Relaties
alle pijlers
derigersdilemma
zondag 24 januari 2010 om 17:06
Ik ben 31 en heb volgens mij last van het dertigerdilemma. Twijfel reg aan mijn relatie. Wil ik wel kinderen met hem? Wil ik de rst van mijn leven verder met hem? Wil ik inderdaad mijzelf steeds opofferen voor zijn carriere? Wil ik een man bij wie werk op de eerste plaats komt? E tegelijk voel ik de biologische klok tikken. We hebben net een enorme ruzie gehad en het was bijna uit........Ik werd helemaal gek. Eigenlijk wil ik niets liever dan ene relatie met hem, maar dan wel een leuke relatie...Als ik 25 of zo was geweest had ik veel sneller knopen doorgehakt...
maandag 25 januari 2010 om 13:26
Ja hij wil gewoon traditionele rolverdeling volgens mij. En als ik niet of parttime werk wil ik natuurlijk wel meer in het huishouden doen maar zal nooit mijn grootste hobby worden. Hij deelt zijn salaris met me en vindt dus dat hij er ook wat voor terug mag krijgen. Hij zegt inderdaad soms dat hij me maar duur vindt.
maandag 25 januari 2010 om 13:40
Zou niet te lang blijven melken over het ingebeelde vermeende "30ers dilemma". Ga je niet verschuilen achter populistische "aandoeningen" voor twijfelkonten.
Hij wil traditioneel en jij niet. Intussen is de situatie wél traditioneel verdeeld (hij werkt, jij niet). Dit wil je blijkbaar niet. Wél wil je iedere avond samen eten, samen kindjes etc. Je bent wél met hem mee gegaan voor zijn carriere. Je hebt zelf nog niet veel gedaan om een eigen leven op te bouwen in jullie nieuwe woonplaats. Zo duw je jezelf behoorlijk in een afhankelijke rol.
Verder is het kiezen of delen: blijf je bij hem en opteer je een rol als huissloof vrouw of kies je voor eigen invulling van je leven? Wat let je om terug te gaan naar NL of waar dan ook en je eigen leven invulling te geven? Makkelijk is het wellicht niet, leuk ook niet altijd maar stel jezelf de vraag: wil je met hem op deze manier oud worden/kinderen krijgen/je leven doorbrengen? Geen bullshit dat hij wellicht nog verandert, ga uit van de situatie die NU speelt en hoe de situatie NU is.
Hij heeft wel erg antieke visies en als hij je nu al een dure huishoudster vindt maak je borst dan maar nat. Daarnaast kan je je afvragen of je er verstandig aan doet volledig afhankelijk van hem te zijn. Je bouwt geen pensioen, geen spaargeld, geen carriere, helemaal niks zelf op. Je bent van zijn geld afhankelijk en je hebt een vette inkomensderving en carrieredip (carriere hoeft niet per se een topfunctie te zijn, maar als je jarenlang niet werkt ben je niet bepaald aantrekkelijk voor werkgever als je opnieuw de arbeidsmarkt wil instromen, noodzakelijk en/of vrijwillig). Wil je dat?
Hij wil traditioneel en jij niet. Intussen is de situatie wél traditioneel verdeeld (hij werkt, jij niet). Dit wil je blijkbaar niet. Wél wil je iedere avond samen eten, samen kindjes etc. Je bent wél met hem mee gegaan voor zijn carriere. Je hebt zelf nog niet veel gedaan om een eigen leven op te bouwen in jullie nieuwe woonplaats. Zo duw je jezelf behoorlijk in een afhankelijke rol.
Verder is het kiezen of delen: blijf je bij hem en opteer je een rol als huissloof vrouw of kies je voor eigen invulling van je leven? Wat let je om terug te gaan naar NL of waar dan ook en je eigen leven invulling te geven? Makkelijk is het wellicht niet, leuk ook niet altijd maar stel jezelf de vraag: wil je met hem op deze manier oud worden/kinderen krijgen/je leven doorbrengen? Geen bullshit dat hij wellicht nog verandert, ga uit van de situatie die NU speelt en hoe de situatie NU is.
Hij heeft wel erg antieke visies en als hij je nu al een dure huishoudster vindt maak je borst dan maar nat. Daarnaast kan je je afvragen of je er verstandig aan doet volledig afhankelijk van hem te zijn. Je bouwt geen pensioen, geen spaargeld, geen carriere, helemaal niks zelf op. Je bent van zijn geld afhankelijk en je hebt een vette inkomensderving en carrieredip (carriere hoeft niet per se een topfunctie te zijn, maar als je jarenlang niet werkt ben je niet bepaald aantrekkelijk voor werkgever als je opnieuw de arbeidsmarkt wil instromen, noodzakelijk en/of vrijwillig). Wil je dat?
maandag 25 januari 2010 om 14:02
quote:saskia26 schreef op 25 januari 2010 @ 13:26:
Hij zegt inderdaad soms dat hij me maar duur vindt.Je hebt geen last van het dertigers-dilemma, maar van een eikel van een vent! Wegwezen en wel zo snel mogelijk, zodat je nog paar jaar de tijd hebt om een leuke man tegen het lijf te lopen en sámen kinderen mee te krijgen.
Hij zegt inderdaad soms dat hij me maar duur vindt.Je hebt geen last van het dertigers-dilemma, maar van een eikel van een vent! Wegwezen en wel zo snel mogelijk, zodat je nog paar jaar de tijd hebt om een leuke man tegen het lijf te lopen en sámen kinderen mee te krijgen.
maandag 25 januari 2010 om 14:16
quote:lotta85 schreef op 24 januari 2010 @ 19:45:
Ik overweeg namelijk zelf om voor mijn vriend naar het buitenland te verhuizen en merk dat ik veel bezig ben met voors en tegens afwikken, vragen als: wat moet ik daar doen? wat als het tussen ons niet goed gaat? hoe gaat mijn leven eruit zien? hoe maak ik vrienden? Kortom, vrijwel alles wat jullie net ook bespreken...
Off topic voor Lotta (ik hoop dat TO dat niet erg vind):
Mijn tip is om er niet al te lang bij stil te staan. Ik heb zelf ook bijna een jaar getwijfeld en me dezelfde vragen gesteld: wat moet ik doen, kan ik wel een baan vinden, hoe maak ik nieuwe vrienden, zal het leuk worden, wat als het uit gaat etc. Op een gegeven moment heb ik gewoon gedacht, ik ga het NU proberen en als het me niet bevalt, als ik er diep ongelukkig ben/blijf of als de relatie uitgaat, dan ben ik zo weer terug. De andere optie was om de relatie te verbreken en in NL te blijven en dan misschien altijd wel in mn achterhoofd te hebben gehad: waarom heb ik het niet geprobeerd en mijn droomman laten lopen....
Ik heb toen van de een op andere dag (nou ja, wel dus na een jaar denken) mn baan en huis opgezegd en ben naar het buitenland gegaan. En toen was de keus gemaakt en kon/hoefde ik er eindleijk niet meer over na te denken en toen moest ik daar wel wat doen. De taal leren, een baan zoeken, contacten opbouwen etc. En als het moet en je wilt het, dan lukt het ook altijd echt wel, dat weet ik zeker. En nee, het is natuurlijk zeker niet makkelijk. Vooral in het begin ben je extreem afhankelijk van je partner, maar daar stel je je als stel van te voren samen ook wel op in en als de relatie goed zit, dan overleef je dat wel. Zo niet, dan heb je het iig geprobeerd! En een tijd in het buitenland is op zich nooit een verkeerde ervaring denk ik. Je kunt beter spijt hebben van iets wat je geprobeerd hebt, dan van iets wat je niet geprobeerd hebt. Succes!
Ik overweeg namelijk zelf om voor mijn vriend naar het buitenland te verhuizen en merk dat ik veel bezig ben met voors en tegens afwikken, vragen als: wat moet ik daar doen? wat als het tussen ons niet goed gaat? hoe gaat mijn leven eruit zien? hoe maak ik vrienden? Kortom, vrijwel alles wat jullie net ook bespreken...
Off topic voor Lotta (ik hoop dat TO dat niet erg vind):
Mijn tip is om er niet al te lang bij stil te staan. Ik heb zelf ook bijna een jaar getwijfeld en me dezelfde vragen gesteld: wat moet ik doen, kan ik wel een baan vinden, hoe maak ik nieuwe vrienden, zal het leuk worden, wat als het uit gaat etc. Op een gegeven moment heb ik gewoon gedacht, ik ga het NU proberen en als het me niet bevalt, als ik er diep ongelukkig ben/blijf of als de relatie uitgaat, dan ben ik zo weer terug. De andere optie was om de relatie te verbreken en in NL te blijven en dan misschien altijd wel in mn achterhoofd te hebben gehad: waarom heb ik het niet geprobeerd en mijn droomman laten lopen....
Ik heb toen van de een op andere dag (nou ja, wel dus na een jaar denken) mn baan en huis opgezegd en ben naar het buitenland gegaan. En toen was de keus gemaakt en kon/hoefde ik er eindleijk niet meer over na te denken en toen moest ik daar wel wat doen. De taal leren, een baan zoeken, contacten opbouwen etc. En als het moet en je wilt het, dan lukt het ook altijd echt wel, dat weet ik zeker. En nee, het is natuurlijk zeker niet makkelijk. Vooral in het begin ben je extreem afhankelijk van je partner, maar daar stel je je als stel van te voren samen ook wel op in en als de relatie goed zit, dan overleef je dat wel. Zo niet, dan heb je het iig geprobeerd! En een tijd in het buitenland is op zich nooit een verkeerde ervaring denk ik. Je kunt beter spijt hebben van iets wat je geprobeerd hebt, dan van iets wat je niet geprobeerd hebt. Succes!
maandag 25 januari 2010 om 14:20
quote:MissShopping schreef op 25 januari 2010 @ 14:16:
[...]
Volgens mij heb je ook geen dertigers dilemma, maar heb je het gewoon erg zwaar in het buitenland en ben je misshcien ontevreden met je leven daar (geen baan, de taal nog niet machtig, geen vrienden, je partner die keihard werkt, je veel alleen bent daar) en ben je er ook nog eens achter gekomen dat jij en je partner beide andere toekomst ideeen hebben. Praat eens heel goed hierover met je partner zou ik zeggen, zonder ruzie en verwijten.
Zou je in Nederland eigenlijk wel thuis willen zitten? Zou de klaasieke rolverdeling daar geen punt zijn voor jou? Dan is het misschien een idee om met je partner in nederland te gaan wonen, zodat hij daar full-time kan werken en jij op zn minst je vrienden en familie om je heen hebt, en je niet zoals nu veel alleen bent.
[...]
Volgens mij heb je ook geen dertigers dilemma, maar heb je het gewoon erg zwaar in het buitenland en ben je misshcien ontevreden met je leven daar (geen baan, de taal nog niet machtig, geen vrienden, je partner die keihard werkt, je veel alleen bent daar) en ben je er ook nog eens achter gekomen dat jij en je partner beide andere toekomst ideeen hebben. Praat eens heel goed hierover met je partner zou ik zeggen, zonder ruzie en verwijten.
Zou je in Nederland eigenlijk wel thuis willen zitten? Zou de klaasieke rolverdeling daar geen punt zijn voor jou? Dan is het misschien een idee om met je partner in nederland te gaan wonen, zodat hij daar full-time kan werken en jij op zn minst je vrienden en familie om je heen hebt, en je niet zoals nu veel alleen bent.
maandag 25 januari 2010 om 14:29
Ik mag best parttime werke van hem en zoalng er nog geen kinderen zijn ook fulltime. Alleen hier kan het niet. Voor zijn carriere is buitenlandervaring zo ontzettend belangrijk, dat we dus absoluut niet in Nederland kunnen wonen nu. Hij wil echt helemaal naar de top, richting van raad van bestuur. Hij zegt dat al die toppers laat thuis komen, minstens 60 uur per week werken en dat ik bij mezelf moet nagaan of ik hiermee kan omgaan. Hoe doen die toppers dat dan met een gezin? Ik kan niet begrijpen dat je het gezins leven niet het allermooiste en belangrijkste in je leven vindt. je wil toch samen eten met vrouw en kinderen? Je wil je kids toch naar bed brengen? Misschien moet ik hier een topic over openen: topbanen combineren me gezinsleven. ben ik erg benieuwd naar.
maandag 25 januari 2010 om 14:40
quote:saskia26 schreef op 25 januari 2010 @ 14:29:
Ik mag best parttime werke van hem en zoalng er nog geen kinderen zijn ook fulltime.
Je mag (!) parttime werken, dat is lief van hem. Kom op zeg: je laat je toch niet door hem vertellen wat wel en niet mag.
Alleen hier kan het niet.
Hoezo kan je nu niet werken, je bijna overal ter wereld vrijwilligers werk doen.
Voor zijn carriere is buitenlandervaring zo ontzettend belangrijk, dat we dus absoluut niet in Nederland kunnen wonen nu.
Dat kan en is ook begrijpelijk.
Hij wil echt helemaal naar de top, richting van raad van bestuur. Hij zegt dat al die toppers laat thuis komen, minstens 60 uur per week werken en dat ik bij mezelf moet nagaan of ik hiermee kan omgaan.
Daar heeft hij een heel goed punt. Je vriend weet wat hij wil en hoe daar te kunnen komen. De top betekent hard werk, heel hard werken. Olympisch goud haal je ook niet met parttime trainen, dat is een "way of life". Zo ook voor je vriend. Maar bedenk jezelf of JIJ dit ook wil. Die werkweken worden absoluut niet minder, de impact van zijn carriere op jullie relatie wordt enkel groter.
Hoe doen die toppers dat dan met een gezin?
Die hebben meestal een vrouw die fulltime thuis is, aangevuld met kindermeisjes/au pairs. De vrouw vervult een representatieve rol door aan zijn zijde te staan in publieke optredens. Ze zorgt voor de nodige sociaal/zakelijke contacten zoals vrijwilligerswerk etc. Verder regelt en beslist zij een groot deel van de "thuis" zaken m.b.t. het gezin. Aangezien de topper hard en veel moet werken is de thuisouder de persoon die zich bekommert om de scholen, de ouderavonden, de sociale contacten etc.
Ik denk dat je vriend dit ook van jou verwacht. Als hij richting de top gaat hebben jullie het niet meer over het huishouden. Daar huur je iemand voor in zodat jij je met bovenstaande zaken bezig kan houden. Rest de vraag: wil jij zo'n leven?
Ik kan niet begrijpen dat je het gezins leven niet het allermooiste en belangrijkste in je leven vindt. je wil toch samen eten met vrouw en kinderen? Je wil je kids toch naar bed brengen?
Dat is jouw visie, niet per se die van anderen. Voor hem is carriere maken heel belangrijk (is zijn goed recht). Hij zoekt een vrouw die hem daarin maximaal ondersteunt. Jij zoekt iemand die samen met jou een gezin runt. Wezenlijke verschillen die je niet zomaar overbrugt. Hebben jullie het hier nooit eerder over gehad???
Misschien moet ik hier een topic over openen: topbanen combineren me gezinsleven. ben ik erg benieuwd naar.
En dan? Wat verandert dat aan jullie verschil van inzicht op de toekomst? Jij wil samen de kinderen verzorgen, hij wil dat jij die rol op je neemt zodat hij zich op zijn carriere kan storten.
Ik mag best parttime werke van hem en zoalng er nog geen kinderen zijn ook fulltime.
Je mag (!) parttime werken, dat is lief van hem. Kom op zeg: je laat je toch niet door hem vertellen wat wel en niet mag.
Alleen hier kan het niet.
Hoezo kan je nu niet werken, je bijna overal ter wereld vrijwilligers werk doen.
Voor zijn carriere is buitenlandervaring zo ontzettend belangrijk, dat we dus absoluut niet in Nederland kunnen wonen nu.
Dat kan en is ook begrijpelijk.
Hij wil echt helemaal naar de top, richting van raad van bestuur. Hij zegt dat al die toppers laat thuis komen, minstens 60 uur per week werken en dat ik bij mezelf moet nagaan of ik hiermee kan omgaan.
Daar heeft hij een heel goed punt. Je vriend weet wat hij wil en hoe daar te kunnen komen. De top betekent hard werk, heel hard werken. Olympisch goud haal je ook niet met parttime trainen, dat is een "way of life". Zo ook voor je vriend. Maar bedenk jezelf of JIJ dit ook wil. Die werkweken worden absoluut niet minder, de impact van zijn carriere op jullie relatie wordt enkel groter.
Hoe doen die toppers dat dan met een gezin?
Die hebben meestal een vrouw die fulltime thuis is, aangevuld met kindermeisjes/au pairs. De vrouw vervult een representatieve rol door aan zijn zijde te staan in publieke optredens. Ze zorgt voor de nodige sociaal/zakelijke contacten zoals vrijwilligerswerk etc. Verder regelt en beslist zij een groot deel van de "thuis" zaken m.b.t. het gezin. Aangezien de topper hard en veel moet werken is de thuisouder de persoon die zich bekommert om de scholen, de ouderavonden, de sociale contacten etc.
Ik denk dat je vriend dit ook van jou verwacht. Als hij richting de top gaat hebben jullie het niet meer over het huishouden. Daar huur je iemand voor in zodat jij je met bovenstaande zaken bezig kan houden. Rest de vraag: wil jij zo'n leven?
Ik kan niet begrijpen dat je het gezins leven niet het allermooiste en belangrijkste in je leven vindt. je wil toch samen eten met vrouw en kinderen? Je wil je kids toch naar bed brengen?
Dat is jouw visie, niet per se die van anderen. Voor hem is carriere maken heel belangrijk (is zijn goed recht). Hij zoekt een vrouw die hem daarin maximaal ondersteunt. Jij zoekt iemand die samen met jou een gezin runt. Wezenlijke verschillen die je niet zomaar overbrugt. Hebben jullie het hier nooit eerder over gehad???
Misschien moet ik hier een topic over openen: topbanen combineren me gezinsleven. ben ik erg benieuwd naar.
En dan? Wat verandert dat aan jullie verschil van inzicht op de toekomst? Jij wil samen de kinderen verzorgen, hij wil dat jij die rol op je neemt zodat hij zich op zijn carriere kan storten.
maandag 25 januari 2010 om 14:41
quote:saskia26 schreef op 25 januari 2010 @ 14:29:
Ik mag best parttime werke van hem en zoalng er nog geen kinderen zijn ook fulltime. Alleen hier kan het niet. Voor zijn carriere is buitenlandervaring zo ontzettend belangrijk, dat we dus absoluut niet in Nederland kunnen wonen nu. Hij wil echt helemaal naar de top, richting van raad van bestuur. Hij zegt dat al die toppers laat thuis komen, minstens 60 uur per week werken en dat ik bij mezelf moet nagaan of ik hiermee kan omgaan. Hoe doen die toppers dat dan met een gezin? Ik kan niet begrijpen dat je het gezins leven niet het allermooiste en belangrijkste in je leven vindt. je wil toch samen eten met vrouw en kinderen? Je wil je kids toch naar bed brengen? Misschien moet ik hier een topic over openen: topbanen combineren me gezinsleven. ben ik erg benieuwd naar.Ik denk dat jij daar 'n heel verkeerd beeld van hebt. Je hebt carriere mensen (m/v) die hun werk bovenaan hun prioriteitenlijstje hebben staan. Zij houden ongetwijfeld wel van hu partner en eventuele kids, maar vinden 'n paar uur per week qualitytime met hen gewoon genoeg. Als je iemand zoekt die gezin boven (of gelijk aan) werk stelt, dan zit je in elk geval niet bij de juiste man.
Ik mag best parttime werke van hem en zoalng er nog geen kinderen zijn ook fulltime. Alleen hier kan het niet. Voor zijn carriere is buitenlandervaring zo ontzettend belangrijk, dat we dus absoluut niet in Nederland kunnen wonen nu. Hij wil echt helemaal naar de top, richting van raad van bestuur. Hij zegt dat al die toppers laat thuis komen, minstens 60 uur per week werken en dat ik bij mezelf moet nagaan of ik hiermee kan omgaan. Hoe doen die toppers dat dan met een gezin? Ik kan niet begrijpen dat je het gezins leven niet het allermooiste en belangrijkste in je leven vindt. je wil toch samen eten met vrouw en kinderen? Je wil je kids toch naar bed brengen? Misschien moet ik hier een topic over openen: topbanen combineren me gezinsleven. ben ik erg benieuwd naar.Ik denk dat jij daar 'n heel verkeerd beeld van hebt. Je hebt carriere mensen (m/v) die hun werk bovenaan hun prioriteitenlijstje hebben staan. Zij houden ongetwijfeld wel van hu partner en eventuele kids, maar vinden 'n paar uur per week qualitytime met hen gewoon genoeg. Als je iemand zoekt die gezin boven (of gelijk aan) werk stelt, dan zit je in elk geval niet bij de juiste man.
maandag 25 januari 2010 om 14:43
quote:saskia26 schreef op 25 januari 2010 @ 14:19:
Hij was gisteren zo onredelijk....Ik wou dat hij dat zelf inzag. Maar toch kan ik alles wat we hebben opgebpuwd niet zo maar weggooien.We hebben ook leuke tijden gehad. Ik geef het nog een paar weken de kans...
Misschien vindt hij jou ook onredelijk. Je bent hem gevolgd naar het buitenland, je weet van zijn carriereplannen. Je weet wat de gevolgen voor jouw carriere/levensinvulling zijn. En nu wil je dit ineens niet meer (in zijn ogen).
Neemt niet weg dat ik zijn opmerkingen over "je bent een dure huishoudster" ronduit achterlijk vind.
Verder:jullie hebben leuke tijden gehad? Dus? Het gaat om de toekomst, is daar ruimte voor leuke tijden, voor invulling van het leven waar jullie je beiden in kunnen vinden? Zo niet, dan doet het er niet toe wat je voor leuke tijden hebt gehad.
Hij was gisteren zo onredelijk....Ik wou dat hij dat zelf inzag. Maar toch kan ik alles wat we hebben opgebpuwd niet zo maar weggooien.We hebben ook leuke tijden gehad. Ik geef het nog een paar weken de kans...
Misschien vindt hij jou ook onredelijk. Je bent hem gevolgd naar het buitenland, je weet van zijn carriereplannen. Je weet wat de gevolgen voor jouw carriere/levensinvulling zijn. En nu wil je dit ineens niet meer (in zijn ogen).
Neemt niet weg dat ik zijn opmerkingen over "je bent een dure huishoudster" ronduit achterlijk vind.
Verder:jullie hebben leuke tijden gehad? Dus? Het gaat om de toekomst, is daar ruimte voor leuke tijden, voor invulling van het leven waar jullie je beiden in kunnen vinden? Zo niet, dan doet het er niet toe wat je voor leuke tijden hebt gehad.
maandag 25 januari 2010 om 14:46
quote:saskia26 schreef op 25 januari 2010 @ 14:29:
Ik mag best parttime werke van hem en zoalng er nog geen kinderen zijn ook fulltime. Alleen hier kan het niet. Voor zijn carriere is buitenlandervaring zo ontzettend belangrijk, dat we dus absoluut niet in Nederland kunnen wonen nu. Hij wil echt helemaal naar de top, richting van raad van bestuur. Hij zegt dat al die toppers laat thuis komen, minstens 60 uur per week werken en dat ik bij mezelf moet nagaan of ik hiermee kan omgaan. Hoe doen die toppers dat dan met een gezin? Ik kan niet begrijpen dat je het gezins leven niet het allermooiste en belangrijkste in je leven vindt. je wil toch samen eten met vrouw en kinderen? Je wil je kids toch naar bed brengen? Misschien moet ik hier een topic over openen: topbanen combineren me gezinsleven. ben ik erg benieuwd naar.
Pardon?? Je mág werken van hem?
En over dat gezinsleven..hebben jullie dat nooit besproken, vóórdat jullie weggingen of überhaubt toen de relatie serieuze vormen begon aan te nemen?
Ik mag best parttime werke van hem en zoalng er nog geen kinderen zijn ook fulltime. Alleen hier kan het niet. Voor zijn carriere is buitenlandervaring zo ontzettend belangrijk, dat we dus absoluut niet in Nederland kunnen wonen nu. Hij wil echt helemaal naar de top, richting van raad van bestuur. Hij zegt dat al die toppers laat thuis komen, minstens 60 uur per week werken en dat ik bij mezelf moet nagaan of ik hiermee kan omgaan. Hoe doen die toppers dat dan met een gezin? Ik kan niet begrijpen dat je het gezins leven niet het allermooiste en belangrijkste in je leven vindt. je wil toch samen eten met vrouw en kinderen? Je wil je kids toch naar bed brengen? Misschien moet ik hier een topic over openen: topbanen combineren me gezinsleven. ben ik erg benieuwd naar.
Pardon?? Je mág werken van hem?
En over dat gezinsleven..hebben jullie dat nooit besproken, vóórdat jullie weggingen of überhaubt toen de relatie serieuze vormen begon aan te nemen?
maandag 25 januari 2010 om 15:48
quote:saskia26 schreef op 25 januari 2010 @ 13:26:
Ja hij wil gewoon traditionele rolverdeling volgens mij. En als ik niet of parttime werk wil ik natuurlijk wel meer in het huishouden doen maar zal nooit mijn grootste hobby worden. Hij deelt zijn salaris met me en vindt dus dat hij er ook wat voor terug mag krijgen. Hij zegt inderdaad soms dat hij me maar duur vindt.k zeg het niet snel. Sterker, ik zeg het eigenlijk nooit. Maar nu dan toch: doe jezelf een lol, WEGWEZEN!
Ja hij wil gewoon traditionele rolverdeling volgens mij. En als ik niet of parttime werk wil ik natuurlijk wel meer in het huishouden doen maar zal nooit mijn grootste hobby worden. Hij deelt zijn salaris met me en vindt dus dat hij er ook wat voor terug mag krijgen. Hij zegt inderdaad soms dat hij me maar duur vindt.k zeg het niet snel. Sterker, ik zeg het eigenlijk nooit. Maar nu dan toch: doe jezelf een lol, WEGWEZEN!
dinsdag 26 januari 2010 om 01:22
Als ik ergens voor ga, dan ga ik ergens voor. het zit dus wel heel diep bij mij hoor. Maar ik word continue heen en weer geslingerd met "ja ik wil echt met hem verder" en "nee, wat is het een zak". Iedere lullige opmerking, elk lief gebaar, ik slinger van ja naar nee.Ik heb trouwens ook een academische studie af. Iets wat je niet zomaar voor altijd aan de kant zet. En we zitten in de buurt van Mexico.Ik wil het ware land niet zeggen om toch enige privay te waarborgen.
dinsdag 26 januari 2010 om 09:32
quote:saskia26 schreef op 26 januari 2010 @ 01:22:
Als ik ergens voor ga, dan ga ik ergens voor. het zit dus wel heel diep bij mij hoor.
Moet je wel iéts beslissen, niet enkel erover twijfelen...
Maar ik word continue heen en weer geslingerd met "ja ik wil echt met hem verder" en "nee, wat is het een zak". Iedere lullige opmerking, elk lief gebaar, ik slinger van ja naar nee.
Wil je zo verder de rest van je leven? Hoe zie je jezelf over 10 jaar? En niet de fout maken dat je denkt dat hij vast wel verandert....
Ik heb trouwens ook een academische studie af. Iets wat je niet zomaar voor altijd aan de kant zet.
Wil je daar ook echt iets mee of wil je gewoon "iets" doen (niks mis mee hoor, maar gewoon een vraag).
En we zitten in de buurt van Mexico.Ik wil het ware land niet zeggen om toch enige privay te waarborgen.
Logisch
doe alsof je weer 26 bent, toen kon je wél beslissingen nemen zeg je. Daarbij liggen de feiten op tafel: hij zoekt een huisvrouw/trofeewife die op haar beurt in ZIJN carriere investeert. Jouw rol is zorgen voor het gezin terwijl hij een topcarriere opbouwt.
Niets mis mee, maar jij wil dat niet. Jij wil zelf een carriere (iig niet je studie aan de kant gooien) en SAMEN een gezin runnen. Zeer essentiële visies op jullie nabije toekomst.
Ik zou een goed gesprek aangaan, de kaarten op tafel leggen en de consequenties nemen. Check de feiten en schat de gevolgen van je keuzes is. Daarna een beslissing nemen. Dat moet je op een gegeven moment DOEN. Niet meer over zeuren, niet meer zagen, niet meer nadenken maar doen. Als je blijft twijfelen is je leven voorbij voor je het weet en gebeurt er in ieder geval NIETS.
Je hebt je eigen leven in de hand en het lijkt me dat je niet over 20 jaar wil zitten jammeren over het NIET maken van een keuze. Niets zo vervelend als mensen die enkel kunnen verzuchten: "had ik maar... "
Succes met belissen!
Als ik ergens voor ga, dan ga ik ergens voor. het zit dus wel heel diep bij mij hoor.
Moet je wel iéts beslissen, niet enkel erover twijfelen...
Maar ik word continue heen en weer geslingerd met "ja ik wil echt met hem verder" en "nee, wat is het een zak". Iedere lullige opmerking, elk lief gebaar, ik slinger van ja naar nee.
Wil je zo verder de rest van je leven? Hoe zie je jezelf over 10 jaar? En niet de fout maken dat je denkt dat hij vast wel verandert....
Ik heb trouwens ook een academische studie af. Iets wat je niet zomaar voor altijd aan de kant zet.
Wil je daar ook echt iets mee of wil je gewoon "iets" doen (niks mis mee hoor, maar gewoon een vraag).
En we zitten in de buurt van Mexico.Ik wil het ware land niet zeggen om toch enige privay te waarborgen.
Logisch
doe alsof je weer 26 bent, toen kon je wél beslissingen nemen zeg je. Daarbij liggen de feiten op tafel: hij zoekt een huisvrouw/trofeewife die op haar beurt in ZIJN carriere investeert. Jouw rol is zorgen voor het gezin terwijl hij een topcarriere opbouwt.
Niets mis mee, maar jij wil dat niet. Jij wil zelf een carriere (iig niet je studie aan de kant gooien) en SAMEN een gezin runnen. Zeer essentiële visies op jullie nabije toekomst.
Ik zou een goed gesprek aangaan, de kaarten op tafel leggen en de consequenties nemen. Check de feiten en schat de gevolgen van je keuzes is. Daarna een beslissing nemen. Dat moet je op een gegeven moment DOEN. Niet meer over zeuren, niet meer zagen, niet meer nadenken maar doen. Als je blijft twijfelen is je leven voorbij voor je het weet en gebeurt er in ieder geval NIETS.
Je hebt je eigen leven in de hand en het lijkt me dat je niet over 20 jaar wil zitten jammeren over het NIET maken van een keuze. Niets zo vervelend als mensen die enkel kunnen verzuchten: "had ik maar... "
Succes met belissen!
