Relaties
alle pijlers
De grond onder me vandaan...
zaterdag 10 mei 2008 om 15:30
Hoi Allemaal!
Op 31 Okt. 1998 heb ik mijn partner leren kennen (ik 17, hij 18jr oud)
hij is de enige geweest die bij mij een muur heeft kunnen wegslaan en me kent tot in mijn diepste we kunnen elkaar lezen en schrijven.
In 2001 kregen we ons eerste kindje ongepland maar wel gewenst en zijn toen ook getrouwd.
2003 en 2006 hebben ons ook een kindje geschonken, nooit iets aan de hand.
Helaas altijd wel veel pech gehad, hadden we een vakantie gespaard, kregen we lekkage etc etc etc...
Mijn vader die ons nooit iets gegund heeft (hebben we mee gebroken) zijn moeder is overleden (1 jaar voor onze ontmoeting), zijn vader die aan alles zwaar tilt en niks "gewoon" kan doen zonder ergens een probleem van te maken.
Mijn moeder die echt haar best doet maar er nooit echt voor me is.
Ons eerste kind dat 2 jaar lang heeft gehuild 24/7 een 2de met ernstige driftbuien.
Hij heeft 2 keer een faillisement meegemaakt van hetzelfde bedrijf en dan maar zorgen dat je rond komt omdat het berdijf geen administratie op orde heeft.
Nu na 10jr zegt hij dat hij niet meer van me houdt! niemand maar dan ook niemand heeft iets "gezien".
Altijd lol en plezier samen, samen bikkelen om alles te bereiken samen genieten uit-eten, wat drinken in de stad en tussen de lakens was het altijd feest! gem. zo'n 3/4 per week ! we kunnen altijd over alles maar dan ook alles praten.
en dat tot afgelopen Zondag ineens was het "klaar"!
Nee, hij heeft geen ander (100% sure) uit verdriet heb ik 'm meteen de deur uitgestuurd en nu slaapt ie bij een collega.
Ik denk dat het te maken heeft met o.a. stress van de afgelopen jaren,
en dat dit het enige is wat hij op dit moment kon veranderen.
Hij zegt nl hier al even mee te spelen en niet lekker in z'n vel zat tja en zegt dat dit het probleem is, hij houdt niet meer van me.
Sinds zondag zo'n 10 uur geslapen en niks meer kunnen eten inmiddels al 7.5 kg afgevallen en dood-doodongelukkig...
Ik probeer er voor m'n kids te zijn maar die lopen de hele dag/nacht te huilen om papa....en daardoor ik natuurlijk ook...ze mogen 'm ook steeds bellen en hij komt ze elke dag even knuffelen en met ze kletsen.
M'n moeder die maandag gebeld 'ja kind vervelend allemaal, maar kan niks voor je doen!' kreeg nog geen kus of knuffel!
2 vriendinnen gebeld om te mogen uithuilen maar die hebben het te druk met verjaardagen en geen tijd???!!
Ander dinnetje gebeld na 3 dagen (die zat zelf door omstandigheden al in de ellende en wilde ik niet lastig vallen) maar kwam wel ff een uurtje langs.
Zelfs m'n broertje laat het afweten...voel me zo in de steek gelaten door alles en iedereen...
(ex) Partner probeert me waar mogelijk te troosten...
en op de kop toe ligt m'n opa ook nog op sterven en kreeg ik net een nieuwe functie binnen het bedrijf aangeboden, maar die kan ik nu niet doorzetten omdat dat teveel eist van de kids straks zonder papa..
Kunnen jullie me helpen, tips geven of dergelijke??
omgang tussen mij en ex is gewoon zonder problemen zijn niet boos of wat dan ook...HELP....
X 1 of a million
Op 31 Okt. 1998 heb ik mijn partner leren kennen (ik 17, hij 18jr oud)
hij is de enige geweest die bij mij een muur heeft kunnen wegslaan en me kent tot in mijn diepste we kunnen elkaar lezen en schrijven.
In 2001 kregen we ons eerste kindje ongepland maar wel gewenst en zijn toen ook getrouwd.
2003 en 2006 hebben ons ook een kindje geschonken, nooit iets aan de hand.
Helaas altijd wel veel pech gehad, hadden we een vakantie gespaard, kregen we lekkage etc etc etc...
Mijn vader die ons nooit iets gegund heeft (hebben we mee gebroken) zijn moeder is overleden (1 jaar voor onze ontmoeting), zijn vader die aan alles zwaar tilt en niks "gewoon" kan doen zonder ergens een probleem van te maken.
Mijn moeder die echt haar best doet maar er nooit echt voor me is.
Ons eerste kind dat 2 jaar lang heeft gehuild 24/7 een 2de met ernstige driftbuien.
Hij heeft 2 keer een faillisement meegemaakt van hetzelfde bedrijf en dan maar zorgen dat je rond komt omdat het berdijf geen administratie op orde heeft.
Nu na 10jr zegt hij dat hij niet meer van me houdt! niemand maar dan ook niemand heeft iets "gezien".
Altijd lol en plezier samen, samen bikkelen om alles te bereiken samen genieten uit-eten, wat drinken in de stad en tussen de lakens was het altijd feest! gem. zo'n 3/4 per week ! we kunnen altijd over alles maar dan ook alles praten.
en dat tot afgelopen Zondag ineens was het "klaar"!
Nee, hij heeft geen ander (100% sure) uit verdriet heb ik 'm meteen de deur uitgestuurd en nu slaapt ie bij een collega.
Ik denk dat het te maken heeft met o.a. stress van de afgelopen jaren,
en dat dit het enige is wat hij op dit moment kon veranderen.
Hij zegt nl hier al even mee te spelen en niet lekker in z'n vel zat tja en zegt dat dit het probleem is, hij houdt niet meer van me.
Sinds zondag zo'n 10 uur geslapen en niks meer kunnen eten inmiddels al 7.5 kg afgevallen en dood-doodongelukkig...
Ik probeer er voor m'n kids te zijn maar die lopen de hele dag/nacht te huilen om papa....en daardoor ik natuurlijk ook...ze mogen 'm ook steeds bellen en hij komt ze elke dag even knuffelen en met ze kletsen.
M'n moeder die maandag gebeld 'ja kind vervelend allemaal, maar kan niks voor je doen!' kreeg nog geen kus of knuffel!
2 vriendinnen gebeld om te mogen uithuilen maar die hebben het te druk met verjaardagen en geen tijd???!!
Ander dinnetje gebeld na 3 dagen (die zat zelf door omstandigheden al in de ellende en wilde ik niet lastig vallen) maar kwam wel ff een uurtje langs.
Zelfs m'n broertje laat het afweten...voel me zo in de steek gelaten door alles en iedereen...
(ex) Partner probeert me waar mogelijk te troosten...
en op de kop toe ligt m'n opa ook nog op sterven en kreeg ik net een nieuwe functie binnen het bedrijf aangeboden, maar die kan ik nu niet doorzetten omdat dat teveel eist van de kids straks zonder papa..
Kunnen jullie me helpen, tips geven of dergelijke??
omgang tussen mij en ex is gewoon zonder problemen zijn niet boos of wat dan ook...HELP....
X 1 of a million
zaterdag 10 mei 2008 om 15:46
Allereerst een dikke knuffel voor jou 1ofamillion! Wat een rotnieuws zeg en ook zo onverwacht. Ik vind het ook schandalig van je familie en vrienden dat ze er niet voor je zijn in deze moeilijke tijd, juist nu je ze het hardst nodig hebt. Misschien kun je eens gaan kijken op www.ldvd.nl, een site speciaal voor mensen die liefdesverdriet hebben. Heb ik zelf heel veel aan gehad, het voelt zo fijn om te kunnen "praten" met lotgenoten, met mensen die begrijpen waar je nu door heen gaat. Probeer niet te veel vooruit te kijken op dit moment. Leef bij de dag, het uur en als dat je te zwaar is per minuut en vertrouw er op dat er, hoe ongeloofwaardig dat nu ook klinkt, er weer een tijd komt dat je gelukkig bent. Heel veel sterkte en liefs Boepie.
zaterdag 10 mei 2008 om 15:51
Hele dikke knuffel voor jou! En idd schandalig dat je familie en vriendinnen je laten zitten!
Regel eerst wat geregeld moet worden (kinderopvang, evt verkoop huis, alimentatie, werksituatie etc) en ga vervolgens per dag leven. Sta 's morgens op, en kijk naar die dag en niet naar de dag erna of zelfs nog verder.
Eerst zorgen dat de basis klopt, vervolgens verder kijken.
Nogmaals, hele dikke knuffel en heel veel sterkte
Regel eerst wat geregeld moet worden (kinderopvang, evt verkoop huis, alimentatie, werksituatie etc) en ga vervolgens per dag leven. Sta 's morgens op, en kijk naar die dag en niet naar de dag erna of zelfs nog verder.
Eerst zorgen dat de basis klopt, vervolgens verder kijken.
Nogmaals, hele dikke knuffel en heel veel sterkte
zaterdag 10 mei 2008 om 16:16
Allereerst: wat ontzettend rot voor je dat je niet bij je vriendinnen terecht kunt!
Alle pech en ellende van de afgelopen jaren gaat jullie natuurlijk niet in de koude kleren zitten. Ik weet niet goed concrete tips te geven, maar wil je wel een hele dikke virtuele knuffel geven. Aan jou, maar ook aan je kindjes én je (ex?)partner. Hebben jullie het er na zondag nog over gehad, verder?
Ik er echt geen kans bijvoorbeeld dat het, als jullie leven mss in een wat rustiger vaarwater zit, weer goed kan komen? Misschien met wat hulp van buitenaf voor jullie samen?
Alle pech en ellende van de afgelopen jaren gaat jullie natuurlijk niet in de koude kleren zitten. Ik weet niet goed concrete tips te geven, maar wil je wel een hele dikke virtuele knuffel geven. Aan jou, maar ook aan je kindjes én je (ex?)partner. Hebben jullie het er na zondag nog over gehad, verder?
Ik er echt geen kans bijvoorbeeld dat het, als jullie leven mss in een wat rustiger vaarwater zit, weer goed kan komen? Misschien met wat hulp van buitenaf voor jullie samen?
Computer says nooooo
zaterdag 10 mei 2008 om 17:04
fame, high hope's, boepie rainz & summer!
Bedankt voor jullie reacties, ik vindt het zo raar dat ik en met mij alle andere niemand ook maar iets gemerkt heeft, kan daar dus ook niet bij op een of andere manier.
Bedankt voor de link naar LDVD zal daar eens gaan rond neuzen.
en Summer ik heb de hoop dat de rust die hij nu bij zijn collega krijgt ervoor zorgt dat ie alles in een ander licht gaat zien en ziet wat ie kwijtraakt en dus idd hier weer terugkomt.
Klinkt erg wanhopig dit maar...ik hou meer van 'm dan iedereen ooit zal snappen.
hij is de lucht die ik adem, de zon die voor me schijnt, m'n klankbord zowel in goede als in slechte tijden, m'n schouder om op te huilen en te slapen(ik sliep altijd op zijn schouder, m'n arm over hem heen en zijn arm om mij heen en onze benen verstrengeld....)hij is de warmte in de winter en het duwtje in mijn rug dat ik soms nodig heb...
Ik streek zijn was met liefde...want dan rook ik zijn geur, ik kookte met liefde voor 'm want dan was hij nl bijna thuis, ik poetste hier met liefde want dan konden we s' avonds lekker samen zijn zonder alle zut om ons heen.Ik verschoonde ons bed met liefde want we vonden niks lekkerder dan een schoon bed en daar op tijd in stappen samen .
Ik heb relatie-therapie voorgesteld maar hij denkt 1) dat dat alleen is als je samen niet over dingen kunt praten en 2) hij heeft wat slechte ervaringen erover gehoord en heeft zoiets van tja als het dan toch niet helpt laat maar...
ik ben echt radeloos....
ff off-topic....dochter van 2 zat net aan het toetsen bord en nu is alles ineens in megaformaat?!? (beetje alsof voor slechtziende) hoe los ik dit dan weer op??
x 1 of a million
Bedankt voor jullie reacties, ik vindt het zo raar dat ik en met mij alle andere niemand ook maar iets gemerkt heeft, kan daar dus ook niet bij op een of andere manier.
Bedankt voor de link naar LDVD zal daar eens gaan rond neuzen.
en Summer ik heb de hoop dat de rust die hij nu bij zijn collega krijgt ervoor zorgt dat ie alles in een ander licht gaat zien en ziet wat ie kwijtraakt en dus idd hier weer terugkomt.
Klinkt erg wanhopig dit maar...ik hou meer van 'm dan iedereen ooit zal snappen.
hij is de lucht die ik adem, de zon die voor me schijnt, m'n klankbord zowel in goede als in slechte tijden, m'n schouder om op te huilen en te slapen(ik sliep altijd op zijn schouder, m'n arm over hem heen en zijn arm om mij heen en onze benen verstrengeld....)hij is de warmte in de winter en het duwtje in mijn rug dat ik soms nodig heb...
Ik streek zijn was met liefde...want dan rook ik zijn geur, ik kookte met liefde voor 'm want dan was hij nl bijna thuis, ik poetste hier met liefde want dan konden we s' avonds lekker samen zijn zonder alle zut om ons heen.Ik verschoonde ons bed met liefde want we vonden niks lekkerder dan een schoon bed en daar op tijd in stappen samen .
Ik heb relatie-therapie voorgesteld maar hij denkt 1) dat dat alleen is als je samen niet over dingen kunt praten en 2) hij heeft wat slechte ervaringen erover gehoord en heeft zoiets van tja als het dan toch niet helpt laat maar...
ik ben echt radeloos....
ff off-topic....dochter van 2 zat net aan het toetsen bord en nu is alles ineens in megaformaat?!? (beetje alsof voor slechtziende) hoe los ik dit dan weer op??
x 1 of a million
zaterdag 10 mei 2008 om 17:18
tja, als je leven dan toch niet loopt zoals het zou moeten, dan krijg je ook gelijk alles in 1 keer voor je kiezen. In mijn geval was dat: miskraam, baan kwijt, schoonvader met longkanker (reeds overleden). Dit alles overigens een jaar of 2 geleden. Ik kan je helaas geen ander advies geven dan dat je hierdoorheen moet. Sterkte.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:42
quote:high hopes schreef op 10 mei 2008 @ 15:45:
Begin eens met diep ademhalen...even bezinnen.
Je moet jezelf sterker maken, je moet er nu zijn voor je kinderen..Probeer uit die slachtofferrol te komen..Je kan het:)Mag iemand even d'r verhaal kwijt zonder dat er gelijk over slachtoffer rol wordt gesproken? Ik vind het nogal wat, tuurlijk moet iemand proberen door te gaan maar geef iemand even de ruimte om d'r verdriet te uiten.
Begin eens met diep ademhalen...even bezinnen.
Je moet jezelf sterker maken, je moet er nu zijn voor je kinderen..Probeer uit die slachtofferrol te komen..Je kan het:)Mag iemand even d'r verhaal kwijt zonder dat er gelijk over slachtoffer rol wordt gesproken? Ik vind het nogal wat, tuurlijk moet iemand proberen door te gaan maar geef iemand even de ruimte om d'r verdriet te uiten.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:49
Wat een ontzettende klote situatie voor je!
Kan me je radeloze gevoel zo voorstellen (heb het zelf ook gehad)
Maar wat ook bij me opkomt: hij zit niet lekker in zijn vel, jullie hebben veel meegemaakt, 3 kinderen (druk druk druk)
hij kan ook een enorme dip hebben dat zijn houden-van gevoel voor jou niet meer voelbaar is bij hem. Dat had mijn partner ook toen. Hij voelde het niet meer. Maar hij zat ook niet lekker in zijn vel.
Geef hem de tijd, hoe moeilijk ook. Probeer echt naar zijn gevoelens te luisteren en je in te leven. Heeft hij wat gemist? Zo ja wat enz enz.
Kan me je radeloze gevoel zo voorstellen (heb het zelf ook gehad)
Maar wat ook bij me opkomt: hij zit niet lekker in zijn vel, jullie hebben veel meegemaakt, 3 kinderen (druk druk druk)
hij kan ook een enorme dip hebben dat zijn houden-van gevoel voor jou niet meer voelbaar is bij hem. Dat had mijn partner ook toen. Hij voelde het niet meer. Maar hij zat ook niet lekker in zijn vel.
Geef hem de tijd, hoe moeilijk ook. Probeer echt naar zijn gevoelens te luisteren en je in te leven. Heeft hij wat gemist? Zo ja wat enz enz.
zaterdag 10 mei 2008 om 18:28
Jeetje je krijgt het wel voor je kiezen zo.
Mijn vader heeft mijn moeder ook op deze manier verrast, inmiddels al heel lang geleden. Het enige wat ik er als kind van gemerkt heb is dat mijn moeder een mega sterke vrouw is geworden. Dat heb jij vast ook in je. Je zult er ongetwijfeld zijn voor je kinderen.
Dikke knuffel en sterkte.
Mijn vader heeft mijn moeder ook op deze manier verrast, inmiddels al heel lang geleden. Het enige wat ik er als kind van gemerkt heb is dat mijn moeder een mega sterke vrouw is geworden. Dat heb jij vast ook in je. Je zult er ongetwijfeld zijn voor je kinderen.
Dikke knuffel en sterkte.
zaterdag 10 mei 2008 om 19:09
Hele dikke knuffel. Dit valt niet mee, en afwachten is altijd moeilijk, vooral als je niet weet waar je aan toe bent. Sterkte, en ik hoop met je mee dat de rust hem goed doet, en dat hij terugkomt. Gebeurt dat niet, dan ben ik ervan overtuigd dat je er sterker uit gaat komen, ( en dat is zo'n dooddoener op dit moment, snap ik ook wel, maar hij is wél waar!!) je moet er eerst doorheen en dat is al rot genoeg...
Hou vol, en ik hoop dat je hier de steun vind die je zoekt.
Kinke
Hou vol, en ik hoop dat je hier de steun vind die je zoekt.
Kinke
zaterdag 10 mei 2008 om 19:13
Kom hier voor een grote dikke virtuele knuffel !
Is je man hier heel stellig over ? Wil hij spijkers met koppen slaan ; huis verkopen ,bezoekregeling , scheiding regelen etc . of heeft hij zelf eigenlijk geen idee hoe nu verder ?
Kunnen jullie hier over praten ; heeft hij het idee iets te missen / gemist te hebben ( wat ik me op zich best voor kan stellen op zijn leeftijd in vergelijking met vrienden / collega's etc ) , WIL hij dat het zou werken en is hij bereid hier wat voor te doen , is er iets wat / iemand die hem " getriggerd " heeft tot dit besluit ? Staat zijn besluit vast , is hij héél zeker dat dit is wat hij wil ?
Is je man hier heel stellig over ? Wil hij spijkers met koppen slaan ; huis verkopen ,bezoekregeling , scheiding regelen etc . of heeft hij zelf eigenlijk geen idee hoe nu verder ?
Kunnen jullie hier over praten ; heeft hij het idee iets te missen / gemist te hebben ( wat ik me op zich best voor kan stellen op zijn leeftijd in vergelijking met vrienden / collega's etc ) , WIL hij dat het zou werken en is hij bereid hier wat voor te doen , is er iets wat / iemand die hem " getriggerd " heeft tot dit besluit ? Staat zijn besluit vast , is hij héél zeker dat dit is wat hij wil ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 10 mei 2008 om 19:53
quote:cappi schreef op 10 mei 2008 @ 17:42:
[...]
Mag iemand even d'r verhaal kwijt zonder dat er gelijk over slachtoffer rol wordt gesproken? Ik vind het nogal wat, tuurlijk moet iemand proberen door te gaan maar geef iemand even de ruimte om d'r verdriet te uiten.
Zo bedoelde ik dat toevallig helemaal niet...
Maar het is wel even belangrijk nu,voor haar kinderen..
[...]
Mag iemand even d'r verhaal kwijt zonder dat er gelijk over slachtoffer rol wordt gesproken? Ik vind het nogal wat, tuurlijk moet iemand proberen door te gaan maar geef iemand even de ruimte om d'r verdriet te uiten.
Zo bedoelde ik dat toevallig helemaal niet...
Maar het is wel even belangrijk nu,voor haar kinderen..
zondag 11 mei 2008 om 12:19
Allereerst weer bedankt voor jullie reacties,
BGB: spijkers met koppen slaan tja....enerzijds heeft ie alles al in z'n kop zitten en anderzijds geeft hij ook aan alles rustig aan te willen doen.
Lizett: ook ik denk dat ie met zoveel dingen rondloopt dat ie "het" gevoel even kwijt is.
Ook zo raar hij begon hier 3wk terug over...ik gelijk gezegd van en nu gaan we lekker ff weg met z'n 2en ff quality-time, hij keek hier naar uit en ik niet minder.
Affijn wij dat geregeld en weg...daar aangekomen was alles PERFECT...ook hij zei dat hij het gevoel weer grotendeels terug had.
Thuisgekomen waren we weer terug bij het oude...ik heel erg m'n best doen ; dingen uit handen nemen, extra tijd maken, extra leuk kleden, leuke dingen hier doen. Queensnight sprankelde weer...
en op 4/5 wordt er dan gezegd dat 't op is...
Ik snap het volgende niet; hoe kun je als iets echt weg is het dan terug krijgen??weg is toch weg??
Ik krijg idd. meer het gevoel dat er veel stress is en dat zodra de ontspanning er is hij weer ruimte krijgt om dit te voelen, hijzelf zegt dat 't misschien een soort flashbacks waren.
Daarbij vroeg ik van de week of hij " ons" mist en hij zei: nee!
Ik bedoel na 10 jaar lief en leed en zonder dat we elkaar haten ofzo moet je toch iig iets missen, maatje, warmte, luisterend oor?
Ook ik heb gevraagd of hij bang is dat hij iets gemist heeft veel stappen, andere vrouwen, vrijheid, etc.
Hij geeft echter aan dat hij denkt dat dit niet het probleem is, maar ook hij kan nergens echt een vinger opleggen.
Alles is zo onsamenhangend, onlogisch en niet verklaarbaar/aangeefbaar.
Moeilijke situatie dit....
x 1ofamillion
BGB: spijkers met koppen slaan tja....enerzijds heeft ie alles al in z'n kop zitten en anderzijds geeft hij ook aan alles rustig aan te willen doen.
Lizett: ook ik denk dat ie met zoveel dingen rondloopt dat ie "het" gevoel even kwijt is.
Ook zo raar hij begon hier 3wk terug over...ik gelijk gezegd van en nu gaan we lekker ff weg met z'n 2en ff quality-time, hij keek hier naar uit en ik niet minder.
Affijn wij dat geregeld en weg...daar aangekomen was alles PERFECT...ook hij zei dat hij het gevoel weer grotendeels terug had.
Thuisgekomen waren we weer terug bij het oude...ik heel erg m'n best doen ; dingen uit handen nemen, extra tijd maken, extra leuk kleden, leuke dingen hier doen. Queensnight sprankelde weer...
en op 4/5 wordt er dan gezegd dat 't op is...
Ik snap het volgende niet; hoe kun je als iets echt weg is het dan terug krijgen??weg is toch weg??
Ik krijg idd. meer het gevoel dat er veel stress is en dat zodra de ontspanning er is hij weer ruimte krijgt om dit te voelen, hijzelf zegt dat 't misschien een soort flashbacks waren.
Daarbij vroeg ik van de week of hij " ons" mist en hij zei: nee!
Ik bedoel na 10 jaar lief en leed en zonder dat we elkaar haten ofzo moet je toch iig iets missen, maatje, warmte, luisterend oor?
Ook ik heb gevraagd of hij bang is dat hij iets gemist heeft veel stappen, andere vrouwen, vrijheid, etc.
Hij geeft echter aan dat hij denkt dat dit niet het probleem is, maar ook hij kan nergens echt een vinger opleggen.
Alles is zo onsamenhangend, onlogisch en niet verklaarbaar/aangeefbaar.
Moeilijke situatie dit....
x 1ofamillion
zondag 11 mei 2008 om 14:39
hmm wel herkenbaar bij ons ging dat toen bijna hetzelfde. Dan voelde het het weer wel maar een week laten voelde hij geen liefde meer. Wij zijn ook sinds ons 17e bij elkaar.
Wat word je dan op jezelf terug geworpen!! Ongeloofelijk. Je voelt je zo doodongelukkig. Achteraf is deze hele situatie juist goed geweest (leerden elkaar en onszelf beter kennen) maar daat heb jij nu niets aan.
De enige tip die ik je kan geven; 'eis' nu niet van hem dat hij weer van je houdt, neem zijn gevoelens en dip heel serieus.
Probeer je niet afhankelijk op te stellen.
Jij bent sterk, sterker dan je denkt. Je komt hier zo en zo doorheen. maar tzou mooi zijn als het tussen jullie weer goed komt!
Wat word je dan op jezelf terug geworpen!! Ongeloofelijk. Je voelt je zo doodongelukkig. Achteraf is deze hele situatie juist goed geweest (leerden elkaar en onszelf beter kennen) maar daat heb jij nu niets aan.
De enige tip die ik je kan geven; 'eis' nu niet van hem dat hij weer van je houdt, neem zijn gevoelens en dip heel serieus.
Probeer je niet afhankelijk op te stellen.
Jij bent sterk, sterker dan je denkt. Je komt hier zo en zo doorheen. maar tzou mooi zijn als het tussen jullie weer goed komt!
zondag 11 mei 2008 om 16:19
Veel sterkte!
Als ik jou was zou ik die betere functie wel nemen. Ten eerste moet je meer gaan verdienen als alleen verdiener. Ten tweede is de scheiding niet alleen jouw probleem, maar ook het probleem van je vriend. Hij moet net zo goed voor de kinderen zorgen als jij. Waarom zou jij in alle opzichten de dupe worden van de scheiding?
Als ik jou was zou ik die betere functie wel nemen. Ten eerste moet je meer gaan verdienen als alleen verdiener. Ten tweede is de scheiding niet alleen jouw probleem, maar ook het probleem van je vriend. Hij moet net zo goed voor de kinderen zorgen als jij. Waarom zou jij in alle opzichten de dupe worden van de scheiding?
zondag 11 mei 2008 om 17:52
