Relaties
alle pijlers
Definitieve breuk of toch maar niet?
woensdag 10 december 2008 om 16:03
Ik zit met een ontzettende twijfel waar ik maar niet over uit weet te komen. Verbreek ik definitief het contact met mijn zus of ben ik misschien degene die zich aanstelt?
Voorgeschiedenis: Ik had altijd redelijk normaal contact met zus. Wel sporadisch hoor, denk aan de verplichte nummers zoals verjaardagen bijv, maar we hadden ook zeer zeker geen ruzie. Anderhalf jr geleden ben ik bevallen, Ook zus direct na bevalling gebeld en ze zei me binnenkort langs te komen. Dat moment moet nog komen. Ze heeft mijn dochter nu in totaal twee keer gezien.Één keer op haar eigen verjaardag (dochter was toen 2 mnd) omdat wij daarheen zijn gegaan en nog een keer op de verjaardag van mijn moeder waar we tegelijkertijd waren (dochter was toen 13 mnd). Mijn fout is misschien geweest dat ik nooit gebeld heb wanneer ze langs wilde komen, maar dat heb ik bij niemand gedaan. Iedereen belde zelf op dat ze dan en dan langs zouden komen. Na haar verjaardag heb ik wellicht ook te lang gewacht. Toen dochter 8 maanden was heb ik zus een brief gestuurd, daarin geschreven dat het toch echt pijn deed dat ze niet langs zijn geweest of zelfs maar een kaartje hebben gestuurd. Geen reactie op gehad. Misschien laf van mij hoor dat ik het middels een brief heb gedaan, ik weet het, maar ik weet ook hoe praten met zus gaat. Zus voelt zich snel aangevallen, wordt dan ontzettend boos/onredelijk en naakt in een ijskast zitten geeft meer warmte dan haar stem, zo kil en snijdend als ze dan praat. Daarna heb ik zus weer gezien (2 á 3 mnd na bewuste brief) op de begrafenis van mijn oma. Ik stond daar met andere broers/zus toen zij aankwam. Ze gaf iedereen een hand om te condoleren, bij mij aangekomen draaide ze zich om en liep weg zonder me een blik waardig te keuren Hieruit trok ik de conclusie dat ze boos was ivm dé brief, iets anders kon en kan ik niet bedenken. Ik heb die brief bewust aan meerdere mensen laten lezen omdat ik weet dat ik in zo'n brief te hard en sarcastisch kan zijn. Leek me niet handig dus vandaar de reden voor het vragen van feedback aan anderen over de brief. Na veel geschrap was de brief klaar zonder verwijten/sarcasme/botheid.
Waarom het mij nu weer zo bezig aan het houden is, is omdat wij over ca 2 maanden gaan verhuizen. Daar horen het sturen van verhuisberichten bij en uitnodigingen voor open huis gecombineerd met verjaardag vriend. Toen we het daarover hadden bedacht ik me wat te doen met zus? Wel wat sturen of niet, wil ik überhaupt nog contact, is het niet beter het helemaal te verbreken ivm teleurstellingen maar ja...het blijft toch mijn zus. Geen idee dus wat wijsheid is. Heeft iemand soortgelijke ervaringen en hoe ga je hiermee om of stel ik me aan en moet ik me er toch maar eens overheen zetten?
Voorgeschiedenis: Ik had altijd redelijk normaal contact met zus. Wel sporadisch hoor, denk aan de verplichte nummers zoals verjaardagen bijv, maar we hadden ook zeer zeker geen ruzie. Anderhalf jr geleden ben ik bevallen, Ook zus direct na bevalling gebeld en ze zei me binnenkort langs te komen. Dat moment moet nog komen. Ze heeft mijn dochter nu in totaal twee keer gezien.Één keer op haar eigen verjaardag (dochter was toen 2 mnd) omdat wij daarheen zijn gegaan en nog een keer op de verjaardag van mijn moeder waar we tegelijkertijd waren (dochter was toen 13 mnd). Mijn fout is misschien geweest dat ik nooit gebeld heb wanneer ze langs wilde komen, maar dat heb ik bij niemand gedaan. Iedereen belde zelf op dat ze dan en dan langs zouden komen. Na haar verjaardag heb ik wellicht ook te lang gewacht. Toen dochter 8 maanden was heb ik zus een brief gestuurd, daarin geschreven dat het toch echt pijn deed dat ze niet langs zijn geweest of zelfs maar een kaartje hebben gestuurd. Geen reactie op gehad. Misschien laf van mij hoor dat ik het middels een brief heb gedaan, ik weet het, maar ik weet ook hoe praten met zus gaat. Zus voelt zich snel aangevallen, wordt dan ontzettend boos/onredelijk en naakt in een ijskast zitten geeft meer warmte dan haar stem, zo kil en snijdend als ze dan praat. Daarna heb ik zus weer gezien (2 á 3 mnd na bewuste brief) op de begrafenis van mijn oma. Ik stond daar met andere broers/zus toen zij aankwam. Ze gaf iedereen een hand om te condoleren, bij mij aangekomen draaide ze zich om en liep weg zonder me een blik waardig te keuren Hieruit trok ik de conclusie dat ze boos was ivm dé brief, iets anders kon en kan ik niet bedenken. Ik heb die brief bewust aan meerdere mensen laten lezen omdat ik weet dat ik in zo'n brief te hard en sarcastisch kan zijn. Leek me niet handig dus vandaar de reden voor het vragen van feedback aan anderen over de brief. Na veel geschrap was de brief klaar zonder verwijten/sarcasme/botheid.
Waarom het mij nu weer zo bezig aan het houden is, is omdat wij over ca 2 maanden gaan verhuizen. Daar horen het sturen van verhuisberichten bij en uitnodigingen voor open huis gecombineerd met verjaardag vriend. Toen we het daarover hadden bedacht ik me wat te doen met zus? Wel wat sturen of niet, wil ik überhaupt nog contact, is het niet beter het helemaal te verbreken ivm teleurstellingen maar ja...het blijft toch mijn zus. Geen idee dus wat wijsheid is. Heeft iemand soortgelijke ervaringen en hoe ga je hiermee om of stel ik me aan en moet ik me er toch maar eens overheen zetten?
woensdag 10 december 2008 om 16:10
woensdag 10 december 2008 om 16:14
Ik ben hier waarschijnlijk heel (te?) hard in, maar voor mij zou het niet meer hoeven en ik zou zus dus ook geen verhuisbericht sturen. En al helemaal geen uitnodiging voor een open huis of een verjaardag.
Ik vind dat zij helemaal fout zit door niet op kraamvisite te komen, en al helemaal door niets meer van zich te laten horen. Onvergeeflijk!
Ik vind dat zij helemaal fout zit door niet op kraamvisite te komen, en al helemaal door niets meer van zich te laten horen. Onvergeeflijk!
woensdag 10 december 2008 om 16:14
Pff, Metis, het klinkt dat jouw zus echt een moeilijk portret is zeg. Mijn zusje en ik liggen elkaar ook niet zo maar verjaardagen en de geboorte van haar kinderen sla ik niet over hoor. Heeft ze trouwens zelf kinderen? Zo niet, zou ze misschien jaloers zijn? De radiostilte begon na je bevalling toch?
Weet je, het blijft je zus, dus stuur een verhuisbericht, blijf verjaardagkaartjes sturen enz. Dan kan ze je dat in ieder geval niet verwijten en door toch attent te zijn in dat soort dingen hou je de deur op een kier voor als deze dame 'bijdraait'.
En voor de rest (emotioneel) de deur dicht hoe moeilijk dat ook is.
Ik heb zelf al jaren geen contact meer met mijn broer (dus ook geen kaartjes) en vind het nog altijd moeilijk.
Weet je, het blijft je zus, dus stuur een verhuisbericht, blijf verjaardagkaartjes sturen enz. Dan kan ze je dat in ieder geval niet verwijten en door toch attent te zijn in dat soort dingen hou je de deur op een kier voor als deze dame 'bijdraait'.
En voor de rest (emotioneel) de deur dicht hoe moeilijk dat ook is.
Ik heb zelf al jaren geen contact meer met mijn broer (dus ook geen kaartjes) en vind het nog altijd moeilijk.
woensdag 10 december 2008 om 16:15
Niks doen met Zus. Ja, ik ben daar misschien hard in, maar zo simpel zie ik het... Weet je, het is misschien alleen in je hoofd een kwestie van 'een definitieve breuk', want waarscheinlijk is zij er allang over heen... Ik snap het niet dat sommige mensen (zit zelf in een soortgelijke situatie) dingen zo makkelijk achter zich kunnen laten, maar als zij dat doen, moeten wij het misschien ook maar doen... Dit is verspilde moeite. Als zij ooit nog contact wil, zou ik de deur voor Zus openhouden, maar tot die tijd zou ik het verlies betreuren maar er verder niet mee in je maag blijven zitten.
Succes!!
Succes!!
woensdag 10 december 2008 om 16:24
Bedankt voor jullie reacties. Gatver zit ik nog te huilen ook, het doet me toch meer dan ik altijd laat voorkomen.
Zus heeft zelf ook kinderen, 4 stuks. Aan jaloezie heb ik ook gedacht, al is dat niet het juiste woord. Zus kan zelf geen kinderen krijgen en heeft dus 4 kinderen geadopteerd. Jongste daarvan is nu 9. Maar in die tussentijd zijn er meer kinderen geboren in de familie en is ze gewoon langsgeweest bij iedereen. Dus ik weet niet of dat ermee te maken heeft.
En ja, ik moet accepteren hoe zij is. Maar het is moeilijk.
Zus heeft zelf ook kinderen, 4 stuks. Aan jaloezie heb ik ook gedacht, al is dat niet het juiste woord. Zus kan zelf geen kinderen krijgen en heeft dus 4 kinderen geadopteerd. Jongste daarvan is nu 9. Maar in die tussentijd zijn er meer kinderen geboren in de familie en is ze gewoon langsgeweest bij iedereen. Dus ik weet niet of dat ermee te maken heeft.
En ja, ik moet accepteren hoe zij is. Maar het is moeilijk.
woensdag 10 december 2008 om 16:28
Het is een kaartje inclusief postzegel voor minder dan een euro. Daarmee weet je zeker dat je familie op de hoogte is van waar je woont. En je weet zeker dat er nooit een verwijt over op je bord kan komen dat weliswaar belachelijk is, maar je toch in de hoek kan zetten van 'oh ja, dat had ik ook wel anders aan kunnen pakken'.
Kijk naar het soort mens/zus dat jij wilt zijn, en doe dan wat daar bij past. Kleinste kans op spijt .
(Wat een ongelófelijk naar gedrag trouwens van je zus )
Kijk naar het soort mens/zus dat jij wilt zijn, en doe dan wat daar bij past. Kleinste kans op spijt .
(Wat een ongelófelijk naar gedrag trouwens van je zus )
woensdag 10 december 2008 om 16:30
Familie kun je niet uitzoeken, die wordt je in de schoenen geschoven. Maar betekent dat dan automatisch dat het altijd maar koek-en-ei moet zijn? Vriendschappen komen en gaan (vaak), maar familie moet altijd maar blijvend zijn omdat het toevallig familie is?
Ik zou het wel gehad hebben als mijn zus niet eens op kraamvisite komt, of een kaartje stuurt (als het haar 'te veel' zou zijn o.i.d.) en mij als enige niet condoleert.
Klaar, over, uit.
Maar wat Propje ook zeg, je zou wel een verhuiskaartje kunnen sturen, maar dan zou ik er niet de uitnodiging van de housewarming bij doen.
Heeft ze toch je adres, mocht ze tot inkeer komen..
Ik zou het wel gehad hebben als mijn zus niet eens op kraamvisite komt, of een kaartje stuurt (als het haar 'te veel' zou zijn o.i.d.) en mij als enige niet condoleert.
Klaar, over, uit.
Maar wat Propje ook zeg, je zou wel een verhuiskaartje kunnen sturen, maar dan zou ik er niet de uitnodiging van de housewarming bij doen.
Heeft ze toch je adres, mocht ze tot inkeer komen..
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 10 december 2008 om 16:35
Het is waarschijnlijk ook het verstandigst gewoon een kaartje te sturen het is inderdaad een kleine moeite en maar een euro En ze kan mij dan ook niets verwijten wat dat betreft.
Maar ik merk dat ik me er uit kwaaheid, koppigheid kan ook, moeite mee heb. Waarom zou ik dit doen, waarom moet ik weer wat van me laten horen etc Nu ik dit opschrijf vind ik mezelf ergens ook wel erg kinderachtig trouwens maar toch.
Dat mensen zulke dingen makkelijk achter zich kunnen laten snap ik trouwens ook niet. Want jij, Himalaya, hebt natuurlijk helemaal gelijk: waarom moet het met familie per se blijvend zijn? Geen idee, het idee "het is toch mijn zus" blijft toch stiekem ook een belangrijke rol spelen.
Maar ik merk dat ik me er uit kwaaheid, koppigheid kan ook, moeite mee heb. Waarom zou ik dit doen, waarom moet ik weer wat van me laten horen etc Nu ik dit opschrijf vind ik mezelf ergens ook wel erg kinderachtig trouwens maar toch.
Dat mensen zulke dingen makkelijk achter zich kunnen laten snap ik trouwens ook niet. Want jij, Himalaya, hebt natuurlijk helemaal gelijk: waarom moet het met familie per se blijvend zijn? Geen idee, het idee "het is toch mijn zus" blijft toch stiekem ook een belangrijke rol spelen.
woensdag 10 december 2008 om 16:39
Hoi Metis,
Wat een nare situatie voor je . Ik kan me voorstellen dat op dit soort momenten (aankomende verhuizing) je ineens weer 'in je maag' zit met je zus.
Je stelt de vraag of jij het contact zal verbreken of niet, maar... als ik heel eerlijk ben, lees ik uit je verhaal eigenlijk dat jouw zus die keuze al gemaakt heeft. Het lijkt erop dat zij (zonder het je te melden) het contact met jóu verbroken heeft, vooral na die brief. Ze zoekt geen contact, als je haar tegenkomt (bij de begrafenis), wil ze je niet zien...
Wat een nare situatie voor je . Ik kan me voorstellen dat op dit soort momenten (aankomende verhuizing) je ineens weer 'in je maag' zit met je zus.
Je stelt de vraag of jij het contact zal verbreken of niet, maar... als ik heel eerlijk ben, lees ik uit je verhaal eigenlijk dat jouw zus die keuze al gemaakt heeft. Het lijkt erop dat zij (zonder het je te melden) het contact met jóu verbroken heeft, vooral na die brief. Ze zoekt geen contact, als je haar tegenkomt (bij de begrafenis), wil ze je niet zien...
Peas on earth!
woensdag 10 december 2008 om 16:39
Ik gegrijp heel goed dat je zit te huilen hoor meid, het is ook niet niks, het blijft familie of je daar nu blij mee moet zijn of niet het is gewoon heel pijnlijk om zo afgewezen/ behandeld te worden.
(Mooi uitspraak Sprankelend, kijk naar het soort zus/ mens wat jij wil zijn enz.)
Zelfs al zou er sprake zijn van jaloezie (heb je andere zussen die ook kinderen hebben?) dan is het nog haar pakkie aan hoe zij op jouw reageert.
(Mooi uitspraak Sprankelend, kijk naar het soort zus/ mens wat jij wil zijn enz.)
Zelfs al zou er sprake zijn van jaloezie (heb je andere zussen die ook kinderen hebben?) dan is het nog haar pakkie aan hoe zij op jouw reageert.
woensdag 10 december 2008 om 16:44
Ik denk dat je gelijk hebt dat zij de keus al heeft gemaakt. Stom, zo had ik het nog niet eens bekeken. Het voelt voor mij als een defnitieve breuk als ik niets meer van me laat horen, dat ik laat merken ook te willen breken. Nu heb ik ergens het idee dat omdat het mijn keuze niet is geweest er geen definitieve breuk is van mijn kant. Snap het zelf amper als ik het zo neertyp maar goed.
Mijn andere zus heeft 2 kinderen. Daarnaast heb ik, schrik niet 4 broers. 3 daarvan hebben ook kinderen.
Mijn andere zus heeft 2 kinderen. Daarnaast heb ik, schrik niet 4 broers. 3 daarvan hebben ook kinderen.
woensdag 10 december 2008 om 16:45
Hmm, ik denk niet dat er mensen zijn die zulke dingen makkelijk achter zich laten.. Zij willen het gewoon niet toegeven en doen net alsof, zo denk ik tenminste. Ik kan niet begrijpen dat je het makkelijk achter je kunt laten, dat is voor iedereen moeilijk.
Maar idd, stuur een kaart en klaar. Je merkt wel of ze erop reageert of niet. Zo niet, kan jij je gedachten (proberen) op iets anders te zetten en er niet veel aandacht meer aan geven..
Sterkte iig.
Maar idd, stuur een kaart en klaar. Je merkt wel of ze erop reageert of niet. Zo niet, kan jij je gedachten (proberen) op iets anders te zetten en er niet veel aandacht meer aan geven..
Sterkte iig.
woensdag 10 december 2008 om 16:46
quote:Metis schreef op 10 december 2008 @ 16:44:
Ik denk dat je gelijk hebt dat zij de keus al heeft gemaakt. Stom, zo had ik het nog niet eens bekeken. Het voelt voor mij als een defnitieve breuk als ik niets meer van me laat horen, dat ik laat merken ook te willen breken. Nu heb ik ergens het idee dat omdat het mijn keuze niet is geweest er geen definitieve breuk is van mijn kant. Snap het zelf amper als ik het zo neertyp maar goed.
Mijn andere zus heeft 2 kinderen. Daarnaast heb ik, schrik niet 4 broers. 3 daarvan hebben ook kinderen.\
Gaaf! Ik kom ook uit een groot gezin!:D Heb je met die broers en zus geen ruzie, en weten hun niet waarom zij zo doet?
Ik denk dat je gelijk hebt dat zij de keus al heeft gemaakt. Stom, zo had ik het nog niet eens bekeken. Het voelt voor mij als een defnitieve breuk als ik niets meer van me laat horen, dat ik laat merken ook te willen breken. Nu heb ik ergens het idee dat omdat het mijn keuze niet is geweest er geen definitieve breuk is van mijn kant. Snap het zelf amper als ik het zo neertyp maar goed.
Mijn andere zus heeft 2 kinderen. Daarnaast heb ik, schrik niet 4 broers. 3 daarvan hebben ook kinderen.\
Gaaf! Ik kom ook uit een groot gezin!:D Heb je met die broers en zus geen ruzie, en weten hun niet waarom zij zo doet?
woensdag 10 december 2008 om 16:53
Hahaha hoor je niet vaak, althans in mijn omgeving, zulke grote gezinnen.
Mijn andere zus heeft ook geen contact met haar, Andere zus had namelijk op een gegeven moment huwelijksproblemen en er zat een scheiding aan te komen. Zus, waarover het dus gaat in mijn verhaal (lekker duidelijk), is faliekant tegen scheidingen (uit christelijk oogpunt) en nam dit mijn andere zus erg kwalijk. Gevolg: grote ruzie en dus geen contact meer. Mijn broers hebben nauwelijks contact met haar. Het klikt gewoon niet al is er geen sprake van ruzie. Zij vinden dit ook wel erg ver gaan maar hebben geen idee waarom.
Verkeerd gelezen: het ging erom of ik ruzie heb/had met andere broers en zussen. Nee, heb met niemand ruzie verder in de familie. Niet met iedereen even close maar wel tussentijdse telefoontjes hoe het is, verjaardagen etc.
Mijn andere zus heeft ook geen contact met haar, Andere zus had namelijk op een gegeven moment huwelijksproblemen en er zat een scheiding aan te komen. Zus, waarover het dus gaat in mijn verhaal (lekker duidelijk), is faliekant tegen scheidingen (uit christelijk oogpunt) en nam dit mijn andere zus erg kwalijk. Gevolg: grote ruzie en dus geen contact meer. Mijn broers hebben nauwelijks contact met haar. Het klikt gewoon niet al is er geen sprake van ruzie. Zij vinden dit ook wel erg ver gaan maar hebben geen idee waarom.
Verkeerd gelezen: het ging erom of ik ruzie heb/had met andere broers en zussen. Nee, heb met niemand ruzie verder in de familie. Niet met iedereen even close maar wel tussentijdse telefoontjes hoe het is, verjaardagen etc.
woensdag 10 december 2008 om 17:06
Hmm, nja je weet iig wel dat het niet aan jou ligt. Als je andere broers en zus ook niet een onwijs goede band met haar hebben komt het duidelijk van haar kant.
Hoor je idd niet vaak, wij krijgen daardoor ook erg veel aandacht en iedereen kent ons. Ik kom uit een gezin van 9 kinderen. Maar dat doet er niet toe. In zo'n groot gezin is het ook moeilijk om met iedereen een goede band te hebben, dat merk ik bij ons ook heel goed.
Hoor je idd niet vaak, wij krijgen daardoor ook erg veel aandacht en iedereen kent ons. Ik kom uit een gezin van 9 kinderen. Maar dat doet er niet toe. In zo'n groot gezin is het ook moeilijk om met iedereen een goede band te hebben, dat merk ik bij ons ook heel goed.
woensdag 10 december 2008 om 18:09
Ik heb het meegemaakt met een 'vriendin', bij de geboorte van mijn dochter. Ze kwam niet, stuurde geen kaart, niks. Na een maand gelbeld; ze had het zooo druk. OK. na een half jaar vond ik het best en heb ik de vriendschap verbroken. Het deed me zo vreselijk zeer, dat ze de geboorte van mijn kind zo negeerde, terwijl ze wist wat dat voor mij betekende, en ik voelde dat ze dat nooit meer goed zo kunnen maken.
Maar dit is je zus. Je kan niet zeggen je bent mijn zus niet meer, zoals je wel met een vriendin kan. Je komt haar tegen met gelegenheden. Ik zou het dus beleefd houden. Kaartje sturen voor de verhuizing en een uitnodiging voor de housewarming. Grote kans dat ze niet komt en als ze wel komt, kun je dat zien als een gebaar dat ze weer on speaking terms wil komen. Blijkbaar is jouw zus niet een buitengewoon warm of invoelend persoon. Dat vervelend voor jullie maar hee, daar kan zij ook niet veel aan doen. Gelukkig kom je uit een groot gezin en heb je nog genoeg andere siblings.
Sprank, ik herkende je verdorie niet eens! Waar is je Sprankenplaatje?!
Maar dit is je zus. Je kan niet zeggen je bent mijn zus niet meer, zoals je wel met een vriendin kan. Je komt haar tegen met gelegenheden. Ik zou het dus beleefd houden. Kaartje sturen voor de verhuizing en een uitnodiging voor de housewarming. Grote kans dat ze niet komt en als ze wel komt, kun je dat zien als een gebaar dat ze weer on speaking terms wil komen. Blijkbaar is jouw zus niet een buitengewoon warm of invoelend persoon. Dat vervelend voor jullie maar hee, daar kan zij ook niet veel aan doen. Gelukkig kom je uit een groot gezin en heb je nog genoeg andere siblings.
Sprank, ik herkende je verdorie niet eens! Waar is je Sprankenplaatje?!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 10 december 2008 om 20:04
Hoi Metis,
Wat een vervelende situatie. Wij (man en ik) hebben ook al ruim 2 jaar geen contact meer met zwager (broertje van man).
Hij en zijn vrouw zijn ook niet op kraamvisite geweest bij mijn jongste (heb nog een dochter van 5)en wij baalde daar behoorlijk van. Niet eens een telefoontje kon er vanaf..
En dat alleen maar omdat hij boos was dat ik hem heb aangesproken over het feit dat hij aan een vriend van mijn man heeft verteld dat wij opnieuw een kindje verwachtte en ik specifiek had gezegd tegen hem dat hij het voor zich moest houden,maar dat we het hem alvast vertelde omdat wij elkaar niet zo vaak zagen en wij het leuk vonden om het zelf te zeggen. Een week nadat wij bij zwager waren geweest ging man naar vriend en vertelde dat hij pniuw vader zou worden... wist hij dus al... van zwager en daar baalde we behoorlijk van en dat heb ik hem gezegd via msn.. Hij logde uit en sindsdien praat hij dus niet met ons.???
Sorry,maar daar mag ik toch wel iets van zeggen of niet dan?
Wel waren wij (waarschijnlijk omwille van schoonouders) uitgenodigd op zijn bruiloft.
Dat was ook nog zo' n punt...hij heeft maar 1 nichtje (van zijn kant) en zijn vrouw ook. Nichtje van vrouw was bruidsmeisje en die van ons niet?!
Nu moeten ze natuurlijk helemaal zelf weten hoe ze hun dag willen invullen maar ik denk dan, als je maar 2 nichtjes hebt kun je die toch samen bruidsmeisje laten zijn?
Wij vielen hier echt over, of stellen wij ons nu aan?
Inmiddels heeft zwager zelf een zoontje en we hebben niet eens een geboortekaartje gekregen en hebben het kind ook nog nooit gezien.
Dus ik snap heel goed hoe je je moet voelen, Metis. Is niet leuk.
Maar weet je...zulke mensen zijn het niet waard om energie in te steken, doet ze kennelijk voor jou ook niet.
Voor mij ligt het misschien in dit geval anders omdat het mijn eigen broer niet is,maar mijn man is er helemaal klaar mee!
Hij heeft gewoon echt zoiets van; als je niet eens de moeite neemt om op kraamvisite te komen of maar zelfs te bellen oid... dan ben ik klaar met je.
Zeker aangezien het feit dat wij niks misdaan hebben en mocht dat wel zo zijn horen we dat graag,maar op deze manier kunnen we er niks mee.
Wat een vervelende situatie. Wij (man en ik) hebben ook al ruim 2 jaar geen contact meer met zwager (broertje van man).
Hij en zijn vrouw zijn ook niet op kraamvisite geweest bij mijn jongste (heb nog een dochter van 5)en wij baalde daar behoorlijk van. Niet eens een telefoontje kon er vanaf..
En dat alleen maar omdat hij boos was dat ik hem heb aangesproken over het feit dat hij aan een vriend van mijn man heeft verteld dat wij opnieuw een kindje verwachtte en ik specifiek had gezegd tegen hem dat hij het voor zich moest houden,maar dat we het hem alvast vertelde omdat wij elkaar niet zo vaak zagen en wij het leuk vonden om het zelf te zeggen. Een week nadat wij bij zwager waren geweest ging man naar vriend en vertelde dat hij pniuw vader zou worden... wist hij dus al... van zwager en daar baalde we behoorlijk van en dat heb ik hem gezegd via msn.. Hij logde uit en sindsdien praat hij dus niet met ons.???
Sorry,maar daar mag ik toch wel iets van zeggen of niet dan?
Wel waren wij (waarschijnlijk omwille van schoonouders) uitgenodigd op zijn bruiloft.
Dat was ook nog zo' n punt...hij heeft maar 1 nichtje (van zijn kant) en zijn vrouw ook. Nichtje van vrouw was bruidsmeisje en die van ons niet?!
Nu moeten ze natuurlijk helemaal zelf weten hoe ze hun dag willen invullen maar ik denk dan, als je maar 2 nichtjes hebt kun je die toch samen bruidsmeisje laten zijn?
Wij vielen hier echt over, of stellen wij ons nu aan?
Inmiddels heeft zwager zelf een zoontje en we hebben niet eens een geboortekaartje gekregen en hebben het kind ook nog nooit gezien.
Dus ik snap heel goed hoe je je moet voelen, Metis. Is niet leuk.
Maar weet je...zulke mensen zijn het niet waard om energie in te steken, doet ze kennelijk voor jou ook niet.
Voor mij ligt het misschien in dit geval anders omdat het mijn eigen broer niet is,maar mijn man is er helemaal klaar mee!
Hij heeft gewoon echt zoiets van; als je niet eens de moeite neemt om op kraamvisite te komen of maar zelfs te bellen oid... dan ben ik klaar met je.
Zeker aangezien het feit dat wij niks misdaan hebben en mocht dat wel zo zijn horen we dat graag,maar op deze manier kunnen we er niks mee.
donderdag 11 december 2008 om 12:56
Poezewoes: Wat jij zegt dat het zo'n pijn doet dat de geboorte van je kind wordt genegeerd geeft precies mijn gevoel weer.
Maar ja, je hebt gelijk het blijft mijn zus dus ik zal haar blijven tegenkomen.
Ik heb er, nav alle antwoorden, veel over nagedacht maar het lastige is dat ik me bijna in alles wel kan vinden. Het laten zitten, want waarom moet het met een familielid per se goed zijn? Maar ook het openhouden van een deur, gewoon het sturen van bericht en uitnodiging daar kan ik me ook weer in vinden. Heel dubbel dus. Gezegde van Sprankelend vind ik wel heel mooi "kijk naar het soort mens wat jij wilt zijn" en ik denk dat ik me daar inderdaad het beste aan vast kan houden. Dus toch het sturen van een kaartje etc.
Toetie: Bah wat een nare situatie, vervelend zijn zulke dingen. Jammer ook dat je zwager het niet gewoon met jullie besproken heeft wat hem dwars zit. Nu tasten jullie ook in het duister naar de eigenlijke reden.
Daarvoor, voor het vertellen van zwangerschap, was de relatie wel goed?
Maar ja, je hebt gelijk het blijft mijn zus dus ik zal haar blijven tegenkomen.
Ik heb er, nav alle antwoorden, veel over nagedacht maar het lastige is dat ik me bijna in alles wel kan vinden. Het laten zitten, want waarom moet het met een familielid per se goed zijn? Maar ook het openhouden van een deur, gewoon het sturen van bericht en uitnodiging daar kan ik me ook weer in vinden. Heel dubbel dus. Gezegde van Sprankelend vind ik wel heel mooi "kijk naar het soort mens wat jij wilt zijn" en ik denk dat ik me daar inderdaad het beste aan vast kan houden. Dus toch het sturen van een kaartje etc.
Toetie: Bah wat een nare situatie, vervelend zijn zulke dingen. Jammer ook dat je zwager het niet gewoon met jullie besproken heeft wat hem dwars zit. Nu tasten jullie ook in het duister naar de eigenlijke reden.
Daarvoor, voor het vertellen van zwangerschap, was de relatie wel goed?
donderdag 11 december 2008 om 15:50
Metis, het contact met zwager is op zich altijd wel redelijk geweest hoor.
Redelijk in de zin van, we deden gewoon normaal tegen elkaar.
Mijn zwager is geen prater, eerder een binnenvetter, net als schoonpa.
Tussen hem en mijn man zijn er al wel meerdere dingen gebeurd,maar niets noemenswaardig schokkends warom hij nu zo moet reageren.
Wat jij zegt in je laatste posting is (voor mij) oh zo waar..het negeren van de komst van een nieuw kindje. Dat heeft, buiten het vertellen om, het alleen nog maar erger gemaakt eigenlijk.
Mijn schoonmoeder vond het ook niet kunnen maar heeft zich er verder nooit mee bemoeit en op zich snap ik dat wel.. het zijn 2 ' volwassen' mannen die er samen maar uit moeten zien te komen.
In het begin heeft schoonma aangegeven dat zwager er wel moeilijk mee had,maar ik zei ook; ALS dat werkelijk zo is had hij kunnen bellen oid en heeft hij ook niet gedaan.
Mijn man en zwager zouden het uitpraten en man zou bellen...maar ja... zoonlief kondigde zich 3 weken eerder aan dan verwacht en dus waren wij daar druk mee. Na 3 weken belde man mijn zwager op en die zei alleen maar; zo. jij bent vlot... Toen sloegen natuurlijk bij mij de stekkers weer door.... we hadden immers net een nieuw kindje gekregen!
Maar goed.. ze moeten elkaar nog bellen... en mijn man weigert pertinent en ik sta achter hem.
Terugkomend op jou laatste post...ik zou het stoer van je vinden als je toch een kaartje zou sturen.. toont in ieder geval jouw goede wil.
En dat gezegde van Sprankelend is inderdaad ook waar,maar... hoe ver ga je om iets goed te houden?
Redelijk in de zin van, we deden gewoon normaal tegen elkaar.
Mijn zwager is geen prater, eerder een binnenvetter, net als schoonpa.
Tussen hem en mijn man zijn er al wel meerdere dingen gebeurd,maar niets noemenswaardig schokkends warom hij nu zo moet reageren.
Wat jij zegt in je laatste posting is (voor mij) oh zo waar..het negeren van de komst van een nieuw kindje. Dat heeft, buiten het vertellen om, het alleen nog maar erger gemaakt eigenlijk.
Mijn schoonmoeder vond het ook niet kunnen maar heeft zich er verder nooit mee bemoeit en op zich snap ik dat wel.. het zijn 2 ' volwassen' mannen die er samen maar uit moeten zien te komen.
In het begin heeft schoonma aangegeven dat zwager er wel moeilijk mee had,maar ik zei ook; ALS dat werkelijk zo is had hij kunnen bellen oid en heeft hij ook niet gedaan.
Mijn man en zwager zouden het uitpraten en man zou bellen...maar ja... zoonlief kondigde zich 3 weken eerder aan dan verwacht en dus waren wij daar druk mee. Na 3 weken belde man mijn zwager op en die zei alleen maar; zo. jij bent vlot... Toen sloegen natuurlijk bij mij de stekkers weer door.... we hadden immers net een nieuw kindje gekregen!
Maar goed.. ze moeten elkaar nog bellen... en mijn man weigert pertinent en ik sta achter hem.
Terugkomend op jou laatste post...ik zou het stoer van je vinden als je toch een kaartje zou sturen.. toont in ieder geval jouw goede wil.
En dat gezegde van Sprankelend is inderdaad ook waar,maar... hoe ver ga je om iets goed te houden?
donderdag 11 december 2008 om 22:21
Oh wow! Je schrijft even een paar dingen die mij héél bekend voorkomen, tot aan de verhuizing en housewarming aan toe!. Mijn zus is ook zo leuk aan het doen. Het enige verschil is dat zus en ik altijd een goede band hebben gehad, elkaar iedere dag spraken enzo. Maar helaas, haar vriend kwam ertussen en heeft er voor gezorgd dat ze niet meer normaal over de vloer kan komen bij mijn familie.
Ik heb besloten haar gewoon een kaart te sturen, een verhuiskaart en tevens uitnodiging voor de housewarming. Ik wil de eer aan mijzelf houden en op deze manier krijg ik geen scheve gezichten. Daar heb ik echt geen zin in. Ik verwacht verder niets overigens. Verwacht niet iets te horen of dat ze langs zal komen.
En hoe verder te handelen, ik kan je daar geen tips voor geven. Ik ben zelf nog aan het uitvogelen hoe ik er in vredesnaam mee om moet gaan
Ik heb besloten haar gewoon een kaart te sturen, een verhuiskaart en tevens uitnodiging voor de housewarming. Ik wil de eer aan mijzelf houden en op deze manier krijg ik geen scheve gezichten. Daar heb ik echt geen zin in. Ik verwacht verder niets overigens. Verwacht niet iets te horen of dat ze langs zal komen.
En hoe verder te handelen, ik kan je daar geen tips voor geven. Ik ben zelf nog aan het uitvogelen hoe ik er in vredesnaam mee om moet gaan
donderdag 11 december 2008 om 22:27
Je kan vaak nog zo boos zijn op je broer of op je zus , als de nood écht aan de man is wil je juist graag dáár de steun van . Ook al heb je elkaar jaren niet meer gezien ; er is niemand die jou zo lang en zo goed kent , die jouw geschiedenis deelt ......
Zonde hoor , van die ruzies om niks / niet veel .
Zonde hoor , van die ruzies om niks / niet veel .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 12 december 2008 om 10:33
Toetie: Moeilijk hoor bij jullie, maar je man is er écht klaar mee? Dat zal ergens wel rust geven denk ik alhoewel, zul je er ooit écht vrede mee hebben? Dat je schoonmoeder zich er niet mee bemoeit begrijp ik wel, althans ik zie dat ook bij mijn ouders. Ze hebben het er heel moeilijk mee en dat maakt het ook weer zo ontzettend verdrietig.
Lago: Jeetje, zeker als je altijd een hele goede band hebt gehad lijkt het mij heel moeilijk. Dan mis je ook nog een "vriendin" kan ik me zo voorstellen. Wel goed dat je de eer aan jezelf houdt, is ook het beste. Jij ook sterkte!
BGB: Het zo lang en zo goed kennen voelt bij zus en mij niet echt zo. Komt misschien ook doordat zus al het huis uit was toen ik jr of 6 was (ben nakomertje) en zus en ik zijn zo verschillend dat we elkaar nooit echt begrepen hebben en nooit een heel goede band hebben gehad.
Maar zoals jij zegt "ruzie's om niks/niet veel" zo kan ik het toch echt niet zien. Het gaat niet om iets stoms als bijv het een weekje te laat zijn met een verjaardagskaart. Dat het zonde is ben ik het weer wel mee eens.
Lago: Jeetje, zeker als je altijd een hele goede band hebt gehad lijkt het mij heel moeilijk. Dan mis je ook nog een "vriendin" kan ik me zo voorstellen. Wel goed dat je de eer aan jezelf houdt, is ook het beste. Jij ook sterkte!
BGB: Het zo lang en zo goed kennen voelt bij zus en mij niet echt zo. Komt misschien ook doordat zus al het huis uit was toen ik jr of 6 was (ben nakomertje) en zus en ik zijn zo verschillend dat we elkaar nooit echt begrepen hebben en nooit een heel goede band hebben gehad.
Maar zoals jij zegt "ruzie's om niks/niet veel" zo kan ik het toch echt niet zien. Het gaat niet om iets stoms als bijv het een weekje te laat zijn met een verjaardagskaart. Dat het zonde is ben ik het weer wel mee eens.
zaterdag 13 december 2008 om 09:50
Toetie, heeft je man geen tips hoe je er echt klaar mee kan zijn?
Ik heb geen idee hoe ik de rust krijg, hoe ik mij niet meer met haar bezig kan houden. Op sommige momenten kan ik weer zo boos worden om alles wat er is gebeurd en nog steeds gebeurd. En aan de andere kant is daar het verdriet omdat je iemand kwijt bent. En ongeloof omdat je niet kan geloven dat iemand een compleet ander persoon wordt, en dat vanaf het moment dat ze hem heeft ontmoet :s Je gaat je dan toch afvragen of ze al die jaren ervoor een toneelstuk heeft opgevoerd ofzo
Metis, ik denk dat je niet meer kan doen dan je erbij neer leggen dat ze het niet anders wil en het ook niet van jouw kant wil inzien. Stuur haar gewoon een kaart, een uitnodiging, maar verwacht er niets van. En komt ze wel, dan is dat een mooie verrassing en kan je vandaar uit misschien verder werken.
BGB, ik ben het met je eens dat het zo zonde is als er ruzies om niets zijn tussen broers/zussen. Maar soms gaat het even iets verder dan dat, dan ben je zó op je hart getrapt dat het niet meer iets simpels is...
Ik heb geen idee hoe ik de rust krijg, hoe ik mij niet meer met haar bezig kan houden. Op sommige momenten kan ik weer zo boos worden om alles wat er is gebeurd en nog steeds gebeurd. En aan de andere kant is daar het verdriet omdat je iemand kwijt bent. En ongeloof omdat je niet kan geloven dat iemand een compleet ander persoon wordt, en dat vanaf het moment dat ze hem heeft ontmoet :s Je gaat je dan toch afvragen of ze al die jaren ervoor een toneelstuk heeft opgevoerd ofzo
Metis, ik denk dat je niet meer kan doen dan je erbij neer leggen dat ze het niet anders wil en het ook niet van jouw kant wil inzien. Stuur haar gewoon een kaart, een uitnodiging, maar verwacht er niets van. En komt ze wel, dan is dat een mooie verrassing en kan je vandaar uit misschien verder werken.
BGB, ik ben het met je eens dat het zo zonde is als er ruzies om niets zijn tussen broers/zussen. Maar soms gaat het even iets verder dan dat, dan ben je zó op je hart getrapt dat het niet meer iets simpels is...
