Relaties
alle pijlers
andere toekomstplannen
donderdag 3 juli 2008 om 20:40
Heb even wat advies nodig.
Het zit zo; ik ben 25 en heb sinds een klein jaar een relatie met een hele leuke vent van 31.
Mijn vriend heeft een eigen huis, ik heb een huurwoning, waar ik waarschijnlijk over een half jaar uit moet omdat deze gesloopt moet worden.
Laatst had ik het met mijn vriend over 'onze toekomst'. Het werd duidelijk dat mijn vriend voorlopig niet wil samen wonen en dat hij het ook niet ziet zitten als ik over een half jaar bij hem in zou trekken (als mijn huisje tegen de vlakte gaat). Ik zou dat op zich wel willen, maar daat schiet natuurlijk niet op als hij het niet ziet zitten.
Ik heb hem gevraagd hoe hij onze toekomst dan samen ziet. Hij vindt dat het goed gaat zoals het gaat nu en vindt dat samenwonen 'natuurlijk' moet ontstaan. Ik vind dat niet helemaal logisch, want we wonen niet bij elkaar naast de deur en ik zal ooit moeten beslissen mijn huur oid op te zeggen.
Hij gaf ook aan geen huis met me te willen kopen (heeft hij samen met zijn ex gedaan en toen liep het financieel maar net goed af), maar ik vind dat ik ook een eerlijke kans moet krijgen iets met hem op te bouwen. (hij zegt dat ie dat ooit wel wil...) Ik wil niet degene zijn die nergens recht op heeft mocht het mis lopen (dat heb ik in het verleden namelijk al eens meegemaakt)
Wat moet ik nu doen? Ik wil wel de zekerheid van een dak boven mijn hoofd en zou liever een appartementje kopen dan huren. Maar het liefst wil ik op niet al te lange termijn met hem samenwonen. Dit gaat niet gebeuren, want dat gaat niet werken als hij niet wil.
Maar als ik iets ga kopen, doe ik dat voor langere tijd...
Ik wil niet afhankelijk van hem zijn en mijn lefven daar niet door laten leiden, maar van de andere kant: ik wil wel ooit samenwonen en kinderen krijgen en ik weet liever nu als hij dat niet wil dan over vijf jaar. Nu heb ik nog een keus.. (mijn vriend zegt "ik zeg niet dat ik dat nooit wil, maar..."). Dat schiet dus niet echt op.
Pfff. Wat nu te doen? Wel een eigen stekkie gaan kopen?
Ik hou van mijn vriend, maar ik wil duidelijk een adere toekomst (iig op kortere termijn) dan hij.... Wat moet ik hier nu mee?
Hoop dat jullie een reactie willen geven.
Thanxx
Het zit zo; ik ben 25 en heb sinds een klein jaar een relatie met een hele leuke vent van 31.
Mijn vriend heeft een eigen huis, ik heb een huurwoning, waar ik waarschijnlijk over een half jaar uit moet omdat deze gesloopt moet worden.
Laatst had ik het met mijn vriend over 'onze toekomst'. Het werd duidelijk dat mijn vriend voorlopig niet wil samen wonen en dat hij het ook niet ziet zitten als ik over een half jaar bij hem in zou trekken (als mijn huisje tegen de vlakte gaat). Ik zou dat op zich wel willen, maar daat schiet natuurlijk niet op als hij het niet ziet zitten.
Ik heb hem gevraagd hoe hij onze toekomst dan samen ziet. Hij vindt dat het goed gaat zoals het gaat nu en vindt dat samenwonen 'natuurlijk' moet ontstaan. Ik vind dat niet helemaal logisch, want we wonen niet bij elkaar naast de deur en ik zal ooit moeten beslissen mijn huur oid op te zeggen.
Hij gaf ook aan geen huis met me te willen kopen (heeft hij samen met zijn ex gedaan en toen liep het financieel maar net goed af), maar ik vind dat ik ook een eerlijke kans moet krijgen iets met hem op te bouwen. (hij zegt dat ie dat ooit wel wil...) Ik wil niet degene zijn die nergens recht op heeft mocht het mis lopen (dat heb ik in het verleden namelijk al eens meegemaakt)
Wat moet ik nu doen? Ik wil wel de zekerheid van een dak boven mijn hoofd en zou liever een appartementje kopen dan huren. Maar het liefst wil ik op niet al te lange termijn met hem samenwonen. Dit gaat niet gebeuren, want dat gaat niet werken als hij niet wil.
Maar als ik iets ga kopen, doe ik dat voor langere tijd...
Ik wil niet afhankelijk van hem zijn en mijn lefven daar niet door laten leiden, maar van de andere kant: ik wil wel ooit samenwonen en kinderen krijgen en ik weet liever nu als hij dat niet wil dan over vijf jaar. Nu heb ik nog een keus.. (mijn vriend zegt "ik zeg niet dat ik dat nooit wil, maar..."). Dat schiet dus niet echt op.
Pfff. Wat nu te doen? Wel een eigen stekkie gaan kopen?
Ik hou van mijn vriend, maar ik wil duidelijk een adere toekomst (iig op kortere termijn) dan hij.... Wat moet ik hier nu mee?
Hoop dat jullie een reactie willen geven.
Thanxx
donderdag 3 juli 2008 om 20:48
Ik zou jouw situatie eigenlijk wel zien als een oorzaak van het "natuurlijk" ontstaan van samenwoonplannen. Wat verstaat hij onder "natuurlijk"? Wat stelt hij zich daar bij voor? Verwacht hij dat hij ooit een heel sterk gevoel krijgt van te willen samenwonen?
Kun je lang wachten...zeker als ie op mijn vent lijkt. De mijne kan ontzettend moeilijk stappen zetten in een relatie, voelt zich overal te jong voor eigenlijk, hij is nu 40, en dat blijft zo...
Kun je lang wachten...zeker als ie op mijn vent lijkt. De mijne kan ontzettend moeilijk stappen zetten in een relatie, voelt zich overal te jong voor eigenlijk, hij is nu 40, en dat blijft zo...
donderdag 3 juli 2008 om 20:50
Ik vind dat jouw vriend maar moet kiezen. Wat is er op tegen dat jij over een half jaar als proef bij hem intrekt? Mocht het NIET werken kun je alsnog verkassen en dan zelf iets kopen, mocht het wel werken weet je in ieder geval na een paar jaar dat het goed gaat zonder dat iemand financieel veel risico's loopt en kun je dan samen iets nieuws kopen.
Als jouw vriend blijft hangen in het verleden daar schiet je niks mee op.
Als het mijn vriend was zou ik zeggen:
Als je met mij verder wilt kom ik bij jou wonen tegen die tijd zo niet maak ik het nu uit.
Klinkt misschien wat bot maar zo zit ik als persoon wel in elkaar. Graag of niet.
Als jouw vriend blijft hangen in het verleden daar schiet je niks mee op.
Als het mijn vriend was zou ik zeggen:
Als je met mij verder wilt kom ik bij jou wonen tegen die tijd zo niet maak ik het nu uit.
Klinkt misschien wat bot maar zo zit ik als persoon wel in elkaar. Graag of niet.
donderdag 3 juli 2008 om 20:52
Ik vind het heel onzeker klinken. Hij wil het zelfs niet eens proberen, terwijl er eigenlijk wel een goede aanleiding is, namelijk dat jij je huis kwijt raakt. En ook over kinderen is hij kennelijk op een andere gofllengte dan jij. Ik zou in ieder geval wel actief op zoek gaan naar een eigen stekkie, want ik zou er niet op vertrouwen dat hij binnen een paar maanden nog overstag gaat. Verder zou ik wel serieus met hem praten. Ik begrijp dat hij gekwetst is, dat ben jij ook. Ik begrijp hem ook wel maar ik vind ook dat hij je wel een kans mag geven. Dat je elkaar niet moet afmeten naar de ellende uit een vorige relatie. De vraag is, hoeveel waarde hecht jij aan die zekerheid die je wel wilt en niet krijgt - op meerdere fronten zelfs?
donderdag 3 juli 2008 om 22:29
Hij heeft nu een koophuis?
Als je over een half jaar bij hem intrekt maakt dat je wel afhankelijk van hem. Als het uitgaat heb jij "niets" . Daarnaast is het echt zijn plek, en kom jij er bij. Dus jouw favoriete meubeltjes, schilderij van je oma etc. kun je niet zomaar neerzetten.
Ik denk dat je niets te verliezen hebt met het kopen van je eigen plek. Eventueel kan hij dan in een later stadium bij jou intrekken, of je blijft LAT-en tot jullie samen iets gaan kopen. Zoals het nu klinkt, kan dat best nog ff gaan duren.
Je bent 25, je hebt net 1 jaar een relatie, er kan nog zoveel gebeuren. Als je een eigen plek kunt veroorloven, zou ik het altijd doen!
Als je over een half jaar bij hem intrekt maakt dat je wel afhankelijk van hem. Als het uitgaat heb jij "niets" . Daarnaast is het echt zijn plek, en kom jij er bij. Dus jouw favoriete meubeltjes, schilderij van je oma etc. kun je niet zomaar neerzetten.
Ik denk dat je niets te verliezen hebt met het kopen van je eigen plek. Eventueel kan hij dan in een later stadium bij jou intrekken, of je blijft LAT-en tot jullie samen iets gaan kopen. Zoals het nu klinkt, kan dat best nog ff gaan duren.
Je bent 25, je hebt net 1 jaar een relatie, er kan nog zoveel gebeuren. Als je een eigen plek kunt veroorloven, zou ik het altijd doen!
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 4 juli 2008 om 09:57
Ik vind het eigenlijk niet klinken of hij binnen vijf jaar van gedachten gaat veranderen. De formulering "ik zeg niet dat ik dat nooit wil, maar..." is eigenlijk "in principe niet, tenzij ik van gedachte verander". De kans dat dat ooit "ja" wordt is naar mijn ervaring klein. Het klinkt heel naar, want dit is een punt waar je het echt eens over moet zijn.
Als je wilt kopen, zou ik zelf kopen. Dat zeg ik omdat ik een beetje proef dat kinderen er niet in gaan zitten, en je dan nog goed moet denken over die toekomst.
Ten tweede vanwege wat lolapaloeza zegt: als je erbij intrekt, blijft het toch zijn huis.
En ten derde: zelfs al zouden jullie verhuizen naar een gezamelijk stekje, hij wil die niet samen kopen, dus dat komt dus op naam van de ene (waarschijnlijk de zijne, hij zal wel degene zijn met het meeste geld), en als het dan uit gaat, sta jij op straat met niets (maar hebt wel jarenlang meebetaalt aan het huishouden en dus de hypotheek).
Als je wilt kopen, zou ik zelf kopen. Dat zeg ik omdat ik een beetje proef dat kinderen er niet in gaan zitten, en je dan nog goed moet denken over die toekomst.
Ten tweede vanwege wat lolapaloeza zegt: als je erbij intrekt, blijft het toch zijn huis.
En ten derde: zelfs al zouden jullie verhuizen naar een gezamelijk stekje, hij wil die niet samen kopen, dus dat komt dus op naam van de ene (waarschijnlijk de zijne, hij zal wel degene zijn met het meeste geld), en als het dan uit gaat, sta jij op straat met niets (maar hebt wel jarenlang meebetaalt aan het huishouden en dus de hypotheek).
