Relaties
alle pijlers
Eigenlijk wil ik niet dat ze komt..
zondag 2 november 2008 om 23:30
Hallo allemaal,
Ik wil eigenlijk een lastige kwestie kwijt, waarvan ik niet zo goed weet wat ik er mee aan moet.
Ik ga eind dit jaar voor 6 maanden naar een ver land, om daar eerst 4,5 maand te studeren en daarna nog 1,5 maand rond te reizen. Ik kijk hier heel erg naar uit.
Nu is het alleen zo dat mijn zus heeft besloten om de laatste maand te komen om ook rond te reizen, met mij. Ze heeft haar ticket al geboekt.
Maar eerlijk gezegd heb ik daar niet zo veel zin in..
Alleen is het nu dus veel te laat om het daar over te hebben, omdat ze al geboekt heeft en er ook zo naar uitkijkt. Dit ging zo snel, ze meldde dat ze wel langs wilde komen en vroeg naar wat voor ticket ik had en diezelfde avond had ze geboekt.
Het punt is dat mijn zus (eigenlijk halfzus) en ik in werkelijk alles, echt alles tegenpolen zijn. We zien elkaar nauwelijks en we hebben niet echt een sterke band. We hebben ook erg weinig om echt over te praten en onze humor (!!) en interesses liggen mijlenver (1000 mijlen..) uit elkaar. Ook heeft ze veel trekjes die mij heel erg op de zenuwen werken (hoe ze eet, hoe ze lacht, etc.). Dat ik me daar aan erger ligt misschien voor een groot deel ook aan mij, maar het zijn dingen die me altijd altijd storen. Dit alles klinkt heel erg en ik vind het ook heel erg om te moeten toegeven en zo negatief over haar te praten, maar ik ben echt niet graag lang bij haar in de buurt. Gewoon, omdat we echt zo ontzettend anders zijn.
Ik keek er heel erg naar uit om helemaal alleen en met compleet nieuwe mensen op te gaan trekken daar, en zie het eigenlijk een beetje als een domper op de vakantie dat ik een hele maand lang samen met zus zal zijn.
We hebben eerder een maand samen rondgereisd, dat ging op een paar kleine ruzies na best aardig, maar het voelde wel echt als 'reizen met mijn zus' (geen enorme lol en lachbuien zoals je met vriendinnen kunt hebben) en ik heb me daarna voorgenomen om het niet meer te gaan doen.
Als ze één of misschien twee weekjes zou komen zou ik het wel leuk vinden, maar een maand.. ik zie er eigenlijk als een berg tegenop.
Helaas is het nu allemaal al geregeld en kan ik het echt niet over mijn hart verkrijgen om er nu nog over te beginnen, zeker omdat het al geen zin meer heeft en de sfeer niet ten goede zal komen, en ik haar dan enorm zal kwetsen.
Ik zal dus mijn ergernis opzij moeten zetten..
Iemand ervaring/tips hiervoor?
Ik wil eigenlijk een lastige kwestie kwijt, waarvan ik niet zo goed weet wat ik er mee aan moet.
Ik ga eind dit jaar voor 6 maanden naar een ver land, om daar eerst 4,5 maand te studeren en daarna nog 1,5 maand rond te reizen. Ik kijk hier heel erg naar uit.
Nu is het alleen zo dat mijn zus heeft besloten om de laatste maand te komen om ook rond te reizen, met mij. Ze heeft haar ticket al geboekt.
Maar eerlijk gezegd heb ik daar niet zo veel zin in..
Alleen is het nu dus veel te laat om het daar over te hebben, omdat ze al geboekt heeft en er ook zo naar uitkijkt. Dit ging zo snel, ze meldde dat ze wel langs wilde komen en vroeg naar wat voor ticket ik had en diezelfde avond had ze geboekt.
Het punt is dat mijn zus (eigenlijk halfzus) en ik in werkelijk alles, echt alles tegenpolen zijn. We zien elkaar nauwelijks en we hebben niet echt een sterke band. We hebben ook erg weinig om echt over te praten en onze humor (!!) en interesses liggen mijlenver (1000 mijlen..) uit elkaar. Ook heeft ze veel trekjes die mij heel erg op de zenuwen werken (hoe ze eet, hoe ze lacht, etc.). Dat ik me daar aan erger ligt misschien voor een groot deel ook aan mij, maar het zijn dingen die me altijd altijd storen. Dit alles klinkt heel erg en ik vind het ook heel erg om te moeten toegeven en zo negatief over haar te praten, maar ik ben echt niet graag lang bij haar in de buurt. Gewoon, omdat we echt zo ontzettend anders zijn.
Ik keek er heel erg naar uit om helemaal alleen en met compleet nieuwe mensen op te gaan trekken daar, en zie het eigenlijk een beetje als een domper op de vakantie dat ik een hele maand lang samen met zus zal zijn.
We hebben eerder een maand samen rondgereisd, dat ging op een paar kleine ruzies na best aardig, maar het voelde wel echt als 'reizen met mijn zus' (geen enorme lol en lachbuien zoals je met vriendinnen kunt hebben) en ik heb me daarna voorgenomen om het niet meer te gaan doen.
Als ze één of misschien twee weekjes zou komen zou ik het wel leuk vinden, maar een maand.. ik zie er eigenlijk als een berg tegenop.
Helaas is het nu allemaal al geregeld en kan ik het echt niet over mijn hart verkrijgen om er nu nog over te beginnen, zeker omdat het al geen zin meer heeft en de sfeer niet ten goede zal komen, en ik haar dan enorm zal kwetsen.
Ik zal dus mijn ergernis opzij moeten zetten..
Iemand ervaring/tips hiervoor?
anoniem_9767 wijzigde dit bericht op 02-11-2008 23:31
Reden: vautje
Reden: vautje
% gewijzigd
maandag 3 november 2008 om 10:24
Ik heb hier alles effe gelezen. Krijg toch de indruk dat je nooit helemaal eerlijk en duidelijk bent geweest tegen haar. Je schrijft zelf ook dat je ontwijkend bent en er volwassen in moet worden.
Dus ik vind het niet zo vreemd dat ze heeft geboekt. W.s. (misschien?) denkt ze dat ze jou er ook een plezier mee doet.
Zelf word ik al helemaal kriegelig als ik langer dan 2 dagen met iemand op vakantie ben. Dan moet ik even ruimte hebben. Je gaat toch dingen van elkaar zien die je anders niet zo snel opvallen (de andere persoon ook van jou, iedereen heeft wel iets!). Om die reden vind ik het ook helemaal niet vreemd om dit niet met haar te willen, samen met de zelfontwikkeling die je graag wilt beleven. Duidelijk en eerlijk zijn... dit is jouw reis en zij lift er op mee! En zoals iemand al schreef: jij hoeft haat niet te entertainen! Als je jezelf soms even opzij zet omdat haar relatie uit is/ze een slechte band heeft met haar vader... okay kan ik in komen. Maar niet wat deze reis betreft... misschien doe je dit maar 1x!
Dus ik vind het niet zo vreemd dat ze heeft geboekt. W.s. (misschien?) denkt ze dat ze jou er ook een plezier mee doet.
Zelf word ik al helemaal kriegelig als ik langer dan 2 dagen met iemand op vakantie ben. Dan moet ik even ruimte hebben. Je gaat toch dingen van elkaar zien die je anders niet zo snel opvallen (de andere persoon ook van jou, iedereen heeft wel iets!). Om die reden vind ik het ook helemaal niet vreemd om dit niet met haar te willen, samen met de zelfontwikkeling die je graag wilt beleven. Duidelijk en eerlijk zijn... dit is jouw reis en zij lift er op mee! En zoals iemand al schreef: jij hoeft haat niet te entertainen! Als je jezelf soms even opzij zet omdat haar relatie uit is/ze een slechte band heeft met haar vader... okay kan ik in komen. Maar niet wat deze reis betreft... misschien doe je dit maar 1x!
maandag 3 november 2008 om 10:34
Ik vind twee weken met iemand die ik niet kan verdragen wel erg veel. Moest ik in je plaats zijn, zeg het gewoon dat ze te enthousiast is geweest, je er geen zin in hebt in een maand rondtrekken met haar omdat je spanningen voelt (dan weet ze ook meteen waar ze aan toe is) en mss apprecieert ze jouw eerlijkheid wel (ook al doet het pijn). Veel succes.
maandag 3 november 2008 om 13:12
Ik zou niet blij zijn met jou als zus. Als je het niet zag zitten had je meteen moeten reageren. Bovendien heeft het alles met jou te maken en niet met haar, jij irriteert je maar je zou je zus zelf wel opzoeken in een ander land, puur om het land. Daarbij zeg je dat ze kwetsbaar is en eigenlijk haar familie nodig heeft.
Als je haar afwijst moet je dat doen om de redenen die gelden en dat is dat jij haar niet verdraagt zo lang. En niet een lulverhaal ophangen over zelfontplooiing. Gevolg is dat je haar kwetst maar dan ben je wel eerlijk, het is of je zus kwetsen of haar verdragen op die reis. Dat is in feite je keuze.
Als je haar afwijst moet je dat doen om de redenen die gelden en dat is dat jij haar niet verdraagt zo lang. En niet een lulverhaal ophangen over zelfontplooiing. Gevolg is dat je haar kwetst maar dan ben je wel eerlijk, het is of je zus kwetsen of haar verdragen op die reis. Dat is in feite je keuze.
maandag 3 november 2008 om 13:54
Goed van je dat je haar voorlegt dat je een maand gewoon te lang vindt en liever alleen zou reizen. Nu kunnen jullie samen een oplossing gaan zoeken.
Verder staan er in jouw postings inderdaad soms dingen waarvan ik denk (en jijzelf schijnbaar ook) dat je soms iets eerlijker/volwassener moet zijn naar haar toe. Dat kun je jezelf wel aanrekenen.
Verder hoop ik dat ze begrip heeft voor jouw standpunt en dat jullie samen een goed alternatief gaan vinden voor die maand. Succes en laat je nog even weten hoe het gesprek verlopen is?
Verder staan er in jouw postings inderdaad soms dingen waarvan ik denk (en jijzelf schijnbaar ook) dat je soms iets eerlijker/volwassener moet zijn naar haar toe. Dat kun je jezelf wel aanrekenen.
Verder hoop ik dat ze begrip heeft voor jouw standpunt en dat jullie samen een goed alternatief gaan vinden voor die maand. Succes en laat je nog even weten hoe het gesprek verlopen is?
maandag 3 november 2008 om 17:10
quote:meds schreef op 03 november 2008 @ 13:12:
Ik zou niet blij zijn met jou als zus. Als je het niet zag zitten had je meteen moeten reageren.
Ze geeft zelf al aan dat ze er door overvallen werd. Persoonlijk vind ik het ongehoord en ook onbegrijpelijk om je, zonder enig overleg, op deze manier je maar liefst een maand op te dringen tijdens een vakantie. Ongelooflijk! Zelfs als je heel goed met elkaar overweg kunt vind ik dit niet kunnen. En het feit dat dit topic geopend wordt wil wel zeggen dat ze haar zus niet graag wil kwetsen en er erg mee zit. Dus een uitspraak als 'ik zou niet blij zijn met jou als zus' vind ik niet terecht.
Bovendien heeft het alles met jou te maken en niet met haar, jij irriteert je maar je zou je zus zelf wel opzoeken in een ander land, puur om het land. Daarbij zeg je dat ze kwetsbaar is en eigenlijk haar familie nodig heeft.
Zoals iemand eerder al aangaf: een bezoekje brengen is wat anders dan een maand samen optrekken. Natuurlijk is het fijn als je klaar staat als iemand zijn familie nodig heeft maar dat hoeft niet altijd ten koste van jouw eigen doel.
Als je haar afwijst moet je dat doen om de redenen die gelden en dat is dat jij haar niet verdraagt zo lang. En niet een lulverhaal ophangen over zelfontplooiing.
Het een hoeft toch niet los te staan van het ander? Ik heb bewondering voor haar dat ze zo'n reis alleen aandurft. Met een reisgenoot, hoe goed het contact ook is, is heel anders.
Gevolg is dat je haar kwetst maar dan ben je wel eerlijk, het is of je zus kwetsen of haar verdragen op die reis. Dat is in feite je keuze.
Dat is inderdaad de keuze. Daar ben ik het wel mee eens.
Ik zou niet blij zijn met jou als zus. Als je het niet zag zitten had je meteen moeten reageren.
Ze geeft zelf al aan dat ze er door overvallen werd. Persoonlijk vind ik het ongehoord en ook onbegrijpelijk om je, zonder enig overleg, op deze manier je maar liefst een maand op te dringen tijdens een vakantie. Ongelooflijk! Zelfs als je heel goed met elkaar overweg kunt vind ik dit niet kunnen. En het feit dat dit topic geopend wordt wil wel zeggen dat ze haar zus niet graag wil kwetsen en er erg mee zit. Dus een uitspraak als 'ik zou niet blij zijn met jou als zus' vind ik niet terecht.
Bovendien heeft het alles met jou te maken en niet met haar, jij irriteert je maar je zou je zus zelf wel opzoeken in een ander land, puur om het land. Daarbij zeg je dat ze kwetsbaar is en eigenlijk haar familie nodig heeft.
Zoals iemand eerder al aangaf: een bezoekje brengen is wat anders dan een maand samen optrekken. Natuurlijk is het fijn als je klaar staat als iemand zijn familie nodig heeft maar dat hoeft niet altijd ten koste van jouw eigen doel.
Als je haar afwijst moet je dat doen om de redenen die gelden en dat is dat jij haar niet verdraagt zo lang. En niet een lulverhaal ophangen over zelfontplooiing.
Het een hoeft toch niet los te staan van het ander? Ik heb bewondering voor haar dat ze zo'n reis alleen aandurft. Met een reisgenoot, hoe goed het contact ook is, is heel anders.
Gevolg is dat je haar kwetst maar dan ben je wel eerlijk, het is of je zus kwetsen of haar verdragen op die reis. Dat is in feite je keuze.
Dat is inderdaad de keuze. Daar ben ik het wel mee eens.
dinsdag 4 november 2008 om 00:06
Hoi Growing,
Ik was er natuurlijk niet bij, maar ik vind het wel een beetje makkelijk om te zeggen dat je je "overvallen" voelt en dan dus maar niks zegt.
De aversie van TO t.o.v haar zus was heus op dat moment ook al aanwezig. Ze was gewoon te schijterig om erop te reageren. En dan zit je nu met de gebakken peren. Tja ik vind dat je die dan ook moet opeten. Je kan moeilijk zeggen die peren hadden zichzelf al gebakken voor ik er erg in had en nu gooi ik ze dus maar weg
Ik was er natuurlijk niet bij, maar ik vind het wel een beetje makkelijk om te zeggen dat je je "overvallen" voelt en dan dus maar niks zegt.
De aversie van TO t.o.v haar zus was heus op dat moment ook al aanwezig. Ze was gewoon te schijterig om erop te reageren. En dan zit je nu met de gebakken peren. Tja ik vind dat je die dan ook moet opeten. Je kan moeilijk zeggen die peren hadden zichzelf al gebakken voor ik er erg in had en nu gooi ik ze dus maar weg
dinsdag 4 november 2008 om 00:23
Sein je moeder ook even in. Zij proefde ook al wat dat je niet helemaal blij was met de situatie. Als je zus dan briezend bij haar komt mopperen, dan kan je moeder je zus ook een beetje temperen. Wellicht dat ze het beter begrijpt als ze van meerdere mensen hoort dat het logisch is dat je alleen wilt zijn op jouw reis, tenzij je zelf aangeeft dat je het anders wilt.
dinsdag 4 november 2008 om 00:46
Nou meds, een 'aversie' tegen mijn zus heb ik niet.
Ik hou van haar en het is niet zo dat ik niets met haar te maken wil hebben. We liggen alleen op het gebied van bijna alles (gewoonten, interesses, humor, visie, ideeën, etc etc) heel erg uit elkaar.
Ik voelde me niet specifiek overvallen, maar had er op het moment dat ze boekte nog helemaal niet over mijn gevoel erbij nagedacht en ben daar dus pas na die actie mee begonnen.
Ik ben vanmiddag langs geweest, het was eigenlijk niet heel noemenswaardig en alles gaat gewoon door.
We zijn even rustig op de bank gaan zitten en ik heb haar gevraagd hoe ze die maand ongeveer voor zich zag en wat ze er van verwachtte. Ik heb ook meteen gezegd dat het boeken snel ging en dat ik eigenlijk pas daarna ben gaan nadenken over wat ik er eigenlijk van zou vinden.
Ik heb toen gezegd dat ik bij dat nadenken erachter kwam dat ik het leuk vind dat ze langskomt, maar ik een maand samen gewoon te lang vind, en dat ik het echt zie als míjn reis, helemaal los van thuis, en het niet zo zie zitten om een maand op elkaars lip te zitten.
Haar eerste reactie was wel een beetje gekwest en ze zei meteen "ja maar ik kan het nu niet meer veranderen of cancellen hoor".
En op de vraag wat ze ervan verwachtte antwoordde ze dat ze wel denkt dat het net zoiets als onze vorige vakantie zal worden.
Die ging dus ook inderdaad wel goed, we waren het over het algemeen wel eens over waar we heen wilden, en wanneer e.d.
Waar ik gewoon moeite mee heb is dat het echt 'vakantie met zus' was, zonder hechte vriendschap en matchende humor.
Maar ok, ze wil dus wel graag dat ik haar ophaal van het vliegveld om haar eerst een beetje wegwijs in het land te maken, en daarna gaan we samen kijken hoe het loopt. Als ik behoefte heb om na een of twee weken samen alleen verder te gaan, of als we allebei eens een paar daagjes van elkaar scheiden en dan weer meeten, vindt ze dat prima.
We hebben ook afgesproken om duidelijk tegen elkaar te zijn over wat we willen en eerlijk te zijn als zij of ik alleen willen zijn, of met iemand anders.
Voel me er nu wel een stuk beter over. Ik ga haar gewoon ophalen en dan gaan we samen lekker naar de kust en snorkelen en surfen (willen we allebei heel graag), en daarna zien we wel. Het feit dat we hebben afgesproken dat het prima is als ik (of zij natuurlijk) een stuk alleen wil doen, geeft me een beter gevoel erover
. Ik gun haar uiteraard ook een mooie reis en hoop dat ik me misschien wat meer over mijn ergernis heen kan zetten en me weer wat opener voor zus kan opstellen. Dan wordt het vast ook gezelliger dan ik voor ogen had. En anders gaan we ieder onze eigen weg.
Ik hou van haar en het is niet zo dat ik niets met haar te maken wil hebben. We liggen alleen op het gebied van bijna alles (gewoonten, interesses, humor, visie, ideeën, etc etc) heel erg uit elkaar.
Ik voelde me niet specifiek overvallen, maar had er op het moment dat ze boekte nog helemaal niet over mijn gevoel erbij nagedacht en ben daar dus pas na die actie mee begonnen.
Ik ben vanmiddag langs geweest, het was eigenlijk niet heel noemenswaardig en alles gaat gewoon door.
We zijn even rustig op de bank gaan zitten en ik heb haar gevraagd hoe ze die maand ongeveer voor zich zag en wat ze er van verwachtte. Ik heb ook meteen gezegd dat het boeken snel ging en dat ik eigenlijk pas daarna ben gaan nadenken over wat ik er eigenlijk van zou vinden.
Ik heb toen gezegd dat ik bij dat nadenken erachter kwam dat ik het leuk vind dat ze langskomt, maar ik een maand samen gewoon te lang vind, en dat ik het echt zie als míjn reis, helemaal los van thuis, en het niet zo zie zitten om een maand op elkaars lip te zitten.
Haar eerste reactie was wel een beetje gekwest en ze zei meteen "ja maar ik kan het nu niet meer veranderen of cancellen hoor".
En op de vraag wat ze ervan verwachtte antwoordde ze dat ze wel denkt dat het net zoiets als onze vorige vakantie zal worden.
Die ging dus ook inderdaad wel goed, we waren het over het algemeen wel eens over waar we heen wilden, en wanneer e.d.
Waar ik gewoon moeite mee heb is dat het echt 'vakantie met zus' was, zonder hechte vriendschap en matchende humor.
Maar ok, ze wil dus wel graag dat ik haar ophaal van het vliegveld om haar eerst een beetje wegwijs in het land te maken, en daarna gaan we samen kijken hoe het loopt. Als ik behoefte heb om na een of twee weken samen alleen verder te gaan, of als we allebei eens een paar daagjes van elkaar scheiden en dan weer meeten, vindt ze dat prima.
We hebben ook afgesproken om duidelijk tegen elkaar te zijn over wat we willen en eerlijk te zijn als zij of ik alleen willen zijn, of met iemand anders.
Voel me er nu wel een stuk beter over. Ik ga haar gewoon ophalen en dan gaan we samen lekker naar de kust en snorkelen en surfen (willen we allebei heel graag), en daarna zien we wel. Het feit dat we hebben afgesproken dat het prima is als ik (of zij natuurlijk) een stuk alleen wil doen, geeft me een beter gevoel erover
. Ik gun haar uiteraard ook een mooie reis en hoop dat ik me misschien wat meer over mijn ergernis heen kan zetten en me weer wat opener voor zus kan opstellen. Dan wordt het vast ook gezelliger dan ik voor ogen had. En anders gaan we ieder onze eigen weg.
dinsdag 4 november 2008 om 09:52
dinsdag 4 november 2008 om 10:09
dinsdag 4 november 2008 om 10:10
quote:Feliciaatje schreef op 04 november 2008 @ 09:52:
Fijn! En goed van je .
Hou deze houding gewoon vast, uberhaupt in je relatie tot haar. Dat jouw wensen er zeer zeker toe doen en dat je duidelijk mag zijn, dat je haar niet hoeft te beschermen van vanalles en nog wat. Ik denk dat dat het contact erg ten goede kan komen.
Heel fijne reis gewenst!
Heel erg bedankt!
Ja, ik wilde sowieso ook aan onze relatie gaan werken, ik zie het toch wel als een probleem dat ik haar soms zelfs probeer te vermijden, alleen maar vanwege kleine trekjes e.d. Het is wel mijn zus en met een wat meer open houding van mijn kant komen we al een heel eind denk ik.
Fijn! En goed van je .
Hou deze houding gewoon vast, uberhaupt in je relatie tot haar. Dat jouw wensen er zeer zeker toe doen en dat je duidelijk mag zijn, dat je haar niet hoeft te beschermen van vanalles en nog wat. Ik denk dat dat het contact erg ten goede kan komen.
Heel fijne reis gewenst!
Heel erg bedankt!
Ja, ik wilde sowieso ook aan onze relatie gaan werken, ik zie het toch wel als een probleem dat ik haar soms zelfs probeer te vermijden, alleen maar vanwege kleine trekjes e.d. Het is wel mijn zus en met een wat meer open houding van mijn kant komen we al een heel eind denk ik.
dinsdag 4 november 2008 om 10:45
Dat denk ik ook. Die geslotenheid heeft een reden en die moet je in de gaten houden denk ik. Ik vermoed dat als jij je grenzen blijft aangeven, ze daaraan went en jullie een nieuw evenwicht kunnen vinden. En dan kun je vanzelf opener worden.
Begrip hebben betekent niet automatisch alles moeten accepteren en tolereren. Daar mag je best helder in zijn als je het gevoel hebt dat ze onbedoeld of bedoeld over je heen dendert. Scheelt een hoop frustratie .
Begrip hebben betekent niet automatisch alles moeten accepteren en tolereren. Daar mag je best helder in zijn als je het gevoel hebt dat ze onbedoeld of bedoeld over je heen dendert. Scheelt een hoop frustratie .
