonbonzaak, herintreders van harte welkom, herhaaldelijk hangt er weer een advertentie op de ramen, ze kunnen al langere tijd niemand vinden of is alweer snel vertrokken.

Alleen zie je zelden iemand in die winkel (hoe ze daarvan kunnen bestaan???!), je staat alleen en het zal dodelijk saai zijn? Veelal de zaak op orde houden (veel ramen en vitrines), beetje aanvullen, op die paar klanten na?
En je legt je dan wel vast op 1 dag, terwijl als je het zou willen combineren met andere vacatures vaak ook een bepaalde beschikbaarheid willen qua roosters, dat je om de zoveel tijd een weekenddienst draait?

Er zijn veel van die "bijbanen" waar ze normaal altijd wel een scholier voor konden vinden en nu al blij zijn áls ze iemand vinden, en veel in weekenden/ koopavonden, viel me op.

Voor mij maakt het denk ik niet veel uit welke dagen en weekenden en (een paar) avonden het zouden zijn, als het maar iets levendigs heeft.
Soms kom je er júist "tussen" als je bereid bent tot impopulaire dagen en uren, en als je het dan onder de knie hebt mettertijd je (ook) op andere ingeroosterd kan worden?

Ik heb ook wel wat add-trekjes en soms overweldigt het als er op meer gebieden keuzes gemaakt moeten worden, weet ik niet waar te beginnen en waar (eerst) de focus op te leggen.

Pausini, ik vind het nog steeds bewonderenswaardig hoe jij het ene na het andere hebt aangepakt in je leven wat je voor jezelf wilde veranderen en nog doet!
En op eigen houtje, door gestaag je eigen gangetje te gaan

En ook Pauwenveer, stapsgewijs ben je je aan het inspannen om veranderingen door te voeren, ook meerdere tegelijk, en ook die loopbaancoach is een van die stappen, die daarbij kunnen helpen, want ook hulptroepen inroepen kan eea inzichtelijker maken, dan je soms voor je kunt zien als je zelf ergens middenin zit

Nicci, nog ontwikkelingen met jou en je moeder/dierbaren?

Mlous, hoe gaat het bij jou inmiddels?
Zo leuk om te lezen hoe het leven onverwachte wendingen kan nemen, die je zelf niet had kunnen bedenken en niet eens mee bezig was, haha, laten we het verrassingselement vooral niet uitsluiten, er kan zomaar iets of iemand op je pad komen waardoor je richting plots verandert of een andere weg wijst

Fijn weekend allemaal, ik ga naar buiten, tis droog, licht mistig en windstil, heb mijn handschoenen opgezocht dus tijd voor de dagelijkse nieuwe routine (rondje lopen)
Auto laat ik nog even (bevroren) staan, geen zware boodschappen nodig, en wil ook niet lui worden

Met kleren aan op de weegschaal ben ik een kilo lichter!
Dus ietsje meer zelfs, het begint toch zijn vruchten af te werpen, dat meer kunnen bewegen!

En btw: ik vergelijk mezelf vrijwel nooit met eoa ideaalbeeld of met andere vrouwen, niet van eigen leeftijd en ook niet jonger/ ouder, ik vergelijk wel met mij(n eerdere) zelf.

Vandaar dat het dan tóch ff binnenkwam, van die 2, zij het dat dat geen reele vergelijking is, ik meet me niet aan een 15 jaar jongere versie van mezelf, maar een recentere, die ook nu nog/ weer haalbaar is, geen buik die in de weg zit, gewoon wat ikzelf onder fit en voor mezelf prima vind..

2 Mijlpalen vandaag: ben voor het eerst in 2 maanden weer eens in bad geweest en dat was heerlijk!
(de rest van de tijd douche ik kort, dus het mocht van mezelf)

En weer auto gereden!
Wat verder dan de bedoeling was, want hij had wat moeite met de accu, door stilstaan en vorst, dus ik dacht laat ik maar een stukje rijden om die bij te laden.
Op een stuk met veel stoplichten merk ik het nog wel, hoor, dat koppelen steeds..
Meteen wat boodschappen gedaan en ga zo erwtensoep maken.

Ik mag nu niet lui worden van mezelf, dus "moest" van mezelf daarna nog een stuk buiten lopen, dat wil ik er dagelijks in houden en niet meer automatisch de auto pakken

Wat leuk om naar een theater te gaan, Pausini!
Ja, vind ik ook heel knap idd, best wel een gave als je zo professioneel moet en kunt zijn (oa in de entertainmentsector) dat je onder allerlei omstandigheden enthousiast kunt zijn, ook al voel je je zo niet.

Je eroverheen kunnen zetten wat van binnen leeft, of iig dat kunnen pauzeren tot een ander tijdstip, niets laten merken.

Maar ja, acteren is natuurlijk per definitie "doen alsof", je speelt vaak dat je een ander bent, dus ze kruipen figuurlijk in andermans huid.

Maar je zal comedian zijn, dan heb je dat niet en moet eea helemaal uit jezelf komen. Ik vind het sowieso al knap dat die mensen hun tekst paraat hebben, met een volle zaal, allerlei afleiding wat je moet "buitensluiten" om geconcentreerd te blijven!