Relaties
alle pijlers
Ben ik gemeen en egoïstisch?
zaterdag 26 september 2009 om 23:46
Sinds een maand of 8 heb ik een vriend. Wij wonen niet samen, ofschoon hij in de praktijk bijna altijd bij mij is.
Hij is zo vaak bij mij dat hij zijn eigen huis heeft verhuurd aan 2 collega's van hem. Hij heeft zelf daar nog een kleine slaapkamer.
Morgen komt zijn zoon van 13. Zoon woont in het buitenland, ze zien elkaar niet veel. Het is ruim een jaar geleden dat ze elkaar voor het laatst zagen.
Nu komt hij dus 2 weken bij papa logeren. Dat is leuk voor ze, ze kijken er allebei erg naar uit.
Toen die plannen werden gemaakt heb ik hem gevraagd waar hij dan denkt te verblijven met zijn zoon. In zijn eigen huis heeft hij geen ruimte.
De komende 2 weken zullen ze dus samen logeren bij de ouders van mijn vriend.
Ik voel me een beetje schuldig.
Aan de ene kant vind ik dat ik in mijn recht sta. Het is mijn huis, we wonen niet officieel samen. Ik heb geen kinderen om de eenvoudige reden dat ik ze niet wil, dus ook die van hem niet.
Ik moet er echt niet aan denken om een 13 jarige 2 weken om me heen te hebben. En ik heb hem voor dit soort situatie's gewaarschuwd toen hij besloot die 2e huisgenoot te nemen.
De andere kant is dat ik een beetje het gevoel heb dat ik hem de deur uit heb geschopt. Zoon en grootouders vinden het een prachtregeling, maar mijn vriend wordt na een uur al gek van zijn moeder. Laat staan na 2 weken.
Mochten we op een gegeven moment besluiten om echt officieel te gaan samenwonen (daar ben ik nog lang niet aan toe) dan begrijp ik dat ik zijn zoon met enige regelmaat met open armen moet ontvangen. Dat zal ik ook doen. Natuurlijk.
Maar zou ik dat eigenlijk nu al moeten doen?
Ben ik gemeen en egoïstisch?
Ik ben zo benieuwd wat jullie ervan vinden.
Hij is zo vaak bij mij dat hij zijn eigen huis heeft verhuurd aan 2 collega's van hem. Hij heeft zelf daar nog een kleine slaapkamer.
Morgen komt zijn zoon van 13. Zoon woont in het buitenland, ze zien elkaar niet veel. Het is ruim een jaar geleden dat ze elkaar voor het laatst zagen.
Nu komt hij dus 2 weken bij papa logeren. Dat is leuk voor ze, ze kijken er allebei erg naar uit.
Toen die plannen werden gemaakt heb ik hem gevraagd waar hij dan denkt te verblijven met zijn zoon. In zijn eigen huis heeft hij geen ruimte.
De komende 2 weken zullen ze dus samen logeren bij de ouders van mijn vriend.
Ik voel me een beetje schuldig.
Aan de ene kant vind ik dat ik in mijn recht sta. Het is mijn huis, we wonen niet officieel samen. Ik heb geen kinderen om de eenvoudige reden dat ik ze niet wil, dus ook die van hem niet.
Ik moet er echt niet aan denken om een 13 jarige 2 weken om me heen te hebben. En ik heb hem voor dit soort situatie's gewaarschuwd toen hij besloot die 2e huisgenoot te nemen.
De andere kant is dat ik een beetje het gevoel heb dat ik hem de deur uit heb geschopt. Zoon en grootouders vinden het een prachtregeling, maar mijn vriend wordt na een uur al gek van zijn moeder. Laat staan na 2 weken.
Mochten we op een gegeven moment besluiten om echt officieel te gaan samenwonen (daar ben ik nog lang niet aan toe) dan begrijp ik dat ik zijn zoon met enige regelmaat met open armen moet ontvangen. Dat zal ik ook doen. Natuurlijk.
Maar zou ik dat eigenlijk nu al moeten doen?
Ben ik gemeen en egoïstisch?
Ik ben zo benieuwd wat jullie ervan vinden.
zondag 27 september 2009 om 11:54
quote:Mamasaar schreef op 27 september 2009 @ 11:00:
Je vergeet dat het niet om een visite gaat maar om zijn kind. Dan gaat dat spreekwoord dus niet op.
Toch heeft Elninjoo gelijk met dat spreekwoord. Ik spreek uit ervaring (familie die wekenlang blijft logeren).
Een vakantiehuisje in NL geeft wel degelijk een vakantiegevoel. Wat is dat nou weer voor onzin dat dat niet zo zou zijn? Het lijkt me een prima oplossing voor een andere keer. Maargoed, het is natuurlijk niet gratis...
Je vergeet dat het niet om een visite gaat maar om zijn kind. Dan gaat dat spreekwoord dus niet op.
Toch heeft Elninjoo gelijk met dat spreekwoord. Ik spreek uit ervaring (familie die wekenlang blijft logeren).
Een vakantiehuisje in NL geeft wel degelijk een vakantiegevoel. Wat is dat nou weer voor onzin dat dat niet zo zou zijn? Het lijkt me een prima oplossing voor een andere keer. Maargoed, het is natuurlijk niet gratis...
zondag 27 september 2009 om 13:28
Als ik de moeder van het kind zou zijn, dan zou ik tegen de vader zeggen dat hij maar beter kan komen. Zo kan het kind gewoon in zijn eigen bed slapen en omgeving blijven, zonder ergens ondergebracht te moeten worden waar geen huiselijke omgeving is en/of geconfronteerd te moeten worden met een vriendin die eigenlijk niet zo op zijn komst zit te wachten. Dat gezeul met kinderen altijd.
zondag 27 september 2009 om 17:13
quote:paloma schreef op 27 september 2009 @ 13:28:
Als ik de moeder van het kind zou zijn, dan zou ik tegen de vader zeggen dat hij maar beter kan komen. Zo kan het kind gewoon in zijn eigen bed slapen en omgeving blijven, zonder ergens ondergebracht te moeten worden waar geen huiselijke omgeving is en/of geconfronteerd te moeten worden met een vriendin die eigenlijk niet zo op zijn komst zit te wachten. Dat gezeul met kinderen altijd.
Kom op zeg, het kind is 13!! Dus van 'zeulen met een kind die in zijn eigen bed en omgeving moet blijven' is niet echt sprake. Kinderen mogen tot een jaar of 18 in jouw optiek ook niet op vakantie, want dan wordt er ook gezeuld en moeten ze in een andere omgeving zijn en in een ander bed slapen?
En de man in laten trekken voor 2 weken bij zijn zoon-die-bij-zijn-moeder-en-vriend-sinds-13-jaar lijkt me nou ook niet echt een ideale oplossing.
Als ik de moeder van het kind zou zijn, dan zou ik tegen de vader zeggen dat hij maar beter kan komen. Zo kan het kind gewoon in zijn eigen bed slapen en omgeving blijven, zonder ergens ondergebracht te moeten worden waar geen huiselijke omgeving is en/of geconfronteerd te moeten worden met een vriendin die eigenlijk niet zo op zijn komst zit te wachten. Dat gezeul met kinderen altijd.
Kom op zeg, het kind is 13!! Dus van 'zeulen met een kind die in zijn eigen bed en omgeving moet blijven' is niet echt sprake. Kinderen mogen tot een jaar of 18 in jouw optiek ook niet op vakantie, want dan wordt er ook gezeuld en moeten ze in een andere omgeving zijn en in een ander bed slapen?
En de man in laten trekken voor 2 weken bij zijn zoon-die-bij-zijn-moeder-en-vriend-sinds-13-jaar lijkt me nou ook niet echt een ideale oplossing.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 27 september 2009 om 23:53
Bedankt voor al jullie reactie's.
Er wordt een aantal keer gevraagd hoe ik de toekomst dan zie met deze man.
Ik ben er nu nog niet aan toe om de relatie echt naar een hoger plan te tillen. Het bevalt me prima, wat we nu hebben.
Mochten we op een gegeven moment besluiten om echt samen te willen gaan wonen in een huis dat van ons beiden is, dan is voor mij zijn zoon geen reden om het niet te doen.
Ik heb geen hekel aan kinderen, ik heb alleen zelf nooit de behoefte gehad om moeder te worden.
Ik ben idd wel een beetje bang. Ik vind het wel belangrijk wat zoonlief van me vindt. Ik hoop maar dat het gewoon vanzelf gaat.
Het etentje dat ik had voorgesteld voor maandag gaat niet werken, ze zijn al geboekt door een tante.
Mijn eerste ontmoeting met hem wordt ws dinsdag.
Ik lees ook ergens dat het feit dat zijn zoon in het buitenland woont geen reden is om hem maar 1 keer per jaar te zien.
Je moet bij het buitenland niet denken aan België, maar aan een ander werelddeel. Dat maakt het moeilijk. Mijn vriend belt zijn zoon elke week, vaker als er iets bijzonders gebeurd in zijn leven. De moeder stuurt mailtjes met dingen als voortgang op school en ze stuurt foto's als ze ze heeft.
Maar elkaar zien.... is moeilijk, en erg kostbaar.
Mijn vriend is een aantal keren daar geweest. Dit is de eerste keer sinds het kind 7 is dat hij hierheen komt.
De opmerking over dat vakantiehuisje vind ik eigenlijk wel een hele goede. Ik denk dat dat een prima oplossing was geweest.
Zoon vindt het geloof ik heerlijk om bij opa en oma te logeren.
Maarja, mijn vriend en z'n moeder he...
Er wordt een aantal keer gevraagd hoe ik de toekomst dan zie met deze man.
Ik ben er nu nog niet aan toe om de relatie echt naar een hoger plan te tillen. Het bevalt me prima, wat we nu hebben.
Mochten we op een gegeven moment besluiten om echt samen te willen gaan wonen in een huis dat van ons beiden is, dan is voor mij zijn zoon geen reden om het niet te doen.
Ik heb geen hekel aan kinderen, ik heb alleen zelf nooit de behoefte gehad om moeder te worden.
Ik ben idd wel een beetje bang. Ik vind het wel belangrijk wat zoonlief van me vindt. Ik hoop maar dat het gewoon vanzelf gaat.
Het etentje dat ik had voorgesteld voor maandag gaat niet werken, ze zijn al geboekt door een tante.
Mijn eerste ontmoeting met hem wordt ws dinsdag.
Ik lees ook ergens dat het feit dat zijn zoon in het buitenland woont geen reden is om hem maar 1 keer per jaar te zien.
Je moet bij het buitenland niet denken aan België, maar aan een ander werelddeel. Dat maakt het moeilijk. Mijn vriend belt zijn zoon elke week, vaker als er iets bijzonders gebeurd in zijn leven. De moeder stuurt mailtjes met dingen als voortgang op school en ze stuurt foto's als ze ze heeft.
Maar elkaar zien.... is moeilijk, en erg kostbaar.
Mijn vriend is een aantal keren daar geweest. Dit is de eerste keer sinds het kind 7 is dat hij hierheen komt.
De opmerking over dat vakantiehuisje vind ik eigenlijk wel een hele goede. Ik denk dat dat een prima oplossing was geweest.
Zoon vindt het geloof ik heerlijk om bij opa en oma te logeren.
Maarja, mijn vriend en z'n moeder he...
maandag 28 september 2009 om 09:25
Tja het is je goed recht om het rustig aan te doen.
Het lijkt me voor die jongen ook geen pretje om twee weken lang bij een voor hem nu nog onbekende vrouw te logeren. Lekker met zijn pa ( want daar komt hij voor) bij opa en oma logeren is toch geweldig voor hem.
Goed dat je ze hebt uitgenodigd om te eten. Lekker rustig aan doen joh....
Het lijkt me voor die jongen ook geen pretje om twee weken lang bij een voor hem nu nog onbekende vrouw te logeren. Lekker met zijn pa ( want daar komt hij voor) bij opa en oma logeren is toch geweldig voor hem.
Goed dat je ze hebt uitgenodigd om te eten. Lekker rustig aan doen joh....
maandag 28 september 2009 om 09:45
Goed gehandeld vind ik.
Jij kiest voor een leven met hem en hij heeft nou eenmaal een zoon, maar hij kiest ook met een leven voor jou zonder kinderen. Wel leuk dat je hem gaat ontmoeten, spannend.
Misschien niet de ideale oplossing voor je vriend, maar wel een goeie! Niet slim trouwens dat hij zijn huis op deze manier verhuurt heeft, maar goed, het is nou eenmaal zo .
Jij kiest voor een leven met hem en hij heeft nou eenmaal een zoon, maar hij kiest ook met een leven voor jou zonder kinderen. Wel leuk dat je hem gaat ontmoeten, spannend.
Misschien niet de ideale oplossing voor je vriend, maar wel een goeie! Niet slim trouwens dat hij zijn huis op deze manier verhuurt heeft, maar goed, het is nou eenmaal zo .
maandag 28 september 2009 om 20:25
Jane Doe schreef:
Er staan in die 2 weken 2 uitstapjes gepland die we met zijn 3en zullen doen, zodat ik zijn zoon leer kennen
Je ontwijkt de combinatie vriend / kind. Je vriend woont praktish bij je schrijf je, maar nu Dat Kind er is is die ontmoetingsfrequentie teruggebracht tot een keer per week.
Op zich wel goed dat je duidelijk maakt niet de happy family te willen spelen.
Er staan in die 2 weken 2 uitstapjes gepland die we met zijn 3en zullen doen, zodat ik zijn zoon leer kennen
Je ontwijkt de combinatie vriend / kind. Je vriend woont praktish bij je schrijf je, maar nu Dat Kind er is is die ontmoetingsfrequentie teruggebracht tot een keer per week.
Op zich wel goed dat je duidelijk maakt niet de happy family te willen spelen.
dinsdag 29 september 2009 om 01:25
quote:HansHier schreef op 28 september 2009 @ 20:25:
Je ontwijkt de combinatie vriend / kind. Je vriend woont praktish bij je schrijf je, maar nu Dat Kind er is is die ontmoetingsfrequentie teruggebracht tot een keer per week.
Wat bedoel je hiermee Hans? Dit klinkt een beetje alsof je vindt dat ik mijn vriend op regelmatige basis moet proberen los te weken van zijn zoon zodat hij nog wel veel tijd met mij door kan brengen.
Ik zal mijn vriend idd even wat minder zien.
We gaan morgen uit eten. Vriend en zoon, Opa en oma. Broer van vriend en zijn vrouw en dochter van 12. En ik dus.
Dat lijkt me wel een ontspannen situatie.
Ik ben er blij mee.
Je ontwijkt de combinatie vriend / kind. Je vriend woont praktish bij je schrijf je, maar nu Dat Kind er is is die ontmoetingsfrequentie teruggebracht tot een keer per week.
Wat bedoel je hiermee Hans? Dit klinkt een beetje alsof je vindt dat ik mijn vriend op regelmatige basis moet proberen los te weken van zijn zoon zodat hij nog wel veel tijd met mij door kan brengen.
Ik zal mijn vriend idd even wat minder zien.
We gaan morgen uit eten. Vriend en zoon, Opa en oma. Broer van vriend en zijn vrouw en dochter van 12. En ik dus.
Dat lijkt me wel een ontspannen situatie.
Ik ben er blij mee.
dinsdag 29 september 2009 om 18:24
Ik vind dat je het goed gedaan hebt! Als kind van gescheiden ouders zou ik het vreselijk hebben gevonden als ik mijn vader zo lang niet had gezien, en dan meteen 2 weken met zijn nieuwe vriendin zou moeten doorbrengen. Laat ze lekker leuke dingen met elkaar doen, dat hebben ze vast nodig. En schuif af en toe aan.
dinsdag 29 september 2009 om 18:50
TO schreef:
Aan de ene kant vind ik dat ik in mijn recht sta. Het is mijn huis, we wonen niet officieel samen. Ik heb geen kinderen om de eenvoudige reden dat ik ze niet wil, dus ook die van hem niet.
Ik moet er echt niet aan denken om een 13 jarige 2 weken om me heen te hebben. En ik heb hem voor dit soort situatie's gewaarschuwd toen hij besloot die 2e huisgenoot te nemen.
Vriends' zoon kan zijn vader niet vaak zien omdat hij in het buitenland woont. Misschien kan hij zn vader slechts twee weken per jaar zien. Ik zou mezelf wegcijferen voor vriend en zoon in dat geval. Maar je hebt inderdaad aangegeven hoe je hierover dacht toen hij zn huis verhuurde, dus vriend was op de hoogte. Misschien had hij gehoopt dat je bij zou draaien en zijn zoon met plezier twee weken thuis had gehad. Misschien heeft hij jou ontzettend opgehemeld bij zijn zoon. In elk geval: veel plezier morgen bij het etentje.
Aan de ene kant vind ik dat ik in mijn recht sta. Het is mijn huis, we wonen niet officieel samen. Ik heb geen kinderen om de eenvoudige reden dat ik ze niet wil, dus ook die van hem niet.
Ik moet er echt niet aan denken om een 13 jarige 2 weken om me heen te hebben. En ik heb hem voor dit soort situatie's gewaarschuwd toen hij besloot die 2e huisgenoot te nemen.
Vriends' zoon kan zijn vader niet vaak zien omdat hij in het buitenland woont. Misschien kan hij zn vader slechts twee weken per jaar zien. Ik zou mezelf wegcijferen voor vriend en zoon in dat geval. Maar je hebt inderdaad aangegeven hoe je hierover dacht toen hij zn huis verhuurde, dus vriend was op de hoogte. Misschien had hij gehoopt dat je bij zou draaien en zijn zoon met plezier twee weken thuis had gehad. Misschien heeft hij jou ontzettend opgehemeld bij zijn zoon. In elk geval: veel plezier morgen bij het etentje.
