ben ik vreemdgegaan?

Anderhalf jaar terug ging het verkeerd met de relatie tussen mij vriend en mij..

We hadden vaak ruzie om de kleinste dingen.. Bijv. stond hij te flirten met zijn ex, te flirten met een vriendin enz. We hebben veel ruzie gehad in die tijd en het was zelfs zo erg dat hij me eens geslagen had en gestompt in me buik..

Terwijl ik naast hem in bed lag.. We hebben grote ruzies gehad..

In die tijd ging ik net voor een studie en kwam ik op een school terecht waar ik niemand nog kon.. Ik leerde wat mensen kennen waaronder A. waar het mee klikte. Hij sprak vaak over zijn ex en over zijn ervaringen en over de band waar hij in speelde.. We moesten vaak samen werken met opdrachten, waardoor we steeds meer in contact kwamen met elkaar.. en we af en toe met elkaar weg gingen.. Mijn vriend had dit liever niet.. Maar ik zei hem dat er niets zou gebeuren en ik hem altijd trouw zou blijven, want vreemd gaan zou ik nooit doen!!!

Toch vertrouwde hij mij niet en kregen we daar ruzie over.. Na dat we weer een grote ruzie hadden gehad met schelden en vloeken.. Wilde ik hem liever niet meer zien.. Ik wilde niet naar hem toe.. Ik was er een beetje bang voor geworden en ik vond het niet zo leuk meer om bij hem te zijn.. Dat was de periode waarin ik A. meer zag en we steeds een betere klik kregen.. Ik wist dat het nooit wat zou kunnen worden tussen A en mij! Want hij was mijn type niet, (niet voor een relatie) en ik niet voor hem! Hij was het tegenovergestelde van wat ik ben.. Drugs, drank, gevangenisstraf, player extra .. (totaal niet iemand om me aan te binden!) maar wel een aardige jongen om af en toe mee te praten.. Hij probeerde me wel meerdere malen te zoenen.. maar ik zei hem dan dat ik niet vreemdging.. Dat ik trouw was en nooit met hem zou zoenen als ik een vriend had. Maar het erge vond ik nog, dat ik langzamerhand toch gevoelens voor hem kreeg!! En hoe moeilijk het werd om keer op keer nee te zeggen op zijn zoenen.. toch deed ik het niet.. Ik schaamde me diep voor mij gevoelens en voelde me schuldig naar mij vriend toe. Ik heb opgebiecht naar mij vriend dat ik gevoelens begon te krijgen voor een ander, maar dat ik nooit vreemd zou gaan en hem nooit zou verlaten voor die ander..

Hier kwam eigenlijk alleen nog meer ruzie door (wat had ik dan verwacht?)

Toen liep het weer mis.. en hadden we samen in goed overleg besloten dat het misschien handig zou zijn als we er even mee zouden stoppen.. Dat we de relatie zouden beëindigen en we zouden kijken waar het schip zou stranden.. Ik heb samen met hem gehuild.. Ik had me nog nooit zo rot gevoeld.. De eerste dagen waren voor mij een hel! Ik voelde me alleen en miste hem..

Maandag zag ik A. weer op school, hij had via via gehoord dat ik weer vrijgezel was en hij kwam gelijk naar me toe in de pauze.. We hebben een rondje gelopen en hebben wat lopen praten.. ik kon weer even lachen.. Hij vroeg me mee te gaan met hem.. een drankje doen bij hem thuis.. “even wat anders aan je hoofd.” zei die. Dus ben met hem mee gegaan.. en heb met hem lopen praten.. Het was gezellig.. En op een begeven moment probeerde hij mij weer te zoenen.. Ik draaide me hoofd weg.. Toen zei hij tegen me: “Nu kan je niet meer zeggen dat je een vriend heb en dat je dan vreemd gaat”… Ik kon hier even niets op zeggen.. en keek hem alleen maar aan.. Toen zoende hij me weer.. en hier deed ik niets tegen.. Nog verbaasd van zijn reactie.. Van het één kwam het ander.. Maar heb nooit met hem gevreeën, de rest jammer genoeg wel.. Toen we bezig waren riep ik mijn ex zijn naam! Ik schrok hier wakker van! Ik dacht niet aan A. maar aan mijn ex!!! De tranen sprongen in me ogen.. en voelde me zo vies, dom en achterlijk! Wat deed ik? Waar was ik mee bezig..

Op dat moment heb ik me kleren bij elkaar geraapt en ben het huis van A. uit gegaan..

Op de terugweg naar huis heb ik zoveel spijt gehad! De tranen liepen over mijn wangen..

Ik voelde me zo schuldig! Waar was ik nou eigenlijk helemaal mee bezig?!

Ik probeerde me gedachtes te wissen.. Dat ik met iemand anders bijna had gevreeën..

Nee daar wilde ik niet aan denken!!

Ik miste me ex, ik wilde zijn arme om me heen..



Toen ik thuis kwam heb ik lang op me bed liggen huilen tot A. belde.. en net deed alsof er niets gebeurd was.. Hij vertelde over zijn ex en zat me lichaam te vergelijken met zijn ex..

Echt fijn vond ik dat niet, ook al zij die alleen maar positieve dingen, het voelde als bevestiging.. Dat ik.. dit had gedaan!! Hij zei dat hij nog vaak met haar vree..

Ik voelde me nog viezer worden.. Waar zat ik toch met mijn verstand!

Ik zei dat ik het niet meer wilde en dat ik liever niet had gehad dat dit was gebeurd..

Dat ik spijt had extra.

Ik bleef die nacht wakker en dacht continu aan mijn ex.. Aan hoeveel ik van hem had gehouden.. hoe erg ik hem misten en dat het voelde alsof ik vreemd was gegaan.. ook al was het 4 dagen uit.. Het was zo dicht op elkaar.. dat ik het nog helemaal niet verwerkt had!

(Waarom had ik niet gewacht tot ik dit verwerkt had!?, waar zat ik toch met mijn gedachten! Ik had zoveel spijt! Ik was verblind geweest!)

De volgende avond hoorde ik dat mijn ex in de kroeg zat, zijn verdriet te verdrinken, zei een vriend van mij. Ik ging als een nootgang naar die kroeg en sleurde hem der zowat uit. Ik huilde dat het me zo erg speet en vertelde wat er gebeurd was.. Ik wilde hem zo graag terug.. Ik wilde zo graag zijn armen voelen.. En die kreeg ik om mij heen en een zoen op mijn wang en mond.. “natuurlijk wil ik je terug! Ik kan niet zonder je.”

Toch heeft hij er veel moeite mee dat ik ooit met A. iets heb gedaan.. Hij zegt dat ik vreemd ben gegaan in deze relatie.. En het heeft hem ook erg veel pijn gedaan.. telkens als we nu een klein ruzietje hebben (normaal in een relatie, wel eens een kleinigheidje) haalt hij heeft verleden weer te voorschijn en begint die te huilen.. Ik mag nooit wat zeggen over zijn gedrag naar andere vrouwen toe en soms gaat hij hier in best te ver in mijn gezicht bijna met een ander zoenen en voor mijn gezicht met een andere vrouw knuffelen en dan knijpen in haar kont.. Als ik hier dan wat van zeg, haalt die altijd het verleden naar boven, zodat we hier altijd aan herinnerd worden.. Toch ik heb erg veel spijt, voel me vaak schuldig..

Maar ben ik nou echt vreemd gegaan?

Het is nu anderhalf jaar geleden.. en nog vaak heb ik spijt en voel ik me vies en dom!

A. heb ik sinds die tijd gezegd, dat het een grote fout van me was en daarna is hij gelukkig gestopt met de opleiding, (niet vanwege mij, maar omdat de opleiding te zwaar was).

Ik zal nooit meer zo ver gaan, ik heb mijn lesje geleerd. Als een jongen me nu probeert de versieren zeg ik gelijk dat ik daar geen behoefte aan heb, dat ik een vriend heb enz.

Ik hoef geen ander ik hou van mijn vriend en zal hem ook nooit laten gaan..

Ik voel ook echt niet de behoefte naar een ander.. Wordt er zelfs een beetje misselijk van als ik daar aan denk..

Had ik dit maar nooit gedaan.. Brand er in mijn hoofd…

Mensen, ik heb spijt! Erg veel spijt! Ik hoop dat ik dit als tip mee kan dragen..

En hoop eerlijk gezegd dat jullie mij kunnen vertellen als ik nu echt ben vreemdgegaan..

ja of de nee.. Ik twijfel hierover.. omdat dit alles gebeurd is in de tijd dat het uit was met mijn vriend.. Dat wil niet zeggen dat het goed te praten valt, maar toch wil ik graag mijn verhaal kwijt en wil ik jullie daarmee gelijk waarschuwen, denk goed na met wat je doet..

Ik was te dom..

Hierover goed nadenken.. en het met me vriend bespreken..

Ik vind het moeilijk om er een punt achter te zetten, maar als het keer op keer blijft voorkomen.. dan houdt het toch eens op.. Ik hoop dat het hem aan het denken doe zetten..

Ik wil jullie even bedanken voor alle steun en berichtjes..

Ik zou bijna zeggen jullie zijn veel beter dan een psychiater

en heb het idee dat ik hier open over mij problemen kan praten.. Misschien dat ik eerdaags nog wat meer problemen op dit forum schrijf.. Het helpt en het lucht allemaal op..

Ik ben blij met al jullie reacties.. jullie zijn echt lief!