
De buurman update
dinsdag 18 augustus 2009 om 17:34
Een tijd geleden schreef ik dat ik het na 2 maanden uitgemaakt had en dat mijn ex mijn buurman is. Ik kwam erachter dat hij alcoholist is en drugs heeft gebruikt. De liefde was van mijn kant snel over.
Dit is nu bijna 2 maanden geleden en hij heeft me nog niet echt met rust gelaten. Hij liet gedichten achter, stuurde me dronken smsjes waarin zwelgde in zelfmedelijden, draaide zielige liedjes ( Mariah Carey, Always van Bon Jovi ), komt vaak dronken thuis. Belt naar mijn werk en zegt dan niets... Het ergste vind ik dat hij me bespied als ik wegga of thuiskom.
Gelukkig belt hij nu niet meer, want ik heb duidelijk gemaakt dat iedereen op kantoor weet wie hij is en waar hij woont. Daar ben ik dus vanaf.
Afgelopen zaterdag kwam ik hem voor eerst buiten tegen na bijna 2 maanden hem ontwijken. Ik heb gewoon hallo gezegd en hij zei ook hallo terug. Hij keek alleen heel raar: een mengeling van angst, zich betrapt voelen en niet weten hoe zich te gedragen.
Zaterdagavond had ik afgesproken met een leuke jongen die ik kort geleden heb leren kennen. En die avond heb ik iets gedaan wat ik nooit doe op de eerste date: Ik heb hem mee naar huis genomen. Omdat ik wist dat mijn ex me constant in de gaten houd hebben we met het raam en de gordijnen open geslapen.
Ik weet heel zeker dat hij ons gezien heeft.De volgende ochtend zijn we samen weggegaan en dat heeft hij ook weer gezien.
Sindsdien is het rustig. Het enige wat hij nu nog doet is zielige muziek draaien. Ik heb in ieder geval laten zien dat mijn leven wel doorgaat.
Ik ga nooit, maar dan ook nooit meer daten met een buurman!!
Dit is nu bijna 2 maanden geleden en hij heeft me nog niet echt met rust gelaten. Hij liet gedichten achter, stuurde me dronken smsjes waarin zwelgde in zelfmedelijden, draaide zielige liedjes ( Mariah Carey, Always van Bon Jovi ), komt vaak dronken thuis. Belt naar mijn werk en zegt dan niets... Het ergste vind ik dat hij me bespied als ik wegga of thuiskom.
Gelukkig belt hij nu niet meer, want ik heb duidelijk gemaakt dat iedereen op kantoor weet wie hij is en waar hij woont. Daar ben ik dus vanaf.
Afgelopen zaterdag kwam ik hem voor eerst buiten tegen na bijna 2 maanden hem ontwijken. Ik heb gewoon hallo gezegd en hij zei ook hallo terug. Hij keek alleen heel raar: een mengeling van angst, zich betrapt voelen en niet weten hoe zich te gedragen.
Zaterdagavond had ik afgesproken met een leuke jongen die ik kort geleden heb leren kennen. En die avond heb ik iets gedaan wat ik nooit doe op de eerste date: Ik heb hem mee naar huis genomen. Omdat ik wist dat mijn ex me constant in de gaten houd hebben we met het raam en de gordijnen open geslapen.
Ik weet heel zeker dat hij ons gezien heeft.De volgende ochtend zijn we samen weggegaan en dat heeft hij ook weer gezien.
Sindsdien is het rustig. Het enige wat hij nu nog doet is zielige muziek draaien. Ik heb in ieder geval laten zien dat mijn leven wel doorgaat.
Ik ga nooit, maar dan ook nooit meer daten met een buurman!!