Relaties
alle pijlers
angst voor woede
zondag 14 juni 2009 om 10:11
Hallo forumlezers! Ik ben al meer dan 10 jaar samen met mijn partner en we hebben een kind samen. Wonen in een mooi eensgezinshuis. Maar de relatie loopt al zo lang niet lekker meer.. Ik zit gewoon dagelijks te overdenken en te piekeren om weg te gaan.. Ben een poos terug ook er even tussenuit geweest maar ben toch weer teruggekomen. Sindsdien doet hij erg zn best maar er is toch teveel gebeurd en er is een stukje gevoel afgestorven lijkt het wel.. Ik ben gewoon niet zo gek meer van hem.
Ga dan denken jullie natuurlijk! Maar er zijn dingen die me toch bezighouden, nl. dat hij erge woedeaanvallen kan krijgen waar je toch best bang van kan worden. Ik denk dat het een waar drama wordt als ik nogmaals aankondig toch de relatie echt te willen beeindigen. Het liefst vertrek ik natuurlijk met stille trom als hij op zn werk zit, maar dat is ook weer geen manier om een lange relatie te beeindigen. En toch ook het huis.. Ik voel me als een prinsesje in dit huis, zou er toch echt moeite mee hebben dit huis te verlaten voor waarschijnlijk een flatje. Hij zal weigeren het huis te verlaten en ik wil de boel niet nog meer opblazen door hem er evt uit te laten zetten omdat ik met mijn kind misschien meer rechten zou hebben.. En het belangrijkste natuurlijk, ik wil nu zekerder dan zeker weten dat als ik ga, het ook echt defintief is en er geen miniem klein kansje is dat ik tóch weer terugkruip!
Pff en zo pieker ik voort en voort. Ik lees hier ontzettend veel en ik weet dat er meer meiden op dit forum zitten die ook aan het eind van hun latijn zijn. Maar wilde mn eigen ei even kwijt en ik hoop dat er reacties komen van mensen die me helpen te relativeren, helder te zien hoe evt verder te moeten want het is een grote chaos in mijn hoofd Hoop dat dit me ietsje helpt in de goede richting
Ga dan denken jullie natuurlijk! Maar er zijn dingen die me toch bezighouden, nl. dat hij erge woedeaanvallen kan krijgen waar je toch best bang van kan worden. Ik denk dat het een waar drama wordt als ik nogmaals aankondig toch de relatie echt te willen beeindigen. Het liefst vertrek ik natuurlijk met stille trom als hij op zn werk zit, maar dat is ook weer geen manier om een lange relatie te beeindigen. En toch ook het huis.. Ik voel me als een prinsesje in dit huis, zou er toch echt moeite mee hebben dit huis te verlaten voor waarschijnlijk een flatje. Hij zal weigeren het huis te verlaten en ik wil de boel niet nog meer opblazen door hem er evt uit te laten zetten omdat ik met mijn kind misschien meer rechten zou hebben.. En het belangrijkste natuurlijk, ik wil nu zekerder dan zeker weten dat als ik ga, het ook echt defintief is en er geen miniem klein kansje is dat ik tóch weer terugkruip!
Pff en zo pieker ik voort en voort. Ik lees hier ontzettend veel en ik weet dat er meer meiden op dit forum zitten die ook aan het eind van hun latijn zijn. Maar wilde mn eigen ei even kwijt en ik hoop dat er reacties komen van mensen die me helpen te relativeren, helder te zien hoe evt verder te moeten want het is een grote chaos in mijn hoofd Hoop dat dit me ietsje helpt in de goede richting
zondag 14 juni 2009 om 13:40
zondag 14 juni 2009 om 13:55
quote:Chardonnay schreef op 14 juni 2009 @ 13:51:
En jij twijfelt nog over weggaan? Hoe denk je dat je kind zich voelt als haar vader in zijn razernij de boel sloopt? Die zal wel vreselijk angstig zijn op zo'n moment. Lijkt mij een hele goede reden om hem te verlaten.
Ja maar ja, dan moet ze in een flatje gaan wonen he....
TS, wat vind jij belangrijker? Je kind of waar je moet gaan wonen?
En jij twijfelt nog over weggaan? Hoe denk je dat je kind zich voelt als haar vader in zijn razernij de boel sloopt? Die zal wel vreselijk angstig zijn op zo'n moment. Lijkt mij een hele goede reden om hem te verlaten.
Ja maar ja, dan moet ze in een flatje gaan wonen he....
TS, wat vind jij belangrijker? Je kind of waar je moet gaan wonen?
zondag 14 juni 2009 om 14:02
Als hij in zijn woede dingen kapot maakt en moedwillig vernielt, dan valt dit toch ook onder mishandeling. Hij wil je bang maken...en geduw en getrek? Het klinkt echt niet als een veilige omgeving voor jou en je kind.
Ik hoop dat je al eens aangifte heb gedaan over zijn geweldadigheid, of dat je getuigen hebt anders kan hij het je ook nog moeilijk maken om het kind op te eisen.
Dat zou hij dan doen om jou weer te pesten en dwars te zitten, denk ik zo.
Ik zou maar gewoon met de stille trom vertrekken met behulp van vrienden en familie, en vertel die mensen dan maar hoe de vork in de steel zit.
Die woning moet je uit je hoofd zetten.....een rotrelatie is het niet waard.
En wie weet, krijg je nog best een leuke woning terug.
Ik hoop dat je al eens aangifte heb gedaan over zijn geweldadigheid, of dat je getuigen hebt anders kan hij het je ook nog moeilijk maken om het kind op te eisen.
Dat zou hij dan doen om jou weer te pesten en dwars te zitten, denk ik zo.
Ik zou maar gewoon met de stille trom vertrekken met behulp van vrienden en familie, en vertel die mensen dan maar hoe de vork in de steel zit.
Die woning moet je uit je hoofd zetten.....een rotrelatie is het niet waard.
En wie weet, krijg je nog best een leuke woning terug.
zondag 14 juni 2009 om 14:10
klatergoud, ik lees net een ander topic van jou dat je in september geopend hebt. Toen sprak je ook al over de slechte relatie en weggaan.
Hoe lang wil je nog wachten met daadwerkelijk weggaan? Moet hij jou eerst in elkaar slaan? Of nog erger, je kind in elkaar slaan? Of dat een keer in een bui van woede een kast over je kind heenvalt?
En wat heb je tot nu toe gedaan om weg te gaan? Sta je inmiddels ingeschreven voor een woning?
Hoe lang wil je nog wachten met daadwerkelijk weggaan? Moet hij jou eerst in elkaar slaan? Of nog erger, je kind in elkaar slaan? Of dat een keer in een bui van woede een kast over je kind heenvalt?
En wat heb je tot nu toe gedaan om weg te gaan? Sta je inmiddels ingeschreven voor een woning?
zondag 14 juni 2009 om 14:20
quote:klatergoud schreef op 14 juni 2009 @ 13:40:
@yasmijn: je kan ook van alles kapot maken in razernij en gewelddadig zijn. Gewelddadig zijn staat toch niet gelijk aan mishandeling! Er sneuvelen materiele dingen en ja, soms duw- en trekwerk. En hiermee sneuvelt ook steeds meer mijn gevoel voor hem..
Oioioioi.
Ga maar eens googlen.
Als bovenstaande geen mishandeling is, dan eet ik mijn hoed op.
@yasmijn: je kan ook van alles kapot maken in razernij en gewelddadig zijn. Gewelddadig zijn staat toch niet gelijk aan mishandeling! Er sneuvelen materiele dingen en ja, soms duw- en trekwerk. En hiermee sneuvelt ook steeds meer mijn gevoel voor hem..
Oioioioi.
Ga maar eens googlen.
Als bovenstaande geen mishandeling is, dan eet ik mijn hoed op.
Geen bijzonderheden
zondag 14 juni 2009 om 14:23
quote:klatergoud schreef op 14 juni 2009 @ 13:11:
@eleonora: vind t moeilijk er dieper op in te gaan omdat ik toch bang ben herkend te worden, maar ik begrijp dat het er zeker lastiger om wordt begrepen te worden of geholpen te worden.
En waar ben jij aan te herkennen dan? Er zijn wel meer vrouwen die weg willen bij een agressieve man die een kind hebben hoor. Ik schrijf met een heleboel van die vrouwen. Blijf weg bij namen, data en plaatsnamen, dan lijkt herkenning me stug.
quote: Hij wordt inderdaad gewelddadig, maar van echte mishandeling is (in ieder geval nog) geen sprake. En iemand meebrengen op het moment van de relatie verbreken vind ik ook geen goede oplossing.
Hij trekt zich sowieso niks aan van anderen als hij zo'n aanval heeft, kan rustig in het openbaar gebeuren (wat nogal eens genante vertoningen heeft veroorzaakt). Dus ik ga anderen daar zo min mogelijk in betrekken.
Een maatschappelijk werkster is een goede tip. Ik wist wel dat zij er waren om te begeleiden maar ik heb er niet bij stil gestaan dat dat in mijn situatie ook nut had (begeleiden van beeindigen van een relatie??) Zij zullen mij misschien kunnen helpen alles beter op een rijtje te zetten en hoe ik het het beste aan kan pakken
Van échte mishandeling is geen sprake maar wel een beetje niet echte mishandeling dus?
Ook dat is niet ok en zeker niet een situatie om met een kind in te blijven zitten.
Het alleen opknappen, zonder anderen op de hoogte te brengen of er in te betrekken is een slecht idee. Je hebt anderen, die je steunen heel hard nodig. Niet alleen als je weggaat maar vooral ook daarna, daarbij moeten anderen, met wie jij omgaat, op de hoogte zijn van wat voor type hij is en zeker als hij de neiging heeft om door te slaan en geweld te gaan gebruiken (verbaal of fysiek), dan is het niet meer dan redelijk dat die anderen in jouw leven dat ook weten.
Praten met de politie is ook een tip. Maak melding van de situatie waar je in zit en telkens als er iets voorvalt dan bel je ze op. Als zij weten dat het bij jou nogal explosief kan worden dan reageren ze sneller op een noodoproep van jou, als het ooit zo ver mocht komen (hopelijk niet dus).
Ga niet alleen aan de slag maar betrek je close familieleden en vrienden er bij. Je kúnt dit helemaal niet alleen, zeker niet als je bang bent.
De huisarts kan je doorverwijzen naar het maatschappelijk werk. Daar zou je dus moeten beginnen met dat traject. Ook de huisarts op de hoogte brengen van je situatie trouwens, hij/zij kan misschien ook nog prima adviezen geven totdat je bij het MW terecht kunt, dat duurt namelijk vaak wel een tijdje, voor je aan de beurt bent.
@eleonora: vind t moeilijk er dieper op in te gaan omdat ik toch bang ben herkend te worden, maar ik begrijp dat het er zeker lastiger om wordt begrepen te worden of geholpen te worden.
En waar ben jij aan te herkennen dan? Er zijn wel meer vrouwen die weg willen bij een agressieve man die een kind hebben hoor. Ik schrijf met een heleboel van die vrouwen. Blijf weg bij namen, data en plaatsnamen, dan lijkt herkenning me stug.
quote: Hij wordt inderdaad gewelddadig, maar van echte mishandeling is (in ieder geval nog) geen sprake. En iemand meebrengen op het moment van de relatie verbreken vind ik ook geen goede oplossing.
Hij trekt zich sowieso niks aan van anderen als hij zo'n aanval heeft, kan rustig in het openbaar gebeuren (wat nogal eens genante vertoningen heeft veroorzaakt). Dus ik ga anderen daar zo min mogelijk in betrekken.
Een maatschappelijk werkster is een goede tip. Ik wist wel dat zij er waren om te begeleiden maar ik heb er niet bij stil gestaan dat dat in mijn situatie ook nut had (begeleiden van beeindigen van een relatie??) Zij zullen mij misschien kunnen helpen alles beter op een rijtje te zetten en hoe ik het het beste aan kan pakken
Van échte mishandeling is geen sprake maar wel een beetje niet echte mishandeling dus?
Ook dat is niet ok en zeker niet een situatie om met een kind in te blijven zitten.
Het alleen opknappen, zonder anderen op de hoogte te brengen of er in te betrekken is een slecht idee. Je hebt anderen, die je steunen heel hard nodig. Niet alleen als je weggaat maar vooral ook daarna, daarbij moeten anderen, met wie jij omgaat, op de hoogte zijn van wat voor type hij is en zeker als hij de neiging heeft om door te slaan en geweld te gaan gebruiken (verbaal of fysiek), dan is het niet meer dan redelijk dat die anderen in jouw leven dat ook weten.
Praten met de politie is ook een tip. Maak melding van de situatie waar je in zit en telkens als er iets voorvalt dan bel je ze op. Als zij weten dat het bij jou nogal explosief kan worden dan reageren ze sneller op een noodoproep van jou, als het ooit zo ver mocht komen (hopelijk niet dus).
Ga niet alleen aan de slag maar betrek je close familieleden en vrienden er bij. Je kúnt dit helemaal niet alleen, zeker niet als je bang bent.
De huisarts kan je doorverwijzen naar het maatschappelijk werk. Daar zou je dus moeten beginnen met dat traject. Ook de huisarts op de hoogte brengen van je situatie trouwens, hij/zij kan misschien ook nog prima adviezen geven totdat je bij het MW terecht kunt, dat duurt namelijk vaak wel een tijdje, voor je aan de beurt bent.
zondag 14 juni 2009 om 14:27
Meid, gooi die oogkleppen in een hoek. Gooien en smijten + duw en trekwerk zijn niet normaal, zijn gewelddadig en agressief en het is mishandeling. Begin met eerlijk te zijn, tegen jezelf vooral. Blijf niet vergoelijken, dat heb je lang genoeg gedaan.
Hoe voel jij je als hij je duwt of aan je trekt? Ervaar je dat als normaal, als iets wat kan gebeuren in een relatie? Het maakt dat je niet meer van hem houdt, maar het maakt je ook bang en je durft eigenlijk nauwelijks weg. Dat is toch heel erg verkeerd?
Kop uit het zand halen en de cappuccino ruiken Klatergoud, echt hoor, daar ga je straks het verst mee komen.
Hoe voel jij je als hij je duwt of aan je trekt? Ervaar je dat als normaal, als iets wat kan gebeuren in een relatie? Het maakt dat je niet meer van hem houdt, maar het maakt je ook bang en je durft eigenlijk nauwelijks weg. Dat is toch heel erg verkeerd?
Kop uit het zand halen en de cappuccino ruiken Klatergoud, echt hoor, daar ga je straks het verst mee komen.
zondag 14 juni 2009 om 15:18
Hoi Klatergoud, hebben jullie een idee waar de woede-aanvallen vandaan kunnen komen? Als ik je andere topic ernaast hou, dan denk ik dat je man overspannen is en daardoor extra prikkelbaar. Hebben jullie al eens om de tafel gezeten om aan elkaar duidelijk te maken hoe jullie je voelen en elkaar gevraagd hoe je elkaar kan helpen/steunen, teneinde die woede-aanvallen (en wellicht andere irritaties/frustraties) te voorkomen?
zondag 14 juni 2009 om 15:19
Wat eleonora al schrijft, gooi die oogkleppen in de hoek (of nog beter, gooi ze weg) en start met actief bezig te gaan met jouw toekomst van jou EN je KIND.
Ik heb het gevoel dat je die even vergeet. Misschien is dat niet zo maar ze groeit momenteel op in een onveilige situatie. Jij hebt een keuze om zo te leven maar je meisje niet! Jouw dochter is afhankelijk van jouw keuze. Wel of niet weggaan. Wel of niet opgroeien in een onveilige situatie. Welke boodschap wil jij aan je dochter meegeven als je bij je man blijft?! Het is oke om spullen te vernielen, het is oke om te duwen en te trekken? Je mag schreeuwen/schelden/tieren in het openbaar? Je hoeft je woede niet onder controle te houden? mama vindt het allemaal wel goed, dus dan hoort dat zo?
Ik heb het gevoel dat je die even vergeet. Misschien is dat niet zo maar ze groeit momenteel op in een onveilige situatie. Jij hebt een keuze om zo te leven maar je meisje niet! Jouw dochter is afhankelijk van jouw keuze. Wel of niet weggaan. Wel of niet opgroeien in een onveilige situatie. Welke boodschap wil jij aan je dochter meegeven als je bij je man blijft?! Het is oke om spullen te vernielen, het is oke om te duwen en te trekken? Je mag schreeuwen/schelden/tieren in het openbaar? Je hoeft je woede niet onder controle te houden? mama vindt het allemaal wel goed, dus dan hoort dat zo?
Nee echt?
zondag 14 juni 2009 om 18:46
quote:yasmijn schreef op 14 juni 2009 @ 13:29:
"Hij wordt inderdaad gewelddadig, maar van echte mishandeling is (in ieder geval nog) geen sprake"
Hier moet ik bij fronsen.
Sinds wanneer is gewelddadig worden geen mishandeling?
.......
Mijn ex heeft mij nooit geslagen. Volgens hem was er geen sprake van mishandeling.
Maar ja, hoe ga je dan dingen noemen zoals een paar keer tegen een deurpost aangesmeten worden noemen? Of aan je haren over de grond gesleurd worden noemen? Of wanneer iemand bovenop je gaat zitten en je hoofd een aantal keren op de grond wordt 'geduwd'? Ik kan nog wel even doorgaan.
Maar geslagen heeft hij me nooit.
Toch was er wel degelijk sprake van mishandeling.
Bij mishandeling of huiselijk geweld denken veel mensen aan bloed, ernstige verwondingen en ziekenhuis. Juist mensen die te maken hebben met huiselijk geweld/mishandeling willen er niet aan om ook echt uit te spreken dat er sprake hiervan is.
Maar jij bent bang voor zijn woede-aanvallen. Dat zegt al genoeg. Je vreest wat deze gaan brengen.
Je beslissing is al genomen, er is alleen nog de angst die ervoor zorgt dat je nog niet weg bent.
En dan zeg je dat je je als een prinses voelt in je huisje.
Hoe kan dat eigenlijk wanneer je op zo'n manier in de relatie staat?
"Hij wordt inderdaad gewelddadig, maar van echte mishandeling is (in ieder geval nog) geen sprake"
Hier moet ik bij fronsen.
Sinds wanneer is gewelddadig worden geen mishandeling?
.......
Mijn ex heeft mij nooit geslagen. Volgens hem was er geen sprake van mishandeling.
Maar ja, hoe ga je dan dingen noemen zoals een paar keer tegen een deurpost aangesmeten worden noemen? Of aan je haren over de grond gesleurd worden noemen? Of wanneer iemand bovenop je gaat zitten en je hoofd een aantal keren op de grond wordt 'geduwd'? Ik kan nog wel even doorgaan.
Maar geslagen heeft hij me nooit.
Toch was er wel degelijk sprake van mishandeling.
Bij mishandeling of huiselijk geweld denken veel mensen aan bloed, ernstige verwondingen en ziekenhuis. Juist mensen die te maken hebben met huiselijk geweld/mishandeling willen er niet aan om ook echt uit te spreken dat er sprake hiervan is.
Maar jij bent bang voor zijn woede-aanvallen. Dat zegt al genoeg. Je vreest wat deze gaan brengen.
Je beslissing is al genomen, er is alleen nog de angst die ervoor zorgt dat je nog niet weg bent.
En dan zeg je dat je je als een prinses voelt in je huisje.
Hoe kan dat eigenlijk wanneer je op zo'n manier in de relatie staat?
