Relaties
alle pijlers
Argh! (soms) nog steeds boos
woensdag 19 februari 2020 09:49
Alweer meer dan 5 jaar geleden heb ik enkele jaren een relatie gehad met een onbetrouwbaar persoon. Hij speelde altijd de slachtofferrol, speelde met mijn gevoelens, hij loog, hij maakte misbruik van mijn empathie en vertrouwen, hij manipuleerde, hij gaf altijd het gevoel dat ik me vergiste en eigenlijk fout zat, hij maakte nare opmerkingen over mijn uiterlijk (dat andere vrouwen veel mooier zijn), hij zei met opzet gemene dingen ("je ziet er stom uit als je het met je vrienden gezellig hebt" - wtf) en uiteindelijk heeft de lafaard mij gedumpt over de telefoon terwijl ik die dag ook nog eens een ernstige gebeurtenis in de familie had te verwerken.
Zelf was er altijd iets met hem, en dan moest ik ook hem troosten of aandacht geven, maar hij heeft nooit (en dan ook echt helemaal nooit) gevraagd hoe het met mij gaat, en nadat hij me zo laf gedumpt heeft (terwijl hij zelf eerder altijd zei dat mensen dat nooit bij elkaar mogen doen) heeft hij me de silent treatment gegeven en hebben we nooit meer een woord gewisseld. Tenminste, we hebben weer een woord gewisseld drie jaar later toen ik hem toevallig tegen kwam. Toen zei hij opeens "goh, leuk je te zien, wat jammer eigenlijk dat we het contact verloren". Gelukkig reageerde ik kordaat, "We hebben het contact niet verloren, jij hebt me gedumpt over de telefoon en daarna op talloze van mijn appjes of e-mails niet gereageerd". Een maand later kwam ik hem weer tegen en toen zij hij "Misschien was ik toen nogal hard maar ik hoop dat je me kunt vergeven." Simpelweg omdat ik van hem af wilde en omdat hij het erg onoprecht zei met een sarcastische toon zei ik "Ja hoor, ik vergeef je wel". Daar heb ik later dan weer spijt van gehad. Daarna heb ik hem nooit weer gezien en ik wil hem ook nooit weer zien.
Mijn excuses voor dit lange verhaal maar het verschaft een beetje context. Wat is nu het probleem? Het probleem is dat ik soms nog steeds erg boos ben daarover, maar dan ook erg boos! Dat gebeurt een keer per week misschien wel. Vooral als ik het ergens erg gezellig heb gehad dan fiets ik naar huis en dan herinner zijn gemene opmerkingen of die laffe manier van de relatie verbreken, en nooit eens een verhaal of excuus, en dan ga ik werkelijk vloekend naar huis
Ik ben inmiddels in therapie geweest en weet dat ik uit een gezin kom waarbij een van de ouders precies zo was als mijn ex (mijn andere ouder is meer iemand met een heel goed hart, en een beetje een pleaser, zoals ik was). Ik heb zelfs EMDR gehad.
Maar nog steeds is daar zo nu en dan die enorme boosheid. Het maakt me moedeloos. Is er herkenning? De therapie die ik heb gehad (2x zelfs) heeft enorm geholpen, EMDR ook, maar ik wil dit zo graag loslaten. Die boosheid interpreteer ik toch een beetje alsof ik er nog steeds in zit (en geloof me, ik ben al jaren boos, het is wel een keertje klaar!
)
Herkenning? Tips? Alvast bedankt
Zelf was er altijd iets met hem, en dan moest ik ook hem troosten of aandacht geven, maar hij heeft nooit (en dan ook echt helemaal nooit) gevraagd hoe het met mij gaat, en nadat hij me zo laf gedumpt heeft (terwijl hij zelf eerder altijd zei dat mensen dat nooit bij elkaar mogen doen) heeft hij me de silent treatment gegeven en hebben we nooit meer een woord gewisseld. Tenminste, we hebben weer een woord gewisseld drie jaar later toen ik hem toevallig tegen kwam. Toen zei hij opeens "goh, leuk je te zien, wat jammer eigenlijk dat we het contact verloren". Gelukkig reageerde ik kordaat, "We hebben het contact niet verloren, jij hebt me gedumpt over de telefoon en daarna op talloze van mijn appjes of e-mails niet gereageerd". Een maand later kwam ik hem weer tegen en toen zij hij "Misschien was ik toen nogal hard maar ik hoop dat je me kunt vergeven." Simpelweg omdat ik van hem af wilde en omdat hij het erg onoprecht zei met een sarcastische toon zei ik "Ja hoor, ik vergeef je wel". Daar heb ik later dan weer spijt van gehad. Daarna heb ik hem nooit weer gezien en ik wil hem ook nooit weer zien.
Mijn excuses voor dit lange verhaal maar het verschaft een beetje context. Wat is nu het probleem? Het probleem is dat ik soms nog steeds erg boos ben daarover, maar dan ook erg boos! Dat gebeurt een keer per week misschien wel. Vooral als ik het ergens erg gezellig heb gehad dan fiets ik naar huis en dan herinner zijn gemene opmerkingen of die laffe manier van de relatie verbreken, en nooit eens een verhaal of excuus, en dan ga ik werkelijk vloekend naar huis
Ik ben inmiddels in therapie geweest en weet dat ik uit een gezin kom waarbij een van de ouders precies zo was als mijn ex (mijn andere ouder is meer iemand met een heel goed hart, en een beetje een pleaser, zoals ik was). Ik heb zelfs EMDR gehad.
Maar nog steeds is daar zo nu en dan die enorme boosheid. Het maakt me moedeloos. Is er herkenning? De therapie die ik heb gehad (2x zelfs) heeft enorm geholpen, EMDR ook, maar ik wil dit zo graag loslaten. Die boosheid interpreteer ik toch een beetje alsof ik er nog steeds in zit (en geloof me, ik ben al jaren boos, het is wel een keertje klaar!
)Herkenning? Tips? Alvast bedankt
woensdag 19 februari 2020 10:00
woensdag 19 februari 2020 10:02
Wat wil je bereiken met je boosheid?
Mis je genoegdoening? Mis je erkenning van zijn kant voor jouw gevoelens? Wil je je krachtig voelen terwijl je dat in die relatie niet was?
Erkenning en genoegdoening kun je vergeten, die ga je van hem nooit krijgen. En jezelf sterk voelen doe je niet door vast te blijven houden aan wat ooit was. Het enige wat je doet is hem nog steeds heel veel macht over jou en je gevoelens geven. En dat is zonde, want hij is geen seconde van jouw aandacht waard.
Als je zoveel therapie hebt gehad heb je vast geleerd dat voor een gevoel ook gedachten zit en dat je die gedachten kunt uitdagen en er realistischere gedachten voor in de plaats kunt zetten. Doe je dat ook consequent?
En wat Doreia zegt.
Mis je genoegdoening? Mis je erkenning van zijn kant voor jouw gevoelens? Wil je je krachtig voelen terwijl je dat in die relatie niet was?
Erkenning en genoegdoening kun je vergeten, die ga je van hem nooit krijgen. En jezelf sterk voelen doe je niet door vast te blijven houden aan wat ooit was. Het enige wat je doet is hem nog steeds heel veel macht over jou en je gevoelens geven. En dat is zonde, want hij is geen seconde van jouw aandacht waard.
Als je zoveel therapie hebt gehad heb je vast geleerd dat voor een gevoel ook gedachten zit en dat je die gedachten kunt uitdagen en er realistischere gedachten voor in de plaats kunt zetten. Doe je dat ook consequent?
En wat Doreia zegt.
woensdag 19 februari 2020 10:03
Ja hoor, ik herken het wel. Beetje andere situatie , maar het moeite hebben met loslaten herken ik.
Mijn truc is om te accepteren dat ik soms gewoon heel boos ben. Ik weet dat het altijd weer tot rust komt uiteindelijk. Uitzitten dus. En soms kijk ik van een afstandje naar mezelf en constateer ik dat ik erg boos ben, alsof het niet over mij gaat. Gek genoeg wordt het daar ook minder van.
Mijn truc is om te accepteren dat ik soms gewoon heel boos ben. Ik weet dat het altijd weer tot rust komt uiteindelijk. Uitzitten dus. En soms kijk ik van een afstandje naar mezelf en constateer ik dat ik erg boos ben, alsof het niet over mij gaat. Gek genoeg wordt het daar ook minder van.
woensdag 19 februari 2020 10:18
Ik vind echt dat ik voldoende therapie heb gehad. Er zitten meerdere dingen onder die boosheid: 1) Grenzen stellen was (vroeger) een zwakke plek van me, vooral in mijn jeugd heb ik onvoldoende sociale vaardigheden meegekregen om grenzen te stellen omdat het een van mijn ouders heel slecht uitkwam als ik grenzen stelde, 2) Boosheid op mezelf dat ik zo'n loser, waarbij ik altijd zijn handje moest vasthouden en waar ik met een miljoen dingen rekening moest houden, die altijd zeurde en ondankbaar was, dat ik niet hem uit mijn leven heb gezet, 3) Boos op hem omdat hij zo laf is en zoveel valse beloften deed en zo me in de steek liet (na alles wat ik voor hem heb gedaan). Bah
woensdag 19 februari 2020 10:19
Niets. Ik wil er niets mee bereiken. Ik wil ervan af!!! Grrr. Het is echt wel goed genoeg geweest. Ik ben lang genoeg boos geweest. Het is nu klaar hoor. Genoeg is genoeg.Maud*de*Braose schreef: ↑19-02-2020 10:02Wat wil je bereiken met je boosheid?
Mis je genoegdoening? Mis je erkenning van zijn kant voor jouw gevoelens? Wil je je krachtig voelen terwijl je dat in die relatie niet was?
Erkenning en genoegdoening kun je vergeten, die ga je van hem nooit krijgen. En jezelf sterk voelen doe je niet door vast te blijven houden aan wat ooit was. Het enige wat je doet is hem nog steeds heel veel macht over jou en je gevoelens geven. En dat is zonde, want hij is geen seconde van jouw aandacht waard.
Als je zoveel therapie hebt gehad heb je vast geleerd dat voor een gevoel ook gedachten zit en dat je die gedachten kunt uitdagen en er realistischere gedachten voor in de plaats kunt zetten. Doe je dat ook consequent?
En wat Doreia zegt.
Hij is ook echt geen seconde van die gedachten en gevoelens waard. Ik weet het. Dat weet ik echt. Daarom wil ik die boosheid ook niet meer.
woensdag 19 februari 2020 10:20
5 jaar gelden en je schrijft alsof het gister was. Je geeft zo een ander wel erg veel macht.
In relaties niet meer geven dan je kunt missen.
In relaties niet meer geven dan je kunt missen.
viva-amber wijzigde dit bericht op 19-02-2020 10:21
21.03% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 19 februari 2020 10:21
Het komt ook weer tot rust. Ik heb er dan lange tijd geen last van maar helaas komt het om de zoveel tijd weer terug.YagaBaba schreef: ↑19-02-2020 10:03Ja hoor, ik herken het wel. Beetje andere situatie , maar het moeite hebben met loslaten herken ik.
Mijn truc is om te accepteren dat ik soms gewoon heel boos ben. Ik weet dat het altijd weer tot rust komt uiteindelijk. Uitzitten dus. En soms kijk ik van een afstandje naar mezelf en constateer ik dat ik erg boos ben, alsof het niet over mij gaat. Gek genoeg wordt het daar ook minder van.
woensdag 19 februari 2020 10:21
Ik denk dat je het moeilijk af kunt sluiten omdat het zo onrechtvaardig voelt. Hij heeft jou uitermate beroerd behandeld, hij heeft jou gedumpt zonder je de kans te geven überhaupt ooit je zegje te doen en daarna heeft hij je voor je gevoel nog eens een trap na gegeven door te doen alsof er niks aan de hand was - en tot overmaat van ramp heb je gezegd dat je hem vergeeft terwijl dat niet zo is en hij ook nog eens sarcastisch deed. En dat hij nu, voor je gevoel, als "winnaar" uit de bus is gekomen, als iemand die nooit wroeging heeft, die je nooit flink op zijn plek hebt gezet, die lachend is achtergebleven terwijl jij kapot was. Dat voelt onterecht en dat gevoel maakt het lastiger om het los te laten, want er blijven losse eindjes in je hoofd.
Je hebt al therapie gehad, maar dat heeft niet genoeg geholpen. Misschien moet je daar dan toch nog een vervolg aan geven, want het klinkt alsof het nog wel heel diep zit. Normaal zou je denken dat het moet slijten, maar het is er wel al heel lang.
Je hebt al therapie gehad, maar dat heeft niet genoeg geholpen. Misschien moet je daar dan toch nog een vervolg aan geven, want het klinkt alsof het nog wel heel diep zit. Normaal zou je denken dat het moet slijten, maar het is er wel al heel lang.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 19 februari 2020 10:21
woensdag 19 februari 2020 10:25
Ik herken het wel. Gelukkig ben ik niet jaren boos gebleven, maar zeker wel een paar maanden. Het bleek bij mij ook een trigger uit mijn jeugd. Het gevoel dat ik niet word gehoord of gezien, er niet toe doe. Dat gevoel maakte me intens verdrietig. Ik voelde me weer er niet toe doen, niet goed genoeg. Eigenlijk hypocriet, want ik vond ook genoeg negatieve kanten aan zijn gedrag.
Wat mij geholpen heeft is een opmerking van een vriend, dat er niets mis is met mij en waarschijnlijk ook niet met hem, maar dat de combinatie van ons twee samen gewoon niet klopte. Geen idee waarom, maar dat gaf mij rust. Rust in mijn hoofd en mijn hart en sindsdien kijk ik weer vooruit ipv achterom. Misschien helpt het jou ook. Ik wens je dat je weer vooruit kan kijken.
Wat mij geholpen heeft is een opmerking van een vriend, dat er niets mis is met mij en waarschijnlijk ook niet met hem, maar dat de combinatie van ons twee samen gewoon niet klopte. Geen idee waarom, maar dat gaf mij rust. Rust in mijn hoofd en mijn hart en sindsdien kijk ik weer vooruit ipv achterom. Misschien helpt het jou ook. Ik wens je dat je weer vooruit kan kijken.
woensdag 19 februari 2020 10:26
Loslaten is iets wat je bewust doet. Ik heb ook.wel eens moeite gehad met loslaten.
Wat mij helpt is dit... Je hebt er heel veel van geleerd. Je zou niet de persoon zijn die je nu bent zonder deze ervaring. En doordat hij je gedumpt heeft ben je wel van hem af en ben je nu veel gelukkiger (en als je dat niet bent werk daar aan). Accepteer dat dit je is "overkomen" als een leerproces. Iets waar je doorheen moest om te zijn waar je nu bent.
En dan kan je verder met je leven en richten op de toekomst. Want hij is t niet waard. Hij denkt niet meer aan jou. Het is verspilde energie.
Wat mij helpt is dit... Je hebt er heel veel van geleerd. Je zou niet de persoon zijn die je nu bent zonder deze ervaring. En doordat hij je gedumpt heeft ben je wel van hem af en ben je nu veel gelukkiger (en als je dat niet bent werk daar aan). Accepteer dat dit je is "overkomen" als een leerproces. Iets waar je doorheen moest om te zijn waar je nu bent.
En dan kan je verder met je leven en richten op de toekomst. Want hij is t niet waard. Hij denkt niet meer aan jou. Het is verspilde energie.
woensdag 19 februari 2020 10:28
Een week ervoor vroeg ik hem nog hoe hij onze relatie voor zich zat. Zijn eigen antwoord was: Ik hoop dat we nog heel lang samen zijn. Een week later bel ik hem op dat er een ernstige gebeurtenis is in de familie. Hij reageerde met "Oei, vervelend, sterkte, en ik maak het uit." Ik reageerde verbaasd. Toen ik vroeg waarom zei hij. "Onze karakters botsen". Nouja, dat heeft hij nooit eerder verteld en dat strookt ook niet wat hij drie jaar later zei want toen zei hij iets van dat het zo jammer is dat we contact verloren hebben want dat ik zo'n leuke vrouw ben (hij gooide dus gewoon schaamteloos een lijntje uit).
Dus het antwoord: Hij had een verhaal moeten geven, je dumpt iemand niet over de telefoon nadat diegene zelf een belangrijke gebeurtenis heeft, nadat je zelf hebt gezegd dat dumpen over de telefoon respectloos is, nadat jezelf hebt gezegd een week geleden dat je de relatie wilt voorzetten. En je doet dit zeker niet door nooit een excuus aan te bieden en nooit een antwoord op welke vraag dan ook.
Zeker niet nadat ik meerdere jaren zijn handje heb vastgehouden bij zijn talloze problemen waar ik stante pede bij kon op komen draven om te helpen.
woensdag 19 februari 2020 10:29
woensdag 19 februari 2020 10:30
Dit is allemaal waar. Dat weet ik. Dank je.abracadabra schreef: ↑19-02-2020 10:26Loslaten is iets wat je bewust doet. Ik heb ook.wel eens moeite gehad met loslaten.
Wat mij helpt is dit... Je hebt er heel veel van geleerd. Je zou niet de persoon zijn die je nu bent zonder deze ervaring. En doordat hij je gedumpt heeft ben je wel van hem af en ben je nu veel gelukkiger (en als je dat niet bent werk daar aan). Accepteer dat dit je is "overkomen" als een leerproces. Iets waar je doorheen moest om te zijn waar je nu bent.
En dan kan je verder met je leven en richten op de toekomst. Want hij is t niet waard. Hij denkt niet meer aan jou. Het is verspilde energie.
woensdag 19 februari 2020 10:30
woensdag 19 februari 2020 10:32
Dit hielp bij mij ook enorm toen ik lang 'last' had van een verbroken relatie met iemand die niet het beste in mij naar boven haalde. Accepteren dat je niet met iedereen een match bent. Ik heb ook helemaal geen behoefte meer om nijdig over hem te doen, het was zoals het was en ik heb er van geleerd.ramy72 schreef: ↑19-02-2020 10:25Wat mij geholpen heeft is een opmerking van een vriend, dat er niets mis is met mij en waarschijnlijk ook niet met hem, maar dat de combinatie van ons twee samen gewoon niet klopte. Geen idee waarom, maar dat gaf mij rust. Rust in mijn hoofd en mijn hart en sindsdien kijk ik weer vooruit ipv achterom.
woensdag 19 februari 2020 10:32
Hij klinkt als een nogal verward persoon. Misschien helpt het als je hem zo ziet, inclusief alle vervelende uitspraken die hij tijdens jullie relatie deed.
En laten we wel wezen: hoe oneerlijk het ook voelt dat hij de relatie verbrak, onder de streep is het alleen maar heel fijn dat je hier vanaf bent gekomen. Het zelf uit moeten maken inclusief allerlei smeekbedes en beloftes van zijn kant en eventueel nog allerlei gestalk en gedreig is ook niet alles.
En laten we wel wezen: hoe oneerlijk het ook voelt dat hij de relatie verbrak, onder de streep is het alleen maar heel fijn dat je hier vanaf bent gekomen. Het zelf uit moeten maken inclusief allerlei smeekbedes en beloftes van zijn kant en eventueel nog allerlei gestalk en gedreig is ook niet alles.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 19 februari 2020 10:37
To, je hebt deze dingen ook besproken in therapie toch? En werd jou aangeraden om te doen als je hier mee bezig was? Doe je dat ook?Sanne8719 schreef: ↑19-02-2020 10:18Ik vind echt dat ik voldoende therapie heb gehad. Er zitten meerdere dingen onder die boosheid: 1) Grenzen stellen was (vroeger) een zwakke plek van me, vooral in mijn jeugd heb ik onvoldoende sociale vaardigheden meegekregen om grenzen te stellen omdat het een van mijn ouders heel slecht uitkwam als ik grenzen stelde, 2) Boosheid op mezelf dat ik zo'n loser, waarbij ik altijd zijn handje moest vasthouden en waar ik met een miljoen dingen rekening moest houden, die altijd zeurde en ondankbaar was, dat ik niet hem uit mijn leven heb gezet, 3) Boos op hem omdat hij zo laf is en zoveel valse beloften deed en zo me in de steek liet (na alles wat ik voor hem heb gedaan). Bah
Sommige boosheid heeft ook gewoon tijd nodig om te slijten. Er zijn heus dingen uit het verleden waar ik nog wrokkig/boos over kan zijn, maar ik probeer er gewoon niet over na te denken. Lukt niet altijd, maar ik probeer de gedachten dan om te buigen naar iets anders. Want ik wil mij niet boos/wrokkig voelen!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 19 februari 2020 10:38
Zeker. Ik begrijp nu door therapie ook precies waarom ik in die relatie bleef. Omdat ik nooit had geleerd dat ik ook voor mijn eigen grenzen mocht opkomen. Ik wist niet eens dat een relatie mij eventueel gelukkig mocht makenviva-amber schreef: ↑19-02-2020 10:30Waarom wilde jij eigenlijk heel lang samen zijn met iemand die jou zo behandelt?
Hij heeft je een dienst bewezen toen hij het uitmaakte.
Ik had altijd geleerd de ander te redden Dat is niet goed, ik begrijp dat ik daardoor de verantwoordelijkheid neem voor andermans geluk knook dat ik mijn geluk afhankelijk maak van hoe zeer ik hen weet te redden. Gelukkig weet ik dat nu allemaal.
woensdag 19 februari 2020 10:39
Ja ik doe echt mijn best die dingen toe te passen. Bedankt dat je me daar aan herinnert.dianaf schreef: ↑19-02-2020 10:37To, je hebt deze dingen ook besproken in therapie toch? En werd jou aangeraden om te doen als je hier mee bezig was? Doe je dat ook?
Sommige boosheid heeft ook gewoon tijd nodig om te slijten. Er zijn heus dingen uit het verleden waar ik nog wrokkig/boos over kan zijn, maar ik probeer er gewoon niet over na te denken. Lukt niet altijd, maar ik probeer de gedachten dan om te buigen naar iets anders. Want ik wil mij niet boos/wrokkig voelen!
