Relaties
alle pijlers
droomkasteel in duigen
maandag 19 mei 2008 om 07:44
Heb met mijn partner 7 jaar een hechte relatie. Ups en downs. Maar kwamer er telkens weer uit. Sinds kort ben ik mijn vader verloren en dacht steun van hem te krijgen.
Maar mijn beste vriendin vond ons niet meer bij elkaar passen en wist hem te verleiden. Ze hebben gezoend en elkaar een paar keer getroffen. Mijn gevoel van hechte band is kapot, maar probeerde ondanks dat het gevoel weer te lijmen. Wilde in therapie gaan en hij niet. nu heb ik vanmorge de relatie gebroken. nu wil hij wel in therapie. hij heeft nog hoop. ik ben moe en heb zoveel aan mijn hoofd dat ik niet meer weet wat te doen. Als ik blijf voel ik me dom, geen respect heb voor me zelf. Als ik zie wat wij samen hebben bereikt in die 7 jaar kan ik super trots zijn op ons. En die "vriendin" kan ik wel schieten, dat ze mijn droom kasteel heeft verwoest. hoe kan ze dat doen, geen gevoel...
Wilde even time out nemen, maar weet niet waar ik heen moet. Wil in mijn eigen huisje blijven. En dit is al aan bezig sinds 29 mrt. Zolang ben ik al aant proberen en vergeten en plaatsen, maar weet niet hoe. Telkens ruzie om niks, lijk wel vol te zitten met woede van alles wat is gebeurd. Eerst het overlijden van mijn vader, en daarna me bezeikt voelden door mijn partner en vriendin. En hij heeft zon spijt.
Kan iemand me raad geven, ben zo moe
Maar mijn beste vriendin vond ons niet meer bij elkaar passen en wist hem te verleiden. Ze hebben gezoend en elkaar een paar keer getroffen. Mijn gevoel van hechte band is kapot, maar probeerde ondanks dat het gevoel weer te lijmen. Wilde in therapie gaan en hij niet. nu heb ik vanmorge de relatie gebroken. nu wil hij wel in therapie. hij heeft nog hoop. ik ben moe en heb zoveel aan mijn hoofd dat ik niet meer weet wat te doen. Als ik blijf voel ik me dom, geen respect heb voor me zelf. Als ik zie wat wij samen hebben bereikt in die 7 jaar kan ik super trots zijn op ons. En die "vriendin" kan ik wel schieten, dat ze mijn droom kasteel heeft verwoest. hoe kan ze dat doen, geen gevoel...
Wilde even time out nemen, maar weet niet waar ik heen moet. Wil in mijn eigen huisje blijven. En dit is al aan bezig sinds 29 mrt. Zolang ben ik al aant proberen en vergeten en plaatsen, maar weet niet hoe. Telkens ruzie om niks, lijk wel vol te zitten met woede van alles wat is gebeurd. Eerst het overlijden van mijn vader, en daarna me bezeikt voelden door mijn partner en vriendin. En hij heeft zon spijt.
Kan iemand me raad geven, ben zo moe
maandag 19 mei 2008 om 09:16
Hmm Ik weet wat je voelt (helaas) en kan je alleen adviseren om time out te nemen. Probeer te slapen, desnoods met behulp van een pilletje. En kijk dan of je het kunt opbrengen met hem te praten. Dit gaat niet zomaar over, je moet het tijd geven. En die vriendin, sja. Dat is gewoon weer een sneu geval die jaloers is op andermans geluk. Geen aandacht meer aan besteden, dat is ze niet waard.
maandag 19 mei 2008 om 09:16
Je bent doodop van alles en dan kun je geen goede beslissingen nemen.
Ga tijdens je time out gewoon eerst eens uitrusten. Kan hij niet een weekje ergens gaan overnachten?
Dan kun je nog eens met je vriend praten en misschien zie je de dingen dan wat helderder.
Waarom zou je eigenlijk met hem in therapie willen gaan? Wat wil je daarmee bereiken?
Het overlijden van je vader is nog heel recent. Ook daardoor ben je heel erg uitgeput. In ieder geval emotioneel en waarschijnlijk ook lichamelijk.
Er zijn heftige dingen gebeurd in je leven. Doe het vooral rustig aan, beslissingen hoeven niet direct genomen te worden en voor lang niet alles is een directe oplossing.
Ga tijdens je time out gewoon eerst eens uitrusten. Kan hij niet een weekje ergens gaan overnachten?
Dan kun je nog eens met je vriend praten en misschien zie je de dingen dan wat helderder.
Waarom zou je eigenlijk met hem in therapie willen gaan? Wat wil je daarmee bereiken?
Het overlijden van je vader is nog heel recent. Ook daardoor ben je heel erg uitgeput. In ieder geval emotioneel en waarschijnlijk ook lichamelijk.
Er zijn heftige dingen gebeurd in je leven. Doe het vooral rustig aan, beslissingen hoeven niet direct genomen te worden en voor lang niet alles is een directe oplossing.
maandag 19 mei 2008 om 09:24
Nou Lady, lekkere vent heb je. Nú wil hij wel in therapie. Ja tuurlijk, maar niet om aan zichzelf te werken waarschijnlijk, alleen om jou terug te krijgen en dat is geen motivatie natuurlijk als hij het eerst niet nodig vond. Wat is er dan veranderd in de tussentijd? Therapie helpt alleen als hij zelf ziet dat er een probleem is of was waar ook hij aan moet werken. Anders heeft die hele therapie voor geen meter zin.
Inderdaad meid, zoals Bloesem al schreef, slapen, uitrusten, dat zal je nu gaan helpen. Als je zo moe bent als jij nu kun je ook geen beslissingen nemen. Dus eerst maar eens naar de huisarts en vragen wat je kunt doen om weer goed te slapen. Nu ben je niet in staat om beslissingen te nemen. Neem die ook niet nu. Als je vriend je echt zo graag terug wil dan kan hij nog wel eventjes wachten. Eerst maar kijken of jij hem nog wel terug wil als je je verstand weer bij elkaar hebt.
Je schrijft dat je vriend en jij zoveel bereikt hebben in zeven jaar. Dat maakt me nieuwsgierig. Hoe bedoel je dat? Klinkt een beetje als een soort wedstrijd die jullie gespeeld hebben. Of begrijp ik dat nou verkeerd?
Kitty E. wat erg dat jij ook zo verdrietig bent meisje. Heb je al ergens een topic geopend? Heb ik jou al ergens kunnen troosten? Zo niet dan doe ik het even hier ok? lieve schat, wat verschrikkelijk allemaal voor je. Kun je je ei kwijt of wil je het er liever niet over hebben?
Inderdaad meid, zoals Bloesem al schreef, slapen, uitrusten, dat zal je nu gaan helpen. Als je zo moe bent als jij nu kun je ook geen beslissingen nemen. Dus eerst maar eens naar de huisarts en vragen wat je kunt doen om weer goed te slapen. Nu ben je niet in staat om beslissingen te nemen. Neem die ook niet nu. Als je vriend je echt zo graag terug wil dan kan hij nog wel eventjes wachten. Eerst maar kijken of jij hem nog wel terug wil als je je verstand weer bij elkaar hebt.
Je schrijft dat je vriend en jij zoveel bereikt hebben in zeven jaar. Dat maakt me nieuwsgierig. Hoe bedoel je dat? Klinkt een beetje als een soort wedstrijd die jullie gespeeld hebben. Of begrijp ik dat nou verkeerd?
Kitty E. wat erg dat jij ook zo verdrietig bent meisje. Heb je al ergens een topic geopend? Heb ik jou al ergens kunnen troosten? Zo niet dan doe ik het even hier ok? lieve schat, wat verschrikkelijk allemaal voor je. Kun je je ei kwijt of wil je het er liever niet over hebben?
maandag 19 mei 2008 om 15:47
dinsdag 20 mei 2008 om 07:57
Dank jullie wel allemaal voor de reacties...
Ik wilde met hem in therapie omdat we allebei emotioneel erdoor zijn. Hij mocht mijn vader ook graag en voeld zich misbruikt door die vriendin omdat ze hem legens over mij vertelde, daarom dacht hij dat ik niet meer van hem hield, ja en hij had naar mij moeten komen en dat heeft hij niet gedaan.
Daarbij hebben we in die 7 jaar samen gewerkt uit schulden te komen, een verbouwing af te maken in 2 jaar (zelf tegelen,schilderen) ons hart en ziel zit in alles.En daarbij ook relatie problemen te boven gekomen, zoals wie ben jij en waarom doe jij zo en waarom begrijpen we elkaar niet enz. Nu zijn we klaar met alles, kunnen dit jaar voor de eerste keer samen op vakantie, kunnen genieten van ons leventje en dat zouden we alles opgeven, om die vriendin.
Daar bij moet ik niet vergeten dat hij ook schuld eraan had, omdat hij door haar gecharmeerd was. Ze hebben gezoend, maar geen sex gehad. Dat geloof ik ook. Alleen dat die verwarrende verhalen in de wereld zijn gekomen, door dingen die zei tegen mij zei en tegen hem. Dat onze hechte band daadoor niks meer voorstelde, dat doet zon pijn en schept wantrouwen in de relatie.
Ojee snappen jullie het nog
Ik wilde met hem in therapie omdat we allebei emotioneel erdoor zijn. Hij mocht mijn vader ook graag en voeld zich misbruikt door die vriendin omdat ze hem legens over mij vertelde, daarom dacht hij dat ik niet meer van hem hield, ja en hij had naar mij moeten komen en dat heeft hij niet gedaan.
Daarbij hebben we in die 7 jaar samen gewerkt uit schulden te komen, een verbouwing af te maken in 2 jaar (zelf tegelen,schilderen) ons hart en ziel zit in alles.En daarbij ook relatie problemen te boven gekomen, zoals wie ben jij en waarom doe jij zo en waarom begrijpen we elkaar niet enz. Nu zijn we klaar met alles, kunnen dit jaar voor de eerste keer samen op vakantie, kunnen genieten van ons leventje en dat zouden we alles opgeven, om die vriendin.
Daar bij moet ik niet vergeten dat hij ook schuld eraan had, omdat hij door haar gecharmeerd was. Ze hebben gezoend, maar geen sex gehad. Dat geloof ik ook. Alleen dat die verwarrende verhalen in de wereld zijn gekomen, door dingen die zei tegen mij zei en tegen hem. Dat onze hechte band daadoor niks meer voorstelde, dat doet zon pijn en schept wantrouwen in de relatie.
Ojee snappen jullie het nog
dinsdag 20 mei 2008 om 08:47
Ik denk dat ik het wel snap. Je vriend is fout geweest, maar jij wil met hem verder. Je hebt het gevoel dat hij dat ook wil. Wat hij niet moet doen is de schuld op haar schuiven, hij is voor haar gevallen. Dan kan beter erkent worden, om zo aan het probleem te werken.
Ik geloof wel dat jullie er uit kunnen komen als jullie heel veel (wederzijds!) van elkaar houden. Voorwaarde is voor hem inzien wat er mis ging, ZELF willen veranderen, ruimte voor verdriet en veel praten. Je hebt even te maken gehad met twee dingen die op zichzelf staand al moeilijk genoeg zijn. Bedrog van je man en vriendin en het overlijden van je vader. Je moet nog rouwen om hem, en je moet rouwen dat er een basis van vertrouwen is verdwenen. Gelukkig kan het laatste weer terug komen.
Wat heel belangrijk is komende tijd, is opkomen voor je eigen grenzen. Deze heel duidelijk aangeven. Je hebt kans dat hij over een tijdje de zaak gaat bagataliseren. Dat moet je niet laten gebeuren. Laat hem heel bewust kiezen voor jou. En zo niet, wees dan bereid om los te laten, want aan een halve commitment heb je niets. En.. geef hem 1 kans om in 1 keer heel eerlijk te zijn. Dus alles te vertellen. Alles wat jou ook aangaat.
Heel veel sterkte. Ik hoop dat je een beetje rust kan vinden in deze moeilijke tijd.
Ik geloof wel dat jullie er uit kunnen komen als jullie heel veel (wederzijds!) van elkaar houden. Voorwaarde is voor hem inzien wat er mis ging, ZELF willen veranderen, ruimte voor verdriet en veel praten. Je hebt even te maken gehad met twee dingen die op zichzelf staand al moeilijk genoeg zijn. Bedrog van je man en vriendin en het overlijden van je vader. Je moet nog rouwen om hem, en je moet rouwen dat er een basis van vertrouwen is verdwenen. Gelukkig kan het laatste weer terug komen.
Wat heel belangrijk is komende tijd, is opkomen voor je eigen grenzen. Deze heel duidelijk aangeven. Je hebt kans dat hij over een tijdje de zaak gaat bagataliseren. Dat moet je niet laten gebeuren. Laat hem heel bewust kiezen voor jou. En zo niet, wees dan bereid om los te laten, want aan een halve commitment heb je niets. En.. geef hem 1 kans om in 1 keer heel eerlijk te zijn. Dus alles te vertellen. Alles wat jou ook aangaat.
Heel veel sterkte. Ik hoop dat je een beetje rust kan vinden in deze moeilijke tijd.
dinsdag 20 mei 2008 om 08:53
Tja, het is een slappe zak. In ieder geval geweest. Het zal van hem afhangen of hij een slappe zak blijft. Ik geloof wel dat mensen kunnen veranderen, maar daar zal hij zelf de noodzaak van in moeten zien. Dat gebeurt soms door een situatie zoals deze. Helaas vaak ook niet. Mannen en vrouwen kunnen beiden ooit deze fout maken. De 1 is er gewoon zwakker in dan de ander. Echter ruggegraatloze mannen/vrouwen zullen blijven vallen voor egostreling door de andere sexe en zijn zodanig op zichzelf gericht dat ze de pijn van hun partner voor lief nemen. Er zijn mensen die deze fout maken en echt spijt hebben. Het vergt voor de bedrogen partner heel veel om weer vertrouwen te krijgen. Dit krijgt ze slechts weer door weer vertrouwen te krijgen in zichzelf om dit nooit weer te laten gebeuren. Bereid zijn om zelf verder te gaan bij een volgende fout. Als je al verder durft.
woensdag 21 mei 2008 om 07:25
Ik voel nog altijd een kronkel in mijn maag, ik hou van hem,maar bekijk hem anders en hopelijk komt dat weer terug na die therapie.
Er zijn ook een deel mensen om ons heen die weten wat er is gebeurd en dat maakt het misschien nog lastiger. ik heb twee keer op het punt gestaan dat het over was en de laatste keer is zijn werk er bij betrokken geweest. Hij loopt behoorlijk rond met een deuk. Ik ook wel, maar die wordt langzaam minder. Ik zie dat hij zich geen houding weet te geven en zijn wereld half is ingestort en hij voeld zich dom. Ik wil zien dat hij karakter heeft en een eerlijke man is. Hij heeft zijn fout toegegeven en nu gaan we samen de relatie oppeppen bij de therapeut. Ik weet zelf niet eens waar dit naar leid. Dit is mijn laatste stap die ik maak voor mijn leven met hem op orde te krijgen.
Ik heb nog eens nagedacht over dat woord bagatalliseren. De dingen kleiner maken dan ze zijn. Maar hoe weet ik uberhaupt van welk formaat ze zijn en waar en wat is de grens. Gevoelsmatig heb ik bepaald dat het erg is omdat het vertrouwen is geschaad, maar dat dat is gebeurd met die vriendin of dat het met iets anders had gebeurd,denk dat dat niet zoveel had uitgemaakt. Het vertrouwen is toch de hoofdzaak??Dat hij idd heeft laten zien dat hij een slappe zak is.. Die teleurstelling,
bedankt al vast allemaal
Er zijn ook een deel mensen om ons heen die weten wat er is gebeurd en dat maakt het misschien nog lastiger. ik heb twee keer op het punt gestaan dat het over was en de laatste keer is zijn werk er bij betrokken geweest. Hij loopt behoorlijk rond met een deuk. Ik ook wel, maar die wordt langzaam minder. Ik zie dat hij zich geen houding weet te geven en zijn wereld half is ingestort en hij voeld zich dom. Ik wil zien dat hij karakter heeft en een eerlijke man is. Hij heeft zijn fout toegegeven en nu gaan we samen de relatie oppeppen bij de therapeut. Ik weet zelf niet eens waar dit naar leid. Dit is mijn laatste stap die ik maak voor mijn leven met hem op orde te krijgen.
Ik heb nog eens nagedacht over dat woord bagatalliseren. De dingen kleiner maken dan ze zijn. Maar hoe weet ik uberhaupt van welk formaat ze zijn en waar en wat is de grens. Gevoelsmatig heb ik bepaald dat het erg is omdat het vertrouwen is geschaad, maar dat dat is gebeurd met die vriendin of dat het met iets anders had gebeurd,denk dat dat niet zoveel had uitgemaakt. Het vertrouwen is toch de hoofdzaak??Dat hij idd heeft laten zien dat hij een slappe zak is.. Die teleurstelling,
bedankt al vast allemaal
