Relaties
alle pijlers
Dat was een vriend! :'-(
zondag 18 oktober 2020 09:03
Dit moet ik kwijt en wellicht dat er iemand is die er zijn of haar licht over wil laten schijnen. Het wordt een lang verhaal, ik ben zelf nogal breedsprakerig en ik kan het niet beknopter krijgen. Alvast excuses voor de lezer: haak af als je er geen zin meer in hebt. 
Het wordt wellicht ook een wat ingewikkeld verhaal. Ik hoop dat jullie het kunnen volgen, zelf ben ik er nog steeds niet helemaal uit hoe het precies zit en hoe ik hier eerlijk en objectief mee om kan gaan.
De persoon met wie ik nu een groot conflict heb leerde ik kennen toen mijn jongste in de brugklas zat en zijn zoon ook. De jongens waren bevriend en ik vond deze vader, net als ik een alleenstaand ouder, een leuke vent. We hebben zelfs heel even wat gehad met elkaar, maar dat ging al snel uit.
Ondanks de breuk zijn we bevriend gebleven en ik introduceerde hem ook bij vrienden van mij, met wie het uitstekend bleek te klikken.
Dit even terzijde, wat ik maar wil zeggen: hij werd erg sympathiek gevonden en hij is nog steeds goed bevriend met die vrienden..
Het ging, en het gaat, deze man niet voor de wind. Hij was en is bijstandsouder en hij kon zich weinig permitteren. Boodschappen deed hij op de fiets, weer of geen weer, en dat leek me best zwaar, met twee puberkinderen die nogal wat nodig hebben.
Op een dag kocht ik een oude auto, een youngtimer. Ik was verliefd op dat ding, maar al snel bleek dat de auto voor mij niet zo praktisch was, vanwege het benzineverbruik. Ik werkte op verschillende locaties op flinke afstand en voor mijn werk kon ik beter een spaarzamer auto gebruiken. Dus ik kocht een zuinig karretje en ik had de bloedmooie youngtimer eigenlijk werkeloos voor de deur staan.
Al gauw bedacht ik dat ik daar wellicht iemand een plezier mee kon doen en eigenlijk meteen kwam betreffende vriend in me op.
Ik stelde hem voor dat hij de auto van mij in bruikleen kreeg, gratis natuurlijk, maar dat hij hem wel, zolang hij erin reed, op zijn naam moest zetten. De kosten hiervoor waren niet hoog en mijn vriend schatte in dat hij dat gemakkelijk op zou kunnen brengen. De afspraken waren dat de auto terug op mijn naam zou komen te staan als hij zich het niet meer zou kunnen permitteren en dat hij hem goed zou onderhouden. "Als er iets mee is, kom dan naar mij, dan kijken we wat eraan gedaan kan worden en als jij het niet kunt betalen neem ik de verantwoordelijkheid" was de afspraak.
Hij was er erg blij mee en ik vond het heel fijn dat hij nu niet meer afhankelijk was van de fiets wanneer het heel slecht weer was en dat familiebezoek voor het gezin nu veel gemakkelijker was.
Maar....zo'n half jaar geleden kreeg ik een vreemd telefoontje van hem: dat de auto niet meer door de apk zou komen in verband met de uitstoot. "Ik ga hem verkopen voor onderdelen" zei hij. "En jij krijgt de helft. "
Verkopen?? Hij hem verkopen?? Zo waren de afspraken ook niet!!
Het was, en is, een unieke youngtimer en ik wist eventueel nog wel een bevriende monteur, die erg handig is met auto's en die er als een kind zo blij mee zou zijn. Die auto verdient een zorgzaam baasje, die mag niet naar de sloop, nog niet!!
Ik voelde me raar na het gesprek. Er was iets...ik kon mijn vinger er niet op leggen...maar ik had het gevoel dat er iets niet klopte. Waarom ik dat vermoedde wist ik niet precies, het was de manier waarop hij met me praatte. Metalig. En het feit dat hij aangaf de auto te zullen verkopen...
Later sprak ik met hem af dat de auto, tegen de tijd dat de apk eraan kwam, weer op mijn naam zou komen, zodat ik de kosten op me zou kunnen nemen.
Daarna hebben we het er nauwelijks meer over gehad.
Achteraf denk ik dat ik hem beter meteen over had kunnen nemen, maar hij gaf aan er nog graag in te willen blijven rijden.
Vorige week, toen ik de slaap der onschuldigen lag te slapen kreeg ik midden in de nacht een aantal appjes.
"Overschrijven! Nu! Ik ben er klaar mee! "
Ik vond het raar, maar ik ben weer gaan slapen. In de ochtend reageerde ik met de vraag wat er aan de hand was. Het antwoord kwam meteen, op bevelende toon gaf hij aan dat de auto overgeschreven moest worden, direct!
De apk zou pas over drie weken zijn en ik had hem al eerder verzekerd dat de auto op mijn naam zou komen, of zelfs op de naam van de monteur die er belangstelling voor had. Daar ging hij, leek het, tevreden mee akkoord.
Zijn dwingende toon maakte me kwaad. Waarom deed hij zo tegen me?
We kregen een flinke ruzie en ik was zo kwaad en teleurgesteld dat ik hem niet meer wilde zien. Maar hij probeerde me te dwingen samen met hem, diezelfde dag nog, de auto op mijn naam te laten schrijven. Omdat ik voelde dat dat mis zou gaan....ik was inmiddels enorm opgefokt...gaf ik aan dat hij de nodige codes maar bij mij in de bus moest gooien en dat ik dan de auto zou laten overschrijven. Maar hij vertrouwde me niet en wilde de codes niet aan me geven. Uiteindelijk hebben we een gemeenschappelijke vriend ingeschakeld om toezicht op mij te houden (die vriend vond het onzin, dus uiteindelijk heeft hij me die codes gegeven en ben ik alleen gegaan) en zo staat de auto nu weer op mijn naam.
Ik heb hem ook meteen laten schorsen, mijn vriend de monteur is nu lekker aan het klussen in zijn garagebox en we hopen dat hij de auto weer apk-klaar kan krijgen.
Maar nu komt het: Meteen al bleek dat de auto heel, heel, heel slecht onderhouden en ook heel beroerd behandeld was. Er ontbraken allerlei onderdelen zoals de tankdop, delen van de autoradio, schroeven en bouten in de motor, de uitlaat hing los, enz. Ik heb de auto ook zonder benzine erin teruggekregen, ik kon nog net het dichtstbijzijnde benzinestation bereiken.
Al gauw bleek, na onderzoek door mijn monteur, dat er rare dingen waren gebeurd met de motor. Of de auto nog te redden is weten we niet, hij doet zijn best, maar het is ernstig en sommige mankementen leken bijna onverklaarbaar. De motor was (en is nog steeds), enorm vervuild.
Via vrienden weet ik nu dat er regelmatig tractordiesel in gedaan is, waarschijnlijk in combinatie met benzine. Dit om geld uit te sparen..
Mijn vroegere vriend moet hebben geweten dat hij de auto simpelweg zwaar mishandeld heeft. Ik denk dat hij daarom ook zo raar deed een half jaar geleden. Ik voelde dat er iets niet klopte.
Een gemeenschappelijke vriendin probeert een lans voor hem te breken: "Armoede doet rare dingen met een mens."
Maar ik ben zo kwaad, zo verschrikkelijk teleurgesteld.
Ik vraag me af waar ik steken heb laten vallen: "Waar twee vechten hebben twee schuld" is niet voor niets een veelgebruikt gezegde.
Er zijn natuurlijk ergere dingen in het leven, maar het laat me niet los. En als ik er overdag al niet aan denk dan droom ik erover...
Het wordt wellicht ook een wat ingewikkeld verhaal. Ik hoop dat jullie het kunnen volgen, zelf ben ik er nog steeds niet helemaal uit hoe het precies zit en hoe ik hier eerlijk en objectief mee om kan gaan.
De persoon met wie ik nu een groot conflict heb leerde ik kennen toen mijn jongste in de brugklas zat en zijn zoon ook. De jongens waren bevriend en ik vond deze vader, net als ik een alleenstaand ouder, een leuke vent. We hebben zelfs heel even wat gehad met elkaar, maar dat ging al snel uit.
Ondanks de breuk zijn we bevriend gebleven en ik introduceerde hem ook bij vrienden van mij, met wie het uitstekend bleek te klikken.
Dit even terzijde, wat ik maar wil zeggen: hij werd erg sympathiek gevonden en hij is nog steeds goed bevriend met die vrienden..
Het ging, en het gaat, deze man niet voor de wind. Hij was en is bijstandsouder en hij kon zich weinig permitteren. Boodschappen deed hij op de fiets, weer of geen weer, en dat leek me best zwaar, met twee puberkinderen die nogal wat nodig hebben.
Op een dag kocht ik een oude auto, een youngtimer. Ik was verliefd op dat ding, maar al snel bleek dat de auto voor mij niet zo praktisch was, vanwege het benzineverbruik. Ik werkte op verschillende locaties op flinke afstand en voor mijn werk kon ik beter een spaarzamer auto gebruiken. Dus ik kocht een zuinig karretje en ik had de bloedmooie youngtimer eigenlijk werkeloos voor de deur staan.
Al gauw bedacht ik dat ik daar wellicht iemand een plezier mee kon doen en eigenlijk meteen kwam betreffende vriend in me op.
Ik stelde hem voor dat hij de auto van mij in bruikleen kreeg, gratis natuurlijk, maar dat hij hem wel, zolang hij erin reed, op zijn naam moest zetten. De kosten hiervoor waren niet hoog en mijn vriend schatte in dat hij dat gemakkelijk op zou kunnen brengen. De afspraken waren dat de auto terug op mijn naam zou komen te staan als hij zich het niet meer zou kunnen permitteren en dat hij hem goed zou onderhouden. "Als er iets mee is, kom dan naar mij, dan kijken we wat eraan gedaan kan worden en als jij het niet kunt betalen neem ik de verantwoordelijkheid" was de afspraak.
Hij was er erg blij mee en ik vond het heel fijn dat hij nu niet meer afhankelijk was van de fiets wanneer het heel slecht weer was en dat familiebezoek voor het gezin nu veel gemakkelijker was.
Maar....zo'n half jaar geleden kreeg ik een vreemd telefoontje van hem: dat de auto niet meer door de apk zou komen in verband met de uitstoot. "Ik ga hem verkopen voor onderdelen" zei hij. "En jij krijgt de helft. "
Verkopen?? Hij hem verkopen?? Zo waren de afspraken ook niet!!
Het was, en is, een unieke youngtimer en ik wist eventueel nog wel een bevriende monteur, die erg handig is met auto's en die er als een kind zo blij mee zou zijn. Die auto verdient een zorgzaam baasje, die mag niet naar de sloop, nog niet!!
Ik voelde me raar na het gesprek. Er was iets...ik kon mijn vinger er niet op leggen...maar ik had het gevoel dat er iets niet klopte. Waarom ik dat vermoedde wist ik niet precies, het was de manier waarop hij met me praatte. Metalig. En het feit dat hij aangaf de auto te zullen verkopen...
Later sprak ik met hem af dat de auto, tegen de tijd dat de apk eraan kwam, weer op mijn naam zou komen, zodat ik de kosten op me zou kunnen nemen.
Daarna hebben we het er nauwelijks meer over gehad.
Achteraf denk ik dat ik hem beter meteen over had kunnen nemen, maar hij gaf aan er nog graag in te willen blijven rijden.
Vorige week, toen ik de slaap der onschuldigen lag te slapen kreeg ik midden in de nacht een aantal appjes.
"Overschrijven! Nu! Ik ben er klaar mee! "
Ik vond het raar, maar ik ben weer gaan slapen. In de ochtend reageerde ik met de vraag wat er aan de hand was. Het antwoord kwam meteen, op bevelende toon gaf hij aan dat de auto overgeschreven moest worden, direct!
De apk zou pas over drie weken zijn en ik had hem al eerder verzekerd dat de auto op mijn naam zou komen, of zelfs op de naam van de monteur die er belangstelling voor had. Daar ging hij, leek het, tevreden mee akkoord.
Zijn dwingende toon maakte me kwaad. Waarom deed hij zo tegen me?
We kregen een flinke ruzie en ik was zo kwaad en teleurgesteld dat ik hem niet meer wilde zien. Maar hij probeerde me te dwingen samen met hem, diezelfde dag nog, de auto op mijn naam te laten schrijven. Omdat ik voelde dat dat mis zou gaan....ik was inmiddels enorm opgefokt...gaf ik aan dat hij de nodige codes maar bij mij in de bus moest gooien en dat ik dan de auto zou laten overschrijven. Maar hij vertrouwde me niet en wilde de codes niet aan me geven. Uiteindelijk hebben we een gemeenschappelijke vriend ingeschakeld om toezicht op mij te houden (die vriend vond het onzin, dus uiteindelijk heeft hij me die codes gegeven en ben ik alleen gegaan) en zo staat de auto nu weer op mijn naam.
Ik heb hem ook meteen laten schorsen, mijn vriend de monteur is nu lekker aan het klussen in zijn garagebox en we hopen dat hij de auto weer apk-klaar kan krijgen.
Maar nu komt het: Meteen al bleek dat de auto heel, heel, heel slecht onderhouden en ook heel beroerd behandeld was. Er ontbraken allerlei onderdelen zoals de tankdop, delen van de autoradio, schroeven en bouten in de motor, de uitlaat hing los, enz. Ik heb de auto ook zonder benzine erin teruggekregen, ik kon nog net het dichtstbijzijnde benzinestation bereiken.
Al gauw bleek, na onderzoek door mijn monteur, dat er rare dingen waren gebeurd met de motor. Of de auto nog te redden is weten we niet, hij doet zijn best, maar het is ernstig en sommige mankementen leken bijna onverklaarbaar. De motor was (en is nog steeds), enorm vervuild.
Via vrienden weet ik nu dat er regelmatig tractordiesel in gedaan is, waarschijnlijk in combinatie met benzine. Dit om geld uit te sparen..
Mijn vroegere vriend moet hebben geweten dat hij de auto simpelweg zwaar mishandeld heeft. Ik denk dat hij daarom ook zo raar deed een half jaar geleden. Ik voelde dat er iets niet klopte.
Een gemeenschappelijke vriendin probeert een lans voor hem te breken: "Armoede doet rare dingen met een mens."
Maar ik ben zo kwaad, zo verschrikkelijk teleurgesteld.
Ik vraag me af waar ik steken heb laten vallen: "Waar twee vechten hebben twee schuld" is niet voor niets een veelgebruikt gezegde.
Er zijn natuurlijk ergere dingen in het leven, maar het laat me niet los. En als ik er overdag al niet aan denk dan droom ik erover...
zondag 18 oktober 2020 11:14
flexibel schreef: ↑18-10-2020 11:10Wat ik niet snap is waarom je vriend niet ging werken met twee pubers. Blijkbaar is hij al bijstandsvader sinds de kinderen op de basisschool zaten.
Door je auto uit te lenen was er helemaal geen reden om te gaan werken. Waarom zou hij?
Alles wordt hem aangedragen.
Daar zeg je wat! Ik had ook bedacht en met hem besproken dat hij met auto juist meer kans op werk zou krijgen.
zondag 18 oktober 2020 11:17
Hij wil hem nog niet op zijn naam omdat de auto nu niks kan. We weten nu nog niet in hoeverre hij gerepareerd kan worden. Als hij op naam van de monteur staat bemoei ik me er niet meer mee hoor. Hij kan hem betalen en ik denk te weten dat hij de auto juist geweldig vindt en hem goed zal onderhouden.
zondag 18 oktober 2020 11:20
Of van de een op de andere dag beslist dat hij hem niet wil of te duur vindt en naar de sloop brengt of juist voor een leuk bedrag verkoopt. Kan ook.Cecilie schreef: ↑18-10-2020 11:17Hij wil hem nog niet op zijn naam omdat de auto nu niks kan. We weten nu nog niet in hoeverre hij gerepareerd kan worden. Als hij op naam van de monteur staat bemoei ik me er niet meer mee hoor. Hij kan hem betalen en ik denk te weten dat hij de auto juist geweldig vindt en hem goed zal onderhouden.
zondag 18 oktober 2020 11:26
Gatinmijnsok schreef: ↑18-10-2020 11:20Of van de een op de andere dag beslist dat hij hem niet wil of te duur vindt en naar de sloop brengt of juist voor een leuk bedrag verkoopt. Kan ook.
Dat kan, dat weet ik. Maar ik wil hem graag geloven. Het zou toch niet zo moeten zijn dat je niemand meer op het woord kunt geloven?
zondag 18 oktober 2020 11:27
zondag 18 oktober 2020 11:30
Je verwachtingen zijn niet realistisch, omstandigheden veranderen. Het kan nu echt zijn intensie zijn en dan verandert alles, dat is het leven. Maar je hebt blijkbaar niets geleerd. Als je die auto weggeeft dan moet je het loslaten.
zondag 18 oktober 2020 11:30
Hoezo heeft TO er schuld aan? TO is misschien naïef geweest, maar ik lees iemand die iets gedaan heeft uit een goed hart.
En die vriend is geen hulpeloos slachtoffer he? Hij had ook 'nee' kunnen zeggen toen TO het hem aanbod. Als iemand je iets aanbiedt ben je niet verplicht 'ja' te zeggen en TO heeft hem ook niet met het pistool op zijn hoofd gedwongen.
zondag 18 oktober 2020 11:30
Bij paarden werkt het zo dat diegene die de stallingskosten en het voer betaald de eigenaar is. Daar zijn in het verleden meerdere rechtszaken om geweest.FitsSprits schreef: ↑18-10-2020 09:26Als TO kan aantonen dat ze de auto heeft gekocht, bijvoorbeeld door middel van een aankoopbewijs of transactie.
Dat een eigenaar de pensionstal maanden lang niet betaalde en dan ineens dacht zijn paard te kunnen ophalen en verkopen.
Dan mag die persoon kunnen aantonen dat jij betaald heeft voor het plaats en het paard op zijn naam staat. Maar in die gevallen heeft de rechter bepaald dat de pensionstal de eigenaar was omdat die in de praktijk alle kosten voor het paard betaalde.
In dit geval betaalde de vriend alle kosten voor de auto en stond de de auto ook nog eens op zijn naam.
De boetes voor te hard rijden , niet verzekerd zijn of niet apk gekeurd zijn zouden op zijn naam komen. Lijkt mij stug dar hij dan niet als d eigenaar wordt gezien.
zondag 18 oktober 2020 11:31
Doe nou niet zo naïef. Je opent er notabene pas net een topic over.
Verkoop die auto aan die monteur, schrijf hem over en hou er over op. Het is dan niet jouw auto meer, niet meer jouw zorgen en problemen.
zondag 18 oktober 2020 11:37
Hij had ook nee kunnen zeggen hè.Sinned77 schreef: ↑18-10-2020 09:18Eigen schuld, jij zadelt een vader in de bijstand op met jouw auto die hij gewoon niet kan betalen, je dwingt hem om die auto op naam te zetten en gaat vervolgens klagen dat hij hem niet goed heeft onderhouden. Als hij daarna van de auto af wil moet dat ook nog op jouw tempo. Wat denk je zelf nu van je eigen verhaal? Jij zat hier fout.
zondag 18 oktober 2020 11:38
TS, ik heb je even geloept omdat ik door opmerkingen over vreemdgaan van iemand hier dacht dat er meer speelde.
Ik zag dat er bij jou meerdere diagnoses zijn die wellicht een rol in je beoordelingsvermogen spelen.
Probeer je de volgende keer dat je voor een dergelijke keuze staat goed voor de geest te halen hoe naar je je nu voelt. Dat risico wil je toch niet nog eens nemen?
Waarmee ik niet zeg dat je niet meer iets goeds voor een ander kunt doen , maar misschien beter niet meer met zo'n constructie.
Ik zag dat er bij jou meerdere diagnoses zijn die wellicht een rol in je beoordelingsvermogen spelen.
Probeer je de volgende keer dat je voor een dergelijke keuze staat goed voor de geest te halen hoe naar je je nu voelt. Dat risico wil je toch niet nog eens nemen?
Waarmee ik niet zeg dat je niet meer iets goeds voor een ander kunt doen , maar misschien beter niet meer met zo'n constructie.
zondag 18 oktober 2020 11:38
Zeker. Maar dan vooral over mijn naiviteit en die vriend.
Nogmaals: waar ik het meest verdrietig over ben is de oneerlijkheid en de vijandigheid van die vriend. Ik wilde alleen goed doen, het leven voor hem iets minder zwaar maken. Die houding verdien ik niet, vind ik.
In het geval van de monteur laat ik het los. Ik vertrouw erop dat hij de auto, indien deze gerepareerd kan worden, goed blijft onderhouden. en zo niet....dan is dat heel jammer, maar mijn zaak niet meer.
Een ezel stoot zich: ik heb iets dergelijks al eerder meegemaakt. Toen gaf ik een alleenstaande moeder mijn geliefde caravan inclusief de volledige inboedel, ik maakte er te weinig gebruik van.
Ook daar had ik een aardig bedrag voor kunnen krijgen, maar ik vond het zo leuk dat iemand met weinig geld er plezier van zou hebben.
Er waren vooraf uitgebreide gesprekken over "het stageld kunnen opbrengen": dat was absoluut geen punt voor haar.
Achteraf had ik de caravan beter kunnen houden. Ze heeft hem helemaal uitgewoond en de campingeigenaar uiteindelijk geen stageld meer betaald. Dat eens zo mooie ding is afgevoerd naar de sloop.
Nu mis ik de caravan, zeker in de coronatijd. Daar hadden we deze zomer zeker plezier van kunnen hebben.
Het is een beetje mijn makke: ik geef graag dingen weg.
zondag 18 oktober 2020 11:40
Eens. Los het op en sluit het daarmee af. Trek er lering uit en door...minnimouse schreef: ↑18-10-2020 11:31Doe nou niet zo naïef. Je opent er notabene pas net een topic over.
Verkoop die auto aan die monteur, schrijf hem over en hou er over op. Het is dan niet jouw auto meer, niet meer jouw zorgen en problemen.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zondag 18 oktober 2020 11:44
Heb je het nou over geven (want dat schrijf je) of over betalen?Cecilie schreef: ↑18-10-2020 11:17Hij wil hem nog niet op zijn naam omdat de auto nu niks kan. We weten nu nog niet in hoeverre hij gerepareerd kan worden. Als hij op naam van de monteur staat bemoei ik me er niet meer mee hoor. Hij kan hem betalen en ik denk te weten dat hij de auto juist geweldig vindt en hem goed zal onderhouden.
zondag 18 oktober 2020 11:45
vivautrecht85 schreef: ↑18-10-2020 11:38TS, ik heb je even geloept omdat ik door opmerkingen over vreemdgaan van iemand hier dacht dat er meer speelde.
Ik zag dat er bij jou meerdere diagnoses zijn die wellicht een rol in je beoordelingsvermogen spelen.
Probeer je de volgende keer dat je voor een dergelijke keuze staat goed voor de geest te halen hoe naar je je nu voelt. Dat risico wil je toch niet nog eens nemen?
Waarmee ik niet zeg dat je niet meer iets goeds voor een ander kunt doen , maar misschien beter niet meer met zo'n constructie.
Doe dat nou niet joh, dat loepen en daar iets over zeggen, zo denkt meteen iedereen dat ik ontoerekeningsvatbaar of verstandelijk beperkt ben! Zo word ik meteen al niet meer serieus genomen!
zondag 18 oktober 2020 11:45
Ik denk dat to die oh zo geweldige young timer sowieso voor te veel geld heeft gekocht en hem vervolgens aan de straatstenen niet meer kwijt kon toen ze een nieuwe auto had gekocht.
Een gratis auto krijgen klinkt aanlokkelijk dus heeft die vriend henmwaarschijnlijk zonder er goed over na te denken op zijn naam te zetten. Want het leek een buitenkansje.
Toen kwam hij er net als to achter dat het ding wel erg veel benzine slurpt en onderhoud nodig had. Het was natuurlijk niet voor niets dat to een andere auto kocht. Daarnaast was hij ook nog eens verantwoordelijk voor alle overige kosten want stond op zijn naam.
De vriend wilde de auto aan de sloop verkopen. Dat zegt heel veel over de conditie van de auto. Hij is gewoon weinig meer waard.
Dus zo royaal was to nou ook weer niet toen ze hem de auto gaf. Ze heeft zich zelf de kosten van het laten vernietigen van de auto bespaard.
Nu is de monteur in haar verhaaltje getrapt en heeft hij de auto op naam staan. De auto blijkthij zo'n slechte staat dat hij er ook weinig meer mee kan. Waarschijnlijk heeft hij lopen klagen bij to en nu is zij boos op die vriend.
Ik denk dat to binnenkort niet alleen de bijstandsvader kwijt is als vriend maar dat ze ook niet meer griend is net de automonteur.
Een gratis auto krijgen klinkt aanlokkelijk dus heeft die vriend henmwaarschijnlijk zonder er goed over na te denken op zijn naam te zetten. Want het leek een buitenkansje.
Toen kwam hij er net als to achter dat het ding wel erg veel benzine slurpt en onderhoud nodig had. Het was natuurlijk niet voor niets dat to een andere auto kocht. Daarnaast was hij ook nog eens verantwoordelijk voor alle overige kosten want stond op zijn naam.
De vriend wilde de auto aan de sloop verkopen. Dat zegt heel veel over de conditie van de auto. Hij is gewoon weinig meer waard.
Dus zo royaal was to nou ook weer niet toen ze hem de auto gaf. Ze heeft zich zelf de kosten van het laten vernietigen van de auto bespaard.
Nu is de monteur in haar verhaaltje getrapt en heeft hij de auto op naam staan. De auto blijkthij zo'n slechte staat dat hij er ook weinig meer mee kan. Waarschijnlijk heeft hij lopen klagen bij to en nu is zij boos op die vriend.
Ik denk dat to binnenkort niet alleen de bijstandsvader kwijt is als vriend maar dat ze ook niet meer griend is net de automonteur.
zondag 18 oktober 2020 11:47
Wat een asociale klootzak die ‘vriend’ van je.
Zo zie je maar meer dat je helaas niet altijd goed van vertrouwen kunt zijn en dat veel mensen niet goed omgaan met andermans spullen.
En waarom werkt die kerel niet gewoon?
Iemand die bewust zijn hand ophoudt en het heel normaal vindt vanalles toegeschoven te krijgen zou überhaupt niet mijn vriend zijn.
Zo zie je maar meer dat je helaas niet altijd goed van vertrouwen kunt zijn en dat veel mensen niet goed omgaan met andermans spullen.
En waarom werkt die kerel niet gewoon?
Iemand die bewust zijn hand ophoudt en het heel normaal vindt vanalles toegeschoven te krijgen zou überhaupt niet mijn vriend zijn.
zondag 18 oktober 2020 11:47
sugarmiss schreef: ↑18-10-2020 11:45Ik denk dat to die oh zo geweldige young timer sowieso voor te veel geld heeft gekocht en hem vervolgens aan de straatstenen niet meer kwijt kon toen ze een nieuwe auto had gekocht.
Een gratis auto krijgen klinkt aanlokkelijk dus heeft die vriend henmwaarschijnlijk zonder er goed over na te denken op zijn naam te zetten. Want het leek een buitenkansje.
Toen kwam hij er net als to achter dat het ding wel erg veel benzine slurpt en onderhoud nodig had. Het was natuurlijk niet voor niets dat to een andere auto kocht. Daarnaast was hij ook nog eens verantwoordelijk voor alle overige kosten want stond op zijn naam.
De vriend wilde de auto aan de sloop verkopen. Dat zegt heel veel over de conditie van de auto. Hij is gewoon weinig meer waard.
Dus zo royaal was to nou ook weer niet toen ze hem de auto gaf. Ze heeft zich zelf de kosten van het laten vernietigen van de auto bespaard.
Nu is de monteur in haar verhaaltje getrapt en heeft hij de auto op naam staan. De auto blijkthij zo'n slechte staat dat hij er ook weinig meer mee kan. Waarschijnlijk heeft hij lopen klagen bij to en nu is zij boos op die vriend.
Ik denk dat to binnenkort niet alleen de bijstandsvader kwijt is als vriend maar dat ze ook niet meer griend is net de automonteur.
Werkelijk niets klopt hiervan, maar ik moet nu echt aan het werk, sorry...
zondag 18 oktober 2020 11:50
Nee, je makke is niet dat je graag dingen weggeeft, maar dat je verwachtingen hebt over hoe iemand er dan mee om moet gaan en hoe hoe(veel) ze er van genieten. En nu ga je het weer doen.Cecilie schreef: ↑18-10-2020 11:38Zeker. Maar dan vooral over mijn naiviteit en die vriend.
Nogmaals: waar ik het meest verdrietig over ben is de oneerlijkheid en de vijandigheid van die vriend. Ik wilde alleen goed doen, het leven voor hem iets minder zwaar maken. Die houding verdien ik niet, vind ik.
In het geval van de monteur laat ik het los. Ik vertrouw erop dat hij de auto, indien deze gerepareerd kan worden, goed blijft onderhouden. en zo niet....dan is dat heel jammer, maar mijn zaak niet meer.
Een ezel stoot zich: ik heb iets dergelijks al eerder meegemaakt. Toen gaf ik een alleenstaande moeder mijn geliefde caravan inclusief de volledige inboedel, ik maakte er te weinig gebruik van.
Ook daar had ik een aardig bedrag voor kunnen krijgen, maar ik vond het zo leuk dat iemand met weinig geld er plezier van zou hebben.
Er waren vooraf uitgebreide gesprekken over "het stageld kunnen opbrengen": dat was absoluut geen punt voor haar.
Achteraf had ik de caravan beter kunnen houden. Ze heeft hem helemaal uitgewoond en de campingeigenaar uiteindelijk geen stageld meer betaald. Dat eens zo mooie ding is afgevoerd naar de sloop.
Nu mis ik de caravan, zeker in de coronatijd. Daar hadden we deze zomer zeker plezier van kunnen hebben.
Het is een beetje mijn makke: ik geef graag dingen weg.
gatinmijnsok wijzigde dit bericht op 18-10-2020 11:50
0.07% gewijzigd
zondag 18 oktober 2020 11:50
O jee, dan is dit dus niet nieuw.Cecilie schreef: ↑18-10-2020 11:38Zeker. Maar dan vooral over mijn naiviteit en die vriend.
Nogmaals: waar ik het meest verdrietig over ben is de oneerlijkheid en de vijandigheid van die vriend. Ik wilde alleen goed doen, het leven voor hem iets minder zwaar maken. Die houding verdien ik niet, vind ik.
In het geval van de monteur laat ik het los. Ik vertrouw erop dat hij de auto, indien deze gerepareerd kan worden, goed blijft onderhouden. en zo niet....dan is dat heel jammer, maar mijn zaak niet meer.
Een ezel stoot zich: ik heb iets dergelijks al eerder meegemaakt. Toen gaf ik een alleenstaande moeder mijn geliefde caravan inclusief de volledige inboedel, ik maakte er te weinig gebruik van.
Ook daar had ik een aardig bedrag voor kunnen krijgen, maar ik vond het zo leuk dat iemand met weinig geld er plezier van zou hebben.
Er waren vooraf uitgebreide gesprekken over "het stageld kunnen opbrengen": dat was absoluut geen punt voor haar.
Achteraf had ik de caravan beter kunnen houden. Ze heeft hem helemaal uitgewoond en de campingeigenaar uiteindelijk geen stageld meer betaald. Dat eens zo mooie ding is afgevoerd naar de sloop.
Nu mis ik de caravan, zeker in de coronatijd. Daar hadden we deze zomer zeker plezier van kunnen hebben.
Het is een beetje mijn makke: ik geef graag dingen weg.
Ik zou geen dingen meer weggeven of uitlenen die veel waard zijn.
Want jij denkt dat de ander er goed voor zal zorgen en houdt er geen rekening mee dat dat weleens anders zou kunnen zijn.
Dan is je makke niet dat je graag iets weggeeft. Want dat is een mooie eigenschap.
Je makke is dat je onvoldoende kunt inschatten of de ander je vertrouwen en je kado waard is.
Dus bespaar jezelf de volgende keer deze pijn.
En geef geen zaken meer weg of leen ze uit als het meer waard is dan €100.
zondag 18 oktober 2020 11:50
