Relaties
alle pijlers
destructieve relaties
zondag 25 augustus 2019 10:03
Ik ben zwanger van mijn vriend. We zijn nog maar een jaar samen. Dit was heel dom van mij, maar hier wil ik het niet over hebben omdat ik dit zelf wel besef. Onze ruzies zijn heel destructief. Meestal begint de ruzie over iets klein. Ik wil dan mijn gevoelens uiten over iets , maar dit wordt dan geminimaliseerd door mijn vriend of hij reageert er niet serieus op. Ik voel me dan niet serieus genomen en onbelangrijk. Dit ligt bij mij heel gevoelig en daarom word ik dan wat emotioneler. Ik probeer dan via berichten en via een gesprek steeds opnieuw uit te leggen hoe ik me voel en wat er me stoort. Mijn vriend reageert dan overschillig en koel. Hij vindt het overdreven en niet de moeite om op in te gaan. Hierdoor word ik boos en worden mijn berichten ook heftiger. Op het einde reageert hij gewoon niet meer. Dit kan een dag of enkele dagen aanslepen. Dan beseft hij dat hij fout is en kunnen we ineens wel heel serieus praten. Dit patroon is al een tijdje aan de gang en ik merk dat ik het niet meer trek. Ik vind het kinderachtig om elke kleine ruzie zo te voeren. Ik heb ook al geprobeerd om hem van bij het begin een tijdje gerust te laten en dit werkt wel, maar het kan toch niet de bedoeling zijn om elke kleine ruzie op te lossen door elkaar een paar dagen gerust te laten. Daarbij vind ik ook dat ik recht heb om mijn gevoelens te uiten en serieus genomen te worden.
maandag 26 augustus 2019 15:34
Jeetje. Alsof vrouwtjes die aangeleerd worden om lekker over zich heen te laten lopen van jongs af aan en gewoon mooi moeten wezen en hun bek houden niet als een écht ding erg genoeg is; adviseer jij dat ook nog eens.tantejans schreef: ↑26-08-2019 08:33Als er een kind komt zul je sowieso moeten leren dat jouw gevoelens toch soms even wat minder belangrijk zijn.
Ik zou je het advies willen geven om toch te gaan oefenen met meer verdragen.
Dus niet meteen begrip eisen van hem, gewoon rustig blijven, zélf eerst verwerken van de emoties en pas daarna praten met hem...vaak zal het dan niet eens meer nodig zijn.
Niet klagen, maar dragen.
En dan dus ook ongeacht of hij goed is of fout.
Ze moet dus tijdens haar zwangerschap, boze stampvoetende peuterbuien van haar partner slikken en pikken?
Waarom?
Als de baby huilt vanwege vieze luier; dan loopt hij ook gewoon voor dagen weg ofzo?
Ik snap je onderbouwing niet waarom zij dit zou moeten doen. Ze hoeft geen hol. Hij moet fatsoenlijk leren communiceren. Maar nee gewoon als een deurmat niks zeggen, en als een braaf deurmatje ja en amen zeggen komt vast alles goed van! Een kind groeit altijd toppie op wanneer pappa mamma niet respecteert en mamma een soort ja-knikkende van binnen huilende schaduw op de achtergrond is die nooit haar eigen mening of ding heeft mogen doen maar wel continu álles voor iedereen doet als een slaaf omdat ze eeuwig en altijd; Niet moet klagen maar moet dragen...
Hoe kom je er bij...
maandag 26 augustus 2019 15:34
Jeetje. Alsof vrouwtjes die aangeleerd worden om lekker over zich heen te laten lopen van jongs af aan en gewoon mooi moeten wezen en hun bek houden niet als een écht ding erg genoeg is; adviseer jij dat ook nog eens.tantejans schreef: ↑26-08-2019 08:33Als er een kind komt zul je sowieso moeten leren dat jouw gevoelens toch soms even wat minder belangrijk zijn.
Ik zou je het advies willen geven om toch te gaan oefenen met meer verdragen.
Dus niet meteen begrip eisen van hem, gewoon rustig blijven, zélf eerst verwerken van de emoties en pas daarna praten met hem...vaak zal het dan niet eens meer nodig zijn.
Niet klagen, maar dragen.
En dan dus ook ongeacht of hij goed is of fout.
Ze moet dus tijdens haar zwangerschap, boze stampvoetende peuterbuien van haar partner slikken en pikken?
Waarom?
Als de baby huilt vanwege vieze luier; dan loopt hij ook gewoon voor dagen weg ofzo?
Ik snap je onderbouwing niet waarom zij dit zou moeten doen. Ze hoeft geen hol. Hij moet fatsoenlijk leren communiceren. Maar nee gewoon als een deurmat niks zeggen, en als een braaf deurmatje ja en amen zeggen komt vast alles goed van! Een kind groeit altijd toppie op wanneer pappa mamma niet respecteert en mamma een soort ja-knikkende van binnen huilende schaduw op de achtergrond is die nooit haar eigen mening of ding heeft mogen doen maar wel continu álles voor iedereen doet als een slaaf omdat ze eeuwig en altijd; Niet moet klagen maar moet dragen...
Hoe kom je er bij...
maandag 26 augustus 2019 15:47
Je houdt het patroon zelf in stand.
Waarom ligt het zo gevoelig bij jou?
Want je schrijft in je op dat het gevoelig ligt als je je onbelangrijk voelt en niet serieus genomen.
Maar daarmee zeg je dus eigenlijk over jezelf dat je je de dingen meer aantrekt dan gemiddeld.
Ook schrijf je dat je vindt dat je het recht hebt om je gevoelens te uiten.
Ik zou daar eens goed over nadenken.
Heeft het uiten van emoties überhaupt iets te maken met recht?
Zelf heb ik geleerd dat het uiten van emoties allerlei valkuilen kan hebben.
Je moet ten alle tijden je eigen emoties reguleren, hoe dan ook.
Er is geen andere manier, tenzij je ontoerekeningsvatbaar bent.
Waarom vindt je het dom van jezelf?
Een van de eerste regels waar je mee begint en direct veroordeel je jezelf.
Waarom zo hard?
Waarom zo zwart-wit?
Ik snap dat je misschien de harde oordelen van de viva forummers voor wilt zijn...
Maar dan schrijf je in een andere post weer heel stoer dat het je niet uitmaakt om het kind in je eentje op te voeden en ik heb moeite om dat te geloven.
Het lijkt mij veel logischer dat je een beetje bang bent.
Je wordt voor het eerst moeder, dat is heel wat!
En je moet niet vergeten dat je altijd met de vader te maken zult moeten hebben.
Hij zal voortaan voor altijd deel uitmaken van je leven
Daarom vind ik het geen gek idee om eerst te proberen om in eerste instantie tóch een relatie op te bouwen met hem.
Uit elkaar gaan kan namelijk altijd nog.
Waarom ligt het zo gevoelig bij jou?
Want je schrijft in je op dat het gevoelig ligt als je je onbelangrijk voelt en niet serieus genomen.
Maar daarmee zeg je dus eigenlijk over jezelf dat je je de dingen meer aantrekt dan gemiddeld.
Ook schrijf je dat je vindt dat je het recht hebt om je gevoelens te uiten.
Ik zou daar eens goed over nadenken.
Heeft het uiten van emoties überhaupt iets te maken met recht?
Zelf heb ik geleerd dat het uiten van emoties allerlei valkuilen kan hebben.
Je moet ten alle tijden je eigen emoties reguleren, hoe dan ook.
Er is geen andere manier, tenzij je ontoerekeningsvatbaar bent.
Waarom vindt je het dom van jezelf?
Een van de eerste regels waar je mee begint en direct veroordeel je jezelf.
Waarom zo hard?
Waarom zo zwart-wit?
Ik snap dat je misschien de harde oordelen van de viva forummers voor wilt zijn...
Maar dan schrijf je in een andere post weer heel stoer dat het je niet uitmaakt om het kind in je eentje op te voeden en ik heb moeite om dat te geloven.
Het lijkt mij veel logischer dat je een beetje bang bent.
Je wordt voor het eerst moeder, dat is heel wat!
En je moet niet vergeten dat je altijd met de vader te maken zult moeten hebben.
Hij zal voortaan voor altijd deel uitmaken van je leven
Daarom vind ik het geen gek idee om eerst te proberen om in eerste instantie tóch een relatie op te bouwen met hem.
Uit elkaar gaan kan namelijk altijd nog.
maandag 26 augustus 2019 16:03
Omdat to schrijft dat de ruzies telkens beginnen met iets kleins.Hopseflopsje schreef: ↑26-08-2019 15:34Jeetje. Alsof vrouwtjes die aangeleerd worden om lekker over zich heen te laten lopen van jongs af aan en gewoon mooi moeten wezen en hun bek houden niet als een écht ding erg genoeg is; adviseer jij dat ook nog eens.
Ze moet dus tijdens haar zwangerschap, boze stampvoetende peuterbuien van haar partner slikken en pikken?
Waarom?
Als de baby huilt vanwege vieze luier; dan loopt hij ook gewoon voor dagen weg ofzo?
Ik snap je onderbouwing niet waarom zij dit zou moeten doen. Ze hoeft geen hol. Hij moet fatsoenlijk leren communiceren. Maar nee gewoon als een deurmat niks zeggen, en als een braaf deurmatje ja en amen zeggen komt vast alles goed van! Een kind groeit altijd toppie op wanneer pappa mamma niet respecteert en mamma een soort ja-knikkende van binnen huilende schaduw op de achtergrond is die nooit haar eigen mening of ding heeft mogen doen maar wel continu álles voor iedereen doet als een slaaf omdat ze eeuwig en altijd; Niet moet klagen maar moet dragen...
Hoe kom je er bij...
En je moet gewoon niet tig Whatsapp-berichten gaan sturen naar iemand en verwachten dat die ander je daardoor beter begrijpt, dus in die zin: even een aantal uren verdragen en jezelf reguleren en dan daarna rustig het gesprek aangaan met je emoties en gedachten op 1 lijn.
Ik snap je punt hoor: niet klagen maar dragen klinkt hard.
Maar als je dat als uitgangspunt neemt dan helpt dat soms om even met beide benen stevig op de grond te komen en van daaruit een weldoordachte beslissing te nemen.
Ook las ik je post pas nadat ik mijn vorige post geplaatst had, die bedoeld was om mijn eerdere post die jij gequoot hebt te nuanceren.
Ik hoop dat je snapt dat het absoluut niet mijn intentie was om te zeggen dat een vrouw maar een soort van voetveeg moet zijn.
maandag 26 augustus 2019 19:05
Ik vind het gewoon wel belangrijk dat je emoties kan uiten en delen en ik ben ook een heel gevoelig persoon. Ik vind dat allemaal heel belangrijk en ik vind het spijtig als een partner dit continu afweert. Ik ben daarbij ook echt geen dramaqueen. Het lijkt eerder dat ik dit word omdat ik zoveel weerstand ervaar. Ik wilde inderdaad de lezers een beetje voor zijn omdat ik weet dat mensen heel snel oordelen terwijl ze nooit in mijn schoenen hebben gestaan. Ik ben inderdaad bang om alleen een kind op te voeden, maar nog veel banger om een kind op te voeden met iemand die me niet respecteert en mij niet naar waarde schat. Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Ik ga ook mijn best doen om er iets van te maken, maar ik moet toch ook wel waken over mijn grenzen want anders hou ik zoals je zelf zegt, zelf het patroon in stand.tantejans schreef: ↑26-08-2019 15:47Je houdt het patroon zelf in stand.
Waarom ligt het zo gevoelig bij jou?
Want je schrijft in je op dat het gevoelig ligt als je je onbelangrijk voelt en niet serieus genomen.
Maar daarmee zeg je dus eigenlijk over jezelf dat je je de dingen meer aantrekt dan gemiddeld.
Ook schrijf je dat je vindt dat je het recht hebt om je gevoelens te uiten.
Ik zou daar eens goed over nadenken.
Heeft het uiten van emoties überhaupt iets te maken met recht?
Zelf heb ik geleerd dat het uiten van emoties allerlei valkuilen kan hebben.
Je moet ten alle tijden je eigen emoties reguleren, hoe dan ook.
Er is geen andere manier, tenzij je ontoerekeningsvatbaar bent.
Waarom vindt je het dom van jezelf?
Een van de eerste regels waar je mee begint en direct veroordeel je jezelf.
Waarom zo hard?
Waarom zo zwart-wit?
Ik snap dat je misschien de harde oordelen van de viva forummers voor wilt zijn...
Maar dan schrijf je in een andere post weer heel stoer dat het je niet uitmaakt om het kind in je eentje op te voeden en ik heb moeite om dat te geloven.
Het lijkt mij veel logischer dat je een beetje bang bent.
Je wordt voor het eerst moeder, dat is heel wat!
En je moet niet vergeten dat je altijd met de vader te maken zult moeten hebben.
Hij zal voortaan voor altijd deel uitmaken van je leven
Daarom vind ik het geen gek idee om eerst te proberen om in eerste instantie tóch een relatie op te bouwen met hem.
Uit elkaar gaan kan namelijk altijd nog.
maandag 26 augustus 2019 19:10
Ze moet dus tijdens haar zwangerschap, boze stampvoetende peuterbuien van haar partner slikken en pikken?
Waarom?
Als de baby huilt vanwege vieze luier; dan loopt hij ook gewoon voor dagen weg ofzo?
Hij moet fatsoenlijk leren communiceren. Maar nee gewoon als een deurmat niks zeggen, en als een braaf deurmatje ja en amen zeggen komt vast alles goed van! Een kind groeit altijd toppie op wanneer pappa mamma niet respecteert en mamma een soort ja-knikkende van binnen huilende schaduw op de achtergrond is die nooit haar eigen mening of ding heeft mogen doen maar wel continu álles voor iedereen doet als een slaaf omdat ze eeuwig en altijd; Niet moet klagen maar moet dragen...
Hier ben ik het helemaal mee eens. Dat wil ik dus absoluut vermijden.
Waarom?
Als de baby huilt vanwege vieze luier; dan loopt hij ook gewoon voor dagen weg ofzo?
Hij moet fatsoenlijk leren communiceren. Maar nee gewoon als een deurmat niks zeggen, en als een braaf deurmatje ja en amen zeggen komt vast alles goed van! Een kind groeit altijd toppie op wanneer pappa mamma niet respecteert en mamma een soort ja-knikkende van binnen huilende schaduw op de achtergrond is die nooit haar eigen mening of ding heeft mogen doen maar wel continu álles voor iedereen doet als een slaaf omdat ze eeuwig en altijd; Niet moet klagen maar moet dragen...
Hier ben ik het helemaal mee eens. Dat wil ik dus absoluut vermijden.
maandag 26 augustus 2019 19:56
Kijk dan eerst eens gelijkwaardig naar hem. Je vindt dat hij fout is. Niet jij. Maar hij. Dat zeg je tenminste in je OP: dan ziet hij in dat hij fout is.lina1234567 schreef: ↑25-08-2019 18:31Bedankt voor de reacties! Ik ben 35 jaar. Het gaat er ook om dat mijn vriend veel beter is in praten dan luisteren en dat hij in ruzies ook geen moeite wil doen om mijn kant te horen... Ik vind gelijkwaardigheid in een relatie heel belangrijk.
Wat kun jíj misschien anders doen? Constructiever? Je blijft iets doen wat niet werkt. Wat werkt wél? Probeer eerst eens te kijken naar wat je zelf anders aan zou kunnen pakken. Zijn gedrag triggert jou, maar andersom ook.
